Het is zalig zeilen nu met een vrij constante wind van om en bij de 20 Ã 23 knopen bij golven van een meter. De voortgang is goed, rond de 7 knopen. Gisteren lekkere douche buiten genomen met het warme zeewater, verbazend voor de kerstperiode.Met onze laatste verse groenten gaan we fantaseren nu, gisteren een lekkere Spaanse tortilla, vandaag een courgettesoepje met cocomelk.Alleen onze mazoutvoorraad gaat snel, de zonnepanelen werken maar voor een goede 30%, teveel bewolking geeft te weinig rendement. Vandaag rekenen we uit of we ieder een tweetal uur manueel gaan sturen, om energie te sparen. De automatische piloot verslindt veel energie.We zijn allemaal een stukje relaxen met dit rustige weer. We varen nog steeds meer zuid om windstille gebieden te omzeilen.
Eindelijk is de zee iets gaan liggen, bergen water, net als hoge duinen zijn ingeruild met normale golven die horen bij een goede 20 knopen wind. Tijd om een en ander op te ruimen, op te kuisen en na te kijken.Maar rond een uur of 5 zien we iets wit verschijnen een goede meter onder water vlakbij de achtersteven, een tijdje later terug, dan weer een grijze vin die rakelings de boot passeert,.....Plots een fontijn van je welste, een gigantische orka, die zijn capriolen bovenhaalt, op nog geen 2 meter van ons vandaan, het beest lijkt zo groot als de boot zelf, we kijken rondom over de zee en voelen ons zo nietig in die eeuwige oceaan.Iedereen wordt stil, stel je voor dat het beestje honger heeft of een keer rakelings ons bootje raakt, we springen allemaal in onze zwemvest en haken ons vast. Twee uur later valt de duisternis in, nog steeds volgt hij ons, onder de boot, voor achter, het houdt maar niet op. In het donker verliezen we alle contact, we gaan onzeker de nacht in.We zitten nu ook midden in de grote plas, de helft is overschreden, aftellen nu.
Het reisbureau waar we deze reis hebben besteld heeft ons zeker totaal verkeerde informatie gegeven. Er was ons een tocht beloofd in short, zachte bries, heerlijk tropisch zonnetje. In de plaats kampen we nu al meer dan 3 dagen met een heel ruwe zee, harde winden, en heel wat squalls, je weet wel de plaatselijke onweders met extra wind en gigantische plensbuien, laatste nacht zes op een rij. We varen momenteel alleen met dubbel gereefd grootzeil en zonder genua.Het goede nieuws is, de boot doet het fantastisch, de crew blijft optimistisch, ook al hing vandaag de spaghetti saus overal behalve in de pan. Wat was er gebeurd, het deksel was van de pan geschoven en blokkeerde zo het gasvuur, dat daardoor niet meer balanceerde, oeps alles uit de pan.Nog goed nieuws, het weer wordt vanaf zaterdag een stuk rustiger. Misschien gaan we dit weer gaan missen, want we schieten wel heel goed op. Terwijl ik dit schrijf gaan we net over de helft, meer dan 1350 mijl, aan een snelheid van meer dan 7 knopen.
We zitten in de feestdagen. Het is niet omdat we op zee zitten dat we niet feesten.Gisteren de "Eerste duizend mijl", jammer genoeg door de weersomstandigheden, te hoge zee, niet kunnen vieren. Vandaag de grote feestdag Cindy en Alain zijn als koppel al 10 jaar een feit, dit te kunnen vieren midden de oceaan is voor ons een "special". Ik wil toch ook van hieruit mijn lieve schat bedanken voor de 10 prachtige jaren, het mooiste wat me kon overkomen is die ene schooldag na de examens nu 10 jaar geleden. Morgen waarschijnlijk terug feest, als de wind nog een beetje meewerkt kunnen de de helft van de trip onder de kiel hebben.Hoe is het aan boord, rommelig, alles wat maar kon bewegen ligt op een verkeerde plaats, de golven de laatste dagen waren waanzinnig hoog, gelukkig wel lang, wat het allemaal toch nog leefbaar maakte. Slapen doe je me armen en benen open omziet uit je bed te rollen, maar een mens past zich zo makkelijk aan. De wind loopt nog steeds op naar 30 knopen. Deze morgen kregen we vers ontbijt voorgeschoteld, we zagen ze gisteren al bij bosjes vliegen, de vliegende vissen, en deze morgen lagen er een half dozijn dood aan boord, dit is kenmerkend dat s'nachts die vissen zich gewoon doodvliegen aan boord. Gewoon kuisen en de pan in, lekker.We varen nu recht op Barbados met nog een 1650 mijl te gaan. 2 reven in het grootzeil en 3 in de genua, dit betekent dat we ongeveer met de helft van onze totale oppervlakte zeil varen, dit heeft alles te maken met de kracht van de wind, die nog steeds tussen 25 en 35 knopen bedraagt, op zich vrij veel maar doordat de wind bijna 100% van achter komt valt dit met goed gereefde zeilen goed mee. Onze gemiddelde snelheid loopt nu op tot 8,5 knopen.Nog een verschijnsel eigen aan de oceaan, zijn "squalls", dit zijn kleine plaatselijke onweders, die kunnen gepaard gaan met veel wind en harde regen, ze duren heel kort, je kan ze overdag zien, s'nachts kun je ze zien op de radar. Laatste nacht hadden we er 2. Squalls worden door zeilers ook gezien als een natuurlijke zoetwaterdouche.
Inderdaad de trade winds blazen ons de goede richting in, maar deze deining was niet besteld. De boot lijkt echt weer op een wastrommel. Er staan heel lange en hoge golven van ruim 3 a 4 meter. Ook de wind bouwt zich meer en meer op. Slapen gaat moeilijk, eten beperken we tot een broodje, koken hoort er voorlopig niet meer bij. Het voordeel, we vliegen vooruit als een sneltrein, je hoort het water bruisen onder de boot, alles went, zalig zeilen, de zon is iedere dag van de partij.Dag 7, we zijn een week op zee, vandaag rond 6pm halen we ook de eerste 1000 mijl binnen. We waren van plan dit te vieren met champagne en pannenkoeken, maar die zouden toch alleen maar aan t plafond hangen. Dus later dan maar.We zetten vandaag onze klok een uur terug, we zeilen tegen de tijd in. Over de hele reis gaan we in totaal 5 uur terug.Iedereen weet zich goed aan te passen, we lezen, trimmen de zeilen, filmpje kijken,....
Dag 6:Dag van de grote inspectie. Een zeilboot is een klein wereldje op zich. Het moet ook blijven doordraaien, hulp van buitenaf is niet te verwachten, vandaar een preventieve controle van watervoorraden, mazout, electriciteit, batterijen, nazicht van de motor en het belangrijkste het hele zeilinstrument, de zeilen touwen, enz onze voedselvoorraden, verse groenten en fruit op nakijken op bederven.Neptunus is denk ik op verlof, naast een paar zuchtjes is er niet meer te bespeuren, de verwachtingen zijn beter, alvast de voorspellingen. Bezoek gekregen van een sprinkhaan van ongeveer 15 cm midden op zee op meer dan 500 km van de dichtste wal, is daar een verklaring voor?Ook een visite van 2 orka's, impresionant hoe dergelijke logge beesten zich door het water bewegen.Vandaag om 15h30 komen we in de trade winds terecht, opmerkelijk, een koelere noordoostenwind die ons plots in de goede richting duwt. De zeilen worden aangepast, de spi boom gaat de andere kant op. We lopen terug onze zeven knopen met volle zeilen.
Je kon het al lezen een touw brak boven in de mast van de "lazy Jack". Vandaag varen we in een zone met weinig wind, om dan waarschijnlijk morgen de trade winds op te vangen. Koers is alvast verlegd, we varen nu recht op Barbados af. Met deze windstilte en iets rustiger zee is het nu wel het moment om de mast in te gaan en het touw beneden te halen, een extra zeeziektetabletje komt hier wel van pas. Bovenin de mast zwier je zo heen en weer dat je handen er gaan van zweten, toch de mijne.Terwijl ik dit schrijf is het drie uur in de nacht, ik lig buiten te genieten van een sterrenhemel waar je alleen maar kan van dromen. Vele mensen vroegen ons, waarom doe je dit, neem toch lekker een vliegtuig als je de overkant wil zien. Wel momenten als deze, zijn door niets te vervangen, geen telefoon, internet, Facebook, televise,..... Alleen de zee jezelf en je boot,....zaaaaalig.Ook het leven "back to basic" doet een keer goed om toch maar te beseffen hoe goed we het hebben. We leven op beperkte watervoorraad, beperkte energie, we hangen af van onze zonnepanelen, of s'avonds het licht aankan. Dit doet ons terug begrijpen dat zelfs in tijden van crisis iedereen het goed heeft. Ik zou iedereen de raad geven dit minstens een keer te doen in zijn leven. De harde momenten op zo n expedities, momenten waarop je zegt, waarom doe ik dit toch, geven daarna zo n gevoel van voldoening, dat alle ellende zo is vergeten. Het heeft je ook terug de tijd om andere dingen te gaan doen, nadenken, aandacht aan je partner,...Het moeilijkste moment van een zeiler is het binnenvaren van een haven, het moment dat al dat moois voorbij is.
