CINEMA - UW ONLINE FILMKRANT

In de film speel je Vicky, een onzeker meisje met een ingewikkeld karakter. Hoe heb
je jezelf voorbereid op zon complexe rol?
Anemone Valcke: Ik heb het scenario heel veel gelezen. Ook repeteerde ik vaak met Peter
en Wim(Regisseur Peter Monsaert en tegenspeler Wim Willaert). Geleidelijk aan kruipt dat
personage dan onder je huid. Daarnaast haalde ik inspiratie door echte camgirls te observe-
ren. Maar het belangrijkste proces was voor mij de band met Peter en Wim. Dat is goed ge-
lukt. We hebben heel wat uren op café doorgebracht en babbelden veel. Opeens zijn de op-
names in zicht en voel je gewoon dat het personage er is.
Maar ik ben er ook niet té hard mee bezig geweest. Je personage moet authentiek blijven
en zoiets mag je niet forceren.

Vicky is eigenlijk de eerste rol die redelijk ver van mijn leefwereld ligt. We hebben niet zo
veel met elkaar gemeen. We zijn beiden wel extravert en nonchalant. Ik kan heel extravert
overkomen, maar tegelijkertijd ook heel kwetsbaar zijn. Net zoals Vicky kan ik soms tegen-
draads zijn. Ik ben rebels als het goed uitkomt. Voor de rest ben ik een heel rustig persoon.
Maar als ik voel dat ik kan rellen, ga ik echt beginnen rellen. Rebels zijn betekent voor mij
gewoon onnozel doen. Een beetje leven. Eventjes het kind in jezelf loslaten.

Je tegenspeler is Wim Willaert, waardoor je een interessante mix krijgt van een ras-
echte West-Vlaming tegenover een authentieke Gentse. Was er meteen een klik?
Anemone Valcke: Sinds de eerste auditie was er een klik. Het was meteen vuurwerk. Dat
is ondertussen nog niet veranderd. Onze band is alleen maar hechter en intenser geworden.
Zelfs nu, een jaar na de opnames zien wij elkaar nog geregeld, samen met Peter. Er is een
fantastische vriendschapsrelatie ontstaan. Het leuke was dat Peter ook ruimte voor impro-
visatie toeliet. Er is een bepaalde scène in een wegrestaurant dat helemaal anders liep dan
we hadden gerepeteerd. Wim en ik zijn allebei spelers die enorm op ons buikgevoel afgaan.
Dat was iets vree maf! Maar dat werkte gewoon.

Zonder al te veel te verklappen, zit er in de film een scène waarin Vicky op een destruc-
tieve manier al haar innerlijke demonen loslaat. Hoe bereidde je jezelf voor op die scène?
Anemone Valck: Het was even schrikken, maar ik had er heel veel zin in. Ik wist meteen: al-
right, dit is iets wat ik echt kan spelen, iets waarbij ik me volledig kan laten gaan. Ik warmde
mij eerst op door naar The Bloody Beetroots te luisteren. Vijf takes later was het gepasseerd.
Door zon scènes verleg je je eigen grenzen als mens, maar ook als speler. Je bent bang, be-
nieuwd en zenuwachtig tegelijkertijd.

Met waarschijnlijk heel veel adrenaline dat door je lijf pompt?
Anemone Valcke: Precies! Zie het als een soort zuivering, een catharsis. Ik ging door een
redelijk moeilijke periode toen en dat deed ongelooflijk veel deugd.

Doe je dat vaak, je mentaal voorbereiden aan de hand van muziek?
Anemone Valcke: Nee, dat was enkel omdat het zon heftige scène was. Je moet voor jezelf
een soort sfeer creëren. Dat moet echt, want iedereen is heel lief op de set waardoor je even
een knop moet omdraaien. Dan heb ik agressieve muziek nodig om mij op te warmen, zodat
ik al een beetje buiten adem ben voor ik begin te spelen.
Het was de eerste keer dat ik dat deed, maar ik denk wel dat ik het ga blijven doen. In thea-
ter heb ik ook zon sfeerschepping nodig. Voor ik speel, wil ik al een uur op voorhand in de
zaal zijn om de ruimte in mij op te nemen.

Offline is ook een hele muzikale film voorzien van een goeie portie rock-'n-roll. Kan je
jezelf in die sfeer terugvinden?
Anemone Valcke: Ja, ik heb dat meegekregen van mijn papa. The Rolling Stones, Lou Reed
en Bob Dylan waren vroeger verplichte muzikale kost. Momenteel ben ik gek op Jack White,
The Kills, etc. Die rockattitude is ook wat onder mijn huid blijven plakken door Vicky. Rock
-'n-roll is zo wijs!

Mocht je nu eens carte blanche krijgen van een regisseur, welke rol zou je dan heel
graag spelen?
Anemone Valcke:(denkt lang na) Ik wil zoveel. Ik zou bijvoorbeeld eens heel graag meedoen
in een kostuumdrama zoals Anna Karenina. Of iemand vermoorden, of sterven.
En nu we toch bezig zijn, kan een bevalling er ook nog wel bij. Vooral dingen die je in het echte
leven niet kan meemaken. Behalve de bevalling dan. Liefst in een film van Pedro Almodóvar.
Of Lars Von Trier, of Martin Scorsese.

Of een kostuumdrama waarin je iemand vermoordt, een kind krijgt, en uiteindelijk sterft
op het einde?
Anemone Valcke(lacht) Ja! Weet je, ik ben ook nog maar 22. Ik ga nooit echt kunnen weten
welk soort actrice ik ben, maar ik voel nu dat ik vooral op zoek ben naar een soort zijnservaring
in mijn spel, eerder dan een speelervaring.

'Offline' draait sinds woensdag in de zalen.

Regie: Peter Monsaert
Cast: Wim Wallaert, Anemone Valcke
Genre: Drama
Duur: 1u50