Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
A graduate of Ateneo de Manila University, he was wounded by rebel soldiers in a failed coup attempt during his mother's presidency. In 1998, he was elected to the House of Representatives as Representative of the 2nd district of Tarlac province in the 11th Congress of the Philippines. In 2007, he was elected to the Senate of the 14th Congress of the Philippines.
2010 presidential campaign
In the Liberal Party, Aquino has held various positions such as Secretary General and Vice President for Luzon. He is currently the LP Vice Chairman.
After the death of President Corazon Aquino, calls for him to run for higher office reached its highest and he has decided after the retreat that he would run as a candidate for the Presidency in the 2010 National Elections. This groundswell of support became known as the 'Noynoy Phenomenon.
A group of lawyers and activists formed the NAPM the Noynoy Aquino for President Movement and a nationwide campaign led by the son of the late influential businessman, Chino Roces, began to collect a million signatures in order to persuade Aquino to run for President. In the last weekend of August, Senator Aquino and his fellow partymate in the Liberal Party, Senator Mar Roxas and an unnamed presidential aspirant commenced days of talks to decide what to do for next year's elections.
On September 1, 2009, in a press conference at the Club Filipino in Greenhills, San Juan City, Senator Roxas, a leading candidate for the Liberal Party nomination announced his withdrawal in the presidential race and expressed his support for Aquino's candidacy.] Sen. Aquino later stood side by side Sen. Roxas, but did not make a public statement on the said press conference.
On September 9, 2009, 40 days after the death of his mother, Aquino officially announced his bid for the Presidency in a press conference at the Club Filipino in Greenhills, San Juan City, which also served as the site of his mother's Presidential Inauguration in February 1986.
Aquino's campaign platform includes a promise to fight corruption and poverty as well as investing in public health and education.
Pro en contra commentaren over 1 van de belangrijkste presidentskandidaten voor 2010... Het zegt wel iets over de politiek hier...
While Aquino currently enjoys considerable support, critics claim that this can only be attributed to both his parents' successes and not his own. However, months after the death of his mother, his popularity remains strong. In 11 years in government, critics have said that Aquino has not made any significant contributions to legislation, nor has any of the bills he authored been passed into laws.
On a similar note, criticshave also pointed out that, at almost 50 years old he has neither a wife nor any children. Aquino had lived with his mother, the former president, until her death, and has said if he becomes president, he would choose to live in his modest ancestral home than in the presidential palace.
Another issue is Noynoy's stake in his family's 7,500 hectare estate, Hacienda Luisita. His mother, the former president Corazon Aquino, was also criticized on these grounds, especially in failing to push for land redistribution reforms given their alleged conflict of interest. But the stock distribution option was ratified three times by a referanda by the farmer beneficiaries. In 2004, a clash with government troops and farms led to the massacre of 12 picketing farmers and 2 children and the injury of hundreds of other protesters. Aquino's side of the family, which owns a certain percentage, have met to deliberate how to turn over the land to farmers fairly while giving the farmers job security at such a time frame that the farmers will not absorb the land's many debts.
Hogervermelde kommentaar is zowel als een portret als een kommentaar van een politikus hier in de Filipijnen en waarschijnlijk overal ter wereld. Of zijn bedoelingen goed zijn, kan alleen gemeten worden als hij de verkiezingen wint, het tot president brengt en na enkele jaren zijn beleid kan beoordeeld worden...
Categorie:leven in een ander continent
29-03-2010, 08:25 geschreven door cheverrant1
24-03-2010
CFL en hoe van kapotte lampen afraken
Hier in de Filipijnen voert men al enkele jaren een intensieve campagne om traditionele verlichtingslampen te vervangen door spaarlampen (CFL ofwel compacte fluorescentielampen). Tot voor kort werden deze aangeprezen door zowat elke milieuvereniging als energiebesparend, zuinig in gebruik en, alhoewel duurder bij aankoop dan traditionele lampen, op termijn goedkoper want over een veel langere levensduur beschikkend. Thans lees ik om de haverklap op allerlei websites dat CFL schadelijk is bij langdurig gebruik, want de lampen geven ultraviolette straling af (UV)... Als een CFL kapot raakt, kan men die niet zomaar in de afvalbak werpen; de lampen bevatten kwik en zijn uiterst giftig voor het milieu wanneer zij nonchalant bij het afval worden gegooid en afgevoerd; het kwik tast bodem en water aan enz. Wat de ultraviolette straling aangaat, zal ik maar niet al te ongerust zijn: de zon geeft ook ultraviolette straling af... Wat het wegwerpen van kapotte lampen betreft, is dit in Belgie geen probleem: zij gaan bij het klein chemisch afval in de daarvoor bestemde container die tenminste 1 keer per jaar wordt afgehaald. In de Filipijnen is afval in het algemeen een probleem. Er bestaat geen gescheiden afvalophaling zoals in Belgie; plastiek, blik, groenafval, chemische produkten enz. gaan allemaal op een hoop. Soms toont men op televisie beelden van mensen die afval sorteren, maar vaker toont men beelden van immense dumpsites waar de afval naartoe gebracht wordt en waar zelfs mensen een onderdak gebouwd hebben en letterlijk leven op de vuilnisbelt. Het doet me denken aan de Japanse film van Akira Kurosawa uit 1970: Dodesukaden. Hoedanook weet ik nog altijd niet wat te doen met een kapotte CFL hier. Wanneer ik het vraag aan lokale inwoners, blijven die het antwoord eveneens schuldig. Wat iedereen doet is een kapotte lamp gewoon in de afvalbak werpen. Een maal per week komt een vuilniswagen rond om de inhoud van de afvalbakken op te halen en niemand stelt vragen over de inhoud. Ik vermoed dat ik eens een vraag zal moeten stellen daarontrent aan Greenpeace/Filipijnen via de website...in de hoop dat deze een konstruktief antwoord kan bieden.
Categorie:leven in een ander continent
24-03-2010, 05:30 geschreven door cheverrant1
15-03-2010
Verdiensten van de huidige regering
Het einde van de legislatuur van de huidige regering en president in de Filipijnen nadert zienderogen. Op 10 mei aanstaande worden er verkiezingen gehouden en de huidige president (Gloria Macapagal Arroyo) en haar regering van de partij Lakas-Kampi blijft aan tot en met 30 juni waarna de macht wordt overgedragen aan de winnaars van de elekties. Op televisie, radio en in alle andere media doet men natuurlijk zijn best om de huidige regering zo voordelig mogelijk te laten uitschijnen. Net zoals men zijn best doet om alle oppositie-partijen als betere alternatieven voor te stellen (afhankelijk van de zendtijd die ze krijgen en de budgetten die ze kunnen besteden voor televisie, radio en andere media)... Net zoals in de USA in 2008 (uiteindelijk gewonnen door Barack Obama voor de Democratische Partij) lijkt het hier een erg dure verkiezingstrijd te worden in de Filipijnen. Er worden fortuinen besteed aan het kopen van televisietijd, radiotijd, ruimte in dagbladen enz. om propaganda te maken. Niemand schijnt zich af te vragen waar al dat geld vandaan komt. Niemand scheen zich dat evenmin af te vragen in de USA in 2008... Na de verkiezingen (en zelfs tijdens) vertelt men dat het volk spaarzaam moet zijn want geld ligt nergens voor het oprapen langs de straat (tenzij op Wall Street maar vooral daar maken zelfs de dakloze zwervers met veel vrije tijd geen kans om een slag te slaan want de beursgoeroes zijn altijd meer bij de pinken al was het maar om een dollarbiljetje voor de ogen van dakloze zwervers weg te jatten)... In de Filipijnen is het niet anders; talloze miljoenen zijn arm hier, want werkloos en met een talrijke kroost om te onderhouden. Diegenen die een job hebben verdienen gemiddeld 10.000 Pesos per maand (plusminus 150 Euro). In Makati City (het financiele hart van de Filipijnen) zijn de wolkenkrabbers niet te tellen. Politici verdienen miljoenen en biljoenen en kopen huizen aan in het buitenland (voornamelijk de USA) en openen bankrekeningen in Zwitserland en andere belastingsparadijzen waar men geen informatie verschaft over rekeninghouders aan onderzoeksdiensten. Konstant wordt via televisie, radio en andere media verteld dat hoe langer hoe minder Filipijnse inwoners de toekomst somber inzien want: de regering zorgt voor aansluiting op het elektriciteitsnet, zorgt voor betere woningen, zorgt voor studietoelagen voor iniversiteitsstudenten, zorgt voor verbeterde infrastruktuur van wegen, zorgt voor bijstand aan landbouwers en kleine zelfstandigen. Enzovoorts. Dingen die allemaal al vanzelfsprekend zijn in Europa en waarvan daar ook gretig misbruik wordt gemaakt, worden hier als innovaties voorgesteld en als zij al gerealiseerd worden zijn het waarschijnlijk ook innovaties.Persoonlijk leef ik hier in Antipolo City (zowat 25 kilometer ten oosten van hoofdstad Manila) en wat ik hier dagelijks zie en ervaar zijn armoede, elektriciteitsonderbrekingen, kinderen die op school hoorden te zijn maar op straat rondhangen, volwassenen zonder werk die liever een dutje doen en videoke zingen dan naar een baan te zoeken enzovoorts. Er zijn welvarende buurten hier: voornamelijk "executive villages" al dan niet in de buurt van golfterreinen waar nationale en internationale golfers wel eens een balletje komen wegslaan. Ondanks het feit dat de meeste officiele dokumenten in het Engels worden opgesteld (aan- en verkoop van huis of eigendom, geboortebewijs, huwelijkskontrakt, testament, maandelijkse rekeningen...) spreken de beambten van al deze verschillende kantoren en diensten nauwelijks Engels alhoewel de meesten onder hen wel een universiteitsgetuigschrift moeten hebben om daar aan de slag te kunnen. Onderwijs op zichzelf is van twijfelachtige kwaliteit: alles wat niet rechtstreeks verband houdt met de Filipijnen wordt amper onderwezen. Welke partij dan ook de volgende verkiezingen wint: er is een heleboel te verbeteren om dit land uit de status van derdewereldland te halen.
Categorie:leven in een ander continent
15-03-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
11-03-2010
Energie en tekort
Al weken nu praat men in de media in de Filipijnen over een dreigend tekort aan elektriciteit en water. Het heeft al bijna 4 maanden niet meer geregend en de zomerperiode moet nog beginnen (officieel vanaf april). Het waterpeil in stuwmeren staat meters lager dan gebruikelijk. Elektriciteitscentrales die gebruik maken van waterkracht raken in de problemen. De traditionele elektricitetscentrales zijn vaak al veertig of vijftig jaar oud en de infrastruktuur is kompleet verouderd. De enige oplossing die de elektriciteitsleveranciers aanbrengen is: de tarieven voor de konsumenten verhogen... De enige belofte die de overheid doet is verzekeren dat de zogenaamde elektronische verkiezingen op 10 mei aanstaande niet in het gedrang zullen komen door gebrek aan elektriciteit. De computers zullen draaien... De meest dramatische tekorten worden er gerapporteerd vanuit de provincie Mindanao. Is dit toevallig ? Mogelijk is het een onderdeel van een strategie vanwege de overheid in samenwerking met de elektriciteitsproviders om moslim- en communistische rebellen aldaar wat wind uit de zeilen te nemen... Watertekort dreigt er ook, vanzelfsprekend. Drinkbaar water, dan. De oplossing die de waterleveranciers aanbrengen is: de tarieven voor de konsumenten verhogen... De verkoop van hulpgeneratoren zit in de lift hier. Mensen met een kleine of middelgrote winkel die diepvries- of gekoelde produktenverkopen kunnen het zich niet veroorloven om vele uren na elkaar zonder elektriciteit te doen. Partikulieren die wel graag wat elektrisch licht hebben 's avonds, hun ijskasten draaiend willen houden en vooral wat verkoeling van elektrische ventilatoren de hele dag door wensen, zoeken ook hun heil bij hulpgeneratoren. De een zijn dood is de ander zijn brood...
Categorie:leven in een ander continent
11-03-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
06-03-2010
Met een korrel zout
Ongeacht hoe de tips voor buitenlanders in de Filipijnen ook klinken, het lijkt allemaal erger dan het is, vooral als je er nooit geweest bent en je je informatie enkel maar ophaalt van televisie of internet. Veiligheid is iets dat je zelf verzorgt; als je in elke grote wereldstad in Europa of de Usa rondloopt en je begeeft in twijfelachtige buurten loop je niet minder risiko om bestolen of aangerand te worden dan hier. Persoonlijk woon ik hier nu voor zo'n tweeeneenhalf jaar, heb hier zelfs een huis met grond gekocht en het bevalt me best. Vooraleer de deal in verband met de aankoop van huis en grond afgerond was duurde het weliswaar zo'n anderhalf jaar (waar dit in Belgie op enkele weken gebeurt) en men dient wel overal persoonlijk naar toe te gaan om het te laten gebeuren (National Housing Authority, BIR, Registry of Deeds enz.), maar alles in aanmerking genomen kost dit enkele tienduizenden pesos en is de kous af. In Belgie doet de verkoophoudende notaris dit alles, maar vraagt wel een onkostenvergoeding van 10 % op de aankoopprijs... Ook zonder omkopingen lukt het hier wel. Zoals eerder gezegd: het omkopen van een overheidsambtenaar is, net als overal elders, illegaal. Westerlingen evengoed als lokale Filipino's kletsen graag uit de nek over hoe goed zij "het systeem" wel door hebben, met een verveeld en tegelijkertijd triomfantelijk air van ervaring, maar in realiteit werkt het systeem hier ook wel op een natuurlijke legale manier. Het neemt tijd in beslag, en ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat het vaak op mijn zenuwen heeft gewerkt. In tropische landen zoals de Filipijnen werkt alles nu eenmaal trager dan in Europa of in de USA. Men kan hier echter een huis in goede staat kopen voor een miljoen of anderhalf miljoen pesos, waar eenzelfde huis in Belgie honderd- of tweehonderdduizend EUR kost (exclusief notariskosten)... Reken dus maar uit, rekening houdend dat 1 EUR momenteel ongeveer gelijk staat met 62,5 Peso.
Categorie:leven in een ander continent
06-03-2010, 09:51 geschreven door cheverrant1
Tips voor buitenlanders in de Filipijnen
De website www.diplobel.be publiceert regelamtig tips en veiligheidsvoorschriften voor mensen die naar de Filipijnen reizen. Hierna een voorbeeld ervan:
Advies per regio
Luzon Wie naar de Cordillera en de rijstterrassen reist, dient de nodige voorzichtigheid aan de dag te leggen en zijn reis goed voor te bereiden. Ook op afgelegen plaatsen in de bergen zijn toeristen al het slachtoffer geweest van diefstal met bedreiging of geweld. Respecteer gewoon het consigne u niet te ver van de gebaande paden te begeven en enkel de bergen in te trekken met de officiële gidsen van het "Department of Tourism" en alles zal goed verlopen. In de provincies rond de hoofdstad Manilla en de Cordillera zijn nog sporadisch rebellen van het NPA actief, maar zij viseerden sinds meerdere jaren geen buitenlanders meer.
Manilla In de uitgaansbuurt Malate en Burgos zijn toeristen doelwit van zakkenrollers en andere straatcriminelen. Ook Manilla was in het verleden het toneel van bomaanslagen. Met het oog op mogelijke aanslagen in de hoofdstad, wordt aanbevolen drukke plaatsen te mijden en vooral geen gebruik te maken van het openbaar vervoer. De reiziger houdt zijn onmiddellijke omgeving best zo goed mogelijk in het oog en mijdt de "volkswijken" van de stad in tijden van verhoogde politieke spanningen in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van mei 2010.
Visayas Op de eilanden Bohol, Mindoro, Samar alsmede de provincie Iloilo op het eiland Panay zijn rebellen van het NPA sporadisch actief. Ook hier dient vastgesteld dat de NPA geen buitenlanders meer viseerde sinds meerdere jaren.
Mindanao Bepaalde gebieden in Mindanao, vooral de regio's in het centrum, het westen en het zuiden blijven totaal ongeschikt voor toerisme. De provincies die regelmatig het toneel zijn van gewapende confrontaties, bomaanslagen of ontvoeringen zijn Maguindanao, South Cotabato, North Cotabato, Lanao del Sur, Lanao del Norte, Sultan Kudarat, Zamboanga del Sur, Zamboanga del Norte, Davao del Sur en Davao del Norte. Er blijven schermutselingen plaatsvinden tussen de regering en rebellen en bomaanslagen blijven slachtoffers opeisen. De kans op andere aanslagen of ontvoeringen is groot, vooral op plaatsen die door buitenlanders worden bezocht.
Basilan, Tawi-Tawi, Jolo en de Sulu-archipel Vanwege de aanwezigheid van rebellen en terroristische groeperingen als Abu Sayyaf die onder meer verantwoordelijk was voor de ontvoering van buitenlandse toeristen, dienen de eilanden Basilan, Tawi-Tawi en Jolo alsmede de Sulu-archipel te worden gemeden. Maar er is niet alleen het risico van ontvoering. Ook door de militaire acties die tegen deze terroristische bewegingen gericht zijn, zijn deze regio's niet geschikt voor toerisme. Bovendien werd op 31/3/09 de noodtoestand afgekondigd op het eiland Jolo, waar de rebellen dreigen een van hun gijzelaars te onthoofden en het leger een gewapende tegenactie plant.
Territoriale wateren In de territoriale wateren is er gevaar voor piraterij. Pleziervaarders en andere bootreizigers, evenals beoefenaars van diepzeeduiken en surfing moeten zeer voorzichtig zijn. Medische faciliteiten zijn niet overal voorhanden. Op de veerboten die de Filippijnse eilanden verbinden doen zich regelmatig ongevallen voor ingevolge ontoereikende implementering van de veiligheidsnormen. Deze schepen zijn ook al het doelwit geweest van aanslagen.
Terreurdreiging Naar aanleiding van bomaanslagen in Mindanao die sinds begin oktober 2006, 2007 en 2008 al meerdere slachtoffers eisten, is de grootste waakzaamheid geboden voor alle personen die het eiland moeten bezoeken. De kans op andere aanslagen of ontvoeringen blijft immers groot. Plaatsen die door buitenlanders worden bezocht, dienen gemeden te worden. Tegen de achtergrond van mogelijke risico's van terrorisme in Zuidoost-Azië geldt voor reizigers de raad bijzonder waakzaam te zijn, vooral in drukbezochte openbare en commerciële gelegenheden of op plaatsen waar gewoonlijk veel personen (al dan niet buitenlanders) samenkomen (clubs, scholen, restaurants, bus- en metrostations).
2. CRIMINALITEIT
Hou er rekening mee dat er een aanzienlijke mate van kleine en grote criminaliteit voorkomt in de Filippijnen. Toch dient men het gevaar niet te overdrijven, vele tienduizenden buitenlandse toeristen brengen ieder jaar een bezoek aan de Filippijnen en nemen een uitstekende herinnering van één van de mooiste toeristische bestemmingen ter wereld mee naar huis, van een bevolking die meestal zeer open is voor bezoekers, zeer gastvrij, vriendelijk en met een warme glimlach. Het volstaat een aantal elementaire veiligheidsconsignes te respecteren, zoals in om het even welk ander land, met name door voorzichtig te zijn met onbekende personen of het vermijden van in conflict te treden met de lokale bevolking. De volgende richtlijnen worden best in acht genomen om incidenten te voorkomen, als buitenlander respecteer het feit dat u in een land bent waar de meerderheid van de bevolking moet overleven met slechts een paar dollar per dag. - draag geen uiterlijke tekenen van rijkdom (sieraden, camera's, video) in het bijzonder in de volkswijken en loop niet te koop met grote hoeveeldheden contant geld; - vermijden een beroep te doen op niet-geïdentificeerde personen die hun diensten aanbieden aan toeristen in de lobby's van hotels; - geen drankjes aanvaarden van volslagen vreemden; - ten alle tijden waakzaam blijven.
3. TRANSPORT
Veiligheid /info wegen Het wegennet is niet erg dicht en niet altijd in goede staat door het gebrekkig onderhoud. Ook worden de wegen vaak beschadigd door stortregens, grondverschuivingen en aardbevingen. De staat van de wegen in Manilla is relatief goed. Het verkeersreglement wordt zo goed als niet gerespecteerd. Het is af te raden gedurende de nacht te rijden want veel wegen zijn slecht verlicht.
Veiligheid /info luchtvaart Goede luchtverbindingen in het land. De nieuwe internationale regels voor handbagage zijn van toepassing in de Filippijnen. Informatie over de kwaliteit en veiligheid van de lokale luchtvaartmaatschappijen, met de nodige referenties, treft u aan op de website van de Europese Commissie.
Veiligheid /info scheepvaart Goede zeeverbindingen in een land dat meer dan 7.000 eilanden telt. De zeewaardigheid der schepen lijkt echter eerder te verslechteren dan te verbeteren. In 2008 verging de Princess Of the Stars met man en muis (ongeveer 800 passagiers aan boord) Ongeveer een jaar later zonk weer een grote ferry met bijna 1.000 passagiers aan boord. Om niet te spreken van de tientallen kleinere overzetboten die ieder jaar zinken. Met honderden slachtoffers. Het is aangeraden enkel verplaatsingen per schip te overwegen als er echt geen ander transportmiddel ter beschikking is. In het Zuiden hebben zich gevallen van piraterij voorgedaan.
Veiligheid /info treinverkeer en busverkeer Klein spoornet maar goede busverbindingen. Passagiers in de provinciën zijn soms het slachtoffers van diefstal. Die voorvallen blijven nochtans vrij zeldzaam.
4. KLIMAAT EN NATUURRAMPEN
Klimaat en meteorologische fenomenen De Filippijnen kennen een warm en vochtig tot zeer vochtig klimaat. De grote aantallen diepzeeduikers die het land bezoeken dienen er rekening mee te houden dat er op veel plaatsen verraderlijk snelle stromingen zijn die duikers ver de open zee kunnen insleuren of zeer snel tientallen meters de diepte in. Duik nooit zonder een ervaren plaatselijke gids die de stromingen en de gevaren kent.
Frequente natuurrampen De Filippijnen worden regelmatig geteisterd door aardbevingen. De archipel is in een vulkanisch gebied gelegen. Men wint best informatie in over de kans op vulkaanuitbarstingen. De meest actieve vulkanen zijn de Mount Mayon, de Mount Pinatubo en de Mount Kanlaon. Een veiligheidszone van vier kilometer werd rond een aantal vulkanen ingesteld (o.a. de Bulusan vulkaan in Sorsogon Province; de Mayon vulkaan in Albay Province; de Kanlaon vulkaan in Negros Oriental Province). Actuele informatie over veiligheidsperimeters en vulkanische activiteit kan worden geraadpleegd op deze website.
Tijdens het regenseizoen van juni tot december kunnen hevige wervelstormen (tyfoons) verwoestingen aanrichten en de logeer- en reismogelijkheden beperken. Rivieren kunnen verraderlijk snel buiten hun oevers treden. Hevige regenval tijdens een tyfoon kan leiden tot plotse overstromingen, aardverschuivingen en modderstromen. Mocht er zich tijdens uw verblijf in de Filippijnen een ramp of onvoorziene gebeurtenis voordoen, dan wordt van de reizigers verwacht dat zij zo spoedig mogelijk hun gezinsleden of naaste vrienden in België van hun toestand inlichten en hen geruststellen. Indien de communicatie met het buitenland onmogelijk is, kunt u zich wenden tot de dichtstbijzijnde ambassade van België (Manilla) of van de EU.
5. GEZONDHEID & HYGIËNE
Pas op, reizigers die bij binnenkomst in het land medicijnen op voorschrift in hun bezit hebben, moeten een brief van hun behandelend arts kunnen voorleggen met daarin vermeld de aandoening waarvoor de medicijnen zijn voorgeschreven evenals de voorgeschreven dosis. De hoeveelheid binnengebrachte medicijnen moet voldoende zijn om de duur van het verblijf te dekken. Reizigers die doorreizen naar een ander land dienen een hoeveelheid medicijnen apart te verpakken en die opnieuw aan te geven bij het verlaten van het land.
Kosten/infrastructuur medische verzorging Reizigers nemen best een ziekteverzekering die hun plaatselijke medische kosten en eventuele repatriatie dekt. Vergeet niet een degelijke reisapotheek mee te nemen! Voor sportduikers: er zijn slechts een zeer beperkt aantal decompressiekamers beschikbaar (adressen zie hierna) die meestal moeilijk bereikbaar zijn. Duik daarom steeds zeer conservatief.
Decompression Subic via yacht club +63 472 52 52 11 Decompression AFP Medical center Quezon City +63 2 426 27 01 Decompression Cebu +63 322 54 92 63 or +63 9 195 17 59 00 Search & Rescue Philippine Air Force (+63 2 853 50 13 - DIRECT HOTLINE) or (+63 2 854 67 01 loc. 5052 / 5053)
DAN Emergency (Divers Awareness Network & Insurances) DAN Philippines +63 2 771 92 45 (National Office) DAN ASIA PACIFIC +61 88 212 92 42 (24 Hour emergency DIRECT DAN Hot Line) DAN Europe +39 064 211 86 8
Veiligheid water en voedsel Vooraleer water te drinken gaat men best bij de lokale bevolking na of het water wel drinkbaar is. Het verdient de voorkeur enkel flessenwater te drinken.
Inentingen en vaccins Indien u in onzekere hygiënische omstandigheden reist, frequent of langdurig in het buitenland verblijft, is vaccinatie tegen hepatitis A sterk aangeraden, alsook een update van polio, tetanus en difterie. Raadpleeg 6 tot minstens 2 weken voor uw vertrek de websites van het Instituut voor Tropische Geneeskunde en van de Wereldgezondheidsorganisatie voor meer gedetailleerde informatie.
Bijzondere gezondheidsrisico's
Dengue-koorts Dengue-koorts is een virale infectie die verspreid wordt door muggen die vooral overdag en aan het begin van de avond steken. Dengue komt vooral voor in het regenseizoen (van juni tot december). Symptomen zijn acute hoge koorts, spierpijn, gewrichtspijn en mogelijks huiduitslag. Er bestaat geen vaccin voor. Omdat dengue gevaarlijk kan zijn en in sommige gevallen zelfs dodelijk, is het belangrijk om bij de constatering van deze symptomen onmiddellijk een arts te raadplegen en zich steeds tegen muggen te beschermen (een muggenwerend product met DEET gebruiken, onder een muskietnet slapen, lange kledij dragen). Dengue komt voor zowel in de steden als op het platteland. In vergelijking met 2004, is er een toename van meer dan 25 % van het aantal dengue gevallen in de Filippijnen vastgesteld. Ook in bepaalde drukbevolkte delen van Manilla zijn infecties legio.
Reizigersdiarree Maatregelen ter preventie van reizigersdiarree zoals handen wassen en drinkwater ontsmetten, zijn essentieel. Ter behandeling van de diarree is het voorkomen of behandelen van dehydratie primordiaal. Ter preventie van dehydratie kan gebruik gemaakt worden van speciale zoutoplossingen, bij de apotheek verkrijgbaar. Men vermijdt best de antidiarreïca die in lokale apotheken verkocht worden, en die meestal ondoeltreffend of zelfs gevaarlijk zijn.
Vogelgriep Met betrekking tot vogelgriep leggen de Wereldgezondheidsorganisatie noch de FOD Volksgezondheid (nog) geen enkele reisbeperking op naar eender welke bestemming, maar ze bevelen wel nog steeds een aantal voorzorgsmaatregelen aan om zo de contactrisico's met het virus van de vogelgriep te verkleinen: mijden van pluimvee, eten van goed gebakken of gekookt vlees van gevogelte of gevogelteproducten, regelmatig wassen van handen.
Uitvoerige informatie vindt u terug in de rubriek "Alles weten over influenza" op de websites van de FOD Volksgezondheid of www.influenza.be, van de Wereldgezondheidsorganisatie, het Federaal Agentschap voor de veiligheid van de Voedselketen, FAVV, of de Wereldorganisatie van Diergezondheid, O.I.E.
6. WETGEVING
Als bezoeker van een land bent u, net als de bewoners zelf, onderworpen aan de wetten van het gastland.
Gevangenissen in de Filippijnen, al zijn ze niet zo berucht als gevangenissen in sommige andere landen, zijn toch ook instellingen die men als buitenlander beter kan vermijden. "Caloocan City Jail" is de volste gevangenis in Metro Manilla. Er zijn 1.665 gevangenen in een gevangenis die een normale capaciteit heeft van 136 (een ongelooflijk overbevolking percentage van 1.124 %). De tweede in rangorde is "Quezon City Jail" (676 % overbevolking) en derde "Muntinlupa Jail" (622 %).
Ook het vermelden waard zijn de detentiecentra van de immigratiedienst waar men terechtkomt bij een overtreding van de immigratiewetgeving (overschrijding van verblijfsduur visa, of verblijf zonder visa) De levensomstandigheden zijn ook hier heel bar en u riskeert maanden of jaren in dit detentiecentrum opgesloten te blijven vooraleer u uiteindelijk gedeporteerd zult worden.
Drugs Er staan zeer strenge straffen in de Filippijnen op het bezit, gebruik of smokkelen van drugs, zelfs minieme hoeveelheden. Dit kan gaan van enorme geldboetes tot levenslange gevangenisstraffen.
Seksualiteit Al is prostitutie alom verspreid, seks in ruil voor geld is en blijft strafbaar en u bent dan ook een potentieel doelwit voor de politie als zich hieraan begeeft. Op zedenmisdrijven (prostitutie, porno, verkrachting) staan zware straffen. De Filippijnse wet op pedofiele misdrijven is zeer streng en wordt strikt toegepast. Iedere persoon onder 18 wordt onder de Filippijnse wetgeving als een kind beschouwd. Uitlokking wordt door de politie gebruikt als een middel om pedofielen te betrappen. Ook zijn er gevallen bekend van minderjarigen die alleen reizende mannelijke toeristen benaderen en hen vervolgens beschuldigen van misbruik om geld af te troggelen (al of niet met de actieve medewerking van de plaatselijke politie).
Fotografie Het is steeds verboden militaire of paramilitaire installaties te fotograferen.
Zeden en gewoonten In de Filippijnen is de "internetbruid", veel voorkomend en nog steeds groeiend, meer dan een fenomeen eerder bijna een traditie aan het worden. Ook de aantallen Belgen die naar de Filippijnen komen op zoek naar een bruid nemen eerder toe dan af, onmogelijk het er hier dan ook niet even over te hebben. In de laatste decennia zijn meer dan 300.000 Filippijnse meisjes gehuwd met vreemdelingen. Gedreven door armoede en dikwijls onder zachte dwang van familie zal meestal een dochter van het gezin via internet, huwelijksbureaus of via al in het buitenland verblijvende familieleden actief op zoek gaan naar kandidaten in het Westen voor een huwelijk. Dikwijls zal de Westerse huwelijkskandidaat onder druk gezet worden financiële regelingen vast te leggen (maandelijks bedrag financiële steun aan de familie van uw toekomstige bruid, geld geven voor aankoop van een bouwperceel of een huis, een winkeltje voor de familie) vooraleer een huwelijk aangegaan wordt. Eén en ander kan vergezeld gaan van bedreigingen, chantage of valse klachten bij de politie tegen de Belgische onderdaan, indien deze een bezoek brengt aan de familie van zijn "verloofde", en hij zich het bedrog realiseert. De grootste voorzichtigheid is nodig als het gaat om ontmoetingen via het internet.
Als u toch ingaat op deze voorstellen en wenst te huwen dient u er bovendien rekening mee te houden dat veel van deze meisjes voordien reeds gehuwd waren met een Filippino. In dit diepgelovige land bestaat echter geen echtscheiding. Enkel nietig verklaring (annulment) van het huwelijk, een langdurige en kostelijke procedure. Veel kandidaat bruidjes zijn dan ook feitelijk nog steeds getrouwd en leggen valse attesten van burgerlijke stand voor of gaan u grote sommen geld vragen om, soms een niet bestaande "annulment" te regelen, meestal via omkoping, wat op zich al een bron van inkomsten betekent voor hen. Hoedt u als buitenlander voor omkoping van plaatselijke ambtenaren, u kunt in een onontwarbaar kluwen van chantage en gelijkaardige problemen terechtkomen. Hoed u voor de Belgische wetgeving op schijnhuwelijken.
Varia We wensen tevens uw aandacht te vestigen op het feit dat de Filippijnen een aanzienlijke productie en verkoop van namaakgoederen (merkkledij, handtassen, horloges e.d.) kennen. In de meeste EU-landen is ook het kopen van deze producten strafbaar. Reizigers die thuiskomen na een verblijf buiten de Europese Unie kunnen gecontroleerd worden. Wanneer namaakproducten worden aangetroffen, wordt er beslag gelegd en krijgt de reiziger een fikse boete gaande van 50 tot 20.000 euro.
7. DOCUMENTEN, VALUTA, COMMUNICATIE
Alle noodzakelijke reisdocumenten worden vermeld onder de gelijknamige rubriek op deze website.
Rijbewijs Het Belgische rijbewijs is 90 dagen geldig. Daarna dient een plaatselijk rijbewijs aan de Filippijnse autoriteiten aangevraagd te worden. Een interessante link voor diegenen die in dat geval zijn is de website van de Land Transportation Office.
Betaalmiddelen Het gebruik van kredietkaarten is vrij courant in de steden. Geldautomaten zijn talrijk aanwezig in alle centra en aanvaarden kaarten van vb de CIRRUS en MAESTRO netwerken. In geval van verlies, diefstal of fraude van een Belgische krediet- of bankkaart, neem onmiddellijk contact op met Card Stop (0032 70 344 344). De munteenheid in de Filippijnen is de PESO, gelieve voor de wisselkoersen uw bank of wisselagent te consulteren.
Reisverzekering Gelieve na te gaan of de verzekering van uw ziekenfonds voldoende dekking biedt voor uw bestemming en uw manier van reizen. Houd er rekening mee dat deze verzekering vervalt na een verblijf van 3 maanden. Een aangepaste reisverzekering met voldoende dekkingslimiet (reisbijstand, repatriëring, rechtsbijstand) is absoluut noodzakelijk. Veel landgenoten komen naar de Filippijnen voor het (prachtige)diepzeeduiken. Het is aan te raden een speciefieke verzekering van het type dat duikongevallen dekt te onderschrijven (bv. DAN Europe - Divers Awareness Network Non profit Foundation)
GSM en communicatiefaciliteiten GSM en internet verbindingen zijn uitstekend in de steden en vrij goed elders.
Let wel: neem dit alles met een korrel zout. De mensen die deze website samenstellen doen, vermoed ik, hun best, maar hangen af van plaatselijke correspondenten en van mensen die achteraf hun ervaringen meedelen (meestal negatieve ervaringen, want mensen met positieve ervaringen zijn tevreden en puibliceren hun ervaringen op twitter, facebook of hun persoonlijke websites, doen niet zo direkt beroep op diplobel waar de inviduele berichten toch niet gepubliceerd worden, maar alleen dienen voor statistieken waaruit de berichten gemaakt worden die diplobel uiteindelijk publiceert...
.
Categorie:leven in een ander continent
06-03-2010, 09:28 geschreven door cheverrant1
04-03-2010
Ergerlijkheden
Soms praat ik met vrienden over dingen die "men" ergerlijk kan vinden in de Filipijnen, in een konversatie die gaat over: "wat zijn de dingen die je waardeert en wat zijn de dingen waaraan je je ergert"... Wat men waardeert neemt men graag "for granted"...: nooit winterweer, goedkope prijzen voor een heleboel voedsel en dagelijkse benodigdheden. Waaraan men zich ergert neemt men ook makkelijk "for granted": de logge en stroeve werking van de overheid, de traagheid waarmee alles werkt, de onnauwkeurigheid waarop vele dingen worden uitgevoerd, de opportunistische houding van velen die munt proberen te slaan uit situaties, de onverschilligheid van velen tegenover alles en nog wat. Desondanks proberen heel wat mensen en organisaties beterschap te brengen in dingen die sinds vele decennia ongewijzigd bleven en voor verbetering vatbaar zijn. De Filipijnen is een land dat worstelt met vele dingen op allerlei niveaus; op maatschappelijk niveau: gaat iedereen gewoon door met kinderen maken of gaat er eindelijk wat zelfverantwoordelijkheid optreden ? wil iedereen een inkomen, in eerste plaats door te werken, of wil men van buitenlandse hulp blijven afhangen ? op politiek niveau: gaat iedereen blijven stemmen op traditionele partijen en overjaarse politici pf gaat men eindelijk eens kiezen voor vernieuwers en verjongers ? op persoonlijk niveau: gaat men eindelijk eens de houding opgeven van "wat kan het mij schelen ? Er is toch niets aan te veranderen...", of gaat men blijven dansen en videoke zingen ? op kultureel niveau: gaat men eindelijk eens een boek of een dagblad of een magazine lezen in plaats van altijd maar weer op televisie naar showprogramma's te kijken of aan videospelltejes te doen in het internet-cafe ? op religieus niveau: gaat men altijd maar slaafs naar de kerk blijven gaan en geloven dat het heil daar te vinden is, terwijl men nooit iets specifieks doet om de eigen leefomstandigheden te verbeteren... dat was nooit de leer van Jezus Christus... ? op natuurbehoudelijk niveau: gaat men eindelijk eens bepaalde gewoonten afleren om afval willekeurig overal op straat en bij voorkeur bij buren achter te laten of gaat men leren dat er methoden bestaan om aan sortering van afval te doen ? Enzovoorts. Al deze dingen zijn onderling met elkaar verbonden. Er is een lange weg te gaan.
Categorie:leven in een ander continent
04-03-2010, 12:39 geschreven door cheverrant1
Meer babies
Al een hele tijd is er een trend merkbaar in de Filipijnen waarin verantwoordelijke organisaties oproepen om aan geboortebeperking te doen. Campagnes worden georganiseerd waarbij gratis condooms worden uitgedeeld; televisieprogramma's worden uitgezonden op de televisie waarin de gasten zowel als de presentatoren een (meestal milde) diskussie aangaan over de zin en onzin van familie-uitbreiding en alsmaar meer babies maken. De Filipijnen tellen nu ongeveer 90 miljoen mensen. Velen leven in armoede en in een schrijnend gebrek aan onderwijs en edukatie. Mannen en vrouwen gaan samenleven en/of trouwen en maken babies. Er bestaat zoiets als een traditie hier omtrent voortplanting, die zegt dat hoe meer kinderen je hebt hoe meer kansen dat die kinderen voor hun ouders zullen zorgen als ze ouder zijn en de ouders bejaard. Dat is onzin: ook al willen die kinderen wel helpen aan het welzijn van hun ouders, zij verwekken zelf een heleboel kinderen die ook moeten gevoed en geholpen worden... De Filipijnen is ook niet bepaald het goedkoopste land om te overleven in Azie. Daarnaast is er een sterke invloed van de Rooms-Katholieke kerk die gebruik van condooms afkeurt, geboortebeperking ontmoedigt en hel en verdoemenis predikt over al diegenen die er eventuele andere denkbeelden op nahouden. Zowat 90 % van de bevolking is Rooms-Katholiek. Zoals in de meeste derde wereld-landen waarin het Rooms-Katholiscisme sterk aanwezig is, predikt de kerk de heiligheid van het leven. Op zichzelf (als principe) te rechtvaardigen, maar in de praktijk onhoudbaar wanneer dit moet betekenen dat mensen in het kader van het gezinsleven ongebreideld kinderen en dus gelovige aanhangers van de kerk moeten verwekken. De trend die al begonnen is in de Filipijnen is er 1 van meer terughoudendheid tegenover voortplanting. Liberale of minder konservatieve ideeen dan voorheen vinden stilaan ingang en dat is geen slechte zaak. Hoelang het evenwel zal duren vooraleer deze ideeen echt inslaan en navolging zullen krijgen, blijft nog maar de vraag.
Categorie:leven in een ander continent
04-03-2010, 10:05 geschreven door cheverrant1
03-03-2010
Aftellen
Men houdt wel van aftellen hier. Momenteel telt men af tot de volgende bokswedstrijd van Manny Pacquiao tegen Joshua Clottey: op 13 maart a.s. en tot de volgende verkiezingen: op 10 mei a.s. Elk jaar, honderd dagen voor Kerstmis, begint men af te tellen naar die feestdag omdat die een van de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar is. De tijd gaat al snel genoeg, vind ik vaak, dus waarom men zo ijverig is om af te tellen naar wat dan ook is niet meteen duidelijk. Uiteraard gebeurt dit aftellen op de televisie. Een bokswedstrijd tussen Pacquiao en een tegenstander is voor het sportnieuws een topper; verkiezingen zijn voor het politieke nieuws een topper. Kerstmis is een topper in de dagen dat het nieuws weinig anders heeft te rapporteren. Mensen moeten aandachtig blijven voor dit alles en men klopt de dingen kunstmatig op. Intussen schijnt het nieuws het doordeweekse kijkerspubliek wel te onderschatten: zowat elke sportfanaat en vooral de boksliefhebbers weten wel wanneer de volgende wedstrijd tussen Pacquiao en zijn tegenstander doorgaat; de meesten weten wel wanneer de volgende verkiezingen zullen plaatsvinden; iedereen weet wel wanneer de volgende Kerstmis eraan komt. Dus wat is het belang van al dit aftellen ? Alleen het nieuwsprogramma interessanter proberen te maken dan het is of kan zijn en een mediaheisa te kreeren die belangrijker is dan de evenementen zelf.
Categorie:leven in een ander continent
03-03-2010, 06:57 geschreven door cheverrant1
11-02-2010
Victorie ! Het is goed rusten na gedane arbeid in de Filipijnen
Vandaag, 11 februari 2010, is eindelijk een geen onbelangrijk iets tot een goed einde gebracht. In september 2007 arriveerde ik hier in de Filipijnen met de bedoeling er een huis en grond aan te kopen. In februari 2008 hadden mijn Filipijnse vriendin en ik voor het eerst kontakt met een verkoper van een huis dat aantrekkelijk leek. We kwamen tot een overeenkomst om het huis met grond aan te kopen voor 1.400.000 Peso (ongeveer 20.000 Euro). De procedure ging van start met een voorschot via de bank van 100.000 Peso. Daarna volgden definitieve betalingen voor het resterende bedrag (in verschillende keren) over volgende maanden. De verkoper (van Filipijns-Chinese afkomst) beloofde behulpzaam te zijn bij het verloop van de notariele beslommeringen. Min of meer was er wel wat hulp, maar het meeste administratieve gerompslomp hebben mijn vriendin en ik nog steeds zelf moeten doen. Uiteindelijk kwam alles tot een goed einde, in december 2009. Officiele dokumenten (landtitel) werden ter beschikking gesteld. Het eigendom is nu officieel het onze. Het heeft ongeveer anderhalf jaar geduurd ! Misschien kon het sneller afgehandeld worden als ik bereid was geweest om hier en daar iemand om te kopen (wat nog steeds een favoriete manier van handelen is hier ter plaatse), maar ik was daartoe niet bereid, dus het heeft lang geduurd. Waarom ik daartoe niet bereid was, ligt mogal voor de hand: omkoperij is ook hier in de Filipijnen illegaal en als omkoper kun je geen garantie verwachten dat er ook effektief iets zal gebeuren en kun je nergens terugvallen als je klachten hebt. Dus liet ik de dingen maar op hun beloop, volgde de vooruitgang op van tijd tot tijd, en kreeg uiteindelijk het gewenste resultaat. Goed, het resultaat liet anderhalf jaar op zich wachten... In Belgie duurt dit enkele weken. Maar als koper dien je wel 10 % van de aankoopprijs van het eigendom bovenop de aankoopprijs te betalen voor notariskosten. Voor de prijs van 1.400.000 Peso heb je in Belgie nauwelijks een studio. Hier heb je een volledig huis met 3 etages, tuin, verschillende terrassen enz. De onkosten voor registratie, belastingen enz. bedroegen zo ongeveer 25.000 Peso. In Belgie is dat onvoorstelbaar. Wat kwam er nu tot een goed einde vandaag, op 11 februari 2010 ? Ik kwam hier in de Filipijnen door "in te schrijven, zeg maar" in een programma van de Philippine Retirement Authority (PRA). Dit is een onderdeel van de Filipijnse regering die probeert om buitenlandse investeerders aan te trekken en te investeren in de aankoop van een woning of van beursaandelen enz. in ruil voor een permanente verblijfsvergunning. Als men als investeerder vijftig jaar oud is of ouder dient men 20.000 USD te deponeren op een door de PRA erkende bank hier in de Filipijnen en kan de investeerder die bankdeposit terugclaimen na daadwerkelijke investering. Dat gebeurde dus vandaag. Het is allemaal achter de rug nu en mijn vriendin en ik zijn niet enkel eigenaars van een aantrekkelijke woning met grond maar hebben ook de beschikking van het geinvesteerde deposit-bedrag om aan te wenden naar eigen goeddunken. Het duurt lang, maar het loont.
Categorie:leven in een ander continent
11-02-2010, 13:14 geschreven door cheverrant1
04-02-2010
Bedelaars
Bedelaars zijn geen fenomeen maar een algemeen voorkomend straatbeeld in vele zogenaamde armere landen en in zogenaamde rijkere landen ook. Hoe ga je daarmee om ? Het is de titel van verschillende artikels en blogs die je overal op internet kunt vinden. Hoe ga je daarmee om ? Ofwel komt er 1 bedelaar op je af, je geeft hem of haar iets en daar blijft het bij. Ofwel wordt je het volgende ogenblik omzwermd door een heel regiment van bedelaars die allemaal wel een kruimel lusten. Van vele kruimels kun je een heel brood kopen. In een stad als Manila zie je veel bedelaars. Ouderen komen zelden aan je lijf hangen. Kinderen wel. Zijn dat kinderen die inderdaad enkele pesos nodig hebben om wat rijst voor een maal te kunnen kopen ? Of worden zij door hun ouders de straat opgestuurd om te bedelen zodat die ouders een fles alkohol of een load voor hun zaktelefoon kunnen betalen ? Je weet het nooit. In Belgie doen vele verhalen de ronde over bedelaars. Zij maken deel uit van kriminele organisaties die 's morgens ergens worden afgezet en verondersteld worden om de hele dag te bedelen en 's avonds hun opbrengsten over te maken aan de organisatie. Misschien, maar dat komt mij eerder onwaarschijnlijk over. Er zijn lukratievere bezigheden voor kriminele organisaties om aan geld te komen... Zijn de bedelaars individuele komedianten die aan wat makkelijk geld proberen te komen ? Vaak wel. Ik heb bedelaars ontmoet met zogenaamd stervende kinderen op hun arm in Brussel. Mijn kind is stervend want heeft in geen dagen eten gehad ! Eerst en vooral: als je kind stervend is ga dan de eerste de beste winkel binnen en vraag om de hulpdiensten langs te sturen. Die komen zeer vlug en zorgen voor medische help en voedsel enz. Er worden niet onmiddellijk vragen gesteld over financiele middelen en kredietkaarten; humanitaire hulp komt nog steeds in de eerste plaats. Bedel je ergens met een kartonnen bordje waarop in drie talen vermeld wordt: - j'ai faim; - I am hungry; - ik heb honger; dan solliciteer je best bij een grote firma die tolken en vertalers kan gebruiken want als je op zijn minst drie talen kunt schrijven (en misschien ook spreken) kun je een behoorlijk salaris verdienen. Zijn er tenslotte bedelaars die, ongeacht waar ze vandaan komen, echt aan het einde van hun latijn zijn en van geen hout nog pijlen weten te maken ? Ook die zijn er ongetwijfeld. Niettegenstaande de vangnetten die in ons sociale stelsel zijn ingebouwd, er ziullen altijd gaten blijven bestaan waardoor sommigen heenvallen. In de Filipijnen maak ik niet noodzakelijk een gemakkelijke maar objektieve keuze: als het om bedelaars gaat met een zichtbare lichamelijke afwijking of tekortkoming (blindheid, misvormde ledematen, tekort aan ledematen enz.) zal ik vlugger geneigd zijn om iets te geven dan aan personen die aan de huisbel komen hangen en verzoeken om iets te doneren voor een goed doel. Zelfs bedelaars op straat met ogenschijnlijke disabiliteiten kunnen in werkelijkheid volkomen gezonde individuen zijn, maar goed, je weet het natuurlijk nooit zeker. In Belgie zag ik vaak Marokkanen bedelen op straat (Offerandestraat, Carnotstraat, De Keyserlei) die nooit iets aangeboden schenen te krijgen van andere voorbijwandelende Marokkanen maar steeds aangewezen waren op Belgen die hun hart maar eens moeten laten zien. Hier in de Filipijnen zie ik meestal hetzelfde: Filipijnen delen niet vaak aalmoezen uit aan hun landgenoten. Als er ergens een buitenlander rondloopt, zal die de klus wel klaren. Soms voel ik mij daar helemaal miet goed bij. Dien ik mij goed te voelen als ik een bedelaar iets geef ? Waarschijnlijk wel. Voel ik mij daarbij soms bedrogen ? Dat ook. Als ik een bedelaar niets geef en mij uit de voeten maak, ben ik dan een slecht mens ? Misschien wel. Zeer zeker wel als die bepaalde bedelaar inderdaad hulpbehoevend was en niets van mij gekregen heeft. Anderzijds hoor ik hier elk jaar op televisie dat de Verenigde Naties en andere organisaties tientallen miljoenen dollars uitkeren aan de Filipijnen voor hulp ingevolge orkanen, stormen, vulkaanuitbarstingenm of gewoon omdat de Verenigde Naties en andere organisaties een bepaalde som geld ter beschikking hebben om uit te delen. Waar blijft al dat geld ? Men gebruikt het zeker niet om bedelaars van de straat te krijgen hier. Men hoort wel vaak van politici die huizen aankopen in de Verenigde Staten of in Europese belastingparadijzen... Een gemakkelijk excuus om zelf niets te hoeven doen ? Inderdaad, als en wanneer men zelf nooit iets doet. Ik woon hier nu reeds twee en een half jaar, heb hier een huis gekocht, dit huis laten renoveren, betaal belastingen erop, heb meubilering gekocht, betaal mijn rekeningen aan elektriciteit, watervoorziening, telefoon- en internet enz. Dat geldt niet als hulp ? Ik betaal slechts omdat ik iets krijg ? Ja, maar als ik niets betaalde zou ik ook niets krijgen en van wat ik betaal door iets te krijgen help ik bedrijven en dus mensen die daar werken. Dat is ekonomie, nietwaar ? En hulp evenzeer.
Categorie:leven in een ander continent
04-02-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
31-01-2010
Engelse taal op de Filipijnen
Als buitenlander (Europeaan) in de Filipijnen krijg ik soms reakties van andere Europenanen die willen vernemen hoe leefbaar het is en indien zij zouden besluiten om naar de Filipijnen te verhuizen of zij hun kinderen kunnen meebrengen en terplaatse enige opvoeding kunnen geven. Leefbaar is het in de Filipijnen natuurlijk zeer zeker (net als ergens anders ter wereld); veel is afhankelijk van individuele middelen, redenen waarom iemand naar het buitenland wil verhuizen en doeleinden die men zichzelf stelt. Verhuis niet als je niet zeker bent dat je je kunt aanpassen aan klimaat, bevolking, taal en omstandigheden. Verhuis niet als je niet zeker bent dat je op iemand hier ter plaatse kunt rekenen om hulp te bieden of althans op iemand die iets weet over de plaatselijke gewoonten. Klimaat, bevolking, taal zijn allemaal nog wel overkoombaar. Wat klimaat betreft: het is tropisch; met andere woorden: ongeveer 25 graden celcius van augustus t/m februari en ongeveer 35 graden celcius van maart t/m juli, althans in Manila en omstreken. De bevolking is overwegend Aziatisch. De spreektaal is Tagalog maar zowat iedereen kent wel een paar woorden Engels. Laat je echter niet misleiden door de vermelding "enkele woorden" ; die enkele woorden bestaan slechts uit goodmorning, how are you, what can I do for you, good afternoon en nog enkele andere en daar blijft het wel zowat bij. In hotels en op vlieghavens valt dit uiteraard minder op, maar eenmaal proberend om te integreren wordt het soms schrijnend. Iedereen beweert hier altijd goed Engels te kunnen praten en verstaan en op televisie aapt men alles na wat er op de Amerikaanse beeldbuis uitgezonden wordt, maar het gewone volk praat echt maar weinig Engels en verstaat het nog minder. De schoolopvoeding van buitenlandse kinderen zal zeker problematisch zijn: lessen zijn, afhankelijk van het soort, gedurende enkele lesuren per week in het Engels en voor de rest in Tagalog. Ik heb het nu over lagere school-modaliteiten. Middelbare school-modaliteiten bevatten meer lesuren in het Engels, maar voor de plaatselijke schoolkinderen is dat vergeefs want zij leerden alreeds te weinig Engels verstaan in het lager onderwijs om mee te kunnen in het middelbare. Heb je officiele dokumenten nodig dan zijn die allemaal in het Engels opgesteld, maar stel je daar een vraag over in het Engels weet hoegenaamd niemand het antwoord, soms omdat men onvoldoende Engels kent om de vraag te beantwoorden maar vaker omdat weinigen de inhoud van de Engelstalige dokumenten begrijpen laat staan een vraag eromtrent kunnen beantwoorden. Men zegt dan meestal: "it's policy, sir" en "sorry for the inconvenience" en daar blijft het bij. Daar sta je dan als Europeaan. In infomercials (je weet wel: een soort van informatieve commercials) op televisie wordt vaak en graag gepraat over hoe men de Filipijnen tot een aantrekkelijk land wil maken voor buitenlandse investeerders. De Amerikanen hebben hier al wat voet aan de grond, louter door Wereldoorlog 2-geschiedenis, Chinezen en Koreanen burgeren zich meer en meer in, Japanners hebben ook een geschiedenis in de Filipijnen door Wereldoorlog 2 maar in tegenstelling tot de Amerikanen in ongunstige zin. De Japanners zijn hier wel vertegenwoordigd, waarschijnlijk niet zo sterk als Chinezen en Koreanen, maar toch aanzienlijk. In Makati City, de hoofdstad van het zakenleven, de beurs enz. is de Engelse taal uiteraard ingeburgerd. Daarbuiten is het taalarmoe troef. Politici mogen dan wel komen aandraven met allerlei boodschappen om buitenlandse investeerders uit te nodigen, als niemand iemand verstaat blijft de boodschap dode letter. Bovendien is de Filipijnse wetgeving zo stroef en log dat weinige buitenlanders zich geroepen voelen om er een zaak te beginnen. In Thailand, Singapore en Indonesie is het veel gemakkelijker om dat te doen. Dus doet men het daar.
Categorie:leven in een ander continent
31-01-2010, 12:49 geschreven door cheverrant1
26-01-2010
Presidentsverkiezingen
In mei 2010 worden er presidentsverkiezingen gehouden in de Filipijnen. Behalve een nieuwe president betekent dat ook een nieuwe vice-president en een nieuwe regering, net zoals in de USA bij voorbeeld. Voor het eerst in de lokale geschiedenis zal de stemming thans per computer gebeuren. In alle mogelijke televisieprogramma's wordt gewag gemaakt van "fully automated elections", maar in werkelijkheid komt het erop neer dat kiezers nog steeds cirkeltjes op papieren formulieren zullen moeten zwartmaken om de namen van hun favorieten aan te duiden en deze formulieren daarna in een machine die wel wat lijkt op een faxtoestel zullen moeten stoppen. De machine leest dan het ingebrachte formulier en houdt de score bij. Lang niet hetzelfde als de fully automated elections in Belgie, maar het is al een hele stap met behulp van technologie, in welke richting zal de toekomst uitwijzen. Sinds een aantal weken heeft de PNP (Philippine National Police) overal op openbare wegen en vooral drukke verkeersaders checkpoints ingesteld om voertuigen te kontroleren op wapens. Men wil geen tweede Maguindanao bloedbad... Onder de mensen hoor ik eigenlijk weinig over politiek praten. In Belgie is de politiek waarschijnlijk, na het weer, het meest besproken onderwerp. Hier verklaren de mensen enkel dat de regering korrupt is en daarmee lijkt alles gezegd.
Categorie:leven in een ander continent
26-01-2010, 11:31 geschreven door cheverrant1
23-01-2010
klimaatverandering en vervuiling in de Filipijnen
Climat change is voor mij, net zozeer als voor de meeste anderen, een belangrijk onderwerp. De Filipijnen is niet bepaald een land waar men er veel aan doet, behalve zogenaamde infomercials uitzenden op radio en televisie (maar dan: men moet ergens beginnen). Jammer genoeg zendt men deze infomercials in het Engels uit en de meeste eenvoudige Filipino's kennen onvoldoende Engels om te begrijpen waar de infomercials over gaan. Dus: ofwel infomercials uitzenden in Tagalog (de lokale taal) of het onderwijsniveau verbeteren... Uiteraard is de eerste optie realistischer op korte termijn. Niet dat ikzelf op beide oren oren slaap omdat ik altijd zo natuurvriendelijk zou geweest zijn, maar alleszins kan ik vermelden nooit een wagen gehad te hebben en sinds ik verhuisde van Belgie naar de Filipijnen hoef ik ook niet meer het huis te verwarmen. Op persoonlijk vlak (en we worden toch allemaal verzocht om eerst bij onszelf te beginnen) betekent dit al heel wat. Ja, in het zomerseizoen laat ik hier elektrische ventilatoren draaien; ja, omdat ik geen wagen heb maak ik gebruik van openbare transportmiddelen. Die dragen ook bij tot vervuiling. Gebruik maken van openbare transportmiddelen is uiteraard taboe, maar deze vehikels rijden sowieso rond, of er nu veel of weinig passagiers aan boord zijn. De elektrische ventilatoren werken uiteraard op elektriciteit: een bron van energie die totdusver nog altijd als relatief proper beschouwd wordt. Zorgvuldige gescheiden afvalophaling is hier nog steeds science fiction, maar wie weet: op een dag...
Categorie:leven in een ander continent
23-01-2010, 10:21 geschreven door cheverrant1
16-01-2010
Nieuwjaar 2010
2010 is begonnen. Geen Nieuwjaarsresoluties voor mij: ik geloof daar niet erg in. Ook dit jaar zal ik niet stoppen met roken. Wel enkele wensen: te doen wat ik van plan was of voortzetten en afmaken wat ik alreeds begonnen was. Hoop ? Om rustig verder te kunnen doen in het gezapige tempo dat in de Filipijnen vanzelfsprekend is. "Een vanzelfsprekend gezapig tempo" geldt in zover het transport betreft alleen voor de spitsuren in de morgen wanneer de mensen hier naar hier werk gaan; of zij daar al dan niet op tijd zullen aankomen schijnt weinig belang uit te maken. Het spitsuur in de avond wanneer de mensen terug naar huis keren is een heel ander beeld: overvolle bussen en metrotreinen, jeepneys die binnenin afgeladen vol zitten met passagiers en waaraan nog wat extra reizigers aan de buitenkant ervan hangen, motorfietsen die tussen andere grotere vehikels manouvreren, mensen die overal straten oversteken bij voorkeur waar er geen zebrapaden zijn. Voor de rest gaat alles in het gebruikelijke gezapige tempo. Als voorbeeld: mijn vriendin had een motorfiets gekocht op krediet; elke maand gingen we langs bij de winkel om de maandelijke aflossing te betalen in cash. De winkel bevindt zich dichtbij het bankkantoor waar ik mijn bankrekening opende en dicht bij een supermarkt waar we hoedanook vaak inkopen doen dus meestal kombineren we onze aktiviteiten: als we toch de motorfietswinkel moeten aandoen om een maandelijkse aflossing te doen passeren we ook langs het bankkantoor als dat nodig is voor een of andere transactie en passeren we vervolgens langs de supermarkt om een voorraadje aan voedsel in te slaan. Elke keer als we de motorfietswinkel betraden, lag ofwel de uitbater ofwel een van zijn assisitenten slapend achter het bureau. Eenmaal gewekt handelde de uitbater of een van zijn assistenten de gebruikelijke formaliteiten af; waarschijnlijk gingen zij terug slapen na ons vertrek. Dat is het soort van gezapig tempo dat in de Filipijnen heerst (ondenkbaar in Belgie of andere Europese landen) en het heeft geen zin om je eraan te ergeren. Wel ergerniswekkend is dat zoveel Filipijnen vaak klagen over de gebrekkige inkomsten... Ja, ik weet het: beambten op stadskantoren in dienst van stad of provincie of federatie hier in Belgie zijn ook niet al te energiek. Maar bedienden in de private sektor in Belgie zijn dat hoegenaamd wel; zij klagen niet zo vaak over hun salaris noch over het werktempo als wel over de belastingen. In de Filipijnen klaagt men zelden over het salaris (in een gesprek alleen om te vermelden dat het onvoldoende is) en noch zeldener over belastingen die in het algemeen gering zijn vergeleken met Belgische of Europese belastingen. In de Filipijnen klaagt men ook zelden over het werktempo (gelukkig maar !) tenzij buitenlanders (Amerikanen, Europeanen, Chinezen, Japanners enz.) opmerkingen hebben hierover. En ik noem hier ook uitdrukkelijk Chinezen en Japanners, omdat dezen ook Aziaten zijn en niet omwille van imperialistische redenen racistisch. Ook onder Aziaten is er een onderling verschil van mentaliteit. Vaak komt de wereld over als een grote chaos waarin alles en iedereen beweegt en lawaai maakt om niet altijd duidelijke redenen. Mensen gaan van huis naar hun werk, of keren van hun werk terug naar huis; sommigen bedelen op straat die tegelijkertijd hun huis en werkvloer is. Als deze laatsten zich de aankoop van wat voetzoekers kunnen veroorloven, ontsteken zij die graag op Oudejaarsavond. Waarschijnlijk maken ook zij geen Nieuwjaarsresoluties.
Categorie:leven in een ander continent
16-01-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
26-12-2009
Kerstmis en Nieuwjaar opnieuw
2009 nadert het einde. Ongebruikelijk in vergelijking met de voorbije jaren waarin ik hier in de Filipijnen was, werd het deur-aan-deur zingen door lokale kinderen (de zogenaamde Christmas-carollers) thans pas gestart ongeveer acht dagen voor Kerstmis. In de voorbije jaren werd daar alreeds mee gestart in oktober of november... Misschien hebben lokale gewoners hierover ietwat geklaagd en is men overeengekomen om het zingen van Kerstliederen deur-aan-deur voortaan beperkt te houden tot kort voor Kerstmis. Laten we niet vergeten dat de salarissen van werkende mensen hier niet bepaald hoog zijn en dat elke peso belangrijk is.Met andere woorden: als men drie of twee maanden op voorhand elke avond enkele pesos moet uitgeven aan straatkinderen ter beloning van hun Kerst-gezangen, kost dit plaatje aan het einde van de rit algauw enkele honderden pesos. Daarnaast was 2009 een rampzalig jaar voor de Filipijnen: voormalig presidente Cory Aquino overleed eerder dit jaar, twee hevige orkanen raasden over het land in de periode van september-oktober met meer dan 900 doden, honderdduizenden daklozen, honderdduizenden huizen en hectares aan landbouwgrond vernietigd; thans wordt er melding gemaakt dat de vulkaan Mayon weleens elke dag zou kunnen uitbarsten dus opnieuw is het bang afwachten voor mensen die in die omgeving wonen; het politieke klimaat is ook al ver van schitterend: met presidentsverkiezingen op komst in mei 2010 werden er alreeds en worden er nog steeds misdaden gepleegd in naam van politieke overtuigingen culminerend in de Maguindanao-slachtpartij van eind november waarbij bijna 60 slachtoffers vielen. Veronderstelde verantwoordelijken voor de slachtpartij werden inmiddels gearresteerd. Thans komt dag na dag aan het licht dat er mogelijk wel meer dan 200 slachtoffers vielen aan politieke onlusten veroorzaakt door dezelfde verantwoordelijken gedurende de laatste twee jaren. Korruptie viert nog steeds hoogtij in de politieke milieus maar dat is een onafgebroken gegeven. Daags voor Kerstmis ging er nog maar eens een ferryboot de dieperik in wat resulteerde in meer dan twintig slachtoffersm tengevolge van onkunde van de scheepsbemanning en van het overladen van dit soort van schepen met passagiers. Al met al is het tijd dat het jaar beeindigd wordt. Het was geen goed jaar in elk opzicht. De beperking van Kerstmis-liedjes is daar een goed kommentaar op.
Categorie:leven in een ander continent
26-12-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
10-12-2009
Staat van beleg in Maguindanao
Na de ontdekking van bijna 60 slachtoffers, die neergeschoten, onthoofd, verkracht en gefolterd waren aan het einde van de maand november 2009, werd door de regering in funktie in de Filipijnen de "Martial Law" afgekondigd voor de provincie van Maguindanao. Vanouds een provincie met pro-islamitische voorkeur, en geheel in kontrast met de rest van de Filipijnen die hoofdzakelijk katholiek zijn. Dat neemt niet weg dat de vermoedelijke daders van (of althans opdrachtgevers tot) de slachting aanhangers zijn van de regering. Nu reeds, iets meer dan twee weken na de ontdekking van de bijna 60 slachtoffers, wordt melding gemaakt van mogelijk meer dan 200 slachtoffers in het recente verleden, verborgen in verscheidene massagraven. Plotseling komen allerlei getuigen aandraven om iets te zeggen daarover. Meerdere huiszoekingen door de politie werden uitgevoerd, niet alleen in private woningen maar ook en vooral in opslagplaatsen waar wapens, munitie en zelfs geschut werd aangetroffen dat niemand op normale wijze in bezit krijgt. Maar de aangehoudenen blijken dan ook geen "gewone" mensen te zijn. De provincie van Maguindanao is de derde armste provincie van de Filipijnen volgens de statistieken, en de totnutoe aangehoudenen blijken over een fabelachtig fortuin te beschikken: prachtige villa`s, talloze luxe-voertuigen, elk comfort dat men zich wensen kan. Stuk voor stuk zijn het dan ook rijke zakenlui en politici die de hele provincie (met inbegrip van lokale burgemeesters, politiechefs enz.) in hun zak hebben. Het soort van toestanden die in spaghetti-westerns uit de zestiger jaren, gesitueerd in Mexikaanse omgevingen, schering en inslag waren. De staat van beleg (Martial Law) is thans afgekondigd in de provincie door de regering en zal voor waarschijnlijk twee maanden worden volgehouden. Wat daarna gebeurt is iedereens vraag. Over twee maanden zal het alreeds februari 2010 zijn en de komende presidentsverkiezingen zijn gepland voor begin mei 2010.
Categorie:leven in een ander continent
10-12-2009, 13:27 geschreven door cheverrant1
03-12-2009
Elektie en korruptie (2)
Elke avond opnieuw krijgen we wel op een of ander kanaal op televisie programma`s met debatten tussen presidents-, vice-presidents- en gouverneurskandidaten voor mei 2010. Let wel: dit zijn de Filipijnen. Alles heeft tijd nodig hier. Het startte hier al maanden geleden en het zal doorgaan tot de nieuwe president verkozen wordt in mei 2010... In debatprogramma`s op televisie waarbij de voornaamste kandidaten aanwezig zijn, stelt men vragen zoals: "zult u zichzelf proberen te verrijken wanneer u een regeringspost bekleedt" ? Natuurlijk zeggen alle kandidaten "neen" , of wat dacht men dan ? Het is een goeie en simpele vraag en in een bepaald opzicht bewonderbaar dat men een goeie en simpele vraag als die stelt, maar natuurlijk antwoordt elke kandidaat met neen en indien hem of haar de tijd gegeven wordt om wat uitleg over zijn of haar programma te verstrekken gaan zij door tot de zendtijd opgebruikt is. Intussen stapelen billboards zich torenhoog op in elk stadsgedeelte (worden enkel neergehaald als er een orkaan aangekondigd wordt die weleens schade zou kunnen berokkenen), trekken de kandidaten van leer door middel van zogenaamde info-mercials op televisie, radio en in dagbladen en zijn zij zogenaamd bereikbaar op hun persoonlijke websites. Het geld dat hiervoor gebruikt wordt komt ofwel van "vrienden van..." zoals regelmatig wordt meegedeeld ofwel van belasting-opbrengsten. In dat opzicht is het uiteraard niet verschillend van de presidentsverkiezingen in de USA: vele malen werd er door alle nieuwszenders bericht dat de campagnes tussen Barack Obama voor de demokraten en John McCain voor de republikeinen afgelopen 2008 de meest geldverslindende campagnes waren in de Amerikaanse politieke historie; enkele maanden later, wanneer de president eenmaal verkozen is, bericht men dat men niet weet hoe geld vrij te maken voor vrije gezondheidszorg in de USA. De oorlogen in Irak en Afghanistan gaan inmiddels onverminderd door en in tegenstelling tot vele beloften van kandidaatpresidenten in 2008 (inclusief Barack Obama) om stelselmatig over te gaan tot terugtrekking van Amerikaanse troepen uit die regio`s, worden nu alsmaar meer Amerikaanse troepen daarheen gestuurd... De Filipijnse presidentskandidaten beloven tenminste niet dat zij regeringstroepen uit onrustige streken in eigen land (met name Mindanao) zullen terugtrekken. Het probleem is uiteraard verschillend in de Filipijnen vergeleken met dat van de Amerikaanse troepen in Irak en Afghanistan, maar de politieke beloften (of de leugens) zouden dezelfde kunnen zijn...
Categorie:leven in een ander continent
03-12-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
27-11-2009
Elektie en korruptie
In mei 2010 worden er verkiezingen gehouden in de Filipijnen voor een nieuwe president. Na 2 ambtstermijnen dient de huidige president, Gloria Macapagal Arroyo, ermee op te houden en plaats te ruimen voor iemand anders. Vele kandidaten dienen zich aan: Gilberto Teodoro, voormalig Secretary of the Department of National Defense (van dezelfde partij als Gloria Macapagal Arroyo: Lakas-Kampi, zowat te vergelijken met de conservatieven); Ninoy Aquino (zoon van voormalig president Gloria Aquino voor de Liberale Partij); Manny Villar (zakenman en opkomend voor de Nationalist People's Coalition); Joseph Estrada (voormalig president van 1998 tot 2001) en opkomend voor de Force of the Filipino Masses; Francis Escudero (Genuine Opposition); en nog een handvol anderen die echt geen belangrijke rol spelen in de komende verkiezingen. Erger dan in Europa en in de Verenigde Staten smeert men het ene schandaal na het andere uit op het televisienieuws en in dagbladen over de financiele korruptie waarin al deze politici mogelijk betrokken zijn. Mogelijk, want weinig wordt ooit bewezen in de Filipijnen. Voortdurend worden er grote onderzoeken gelanceerd door de senaat en het huis van vertegenwoordigers en doorgestuurd naar een politieke ombudsman, maar zelden of nooit wordt er wat bereikt. De meesten van deze politici zijn zakenlui, voorzitters en aandeelhouders in grote bedrijven, getrouwd met vrouwen die meestal een vooraanstaande positie bekleden in televisie, showbusiness en entertainment voor televisiezenders die deze politici toch al in hun zak hebben. In Europa en in de Verenigde Staten is er meestal weinig of geen materiaal aanwezig om verdachtmakingen naar voor te brengen in verband met kandidaten voor belangrijke politieke funkties (one covers his ass, weet je wel). Men dient daar meestal zeer diep te delven om iets te vinden. In de Filipijnen coveren politici hun ass ook, maar zij gaan schaamtelozer te werk, omdat zij weten dat elke onderzoekcommissie toch afhangt van fondsen die uit politieke hoeken komen en bestaat of verdwijnt alnaargelang deze fondsen blijven of ophouden te stromen.Oppositiepartijen steken veel en graag het vuur aan de lont, maar de lont dooft meestal heel vlug uit. Het gewone volk klaagt steen en been over de korruptie em doet dit al sinds vele decennia. Bij elke nieuwe verkiezing stemt het volk; wie er ook verkozen wordt, het schijnt weinig te veranderen aan het politieke klimaat noch aan de leefomstandigheden van het gewone volk. Verkiezingen zijn vrij hier, in tegenstelling tot Belgie waar het verplicht is. Er wordt beweerd dat een volk de politici krijgt waarop het gestemd heeft. Dat is demokratie. Jammer maar helaas is korruptie ook een onderdeel van demokratie.
Categorie:leven in een ander continent
27-11-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
25-11-2009
Massamoord in Maguindanao
Enkele dagen geleden vond er een bloedbad plaats in Maguindanao, Filipijnen. Een konvooi met politici, hun famileleden, reporters, veiligheidsagenten werd brutaal aangevallen en uitgemoord door middel van neerschieten en/of onthoofdingen. Tot dusver zijn al meer dan 52 slachtoffers geteld als dood. Wie er precies de hand heeft in het bloedbad is nog steeds onduidelijk. De aanwijzingen gaan uiteraard in de richting van Islamitische separatisten die in die regio aktief zijn, maar zelfs voor hen is dit hoogst ongebruikelijk. Belgen die in de regio wonen worden aangeraden om rustig te blijven en zich niet al te zichtbaar op te stellen (gebruikelijk dmv e-mails vanwege de Belgische ambassade in de Filipijnen). Veilig en voorkomend advies, maar de aard en de motieven van dit bloedbad liggen duidelijk ergens anders. De aard ervan is niet alledaags. De motieven kunnen van verschillende aard zijn. Er wordt alreeds verwezen in televisieberichten en in krantenartikels dat de burgemeester van de regio een jarenlange vete heeft met bepaalde mensen en groeperingen. Dit zou een wraakaktie kunnen zijn. Een andere mogelijkheid is dat dit net kadert in de komende presidentsverkiezingen van begin mei 2010 en een signaal betekent voor deze en de komende president dat Islamitische organisaties in Mindanao zullen blijven ijveren voor onafhankelijkheid of dat aanhangers van traditionele partijen zullen blijven ijveren voor status quo. Een derde mogelijkheid is dat geheime diensten al dan niet in direkte opdracht van de huidige regering hier de hand in hebben om mogelijke politieke tegenstand tegenover de toekomstige predisentsverkiezingen in diskrediet te brengen. Alreeds is de internationale politieke wereld geschokt en spreekt afkeer uit. Alreeds worden maatregelen door de huidige Filipijnse regerering afgekondigd om de daders op te sporen en ter justitie te brengen. Laat ons afwachten wat voor resultaten dat gaat opleveren.
Hier in de Filipijnen voert men al enkele jaren een intensieve campagne om traditionele verlichtingslampen te vervangen door spaarlampen (CFL ofwel compacte fluorescentielampen).
Het einde van de legislatuur van de huidige regering en president in de Filipijnen nadert zienderogen. Op 10 mei aanstaande worden er verkiezingen gehouden en de huidige president (Gloria Macapagal Arroyo) en haar regering van de partij Lakas-Kampi blijft aan tot en met 30 juni waarna de macht wordt overgedragen aan de winnaars van de elekties.
Al weken nu praat men in de media in de Filipijnen over een dreigend tekort aan elektriciteit en water.
De website 
Soms praat ik met vrienden over dingen die "men" ergerlijk kan vinden in de Filipijnen, in een konversatie die gaat over: "wat zijn de dingen die je waardeert en wat zijn de dingen waaraan je je ergert"...
Al een hele tijd is er een trend merkbaar in de Filipijnen waarin verantwoordelijke organisaties oproepen om aan geboortebeperking te doen. Campagnes worden georganiseerd waarbij gratis condooms worden uitgedeeld; televisieprogramma's worden uitgezonden op de televisie waarin de gasten zowel als de presentatoren een (meestal milde) diskussie aangaan over de zin en onzin van familie-uitbreiding en alsmaar meer babies maken. De Filipijnen tellen nu ongeveer 90 miljoen mensen. Velen leven in armoede en in een schrijnend gebrek aan onderwijs en edukatie. Mannen en vrouwen gaan samenleven en/of trouwen en maken babies. Er bestaat zoiets als een traditie hier omtrent voortplanting, die zegt dat hoe meer kinderen je hebt hoe meer kansen dat die kinderen voor hun ouders zullen zorgen als ze ouder zijn en de ouders bejaard. Dat is onzin: ook al willen die kinderen wel helpen aan het welzijn van hun ouders, zij verwekken zelf een heleboel kinderen die ook moeten gevoed en geholpen worden... De Filipijnen is ook niet bepaald het goedkoopste land om te overleven in Azie.
Men houdt wel van aftellen hier.
Vandaag, 11 februari 2010, is eindelijk een geen onbelangrijk iets tot een goed einde gebracht. In september 2007 arriveerde ik hier in de Filipijnen met de bedoeling er een huis en grond aan te kopen. 
Als buitenlander (Europeaan) in de Filipijnen krijg ik soms reakties van andere Europenanen die willen vernemen hoe leefbaar het is en indien zij zouden besluiten om naar de Filipijnen te verhuizen of zij hun kinderen kunnen meebrengen en terplaatse enige opvoeding kunnen geven. 
In mei 2010 worden er presidentsverkiezingen gehouden in de Filipijnen. Behalve een nieuwe president betekent dat ook een nieuwe vice-president en een nieuwe regering, net zoals in de USA bij voorbeeld.
2010 is begonnen. 
2009 nadert het einde. Ongebruikelijk in vergelijking met de voorbije jaren waarin ik hier in de Filipijnen was, werd het deur-aan-deur zingen door lokale kinderen (de zogenaamde Christmas-carollers) thans pas gestart ongeveer acht dagen voor Kerstmis. In de voorbije jaren werd daar alreeds mee gestart in oktober of november...
Na de ontdekking van bijna 60 slachtoffers, die neergeschoten, onthoofd, verkracht en gefolterd waren aan het einde van de maand november 2009, werd door de regering in funktie in de Filipijnen de "Martial Law" afgekondigd voor de provincie van Maguindanao. Vanouds een provincie met pro-islamitische voorkeur, en geheel in kontrast met de rest van de Filipijnen die hoofdzakelijk katholiek zijn. 
Elke avond opnieuw krijgen we wel op een of ander kanaal op televisie programma`s met debatten tussen presidents-, vice-presidents- en gouverneurskandidaten voor mei 2010. Let wel: dit zijn de Filipijnen. Alles heeft tijd nodig hier. Het startte hier al maanden geleden en het zal doorgaan tot de nieuwe president verkozen wordt in mei 2010...
In mei 2010 worden er verkiezingen gehouden in de Filipijnen voor een nieuwe president. 
Enkele dagen geleden vond er een bloedbad plaats in Maguindanao, Filipijnen. Een konvooi met politici, hun famileleden, reporters, veiligheidsagenten werd brutaal aangevallen en uitgemoord door middel van neerschieten en/of onthoofdingen.
