We zitten in de feestdagen. Het is niet omdat we op zee zitten dat we niet feesten.Gisteren de "Eerste duizend mijl", jammer genoeg door de weersomstandigheden, te hoge zee, niet kunnen vieren. Vandaag de grote feestdag Cindy en Alain zijn als koppel al 10 jaar een feit, dit te kunnen vieren midden de oceaan is voor ons een "special". Ik wil toch ook van hieruit mijn lieve schat bedanken voor de 10 prachtige jaren, het mooiste wat me kon overkomen is die ene schooldag na de examens nu 10 jaar geleden. Morgen waarschijnlijk terug feest, als de wind nog een beetje meewerkt kunnen de de helft van de trip onder de kiel hebben.Hoe is het aan boord, rommelig, alles wat maar kon bewegen ligt op een verkeerde plaats, de golven de laatste dagen waren waanzinnig hoog, gelukkig wel lang, wat het allemaal toch nog leefbaar maakte. Slapen doe je me armen en benen open omziet uit je bed te rollen, maar een mens past zich zo makkelijk aan. De wind loopt nog steeds op naar 30 knopen. Deze morgen kregen we vers ontbijt voorgeschoteld, we zagen ze gisteren al bij bosjes vliegen, de vliegende vissen, en deze morgen lagen er een half dozijn dood aan boord, dit is kenmerkend dat s'nachts die vissen zich gewoon doodvliegen aan boord. Gewoon kuisen en de pan in, lekker.We varen nu recht op Barbados met nog een 1650 mijl te gaan. 2 reven in het grootzeil en 3 in de genua, dit betekent dat we ongeveer met de helft van onze totale oppervlakte zeil varen, dit heeft alles te maken met de kracht van de wind, die nog steeds tussen 25 en 35 knopen bedraagt, op zich vrij veel maar doordat de wind bijna 100% van achter komt valt dit met goed gereefde zeilen goed mee. Onze gemiddelde snelheid loopt nu op tot 8,5 knopen.Nog een verschijnsel eigen aan de oceaan, zijn "squalls", dit zijn kleine plaatselijke onweders, die kunnen gepaard gaan met veel wind en harde regen, ze duren heel kort, je kan ze overdag zien, s'nachts kun je ze zien op de radar. Laatste nacht hadden we er 2. Squalls worden door zeilers ook gezien als een natuurlijke zoetwaterdouche.
Inderdaad de trade winds blazen ons de goede richting in, maar deze deining was niet besteld. De boot lijkt echt weer op een wastrommel. Er staan heel lange en hoge golven van ruim 3 a 4 meter. Ook de wind bouwt zich meer en meer op. Slapen gaat moeilijk, eten beperken we tot een broodje, koken hoort er voorlopig niet meer bij. Het voordeel, we vliegen vooruit als een sneltrein, je hoort het water bruisen onder de boot, alles went, zalig zeilen, de zon is iedere dag van de partij.Dag 7, we zijn een week op zee, vandaag rond 6pm halen we ook de eerste 1000 mijl binnen. We waren van plan dit te vieren met champagne en pannenkoeken, maar die zouden toch alleen maar aan t plafond hangen. Dus later dan maar.We zetten vandaag onze klok een uur terug, we zeilen tegen de tijd in. Over de hele reis gaan we in totaal 5 uur terug.Iedereen weet zich goed aan te passen, we lezen, trimmen de zeilen, filmpje kijken,....
Dag 6:Dag van de grote inspectie. Een zeilboot is een klein wereldje op zich. Het moet ook blijven doordraaien, hulp van buitenaf is niet te verwachten, vandaar een preventieve controle van watervoorraden, mazout, electriciteit, batterijen, nazicht van de motor en het belangrijkste het hele zeilinstrument, de zeilen touwen, enz onze voedselvoorraden, verse groenten en fruit op nakijken op bederven.Neptunus is denk ik op verlof, naast een paar zuchtjes is er niet meer te bespeuren, de verwachtingen zijn beter, alvast de voorspellingen. Bezoek gekregen van een sprinkhaan van ongeveer 15 cm midden op zee op meer dan 500 km van de dichtste wal, is daar een verklaring voor?Ook een visite van 2 orka's, impresionant hoe dergelijke logge beesten zich door het water bewegen.Vandaag om 15h30 komen we in de trade winds terecht, opmerkelijk, een koelere noordoostenwind die ons plots in de goede richting duwt. De zeilen worden aangepast, de spi boom gaat de andere kant op. We lopen terug onze zeven knopen met volle zeilen.
Je kon het al lezen een touw brak boven in de mast van de "lazy Jack". Vandaag varen we in een zone met weinig wind, om dan waarschijnlijk morgen de trade winds op te vangen. Koers is alvast verlegd, we varen nu recht op Barbados af. Met deze windstilte en iets rustiger zee is het nu wel het moment om de mast in te gaan en het touw beneden te halen, een extra zeeziektetabletje komt hier wel van pas. Bovenin de mast zwier je zo heen en weer dat je handen er gaan van zweten, toch de mijne.Terwijl ik dit schrijf is het drie uur in de nacht, ik lig buiten te genieten van een sterrenhemel waar je alleen maar kan van dromen. Vele mensen vroegen ons, waarom doe je dit, neem toch lekker een vliegtuig als je de overkant wil zien. Wel momenten als deze, zijn door niets te vervangen, geen telefoon, internet, Facebook, televise,..... Alleen de zee jezelf en je boot,....zaaaaalig.Ook het leven "back to basic" doet een keer goed om toch maar te beseffen hoe goed we het hebben. We leven op beperkte watervoorraad, beperkte energie, we hangen af van onze zonnepanelen, of s'avonds het licht aankan. Dit doet ons terug begrijpen dat zelfs in tijden van crisis iedereen het goed heeft. Ik zou iedereen de raad geven dit minstens een keer te doen in zijn leven. De harde momenten op zo n expedities, momenten waarop je zegt, waarom doe ik dit toch, geven daarna zo n gevoel van voldoening, dat alle ellende zo is vergeten. Het heeft je ook terug de tijd om andere dingen te gaan doen, nadenken, aandacht aan je partner,...Het moeilijkste moment van een zeiler is het binnenvaren van een haven, het moment dat al dat moois voorbij is.
Dag 4 met een vijfde pasagier Ergens moet hij als blinde passagier zijn meegevaren Murphy. Wat er op 1 dag al niet kan mislopen, je houdt het niet voor mogelijk. Het begon met het verzenden van Emails en binnen halen van de weerbericht. Dagelijks doe ik de controle van de riging, alles wat met zeilen en mast te maken heeft en ja weer een "kar" die het begeven had, ok het is een precisiewerkje maar na een zoveelste herhaling doe je dat ook al vlotjes. Net was dit klaar toen de wind wat ging opsteken en we het grootzeil willen reven (kleiner maken), komt tijdens het aanspannen van de reef, de kroon die rond de mast op het dek is gevezen helemaal los, twee van de vier bouten begeven het. Op deze kroon zitten alle katrollen (blokken) die de touwen naar de kuip brengen. Amai, daar gaat je bloed van stollen. Ok binnenin plafond naar beneden halen en zien wat we kunnen herstellen. Het probleem de juiste bouten, meteen valt mijn oog op de salontafel die bleek vastgeschroefd met dezelfde, maar dikkere bouten, ok beter een losse tafel, dan die losse kroon. Net voor zessen kregen we het voor mekaar, toen we iets hoorden vallen in 't water, de "lazy Jack" touwen aan stuurboord geknackt, teveel druk van het gebolde grootzeil. Ja dit wordt een jobke voor morgen, hopelijk niet al te grote deining want dit wordt mastklimmen.Toch blijven we (groen) lachen, zolang we de probleempjes kunnen oplossen blijven we ons amuseren.Vandaag ook bananendag, je koopt bij de start een paar kg lekkere groene Canarische bananen, je bewaart ze op verschillende plaatsen maar toch zijn die krengen allemaal op dezelfde dag rijp. Dus van milkshake tot gebakken banaan, mij komen ze de oren uit. Morgen wil ik gewekt worden met geperste sinaasappelsap.
Dag 2 op de oceaanOnze tweede nacht was vrij onstuimig met pieken van 30 knopen wind en een goed gevormde zee, golven drie meter, voordeel we schieten vooruit. Alleen de boot voelt aan als een wasmachine, builen en blauwe plekken krijg je er zo bij. We hebben nu bijna 300 mijl op de teller staan. De motor mag even rusten nu, er blijft zeker voldoende wind staan.Meer zelfs, we kunnen genieten, iedereen begint automatisch zijn jobkes te doen, wat te rusten en genieten van de stilte, geen internet, geen telefoons, waw,....Nieuwe douche is ook getest, iemand neemt een emmer zeewater en giet die over de arme ziel, een ding is zeker het gaat snel, we moeten zuinig omspringen met drinkwater, we hebben 600 liter bij voor 4 personen voor de drie weken.Vandaag hebben we ook het grootzeil grondig kunnen herstellen, het waren de hechtingen van het grootzeil aan de mast die steeds loskwamen. Dag 3We zijn de nacht een stuk rustiger ingegaan, een wind van 20 knopen, licht golvende zee. De maan helpt weinig aan de verlichting van het heelal, dat maakt de sterrenhemel nog zo mooi. We zijn pas goed vertrokken of we speculeren nu al onze aankomst. Graag voor de kerst hadden we gezegd. De eerst 48 uren hebben we 295 mijl afgelegd, dat maakt een gemiddelde van 6 knopen of 10 km per uur. Mochten we deze snelheid kunnen aanhouden komen we aan rond de 23st in Barbados.We hebben een wedstrijd ingelegd met de ETA. Cindy: denkt er 18 dagen over te doen Nadim: heel optimistisch met 16 Kaster: 19 Ik zelf denk 18,5 dag.De winnaar mag met een cocktail in de hand bij aankomst toekijken hoe de anderen zich uitsloven om de boot te poetsen.
Zo trachten we groenten en fruit langer te bewaren. Alle trukjes zijn goed om toch zo lang mogelijk vers te kunnen eten. We denken eraan om nog deze avond te vertrekken.
We vertrekken, de boot is klaar, het voltallig team staat te popelen om de trossen los te gooien al was het maar om van de ellenlange boodschappenlijsten af te raken. We zijn onrustwekkend kalm, waarschijnlijk heeft het te maken met de grondige voorbereidingen die eraan vooraf gegaan zijn. Gisteren vertrok onze overbuur voor dezelfde reis, een kleine zeilboot met 3 sterke jonge knullen aan boord. Na 4 uren lagen ze al terug op hun plek, een van de jongens kon zijn angsten op volle zee niet onder de knie krijgen. Nadim en zijn zoon en wijzelf starten op Sinterklaas aan de reis van 2700 mijl, ongeveer 5000 km. We hopen op 3 weken aan de overkant te zijn. In stilte hopen we kerst te kunnen vieren op onze bestemming. Onze eerste aanlegplaats zou Barbados zijn, een prachtig eiland in het Caribisch gebied. Het laatste wat we doen is het weer op de oceaan bekijken om zo te berekenen welke route we gaan varen, we varen eerst richting zuid-west tot net boven de Kaap Verdische eilanden om dan pal west te varen recht naar Barbados, we maken die omweg om de goede passaatwinden op te vangen. We worden ook om de twee dagen via mail gebriefd over de weersbeelden op de oceaan door een professionele wedstrijdzeiler.
Hieronder lees je een voorbeeld van een weerbericht. We kunnen alleen maar dromen van deze voorspelling.
Op 2012-12-04 om 9:06 PM heeft Kurt Lillywhite het volgende geschreven:
Arh good news!
I will send you an email tomorrow giving more details on the first few days, currently it looks like:-
Thursday should give you a relaxed start, head due South for the first 24 hours to get clear of the effects of the islands, you should be sailing with 12-18 knots of wind coming from 60T (ENE) with a very long gentle swell only about 1-1.5m but very long and directly behind once clear of the islands so very comfortable.
As for weather on day two and three, at the moment it looks like it will be very similar with wind lightening and veering to nearly due E so continuing the on course of about 210-220T should keep boat speed and comfort. Further than that it looks like wind will build to 15-20 knots from about 75T allowing you to turn onto about 230T for the next few days with the swell moving around to follow you so comfortable sailing.
Best news is the recent wet cloudy weather is breaking up so you can enjoy sunshine sailing.
De vertrekdatum ligt nog niet helemaal vast maar midden volgende week zouden we de trossen los gooien.
Gisteren zaterdag zijn we gaan proefvaren, alles verliep vlot. Een paar kleine details te veranderen aan boord, smeren van een paar geleiders op de mast, maar de adrenaline begint echt wel te gieren, het wordt tijd om te vertrekken. Tijd om de laatste voorraden vers voedsel aan boord te halen. Boter, melk, kaas, vers vlees, groenten, eieren,enz,....
Vandaag zondag spelen we grootkeuken, we gaan aan de kook, voor de eerste dagen op zee bereiden we een paar gerechten, dit maakt het ons voor de eerste dagen een stuk makkelijker.
Ons lichaam heeft toch een paar dagen nodig om te wennen aan de constante deining op zee, dus niet direct geschikt om zomaar een uurtje te staan kokkerellen in een steeds bewegende keuken.
De weersvoorspellingen zijn vrij goed, al hebben we de kans om iets te weinig wind te hebben. Maar goed je weet het nooit 100%.
Gelukkig waren we nog niet van plan te vertrekken, maar dat zou toch niet gelukt zijn. Gisteren namelijk plofte na de middag een auto in het water net voor onze boot. De arme chauffeur dacht er niet aan zijn handrem aan te zetten en de auto besliste zomaar even een bad te nemen. Ondertussen is onze voltallige bemanning aangekomen. Gisteren rond de tafel gezeten, er valt heel wat te bespreken. Zo hebben we alle veiligheidsvoorschriften overlopen, wat te doen bij brand, lekken van de boot, uitvallen van de stroom, enz,... Zaterdag gaan we even proefvaren, de boot testen, de bemanning, enz,.... Een beetje nieuw voor ons is het "downwind" zeilen, het zeilen met de wind vanachter, dit vergt een paar technieken onder de knie te krijgen. We hebben ook de schiften verdeeld, wie welk deel van de dag voor zich neemt, wanneer je slaapt, enz,....het varen gaat 24 uur door, er is altijd een permanentie voorzien.
Een paar ideetjes van wat we zoal meesjorren: 250 liter flessenwater, 30 liter fruit en groentesappen, 9 kg pasta en 8 kg rijst, 2,5 kg noten, 2kg gedroogd fruit, ongeveer 5 kg groeten in blik, ongeveer 2 kg tonijn in blik, 100 blikjes bier, 24 flessen wijn, sausen en soepen in poedervorm,enz... Daarboven komt nog de vers afdeling: 14 kg vacuüm verpakt vers vlees, ongeveer 25 kg vers fruit, 10 kg verse groenten, 60 eieren, voldoende broden voor de eerste week, daarna zelf bakken. De kunst is om alles zo te organiseren dat wat eerst bederft, eerst moet worden gegeten. Dagelijkse controle van de voorraad is zo belangrijk. We zijn in normale omstandigheden een drietal weken onderweg, daarbovenop voorzien we nog een marge van 50%. Dus bevoorraden we ons voor 4 personen eten en drinken voor een 35 dagen. Gestuurd via satteliettelefoon Cindy Alain
Gisteren was normaal de start van de ARC, de regatta die meer dan 230 boten de oceaan over brengt. Het was sedert 1989 geleden dat de start moest uitgesteld worden door een gevaarlijke weerssituatie op de oceaan. Een depressie ten Noordwesten van de Canarische eilanden beïnvloedt het weer zodanig dat de wind nu Zuidoost waait met kracht 6 à 7, net uit de richting waar je naartoe vaart, dus een onmogelijke klus. De start is verplaatst naar dinsdag 13h. Van dan blijft de wind wel vrij krachtig maar uit de goede richting, wat zou betekenen dat het een snelle start wordt, wat ook zijn voordelen heeft, golven zullen er wel zijn, 2 à 3 meter hoog. We volgen het weer nu ook op de voet voor onszelf, het ziet er naar uit dat het winderig blijft, wat natuurlijk een snelle overtocht zou geven, alleen wordt het dan wat moeilijker om de soep in de kommen te houden. Behalve de verse voeding zou alles aan boord zijn. Vanaf donderdag zijn we voltallig aan boord en kunnen we overgaan naar de safetycheck, briefing naar iedereen toe, wat te doen in geval van nood, enz,.... We gaan dan proefvaren en zien of alles goed vast zit aan boord en of de boot 100% ok is. Derest laten we dan over aan Neptunus die de kwaliteit van de reis bepaalt.
Een nacht aan een stuk doorslapen hoort er niet meer bij, er blijven maar zaken door het hoofd slingeren die we toch ook niet mogen vergeten. Ook beginnen we stillaan de weerberichten op te volgen om toch de weerssituatie op te volgen op de Atlantische Oceaan. Momenteel is er te weinig wind, wat de tocht langer zou maken en zeker lastiger, golven zijn er altijd op de ocean, als er dan te weinig wind staat gaat de boot alleen maar schommelen, dat maakt slapen en koken een stuk moeilijker. De sattelietverbinding is gemaakt, zo kunnen we mailen en weerberichten ontvangen in volle zee, ook bellen en berichten sturen hoort bij de mogelijkheden.
Vandaag afspraak gemaakt met een professionele duiker om het onderschip een laatste beurt te geven. Het is belangrijk dat het onderschip mooi glad staat, dit heeft een invloed op onze snelheid. Een halve knoop kan op die afstand al gauw een dag schelen in tijd.
Verder vandaag de eerste inkopen gedaan in droge voeding, een auto afgeladen vol. De verse voeding komt uiteraard net voor vertrek.
Het is niet onder woorden te brengen welke voorbereidingen niet dienen getroffen te worden. Tijdens de overtocht zijn we dan ook bijna drie weken of langer afgesneden van de bewoonde wereld. Voedsel, drinken, medicatie, nazicht van de boot, qua zeilen, motor, enz,...
Onze "To Do list"wordt steeds langer naarmate ons vertrek nadert, wat ons de nodige stress bezorgd. Ook voor onszelf, papieren, passen, tandarts, ...
Bij momenten denk je, we komen er nooit,....
Vandaag hebben we nieuws gekregen dat onze satteliettelefoon hersteld is. Volgende uitdaging is te proberen een connectie te maken met onze IPad om zo deze blog bij te werken ook gedurende de reis. Op dergelijke manier kunnen jullie ons een beetje volgen, en horen jullie hoe het er aan boord aan toe gaat. We houden jullie op de hoogte.
Verder beginnen we vanaf morgen voedsel te monsteren, in eerste instantie droge voeding, en net voor vertrek verse groenten en fruit, vlees, brood, enz,....
Een droom sinds jaren, momenten dat we dachten, het komt er wel nooit meer van.
Mensen die ons beter kennen moeten weten dat wij vechters zijn, en altijd trachten onze dromen een plaats te geven.
Plots kwam alles in een stroomversnelling, grote reorganisaties op het werk, de toevallige ontmoeting van een Amerikaan uit Seattle, een uitgebreid gezondheidsonderzoek, brachten ons uiteindelijk tot de mogelijkheid om toch de grote stap te wagen.
De uitdaging:
Drijvende en zeilend vanuit Gran Canaria, de Atlantische oceaan oversteken richting Caribs. Concreet vanuit Puerto Rico naar Barbados. In rechte lijn een tocht van ongeveer 2700 mijl, ongeveer 5000 km, alleen denken we in een boog te zeilen om de goede winden op te vangen, uiteindelijk wordt het ongeveer 3000 mijl. Hoelang, we hopen het op minder dan 3 weken te klaren.
Hoe?
Een paar maanden geleden ontmoetten Nadim, een Amerikaan die hier kwam aangezeild met een gloednieuw aluminium zeiljacht van 45 voet, ongeveer 14 meter lang. Bij een eerste kennismaking en een herstelling die ik aan boord uitvoerde, kwam het tersprake dat hij wel gezelschap zocht om verder de oceaan over te zeilen. Nadim kocht de boot in Nederland en moet nu naar zijn thuishaven in Seattle.
Dus onze puzzel kreeg vorm, timing, gelegenheid, droom,.....
Routes:
Vertrek uit Gran Canaria, de oversteek, Barbados, Santa Lucia, en dan noordelijk op ontdekking tussen de vele eilanden van de oceaan THE CARIBS.
Als je ver van land verwijderd bent is het opportuun dat je alles maar dan ook alles aan boord hebt. Daarom hebben wij hieronder een lijstje samengesteld van zaken die aan boord worden geschouwd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ons bootje steeds dieper in het water zakt door het vele gewicht. Dat alles doet ons ook een stukje trager varen.
1. De mini-apotheek.
Een uitgebreid arsenaal aan medicatie, samengesteld door een bevriend chirurg uit Barcelona moet het mogelijk maken om op iedere noodsituatie een eerste hulp te bieden. Een deel van de medicatie zit in een aparte container, het zijn de producten die enkel mogen gebruiken nadat we telefonisch contact hebben gehad met een dokter. Bvb. Morfine mogen we enkel toedienen na medisch consult. Ook is er een apparaat om zware snijwonden te hechten, injecties voor allerhande, enz. Ik mag er niet aan denken dat Cindy mij een levensnoodzakelijke injectie moet geven, je zou voor minder gezond blijven, haha, ..
2. De voedselbank.
Ik denk van de vele zaken aan boord dat dit nog de ingewikkeldste zaak is van het hele project. De oversteek duurt normaal maximaal 3 weken, maar we voorzien voedsel en drinkwater voor 6 weken. Een noodgeval zoals een afgeknapte mast kan er voor zorgen dat je heel wat langer op zee bent. Een voorbeeld van hoeveelheden kunnen we best geven met drinkwater. Raar maar waar je droogt heel snel uit en daarvoor wordt er aangeraden ongeveer 3 liter op 24h te drinken. Snel even rekenen, 4 personen X 42 dagen X 3 liter geeft een totaal van meer dan 500 liter (kg). En dat is nog maar het water. Groenten worden onderverdeeld in houdbaarheid, de eerste dagen wordt er verse sla gegeten, daarna volgen de kookgroenten en later blikvoeding. Hetzelfde met vlees en vis. Er is een vriezer en twee koelkasten aan boord maar wel met beperkte inhoud. We schatten dat we ongeveer 1200kg aan eten en drinken meenemen. Brood wordt na de eerste week zelf gebakken, daar is ons Cindy meester in, heerlijk de geur van een vers gebakken brood.
3. Techniek aan boord (zie ook vorig artikel).
- Een Japanse turbodieselmotor van 100pk brengt ons verder bij te weinig wind. Die verbruikt ongeveer 6 liter/uur. - Een dieselgenerator van 6 KW bezorgt ons 220 volt en laadt ook onze batterijen, verbruik, ongeveer 2 liter/uur. - Een watermaker is een toestel dat drinkbaar water maakt van zeewater, wordt op zich gevoed met de bovenstaande generator en produceert 90 liter/uur. - Verscheidene elektrisch (24 volt) aangedreven pompen zorgen voor de watervoorziening en de afvoeren. - Een netwerk van elektronica voorziet ons van alle comfort: 3 GPS-kaartlezers, een windinstallatie, een dieptemeter, snelheidsmeter, Satteliet-telefoon, weerfax, VHF- boordradio, enz, - Een elektrische broodoven. - De zeilgarderobe bestaat uit, een grootzeil van 77 m², een genua van 93 m², een genua van 60 m², een lichtweerzeil van 120m², een stormfok en stormgrootzeil. Een trinqueta staat nog op het verlanglijstje. - 2 ankers van ongeveer 25kg en een ankerketting van 100 meter moeten ons op idyllische plaatsjes aan de grond houden. - Het veiligheidspakket hebben we ook zwaar uitgebreid, moeilijk uit te geven centen, daar het allemaal zaken zijn die je hoopt om nooit te gebruiken, maar ze kunnen levensnoodzakelijk zijn. Even opsommen: 10 gewone reddingsvesten, 4 opblaasbare met harnas, 2 reddingsvlotten, Epirb (toestel die via satelliet onze positie doorgeeft bij een noodsituatie), een arsenaal vuurpijlen, een seinpistool (kan ook als verdediging tegen eventuele piraten gebruikt worden), reddingsboei, werpspeer die een overboord gevallen persoon helpt terug te vinden, uurwerken die bij het over boord vallen een signaal weergeven, een grabbelbox is een waterdichte drijvende tas waarin alles zit opgeslagen om mee te nemen in je reddingsvlot. Verder zijn er de gebruikelijke zaken aan boord die veelal te vergelijken zijn met een caravan. Alleen gaat alles op een boot veel sneller defect. Ook onderdelen zijn steeds een stuk duurder. Alles is gemaakt om zo goed mogelijk bestand te zijn tegen vocht en zout water. Het is een dagelijkse bezigheid de boot droog te houden en alles goed te onderhouden. Dit hoort nu eenmaal bij het zeilen. Zeker 30% van onze tijd gaat aan het onderhoud van het schip.
Als het echt de bedoeling is om de wereld rond te zeilen, of toch een groot deel ervan dan heb je in eerste instantie rekening te houden met de overheersende winden. Over de hele wereld gezien heb je bijna steeds de aanwezige Passaatwinden, Trade-wind (engels), alizée (Frans). Boven de evenaar, in het noordelijke halfrond waaien die hoofdzakelijk uit het Noordoosten, in het zuidelijk halfrond komen die uit het Zuidoosten, aan de evenaar raken die elkaar niet, want daar heb je meestal te maken met een windstille zone, de doldrums genaamd, een ware verschrikking voor een zeiler, midden op de oceaan zonder wind, Naast deze mondiale situatie, heb je natuurlijk veel plaatselijke verschijnselen, landstukken met bergketens, eilanden, landtongen kunnen dit beeld zwaar verstoren. Het is dan ook logisch, als men zich in hoofdzaak laat voortbewegen door zeilen dat je best deze winden vanuit de goede richting neemt. Een ander zeer belangrijk item zijn orkanen, zij hebben ook een tijdsbeeld en bepaalde zones waar ze zich ontwikkelen en verplaatsen. Daar zijn de Caraïben een goed (slecht) voorbeeld van, daar blijf je best weg tussen juni en oktober, buiten deze periode zijn er slechts enkele procenten kans op het ontwikkelen van een orkaan. Wij mogen er niet aan denken dat dit ons overkomt, een orkaan kan het einde betekenen van boot en bemanning, de zee kan dan zo hevig te keer gaan dat geen schip daar tegen bestand is. Er bestaan verslagen waar schippers spreken over golven van meer dan 30 meter hoog!
Concreet kan je de oversteek van de oceaan dus best plannen rond het eindejaar, vanaf november, dan heb je ruim 6 maanden om op de Caraïben te vertoeven. De meeste boten vertrekken vanuit Las Palmas, varen zo een paar honderd mijl richting zuid, via de Cap Verdische eilanden en nemen daar de Passaatwinden op richting Barbados, het dichtst gelegen eiland. Las Palmas is een zeer geschikte vertrekplaats, je kan hier voor het laatst goed bevoorraden aan voedsel en onderdelen voor de boot.
Op zo een tocht wordt er aan boord heel wat aan planning gedaan, taken worden verdeeld en alles wordt in beurtrollen onderverdeeld. In ons geval met drie personen zullen we shifts van 4 uur nemen, zo ben je 4 uur echt verantwoordelijk voor het schip, 4 uur ben je standby en 4 uur slaap je. Tijdens de 4 uren dat je van wacht bent voer je ook je verantwoordelijke taken uit. Taken, als nakijken motor en generator, zeilcontrole, koken, poetsen, controle van de voedselvoorraad, het schip nakijken op lekken en andere defecten worden dagelijks uitgevoerd. De standby periode dient om de persoon van wacht bij te staan bij een werk dat hij niet alleen aan kan. Bij extreme noodsituaties als storm of zware averij kan iedereen op appel geroepen worden. Er zijn ook speciale tekens om slapende personen wakker te maken, een bel of een sirene, het kan soms allemaal heel snel moeten gebeuren. Verder moet de slaap van een collega gerespecteerd worden, slapen is van levensbelang, veel ongelukken gebeuren door oververmoeidheid.
Dit lijkt allemaal nogal Spartaans, een beetje discipline hoort er wel te zijn, maar er wordt ook gezorgd voor de nodige afwisseling, zo wordt er steeds een reden gezocht om feest te vieren, een verjaardag van iemand aan boord of een achtergebleven familielid, de eerste 1000 mijl, bereiken van de evenaar, 10° nacht op zee, enz, Alles is goed om een feestmaaltijd te bereiden en uitgebreid te tafelen met uiteraard beperkte alcohol, alertheid is levensbelangrijk.
De nachten zijn dan ook onderverdeeld in deels slapen en deels zeilen, de persoon van wacht staat meestal een prachtige sterrenhemel te wachten, rustgevend en niet te beschrijven, de rust, het klotsende water, nu en dan een groepje dolfijnen op bezoek, Verder is het slapen op een steeds bewegend schip ook een sport op zich, bij onrustig weer hebben we dan ook een aangepast zeilbed,het is een smal en aan iedere kant afgesloten om uitrollen te vermijden. Het is even wennen maar na een tijdje wiegt het je zalig in slaap. Bij heel slecht weer wordt er veel buiten geslapen dit om eventuele noodsituaties snel onder controle te hebben.
Ook het bereiden van eten is eventjes wennen, soms vliegen er wel eens ongewild kommen door de kajuit. Koken wordt enkel gedaan bij betere weersomstandigheden, veel wordt er met een snelkookpan gewerkt, dit spaart gas en is veilig bij het omvallen. Het gasvuur is cardanisch opgesteld en vangt de grootste schommeling op. De keuken is ook de ideale plaats om zeeziek te worden, het zijn dan ook de sterkste magen die aan de kook gaan. We hebben ook heel veel snacks aan boord, een snelle hap is makkelijk als de boot teveel heen en weer slingert.
Dagelijks starten we ook voor een paar uur de generator om stroom op te wekken. De generator levert 220 volt en laadt de batterijen op. Tijdens het draaien worden ook allerlei elektrische toestellen geladen, sateliettelefoon, fototoestellen, pc, enz.
Dagelijks trachten we ook contact met de buitenwereld te maken. Dit gebeurt via de satellietlijn, we sturen dan mails naar onze familieleden en vrienden met de laatste nieuwtjes en steeds met onze posities, zo weet men in geval van nood waar ongeveer we ons bevinden. Een persoon aan land zal dan om de drie dagen onze website up to date houden, zo kunnen jullie van heel dichtbij onze avonturen meemaken.
Vandaag afspraak gemaakt met een professionele duiker om het onderschip een laatste beurt te geven. Het is belangrijk dat het onderschip mooi glad staat, dit heeft een invloed op onze snelheid. Een halve knoop kan op die afstand al gauw een dag schelen in tijd.
