De afgelopen dagen liep de spanning in onze omgeving langzaam maar zeker op. Overal waar we kwamen plaagden de Amerikanen ons met een woordenoorlog over de match tegen onze Rode Duivels. Uiteraard gingen we die uitdaging niet uit de weg want we geloofden dan we een goede kans maakten om door te stoten naar de kwartfinale van het WK. Marcin daagde zijn ploeggenoten op training wat uit en dus vond Els het gepast om het team thuis uit de nodigen om de wedstrijd in het Nederlands te komen volgen. Bjorn had dan weer op zijn werk de belofte gemaakt om een T-shirt met de Amerikaanse vlag te dragen mochten we verliezen. Bij winst zou het werk rood kleuren... Er stond dus niet alleen onze eer op het spel wanneer de aftrap in Brazilië werd gegeven... 

Om de spanning nog wat op te voeren, tooiden we onze woning aan de buitenkant nog wat extra met Belgische vlaggen. (met dank aan Raf en oma Monique).  Heel wat bewoners van de wijk hadden ons namelijk ook aangesproken over de Wereldbeker. Bjorn startte voor de gelegenheid extra vroeg om tegen 15 uur naar huis te kunnen keren. Daar trof hij inmiddels het voetbalteam van Marcin aan, allen met de Amerikaanse voetbalshirts aan. Bjorn daagde het team extra uit met een nieuwe huisregel... bij winst zou iedereen de Belgische driekleur op het gezicht krijgen om huiswaarts te keren... 

We waren dan ook bijzonder dankbaar dat De Bruyne en Lukaku ons ten  gepasten tijde uit ons lijden verlosten... Het feestje kon beginnen en we maken ons klaar voor een verder avontuur. Tegen Argentinië zal het bibberen worden maar de inzet is mogelijks extra fraai voor ons... een duel tegen Nederland in de halve finale??? Dat zou pas vuurwerk geven met onze Hollandse vrienden hier... De wereldbeker heeft hier dus echt wel een speciaal internationaal tintje... Als de Duivels ons nu maar niet in de steek laten!