Met THE SAYBIA de horiZON achterna

De zee roept ons terug, het landleven was reuze gezellig, maar de rust van de zee en het zeilen roept ons terug.

Op het programma, Iles des Saintes, een Frans eilandengroep, die ons terug versteld laat staan door zijn pracht, apartheid in zijn soort. Het zijn eilanden die door reiziger veelal worden vergeten, vandaar hun originaliteit.

Iedere avond vinden we terug een baai of een inham om de nacht door te brengen. Vele baaien zijn bezaaid door stranden die onaangetast laat terug denken Colombus ze ooit heeft ontdekt.

We leggen mijlen af met onze snorkels om de prachtige onderwaterwereld te verkennen. Het is helemaal niet rar dat je op een paar meter van een reuze waterschildpad zwemt. Barracuda's, witte zee egels, kleurrijke voor ons onbekende vissen zorgen ervoor dat we zwemmen tot de huid van onze vingers totaal verrimpelt.

De paar dagen die we hadden voorzien om deze eilandjes te bezoeken wordt snel een week en langer. Via foto s laten we jullie wegdromen in deze pracht.

Mattis maakt dan ook meteen zijn mama warm om van al dat schoons te genieten.

Omdat beiden gebeten zijn door het snorkelen plannen we een uitstap naar "Le Jardin Japonais" een baai in het Cousteau reservaat, een van de mooiste snorkel-en duikgebieden van het Caraibisch gebied. Moeilijk onder water, maar onze mond valt open van verbazing, de variatie van planten, koraal en vissen grenst aan het ongelofelijke. s'Avonds genieten we in een plaatselijke bar van een steelband, onze dag kan niet meer stuk.

Een uitstap "waterval zwemmen" mag zeker niet ontbreken, Mattis is de enige die het toch wel frisse water induikt en de waterval van heel dicht gaat bekijken.

Na een paar dagen heeft Mattis z'n favoriete strand uitgekozen in St. Ann, wat we meteen omdopen tot het Mattisstrand. Wat trekt ons steeds naar dit favoriete plekje?... Palmbomen op het gitwitte strand, het ondiepe azuurblauwe water en niet te vergeten "les crêpes Bretonnes".

Veel bijpraten, lekker eten bij onze Zwitser, " Le Petit Suisse", zwemmen, zonnen, enz laat de zeven dagen voorbij vliegen. Yoko tracht haar batterijen zoveel mogelijk op te laden, ze beseft dat in België de winter nog niet voorbij is.

De laatste dag neemt Mattis met triest afscheid van zijn strand en ze maken zich klaar voor de lange vliegreis terug, het vliegtuig vertrekt mooi op tijd om 21h30 richting Parijs. Opa heeft het een beetje lastig met het afscheid, Yoko heeft stress voor de terugreis.

Maar het was het zeker waard en we maken al een afspraak voor een volgende reis, liefst in een ander werelddeel, de naam "Opa Spanje", verliest aan waarde, want Mattis zegt, ieder keer dat ik je bezoek, woon je elders...