Etappe 63: Fossa - Glengarriff 89 Km

Het was even paniek gisteravond, mijn laptop deed het niet meer. Ik had hem na de blog gewoon dichtgeklapt om later, na het eten, nog een paar dingen te doen. Maat toen ik hem later weer openklapte toen deed hij niets meer, alleen nog een zwart scherm. Ik had wel een lampje dat indiceerde dat hij aan stond maar hij reageerde op niets. Muisklik, enter, esc, ctrl alt del, ... allemaal geen nut. Zelfs op de aan/uit knop deed hij niets. Met een PC zou ik desnoods even de stekker uittrekken maar als er geen stekker insteekt dan is dat moeilijk. Uiteindelijk besloot ik de uit knop ingedrukt te houden tot het aan lampje zou uitgaan en dat deed het tenslotte toch, na een tijdje indrukken. En bij de volgende toets op de aan knop startte hij alsof er niets aan de hand geweest was, zonder error melding of iets. Even later kreeg ik wel een pop-up van de anti virus dat deze geüpdatet was, mogelijk zaten zij er voor iets tussen. Die laptop dient dus niet alleen voor de blog maar ook voor andere zaken zoals het vinden van campings en hostels wanneer ik niet op gids rijd. Oef dus! In uiterste nood kan ik me eventueel wel behelpen met mijn telefoon, ik heb het geprobeerd, maar handig is dat niet.

Nog later gisteren, rond 9 uur, is het beginnen regenen. Vanmorgen was het gestopt maar nog wel zwaar bewolkt. In de loop van de voormiddag zou het beginnen miezeren, wat het dan voor de rest van de dag geregeld zou doen.

Ik had het gisteren al gemerkt, veel bergen rondom. En als er overal bergen zijn dan moet je ook al eens een pas over om tot de volgende vallei te komen, vandaag was niet anders. Vooral in de buurt van die passen miezerde het wel wat meer. Op de 2° pas stond er een jonge gast zich voor te bereiden om mijn zijn skateboard naar beneden te gaan. Nu was die pas, op het einde of voor hem het begin na, niet dusdanig stijl dus dat zou misschien wel meevallen. Anderzijds zat er op zijn board geen rem, dat lijkt me lastig als je tegenliggers krijgt. Hij droeg alvast wel de nodige bescherming aan hoofd, ellebogen, knieën, polsen en handen maar ik was toch blij dat hij de andere kant uit ging, zo dat ik zeker was dat ik geen eventuele brokken zou moeten bijeen rapen. Ook op die 2°,pas kwam ik de eerste fietsers tegen van iets wat ongetwijfeld een georganiseerde rit was. Nummers droegen ze niet maar velen hadden wel een plastieken hoesje met een wit papier aan hun stuur, ik veronderstel de wegbeschrijving. Ik veronderstel dat dit de vroege starters waren, tot voorbij Kenmare, 30 Km verder, kwam ik er nog tegen. Sommigen waren "echte" wielertoeristen anderen met mountainbike of stadsfiets. Op de laatste pas tenslotte zat ik met mijn hoofd in de wolken, letterlijk dus.

Morgen nog een stevige rit en dan is het tijd om een dagje te rusten.