Eindelijk is de zee iets gaan liggen, bergen water, net als hoge duinen zijn ingeruild met normale golven die horen bij een goede 20 knopen wind. Tijd om een en ander op te ruimen, op te kuisen en na te kijken.Maar rond een uur of 5 zien we iets wit verschijnen een goede meter onder water vlakbij de achtersteven, een tijdje later terug, dan weer een grijze vin die rakelings de boot passeert,.....Plots een fontijn van je welste, een gigantische orka, die zijn capriolen bovenhaalt, op nog geen 2 meter van ons vandaan, het beest lijkt zo groot als de boot zelf, we kijken rondom over de zee en voelen ons zo nietig in die eeuwige oceaan.Iedereen wordt stil, stel je voor dat het beestje honger heeft of een keer rakelings ons bootje raakt, we springen allemaal in onze zwemvest en haken ons vast. Twee uur later valt de duisternis in, nog steeds volgt hij ons, onder de boot, voor achter, het houdt maar niet op. In het donker verliezen we alle contact, we gaan onzeker de nacht in.We zitten nu ook midden in de grote plas, de helft is overschreden, aftellen nu.
Het reisbureau waar we deze reis hebben besteld heeft ons zeker totaal verkeerde informatie gegeven. Er was ons een tocht beloofd in short, zachte bries, heerlijk tropisch zonnetje. In de plaats kampen we nu al meer dan 3 dagen met een heel ruwe zee, harde winden, en heel wat squalls, je weet wel de plaatselijke onweders met extra wind en gigantische plensbuien, laatste nacht zes op een rij. We varen momenteel alleen met dubbel gereefd grootzeil en zonder genua.Het goede nieuws is, de boot doet het fantastisch, de crew blijft optimistisch, ook al hing vandaag de spaghetti saus overal behalve in de pan. Wat was er gebeurd, het deksel was van de pan geschoven en blokkeerde zo het gasvuur, dat daardoor niet meer balanceerde, oeps alles uit de pan.Nog goed nieuws, het weer wordt vanaf zaterdag een stuk rustiger. Misschien gaan we dit weer gaan missen, want we schieten wel heel goed op. Terwijl ik dit schrijf gaan we net over de helft, meer dan 1350 mijl, aan een snelheid van meer dan 7 knopen.
We zitten in de feestdagen. Het is niet omdat we op zee zitten dat we niet feesten.Gisteren de "Eerste duizend mijl", jammer genoeg door de weersomstandigheden, te hoge zee, niet kunnen vieren. Vandaag de grote feestdag Cindy en Alain zijn als koppel al 10 jaar een feit, dit te kunnen vieren midden de oceaan is voor ons een "special". Ik wil toch ook van hieruit mijn lieve schat bedanken voor de 10 prachtige jaren, het mooiste wat me kon overkomen is die ene schooldag na de examens nu 10 jaar geleden. Morgen waarschijnlijk terug feest, als de wind nog een beetje meewerkt kunnen de de helft van de trip onder de kiel hebben.Hoe is het aan boord, rommelig, alles wat maar kon bewegen ligt op een verkeerde plaats, de golven de laatste dagen waren waanzinnig hoog, gelukkig wel lang, wat het allemaal toch nog leefbaar maakte. Slapen doe je me armen en benen open omziet uit je bed te rollen, maar een mens past zich zo makkelijk aan. De wind loopt nog steeds op naar 30 knopen. Deze morgen kregen we vers ontbijt voorgeschoteld, we zagen ze gisteren al bij bosjes vliegen, de vliegende vissen, en deze morgen lagen er een half dozijn dood aan boord, dit is kenmerkend dat s'nachts die vissen zich gewoon doodvliegen aan boord. Gewoon kuisen en de pan in, lekker.We varen nu recht op Barbados met nog een 1650 mijl te gaan. 2 reven in het grootzeil en 3 in de genua, dit betekent dat we ongeveer met de helft van onze totale oppervlakte zeil varen, dit heeft alles te maken met de kracht van de wind, die nog steeds tussen 25 en 35 knopen bedraagt, op zich vrij veel maar doordat de wind bijna 100% van achter komt valt dit met goed gereefde zeilen goed mee. Onze gemiddelde snelheid loopt nu op tot 8,5 knopen.Nog een verschijnsel eigen aan de oceaan, zijn "squalls", dit zijn kleine plaatselijke onweders, die kunnen gepaard gaan met veel wind en harde regen, ze duren heel kort, je kan ze overdag zien, s'nachts kun je ze zien op de radar. Laatste nacht hadden we er 2. Squalls worden door zeilers ook gezien als een natuurlijke zoetwaterdouche.
Inderdaad de trade winds blazen ons de goede richting in, maar deze deining was niet besteld. De boot lijkt echt weer op een wastrommel. Er staan heel lange en hoge golven van ruim 3 a 4 meter. Ook de wind bouwt zich meer en meer op. Slapen gaat moeilijk, eten beperken we tot een broodje, koken hoort er voorlopig niet meer bij. Het voordeel, we vliegen vooruit als een sneltrein, je hoort het water bruisen onder de boot, alles went, zalig zeilen, de zon is iedere dag van de partij.Dag 7, we zijn een week op zee, vandaag rond 6pm halen we ook de eerste 1000 mijl binnen. We waren van plan dit te vieren met champagne en pannenkoeken, maar die zouden toch alleen maar aan t plafond hangen. Dus later dan maar.We zetten vandaag onze klok een uur terug, we zeilen tegen de tijd in. Over de hele reis gaan we in totaal 5 uur terug.Iedereen weet zich goed aan te passen, we lezen, trimmen de zeilen, filmpje kijken,....
Dag 6:Dag van de grote inspectie. Een zeilboot is een klein wereldje op zich. Het moet ook blijven doordraaien, hulp van buitenaf is niet te verwachten, vandaar een preventieve controle van watervoorraden, mazout, electriciteit, batterijen, nazicht van de motor en het belangrijkste het hele zeilinstrument, de zeilen touwen, enz onze voedselvoorraden, verse groenten en fruit op nakijken op bederven.Neptunus is denk ik op verlof, naast een paar zuchtjes is er niet meer te bespeuren, de verwachtingen zijn beter, alvast de voorspellingen. Bezoek gekregen van een sprinkhaan van ongeveer 15 cm midden op zee op meer dan 500 km van de dichtste wal, is daar een verklaring voor?Ook een visite van 2 orka's, impresionant hoe dergelijke logge beesten zich door het water bewegen.Vandaag om 15h30 komen we in de trade winds terecht, opmerkelijk, een koelere noordoostenwind die ons plots in de goede richting duwt. De zeilen worden aangepast, de spi boom gaat de andere kant op. We lopen terug onze zeven knopen met volle zeilen.
Je kon het al lezen een touw brak boven in de mast van de "lazy Jack". Vandaag varen we in een zone met weinig wind, om dan waarschijnlijk morgen de trade winds op te vangen. Koers is alvast verlegd, we varen nu recht op Barbados af. Met deze windstilte en iets rustiger zee is het nu wel het moment om de mast in te gaan en het touw beneden te halen, een extra zeeziektetabletje komt hier wel van pas. Bovenin de mast zwier je zo heen en weer dat je handen er gaan van zweten, toch de mijne.Terwijl ik dit schrijf is het drie uur in de nacht, ik lig buiten te genieten van een sterrenhemel waar je alleen maar kan van dromen. Vele mensen vroegen ons, waarom doe je dit, neem toch lekker een vliegtuig als je de overkant wil zien. Wel momenten als deze, zijn door niets te vervangen, geen telefoon, internet, Facebook, televise,..... Alleen de zee jezelf en je boot,....zaaaaalig.Ook het leven "back to basic" doet een keer goed om toch maar te beseffen hoe goed we het hebben. We leven op beperkte watervoorraad, beperkte energie, we hangen af van onze zonnepanelen, of s'avonds het licht aankan. Dit doet ons terug begrijpen dat zelfs in tijden van crisis iedereen het goed heeft. Ik zou iedereen de raad geven dit minstens een keer te doen in zijn leven. De harde momenten op zo n expedities, momenten waarop je zegt, waarom doe ik dit toch, geven daarna zo n gevoel van voldoening, dat alle ellende zo is vergeten. Het heeft je ook terug de tijd om andere dingen te gaan doen, nadenken, aandacht aan je partner,...Het moeilijkste moment van een zeiler is het binnenvaren van een haven, het moment dat al dat moois voorbij is.
Dag 4 met een vijfde pasagier Ergens moet hij als blinde passagier zijn meegevaren Murphy. Wat er op 1 dag al niet kan mislopen, je houdt het niet voor mogelijk. Het begon met het verzenden van Emails en binnen halen van de weerbericht. Dagelijks doe ik de controle van de riging, alles wat met zeilen en mast te maken heeft en ja weer een "kar" die het begeven had, ok het is een precisiewerkje maar na een zoveelste herhaling doe je dat ook al vlotjes. Net was dit klaar toen de wind wat ging opsteken en we het grootzeil willen reven (kleiner maken), komt tijdens het aanspannen van de reef, de kroon die rond de mast op het dek is gevezen helemaal los, twee van de vier bouten begeven het. Op deze kroon zitten alle katrollen (blokken) die de touwen naar de kuip brengen. Amai, daar gaat je bloed van stollen. Ok binnenin plafond naar beneden halen en zien wat we kunnen herstellen. Het probleem de juiste bouten, meteen valt mijn oog op de salontafel die bleek vastgeschroefd met dezelfde, maar dikkere bouten, ok beter een losse tafel, dan die losse kroon. Net voor zessen kregen we het voor mekaar, toen we iets hoorden vallen in 't water, de "lazy Jack" touwen aan stuurboord geknackt, teveel druk van het gebolde grootzeil. Ja dit wordt een jobke voor morgen, hopelijk niet al te grote deining want dit wordt mastklimmen.Toch blijven we (groen) lachen, zolang we de probleempjes kunnen oplossen blijven we ons amuseren.Vandaag ook bananendag, je koopt bij de start een paar kg lekkere groene Canarische bananen, je bewaart ze op verschillende plaatsen maar toch zijn die krengen allemaal op dezelfde dag rijp. Dus van milkshake tot gebakken banaan, mij komen ze de oren uit. Morgen wil ik gewekt worden met geperste sinaasappelsap.
Dag 2 op de oceaanOnze tweede nacht was vrij onstuimig met pieken van 30 knopen wind en een goed gevormde zee, golven drie meter, voordeel we schieten vooruit. Alleen de boot voelt aan als een wasmachine, builen en blauwe plekken krijg je er zo bij. We hebben nu bijna 300 mijl op de teller staan. De motor mag even rusten nu, er blijft zeker voldoende wind staan.Meer zelfs, we kunnen genieten, iedereen begint automatisch zijn jobkes te doen, wat te rusten en genieten van de stilte, geen internet, geen telefoons, waw,....Nieuwe douche is ook getest, iemand neemt een emmer zeewater en giet die over de arme ziel, een ding is zeker het gaat snel, we moeten zuinig omspringen met drinkwater, we hebben 600 liter bij voor 4 personen voor de drie weken.Vandaag hebben we ook het grootzeil grondig kunnen herstellen, het waren de hechtingen van het grootzeil aan de mast die steeds loskwamen. Dag 3We zijn de nacht een stuk rustiger ingegaan, een wind van 20 knopen, licht golvende zee. De maan helpt weinig aan de verlichting van het heelal, dat maakt de sterrenhemel nog zo mooi. We zijn pas goed vertrokken of we speculeren nu al onze aankomst. Graag voor de kerst hadden we gezegd. De eerst 48 uren hebben we 295 mijl afgelegd, dat maakt een gemiddelde van 6 knopen of 10 km per uur. Mochten we deze snelheid kunnen aanhouden komen we aan rond de 23st in Barbados.We hebben een wedstrijd ingelegd met de ETA. Cindy: denkt er 18 dagen over te doen Nadim: heel optimistisch met 16 Kaster: 19 Ik zelf denk 18,5 dag.De winnaar mag met een cocktail in de hand bij aankomst toekijken hoe de anderen zich uitsloven om de boot te poetsen.
Zo trachten we groenten en fruit langer te bewaren. Alle trukjes zijn goed om toch zo lang mogelijk vers te kunnen eten. We denken eraan om nog deze avond te vertrekken.
We vertrekken, de boot is klaar, het voltallig team staat te popelen om de trossen los te gooien al was het maar om van de ellenlange boodschappenlijsten af te raken. We zijn onrustwekkend kalm, waarschijnlijk heeft het te maken met de grondige voorbereidingen die eraan vooraf gegaan zijn. Gisteren vertrok onze overbuur voor dezelfde reis, een kleine zeilboot met 3 sterke jonge knullen aan boord. Na 4 uren lagen ze al terug op hun plek, een van de jongens kon zijn angsten op volle zee niet onder de knie krijgen. Nadim en zijn zoon en wijzelf starten op Sinterklaas aan de reis van 2700 mijl, ongeveer 5000 km. We hopen op 3 weken aan de overkant te zijn. In stilte hopen we kerst te kunnen vieren op onze bestemming. Onze eerste aanlegplaats zou Barbados zijn, een prachtig eiland in het Caribisch gebied. Het laatste wat we doen is het weer op de oceaan bekijken om zo te berekenen welke route we gaan varen, we varen eerst richting zuid-west tot net boven de Kaap Verdische eilanden om dan pal west te varen recht naar Barbados, we maken die omweg om de goede passaatwinden op te vangen. We worden ook om de twee dagen via mail gebriefd over de weersbeelden op de oceaan door een professionele wedstrijdzeiler.
Hieronder lees je een voorbeeld van een weerbericht. We kunnen alleen maar dromen van deze voorspelling.
Op 2012-12-04 om 9:06 PM heeft Kurt Lillywhite het volgende geschreven:
Arh good news!
I will send you an email tomorrow giving more details on the first few days, currently it looks like:-
Thursday should give you a relaxed start, head due South for the first 24 hours to get clear of the effects of the islands, you should be sailing with 12-18 knots of wind coming from 60T (ENE) with a very long gentle swell only about 1-1.5m but very long and directly behind once clear of the islands so very comfortable.
As for weather on day two and three, at the moment it looks like it will be very similar with wind lightening and veering to nearly due E so continuing the on course of about 210-220T should keep boat speed and comfort. Further than that it looks like wind will build to 15-20 knots from about 75T allowing you to turn onto about 230T for the next few days with the swell moving around to follow you so comfortable sailing.
Best news is the recent wet cloudy weather is breaking up so you can enjoy sunshine sailing.
De vertrekdatum ligt nog niet helemaal vast maar midden volgende week zouden we de trossen los gooien.
Gisteren zaterdag zijn we gaan proefvaren, alles verliep vlot. Een paar kleine details te veranderen aan boord, smeren van een paar geleiders op de mast, maar de adrenaline begint echt wel te gieren, het wordt tijd om te vertrekken. Tijd om de laatste voorraden vers voedsel aan boord te halen. Boter, melk, kaas, vers vlees, groenten, eieren,enz,....
Vandaag zondag spelen we grootkeuken, we gaan aan de kook, voor de eerste dagen op zee bereiden we een paar gerechten, dit maakt het ons voor de eerste dagen een stuk makkelijker.
Ons lichaam heeft toch een paar dagen nodig om te wennen aan de constante deining op zee, dus niet direct geschikt om zomaar een uurtje te staan kokkerellen in een steeds bewegende keuken.
De weersvoorspellingen zijn vrij goed, al hebben we de kans om iets te weinig wind te hebben. Maar goed je weet het nooit 100%.
Gelukkig waren we nog niet van plan te vertrekken, maar dat zou toch niet gelukt zijn. Gisteren namelijk plofte na de middag een auto in het water net voor onze boot. De arme chauffeur dacht er niet aan zijn handrem aan te zetten en de auto besliste zomaar even een bad te nemen. Ondertussen is onze voltallige bemanning aangekomen. Gisteren rond de tafel gezeten, er valt heel wat te bespreken. Zo hebben we alle veiligheidsvoorschriften overlopen, wat te doen bij brand, lekken van de boot, uitvallen van de stroom, enz,... Zaterdag gaan we even proefvaren, de boot testen, de bemanning, enz,.... Een beetje nieuw voor ons is het "downwind" zeilen, het zeilen met de wind vanachter, dit vergt een paar technieken onder de knie te krijgen. We hebben ook de schiften verdeeld, wie welk deel van de dag voor zich neemt, wanneer je slaapt, enz,....het varen gaat 24 uur door, er is altijd een permanentie voorzien.
Een paar ideetjes van wat we zoal meesjorren: 250 liter flessenwater, 30 liter fruit en groentesappen, 9 kg pasta en 8 kg rijst, 2,5 kg noten, 2kg gedroogd fruit, ongeveer 5 kg groeten in blik, ongeveer 2 kg tonijn in blik, 100 blikjes bier, 24 flessen wijn, sausen en soepen in poedervorm,enz... Daarboven komt nog de vers afdeling: 14 kg vacuüm verpakt vers vlees, ongeveer 25 kg vers fruit, 10 kg verse groenten, 60 eieren, voldoende broden voor de eerste week, daarna zelf bakken. De kunst is om alles zo te organiseren dat wat eerst bederft, eerst moet worden gegeten. Dagelijkse controle van de voorraad is zo belangrijk. We zijn in normale omstandigheden een drietal weken onderweg, daarbovenop voorzien we nog een marge van 50%. Dus bevoorraden we ons voor 4 personen eten en drinken voor een 35 dagen. Gestuurd via satteliettelefoon Cindy Alain
Gisteren was normaal de start van de ARC, de regatta die meer dan 230 boten de oceaan over brengt. Het was sedert 1989 geleden dat de start moest uitgesteld worden door een gevaarlijke weerssituatie op de oceaan. Een depressie ten Noordwesten van de Canarische eilanden beïnvloedt het weer zodanig dat de wind nu Zuidoost waait met kracht 6 à 7, net uit de richting waar je naartoe vaart, dus een onmogelijke klus. De start is verplaatst naar dinsdag 13h. Van dan blijft de wind wel vrij krachtig maar uit de goede richting, wat zou betekenen dat het een snelle start wordt, wat ook zijn voordelen heeft, golven zullen er wel zijn, 2 à 3 meter hoog. We volgen het weer nu ook op de voet voor onszelf, het ziet er naar uit dat het winderig blijft, wat natuurlijk een snelle overtocht zou geven, alleen wordt het dan wat moeilijker om de soep in de kommen te houden. Behalve de verse voeding zou alles aan boord zijn. Vanaf donderdag zijn we voltallig aan boord en kunnen we overgaan naar de safetycheck, briefing naar iedereen toe, wat te doen in geval van nood, enz,.... We gaan dan proefvaren en zien of alles goed vast zit aan boord en of de boot 100% ok is. Derest laten we dan over aan Neptunus die de kwaliteit van de reis bepaalt.
Een nacht aan een stuk doorslapen hoort er niet meer bij, er blijven maar zaken door het hoofd slingeren die we toch ook niet mogen vergeten. Ook beginnen we stillaan de weerberichten op te volgen om toch de weerssituatie op te volgen op de Atlantische Oceaan. Momenteel is er te weinig wind, wat de tocht langer zou maken en zeker lastiger, golven zijn er altijd op de ocean, als er dan te weinig wind staat gaat de boot alleen maar schommelen, dat maakt slapen en koken een stuk moeilijker. De sattelietverbinding is gemaakt, zo kunnen we mailen en weerberichten ontvangen in volle zee, ook bellen en berichten sturen hoort bij de mogelijkheden.
Vandaag afspraak gemaakt met een professionele duiker om het onderschip een laatste beurt te geven. Het is belangrijk dat het onderschip mooi glad staat, dit heeft een invloed op onze snelheid. Een halve knoop kan op die afstand al gauw een dag schelen in tijd.
Verder vandaag de eerste inkopen gedaan in droge voeding, een auto afgeladen vol. De verse voeding komt uiteraard net voor vertrek.
Het is niet onder woorden te brengen welke voorbereidingen niet dienen getroffen te worden. Tijdens de overtocht zijn we dan ook bijna drie weken of langer afgesneden van de bewoonde wereld. Voedsel, drinken, medicatie, nazicht van de boot, qua zeilen, motor, enz,...
Onze "To Do list"wordt steeds langer naarmate ons vertrek nadert, wat ons de nodige stress bezorgd. Ook voor onszelf, papieren, passen, tandarts, ...
Bij momenten denk je, we komen er nooit,....
Vandaag hebben we nieuws gekregen dat onze satteliettelefoon hersteld is. Volgende uitdaging is te proberen een connectie te maken met onze IPad om zo deze blog bij te werken ook gedurende de reis. Op dergelijke manier kunnen jullie ons een beetje volgen, en horen jullie hoe het er aan boord aan toe gaat. We houden jullie op de hoogte.
Verder beginnen we vanaf morgen voedsel te monsteren, in eerste instantie droge voeding, en net voor vertrek verse groenten en fruit, vlees, brood, enz,....
Een droom sinds jaren, momenten dat we dachten, het komt er wel nooit meer van.
Mensen die ons beter kennen moeten weten dat wij vechters zijn, en altijd trachten onze dromen een plaats te geven.
Plots kwam alles in een stroomversnelling, grote reorganisaties op het werk, de toevallige ontmoeting van een Amerikaan uit Seattle, een uitgebreid gezondheidsonderzoek, brachten ons uiteindelijk tot de mogelijkheid om toch de grote stap te wagen.
De uitdaging:
Drijvende en zeilend vanuit Gran Canaria, de Atlantische oceaan oversteken richting Caribs. Concreet vanuit Puerto Rico naar Barbados. In rechte lijn een tocht van ongeveer 2700 mijl, ongeveer 5000 km, alleen denken we in een boog te zeilen om de goede winden op te vangen, uiteindelijk wordt het ongeveer 3000 mijl. Hoelang, we hopen het op minder dan 3 weken te klaren.
Hoe?
Een paar maanden geleden ontmoetten Nadim, een Amerikaan die hier kwam aangezeild met een gloednieuw aluminium zeiljacht van 45 voet, ongeveer 14 meter lang. Bij een eerste kennismaking en een herstelling die ik aan boord uitvoerde, kwam het tersprake dat hij wel gezelschap zocht om verder de oceaan over te zeilen. Nadim kocht de boot in Nederland en moet nu naar zijn thuishaven in Seattle.
Dus onze puzzel kreeg vorm, timing, gelegenheid, droom,.....
Routes:
Vertrek uit Gran Canaria, de oversteek, Barbados, Santa Lucia, en dan noordelijk op ontdekking tussen de vele eilanden van de oceaan THE CARIBS.
Vandaag afspraak gemaakt met een professionele duiker om het onderschip een laatste beurt te geven. Het is belangrijk dat het onderschip mooi glad staat, dit heeft een invloed op onze snelheid. Een halve knoop kan op die afstand al gauw een dag schelen in tijd.
