Etappe 73: Llanrhystud - Abercastle 95 Km

Vanmorgen was het grijs maar droog. Ook tijdens de nacht heeft het niet geregend dus kan mijn tentje eindelijk nog eens droog in de tas.

Vanmorgen bij het vertrek merkte ik dat de toegang tot beide campings naast elkaar lagen. In mijn rijrichting sprong het bord en de weg naar de "farm" echter onmiddellijk in het oog terwijl deze van de andere camping net achter een hoekje lagen. Die oprit richting de andere camping zag er ook niet echt als een weg uit maar leek eerder op een parkingetje. Hoe dan ook, ik heb bij de farm zonder de wifi gekampeerd en het was er op zich niet slecht.

Ik heb vandaag de route you route gelaten voor wat ze is en mijn eigen route gereden. Route you ging weer inland terwijl ik de kustlijn verkoos. In het begin ging het verder langs de A487, die op zaterdag morgen nog best rustig was, richting Aberaeron. Aberaeron heeft een leuk haventje dat echter moet wachten op hoog water, veronderstel ik. Even voorbij Aberaeron, bij Llanarth, verliet ik de A487 voord de kleinere wegen langs de kust. Ondertussen was de lucht behoorlijk opengebroken en kwamen er mooie opklaringen. De kleinere wegen brachten me naar New Quay. Ik kon het tussen de bomen zien blinken in de zon, onderaan een klif. De plaatsen waar zich echter een foto gelegenheid zou kunnen voordoen bleken echter allemaal privé terrein, geen mooie foto dus. Voorbij New Quay kon ik vanuit zee de mist zien oprukken. Het kust traject bleek vandaag (weer) geen makkelijk traject. Op een bepaald moment vroeg ik me af of het allemaal de extra inspanning eigenlijk wel waard was, de kust kreeg ik toch amper te zien en met de oprukkende mist zou er waarschijnlijk sowieso niet veel te zien zijn. Maar dan kwam ik plots in Llangrannog en dat alleen al maakte de extra inspanningen de moeite waard. Zou ik er mijn volledige vakantie willen doorbrengen, waarschijnlijk niet. Maar het was wel erg mooi gelegen, volledig omsloten door de heuvels aan een kleine baai met een al even klein strandje met redder. Als je dat strandje dan even moe bent zit je zo in de heuvels en de bossen voor een fikse wandeling. En de grote weg is, via de kortste route, ook maar een 5 Km verwijderd. Hoe dan ook, ik vond het een prachtig plaatsje. Met wel één nadeel, ik moest er ook weer weg en langs welke weg dan ook zou dat behoorlijk lastig worden. En dat was het dan ook. Van Llangrannog zou ik nog verder langs de kust gaan tot Aberporth maar op kaart gaat dat makkelijker dan in werkelijkheid. Op mijn kaart loopt er maar één weg terwijl er in werkelijkheid een labyrint van gelijkaardige wegen is. Zo kwam ik iets vroeger terug op de A487 richting Cardigan dan gepland maar met de, aan zee, oprukkende mist had ik daar niet echt spijt van.

Vanop de grote weg kon ik rechts van mij de mist boven de kust zien terwijl de heuvels links van mij in de zon lagen. De grote weg lag zo'n beetje op de scheiding, waar zon en wolken streden voor overwicht. Cardigan liet ik rechts liggen en ik ging verder richting Fishguard. Ondertussen vond ik het weer goed genoeg om terug eens te picknicken maar even later, rond 1 uur, zag ik de lucht volledig dicht trekken. Om een uurtje later alweer open te breken om uiteindelijk over te gaan op een stralend blauwe hemel. Daarmee ben ik ook aangekomen op mijn camping bij Abercastle, bij de boer. Moest dat bij de 2 vorige plaatsen nog gerelativeerd worden dan was het hier wel wat kleinschaliger maar mooi ingedeeld nabij de boerderij. In principe moet je hier lid zijn van de Greener Camping Club, één van de campingcubs in GB. De grootste is, voor zover ik weet, de Camping & Caravan Club, die je overal ziet maar er zijn er dus nog en sommige campings zijn "members only". Normaal let ik daar op bij het plannen, dat ga ik dus eens moeten checken wanneer ik ooit nog eens wifi heb. De uitbaatster maakte er echter geen punt van. Meer nog, ze bood me een gratis overnachting aan. Ik veronderstel dat ze vanuit haar groenere standpunt gecharmeerd was door mijn groenere manier van reizen. Overigens, mijn buren waren ook Belgen, van over de taalgrens, en ik kan me moeilijk voorstellen dat zij lid zijn van de club. Tenzij ze met hun staangeld ineens ook lidgeld betaald hebben, dat kan ook altijd.

Overigens: ik heb ondertussen Engeland gehad met zijn korte snedige hellingen; Schotland met zijn lange gematigdere klimmen en Ierland daar een beetje tussenin, op die ene klim naar de camping bij Clommel na ... maar Wales lijkt me zonder twijfel het zwaarste van alle met zijn langere en steilere klimmen. Vandaag ook weer enkele bijzonder stevige exemplaren gehad.

Etappe 72: Pennal - Llanrhystud 58 Km

Frank Deboosere heeft ooit gezegd: "als je het weer van vandaag neemt voor je voorspelling van morgen dan zal je het meer juist hebben dan fout". Wel hij zou het hier al dikwijls juist gehad hebben, het was vandaag grijs en miezerig. De wind was wel behoorlijk afgenomen. Toch hebben de Welsh het nog steeds over een schitterende zomer, net zoals de Ieren. De afgelopen weken is het hier ook warm en droog geweest en ze lopen hier schijnbaar ook nog achter op water niveau, er moet hier ook nog steeds spaarzaam mee omgegaan worden. En zelfs nu met het gemiezer is het misschien nog steeds beter dan wat ze gewoon zijn. Vannacht heeft het nochthans weer echt geregend, ik ben er dus ook vandaag weer niet in geslaagd om mijn tent droog in te pakken. Eens terug opgesteld droogt ze echter wel terug behoorlijk goed en snel, zodat ik nooit in een natte tent (binnen) moet gaan slapen.

Het was vandaag een (erg) korte rit terwijl het morgen een (erg) lange zal worden. Je zou kunnen zeggen dat dat een slechte planning is, wat het eigenlijk ook wel is, maar de planning wordt terug gemaakt met behulp van route you. Voor vandaag had route you een paar grote lussen land inwaarts voorzien omdat zij niet graag over A-wegen rijden. Ik besliste echter om wel over de A487 te rijden met slechts een afwijking langs kustzijde in plaats van zo ver land inwaarts te trekken en dat bleek dus een stuk korter dan voorzien. Toch besliste ik om te stoppen op mijn voorziene plaats en niet verder te gaan. De rit was ook wel behoorlijk zwaar geweest, met name op mijn afwijking langs de kust. Die afwijking bracht me naar Borth, een mooi dorpje onderaan een klif. Het was daar vandaag overigens Carnival, wat eigenlijk zoveel wil zeggen als dorpsfeest, met muziek en verkleedpartijen en mogelijk nog een stoet en zo meer. Ik was ze echter nog net voor, voor ze echt op gang kwamen. Ik heb er dus geen hinder van gehad. De hinder kwam pas na Borth. Wie klif zegt, zegt ook berg. En de weg liep nog een stukje land inwaarts waar die berg nog wat hoger en steiler was. Dit was waarschijnlijk de steilste beklimming die ik op gefietst ben. Er zijn er in het begin, in het zuiden van Engeland, wel een paar geweest waar ik afgestapt ben maar deze ben ik dus volledig naar boven gereden. Na een korte afdaling volgde er trouwens nog een stevige, iets minder steil maar toch ook nog erg pittig.

Daarna passeerde ik in Aberystwyth, een grotere kust plaats. Hier heb ik mijn fiets even geparkeerd in de buurt van het kasteel, of wat daar van over blijft, om even rond te wandelen in de omgeving. Een omgeving die de moeite waard is. Het kasteel zelf is al in ruïne van de 14° eeuw, veel schiet er dan ook niet meer over maar ik houd er wel van. Van hieruit kon ik ook zien dat Aberystwyth mooi gelegen is en misschien nog wel meer te bieden heeft maar daarvoor is ze wat groot en druk om met de bepakte fiets te verkennen.

Voorbij Aberystwyth ging het vrij snel, grotendeels via de nu toch wel behoorlijk drukke A487, naar mijn eindbestemming Llanrhystud. Waar ik weer bij de boer terecht kwam en net niet ín zee, bij de monding van een riviertje, kampeer. Het riviertje raakt momenteel overigens niet tot aan zee, het eindigt op een hoop stenen. Je mag je trouwens niet laten misleiden door het "bij de boer". Het is best een behoorlijk grote camping met een grote sectie stacaravans te huur of te koop. Aan de overkant van het riviertje is echter een nog grotere camping, degene die ik eigenlijk op internet uitgezocht had maar waarvan ik om een of andere reden geen ingang gezien heb. Waardoor ik dus bij de boer terecht kwam, die zich met wifi niet bezig houdt. Aan de overkant hebben ze wel wifi, ik kan hun netwerk zien maar kan moeilijk een paswoord gaan vragen. Overigens houdt ik wel van het lossere hier, waardoor ik dus net voor zee kan kamperen. En die wifi komt vroeger of later toch wel eens, je hebt dan ineens van een paar dagen lectuur.

Doordat het een kortere rit was, was ik hier behoorlijk vroeg. We kregen echter zowaar wat zon deze namiddag en het was best mooi zitten op de camping bij de zee. Ook veel vogels in de omgeving, waaronder een behoorlijk aantal grotere roofvogels. Altijd leuk om te zien. Ondertussen is alles alweer zodanig dicht getrokken dat ik de zee nog met moeite kan zien en de heuvels aan de andere kant al helemaal niet meer.

Etappe 71: Waunfawr - Pennal 92 Km

Grijs miezerig en wind, tot zover het weerbericht. Het heeft vannacht behoorlijk stevig geregend maar tegen de ochtend was het dus vooral grijs en miezerig, met een behoorlijke portie wind. Ik geloof dat het ondertussen al van voor Cork geleden is dat ik mijn tentje nog eens droog kunnen inpakken heb, ik zou eigenlijk nog wel eens een zonnig dagje kunnen gebruiken.

De camping van gisteren was een beetje speciaal, ze werd namelijk in twee gesneden door een spoorlijn. Een stoomspoorlijn weliswaar, deze rijden niet zodanig veel maar er zijn er nog wel meer van in de buurt. Om mij te douchen of te wassen moest ik bijvoorbeeld de spoorwegbrug over. Aan de andere kant stond nog een fietser en die had zowaar een grotere tent als ik. Nu vind ik mijn tent niet overdreven groot, een beetje ruimte en comfort mag wel, maar de zijne was dus nog zeker een maat groter. Veel fietsers doen het eerder met een maatje kleiner. Bovendien begon hij ook nog vroeger dan ik. Toen ik me vanmorgen ging wassen had hij al zowat alles ingepakt en was klaar om op te laden, nog een heel stuk voor 7 uur dus. Nu ben ik ook een paar keer rond 7 uur begonnen maar dat was toch eerder uitzonderlijk, en dan nog vroeger! Ik was zelf gewoonlijk al de vroegere vogel.

De eerste passage was vandaag langs Beddgelert, een tip van een kenner. Beddgelert was dan ook echt wel mooi, een oud dorpje aan een kruispunt in de vallei en langs het water. Best wel een mooie plaats dus voor iemand die vanuit een vaste stek de omgeving wil verkennen. Beddgelert komt schijnbaar van Bedd gelert, het graf van Bedd. Ik weet niet wie Bedd geweest is maar het moet dus wel iemand bijzonder geweest zijn en hij ligt hier dus begraven maar ik heb zijn graf niet opgezocht, al stond er wel een wegwijzer naar.

Bij Harlech heb ik nog eens moeten ervaren dat je een kans voor een mooie foto nooit mag laten passeren. In Harlech staat een mooi kasteel, boven op de rots. Ik had het al van ver gezien maar nu merkte ik plots een mooi zicht op fotografeerbare afstand maar ik was er al voorbij voor ik tot het besef kwam. Even dacht ik van een rondje te maken, doe ik wel eens meer maar besloot ik van de volgende gelegenheid wel te gebruiken. Even verder begon het echter te klimmen en ik heb het kasteel niet meer terug gezien tot ik er als het ware voor stond, geen foto van het zicht met het kasteel op de rots dus.

Bij Barmouth, een behoorlijke kustplaats maar veel te druk om te stoppen, dacht ik dat ik een overzetje zou moeten nemen. Ik zou hier oversteken en er stond niet echt een brug op mijn kaart, enkel een zwart lijntje. Dat zwarte lijntje bleek bij nader inzicht de spoorlijn te zijn en naast die spoorlijn ligt een lange houten voetgangers/fiets brug waarover ik dus overgestoken ben.

Als je hier de kust volgt dan gaat het wel eens van de ene vallei naar de andere, geregeld een keer op en af dus. Enkel naar het einde toe ging het door de vallei. Maar dan wel stroomopwaarts, hier moest uiteindelijk dus ook weer geklommen worden.

Ik had het vanmorgen niet echt verwacht door mijn kleine weer depressie maar het is vandaag toch echt weer een goeie dag geworden. Snowdonia is echt wel de moeite, jammer dat ik er alleen het onderste deel van gezien heb. Na de pub van gisteren sta ik vandaag overigens bij de boer en dat doe ik bijlange niet alleen, maar het is hier dan ook behoorlijk aangenaam, mooi en in orde. Gisteren bij de pub was overigens ook een degelijke en populaire camping.

Ik had vandaag overigens bijna een probleem om mijn geld uit te geven. De Schotten en de Ieren drukken hun eigen biljetten. Bij de Schotse biljetten is dat geen probleem, de Bank of Scotland is bekend. Mijn 2 resterende biljetten kwamen echter van de Bank of Ulster en Ulster is in Wales schijnbaar niet bekend. Zowel bij mijn middagpauze, ik heb momenteel niet veel zin in picknicken, als bij de camping was er wat twijfel om mijn biljet te ontvangen. Het was maar omdat er Sterling op stond dat ze ze aanvaardden.

@

Etappe 70: Dublin - Waunfawr 7 + 59 Km

Vanmorgen te vroeg opgestaan om te vroeg te vertrekken en te vroeg aan de ferrie te zijn, maar dat is zo wat een vaste regel bij mij. Als ik ergens op een bepaald tijdstip moet zijn dan neem ik steeds een te grote veiligheidsmarge, onder het motto liever een uur te vroeg dan een minuut te laat.

Bij de ferrie had ik het even moeilijk, ik moest mijn fiets uit handen geven om aan boord te brengen. Bij Stena Lines UK ben je als fietser een voetganger met een groot stuk bagage. In Cairnryan mocht ik hem, onder begeleiding, nog zelf aan boord duwen maar hier moest hij op een lichte vrachtwagen die de bagage van de voetgangers aan boord reed om deze aan de andere kant terug af te leveren. Nu, ze hebben dat uiteindelijk wel goed gedaan, ik heb niets kunnen opmerken. Tegen 12 uur lagen we aan de kade maar de voetgangers moeten met een bus opgepikt worden op het autodek om van daar naar de terminal gereden te worden en voor dat die bussen op het autodek kunnen moeten er dus al voldoende voertuigen gelost zijn. Nog een heel eindje wachten dus, uiteindelijk was het 12.30 voor ik mijn weg in Wales kon verder zetten.

Voorlopig zie ik tussen Ierland en Wales al even veel overeenkomsten als verschillen. OK, ze rekenen terug in mijlen en ponden en de post is terug mail, rood en royal. Het weer is echter even grijs, miezerig en winderig. Vandaag zelfs echt wel winderig om te fietsen. Om mijn tentje op te stellen heb ik schijnbaar wel kunnen profiteren van een kleine windstilte want daar heb ik geen probleem mee gehad. Verder gaat het hier al evenzo op en af als Ierland. Ook zijn ze hier al even tweetalig als Ierland, en Schotland overigens (als je bedenkt dat het Engels de lokale talen van Schotland, Ierland en Wales verdrongen en vervangen heeft, dan merk je dus dat de Engelsen eigenlijk echt wel de bezettende macht zijn van Groot Brittanië). En ook hier hebben prehistorische Kelten de nodige grafmonumenten overgelaten.

Vandaag overigens geen last gehad van zware benen na de rustdag. Misschien omdat ik de rustdag zonder frieten doorgekomen ben maar mogelijk eerder omdat ik deze voormiddag nog een paar uurtjes aan boord gezeten heb alvorens echt te vertrekken. Een tijdje heb ik gedacht van toch de volledige geplande 70+ te doen maar toen ik even na 5 uur, met een kleine 60 Km op de teller, een camping passeerde ben ik toch maar gestopt. De tweede helft van de rit was toch wel behoorlijk pittig geweest. Ik ben ook nog over een brug gegaan waar ik niet echt gelukkig mee was, er was wel een hoge reling maar de wind kwam van de verkeerde kant en het zicht was toch behoorlijk diep. De camping hoort bij een pub, daar heb ik in het verleden wel eens een slechte ervaring mee gehad maar hier is het wel behoorlijk OK. De wifi is in principe (hopelijk OK) in de pub dus ga ik daar maar een eerste Welsh pintje drinken om dit te uploaden.

De wifi leek in eerste instantie OK maar uiteindelijk kreeg ik toch niets gedaan.

Het weer bleef voor een keer constant in Ierland, het heeft gisteravond nog geregend en vandaag was grijs met af en toe een poging tot miezeren. Vooral was er behoorlijk wat wind, een goede dag om niet te fietsen of te kamperen.

Ik heb gisteren de rest van de trip uitgestippeld. Volgens de huidige plannen kom ik op 15 augustus thuis in Ieper maar er zitten een paar stevige ritten tussen dus misschien dat het nog eens verandert.

Gisteren ook eindelijk mijn obligate Guinness gedronken. Ik ben geen echte fan van het spul maar schijnbaar is het iets dat je in Ierland toch moet doen als bierdrinker, een Guinness drinken, en de aankomst in Dublin leek me een goede gelegenheid. En ik moet toegeven, van't vat in een pub viel hij niet tegen.

Vandaag dus een dagje om rond te wandelen in Dublin en het viel niet tegen. Het valt wel op dat veel van de historische gebouwen nog maar beginnen vanaf het eerste verdiep, het gelijkvloers wordt dan in beslag genomen door een moderne winkel of eetgelegenheid of zoiets. Verder ook wat memorials bezocht, om te beginnen de Remembrance Garden voor de slachtoffers van de onafhankelijkheidsstrijd door de eeuwen. We mogen niet vergeten dat de Ieren honderden jaren gestreden voor hun vrijheid en voor sommige is die strijd dus nog niet gestopt. Al moeten we wel hopen dat het nu een politieke strijd blijft, van wat ik gehoord heb is het rond 12 juli toch behoorlijk warm geweest in (London)Derry. Een andere memorial is deze voor de "Famine", de hongersnood die Ierland tegn de helft van de 19° eeuw trof. Door opeenvolgende jaren van mislukte aardappeloogsten, door schimmelziekte en droogte, en het gedrag van de Engelse bezetters leden de Ieren massaal honger. Een paar miljoen Ieren zagen uiteindelijk emigratie, vooral naar Amerika, nog als enige overlevingsmogelijkheid. Nog een paar miljoen stierven van ontbering, waardoor de Ierse bevolking in de 2° helft van de 19° eeuw zowat halveerde. Het is geen monument waar je erg vrolijk van wordt maar toont je wel een realiteit van toen. Bij het andere uiterste heb ik een bezoek gebracht aan Dublin Castle. Er zou al meer dan 1.000 jaar een versterkte burcht staan op de locatie. De basis van het huidige Castle is gelegd in het begin van de 13° eeuw. Ik voelde me wel een beetje bekocht bij het Castle. Er werd ook melding gemaakt van opgravingen uit het Viking tijdperk, iets dat me wel enigszins boeit. Achteraf bleek dat de tentoonstelling van die opgravingen enkel deel uitmaken van de begeleide rondleiding en niet van de vrije rondgang. De 3 euro extra zouden me niet uitmaken maar ik had geen zin om een paar uur met een groep achter een gids aan te lopen, het interessantste deel heb ik dus gemist. Tenslotte nog langs de St Patrick's kathedraal geweest (maar niet getoond op de foto's). Op deze locatie zou St Patrick de eerste Ierse bekeerlingen gedoopt hebben met water van een riviertje dat nog steeds onder de kathedraal stroomt.

Morgen zou een lange dag kunnen worden. Mijn boot vertrekt reeds om 08.10 uur maar ik zal pas op de middag terug aan land gaan en heb dan nog een rit uitgestippeld van een 75 Km. Er schijnen echter vrij veel campings te zijn in Wales en ik heb wel een paar mogelijkheden om vroeger te stoppen als het te laat zou worden.

Etappe 69: Rathdrum - Dublin 79 Km

Ook gisteren werd het weer een mooie avond maar ook vanmorgen regende het weer, zij het niet zo hard als gisteren morgen. Verder werd het vandaag vooral een grijze, miezerige en eerder frisse dag. De zon probeerde wel geregeld eens door te breken maar de buitjes hadden meer succes. Het was pas bij het naderen van Dublin dat de zon echt door kwam.

Ook ikzelf heb verder gedaan zoals ik gisteren bezig was. 't is te zeggen, de vlottere wegen verkozen boven de route uit de gids. In Laragh was er de keuze tussen 2 opties en voor beide opties was wel iets te zeggen. Er was eigenlijk een hogere optie en een minder hoge optie. De hogere optie had ook wel iets dat aantrok omdat het ook een beetje historisch had, ze ging over de military road die de Engelsen in de 18° aanlegden omdat de Ierse rebellen het afgelegen gebied gebruikten om te verschuilen. Ik koos echter voor de lagere optie omdat die Dublin binnen kwam langs de kust. Ik zou dan eerst langs de ferrie pier rijden om een ticket te kopen voor de boot op woensdag. Ik maakte ook hier de route nog een beetje lager door voor de grotere weg te kiezen, tot kort voor Bray. Bij Bray zou mijn R255 aansluiting maken met de N11 en dat leek me wel wat druk te worden, dus koos ik er voor om richting Enniskerry te gaan om terug aan te pikken bij mijn routeboekje. Daarbij kwam ik even voorbij Bray op de weg richting Dublin. Hier ging ook het routeboek over R wegen omdat dat waarschijnlijk de enige ernstige optie is. In Bray komt men, met nog 20 Km te gaan, eigenlijk al in het voorgeborchte van Dublin terecht. Het werd daar dan ook onaangenaam druk, niet dat het een probleem werd maar het was gewoon niet aangenaam fietsen. Ook de kust was hier niet echt bijzonder te noemen. Bij het binnen rijden van Dublin had ik er eigenlijk op gerekend van wel wegwijzers tegen te komen richting ferrie maar dat viel lelijk tegen. Met een beetje hulp kwam ik wel in de goede richting maar de aanduidingen waren nog steeds twijfelachtig en bovendien ligt de ferrie terminal midden in het gewone haven gebied, met alle drukte vandien. Ik ben blij dat ik besloten heb om vandaag reeds naar daar te rijden voor mijn ticket, zo kon ik de route eens doen zonder tijdsdruk of stress want het is, met name met de fiets, niet simpel. In Dublin zelf ben ik dan een hostel gaan opzoeken. Ik had een adres van een hostel, en wist het ongeveer liggen, maar probeerde eerst een ander te vinden waarvan ik enkel de naam en summiere ligging kende maar dat beter gelegen was, ook met het oog op het vertrek op woensdag morgen. Toen ik het, na enig heen en weer rijden, gevonden had bleken ze geen plaats te hebben voor mijn fiets. Dus ben ik maar naar mijn eerste adres gereden. Dat lag echter net boven de rand van mijn kaartje maar met een beetje hulp heb ik het toch vlot gevonden.

Ik heb vandaag, op mijn laatste fietsdag in Ierland, ook mijn eerste, en dus laatste, Ierse herten gezien. Drie stuks maar ze stonden aan de rand van een bos en waren niet bereidt om te wachten voor een foto. Maar het was toch leuk om te zien dat ze er écht zijn en niet alleen op de verkeersborden langs de weg.

Etappe 68: Graiguenamanagh - Rathdrum 82 Km

Het is een goede beslissing gebleken om door te rijden naar de camping gisteren. Het is nog een mooie avond geworden en alles wat droog moet zijn is weer droog ... geweest. In de loop van de nacht is het terug beginnen regenen, wat het ook vanochtend bij het opbreken nog deed. Mijn tentje is dus terug natjes in de tas gegaan. Het is wel gestopt met regenen en de zon probeerde zelfs even door te breken maar het is toch vooral een grijze en miezerige dag geworden.

Ik heb vandaag de route wat terzijde geschoven. Sowieso moest ik eerst volgens eigen weg terug aansluiten. Dat gebeurde in Bunclody, na 32 Km. Van daar heb ik echter ook de route niet gevolgd maar mijn weg verder gezet via de R wegen, deze waren ruim rustig genoeg en van afstand zal het ook niet zo veel geschollen hebben. De officiële route kronkelt wel wat meer via de lokale weggetjes maar verder liepen ze zo goed als parallel. Het wegdek zal ook weinig geschollen hebben, dat is sowieso zelden echt goed. Het grootste verschil was het gemak, zo goed als recht op recht en verder de wegwijzers volgen zonder op alle zijstraatjes en splitsingen te moeten letten.

En zo ben ik dus voor een laatste nachtje kamperen in Ierland terecht gekomen op het grote Holiday Park Hidden Valley.

Etappe 67: Clommel - Graiguenamanagh 101 Km

Volgens de patron zijn weer-app zou het vandaag wisselend bewolkt en zonnig worden. Toen ik vannacht omstreeks 1 uur wakker werd had ik daar maar weinig vertrouwen in, het goot water. Ook bij het opstaan, om 6 uur, regende het nog maar al veel minder en zo waar om klokslag 8 uur was daar het eerste waterzonnetje. Het begin van een wisselende bewolking en zon.

Ik heb er nog even aan gedacht om een andere route naar beneden, mogelijk via een minder steile afdaling, te zoeken maar uiteindelijk heb ik toch voor dezelfde weg terug gekozen. Wel met een goed gecontroleerde afdaling, een steile, natte afdaling dan doen we het rustig aan tegenwoordig.

De eindbestemming van vandaag was origineel New Ross. Daar zou ik bij gebrek aan camping de hostel opzoeken. De patron vertelde me gisteren echter over een nieuwe camping die pas zou geopend hebben in Graiguenamanagh, even boven New Ross. Ik zou dan wel mijn route moeten wijzigen maar in het geheel zou het niet zo veel verschil maken en het zou de eerder korte rit van vandaag wat verlengen en de eerder lange rit van morgen wat verkorten, het overwegen waard dus. Bij het naderen van New Ross zag ik achter en naast mij opnieuw donkere wolken samentroepen. Om niet in dezelfde situatie als gisteren te komen zou ik dus toch maar op hostel gaan in New Ross. De eerste druppels vielen al nog voor ik New Ross bereikte. De échte regen begon net toen ik aan een supermarktje kwam waar ik nog wat inkopen zou doen. Toen ik daar buiten kwam zag ik terug blauwe hemel en witte wolken, misschien toch nog even doorgaan. Maar om de hoek zag ik, in mijn rijrichting, nog steeds een donkere hemel. Toch maar niet doorgaan dus, op zoek naar de hostel. Ik wist wel ongeveer waar ik moest zoeken maar de kaartjes zijn dan toch wat te summier om precies te zien waar. Uiteindelijk, met een beetje hulp, vond ik toch mijn doel ... om daar te horen dat ze al een paar jaar geen hostel meer doen. Ze hebben nog wel 2 cottages te huur maar die waren beiden voor vannacht bezet dus daar konden ze me ook niet mee helpen. Ze verwezen me wel naar een, volgens hun, goede B&B met een beetje verder een goede pub voor diner, ik dus maar naar daar. Aan de deur hing echter een briefje met de mededeling dat inchecken kan om 5 uur, zonder ergens een vermelding of er nog een vrije kamer is. Ik zou dus nog 2 uur moeten rondhangen zonder zekerheid of ik wel een kamer zou hebben, dat zag ik dus niet zitten. Verder zoeken in het centrum dan maar. De eerste die ik zag en informeerde was volzet, zij wees me een andere maar daar hing aan het venster een papiertje met "no vacancies". Nog wat verder rond gereden maar niets te zien. Wel een "boutique hotel" met "luxury rooms" maar ik veronderstelde daarbij ook luxury prijzen, ook niet dus. Ondertussen had ik al even ver rond gereden als dat ik, volgens mijn schatting, zou moeten doen hebben om die camping te bereiken en had ik ook al nog een buitje gehad, allemaal zonder resultaat en een toeristische dienst was er schijnbaar ook al niet.

Uiteindelijk had ik er genoeg van en besloot ik om alsnog die camping op te zoeken. En daar ben ik overigens geraakt zonder nog nat te worden. Ik ben wel één buitje achterlangs gepasseerd, de straat lag nog nat. Bij het binnenrijden van de rand van Graiguenamanagh, wat een naam, besloot ik direct maar bij de eerste passanten te vragen of ze die nieuwe camping kenden. Dat was een goed idee, ik was vlakbij. Een beetje terug, rechtdoor waar ik afgedraaid was en de eerste links. De grasperkjes op de nieuwe camping konden doen met wat meer gras en wat minder stenen maar de douche was OK en de campers keuken is super.

En zo werd dus een rit die zich origineel aankondigde rustige rit van 66 Km een stevige rit van 101 Km. En morgen beloofd ook stevig te worden wat om terug in te pikken op mijn route moet ik langs Scullogue Gap en gap staat hier voor pas. Dat wordt dus al vlug klimmen morgen.

Etappe 66: Youghal - Clommel 92 Km

Gisteren omstreeks 7 uur is het naast het waaien ook beginnen regenen. Er zat dus niets anders op dan in mijn tentje naar de regen te liggen luisteren en wachten tot het laat genoeg is om in mijn slaapzak te kruipen om proberen te slapen. Tegen de ochtend waren de regen en wind gestopt, mijn tentje was echter nog wel nat om in te pakken.

Ik zei gisteren dat mijn eindbestemming Youghal is maar eigenlijk waren het nog een dikke 8 Km voor ik er echt was. De leuke vuurtoren en de interessante ingangspoort passeerde ik sowieso maar ik heb ook nog even wat rondgereden om het plaatsje te bekijken alvorens verder te gaan. Volgende "place of interest" was Lismore. Daar ben ik even langs gegaan bij Lord en Lady Burlington, die hun "stekje in Ierland" onderhouden door de tuinen open te stellen voor het publiek. Hun "stekje" is dus Lismore Castle, hun "private house in Ireland". Ik veronderstel dus dat ze ook nog (een) private house(s) buiten Ierland hebben. Het "basis" kasteel dateert van 1185. Het heeft in de 16° eeuw ook nog dienst gedaan als Bisschoppelijk paleis tot het gekocht werd door Sir Walter Raleigh. Die verkocht het in 1602 aan Richard Boyle en als ik het goed begrijp zijn de huidige bezitters, bovengenoemde Lord en Lady, rechtstreekse afstammelingen van deze Richard Boyle. De tuinen vond ik persoonlijk nogal tegenvallen, rommelig en slecht onderhouden. Maar het was mij eigenlijk vooral te doen om een oogje te werpen op het kasteel zelf, een aardig stekje is dat. Daarna ging het verder, even over de pas, richting Clommel.

Even voor Clommel was er de optie om voor een rustige weg te kiezen die echter wel begon met een steile klim. Ik heb verkozen om de grotere weg te volgen, die was zeker rustig genoeg en die steile beklimming had ik vandaag niet meer nodig. Ik vernoem vandaag als eindbestemming Clommel maar mijn camping ligt daar eigenlijk een dikke 8 Km voorbij, en wat voor kilometers. Die steile beklimming die ik vandaag niet meer nodig had heb ik dus toch gedaan om mijn camping te bereiken en hoe, een muur van 4 kilometer lang. Bovendien begon het kort na het begin van de klim te regenen, écht regenen. Tegen het einde van die 4 kilometer was ik doorweekt als een verzopen waterkieken. Had ik geweten dat die klim zo lang en steil ging zijn ik zou misschien wel in Clommel gebleven zijn, het zag er een levendig stadje uit met tal van overnachtingsmogelijkheden. Had ik daarbij nog geweten van die regen, die nog steeds voort duurt, dan had ik zeker beneden gebleven. Gelukkig kan ik mijn kleren hier wel uithangen in wat achteraf gezien de bar blijkt te zijn. De camping op zich heeft een "ouderwetse charme" maar de ontvangst en de faciliteiten zijn wel goed. Ik heb ook in een, al even ouderwets, keukentje gekookt.

Morgen wordt het in principe een hostel want en zijn schijnbaar voor de volgende 100+ kilometers geen campings meer op de route.

Etappe 65: Cork - Youghal 56 Km

Geen Franse jongeren meer gisteravond in de hostel, dat scheelt al wat in rust. Wel ook weer hier, de jonge Nederlandse van in Belfast en onderweg. Zij houdt het hier echter voor bekeken, goed 2 weken is genoeg geweest voor haar. Het laatste stuk naar Dublin doet ze met de bus. Schijnbaar gaat dat hier tamelijk vlot met de fiets op de bus, ik heb er nog over gehoord. De lange afstand bussen zijn eigenlijk gewoon toerbussen en de fiets zou dan mee gaan in de bagage ruimte.

Na een stralende dag gisteren was het vanmorgen weer zwaar bewolkt en winderig. Later streden opklaringen en miezer regen met elkaar, waarbij uiteindelijk de opklaringen het haalden maar de wind ging nooit weg. Hij stond vandaag meestal op zij maar met het kronkelen van de route ook al wel eens van voor en dan viel het best wel tegen. Ook voor het opstellen van de tent was hij niet echt meewerkend.

Vier Castles stonden er op het eerste kaartje vandaag. Het eerste, Blackrock Castle, heb ik. Het tweede, in Monkstown, heb ik niet gezien, het derde, Belvelly Castle, stond in de stellingen wegens reconstruction. Daar heeft dus een koppel het idee gehad om het kasteel te herbouwen om er vakantiewoningen of zoiets in te maken. Voorlopig staat er alleen een toren en daar zie ik weinig vensters in, hoe dat gaat werken als vakantiewoning? Voor het vierde kasteel, Barryscourt Castle, ben ik een stuk omgereden maar daar zag ik van ver ook al stellingen boven steken dus heb ik mijn poging afgebroken. Uiteindelijk 1 op 4 dus.

Een kort ritje om te herbeginnen vandaag, dit was de enige camping voor de eerste 100+ kilometers na Cork, maar ik ben er niet rouwig om. Het draaide niet echt vandaag, ik geloof dat ik dat na Belfast ook al opgemerkt heb. Hoewel het vandaag een relatief vlakke rit was, was er toch veel vals plat bij. En ook die wind en het wegdek hielpen niet echt.

Het nadeel van hostels is dat daar soms groepen jongeren logeren. Jongeren op zich zijn best aangenaam maar in groep is het gewoonlijk geen voorteken van rust en kalmte. Al zeker als het Franse jongeren zijn, of ben ik nu een beetje racistisch bezig. Alleszins hadden die van gisteren een boel kabaal bij met tot behoorlijk laat lawaai op de gang en slaande deuren maar ik veronderstel dat dit wel met alle jongeren in groep zo is.

Vanmorgen dus, rustig, Cork een beetje gaan bezoeken, het is geen algemeen succes. Ik vond het behoorlijk rommelig. Er zijn natuurlijk wel mooie plaatsen maar de algemene indruk vond ik toch niet zo goed. Er zijn natuurlijk wel een boel kerken en een paar kathedralen. En er is het Elizabeth Fort. Een 17° eeuws fort dat destijds als verdediging gebouwd werd op een rots buiten de stad. De stad bleef echter groeien en omringt op de duur het fort, waardoor het in de 19° eeuw zijn functie verliest. Het wordt dan wel voor een hoop andere dingen gebruikt en tot recent, 2013, huisde de politie er nog in. Nu is het open voor het publiek maar de stad is er zodanig rond vergroeid dat je het pas ziet als je er vlak voor staat. Foto's levert dat zo dus niet op. Op de wallen heb je wel een zicht op de stad maar heel fotogeniek zijn die zichten nu ook weer niet. Om 12 uur ben ik dan gaan lunchen in de Engelse Markt, een overdekte markt en, volgens eigen zeggen, de oudste in zijn soort. Het restaurant is op het balkon en daar kon ik merken dat het met het Engels van de Fransen toch niet zó goed gaat. Er is een kleine zij trap maar daar staat in grote letters "Exit Only" en daarna nog eens "No Entry" met het verzoek om binnen te komen via de centrale trap. De enige die ik langs de kleine trap naar boven zag komen bleken allemaal Fransen te zijn.

Na de lunch ben ik terug richting hostel gegaan om op mijn gemak nog wat plannen te maken. Ik kon de rust eigenlijk wel gebruiken na 15 dagen en zo'n 1.300 Km fietsen. Het zal het laatste deel van die duur en lengte zijn. De volgende stop, in Dublin, is in principe over 5 dagen, dat had ik gisteren al bekeken. Dat betekent dat ik op 1 augustus in Wales zal zijn, waar ik na een week een stop plan in Cardiff. Verder denk ik, een paar dagen later al, nog eens te stoppen in Oxford om dan stilaan richting Dover te gaan. Hoewel er geen deadline op staat verwacht ik momenteel om na precies 3 maanden terug thuis te zijn, op 16 augustus dus.

Etappe 64: Glegarriff - Cork 91 Km

Gisteravond is nog een lekker zonnetje doorgebroken. Ook vanmorgen was het weer behoorlijk, weliswaar bewolkt maar droog. Dat is wel handig aangezien de tent de volgende dagen, nu dus droog, opgeborgen blijft. Toch was het geen beste start vanmorgen. Ik heb er in Ierland nog niet veel last van gehad maar vanmorgen was het zo ver, een kolonie mini monstertjes rondom mijn tent. Ik heb nog eens opgebroken in regenkledij maar dat doet dus niets voor het gezicht en de handen.

De route was vandaag behoorlijk rechtlijnig, eerst de N71 en daarna de R585 helemaal tot in Cork. Mooi met natuurlijk wat op en af maar verder weinig spectaculair. Het mooiste zat in het begin toen het nog langs de Bantry Bay ging.

En nu zit ik dus voor 2 nachten in hostel in Cork. Mijn was heb ik hier uit handen moeten geven, ik doe dat liever niet maar het is niet anders.

Etappe 63: Fossa - Glengarriff 89 Km

Het was even paniek gisteravond, mijn laptop deed het niet meer. Ik had hem na de blog gewoon dichtgeklapt om later, na het eten, nog een paar dingen te doen. Maat toen ik hem later weer openklapte toen deed hij niets meer, alleen nog een zwart scherm. Ik had wel een lampje dat indiceerde dat hij aan stond maar hij reageerde op niets. Muisklik, enter, esc, ctrl alt del, ... allemaal geen nut. Zelfs op de aan/uit knop deed hij niets. Met een PC zou ik desnoods even de stekker uittrekken maar als er geen stekker insteekt dan is dat moeilijk. Uiteindelijk besloot ik de uit knop ingedrukt te houden tot het aan lampje zou uitgaan en dat deed het tenslotte toch, na een tijdje indrukken. En bij de volgende toets op de aan knop startte hij alsof er niets aan de hand geweest was, zonder error melding of iets. Even later kreeg ik wel een pop-up van de anti virus dat deze geüpdatet was, mogelijk zaten zij er voor iets tussen. Die laptop dient dus niet alleen voor de blog maar ook voor andere zaken zoals het vinden van campings en hostels wanneer ik niet op gids rijd. Oef dus! In uiterste nood kan ik me eventueel wel behelpen met mijn telefoon, ik heb het geprobeerd, maar handig is dat niet.

Nog later gisteren, rond 9 uur, is het beginnen regenen. Vanmorgen was het gestopt maar nog wel zwaar bewolkt. In de loop van de voormiddag zou het beginnen miezeren, wat het dan voor de rest van de dag geregeld zou doen.

Ik had het gisteren al gemerkt, veel bergen rondom. En als er overal bergen zijn dan moet je ook al eens een pas over om tot de volgende vallei te komen, vandaag was niet anders. Vooral in de buurt van die passen miezerde het wel wat meer. Op de 2° pas stond er een jonge gast zich voor te bereiden om mijn zijn skateboard naar beneden te gaan. Nu was die pas, op het einde of voor hem het begin na, niet dusdanig stijl dus dat zou misschien wel meevallen. Anderzijds zat er op zijn board geen rem, dat lijkt me lastig als je tegenliggers krijgt. Hij droeg alvast wel de nodige bescherming aan hoofd, ellebogen, knieën, polsen en handen maar ik was toch blij dat hij de andere kant uit ging, zo dat ik zeker was dat ik geen eventuele brokken zou moeten bijeen rapen. Ook op die 2°,pas kwam ik de eerste fietsers tegen van iets wat ongetwijfeld een georganiseerde rit was. Nummers droegen ze niet maar velen hadden wel een plastieken hoesje met een wit papier aan hun stuur, ik veronderstel de wegbeschrijving. Ik veronderstel dat dit de vroege starters waren, tot voorbij Kenmare, 30 Km verder, kwam ik er nog tegen. Sommigen waren "echte" wielertoeristen anderen met mountainbike of stadsfiets. Op de laatste pas tenslotte zat ik met mijn hoofd in de wolken, letterlijk dus.

Morgen nog een stevige rit en dan is het tijd om een dagje te rusten.

Etappe 62: Gallarus - Fossa 94 Km

Eén van mijn buren gisteren was een jonge(re) Fransman met de fiets, 2 weken in Ierland met eigenlijk een gewone stadsfiets met achteraan wat zakken en vooraan een mandje aan zijn stuur. Hij vond Dingle ook wel een leuk stadje en hij had wel de moed om even terug te keren om er, het was tenslotte zaterdag avond, iets te gaan drinken. Moedig, of stom? Moedig om te willen terugkeren maar behoorlijk stom om met een paar pinten binnen terug naar de camping te fietsen over een kleine, onverlichte weg, vind ik persoonlijk.

Vanmorgen opgestaan met mist. De mist trok wel enigszins op maar er bleef wel nog lange tijd een dik en laag wolkendek hangen.

Ik heb mijn rondje langs het uiteinde van de Dingle Peninsula verder gezet. Ik heb me afgevraagd of het wel zin had in de omstandigheden en ook gedacht van eventueel een hoek af te snijden maar ben toch volledig rond gegaan en heb er geen spijt van. Veel heb ik van de omgeving eigenlijk niet gezien, ik ben er van overtuigd dat het met mooi weer behoorlijk spectaculair moet zijn, maar toch had de rit wel iets in de huidige omstandigheden. Bovendien passeerde ik zo ook langs de "beehives". De beehives zijn prehistorisch Keltische woningen, forten eigenlijk, uit de ijzertijd. Elke van de vijf binnenringen was een woning voor een familie en dan was er vooraan een koer voor de dagelijkse bezigheden en 's nachts voor de dieren als bescherming tegen wolven en dergelijke. Er was ook nog een ondergrondse ruimte als opslagplaats voor voedsel en als schuilkelder bij vijandelijkheden. Er zijn er verschillende gevonden in de omgeving. Ik heb later gemerkt dat er in de omgeving van mijn camping ook nog ergens een enkele (namaak?) woning moet staan maar die heb ik dus gemist.

Na 34 Km kwam ik terug in Dingle en dan komen we terug op die alternatieve route die ik nog moest bekijken. Ik kwam gisteren op een aanvaardbare afstand door een traject dat ik, in Belfast heel optimistisch, in 2 dagen voorzien had op te splitsen in 3 dagen. Ik zou daar bij vandaag terugkeren naar Tralee, mijn gids ziet het rondje rond de Dingle peninsula als een extra met begin en einde in Tralee. Hij keert daarbij vanaf Dingle terug via dezelfde route als op de heenweg. Dat vond ik behoorlijk stom en zou ik sowieso niet doen, ik zou een eind verder langs de zuidkant fietsen en via een andere route de oversteek maken. Dat had ik gisteren dus al vroeg beslist. Gaandeweg merkte ik echter dat die zuiderroute nog gewoon bleef doorlopen (het Dingle kaartje uit mijn gids maakte niet de volledige aansluiting) en misschien kon ik wel gewoon langs daar verder gaan. Dat heb ik gisteren dus nog even gecheckt met mijn wegenatlas. Het zou wel wat langer uitvallen dan de Tralee optie maar het leek me wel te doen. De definitieve beslissing moest vallen bij Inch maar eigenlijk was ik in Dingle al overtuigd. Ik schatte dat ik wel op een 90 Km zou uitkomen maar dat vond ik dus niet onoverkomelijk. Uiteindelijk werden het er dus 94. De zuiderroute rond Dingle was overigens best wel mooi en ondertussen begon het toch ook een beetje op te klaren. Eens de peninsula verlaten op de doorsteek richting Killarney, hier vlakbij, werd het wel behoorlijk druk. Soms onaangenaam druk maar dat kom je al eens tegen.

Etappe 61: Ardfert - Gallarus 74 Km

De kassierster gisteren had gelijk, het heeft maar 1 dag geregend. Vanmorgen was het nog wel zwaar bewolkt met een fris windje maar tegen de middag begonnen er stilaan wat opklaringen te komen en uiteindelijk werd het behoorlijk zonnig.

Vanmorgen in Ardfert eerst langs de ruïnes van de abdij en wat verder van de kathedraal. De oorspronkelijke, Franciscaner, abdij dateert van 1253, de kathedraal van 12° eeuw en ze zou gebouwd zijn op de locatie van een 6° eeuwse abdij die gesticht werd door St Brendan. Daarna ging het richting Tralee en daar nam ik de richting van de Dingle Peninsula. In het midden van de peninsula loopt een bergrug en als je naar het einde wil doorrijden dan moet je daar ergens over. Vandaag was dat via de Connor Pass. Een echte klim maar ook een mooie klim, behoorlijk gelijk lopend zonder steile pieken en dalen en ook een open klim. Je ziet de hele weg langs de kant van de heuvel oplopen en boven, zowat recht voor je, zie je de geparkeerde auto's glinsteren in de zon. Aan de andere kant ging het, via een ook al mooie afdaling, naar het stadje Dingle. Het liet in het passeren wel een leuke indruk na. De camping ligt echter nog een kleine 10 kilometer verder, te ver om vanavond even terug te keren. Bovendien vielen die laatste 10 Km nog behoorlijk tegen, daar zit nog een redelijk heuveltje tussen en wind op kop.

Vandaag zit ik terug op een normale afstand. Dat zou ook morgen moeten lukken, hoewel ik nog even een mogelijk alternatief moet berekenen.

Etappe 60: Doolin - Ardfert 128 Km

Vanmorgen wakker geworden met het geluid van regen op de tent. Het is blijven regenen tot het overging op geregeld wat buien, soms slecht gemiezer maar soms ook wat ernstiger. Volgens de kassierster in de winkel zou het maar voor 1 dag zijn.

Ik ben er vanmorgen inderdaad wat vroeger aan begonnen, geen uur maar toch een half uurtje. Het bleek uiteindelijk nog 21 Km te zijn tot Lahinch. Het waren bovendien ook nog behoorlijk stevige kilometers, ik was blij dat ik niet doorgezet heb. 3 van die 21 zijn wel op eigen rekening te schrijven. Bij het vertrek aan de camping waren er conflicten tussen mijn kaartje, mijn GPS, wat ik zag en wat de wegwijzers zeiden en het bleek te vroeg op de dag en de rit om een geschikte beslissing te nemen. Ik besloot dus voor de zekerheid de wegwijzers te volgen, die bleken al gauw bergop te gaan. Het was pas halfweg de klim dat ik de situatie echt uitgeklaard had, ik was bij het begin een kruispunt eerder dan waar ik dacht dat ik was. Ik had dus rechts kunnen gaan voor een kortere route. Anderzijds heeft mijn omweg voor foto 1 gezorgd. Die zou ik anders gemist hebben en dat vond ik die 3 kilometers wel waard.

Het varieerde dus een beetje van neerslag en wolken. Soms had ik wat geluk soms had ik pech, met name aan de Cliffs of Moher. Ik weet dat ze er zijn maar ik heb ze niet gezien. De zichtbaarheid was uiterst minimaal op die moment en ik heb dus niet de moeite gedaan om de wandeling naar de Cliffs te doen. Ze moeten nochtans behoorlijk spectaculair zijn. De rit langs de kust was ondanks het weer nog best de moeite waard. Vanaf Lahinch ging het land inwaarts en werd het allemaal wat tammer, nog wel een mooie omgeving maar weinig spectaculairs meer.

Bij Killmer nam ik de ferry, over de Shannon. Het hoogtepunt van de dag was echter een eindje daar voor, en ik heb er geen foto's van. Er zwemmen dolfijnen in de Shannon. Net op het punt waar ik de rivier bereikte zag ik vinnen in het water en later ook als eens een snuit en een lichaam. Ik heb het op google gecheckt en het blijken "bottlenose" dolfijnen te zijn die hier frequent rondzwemmen. Het dieptepunt van de dag was op de ferry zelf, toen ik van kaartje wisselde en merkte hoe ver ik nog moest naar de dichtstbij zijnde camping. 77 gedaan en nog 50 te gaan. Het was duidelijk dat ik er niet op een behoorlijke manier en een behoorlijk tijdstip. Er was echter ook niet veel alternatief, een enkele B&B maar verder niets. Ik heb me dan maar opgeladen voor een extra inspanningske. Voor een snelle foto van de ruïne van Lislaughtin Abbey ben ik nog wel even gestopt.

En zo ben ik dus toch op de camping bij "Sir Rogers" geraakt. De ene dag is de andere niet. Uiteindelijk was het vandaag dus een rit van 128 Km, stevige kilometers ook, en 8u52 in het zadel. Eigenlijk allemaal veel te hoge cijfers voor een gepensioneerde.

Etappe 59: Galway - Doolin 86 Km

Het was weer een mooie dag in Ierland, weliswaar bewolkt maar aangenaam fiets weer.

Na het veenlandschap van de Connemara stond vandaag alles in het teken van stenen.

Het begon met 2 kastelen. Eentje waar, behalve ik, niemand naar omkeek in Oranmore en eentje, Dunguaire Castle, in Kinvara waar hele busladingen dagjestoeristen gedropt worden. Verder is het hier ook stenen-muurtjes-land. Stenen muurtjes als afsluiting van weiden en gronden dus. Er wordt hier schijnbaar actie gevoerd voor de bescherming van de stenen muurtjes tegen het gebruik van modernere afsluitingen, kwestie van het culturele erfgoed van de streek te bewaren. Achter stenen moeten ze hier alvast niet ver zoeken. Het ging vandaag door de Burren, een enorm kalksteen gebied. Het hele landschap wordt gedomineerd door steen dus. Het gebied werd ook reeds in de prehistorie bewoond, ten bewijze hier van zijn de dolmen die men in de omgeving vindt. Ik heb er 2 gezien. De bekendste en grootste is schijnbaar de Poulnabrone, waar hele busladingen dagjestoeristen gedropt worden, maar ik vond die kleine die ik langs een kleine weg in het midden van de weide zag, en die verder niemand opgemerkt heeft waarschijnlijk, zeker zo aantrekkelijk. Dan zijn er ook nog een aantal stenen forten uit de 10°/11° eeuw die hier ook te vinden zijn. Ik bezocht dat van Caherconnell, volgens eigen zeggen het best bewaarde. Ik hield er echter niet 100% een goed gevoel aan over. Het leek mij vooral het best gereconstrueerde. Verder was ik ook niet overtuigd van het archeologisch onderzoek dat er momenteel aan de gang was. Er is zonder twijfel veel en goed onderzoek gedaan maar ik had de indruk dat de huidige onderzoekers eerder een paar lokale jongeren waren die er geplaatst werden om indruk te maken op de toeristen. Ik kan mis zijn natuurlijk. Nu, het was leuk om te leren kennen en te zien hoe het geweest is maar ik had iets teveel het gevoel van een attractiepark. Het fort zelf betreft eigenlijk wat men later een herenboerderij zou noemen. Het waren 2 huizen met een hoge stenen omwalling, op natuurlijke wijze gebouwd zonder cement of mortel. Er waren nog wel huizen rondom voor personeel en vakmensen die in dienst waren. Het zou trouwens tot in de 17° eeuw in gebruik geweest zijn, er zijn dan ook verscheidene latere toevoegingen gevonden. Er zijn er trouwens meerdere opgegraven in de streek.

Het was eigenlijk de bedoeling om vandaag door te rijden tot Lahinch maar toen ik Doolin passeerde, waar ook een camping is, met 86 Km op de teller en al een eindje na 4 uur, toen vond ik het wel genoeg geweest voor vandaag. Uiteindelijk mocht er met name na de middag toch weer behoorlijk pittig geklommen worden en stond er ook nog een tegenwindje. Wat de gevolgen zijn voor de volgende dag(en) dat zal ik straks nog moeten bekijken. Misschien moet ik er morgen wel wat vroeger aan beginnen.

Etappe 58: Clifden - Galway 89 km

Het was vandaag een mooie dag in Ierland. Wel wat wolken aan de horizon, die af en toe wat samen troepten, maar het was overwegend zonnig en aangenaam.

Het was ook op de weg een mooie dag in Ierland vandaag. Het begon al mooi bij het verlaten van Clifden maar het werd pas echt prachtig vanaf Ballinaboy. Daar draaide de route van de R341 op de R342, één cijfertje maar een wereld van verschil. Een uitgestrekte veen landschap met alleen wild gras en daartussen overal kleinere en grotere meertjes en bergen aan de horizon. Ik dacht dat ik gisteren al een en ander gezien had maar vandaag heb ik ze pas écht gezien, Les Lacs de Connemara. Bovendien moet je daarvoor hier niet naar een hoogte klimmen, het ligt allemaal maar op een hoogte van hooguit 50 meter.

Er is hier ook een vraagstuk voor me opgelost. Ik had gisteren al op verschillende plaatsen grote stapels plastiek zakken zien liggen in het terrein en vandaag heb ik gemerkt waarvoor ze dienen. Het zijn zakken turf. Ze steken de turf, laten hem drogen en steken hem dan in de zakken om later op te halen. Vroeger gebeurde dit natuurlijk allemaal met de hand maar tegenwoordig hebben ze daar ook al een machine voor. Op sommige plaatsen gebeurt het dan ook bijna op industriële schaal en gaat de turf mogelijk rechtstreeks de vrachtwagen op. In de kreken die dit achterlaat zie je ook hoe vochtig het terrein eigenlijk is.

Bij Cashel, aan een heel groot meer, werd het even wat minder wild en wat meer bebouwd maar een eindje verder gingen we terug het veenland in. Bij Cashel kwam ik schijnbaar in het echte Ierland, in Gaeltacht. Hier viel alle Engels weg en werden alle aankondigingen en aanwijzingen eentalig Gaelic, hier spreekt men Iers. Nu ja, echt Engels spreken ze hier eigenlijk nergens.

Deze regio is schijnbaar heel populair bij fietstoeristen. Eergisteren op de camping kwamen er nog een handvol toe en gisteren waren er nog een paar meer. Ook onderweg kom je er geregeld wel wat tegen. Opvallend ook veel Fransen eigenlijk, nu is dat eigenlijk al een hele tijd bezig dat met name de Franse jongeren Engels leren en de wereld in trekken. Je komt ze nu overal wel tegen. Vandaag ook de jonge Nederlandse uit Belfast terug tegengekomen. Zij haalde mij in dus ze is wat sneller onderweg dan ik. Dat was vandaag wel best. Ze heeft ook de nieuwe druk van dit jaar en de oude route, die ik nog volg, werd schijnbaar als te druk ervaren dus heeft de samensteller een nieuw rustiger alternatief uitgewerkt. Dit alternatief is waarschijnlijk wel een kleine 30 Km langer, dat komt voor haar dus op een ritje van zo'n 120 Km. Ze ging ook van Clifden naar Galway vandaag maar zij doet hostels, in het centrum dus terwijl ik telkens wat buiten het centrum lig.

Etappe 57: Westport - Clifden 91 Km

Volgens de Hollander van Carrowkeel zijn weerbericht moest het gisteren een overgangsdag zijn en zou het vanaf vandaag koel maar zonniger zijn. Daar was vanmorgen alvast weinig van te merken, grijs met af en toe wat motregen. Kort na het vertrek scheen echter toch de zon, misschien had hij toch nog gelijk ... tot het een paar uur later toch weer ging regenen. Voorlopig is het nog niet koel en zonnig, hoewel af en toe ...

Vanmorgen eerst nog even langs Grace O'Malley, of tenminste haar standbeeld, en Westport House, waarbij ik kampeerde, gereden. Grace O'Malley was een piraten leidster (piratin?) uit Westport. Een van haar achter achter achterkleindochters zou in 1650 op de restanten van haar fort Westport House gebouwd hebben. Westport House is een grote mansion met bijhorend park, best het zien waard.

Daarna ging het vanmorgen in een (heel) grote boog rond Croagh Patrick. Croagh Patrick is een opvallende berg is naar verluidt een belangrijk pelgrimsoord voor de Ieren. De berg is gekoppeld aan St Patrick. St Patrick zou in Schotland geboren zijn uit Romeinse ouders. Na een lang verhaal zou hij, ergens in de 5° eeuw, als monnik naar Ierland gekomen zijn en er het Christendom verspreid hebben en Croagh Patrick zou een van de plaatsen zijn waar hij zich terug getrokken zou hebben om te bidden en te vasten. Vandaar dus dat het vandaag zo een belangrijk pelgrimsoord is.

Verder ging het naar Killary Harbor, volgens mijn gids de enige fjord in Ierland. Het reikt 20 Km in land en is diep genoeg voor grote schepen. In WO II zou het gebruikt zijn als veilig toevluchtsoord voor geallieerde schepen. Aan de andere kant van de fjord begint officieel de Connemara. De Connemara zou, zoals enigszins verwacht, een fantastisch gebied blijken te zijn maar eerlijk gezegd is het verschil met hetgeen in eerder op de dag, tussen pakweg Liscarney en de fjord, deed eerder beperkt. Misschien dat de Connemara nog iets wilder is. Je ziet wel nog de sporen van waar de mensen turf gestoken hebben.

Een eind voorbij Leenane, na dat we Killary Harbour verlaten hadden waren er 2 opties. De N59 volgen, rechtstreeks naar Clifden, of de wat langere en lastigere maar ook rustigere en schijnbaar mooiere route via een kleinere weg richting Tully Cross. In Leenane was het gestopt met regenen en scheen zelfs de zon en dus was ik er van overtuigd van de langere route te doen, van afstand zou het wel goed zitten vandaag. Even voorbij Leenane begon het echter weer stevig te regenen en dan zag ik het nut niet in van extra kilometers te doen. Op het moment van de beslissing was het dan alweer een stuk beter, zo snel gaat dat hier dus, en met name in de richting van Tully Cross zag het er beter uit. Het is dus de langere versie geworden en ik heb er geen spijt van gehad, het was schitterend en rustig. Bovendien reden we een stuk langs de kust, wat ook erg mooi was. Er stond wel een stevig windje.

Normaal ging deze versie van de route van Tully Cross rechtstreeks naar Letterfrack maar ik wou perse ook passeren langs Kylemore Abbey, dat een beetje verder terug op de N59 lag. Ik heb dus nog even een stuk terug gesneden. De abdij was origineel een landhuis gebouwd door een rijke politieker in 1860. Na WO I vond een groep Benedictijner nonnen uit België er een onderkomen en ze veranderden het landhuis in een meisjesinternaat, dat vrij recent gesloten zou zijn. Schijnbaar zouden er nog steeds nonnen resideren. Van de abdij ging het dan eindelijk richting camping, nog een dikke 15 Km verder. Bij de abdij kreeg ik nog een laatste bui maar daarna klaarde het op en werd het tijdens het klimmen zowaar nog warm.

Al bij al werd het via de lange route toch nog een lange rit vandaag. Het had ook met, waarschijnlijk, een dikke 10 Km minder gekunnen maar ik heb er geen spijt van. Elke Km was de moeite waard, het was een schitterende dag vandaag. Ik had een selectie van 20 kunnen nemen maar heb me toch beperkt tot 6. Westport House heeft de selectie niet gehaald maar de abdij vond ik dat er toch bij moest.

Etappe 56: Ballyvary - Westport 50 Km

Het weer was vandaag al iets meer belovend dan de voorbije dagen, ik ben zowaar opgestaan met zon. Er volgden nog mooie opklaringen maar ook nog dreigende wolken en af en toe probeert het te motregenen maar al bij al is het droog gebleven.

Mijn uitmaaltijd van gisteren was geen onverdeeld succes. De soep kwam uit een of andere verpakking, de (gepaneerde) kabeljauw was diepvries uit de fabriek en de groentjes kwamen uit blik maar het heeft toch gesmaakt en het is eens wat anders dan mijn eigen camping potje.

Een kleine 5 Km deed ik vanmorgen om terug op mijn kaartje te komen en nog een grote 5 Km naar de route. 10 Km dus om op de route te geraken maar het kon geen kwaad, het zou toch nog een erg korte rit worden. De campings zijn niet erg goed gespreid hier. Verder valt er weinig te vertellen over vandaag. Het valt wel op dat de bergen aan de horizon iets hoger en ruiger zijn dan voordien.