Etappe 73: Llanrhystud - Abercastle 95 Km
Vanmorgen was het grijs maar droog. Ook tijdens de nacht heeft het niet geregend dus kan mijn tentje eindelijk nog eens droog in de tas.
Vanmorgen bij het vertrek merkte ik dat de toegang tot beide campings naast elkaar lagen. In mijn rijrichting sprong het bord en de weg naar de "farm" echter onmiddellijk in het oog terwijl deze van de andere camping net achter een hoekje lagen. Die oprit richting de andere camping zag er ook niet echt als een weg uit maar leek eerder op een parkingetje. Hoe dan ook, ik heb bij de farm zonder de wifi gekampeerd en het was er op zich niet slecht.
Ik heb vandaag de route you route gelaten voor wat ze is en mijn eigen route gereden. Route you ging weer inland terwijl ik de kustlijn verkoos. In het begin ging het verder langs de A487, die op zaterdag morgen nog best rustig was, richting Aberaeron. Aberaeron heeft een leuk haventje dat echter moet wachten op hoog water, veronderstel ik. Even voorbij Aberaeron, bij Llanarth, verliet ik de A487 voord de kleinere wegen langs de kust. Ondertussen was de lucht behoorlijk opengebroken en kwamen er mooie opklaringen. De kleinere wegen brachten me naar New Quay. Ik kon het tussen de bomen zien blinken in de zon, onderaan een klif. De plaatsen waar zich echter een foto gelegenheid zou kunnen voordoen bleken echter allemaal privé terrein, geen mooie foto dus. Voorbij New Quay kon ik vanuit zee de mist zien oprukken. Het kust traject bleek vandaag (weer) geen makkelijk traject. Op een bepaald moment vroeg ik me af of het allemaal de extra inspanning eigenlijk wel waard was, de kust kreeg ik toch amper te zien en met de oprukkende mist zou er waarschijnlijk sowieso niet veel te zien zijn. Maar dan kwam ik plots in Llangrannog en dat alleen al maakte de extra inspanningen de moeite waard. Zou ik er mijn volledige vakantie willen doorbrengen, waarschijnlijk niet. Maar het was wel erg mooi gelegen, volledig omsloten door de heuvels aan een kleine baai met een al even klein strandje met redder. Als je dat strandje dan even moe bent zit je zo in de heuvels en de bossen voor een fikse wandeling. En de grote weg is, via de kortste route, ook maar een 5 Km verwijderd. Hoe dan ook, ik vond het een prachtig plaatsje. Met wel één nadeel, ik moest er ook weer weg en langs welke weg dan ook zou dat behoorlijk lastig worden. En dat was het dan ook. Van Llangrannog zou ik nog verder langs de kust gaan tot Aberporth maar op kaart gaat dat makkelijker dan in werkelijkheid. Op mijn kaart loopt er maar één weg terwijl er in werkelijkheid een labyrint van gelijkaardige wegen is. Zo kwam ik iets vroeger terug op de A487 richting Cardigan dan gepland maar met de, aan zee, oprukkende mist had ik daar niet echt spijt van.
Vanop de grote weg kon ik rechts van mij de mist boven de kust zien terwijl de heuvels links van mij in de zon lagen. De grote weg lag zo'n beetje op de scheiding, waar zon en wolken streden voor overwicht. Cardigan liet ik rechts liggen en ik ging verder richting Fishguard. Ondertussen vond ik het weer goed genoeg om terug eens te picknicken maar even later, rond 1 uur, zag ik de lucht volledig dicht trekken. Om een uurtje later alweer open te breken om uiteindelijk over te gaan op een stralend blauwe hemel. Daarmee ben ik ook aangekomen op mijn camping bij Abercastle, bij de boer. Moest dat bij de 2 vorige plaatsen nog gerelativeerd worden dan was het hier wel wat kleinschaliger maar mooi ingedeeld nabij de boerderij. In principe moet je hier lid zijn van de Greener Camping Club, één van de campingcubs in GB. De grootste is, voor zover ik weet, de Camping & Caravan Club, die je overal ziet maar er zijn er dus nog en sommige campings zijn "members only". Normaal let ik daar op bij het plannen, dat ga ik dus eens moeten checken wanneer ik ooit nog eens wifi heb. De uitbaatster maakte er echter geen punt van. Meer nog, ze bood me een gratis overnachting aan. Ik veronderstel dat ze vanuit haar groenere standpunt gecharmeerd was door mijn groenere manier van reizen. Overigens, mijn buren waren ook Belgen, van over de taalgrens, en ik kan me moeilijk voorstellen dat zij lid zijn van de club. Tenzij ze met hun staangeld ineens ook lidgeld betaald hebben, dat kan ook altijd.
Overigens: ik heb ondertussen Engeland gehad met zijn korte snedige hellingen; Schotland met zijn lange gematigdere klimmen en Ierland daar een beetje tussenin, op die ene klim naar de camping bij Clommel na ... maar Wales lijkt me zonder twijfel het zwaarste van alle met zijn langere en steilere klimmen. Vandaag ook weer enkele bijzonder stevige exemplaren gehad.
