Voor de zeilers onder ons eventjes recapituleren we zijn vandaag 8 maart.
Op 31 januari zijn we in Saint Lucia aangekomen, Rodney Bay, na de oversteek van 2960 mijl.
5 weken later dus liggen we in Antigua, Falmouth Bay.
In totaal bezochten we tot nog toe 11 plaatsen op 6 verschillende eilanden.
Vertrekkende vanuit Saint Lucia, naar Martinique, Dominica, Les Saintes, Guadeloupe, zo naar Antigua.
De kaart geeft min of meer een overzicht van onze route.
We zeilen steeds ten westen van de eilanden, wind en golven komen uit het Oosten, dus de eilanden geven min of meer wat bescherming. Hoofdzakelijk zijn de tochten bezeilbaar, meestal varen we op halve wind of 60°. Vaar je naast een eiland dan geniet je van de luwte, je hebt wind maar bijna geen golven. Doe je een oversteek van het ene eiland naar het andere dan heb je de deining en de golfslag van de oceaan. Tot nog toe waren de oversteken vrij volwassen zeiltochten, met wind van gemiddeld 25 knopen en golven van 2 tot 2,5 meter. Niet meteen gevaarlijk maar toch zeilen we steeds onder gereefd zeil. Sedert onze start op 14 januari hebben we nog niet een keer onder volle zeilen kunnen varen. Je wendt eraan maar het blijft wel steeds zeilen onder zwaardere omstandigheden. Dit is eigen aan het seizoen 2014. Iedereen spreekt hier over de zwaardere zeilomstandigheden. Normaal naarmate de zomer nadert moeten de Trade Winds rustiger worden. Neptunus is vrij actief dit jaar. We will see...
Antigua is bezaaid met de mooiste witte zandstranden, je wil bijna proeven van het zand, zo fijn en zo wit als poedersuiker.
Antigua is voorzien van prachtige baaien. En mooie met alles voorziene jachthavens.
Antigua is een plaats waar je blijft hangen.
Antigua is tax free.
Onze trip naar hier was 42 mijl, ongeveer 75 km. We deden het in een recordtijd van 5 uren. Prachtig zeilweer, wind tussen 20 en 28 knopen, 6 à 7 Beaufort, golven van 2 meter. Regelmatig wat golven die via de boeg komen overgerold tot net voor de kuip, maar in combinatie met de zon, hebben we bij aankomst maar één verlangen, een douche met zoet water, en een goede massage met aftersun. Wat blijkt bij aankomst gaan we eerst allemaal zwemmen in de baai, om daarna lekker te spoelen, maar geen zoet water, de pomp laat het afweten,.... Dan maar met zout op de huid de stad in.
We liggen in Falmouth Bay, een prachtige diep en goed beschermde baai. Met onze 53 feet zijn we hier bijna de kleinste. De megajachten liggen hier op elkaar gepakt als zijn het speeltjes.
Het inklaren is ook een avontuur, prachtige kantoren, 3 administraties sturen jou voor anderhalf uur van het ene naar het andere loket. Ook duur, je betaalt hier voor alles, een taks voor de boot, per persoon, voor te ankeren, en een bijdrage voor het natuurpark, dat we na inchecken, vrij mogen bezoeken.
Soms sta je versteld wat je helemaal niet vindt op een eiland en wat je onverwacht wel vindt. Op een boot heb je altijd een boodschappenlijstje, waaronder een nieuwe lader voor onze MacBook pro pc, die het enkele dagen geleden liet afweten. Je raadt het nooit maar de eerste shop die we hier zien aan land is een soort Apple Store, die bijna niets in voorraad heeft, maar net wel de lader die we nodig hebben.
Morgen gaan we op jacht naar nieuwe batterijen, we sukkelen al de hele weg met de energievoorraad aan boord, nochtans zijn alles 11 batterijen vervangen aan boord voor het vertrek, maar onze batterijen die het woongedeelte van de boot voorzien van stroom werken maar voor een goede 40%. We hopen hier een goede deal te maken op dit tax free eiland, cross fingers.
Verder veel te bezoeken, en vooral een heel interessante sailorsbar, die van 16h tot 19h alles aan halve prijs, en bovendien porties frietjes verkoopt met mayonaise,...
Gisteren avond rond 6 H, net voor de duisternis inviel hebben we de Saybia klaar gemaakt voor de overtocht naar Antigua. Alles goed vastzetten, want het is een tocht in open Oceaan, dus golven van 2 m zijn een garantie.
We wilden ook vroeg in bed, om de dag nadien rond een uur of 7 te kunnen vertrekken. Maar hoe snel kunnen plannen veranderen?!...
Een wind steekt op in de baai waar we hier liggen, harder en harder, in de duisternis. We liggen op anker en Alain beslist om ankerwacht te doen. Ankerwacht betekent dat je wakker blijft om te zien of het anker het wel houdt, maar ook wat de boten rondom jou doen. Heel dikwijls doet jou anker het goed, maar gaat je buurman krabben, en heb je meer problemen met die boot dat met je eigen boot.
Hoe was de situatie in de baai, rond 22 H begon het eerste anker te krabben, gelukkig ver van ons, maar dit is niet makkelijk om in het stik donker je anker op te halen, een betere plaats te zoeken en terug je anker te laten vallen. Hoe was de situatie rond onze boot? Een Nederlandse boot voor ons komt tot op 5 meter van ons, ik vraag hem zijn ankerketting een paar meter op te halen, en dat lukt. Een Amerikaanse catamaran komt gevaarlijk dicht, hij kan geen ketting meer bijgeven, daar al zijn ketting is opgebruikt, na een paar uur lukt het hem om een touw bij te steken, maar dat geeft tot gevolg dat zijn boot zwiert achter zijn anker als een gek. Rond 02 H 's nachts komt er een zeilboot van helemaal vooraan in de baai met een krabbend anker rakelings langs een mooi Amerikaans jacht, naast ons krijgt zijn anker terug vaste grond, terug een boot rond ons om zorgen over te maken. Voor het tweede deel van de nacht hebben we drie boten in de gaten te houden, en hopen dat ons eigen anker het houdt. Ondertussen blijft het loeien,... Opeens gaat helemaal onze Lazy Jack open, dit is de zeilzak dat ons grootzeil samenhoudt, het grootzeil begint te flapperen, vlug met enkele touwen alles terug samenbinden. Hier en daar gaat er nog eentje krabben, sommigen proberen terug te ankeren, anderen houden het voor bekeken en varen weg, naar veiliger oorden.
Onze zeiltocht wordt met minstens een dag uitgesteld,....
Slapen is nu een primeur, op het moment dat de zon opkomt,... We herzien onze planningen.
Tijden vliegen voorbij als je het naar je zin hebt. Wat viel ons vorige nacht op??? GEEN WIND,... Sedert we vertrokken zijn, een twee maanden geleden, hebben we eigenlijk geen winden gekend die minder dan 15 knopen (4 Beaufort) waaiden. Vorige nacht werd ik wakker, als je voor anker ligt heb je altijd 1 oor dat waakzaam blijft, van de wind die weg was, geen wind, nada. Iedere boot lag aan zijn anker in een richting die hij zelf het best vond, alles door elkaar. Dat ziet er goed uit, dacht ik, want morgen varen we naar het Noorden van Guadeloupe, Deshaye.
Niet getreurd, de volgende ochtend lag de ankerketting al weer strak, met een bries van 15 knopen. Ideaal om vroeg de zeilen te heisen en richting pal Noord.
Halfweg de trip krijgen we een oliegladde zee, en windkracht 0,0. Motor aan en onze eerste trip op motor.
Deshaye is een tussenstop naar Antigua, wat we later deze week willen gaan bezoeken. Terug een cultuurwissel van rechtsrijdende auto's op het Franse Guadeloupe en de linksrijdende op het Engelse Antigua.
In Deshaye gaan we vermoedelijk, een toertje doen op het eiland, prachtige regenwouden, watervallen en niet te vergeten, beschermd gebied door onze voorganger Jean Cousteau, "Le Jardin Japonaise" een pareltje onder water. Een van de mooiste plekjes om te duiken en te snorkelen. Vorige jaar twee keer bezocht en we willen dit terug zien. Dit heeft zo'n indruk op ons nagelaten, dat we er niet voorbij kunnen.
We liggen sinds een paar nachten op de eilandengroep Les Saintes. We raken hier niet uitgekeken, veel bezoeken we met de dinghi, resultaat, ook dat bootje moet een keer tanken, maar waar ga je tanken op een eiland zonder auto's?
Ok er rijden heel wat scooters, dus die rijden op benzine. Bij navraag blijkt benzine een serieus probleem. Er is een kleine handelaar die benzine verkoopt, helemaal in de bergen, niet bereikbaar met scooter. Vanaf onze boot is het meer dan een uur lopen. We kunnen een scooter huren, maar eigenlijk heeft dit geen zin, want meer dan de helft van de afstand is een heel slechte weg die alleen te voet is te bereiken. Een andere optie is met de dinghi twee baaien verder te varen en dan een kwartier te lopen, dit laatste zien we niet zitten met de dinghi, te ver en te hoge golven in open zee. Dus geladen met een jerrycan op stap voor een Calvarie tocht van meer dan een uur. We nemen de juiste keuze om dit vroeg in de ochtend te doen, voor de schreiende hitte. De laatste kilometer is een geitepad, niet te geloven, maar goed onze conditie wordt er alleen maar beter door. De wandeling is adembenemend en we worden vergezeld door tientallen geiten. Uiteindelijk worden we vriendelijk bediend door Leonard, de pompist, en zetten we onze terugweg geladen met 10 L (10kg) benzine. Met armen van 10 cm langer komen we uiteindelijk terug aan boord.
