Afgelopen donderdag heeft ze haar tweede chemo baxter gehad.  Het is de eerste keer dat ze zich zo goed voelt na deze chemo baxter.  Ik kan het bijna niet geloven.  Dus we zijn content.  Je kan echter niet aan haar zien hoe haar witte bloedcellen staan, dus houd ik haar toch maar voor alle zekerheid deze week thuis. Volgende week maandag gaan we op controle en als haar bloed goed is, kan ze dinsdag weer naar school.  Ik merk wel dat ze met pozen erg moe is en ze heeft af en toe wat spierpijn, maar verder alles oké. Met het eten gaat het redelijk maar ze was toch nog verder afgevallen.  Normaal was het de bedoeling om haar sonde eind deze maand te verwijderen, maar dit gaan we voorlopig nu toch nog niet doen. Ze heeft het echt nog nodig om voeding bij te krijgen, want ze mag niet verder afvallen, dan wordt haar gewicht weer een probleem en verzwakt ze weer. Dr Renard vond dit ook het beste.  Ons Elke heeft voor het eerst haar maandstonden gekregen.  Ze vond het vreemd, maar was zeker niet in paniek. Ze is het wel gewoon om haar bloed te zien, want ze moet vaak geprikt worden voor bloedcontrole en dan ziet ze telkens haar bloed. Ik was in de veronderstelling dat haar maandstonden niet doorkwamen door de chemo, maar blijkbaar had dit eigenlijk niks met de chemo te maken, maar wel dat haar lichaam tot nu toe te verzwakt was en dit haar ontwikkeling tegenhield. Dus na die uitleg was ik eigenlijk content dat ze haar maandstonden had, want dit was blijkbaar een goed teken. Maar tijdens de behandeling mogen de maandstonden niet doorkomen, want als haar plaatjes laag staan, zou dit teveel bloedverlies kunnen betekenen, en dat kan gevaarlijk zijn. We hebben dus ook een gesprek gehad met de gynaecoloog in Leuven en er is beslist dat ze vanaf nu elke 3 maanden de prikpil krijgt. Dit is de beste oplossing voor haar.  Ik vind het ook beter zo, ze hoeft niet elke maand af te zien (buikpijn) en last te hebben.  Het prikken in de poep viel wel niet mee. Ze wist niet wat er ging gebeuren, dus dat vond ze echt niet fijn, maar ze was het ook weer snel terug vergeten.  Ons Nele is ook naar de gynaecoloog geweest. Robin was er ook bij, hij was echt zenuwachtig, want ze zouden nu kunnen zien wat het was. En gelukkig was het duidelijk te zien. Aangezien het iedereen mag weten van hen, mag ik het ook hier vertellen. Het is een jongetje. Ik ben blij voor hen. En alles zag er goed uit, dat is het allerbelangrijkste. Dat is toch telkens weer een opluchting. Ons Nele heeft vorige en deze week stage in het rusthuis in Hamont. Ze vindt het wel fijn, het valt beter mee dan ze dacht.  Maar het is wel zwaar, ze moet echt veel verslagen maken, artikels zoeken, vragen stellen, ... dus elke avond heeft ze nog een boel werk te doen. En daarna is er nog maar één weekje school en dan beginnen de exames al.  Ze heeft nog geen kans gehad om iets voor haar exames voor te bereiden, dat lukt echt niet. Zondag zijn we naar het feest van opa zijn verjaardag geweest. Het was gezellig en we hebben lekker gegeten, maar we moesten wel op tijd vertrekken. Want het was ook Sinterklaasfeest bij de gehandicapten, en dat wilde we toch niet missen. Ons Elke heeft wel altijd moeite met de luide muziek, en houdt haar oren dicht, maar ze vindt het toch allemaal geweldig.  Zeker als ze een kadootje krijgt van Sinterklaas.  Ze was weer blij hoor. En vanaf dan mag ze haar schoen zetten, dat heeft ze al dikwijls gevraagd ! Dus gisterenavond heeft ze haar schoen, en Nele haar schoen moet er natuurlijk ook staan, al meteen gezet. Dat vindt ze spannend. Dus vanmorgen was het eerste wat ze vroeg, "Sinterklaas, schoen kijken" en jawel hoor, we hebben twee brave kindjes, want er lag iets in hun schoen. Ons Elke vond het geweldig.

22-11-2011, 21:45 Geschreven door Lieve

22-11-2011, 14:05 Geschreven door katleen en Jens*