We hadden dit niet meer verwacht, zeker niet na de laatste voorspellingen, maar de wind trekt stevig aan. Rond een uur of 4 s'morgens krijgen we een dikke 20 knopen te verwerken. Snelheidsgemiddelde gaat zo gauw boven de 7 knopen. Een prachtige zeildag op een sterk rollend schip.Dat maakt als we een beetje gaan rekenen onze ETA (uur van aankomst) kan toch binnen dag 18 vallen en nog belangrijker voor donker op die 18de dag de haven aanvaren.Dit is zeer goed nieuws dat zou ons een extra nacht op zee besparen en extra kosten bij het inklaren. Ook een haven aanvaren die je niet kent doe je beter bij daglicht.Maar goed we moeten de laatste goede honderd mijl ook nog veilig zien af te leggen. Om middernacht staat de teller nog op 111 mijl naar onze eerste stopplaats in Barbados.Onze voeten beginnen stilaan te jeuken om een keer vaste land te voelen, en terug een keer onder de mensen te komen, al zullen het zwartjes zijn.Barbados is het eerste eiland wat we dus aandoen, dit is het dichtste eiland bereikbaar als je van Europa komt aanzeilen. Het blijkt heel toeristisch te zijn met vele hotels. Hopelijk vinden ze toch een plaatsje in de haven om er een paar dagen door te brengen en even op plooi te komen.
We hebben onze reserve voorraad mazout aangeslagen om het grootste gedeelte van de dag door te varen, gelukkig rond de middag, op het heetst van de dag hebben we de spinnaker kunnen bijzetten. Met die hitte dit zeil zetten ga je al snel een kilootje afvallen. Een paar uur onder spi bracht ons een redelijke vooruitgang en bespaarde een paar litertjes. Het is wachten op s'avonds rond een uur of 8 dat de wind weer stevig aantrekt en we weer volop kunnen gaan zeilen. De nacht is er eentje om niet in slaap te vallen, de squalls, je weet wel die plotselinge onweders volgen elkaar op, de ene met soms zonder tropische plensbui..Net een mailtje gekregen van de haven waar we op afvaren met het verwachte nieuws dat er momenteel geen plaats is voor onze boot. We krijgen wel de gelegenheid om water en mazout in te slaan en in te "klaren". Dat wordt anker uitgooien.We varen nu buiten Europa, dat maakt dat ieder eilandje, dat een aparte staat i s, we boot en personen moeten inklaren bij de douane. Soms verloopt dat vlot, meestal is het geduld oefenen, betalen, enz,.... Bij vertrek de omgekeerde procedure.De teller draait door, nog ongeveer 270 mijl te gaan, we staan zelf versteld hoe snel dit gaat. Het leuke is dat je maar een gedeelte van de reis meemaakt, een gedeelte slaap je natuurlijk, maar de mijlen blijven aantikken.Eten wordt nu sterk fantaseren, vers is er niet meer, en blik staan we niet voor te springen. Cindy maakte s middag een pasta carbonara en s avonds maakte ikzelf een lekkere tortilla. Voor mijn nachtwacht stond er een toastje zalm klaar.De tijd vandaag ook nog een uurtje teruggedraaid, dat maakt dat wij nu 4 h vroeger zitten dan bij ons vertrek op de Canarische en 5 h vroeger met België. Overmorgen bij aankomst nog een laatste uurtje bijwerken.We ruiken nog geen land, maar iedereen wil wel voet aan wal zetten.
De hele garderobe aan zeilen is uitgehangen om toch maar te kunnen zeilen met te weinig wind en teveel aan golven, de meeste zeilers onderons kennen dit wel. Zeilen gaan liggen slaan door te weinig druk, heel frustrerend. Uiteindelijk om 5 h in de namiddag overgegaan op motor en dat bijna de hele nacht door om er toch maar de vaart in te houden.Vandaag terug een eerste school dolfijntjes op bezoek gekregen, een teken dat we terug wat land naderen, minder dan 450 mijl te gaan. In volle oceaan zitten eigenlijk minder vissen, naarmate men land nadert zal is de kans op visvangst groter..We maken stilaan plannen voor onze aankomst. Eerst en vooral een ligplaats trachten te bekomen. We namen al contact via email met de haven Port Saint Charles in Barbados maar tevergeefs geen ligplaats te bekomen, ja, het is hier ook hoogseizoen, kerst en nieuwjaar is niet het beste moment om hier aan te komen. Nochtans zijn basisbehoeften onze grootste verlangens, uitgebreid warm douchen, een vers croissanke, enz,...Een droom van lang komt stilaan in vervulling, een oceaan oversteken, jaren lazen we boeken van mensen die hun ervaringen neerschreven, we leerden op deze manier waar we op moesten letten, wat ons stond te wachten. Iedereen is ergens sterk maar heeft ook zijn zwakke kanten. Ikzelf ben technisch heel sterk, weet hoe een boot in elkaar zit, maar bij ons was er niemand aan boord die enige medische kennis bezat, gelukkig tot nu toe niet aan de orde geweest. Waar ik me ook druk in maakte waren weerberichten, nu eens vertrokken moet je het weer nemen zoals het komt, we hebben drie zware dagen gekend, maar ook dat gaat wennen. Belangrijk op zulke momenten is vertrouwen hebben in jou boot, weten dat alles in orde is, en er vanuit gaan dat een boot in welke weersomstandigheden ook blijft drijven.
Dag 14 bis, er is iets fout gelopen in de telling vandaar een "bis"dag. De laatste tekst schreef ik vorige nacht rond een uur of drie tijdens mijn wacht. De wind liet het afweten. Ik had net de IPad dichtgemaakt of de wind trok aan naar een twintig knopen, direct alle zeilen open en vlinderen nu recht op ons doel af. Vlinderen betekent dat we met alle zeilen open voor de wind varen. We hebben de laatste 16 uren een gemiddelde van meer dan 7 knopen gelopen, een meevaller voor onze teller. We tikken de dag af op nog 560 mijl te gaan.Siësta is nu bijna een verplichting, de warmte op de middag schroeiend, zonnebeschermingsprodukten met hoge factor zijn onmisbaar.Het was nu net negen dagen geleden dat er een schip aan de horizon verscheen, een Panamees, we hebben contact opgenomen met de marconist en een klappeke gedaan. We betrappen ons er zelf op dat we slordig worden in het in het oog houden van mogelijk verkeer, als je dagen niets te zien krijgt kijk je ook niet meer.Afsluiter van de dag, vers gemaakte chocoladetaart,....
Nooit gedacht dat het midden de oceaan op volle zee zo warm kon zijn. Dan neem je maar een emmer zeewater om je lichaam af te koelen, water met een temperatuur van 29°, maar goed we gaan niet klagen, een luxeprobleem.Het is een lange dag, een met vechten tegen de zeilen. Het laatste gedeelte van de reis, vaar je pal west, op 270°. De wind die komt meestal juist uit dezelfde richting, dus helemaal van achter, de golven komen noord, noord-oost, dat betekent met weinig wind als vandaag, je geen voortgang maakt en bovendien jou boot gaat rollen als een rolercouster. We hebben zeilen gehesen, gevierd, gevlinderd, maar door het rollen van de boot en te weinig wind hangen de zeilen meer te kletsen, dan dat ze hun werk doen.Op het menu vandaag, een lekkere stoverij op grootmoeders wijze met gebakken aardappeltjes en een appelmoesje, Cindy was vandaag de lieveling van iedereen, en daar een bruin bierken bij, om vingers af te likken.Er worden ook regelmatig gissingen gemaakt wanneer we zouden aankomen, na een beetje reken en telwerk, we nemen onze gemiddelde snelheid van de voorbije dagen, en delen door het aantal mijl (720) nog te gaan, zouden we op komende zondag 23 december om 5 h in de namiddag aankomen. Aan de andere kant, als we de weerkaarten bekijken heeft Neptunus niet al te veel meer voor ons in petto, als we onze mazoutvoorraad bekijken, schiet ervan de goede 800 liter niet zoveel meer over, dus het kan goed zijn dat we nog een of twee daagjes gewoon gaan dobberen en wachten op wat wind. Spannend waar we Santa Claus gaan ontmoeten.Onze wedstrijd loopt nog, eentje weet al zeker dat hij gaat poetsen onder de leuke omstandigheden van 35°.
De dag gestart met bijna geen wind, wie vertelde ons dat de trade wind een regelmatige wind is,.... Neptunus heeft blijkbaar zijn grillen. Rond de middag kwam er dan toch een zuchtje wind, we keken elkaar aan, we weten allemaal dat er een spinnaker aan boord is, maar geen een heeft er ervaring mee, gevaren, risico's,... we nemen het erbij. Voor de minder ervarenen onder jullie, een spinnaker is dat groot bol meestal veel gekleurd zeil, wordt gebruikt bij weinig wind, het is gemaakt uit een heel dunne stof, net als een parachut. Je ziet het ook veel op wedstrijd zeilboten. Een grote tas, een boel touwen en maar puzzelen, maar ik kan je vertellen, na een half uurtje stond het grote bolle ding erop, waanzinnig, en wat een snelheid, We zijn zelf onder de indruk.Maar je raadt het al , de spi staat er een half uurtje op, en de wind kwam opsteken en met nog grotere spanning de spi er terug afgehaald en verder met het gewone zeilwerk.Wat nog meer te melden, WARM, het is broeiend warm, we nemen de ene douche na de andere,....We vonden dat we het al lang hadden verdiend, meestal was het weer te ruig, maar nu spijts de hitte, toch pannekoekenbak, mmmm, ruikt lekker, smaakt lekker, vooral die geflambeerde met Gran Marnier, en die Suzettes,....wat een feest.We hebben vandaag ook een extra lange dag , we zijn terug een paar tijdslijnen voorbijgevaren en hebben onze klok 3 uur teruggezet. We hadden het al een tijdje uitgesteld om onze klokken aan te passen, maar de nacht schoof steeds op naar later, dus met deze bijgesteld.Mijlen nog te gaan 841, of ongeveer, nog een goede 1500km, of als de wind ons blijft helpen, nog een dag of 5 à 6.We zitten nu al een beetje te dromen wat we eerst gaan doen bij aankomst, de wensen variëren van nen goeien douch, een frisse pint, nen goeien beefstuk friet, en kreetje met een glazeken champagne. Wat mij betreft, mag het een na het ander zijn..
Zoals het geschreven staat in de boekskes, 15 tot 18 knopen wind, een zon hoog aan de hemel, een vrij rustige zee, wat wenst een mens nog meer.Vooraan op het deck wat zonnen, een lekkere douche nemen met "zeewater", trouwens het oceaanwater heeft hier al 28 graden.Dat is hoe men het beschrijft, een maal over de helft smelt de boter van je tafel.Terwijl ik dit nu schrijf staat de teller op minder dan 1000 mijl te gaan, Barbados here we come.We lezen volop de pilots in verband welke havens we eerst kunnen aandoen. Onze eerste aanleghaven zou Sant Charles zijn op Barbados, een vrij grote toeristische haven, maar dit is wel handig want na zo'n reis heeft mens en boot wel een en ander nodig, al is het maar al een eenvoudige uitgebreide douche. Ook kunnen we daar administratief alles in orde maken om boot en crew in te klaren.Alles hangt af of we voor kerst aankomen, dan zouden we meteen doorvaren naar Tobego Cays, heel leuke ankerplaats en gekend om zijn goede "lobsters", wel passend om de kerst te vieren. Zoniet wordt het Santa Lucia om dan verder Noord te varen richting Guadeloupe, Sint Maarten,.....Maar eerst deze reis afwerken, we hebben nog een eind te gaan, we vrezen nu de komende 24 uren te weinig wind, we zijn nochthans een 2 tal graden meer zuid gevaren om meer wind op te vangen, laat ons hopen.
