11 november = Wapenstilstand. De plaatselijke herdenking is pas een week achter de rug. Drie verenigingen (Davidsfonds - KWB en NSB) hadden het plan opgevat samen naar Ieper te trekken en activiteiten te organiseren in het teken van de Eerste Wereldoorlog. Deze geplande activiteit viel bijzonder in de smaak, liefst 49 deelnemers schreven vooraf in. Nog een aantal Rekkemnaars vervoegden 's avonds de groep om ook de plechtigheid aan de Menenpoort, de Last Post, bij te wonen. Rekkem zou er immers een krans neerleggen.
Met het schoolbusje en een aantal wagens trok de groep naar Ieper. Na de traditionele groepfoto werd een bezoek gebracht aan het totaal vernieuwde 'Flanders Fields Museum'. Iedereen kreeg een armbandje rond de pols en daarna kon men er op zijn eigen tempo doorheen de diverse tentoongestelde herinneringen en tentoonstellingsborden trekken. De ene vorderde al sneller dan de andere. Indien je alle filmpjes wilde bekijken en alle teksten lezen, dan kwam je er niet met de ons toegemeten tijd. Het museum sloot om 17.00 u. Ik persoonlijk was ook maar tot halverwege geraakt. Filmpjes volledig bekijken vergt z'n tijd. Anderen zaten al lustig te vertellen en te genieten van een drankje in het cafetaria. Heel wat personen die het museum voor de vernieuwing hadden bezocht vonden dat het toen beter was. Ik kan niet vergelijken, was er vroeger nooit geweest.
Tegen 17.30 u. moest iedereen die de avondwandeling wilde meemaken, aanwezig zijn aan de Menenpoort. Daar stonden twee gidsen ons op te wachten om een avondwandeling te maken. Ze waren prachtig uitgedost met een wijde mantel, een hellebaard en een lantaarn. Onze gids was Stephan Kesteloot. Zo trokken we door het feeëriek verlichte Ieper. We maakten kennis met prachtige historische gebouwen (uiteraard allemaal vernield tijdens de W.O.I, maar nadien in dezelfde stijl opnieuw opgetrokken). De gids zorgde voor leuke en pittige verhalen. Het was bijzonder spannend om in het donker de vestingen te bezoeken en af te dalen in de ijskelder. Tegen 19.30 u. bereikten we opnieuw de Menenpoort. Weet je, ook de naam van één vermiste Vlaming, een zekere Vangheluwe, staat op de muur gebeiteld.
Last Post Voorzitster van de NSB Thérèse Behaegle en Simon Verhauwaert zouden een krans neerleggen. Georges had de Belgische driekleur bij. Hij ontmoette er een Franse collega. Beiden verbroederden en de nodige herinneringsfoto's werden gemaakt. Zo werd het stilaan tijd voor de Last Post. Er waren heel veel Britse studenten aanwezig. Ook andere Rekkemnaars hadden zich bij de groep gevoegd. De beide vlaggendragers mochten midden de straat staan. En daar weerklonk dan de dagelijkse 'LastPost'. De klanken weergalmden door de Menenpoort. Nadat Britten hun krans hadden neergelegd, was het de beurt aan Thérèse en Simon. Waardig stapten ze naar de plaats waar de kransen werden neergelegd. Dat was meteen het einde van een schitterende namiddag Ieper. Iedereen zal er nog lang over spreken.
De St.-Niklaaskerk liep vol met oud-koorleden, ouders en vrienden van
het kinderkoor Hanbléchia.
Ook oud-leerling Klaas Delrue, zanger van Yevgueni was, tot ieders
vreugde, van de partij.
De avond werd geopend met het milieulied Sing for the Climate. Verder
bracht de groep heel wat stemmige liederen. Klaas zong er samen met het koor
zijn winnend lied, waarmee het allemaal begon, Laat ons een bloem. Ook de
duetten met juf Roos en juf Katrien waren adembenemend. Tijdens het concert werden
vooral liederen gezongen in het thema van het behoud van de aarde, respect voor
het milieu en vrede en verdraagzaamheid in deze multiculturele wereld.
Na het schitterend optreden volgde in het Dorpshuis een officiële
ontvangst door het stadsbestuur. Heel veel oud-Hanbléchia-leden, ouders en
vrienden waren er aanwezig. Het was voor sommigen een blij weerzien na zoveel
jaren. Schepen Bérenice heette iedereen welkom, maar moest het op twee locaties
doen, wegens de massale opkomst.
Juf Roos Wullaert:
Ons koortje heeft zijn oorsprong vanuit de Vrije Basisschool te Rekkem,
zon 30 jaren geleden. Toen gaf Roos Wullaert les in het 5de
leerjaar en was Trees Sonneville directrice. Enkele jaren later kwam Katrien
Lievens er ook lesgeven en het koor ondersteunen met een muzikale begeleiding.
We begonnen met kindvriendelijke eucharistievieringen op te luisteren,
ondersteund door de toenmalige onderpastoor Wilfried Dekeyzer.
De naam Hanbléchia bestaat 25 jaar en komt eigenlijk van hem. Hij was
toen ook proost van de Chiro en enorm geboeid door de Indiaanse cultuur. Hanbléchia
is namelijk de Indiaanse benaming voor oproep tot vrede.
Jacques Dufourmont, toen onderwijzer op het Paradijs, begeleidde het
koor met zijn gitaar en Johny Duthoy (toen voorzitter van de oudervereniging)
begeleidde met de piano en zijn accordeon. Katrien en Roos dirigeerden en Mevr.
Trees Sonneville was onze steunpilaar. Jacques Rosseel en Derick Deruyck
zorgden voor de techniek.
Het koor staat dus open voor alle kinderen en jongeren vanaf 7 jaar
tot
Nieuwe leden zijn dus hartelijk welkom !!!We starten elk jaar in september met heel wat nieuwe leden,
waarbij we dikwijls van onze beste zangers afscheid moeten nemen.
DAVIDSFONDS - KWB - OUDSTRIJDERSBOND
FEEST: 25 jaar kinderkoor HANBLECHIA
