Ook in Rekkem werd het einde van de Eerste
Wereldoorlog met de nodige luister herdacht. De Oudstrijders en sympathisanten,
de kinderen van de Vrije en de Gemeentelijke Basisschool met leerkrachten en enkele
ouders luisterden naar de woorden van schepen Berenice Bogaert. De
klaroenblazers van de brandweer en de Kon. Harmonie De Bie zorgden voor de muzikale
noot. Daarna lieten de kinderen de witte ballonnen in de lucht. Daarna trok de
stoet naar de St.-Niklaaskerk. De dienst werd opgeluisterd met stemmige muziek gebracht
door de harmonie die van deze feestdag tevens zijn St.-Ceciliaviering maakte.
WAPENSTILSTAND LAUWE
Op 11 november
verzamelden onze scholen (Ter Molen, GBS en De Stap), leden en leiding van de
Chiromeisjes Padiro en de Chirojongens Oskaarke, samen met de Oudstrijdersbond
NSB, de brandweer en de Koninklijke Harmonie om 10 u. op de Lauweplaats. De
stoet werd gevormd en trok naar de St.-Bavokerk waar de viering ter
nagedachtenis van de slachtoffers van de beide wereldoorlogen werd gehouden en
tevens werd gebeden om vrede. Na de viering werden kransen neergelegd en lieten
de aanwezige kinderen een witte ballon op. Hier een impressie van de stoet
vooraf en de kranslegging bij het monument van de oorlogsslachtoffers achteraf.
Japan Tabacco kondigde op 24 mei 2012 aan het Belgische tabaksbedrijf Gryson te hebben overgenomen en zette daarmee een belangrijhke stap op de Europese markt voor roltabak. Gyson telt 151 werknemers en produceert jaarlijks 3.900 ton tabak, het equivalent van 5,2 miljard sigaretten. Gryson exporteert naar zowat 65 landen en behoort in Frankrijk, Portugal en Spanje tot de top. Op 14 augustus werd de overname van Gryson NV door JTI officieel. Op 6 november was het een belangrijke dag voor de fabriek in Wervik. De officiële inhuldiging vond plaats van de Gryson-fabriek als volwaardig lid van de JTI-groep. Tom McCoy, Chief Operating Officer van JTI, was voor de gelegenheid naar Wervik gekomen, alsook provinciegouverneur Carl Decaluwé en burgemeester Johnny Goos.
ACW Lauwe bezoekt
verbrandingsinstallatie MIROM Roeselare. Voor velen was het een verrassing dat
van ons huisvuil door verbranding enorm veel energie gerecupereerd wordt,
warmte voor woningen, warmte om elektriciteit te produceren, warmte en
elektriciteit voor eigen gebruik. Zo kon men ervaren dat MIROM Roeselare een
belangrijke rol speelt in duurzaam milieubeleid.
KWB Rekkem organiseerde voor de 6° maal haar bierproefavond
in de Paradijsschool. In een sfeervol ingerichte ruimte konden 65 deelnemers -
bijna evenveel vrouwen als mannen - proeven van een 8-tal hogegistingbieren
met bijpassende hapjes. Het geheel kaderde in een biermarkt met tenten,
aangepaste verlichting en diverse bierstandjes. Dit jaar werd gekozen voor
bieren waarvan de naam begint met de letter M. Het idee werd ingegeven door
het streekbier Muurken van onze gewezen dorpsgenoot en hobbybrouwer Hein
Delabie. Andere bieren op het menu waren Morpheus, Maredsous Bruin, Moeder
Overste, Mamzelle, Moinette Brun, Montagnarde en Malheur. Na het proeven
konden de deelnemers meedingen naar de titel van Miss en Mister bier waarbij de
deelnemers hun zintuigen van zien, ruiken en smaken dienden aan te wenden om
het juiste bier aan te duiden. Uiteindelijk wisten Orphée Debeuf als Miss en
Bart Leuwers als Mister de biertitel naar zich toe te halen. Iedereen ziet nu
reeds uit naar een volgende editie.
Opnieuw
zon trieste morgen met druilerige regenval. Iedereen is reeds vroeg op de
been, de bagages worden in de autos gestopt. Ook voor de busreizigers gebeurt
het laden van de bus in de steeds maar toenemende regenbuien. Pas wanneer het
merendeel reeds het ontbijt heeft genomen verschijnt Ervé in de eetzaal ten
tonele en meteen krijgt hij een daverend applaus. Het is zijn 62ste
verjaardag. Hij mag de kaarsjes uitblazen.
Om 9.00 u.
nemen we afscheid. Rune, de kleindochter van Ervé en Francine moet ook mee met
de bus. Er vloeien traantjes, ze had nog graag wat bij opa en oma gebleven,
maar maandag is er opnieuw school.
Na een paar
kilometer rijden houden we onze 80 km/uur aan in de 16 942 m lange Gotthardtunnel. En niet te geloven! Net zoals deze week is bij het uitrijden
van de tunnel de zon van de partij. De besneeuwde toppen schitteren in onze
ogen. Zo is het heel wat leuker rijden. We dwarsen Luzern en al snel bollen we
op de autoweg naar Basel. Minder leuk is het met de busdeur die voortdurend
piept, dat werkt op de zenuwen. Daarom houden we even halt om de deur eens
opnieuw goed te sluiten. Van de gelegenheid wordt gebruik gemaakt om even naar
het toilet te trekken en Paul heeft nog ergens een wondermiddeltje. Hij wrijft
op de rubber van de deur een product die hij op zijn fietsketting smeert
wanneer die piept.
Om 11.15 u.
hebben we precies 185 km gereden en bereiken we de Frans/Zwitserse grens. Wij geraken er zonder
problemen tot op de parking, maar de Franse politie onderwerp de auto van een
kleurling aan een grondige controle. Ja, zelfs een oliebusje schroeven ze open
om er in te neuzen. Ondertussen trekken we naar de Zwitserse toiletten, die aan
de Franse kant zijn zoals altijd gesloten.
We
vervolgen onze weg via Mulhouse en de N66 naar de Col du Bussang. We hebben er
ieder jaar reeds halt gehouden aan de bronnen van de Moezel. We willen eens wat
afwisseling en zullen halt houden in een dorpje om te picknicken.
Om 12.45 u. (226 km) trekken we de remmen dicht op de Place de 2 octobre 1944' te Saint-Maurice-sur-Moselle. We picknicken er op de banken op het pleintje. Het
is er heel winderig. Naast ons bruist een snelstromend riviertje die aan de
overzijde van de N66 uitmondt in de Moezel. We gaan er even rondneuzen.
Na de
verplichte 45 min. chauffeursrust vervolgen we onze weg langsheen kleine
dorpjes in de Vogezen om dan uiteindelijk de autoweg naar Remiremont en verder
de snelweg naar Epinal en Nancy te bereiken. Even voor Nancy is het gedaan met
het goede weer en is de regen opnieuw een spelbreker. Het is lastig rijden en
we houden ook nog even een korte plaspauze om even de ogen te laten rusten.
Na Metz en
Thionville bereiken we na 493 km de Frans/Luxemburgse grens. Ondertussen is het gedaan
met regen. Na 521 km bereiken we de Aire de Capellen en kunnen we nog eens wat goedkoper tanken.
En om 17.00 u. zijn we opnieuw aan het bollen, de laatste loodjes van een lange
terugreis. Maar we hebben toch nog een aardig stuk voor de boeg. Precies om
20.00 u. bereiken we de parking van Groot-Bijgaarden en kunnen we afscheid
nemen van Marc en Lutgard, onze lieve gasten die er ook al zoveel jaren bij
zijn.
We bollen
verder naar onze volgende afspraak, de parking van Wetteren. Geen ouders te
bespeuren van Rune. Die staan aan de overzijde. Ze moeten nu nog eerst verder
rijden tot Erpe-Mere, de afrit nemen en terugkeren. Ook Gaston en Roos hebben
hetzelfde probleem. Hun auto staat ook aan de overzijde. Maar voor Gaston is
het geen probleem. Hij zal stappen, eerst tot aan de brug over de snelweg en
dan de andere zijde nemen. Nadat wij afscheid hebben genomen en veder rijden,
nemen we Gaston die duchtig aan het stappen is, een eindje mee en zetten hem af
aan de oprit aan de andere kant. Zo is hij toch al een stuk gevorderd in zijn
gang naar zn wagen.
Volgende
afspraak is Vichte. Daar laten we Luc en Gerda, Pol en Francine met hun bagage
en hun mountainbike uit na weer eens een hartelijk afscheid. De volgende halteplaats
is Kortrijk. Maar wanneer Wim de bus heeft verlaten is het precies 21.45 u.,
net het tijdstip waarop de voetbalwedstrijd van KV Kortrijk beëindigd is. We
hebben pech, net wanneer we de weg naar Wevelgem willen nemen, wordt die door
de politie afgezet. Het is inderdaad op één luttele minuut aangekomen, we
kunnen niet verder dan via Marke en Lauwe naar Wevelgem rijden om er Rita en
Marcel voor hun huis in de Dennenstraat af te zetten. En zo wordt het
uiteindelijk 22.30 u. wanneer ik kan thuiskomen in Rekkem. Een tocht an 844 km zit er op.
Mijn 6de herfstvakantie in Zwitserland zit er op. Of er een 7de volgt is nog
koffiedik kijken. Onze vzw Gemeenteschool hield op te bestaan en is
overgedragen naar de nieuwe vzw Barthel. En blijkbaar wil het nieuwe bestuur
reglementaire vergunningen bekomen om met de bus te rijden. We wachten in
spanning af.
Het weer ziet er wisselvallig uit. In Airolo regent het voorlopig niet, het heeft zelfs de neiging zonnig te zijn. Maar hoever geraken we op de Lukmanierpass? Op het internet vindt Ervé dat de pas (1914 m) met sneeuw is bedekt. We zien wel. We rijden via de gewone weg naar Biasca. Daar nemen we de richting Disentis. Op het bord staat dat de Lukmanierpass open is. Maar er hangen veel wolken. We zien wel hoe ver we geraken. Het eerste doel was in Olivone te geraken en onderweg het eeuwenoude kerkje van Negrentino te bezoeken. De weg is helemaal vrij, maar zowel links als rechts liggen pakken sneeuw. Ervé neemt het besluit om toch nog wat verder te rijden. Achteraf gezien een wijs besluit, want door deze beslissing is het een onvergetelijke dag geworden. Met wat bochtenwerk bereiken we de pashoogte van Lucmagn, 1914 m. Er hangt wel wat mist, maar we zien toch ook de zon over de bergtoppen. De Lukmanierpass of Passo del Lucomagno is tussen de kantons Graubünden en Ticino. De bergpas is met 1.914 m hoogte de laagste bergpas die over de Zwitserse Alpen gaat, de overige bergpassen zijn allemaal hoger dan 2 km. Na wat fotos in de sneeuw en nadat een sneeuwman werd gemaakt, vervolgen we onze weg. Eenmaal de tunnel voorbij zien we een heldere zon over de witte bergen schijnen. De afdaling is een aaneenschakeling van prachtige vergezichten. We houden dan ook enkele keren halt in kleine dorpjes om fotos te maken van de maagdelijk witte landschappen. Zo bereiken we Disentis (12.15 u.). We wandelen tot aan het Benedictijnerklooster en bezoeken de kloosterkerk met patroonheilige St.-Maarten. De kerk bezit een prachtig interieur en het vele goudwerk schittert in de ogen. Je raakt er maar niet op uitgekeken. We trekken via de Rozenkranstrap naar de naar de Mariakapel. Aan de muren hang heel wat ex-votos met eenvoudige schilderwerkje. Buiten de kerk verorberen we onze picknick en maken nog een korte wandeling doorheen Disentis. Eens was het een drukbezochte verblijfplaats van Belgische vakantiegangers van de mutualiteiten. Ervé verbleef hier ettelijke periodes. Het gebouw staat nu al meer dan 20 jaar leeg te verkommeren. Iedereen is om 14.00 u. terug aan de bus. Ondertussen heeft Ervé ook de nodige info genomen over de Oberalppass en die is ook open. We kunnen dus gewoon verder rijden richting Andermatt. Met heel wat bochtenwerk tussen muren van hagelwitte sneeuw stijgen we hoger en hoger. Rondom opent zich een wondermooie witte bergwereld in een stralende zon. Onbeschrijflijk mooi. Boven op de pas (2048 m) kunnen we opnieuw halt houden. Als dartele veulens zijn er die door het dik pak sneeuw trekken. Het meer is zelfs voor een stuk dichtgevroren. We vernemen dat er om 14.50 u. een trein zal aankomen boven op de pas. En inderdaad, met de stiptheid van een Zwitserse klok komt zowel een trein van links als van rechts aan. Ze kruisen elkaar op de pashoogte. De rode kleur van de trein staat in schril contrast met de witte vlakte. Ook voor ons is het nu tijd om de Oberalppas af te dalen. We halen de trein die zich doorheen het landschap naar beneden slingert zelfs in. Ervé legt ons uit dat een trein verschillende cirkels maakt doorheen tunnels in de bergen om zo grote niveauverschillen de overbruggen. De weg om te dalen is heel breed en we bereiken veilig Andermatt. We vinden snel een parking en recht tegenover staat een levensgrote fles Appenzeller, een van Ervé lievelingsdranken uit Zwitserland. Het stadje zelf ligt er doods en verlaten bij op een feestdag zoals vandaag, Allerheiligen. Gelukkig is er toch een zaak waar koffie en taart wordt verkocht open. Tegen 16.15 u. zijn we allen terug aan de bus. Het wordt nog een klein stukje afdalen tot Göschenen, doorheen een prachtige kloof. Het gehele gebied rond Andermatt is ook ingenomen door het leger en kazernes. In Göschenen nemen we nogmaals de 17 km lange Gotthardtunnel. Wanneer we die door zijn, zitten we meteen in het slechte weer, wolken en regen. Wij mogen inderdaad van geluk spreken. De wandelaars hebben het vandaag in en rond Airolo met minder moeten doen. Tijdens het avondmaal (lekkere stukken konijn) krijgen we bezoek van Uchi en Kristof uit Seelisberg. Na het avondmaal wordt ook nog een quiz gespeeld. Zo breekt stilaan het einde van de week aan. Nog één dag te gaan vooraleer terug naar de heimat terug te keren. Ze beloven ons in elk geval voor morgen schitterend weer.
Voor vandaag
werd slecht weer aangekondigd, maar aan de andere kant van de Gotthardpas is
mooi weer. Niet te geloven !!??
Ervé stelde
voor om met de bus naar Seelisberg te rijden. In totaal vertrekken we om 9.30
u. met 30 personen op het busje. We rijden de 17 km lange Gotthardtunnel
door en nemen onmiddellijk de uitrit naar het dorpje Göschenen. Daar stappen Koen en vier wandelaars uit. Zij zullen daar
vandaag wandelen.
Met de rest
van de groep rijden we langs de gewone weg naar Erstfeld. We houden een
fotostop in Wassen om het kerkje te
fotograferen. We rijden verder richting Altdorf. We bereiken eerst Erstfeld. Daar is een tentoonstelling
te zien over de AlpTransit Gotthard. Reeds van in de jaren
1992 is men begonnen met de bouw van een 57-km lange tunnel dwars doorheen
Zwitserland. Het is de bedoeling dat vrachtwagens op weg naar Italië niet
langer meer het land teisteren. Ze zullen allemaal de trein op moeten en worden
zo verder gevoerd. Eind 2015 zou alles moeten in werking treden. De tunnel is
geboord, momenteel is men bezig aan de verdere afwerking.
We
vervolgen onze weg. In Altdorp houden we even halt aan het monument ter ere van
Willem Tell. Er wordt er opnieuw duchtig op los gefotografeerd.
Een zonnige
dag. De busreizigers trekken er vandaag met de trein op uit. Ik mag vandaag eens
lekker meewandelen met de groep van Koen.
In totaal
zijn we met 7 personen. We nemen ons busje en rijden naar het 12 km verder gelegen All'Acqua (1600m). De zon is van
de partij, veel extra truien hoeven we dus niet aan te trekken. Het is een
rustige klim op het met een laagje sneeuw bedekte pad. Af en toe houden we eens
halt om de groep opnieuw te verenigen of om een leuke foto te maken van de
besneeuwde bergtoppen. Spijtig dat hier, zowel links als rechts, enorme pylonen
met elektriciteitsdraden het prachtige landschap verstoren.
Om 11.00 u.
bereiken we reeds de Sac-berghut Piansecco (1884 m). De berghut is wel verlaten, maar is open. We maken van de gelegenheid gebruik
om deze even te bezichtigen. Ook de bovenverdieping met de bedden ontsnapt niet
aan onze nieuwsgierigheid.
We stappen
verder door het sprookjesachtige landschap tot we een plaatsje vinden om te
picknicken (12.20 u.). Wanneer iedereen weer de nodige calorieën heeft naar
binnen gewerkt trekken we opnieuw verder. Het is dan wel even uitkijken welke
de juiste weg is. We nemen de bovenste weg, maar al snel blijkt dat de onderste
weg ook naar hetzelfde pad leidt. Alleen moeten zij die de bovenste hadden
gekozen nu via een stenenveld terug afdalen. Maar ondertussen zien we dat met
snelle spoed, gemzen van de ene steen op de andere springen en veiliger oorden
opzoeken. Terwijl we verder stappen en spijtig zijn dat we geen fotos ervan
konden maken, zien we opnieuw een gems. Ze vlucht de berg op, draait en keert
in onze richting terug. Ze snelt naar beneden en denkt wellicht Welke
sukkelaars lopen daar op twee poten die bergwand af! Inderdaad, overal zien we
in de sneeuw sporen van gemzen. Na met heel wat gezigzag de berg te zijn
afgedaald, worden we onderaan beloond met een prachtige waterval. Er is zowaar
een tafel en stoelen met platte stenen opgebouwd. Een groepsfoto aan tafel mag
uiteraard niet ontbreken.
Zo bereiken
we de Alpi di Pesciora (1920 m). Nog 45 min.
naar Ronco. Maar dat hebben we nooit gehaald. We hebben er 1.30 u. over gedaan.
Met de sneeuw was het soms zoeken naar de weg, was het af en toe voetje voor
voetje afdalen op de gladde hellingen. Zo bereiken we om 16.15 u. de huizen van
Ronco (1480 m). Er wachten ons
nog 2 km terug te wandelen langs de weg naar de startplaats AllAcqua.
Het is een
prachtige wandeling geworden, mooi weer en onvergetelijke vergezichten om U
tegen te zeggen.
Na het
avondmaal beleven we onze vakantie van vorig jaar in Sörenberg opnieuw aan de
hand van de fotomontage die ik had opgemaakt. We hebben heel veel gelachen met
het centrale thema de draden.
Zoals voorspeld, het is een zonnige dag. De bergen rondom
het hotel hebben een totaal ander beeld onder de stralende morgenzon.
Vandaag staan zowel voor de wandelgroep van Koen, als voor
de busreizigers de Ritomsee op het programma. Om 9.30 u. wordt de groep
Koen naar het 5 km verder gelegen Piotta (1005 m) gevoerd. Ze kunnen er om 9.45 u. de funiculaire (kabellift) nemen. Het is
een van de steilste kabeltreintje ter wereld (87,8 %) dat hen in 12 min. naar het 1794 m hooggelegen Piora brengt.
Op de terugrit kan ik even halt houden om een paar fotos te
maken van de snelweg en de ingang van de Gothardtunnel. Ik heb ook nog even de
tijd om het kerkje van Airola te bekijken. Wat een adembenemende schilderijen
op plafond en muren !
Ondertussen staan ook de busreizigers klaar. We vertrekken
om 10.30 u. en maken eerst een ommetje om een de gesloten Gothardpas te zien.
Vandaar rijden we door het centrum van Airolo naar Piotta. Om 11.15 u. stijgt
de kabellift met onze groep de steile helling op. Wat een prachtig vergezicht,
de bergen schitteren in de zon.
Vanaf Piora wandelen wij op een rustig tempo naar de
diepblauw 1850 m
hoog gelegen Ritomsee. De sneeuw smelt, maar in de schaduwrijke plaatsen
ligt er nog sneeuw en ijs. Maar wat een natuurwonder! Honderden stalagmieten
van ijs hangen aan de bergen. Ook aan de in- en uitgang van de tunnel hangen
ijspunten.
Zo bereiken we het bergmeer. We zoeken een plaatsje om te
picknicken. We vinden dat aan het gesloten restaurant Lago Ritom.
Van zodra ik klaar ben maak ik nog een flinke wandeling aan
het mooie bergmeer. De sneeuw ligt op sommige plaatsen vele tientallen cm dik.
De wind snijdt in het gezicht en maar best dat ik een muts en handschoenen bij
heb.
Met de kabellift (14.15 u.) dalen wij af tot het station van
Altanca. We wandelen in een rustig
tempo naar het dorpje aan de Strada
Alta. Van een koffie of iets dergelijks kan geen sprake zijn, alles is
potdicht. Het dorpje bezit echter een wondermooi kerkje uit 16 met een pracht
aan wand- en plafondschilderijen. Je weet niet waar eerst gekeken. Ik wil kost
wat kost een fot van het kerkje met de toren en de achterliggende witte bergen.
Voor een foto heb ik er een steile afdaling voor over. Ondertussen wacht de
rest van de groep op de komst van de kabellift. Maar dat duurt en duurt. Pas om
15.40 u. kunnen we instappen om onze tocht af te ronden.
Met het busje rijden we terug naar Airolo. Ik mag
rechtsomkeer maken om de groep van Koen op te halen die er om 16.40 u. zal
aankomen in Piotta.
Iedereen heeft opnieuw een fijne dag beleefd. De groep met
berggids Ludo had er ook een zware tocht op zitten. Het was een mooie tocht met
veel leuke watervalletjes, maar erg vermoeiend.
De dag eindigt opnieuw met een schitterend en heerlijk avondmaal.
Zoals het de avond voordien werd voorspeld, zo ligt er deze morgen een wit tapijt. Terwijl iedereen nog rustig op de kamer toeft, kan ik al enkele plaatsjes schieten van het sneeuwlandschap. Om 9.00 u. is iedereen klaar om de dag aan te vatten. De groep van Ludo en Koen houden het bij wandelen. Goed gekleed en beschut tegen de koude trekken ze er op uit.
Wij trekken met de bus verder zuidwaarts, naar de dorpsjes rondom het meer van Lugano. Het is er inderdaad een stukje warmer, naarmate we vorderen ligt er minder sneeuw. Op de bergen is heel mooi de sneeuwgrens waar te nemen. In de verste zien we zelfs even de zon schijnen op de bergtoppen.
GANDRIA Lugano ligt zo'n 80 km van Airolo. We rijden dwars doorheen Lugano en klimmen een bergflank op naar het dorpje Gandria. Dat dorpje is helemaal tegen de bergflank gebouwd. De huisjes en steegjes zijn verbonden met trappen. Probleem is echter wel parking te vinden voor de bus. Geen eenvoudige klus. Achteruit rijden proberen we zo dicht mogelijk tot tegen de bergflank te rijden, zodat de auto's toch nog het dorpje kunnen uitrijden. Ondertussen regent het pijpenstelen. We brengen een bezoekje aan het prachtige kerkje, wandelen doorheen de smalle straatjes... Alles is dicht en om 11.15 u. houden we het voor bekeken. Ze vertrekken opnieuw met de bus richting Lugano. Het is echter nog wat te vroeg om te picknicken en Ervé stelt voor eerst naar Morcote te rijden.
MORCOTE Het dorpje is een 12-tal km verder gelegen. In de Michelingids lezen we daarover: 'Met zijn Lombardische booggewelven, bouwkundige monumenten en natuurlijke schoonheid is dit echt wel de 'parel van de Ceresio'.' We verorberen eerst onze picknick in de bus. Daarna trekken we er op uit. Wandelend langsheen het meer bereiken we de trap en smalle straatjes die leiden naar de Santa Maria del Sasso, een kerk met prachtige 16de-eeuwse fresco's en een mooi houten orgel. Door de kerk bereiken we de doopkapel (Batisteri da Sant Antonio) in barokke stijl (beschilderd plafond, een met engeltjes versierd altaar). Het meer, de kerk, het baptisterium, de cipressen en de begraafplaats vormen samen een beeldig plaatje. De monumentale trap (16de eeuw) tussen de kerk en de waterkant is een bouwkundige parel. Om 14.00 u. bereiken we opnieuw het busje en kunnen nu terugrijden naar Lugano.
LUGANO Nadat iedereen aan het meer in het centrum is uitgestapt, kan ik verder een parkeerplaats zoeken. Gelukkig is het zondag en zijn er enorm veel vrije plaatsen. Luc maakt van het betere weer gebruik om de mountainbike uit de koffer te halen en te gaan fietsen. Ik trek er alleen op uit en ga op zoek naar monumentale gebouwen. In een eerste kerk, San Antonio, is een koor uit Luzern, dat om 17.00 u. een concert zal geven, aan oefenen. In een andere kerk, de S Maria degli Angeoli wordt duchtig op het orgel gespeeld. De gehele kerk hult in prachtige fresco's. Naast de kerk liep eertijds een 'funiculaire'. Daar blijft niet meer van over, enkel nog de trap. Via vele tientallen trappen bereik ik het hoger gelegen stadsgedeelte en geniet van een prachtig uitzicht op het meer. Spijtig dat altijd die enorme torenkranen het zicht bederven. Via de gewone weg daal ik terug af naar het centrum. Ik trek nog even de Sint-Rochuskerk binnen. Ook hier word ik weer overdonderd door de massa's schilderijen op plafond en muren. Tijd om terug naar de bus te gaan. Het wordt een hele puzzel om de juiste terugweg te vinden naar de plaats van afspraak, de gehele verkeersstroom verloopt via eenrichtingsverkeer. Stipt om 16.00 u. kan ik het gezelschap oppikken en kunnen we terugreis naar Airolo aanvatten.
Ondanks alles is het toch een mooie dag geworden en hebben we heel veel gezien. Onze andere vrienden hebben flink gewandeld. Ze hebben het soms wel wat koud gehad, maar toch geen regen zoals wij. Soms was het wel een beetje glad.
Voor de 6de keer mag ik met de schoolbus naar Zwitserland. We verblijven deze keer in Airola aan de voet van de Gotthardpas. Volg onze dagelijkse avonturen en belijk de foto's.
1. Dag 1 - Zaterdag, 27 oktober 2012 - HEENREIS REKKEM - AIROLO
Met de vrienden van Ervé Lernout kunnen we opnieuw een weekje herfstvakantie in Zwitser-land beleven. Het is nu voor mij de 6de keer dat ik met het schoolbusje vanuit Rekkem vertrek. Ik neem de vrienden mee die liever niet zelf met de auto rijden. Dat zijn er deze keer 13: Marcel en Rita uit Wevelgem, Wim uit Kortrijk, Luc en Gerda en Pol en Francine uit Vichte. Op de parking langs de E5-snelweg neem ik Lucrece, Roos en Gaston uit Oostende mee evenals Rhune, het kleinkind van Ervé. Dochter Ilse en schoonzoon Niek zijn er dit jaar niet bij, de krijgen geen verlof! Tenslotte zijn er nog Marc en Lutgart die ik in Groot-Bijgaarden meeneem.
Rekkem 000 km 4.40 u. gestart Wevelgem5,7 km4.50 u. Kortrijk13,6 km5.10 u. Vichte27 km5.30 u. Wetteren72,3 km6.05 u. Gr.Bijgaarden104 km6.35 u. grens Luxemburg314 km9.00 u. Aire de Berchem340 km9.27 u. tot 10.12 u.(tanken + verplichte rustpauze) grens Frankrijk347 km10.15 u. Col du Bonhomme560 km12.45 u. tot 13.35 u.(picknick, rustpauze - dik pak sneeuw !!) grens Zwitserland621 km14.55 u. 15.05 u.(grensformaliteiten *1) Luzern750 km16.20 u. 16.35 u.(file + 15 min. volledig stil gestaan) Gotthardpas819 km AIROLO838 km17.45 u. (aankomst)Weer
- vanuit Rekkem tot voorbij Metz: bewolkt en koud - rond Metz verschijnt de zon - voorbij Nancy lichte motregen die overgaat in sneeuwbuien. - naarmate we de Col du Bonhomme naderen blijft de sneeuw liggen. De flanken van de heuvels zijn wit en op de autos ligt een pak sneeuw. In het naar boven rijden van de Col kunnen we achter een sneeuwruimer rijden. Die blaast de sneeuw weg, door de kracht stuift ook de sneeuw van de bomen hoog op. - boven op de Col du Bonhomme is het mistig en ligt de sneeuw al heel dik. We kunnen er mooie fotos maken. Niet te vergelijken met vorig jaar, toen we op de banken tussen de bomen picknickten. Nu zijn de banken bedekt met een dikke witte jas. - naarmate we de Col afdalen wordt het landschap weer groener en groener. De sneeuwbuien houden ook op. - eenmaal voorbij de Zwitserse grens, voorbij Basel, gaat het opnieuw sterk sneeuwen en is het mistig. Het is niet zo plezant om te rijden. - naarmate we ons doel naderen stopt het met sneeuwen. - eenmaal de Gotthardtunnel door, 17 km lang, komen we in het Italiaanse gedeelte van Zwitserland. Het weer is bewolkt. - wannneer we zijn aangekomen en verwelkomd door Ervé, vertelt hij dat er de ganse dag zon is geweest.
*1. Aan de Zwitserse grens moet een bus betalen per gewicht en volgens het aantal dagen. Op de vraag van de politie of het busje minder dan 7,5 ton weegt antwoord ik ja. Binnenin wordt het formulier ingevuld. Minder dan 8,5 ton bedraagt de dagprijs 11 FS. Ik had 8 dagen ingevuld. Blijkbaar kan de douanebeambte niet goed dagen tellen, tweemaal heeft hij op zijn vingers geteld om tot 8 te geraken om dan 88 FS aan te rekenen.
We verblijven in het hotel FORNI, een mooi familiehotel aan de overkant van het station. Ik beschik toch over een ruime kamer, en... kamer 16 is de enige met internet.
Het avondmaal bestaat uit een tomatenroomsoep met korstjes. De hoofdschotel is een stukje kip met een vijftal kleine stukjes gebakken aardappelen en wat gestoofde paprikas. We stellen ons de vraag als we daarmee onze honger gaan kunnen stillen. We fantaseren al over frietkotjes, boterhammen, gelukkig zien we dat het personeel nog eens bediend. Maar wanneer ze onze tafel bereiken zijn het de laatste kleine brokjes kip en paprika. Aardappelen zijn er niet meer. Ze gaan hier wel snel de eetlust van de Belgen leren kennen. Ze troosten ons met wat gebakken komkommer. Echt lekker! Met een groot stuk lekkere tiramisu kunnen we de laatste putjes vullen. Al bij al was het toch goed.
Ervé heet na de maaltijd iedereen welkom. Stelt de nieuwe vrienden voor en wie er dit jaar niet bij is. Voor deze nacht wordt sneeuw voorspelt, zodat morgen bepaalde programmas een kleine wijziging moeten ondergaan. Maar verder in de week beloven de plaatselijke weermannen overvloedig zon.
Ondanks regen, toch meer dan 2500 leerlingen op stap !
Sedert vele jaren wordt op de dag vóór de herfstvakantie de 'Herfstwandeldag' georganiseerd. Een tiental jaren geleden, toen ikzelf nog deel uitmaakte van de SVS-sportcommissie, werd voorgesteld een wandeldag te organiseren. Als directeur stelde ik mijn collega's uit Lauwe en Rekkem voor zo'n 'Herfstwandeldag' te organiseren. Met vier scholen gingen we van start: de Gemeentescholen van Lauwe en Rekkem, de vrije scholen De Stap Lauwe en Ons Kasteeltje Rekkem. Na het oprichten van de schoolgemeenschappen kwamen daar ook De Kleine Prins en de Gemeenteschool van Wevelgem bij. Deze laatste heeft al snel afgehaakt en werkt niet meer mee. In een later stadium stapten ook BLO-Blijdhove Menen, de Vlam (basisschool Vlamingenstraat) en Ter Molen Lauwe in het project. Dit jaar werken bijna alle scholen van SAM.ba (samenwerking basisonderwijs) mee. Traden nu toe: St.-Jansschool; St.-Joris, Binnenhof en Blijdhove. De Menense scholen van het gemeenschapsonderwijs ontbreken nog.
Spijtig dat uitgerekend vandaag de dag start met regen. Maar dat belette niet dat de kinderen toch op stap trokken. Meer dan 2500 kinderen trotseerden de regen. Negen bussen brachten hen naar diverse locaties.
SVS-loopcriteriums WEVELGEM - ZWEVEGEM - LANGE MUNTE - DON BOSCO
SVS-loopcriterium Zuid De 5 loopwedstrijden van het criterium zijn afgewerkt. Van alle veldlopen vind je hieronder een link waar je alle foto's kan bekijken en ook downloaden.
Het jaarlijkse SVS-loopcriterium is opnieuw van start gegaan. Wevelgem kwam als eerste aan bod. Omdat ook een basisschool bij de organisatie betrokken is, worden hier uitzonderlijk ook de leerlingen van het 1ste en 2de leerjaar aan de start verwacht.
Het werd een gezellige
wandeling in en rond het landelijke Mullem. De groep bestond uit 30 personen
(waaronder enkele kinderen). De door alle weermannen beloofde zon was wel niet
van de partij, maar het was een heerlijk wandelweertje. De vergezichten waren
wel wat mistig, maar geen probleem. Wandelen in een mooi parklandschap, tussen
geelbruine loofbomen op een tapijt van vallende bladeren en een praatje kunnen
slaan, wat is er aangenamer op een rustige zondagnamiddag. De groepsfoto werd
gemaakt voor de Schietchampettermolen te Wannegem-Lede. Nadat we 9,720 km hadden afgelegd, was het genieten van een drankje in het stemmige landelijke cafeetje De Kroon.
Volgende activiteit
Op zondag 18 november organiseren
Davidsfonds Rekkem, KWB Rekkem en de Nationale Oudstrijdersbond afdeling Rekkem
een uitstap naar Ieper, volledig in het thema van de herdenking van de Eerste
Wereldoorlog. We bezoeken het vernieuwde museum In Flanders Fields. Helemaal
vrijblijvend kunnen jullie na het museumbezoek ook deelnemen aan een wandeling
op de stadswallen van Ieper.
Om 19.30 u.
afspraak met de Last Post Association aan de Menenpoort. In samenspraak met die
organisatie leggen we namens onze drie verenigingen tijdens de plechtigheid aan
het monument een bloemenkrans neer.
Praktisch:
- 13.45 u.
verzamelen aan de Gemeentelijke Basisschool te Rekkem
- 14.30 u.:
museumbezoek In Flanders Fields + drankje in de cafetaria
- 17.00 u.:
start wandeling stadswallen
- 18.00 u.:
vrij moment (tijd voor een hapje en drankje op de Grote Markt voor wie dat
wenst)
De inschrijving is definitief na overschrijving van het bedrag op
rekeningnummer BE78 0682 4447 5086met
vermelding van LAST POST 18/11 + uw naam - uiterlijk tegen 14 november.
Alle ouders, grootouders, ouders die wensen kennis te maken met de school... werden hartelijk uitgenodigd op de opendeurdag. Iedereen kon er weer eens vrij de klassen in en uit. Ik mocht er deze keer opnieuw bij zijn... maar nu als grootvader van Noor. Je zal me dan ook niet kwalijk nemen dat ik deze keer wat meer foto's van haar heb genomen. Voor meer foto's over de opendeurdag verwijs ik naar de site van de Gemeenteschool. www.gbs-rekkem.be
Een bijzonder leuke activiteit van het LDC Dorpshuis was het bezoek aan de Edelhertenfokkerij te Bossuit. Bouvrie is de oude benaming voor 'boerderij'. De hoeve is sedert 1898 bewoond door de familie Bossuyt. De hoeve is een gemengd bedrijf met akkerbouw, rundveeteelt en edelhertenfokkerij. In de hoeveslagerij wordt vlees van de Blonde 'Aquitaine, schapen en edelherten verkocht... Na de boeiende uitleg over de geschiedenis van de hoeve, kregen we uitleg over het ras de 'Blonde d'Aquitaine', over het malse vlees die de koeien opleveren, de stieren en... de os. Daarna trokken we naar de weiden. Ik waande me opnieuw in de savannes van Zuid-Afrika en Oeganda waar ik ook dergelijke kuddes antilopen aan het grazen zag. De kuddes kwamen nieuwsgierig naderbij wanneer de landbouwer wat voedsel strooide. In een naastliggende weide zagen we enkel bokken, sommige met een heel mooi gewei. Het bezoek werd afgesloten met proevertjes en een glaasje wijn. Iedereen wou dan uiteraard ook hertenvlees aankopen. De voorraad in het boerderijwinkeltje werd omzeggens leeg gekocht. Biefstukken, ragouts, gebraad, hamburgers, salami... het werd allemaal besteld. De voorraad hertentongetjes werd zelfs helemaal weggekocht.
Wie graag ook eens hertenvlees of lekker mals vlees van de Blonde d'Aquitaine wil aankopen: www.debouvrie.com tel. 056 45 53 62
Met onze CD&V ploeg hebben we de voorbije maanden enorm goed samengewerkt om campagne te voeren. Het resultaat mag er dan ook wezen. CD&V behaalde 8 zetels, evenveel als SP.A-Groen. De onderhandelaars konden samen met NV.A (6 zetels) en Open VLD (5 zetels) een nieuwe colaitie samenstellen. Martine wordt de eerste vrouwelijke burgemeester van Menen. Dat de vreugde groot was hoeft geen betoog. Bekijk de sfeerfoto's van de spannende avond foto's.
De Gemeenteraadsverkiezingen brengen heel wat volk op de been. We geven je graag enkele sfeerbeelden van de verkiezingen in Rekkem, Lauwe, Wevelgem en Menen.
Zondagnamiddag heerste een stralende zon over Paradijs. Het was voor de vele toeschouvers genieten. De snoep vloog opnieuw de kijkers om de oren. Veel kinderen hadden zelfs een plastiekzak bij om het snoep weg te bergen. Bedankt Johnny, Lucky en Dirk voor deze inzet.
11 november:
OPENING VAN DE TABAKSFABRIEK
Bezoek aan Mirom Roeselare
BIEREN MET EEN 'M' 
Dag 8 - Terugreis REKKEM - AIROLO
Dag 4. WANDELING 
Dag 3 - RITOMSEE
HERFSTVAKANTIE IN ZWITSERLAND 
HERFSTWANDELDAG Basisscholen Menen - Lauwe - Rekkem
SVS-loopcriterium Zuid
Davidsfonds Rekkem wandelt in Mullem 
OPENDEURDAG IN GEMEENTELIJKE BASISSCHOOL
Bezoek aan de Edelhertenfokkerij BOUVRIE
Martine FOURNIER is de nieuwe burgemeester
GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN
PRAAL- en CARNAVALSTOET PARADIJS
