Ik wil het niet nalaten om de Lauwse
parochiegemeenschap hartelijk te danken voor hun massale aanwezigheid op mijn
aanstellingsviering als pastoor in de federatie Lichtervelde. Jullie grote
aanwezigheid heeft mij enorm veel deugd gedaan. Ik had dit echt niet verwacht.
Overal waar ik keek in de grote kerk van Lichtervelde zag ik Lauwenaars zitten.
Dank hierbij ook voor de vele vriendelijke wensen en lieve attenties vanuit de
parochie en de verenigingen. Zoals sommigen mij ook schreven of vertelden was
het met gemengde gevoelens dat jullie daar aanwezig waren omdat jullie mij
moesten afstaan aan een nieuwe parochie. Ik was blij dat jullie met zovelen mij
goed heb afgeleverd in Lichtervelde. Jullie waren ook blij en gerustgesteld dat
de mensen van Lichtervelde mij een koninklijk onthaal hebben bezorgd. Het was
voor mij echt overweldigend. Na de bijna 18 jaar goede zorgen in Lauwe ben ik
nu in goede handen van de federatie Lichtervelde. Het is voor mij nog sterk
wennen aan de nieuwe situatie, maar met de hulp van hierboven slaan we er ons
wel door. Misschien ben ik nu wel uit jullie oog verdwenen, maar voor mij niet
uit mijn hart. Want ik heb mogen leren en ervaren in Lauwe, kan ik nu goed
gebruiken in mijn nieuwe opdracht. Ik bewaar heel goede herinneringen aan
jullie allen. Nogmaals heel veel dank voor jullie steun in de voorbije weken en
bij de aanstellingsviering in Lichtervelde. Het gaat jullie allen heel goed.
De tekst die
voorzitter Michel Suestrone uitsprak tijdens de officiële ontvangst door het
stadbestuur in het Dorpshuis op zaterdag 25 februari.
Mevrouwen schepenen en raadsleden,
Ik mocht in 1992, ter gelegenheid van ons 20-jarig bestaan het
dankwoord uitspreken voor de ontvangst op het gemeentehuis. Twintig jaar later
mag ik het terug doen... en met veel genoegen.
Dank voor deze ontvangst, voor deze vorm van appreciatie voor de
werking van ons koor. Twintig jaar terug waren er toen al koorleden die
pruttelden dat onze farde veel te zwaar begon te wegen. Op heden is die farde
ook weer al te zwaar en hebben wij daarnaast ook nog een farde met
kerstliederen, een farde met profane liederen en een dik nieuw zangboek: Zingt
Jubilate. Dit alles te véél voor onze beide handen.
In 1992 mocht ik ook onze stichterdirigent Hubert danken voor het
enorme geduld en de koppigheid, zijn blijvend enthousiasme waarmee hij de
muzikale leiding op zich neemt. Dit is ondertussen niet 20, 30, maar 40 jaar
geworden. Wat zei ik daar juist?? Met "koppigheid". Ja de koppigheid
van een ezel. 't Is niet verwonderlijk dat de gemeente Kuurne hem vorig jaar
heeft opgenomen in de Confrérie van het Ezelskruisken als waardering voor zijn
inzet op zo vele terreinen.
Geachte leden van het stadsbestuur, hebben wij niet hard gewerkt, hard
meegewerkt aan het cultureel leven in onze gemeente? Wij denken van wel. Dit
noemen wij volkscultuur "pur sang". Velen kunnen getuigen van de
mooie muziek die wij hebben gebracht en de vele deugddoende avonden die wij
onze gemeenschap hebben bezorgd. Aan allen die daarbij hebben geholpen:
dirigent, bestuur, begeleider, zingende leden, regisseurs, toneelspelers en
gelegenheidsmedewerkers mijn gemeende dank.
Vanavond hebben wij misschien wel wat veel noten op onze zang. Maar wij
gaan verder. De noten zullen misschien gezien onze ouderdom wat lager mogen
zijn, maar ons voorbeeld, onze energie, ons enthousiasme kan misschien een
voorbeeld zijn voor de jeugd die ook op zoek is naar gezonde ontspanning. Zij
kunnen dit vinden in ons St.-Niklaaskoor. Zingen is beter dan spreken.
Een veertigtal stoeten en praalwagens trokken doorheen de straten van Gullegem
Parodie op Benidorm Bastards het meest gesmaakt
Geen gevoelige thema's in de carnavalstoet van Gullegem
zoals vorig jaar de zoektocht naar Caroline Vyncke. Kop-van-jut waren Elio Di
Ripo en schepen Stijn Tant.
De carnavalsstoet van Gullegem zat vol verwijzingen naar de
politiek. Nationaal moest vooral Elio Di Ripo het ontgelden. De groep Parigos
bracht een parodie op de Music-For-Life actie van Studio Brussel. De actie was
ditmaal: 'Di Ripu for Life, we don't give a shit.'
Ook de lokale politici waren het mikpunt van spot. Vooral Stijn Tant, de
jongste schepen van het land, die na een positief alcoholcontrole zijn rijbewijs
kwijt raakte, inspireerde veel deelnemers. 'Stijntje, Stijntje, wat doe je nu?',
vroegen Bart Gevers en Saskia Herman zich af. 'Of de schepen er mee zal kunnen
lachen? Het zal wel moeten', lacht het koppel.
Het carnavalsduo Serge Derveaux en Diederik Hanssens geeft Tant dan weer de
raad om in het vervolg te gaan babysitten op het toekomstige kindje van schepen
Lobke Maes.
De Gulleheem (Benidorm) Bastards hekelden het afbreken van oud rusthuis Gulle
Heem.
Carnavalsgroep De Zabbereirs vindt het feit dat de stoet niet langer langs
café Stadium passeert even erg als het wegvallen van de Muur van Geraardsbergen
uit de Ronde.
De jeugdvoetbalploeg FC Gullegem nam voor de eerste keer deel en ook de
jeugdbewegingen waren talrijk aanwezig met de Scouts (de Egyptische Revolutie),
Chiro Okido (een prachtige stoet uit India) en de Grietjes van KSA vertolkten de
Amerikaanse High School.
Pastoor Marc Vantyghem werd benoemd als pastoor in Lichtervelde. Tijdens een mooie viering werd afscheid genomen van pastoor Marc.
Een woord ten
afscheid
Beste mensen van
Lauwe,
parochianen van de
Sint-Bavoparochie,
Zondag was het de
laatste dag van mijn opdracht hier in Lauwe.
Ik ben eind juni 1994
naar Lauwe gekomen als priester, net de legerdienst achter de rug, om als jonge
medepastoor toevertrouwd te worden aan de parochie. Toen was ik voor jullie
allen een onbekende, een vreemde. Toch waren er vele mensen samengekomen voor
de aanstellingsviering op de weide van de Germana t.g.v. de parochiefeesten.
Het was een warme zomerzondag! Ik herinner mij nog levendig mijn eerste stappen
in de parochie onder het waakzame oog van pastoor Marcel Demeulemeester van wie
ik veel kansen kreeg. Terecht stelden velen zich de vraag: wat zullen we mogen
verwachten van deze jonge priester afkomstig uit Brugge? Maar ik voelde vanaf
het begin tot op heden dat ik welgekomen was bij jullie. Ook al duurde het een
tijdje vooraleer ik als koele noorderling de harten kon winnen van de warme Lauwenaars.
Stilaan kon ik mij door de vele kansen die hier kreeg ontplooien en met vallen
en opstaan vele mooie dingen realiseren. Nogal snel na mijn aankomst groeide
uit de toenmalige parochieraad een parochiaal team: een groep van leken die in
samen gedragen verantwoordelijkheid samen met de priesters het beleid zou
voeren in de parochie. Het was een eerste droom die ik kon realiseren.
In juni 1997 werd ik
pastoor binnen de federatie Lauwe-Rekkem. Ik was toen één van de jongste
pastoors van het bisdom. Het werd voor mij een hele uitdaging om nu verder als
pastoor in jullie midden te zijn. Naast de inlooptijd van 3 jaar, kwam nu het
ernstige werk op mij af. De verantwoordelijkheden namen toe en de aanpassingen
drongen zich op, want de tijden waren veranderd. We streefden continuïteit na,
maar ook vernieuwing. Ondertussen diende zich iemand aan om als diaken de
opleiding te starten. Op Pinkstermaandag 12 juni 2000 werd Jean-Marie Eggermont
in onze kerk tot permanent diaken gewijd. Het was voor onze parochie een
hoogtepunt temidden het jubeljaar 2000. Een jaar later werd hij vrijgesteld
voor het parochiewerk: een zegen voor mij en de gemeenschap. Ik ben diaken
Jean-Marie en zijn echtgenote Katrien veel dank verschuldigd.
Ook de
kloostergemeenschap ben ik dankbaar omdat er ik kon rekenen op een biddende
gemeenschap, een helpende hand waar het kon en een plaats waar ik mocht
thuiskomen.
Er zijn natuurlijk
vele hoogtepunten te noemen gedurende deze bijna 18 jaar dat ik bij jullie
mocht zijn. Ik noem er toch enkele bijzondere op. De restauratie van de
St.-Bavokerk, zowel aan de buiten als binnenkant en de realisatie van een nieuw
altaarpodium met bijhorende lezenaar en altaar. De geslaagde recente
aanpassingen in de Verrijzeniskerk die tot stand komen dankzij veel overleg met
het bisdom, de stad en de kerkraad. Ook de televisiemis in 2008 blijft voor
velen een bijzondere ervaring. Zoveel mensen waren met ons, zowel in Vlaanderen
als Nederland, rechtstreeks via de televisie verbonden tijdens de mooie
eucharistieviering waarop we vele lovende reacties kregen. Het was een enorme
inzet van velen. Ook het diocesane zendingsfeest van de West-Vlaamse
missionarissen behoort tot één van de topmomenten van de voorbije jaren.
Daarnaast waren er
natuurlijk de vele deugddoende ontmoetingen met talrijke mensen in onze
parochie en gemeente zowel op blije als droevige dagen, want wat ik bijzonder
mocht ervaren in Lauwe was dat er wel altijd ergens iets te beleven viel.
Natuurlijk waren er ook de vele vergaderingen en verantwoordelijkheden die
naast de dagdagelijkse taken zich aandienden. Ik heb geprobeerd dat alles in de
mate van het mogelijke goed te vervullen dankzij de steun van velen, in het
bijzonder de leden van het parochiaal team en de kerkraad met wie ik graag
mocht samenwerken. Als een pastoor veel werk heeft dan is dat een teken dat er
in de parochie hard wordt gewerkt door vele mensen die de parochie vandaag
genegen zijn en helpen aan de opbouw van de gemeenschap in allerlei uitzichten
van liturgie, dienstwerk en verkondiging. Gelukkig groeide de laatste jaren ook
de vraag naar verdieping en vorming om te groeien in geloof. We kenden de
opstart van de Bijbelgroep en het Leerhuis, maar ook andere initiatieven van
Adem-Tocht, het Woord en ik, Jokri, jong en minder jong die zich wilden
verdiepen in het geloof. Het waren telkens voor mij deugddoende momenten waarin
ik ook zelf kon groeien in mijn geloof en voor vele mensen een steun kon zijn.
Ik was blij dat ik samen met de diaken hieraan een nieuwe impuls kon geven.
In de voorbije jaren
heb ik steeds geijverd voor een missionaire parochie en het openbreken van
grenzen wanneer de eigen missionarissen stilaan terugkeerden naar het
Avondland. Zo kon de missiewerking op onze parochie een aantal priesters en
missionarissen adopteren zodat het missievuur brandende werd gehouden. Steeds
probeerden we een hartelijk onthaal te bieden wanneer onze missionarissen op
vakantie kwamen in Lauwe en het jaarlijkse missiefeest was telkens een
hoogtepunt. Het bezoek aan India vorig jaar vormde de bekroning van een
jarenlange vriendschap die gegroeid was met onze Indische priesters.
Naast de vele blijde
dagen waren er ook de moeilijke momenten en zwarte dagen. Dagen waarop we
afscheid moesten nemen van mensen die ons dierbaar of heel trouwe medewerk(st)er
waren. Ook waren er dagen waarop ik mensen ontgoocheld of pijn heb gedaan. Ik
wil hen allen om vergiffenis vragen. Ik ben er mij ook sterk van bewust dat ik
als mens en priester soms tekort ben geschoten. Maar ook in die droevige en
moeilijke dagen kon ik als priester mij gedragen weten door mensen en gesterkt
door mijn geloof en in mijn gebed rekenen op Gods barmhartigheid.
Nu is het uur
aangebroken om afscheid te nemen nu de bisschop mij een nieuwe benoeming heeft
toevertrouwd als pastoor in de federatie Lichtervelde. Net zoals Maria heb ik
ja gezegd: Mij geschiede naar uw woord. Het was ook het motto van mijn
priesterwijding bijna 19 jaar geleden. Het valt mij zwaar om Lauwe te verlaten
omdat ik mij hier zo goed heb gevoeld en ondertussen zoveel mensen mocht leren
kennen. Ik hoop dat het mooie werk dat ik hier in Lauwe mocht verrichten ook
verder mag groeien nu de bisschop jullie een nieuwe pastoor heeft toevertrouwd
die weldra wordt aangesteld. Ontvang priester Nikolaas hartelijk als jullie
nieuwe pastoor en werk goed samen met hem.
Maar wij vergeten
elkaar niet. Mag ik jullie vragen om ook voor mij nog eens te bidden? Als ik
voor de Heer sta, zal ik jullie blijven gedenken, want wat ik hier heb geleerd
en heb kunnen realiseren dankzij de steun van vele mensen zal ik nooit
vergeten. Duizendmaal dank voor die zoveel mooie jaren in Lauwe!
Aanstellingsviering in Lichtervelde van
40 jaar Sint-Niklaaskoor
39ste CARNAVALSTOET GULLEGEM
AFSCHEIDSVIERING pastor Marc Vantyghem
