|
We ondervinden het, de zomer is voorbij, met nog meer zorg als ervoor moeten wij weerberichten raadplegen en bestuderen. Al snel ondervinden we dat de weerberichten soms veel te optimistisch zijn dan de realiteit.
We vertrekken vanuit Barcelona richting Cambriels, een mooie haven met typisch toeristisch vissersdorp.
Daar bezoeken we Belgische vrienden, die hier sinds elf jaar hun eigen wijn en likeuren brouwen. Het wordt een plezante namiddag met barbecue en waar uiteraard de wijn rijkelijk vloeit.
Na een paar dagen varen we door naar Valencia, de haven waar de Americas Cup plaats had dit jaar. Wat we daar aantreffen is niet te geloven, een haven waar normaal meer dan 800 jachten liggen is op een 5 tal boten helemaal leeg en verlaten. Een beetje akelig, maar toch leggen we aan en de dag nadien hebben we een van de zware najaarsstormen te verwerken. Alle meertouwen aan boord worden gebruikt om onze boot een beetje op zijn plaats te houden, we deinen meer dan een meter op en neer in de haven.
Hier in deze haven komen de ouders van Alain aan boord, zij varen een stuk mee met ons. We varen verder zuid via havens als, Alicante, Cartagena, Agua Dulce Fuengerola Sotogrande.
Vanuit Sotogrande hebben we een groep van de firma Imperbel, met 26 mensen en twee boten varen we naar Ceuta, het deeltje Spanje aan de Marokkaanse kust. Voor de tweede keer doet de Saybia, de Afrikaanse kust aan.
Het wordt een voltreffer, het weer zit echt mee, de overtocht van 25 mijlen is zalig, honderden dolfijnen begeleiden ons naar Ceuta een taksvrije staat.
De volgende dag is een uitstap gepland naar Chaouen en Tetuan twee dorpjes in Marokko.
De fotos liegen er niet om, pittoresk en verrassend. Onderweg krijg ik een bod van 100 kamelen voor Cindy maar deze deal gaat niet door, nog voor geen 1000 !!!!!!
De terugweg naar Sotogrande is zo mogelijk nog mooier, een perfecte wind, dolfijnen. Iedereen heeft reuze genoten. Met spijt in het hart en na een afscheidscocktail nemen we afscheid van deze heel toffe groep.
De volgende dag keren we terug naar Ceuta, we maken ons nu echt wel klaar voor de eerste grote oversteek. Terug met het kompas op 180° varen naar de Canarische Eilanden, een overtocht van 750 mijlen zonder stops. We denken er ongeveer 5 dagen over te varen. We houden de weerberichten nu nauw in de gaten, om het beste moment uit te kiezen voor deze lange tocht.
Voor deze tocht komt er een derde persoon Paul aan boord. Je moet weten dat zon reis 24 uren na elkaar doorgaat. Dat maakt dat er dus ook permanentie aan boord is en er dus in shifts van 4 uren wordt gewerkt . Iedereen doet zijn 4 uren en profiteert van zijn vrije tijd om te slapen, eten, een en ander bij te werken. Het is een hele organisatie, maar het moet zo gebeuren. Bij zwaar weer kan een tweede persoon erbij geroepen worden om te werken aan dek, zeilen wisselen, enz ,
Het hart gaat iedere dag wel een beetje sneller slaan, voor ons is de spannenste reis van het hele seizoen. Gaat alle materiaal aan boord intact blijven, niet teveel technische pannes, geen zeeziektes, is het weer ons een beetje goed gezind?
Zo ons volgend verhaal zal hopelijk vanuit een andere hoek zijn.
|
