Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
In mei 2010 worden er presidentsverkiezingen gehouden in de Filipijnen. Behalve een nieuwe president betekent dat ook een nieuwe vice-president en een nieuwe regering, net zoals in de USA bij voorbeeld. Voor het eerst in de lokale geschiedenis zal de stemming thans per computer gebeuren. In alle mogelijke televisieprogramma's wordt gewag gemaakt van "fully automated elections", maar in werkelijkheid komt het erop neer dat kiezers nog steeds cirkeltjes op papieren formulieren zullen moeten zwartmaken om de namen van hun favorieten aan te duiden en deze formulieren daarna in een machine die wel wat lijkt op een faxtoestel zullen moeten stoppen. De machine leest dan het ingebrachte formulier en houdt de score bij. Lang niet hetzelfde als de fully automated elections in Belgie, maar het is al een hele stap met behulp van technologie, in welke richting zal de toekomst uitwijzen. Sinds een aantal weken heeft de PNP (Philippine National Police) overal op openbare wegen en vooral drukke verkeersaders checkpoints ingesteld om voertuigen te kontroleren op wapens. Men wil geen tweede Maguindanao bloedbad... Onder de mensen hoor ik eigenlijk weinig over politiek praten. In Belgie is de politiek waarschijnlijk, na het weer, het meest besproken onderwerp. Hier verklaren de mensen enkel dat de regering korrupt is en daarmee lijkt alles gezegd.
Categorie:leven in een ander continent
26-01-2010, 11:31 geschreven door cheverrant1
23-01-2010
klimaatverandering en vervuiling in de Filipijnen
Climat change is voor mij, net zozeer als voor de meeste anderen, een belangrijk onderwerp. De Filipijnen is niet bepaald een land waar men er veel aan doet, behalve zogenaamde infomercials uitzenden op radio en televisie (maar dan: men moet ergens beginnen). Jammer genoeg zendt men deze infomercials in het Engels uit en de meeste eenvoudige Filipino's kennen onvoldoende Engels om te begrijpen waar de infomercials over gaan. Dus: ofwel infomercials uitzenden in Tagalog (de lokale taal) of het onderwijsniveau verbeteren... Uiteraard is de eerste optie realistischer op korte termijn. Niet dat ikzelf op beide oren oren slaap omdat ik altijd zo natuurvriendelijk zou geweest zijn, maar alleszins kan ik vermelden nooit een wagen gehad te hebben en sinds ik verhuisde van Belgie naar de Filipijnen hoef ik ook niet meer het huis te verwarmen. Op persoonlijk vlak (en we worden toch allemaal verzocht om eerst bij onszelf te beginnen) betekent dit al heel wat. Ja, in het zomerseizoen laat ik hier elektrische ventilatoren draaien; ja, omdat ik geen wagen heb maak ik gebruik van openbare transportmiddelen. Die dragen ook bij tot vervuiling. Gebruik maken van openbare transportmiddelen is uiteraard taboe, maar deze vehikels rijden sowieso rond, of er nu veel of weinig passagiers aan boord zijn. De elektrische ventilatoren werken uiteraard op elektriciteit: een bron van energie die totdusver nog altijd als relatief proper beschouwd wordt. Zorgvuldige gescheiden afvalophaling is hier nog steeds science fiction, maar wie weet: op een dag...
Categorie:leven in een ander continent
23-01-2010, 10:21 geschreven door cheverrant1
16-01-2010
Nieuwjaar 2010
2010 is begonnen. Geen Nieuwjaarsresoluties voor mij: ik geloof daar niet erg in. Ook dit jaar zal ik niet stoppen met roken. Wel enkele wensen: te doen wat ik van plan was of voortzetten en afmaken wat ik alreeds begonnen was. Hoop ? Om rustig verder te kunnen doen in het gezapige tempo dat in de Filipijnen vanzelfsprekend is. "Een vanzelfsprekend gezapig tempo" geldt in zover het transport betreft alleen voor de spitsuren in de morgen wanneer de mensen hier naar hier werk gaan; of zij daar al dan niet op tijd zullen aankomen schijnt weinig belang uit te maken. Het spitsuur in de avond wanneer de mensen terug naar huis keren is een heel ander beeld: overvolle bussen en metrotreinen, jeepneys die binnenin afgeladen vol zitten met passagiers en waaraan nog wat extra reizigers aan de buitenkant ervan hangen, motorfietsen die tussen andere grotere vehikels manouvreren, mensen die overal straten oversteken bij voorkeur waar er geen zebrapaden zijn. Voor de rest gaat alles in het gebruikelijke gezapige tempo. Als voorbeeld: mijn vriendin had een motorfiets gekocht op krediet; elke maand gingen we langs bij de winkel om de maandelijke aflossing te betalen in cash. De winkel bevindt zich dichtbij het bankkantoor waar ik mijn bankrekening opende en dicht bij een supermarkt waar we hoedanook vaak inkopen doen dus meestal kombineren we onze aktiviteiten: als we toch de motorfietswinkel moeten aandoen om een maandelijkse aflossing te doen passeren we ook langs het bankkantoor als dat nodig is voor een of andere transactie en passeren we vervolgens langs de supermarkt om een voorraadje aan voedsel in te slaan. Elke keer als we de motorfietswinkel betraden, lag ofwel de uitbater ofwel een van zijn assisitenten slapend achter het bureau. Eenmaal gewekt handelde de uitbater of een van zijn assistenten de gebruikelijke formaliteiten af; waarschijnlijk gingen zij terug slapen na ons vertrek. Dat is het soort van gezapig tempo dat in de Filipijnen heerst (ondenkbaar in Belgie of andere Europese landen) en het heeft geen zin om je eraan te ergeren. Wel ergerniswekkend is dat zoveel Filipijnen vaak klagen over de gebrekkige inkomsten... Ja, ik weet het: beambten op stadskantoren in dienst van stad of provincie of federatie hier in Belgie zijn ook niet al te energiek. Maar bedienden in de private sektor in Belgie zijn dat hoegenaamd wel; zij klagen niet zo vaak over hun salaris noch over het werktempo als wel over de belastingen. In de Filipijnen klaagt men zelden over het salaris (in een gesprek alleen om te vermelden dat het onvoldoende is) en noch zeldener over belastingen die in het algemeen gering zijn vergeleken met Belgische of Europese belastingen. In de Filipijnen klaagt men ook zelden over het werktempo (gelukkig maar !) tenzij buitenlanders (Amerikanen, Europeanen, Chinezen, Japanners enz.) opmerkingen hebben hierover. En ik noem hier ook uitdrukkelijk Chinezen en Japanners, omdat dezen ook Aziaten zijn en niet omwille van imperialistische redenen racistisch. Ook onder Aziaten is er een onderling verschil van mentaliteit. Vaak komt de wereld over als een grote chaos waarin alles en iedereen beweegt en lawaai maakt om niet altijd duidelijke redenen. Mensen gaan van huis naar hun werk, of keren van hun werk terug naar huis; sommigen bedelen op straat die tegelijkertijd hun huis en werkvloer is. Als deze laatsten zich de aankoop van wat voetzoekers kunnen veroorloven, ontsteken zij die graag op Oudejaarsavond. Waarschijnlijk maken ook zij geen Nieuwjaarsresoluties.
Categorie:leven in een ander continent
16-01-2010, 00:00 geschreven door cheverrant1
26-12-2009
Kerstmis en Nieuwjaar opnieuw
2009 nadert het einde. Ongebruikelijk in vergelijking met de voorbije jaren waarin ik hier in de Filipijnen was, werd het deur-aan-deur zingen door lokale kinderen (de zogenaamde Christmas-carollers) thans pas gestart ongeveer acht dagen voor Kerstmis. In de voorbije jaren werd daar alreeds mee gestart in oktober of november... Misschien hebben lokale gewoners hierover ietwat geklaagd en is men overeengekomen om het zingen van Kerstliederen deur-aan-deur voortaan beperkt te houden tot kort voor Kerstmis. Laten we niet vergeten dat de salarissen van werkende mensen hier niet bepaald hoog zijn en dat elke peso belangrijk is.Met andere woorden: als men drie of twee maanden op voorhand elke avond enkele pesos moet uitgeven aan straatkinderen ter beloning van hun Kerst-gezangen, kost dit plaatje aan het einde van de rit algauw enkele honderden pesos. Daarnaast was 2009 een rampzalig jaar voor de Filipijnen: voormalig presidente Cory Aquino overleed eerder dit jaar, twee hevige orkanen raasden over het land in de periode van september-oktober met meer dan 900 doden, honderdduizenden daklozen, honderdduizenden huizen en hectares aan landbouwgrond vernietigd; thans wordt er melding gemaakt dat de vulkaan Mayon weleens elke dag zou kunnen uitbarsten dus opnieuw is het bang afwachten voor mensen die in die omgeving wonen; het politieke klimaat is ook al ver van schitterend: met presidentsverkiezingen op komst in mei 2010 werden er alreeds en worden er nog steeds misdaden gepleegd in naam van politieke overtuigingen culminerend in de Maguindanao-slachtpartij van eind november waarbij bijna 60 slachtoffers vielen. Veronderstelde verantwoordelijken voor de slachtpartij werden inmiddels gearresteerd. Thans komt dag na dag aan het licht dat er mogelijk wel meer dan 200 slachtoffers vielen aan politieke onlusten veroorzaakt door dezelfde verantwoordelijken gedurende de laatste twee jaren. Korruptie viert nog steeds hoogtij in de politieke milieus maar dat is een onafgebroken gegeven. Daags voor Kerstmis ging er nog maar eens een ferryboot de dieperik in wat resulteerde in meer dan twintig slachtoffersm tengevolge van onkunde van de scheepsbemanning en van het overladen van dit soort van schepen met passagiers. Al met al is het tijd dat het jaar beeindigd wordt. Het was geen goed jaar in elk opzicht. De beperking van Kerstmis-liedjes is daar een goed kommentaar op.
Categorie:leven in een ander continent
26-12-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
10-12-2009
Staat van beleg in Maguindanao
Na de ontdekking van bijna 60 slachtoffers, die neergeschoten, onthoofd, verkracht en gefolterd waren aan het einde van de maand november 2009, werd door de regering in funktie in de Filipijnen de "Martial Law" afgekondigd voor de provincie van Maguindanao. Vanouds een provincie met pro-islamitische voorkeur, en geheel in kontrast met de rest van de Filipijnen die hoofdzakelijk katholiek zijn. Dat neemt niet weg dat de vermoedelijke daders van (of althans opdrachtgevers tot) de slachting aanhangers zijn van de regering. Nu reeds, iets meer dan twee weken na de ontdekking van de bijna 60 slachtoffers, wordt melding gemaakt van mogelijk meer dan 200 slachtoffers in het recente verleden, verborgen in verscheidene massagraven. Plotseling komen allerlei getuigen aandraven om iets te zeggen daarover. Meerdere huiszoekingen door de politie werden uitgevoerd, niet alleen in private woningen maar ook en vooral in opslagplaatsen waar wapens, munitie en zelfs geschut werd aangetroffen dat niemand op normale wijze in bezit krijgt. Maar de aangehoudenen blijken dan ook geen "gewone" mensen te zijn. De provincie van Maguindanao is de derde armste provincie van de Filipijnen volgens de statistieken, en de totnutoe aangehoudenen blijken over een fabelachtig fortuin te beschikken: prachtige villa`s, talloze luxe-voertuigen, elk comfort dat men zich wensen kan. Stuk voor stuk zijn het dan ook rijke zakenlui en politici die de hele provincie (met inbegrip van lokale burgemeesters, politiechefs enz.) in hun zak hebben. Het soort van toestanden die in spaghetti-westerns uit de zestiger jaren, gesitueerd in Mexikaanse omgevingen, schering en inslag waren. De staat van beleg (Martial Law) is thans afgekondigd in de provincie door de regering en zal voor waarschijnlijk twee maanden worden volgehouden. Wat daarna gebeurt is iedereens vraag. Over twee maanden zal het alreeds februari 2010 zijn en de komende presidentsverkiezingen zijn gepland voor begin mei 2010.
Categorie:leven in een ander continent
10-12-2009, 13:27 geschreven door cheverrant1
03-12-2009
Elektie en korruptie (2)
Elke avond opnieuw krijgen we wel op een of ander kanaal op televisie programma`s met debatten tussen presidents-, vice-presidents- en gouverneurskandidaten voor mei 2010. Let wel: dit zijn de Filipijnen. Alles heeft tijd nodig hier. Het startte hier al maanden geleden en het zal doorgaan tot de nieuwe president verkozen wordt in mei 2010... In debatprogramma`s op televisie waarbij de voornaamste kandidaten aanwezig zijn, stelt men vragen zoals: "zult u zichzelf proberen te verrijken wanneer u een regeringspost bekleedt" ? Natuurlijk zeggen alle kandidaten "neen" , of wat dacht men dan ? Het is een goeie en simpele vraag en in een bepaald opzicht bewonderbaar dat men een goeie en simpele vraag als die stelt, maar natuurlijk antwoordt elke kandidaat met neen en indien hem of haar de tijd gegeven wordt om wat uitleg over zijn of haar programma te verstrekken gaan zij door tot de zendtijd opgebruikt is. Intussen stapelen billboards zich torenhoog op in elk stadsgedeelte (worden enkel neergehaald als er een orkaan aangekondigd wordt die weleens schade zou kunnen berokkenen), trekken de kandidaten van leer door middel van zogenaamde info-mercials op televisie, radio en in dagbladen en zijn zij zogenaamd bereikbaar op hun persoonlijke websites. Het geld dat hiervoor gebruikt wordt komt ofwel van "vrienden van..." zoals regelmatig wordt meegedeeld ofwel van belasting-opbrengsten. In dat opzicht is het uiteraard niet verschillend van de presidentsverkiezingen in de USA: vele malen werd er door alle nieuwszenders bericht dat de campagnes tussen Barack Obama voor de demokraten en John McCain voor de republikeinen afgelopen 2008 de meest geldverslindende campagnes waren in de Amerikaanse politieke historie; enkele maanden later, wanneer de president eenmaal verkozen is, bericht men dat men niet weet hoe geld vrij te maken voor vrije gezondheidszorg in de USA. De oorlogen in Irak en Afghanistan gaan inmiddels onverminderd door en in tegenstelling tot vele beloften van kandidaatpresidenten in 2008 (inclusief Barack Obama) om stelselmatig over te gaan tot terugtrekking van Amerikaanse troepen uit die regio`s, worden nu alsmaar meer Amerikaanse troepen daarheen gestuurd... De Filipijnse presidentskandidaten beloven tenminste niet dat zij regeringstroepen uit onrustige streken in eigen land (met name Mindanao) zullen terugtrekken. Het probleem is uiteraard verschillend in de Filipijnen vergeleken met dat van de Amerikaanse troepen in Irak en Afghanistan, maar de politieke beloften (of de leugens) zouden dezelfde kunnen zijn...
Categorie:leven in een ander continent
03-12-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
27-11-2009
Elektie en korruptie
In mei 2010 worden er verkiezingen gehouden in de Filipijnen voor een nieuwe president. Na 2 ambtstermijnen dient de huidige president, Gloria Macapagal Arroyo, ermee op te houden en plaats te ruimen voor iemand anders. Vele kandidaten dienen zich aan: Gilberto Teodoro, voormalig Secretary of the Department of National Defense (van dezelfde partij als Gloria Macapagal Arroyo: Lakas-Kampi, zowat te vergelijken met de conservatieven); Ninoy Aquino (zoon van voormalig president Gloria Aquino voor de Liberale Partij); Manny Villar (zakenman en opkomend voor de Nationalist People's Coalition); Joseph Estrada (voormalig president van 1998 tot 2001) en opkomend voor de Force of the Filipino Masses; Francis Escudero (Genuine Opposition); en nog een handvol anderen die echt geen belangrijke rol spelen in de komende verkiezingen. Erger dan in Europa en in de Verenigde Staten smeert men het ene schandaal na het andere uit op het televisienieuws en in dagbladen over de financiele korruptie waarin al deze politici mogelijk betrokken zijn. Mogelijk, want weinig wordt ooit bewezen in de Filipijnen. Voortdurend worden er grote onderzoeken gelanceerd door de senaat en het huis van vertegenwoordigers en doorgestuurd naar een politieke ombudsman, maar zelden of nooit wordt er wat bereikt. De meesten van deze politici zijn zakenlui, voorzitters en aandeelhouders in grote bedrijven, getrouwd met vrouwen die meestal een vooraanstaande positie bekleden in televisie, showbusiness en entertainment voor televisiezenders die deze politici toch al in hun zak hebben. In Europa en in de Verenigde Staten is er meestal weinig of geen materiaal aanwezig om verdachtmakingen naar voor te brengen in verband met kandidaten voor belangrijke politieke funkties (one covers his ass, weet je wel). Men dient daar meestal zeer diep te delven om iets te vinden. In de Filipijnen coveren politici hun ass ook, maar zij gaan schaamtelozer te werk, omdat zij weten dat elke onderzoekcommissie toch afhangt van fondsen die uit politieke hoeken komen en bestaat of verdwijnt alnaargelang deze fondsen blijven of ophouden te stromen.Oppositiepartijen steken veel en graag het vuur aan de lont, maar de lont dooft meestal heel vlug uit. Het gewone volk klaagt steen en been over de korruptie em doet dit al sinds vele decennia. Bij elke nieuwe verkiezing stemt het volk; wie er ook verkozen wordt, het schijnt weinig te veranderen aan het politieke klimaat noch aan de leefomstandigheden van het gewone volk. Verkiezingen zijn vrij hier, in tegenstelling tot Belgie waar het verplicht is. Er wordt beweerd dat een volk de politici krijgt waarop het gestemd heeft. Dat is demokratie. Jammer maar helaas is korruptie ook een onderdeel van demokratie.
Categorie:leven in een ander continent
27-11-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
25-11-2009
Massamoord in Maguindanao
Enkele dagen geleden vond er een bloedbad plaats in Maguindanao, Filipijnen. Een konvooi met politici, hun famileleden, reporters, veiligheidsagenten werd brutaal aangevallen en uitgemoord door middel van neerschieten en/of onthoofdingen. Tot dusver zijn al meer dan 52 slachtoffers geteld als dood. Wie er precies de hand heeft in het bloedbad is nog steeds onduidelijk. De aanwijzingen gaan uiteraard in de richting van Islamitische separatisten die in die regio aktief zijn, maar zelfs voor hen is dit hoogst ongebruikelijk. Belgen die in de regio wonen worden aangeraden om rustig te blijven en zich niet al te zichtbaar op te stellen (gebruikelijk dmv e-mails vanwege de Belgische ambassade in de Filipijnen). Veilig en voorkomend advies, maar de aard en de motieven van dit bloedbad liggen duidelijk ergens anders. De aard ervan is niet alledaags. De motieven kunnen van verschillende aard zijn. Er wordt alreeds verwezen in televisieberichten en in krantenartikels dat de burgemeester van de regio een jarenlange vete heeft met bepaalde mensen en groeperingen. Dit zou een wraakaktie kunnen zijn. Een andere mogelijkheid is dat dit net kadert in de komende presidentsverkiezingen van begin mei 2010 en een signaal betekent voor deze en de komende president dat Islamitische organisaties in Mindanao zullen blijven ijveren voor onafhankelijkheid of dat aanhangers van traditionele partijen zullen blijven ijveren voor status quo. Een derde mogelijkheid is dat geheime diensten al dan niet in direkte opdracht van de huidige regering hier de hand in hebben om mogelijke politieke tegenstand tegenover de toekomstige predisentsverkiezingen in diskrediet te brengen. Alreeds is de internationale politieke wereld geschokt en spreekt afkeer uit. Alreeds worden maatregelen door de huidige Filipijnse regerering afgekondigd om de daders op te sporen en ter justitie te brengen. Laat ons afwachten wat voor resultaten dat gaat opleveren.
Categorie:leven in een ander continent
25-11-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
07-11-2009
Allerheiligen en Allerzielen in de Filipijnen
1 en 2 november van elk jaar zijn de "feest"-dagen waarop mensen doden en nabestaanden herdenken, tenminste volgens Rooms-Katholieke tradities. Zij doen dit door de kerkhoven en de graven van nabestaanden te bezoeken, een bloemetje achter te laten, soms een hele plant, door de grafzerk een beetje te reinigen. In de Filipijnen gebeurt er heel wat meer. Zoals reeds gezegd in vorige berichten op deze blog, zijn de Filipijnse inwoners gek van muziek en van kinderen. Het volk is in eerste plaats Rooms-Katholiek (voor zowat 90 %), en beschouwen 1 en 2 november van elk jaar wel degelijk als een datum om hun nabestaanden respekt te bewijzen. Zoals alles in de Filipijnen begint dit meestal al een week op voorhand en eindigt dagen erna. Men gaat naar de kerkhoven en bezoekt de graven van nabestaanden. Men reinigt de grafzerken en men laat een bloempje of een plant achter. De prijzen van bloemen en planten schieten altijd de hoogte in enkele dagen voor 1 november en gaan pas terug omlaag na 2 november, zodat de bloemen- en plantenverkopers er ook iets aan kunnen verdienen. Mensen zakken af naar kerkhoven en brengen hun kinderen mee. Daarnaast ook komplete piknikmanden met voedsel en drank, want zij gaan er de hele dag doorbrengen. Aangezien zij hun kinderen meebrengen, dienen deze een beetje geentertaind te worden, dus brengt men ook speelgoed en sportballen mee. Filipijnen zingen graag, dus brengen zij ook radios op batterijen mee. Er wordt gezangen, gedanst en gepiknikt in de nabijheid van graven. Kortom, het is een jaarlijks terugkerende gebeurtenis waarop een beetje gehuild, een beetje gelachen, een beetje gezongen, een beetje gespeeld, een beetje gegeten en gedronken wordt. Het is anders dan de sobere gebeurtenissen op kerkhoven in Belgie, maar benadert meer de inhoud van liedjes zoals Season in the Sun (Terry Jacks) uit 1974 dat op zijn beurt al een losse Engelse bewerking was van Le Moribond (van onze eigen Jacques Brel) uit 1961. Het heeft wel iets. Vooral gezien in de kontekst van Jacques Brel`s liedje.
Categorie:leven in een ander continent
07-11-2009, 10:01 geschreven door cheverrant1
06-11-2009
Energie en humanitaire hulp
Na 4 of 5 tyfoons in de Filipijnen op hoop en al 6 of 7 weken (resultaat: ongeveer 1000 rechtstreekse doden, ongeveer 200 doden tengevolge van ziekten opgelopen in besmet water (cijfer nog steeds oplopend), een verlies van honderden miljoenen aan landbouwoogsten en nog eens zoveel verlies door schade aan infrastruktuur, kondigde president Gloria Macapagal Arroyo een staat van calamiteit af. De Verenigde Naties kondigden aan dat zij voor een kleine tachtig miljoen USA-dollars aan steun zullen verlenen en overal ter wereld werden inzamelingsakties gehouden. Olie-maatschappijen trekken zich daarvan niets aan en voeren hun prijzen op alnaargelang de zogenaamde verhoudingen van olieprijzen op internationale markten. Mijns inziens zeer terecht kondigde de president van de Filipijnen af dat olieprijzen dienden bevroren te worden om de honderdduizenden slachtoffers van de verschillende tyfoons niet nog verder in de dieperik te duwen. Een terechte maatregel (ook al kan men argumenteren of deze al dan niet werd ingegeven door politieke motieven: in mei 2010 zullen er immers nieuwe presidentsverkiezingen plaatsvinden in de Filipijnen...). Ongeacht de terechtheid van of de politieke motieven achter het besluit, zijn er vele stemmen die negatief klinken, zoals bijvoorbeeld de Filipijnse journalist Ricky Carandang: "The Arroyo regime continues to force pump prices at levels below the market price, it will eventually lead to a shortage. And thats what were begining to see. Gas stations may not call it that, but they are already rationing fuel and are now threatening to stop importing altogether.How then can one do business in the Philippines when the law says the Oil Industry is a deregulated market and government itself does another?Oil companies are under threat to be sued under economic sabotage. If there is anyone that needs to get sued, under economic sabotage it is Gloria Arroyo and this economic self destructive policy.What if Executive Order 839 isnt about the price of oil or its supply?EO 839 is a populist move. It is easy enough to see that this is done under the guise of compassion, to protect the poor and victims of the recent typhoons from market forces. It is a false oasis. This road leads only to greater hardship down the road. It appeals to shortsightedness and reveal greater uncertainty in the market place. In fact, EO 839 only strengthens the perception that the Philippines is unstable and that the law is bendable at any given time. If the Philippines was at all serious about solving its energy problem, then it should accelerate plans to be less oil dependent. That is what a responsible economic manager ought to be pursuing.What if this has has little to do with the Price of Oil or about rebuilding the damage of the recent typhoons? What if this has nothing to do with improving the lives of Filipinos ravaged by typhoon and poverty? With Arroyo, by law, set to complete her term of office by June 2010, and her partys candidate trailing surveys, is it a stretch to say that this is a scorch earth strategy to make it difficult for the next president to do anything at all".
Het is juist om te beweren dat een regering (waar ook ter wereld) moet proberen om onafhankelijk te worden van olie-producerende landen en eigen middelen van energie moet helpen kreeren. Dat is een probleem waar in theorie kleine landen een voorbeeld zouden kunnen leveren, maar waarover in praktijk grote landen nog steeds de dienst uitmaken. Om nu te beweren dat dit enkel een populistische maatregel is (met het oog op de presidentsverkiezingen in 2010) is ongetwijfeld gedeeltelijk waar, maar het is evenzeer waar dat als men niets doet er ook niets gebeurt, tenzij de stijging van olieprijzen op internationale markten.
Wat gebeurt er thans, na de uitvoering van Order 839 ? De oliemaatschappijen in de Filipijnen kondigen gewoon aan dat er eerstdaags een tekort zal zijn van olie aan de pompen. Meerdere tankstations sluiten nu reeds hun toegang voor onbepaalde tijd omdat zij zogenaamd zonder voorraad verkeren. Terzelfdertijd drijven tientallen olietankers, tot de nok gevuld, rond op zeeen en oceanen tot het sein wordt gegeven dat zij de Filipijnen kunnen aandoen en leveren van zodra order 839 opgeheven zal worden en er weer voldoende winst kan gemaakt worden... Intussen kunnen kleine barmhartige samaritanen doorgaan met het doneren van 5 of 10 EUR op 1 of andere bankrekening van liefdadigheidsinstellingen. Wel, niemand heeft ooit beweerd dat olieproducerende maatschappijen liefdadig waren en elke dag bewijzen zij dat opnieuw. Het is ook niet hun rol, natuurlijk.
Categorie:leven in een ander continent
06-11-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
05-11-2009
Ramil, Santi
Tyfoon Ramil (internationale naam: Lupit) kwam en ging zonder veel schade aan te richten aan de Filipijnen halverwege oktober 2009. Tyfoon Santi (internationale naam: Mirinae) was alreeds in de Filipijnen gedurende de laatste week van oktober 2009 en maakte totnutoe officieel 27 slachtoffers.
Het is inmiddels al wel duidelijk dat tyfoons hier steeds regelmatiger opduiken. Wetenschappelijke studies zullen nog steeds wel bewijzen dat er geen rechtstreeks verband bestaat tussen klimaatverandering en de steeds grotere regelmaat aan tyfoons. Omdat wetenschappelijke studies over het rechtstreekse verband ertussen nog steeds doodgezwegen worden. Met steeds minder succes, maar niettemin. Het lijkt meer en meer op een scenario van een vakkundig geproduceeerde maar uiteindelijk doordeweekse rampenfilm voor televisie: niemand die enige verantwoordelijke positie bekleedt aan de top durft of wil verantwoordelijkheid nemen om het gewone volk toch maar niet te verontrusten... Enkele min of meer goeie, oudere akteurs die ooit betere dagen beleefden in Hollywood en nu al blij zijn dat men hen nog eens een script toestuurde om hun bekende routine te komen spelen voor de kamera`s, vertolken meestal dit soort van rollen.
In het kielzog van de reele tyfoons, zijn er steeds problemen in de Filipijnen met elektriciteits-, internet- em telefoonverbindingen. De verbindingen zijn vaak onderbroken voor uren of dagen (in gevallen van internet- en telefoonverbindingen soms voor minstens een halve week) zelfs in regio`s die niet rechtstreeks getroffen werden door de tyfoons. Schade aan transformatoren, leidingen en pijpen (soms op verre afstand) liggen hieraan ten grondslag. Technici worden telkens ingezet om de schade te verhelpen, zelfs op zondagen want zondagen zijn eigenlijk gewone werkdagen hier in de Filipijnen. In somnmige gevallen betalen de werkgevers wel iets extra in het salaris, maar dat is geen echte regel. Regio`s die wel degelijk rechtstreeks getroffen worden liggen ofwel op de baan van een rondtrekkende tyfoon of liggen dichtbij rivieren, stromen, kreken die overlopen door extreme regenval. Huizen worden vaak gebouwd hier (al dan niet illegaal) waar men maar plaats vindt en dikwijls worden plaatsen gevonden dichtbij rivieren, stromen en kreken. Kontrole op en vergunningen voor de bouw van huizen op deze plaatsen is vaak gering of zelfs onbestaande. Dat zou een script kunnen zijn voor een film met sociaal-geengageerde inslag. Het is werkelijkheid.
Categorie:leven in een ander continent
05-11-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
26-10-2009
Peetvader van een Filipijnse baby
Als je samenleeft met iemand in de Filipijnen en als er een geboorte is in de familie (hoe groter de familie, hoe meer kans op geboorten, natuurlijk), is het niet uitgesloten dat men je vraagt om peetvader te worden van de pasgeborene. Geen discriminatie op dat vlak. Je zegt natuurlijk ja, want je wilt niemand kwetsen door neen te zeggen, ook al maakt het je eigenlijk geen donder uit. De baby in kwestie wordt vaak thuis of bij familie thuis ter wereld gebracht met behulp van een vroedvrouw. Bevallingen in een hospitaal zijn vaak te duur voor de ouders. vooral als er elk jaar een bevalling plaatsvindt. Dat is allemaal niet zo belangrijk. Vrouwen bevielen reeds eeuwen lang van perfekt gezonde babies en het is niet anders in de Filipijnen. In de kontekst van dit artikel is uiteraard van belang: de eer die men iemand wil toekennen door peetouder te worden. Ook al maakt het je geen donder uit, het blijft een eer. Het doet er niet toe hoe sterk of hoe weinig je gelooft in rooms-katholieke gebruiken, het doet er niet toe wat je gelooft of niet gelooft. Wanneer iemand je vraagt om peetouder te worden van een pasgeborene, zijn er echt weinig steekhoudende verontschuldigingen om te weigeren. Weigeren betekent een gebrek aan respekt hebben voor diegene die het je vraagt, een gebrek aan respekt voor de pasgeborene en een gebrek aan respekt voor de hele familie. Als je daarover in discussie wil treden met iedereen, ga je gang. Maar dat kost je het respekt dat de familie voor je had. Dus dat doe je best niet, tenzij het je inderdaad geen donder uitmaakt. Maar waarom kwam je hierdan in de eerste plaats ? Een kleine financiele bijdrage volstaat om iedereen gelukkig te maken of te houden. De baby in kwestie zal wel opgroeien, met of zonder jou. Indien met, hangt het van jezelf af hoeveel je wilt investeren (en het dienen echt geen belangrijke bedragen te zijn). De mensen zijn hier al blij als je 60 pesos investeert (vergelijkbaar met 1 Euro of minder) aan een plaatselijke fles cognac (bij voorkeur van het merk Emperador) om iets te vieren. Het hoeft allemaal niet veel te kosten. En de dankbaarheid staat niet in verhouding. Vergeet echter niet uit het oog om niet te sentimenteel te worden. "Oetsjie koetsjie" naar een baby kwijlen is 1 ding, maar er is meer dan dat. Mensen zijn overwegend arm in de Filipijnen en de aanwezigheid van een buitenlander is ALTIJD de aanwezigheid van een rijk iemand. Althans dat gelooft men. Om het even hoe en hoe vaak je probeert de mensen ervan te overtuigen dat jij ook maar een gewone "werkmensch" was...
Categorie:leven in een ander continent
26-10-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
25-10-2009
if...
Als dat ooit gebeurt, hier in de Filipijnen... Dit is een deel van een bericht dat reeds gepubliceerd werd op internet in 2004. Sindsdien is er weinig of niets veranderd: "If a major earthquake were to hit Metro Manila today, the devastation would be so big even disaster response authorities cannot simply cope with it. And it even looks like disaster preparedness occupies a low priority among officials down to the municipal level.
Heres something that the countrys national leaders should be bothered about: If a major earthquake were to hit Metro Manila today, the devastation would be so big even disaster response authorities cannot simply cope with it. And it even looks like disaster preparedness occupies a low priority among officials down to the municipal level.
Recent reports gathered by Bulatlat show that up to 35,000 residents of Metro Manila would die and up to three million others would need to be evacuated. In addition, some 175,000 buildings would be damaged. The pressure of collapsed buildings and the inability to rescue those who would be trapped inside would cause most of the deaths.
With its current population of 10 million, Metropolitan Manila, which is composed of 13 cities and 4 municipalities, is densely populated with several clusters and districts having high-rise buildings close to each other. Investigations done by various disaster units and fire departments a few years ago found many buildings did not comply with construction standards and that these are prone not only to fires but also to damage by earthquakes of any scale."
Men schijnt gewoon niets te kunnen doen als er een "natuurlijk fenomeen" plaatsvindt. Enkel registreren. De orkaan Pepeng (internationale naam: Parma) scheen in de eerste week van oktober 2009 weinig schade aan te richten over de Filipijnen en raasde er grotendeels langszij. De orkaan keerde evenwel rechtomkeert over de Filipijnen (beinvloed door allerlei weersomstandigheden) en richtte een katastrofe aan. Niemand had dit zien aankomen en als er al iemand was die dit wel had gezien werd het doodgezwegen. Wat zal er gebeuren als er een serieuze aardbeving plaatsvindt ? Dit geldt niet alleen voor de Filipijnen; dit kan overal, elke dag, op elk willikeurig moment gebeuren, zowel in Europa, Amerika, Azie of waar dan ook. Zolang Hollywood bestaat, kan er een film over gemaakt worden, veronderstel ik. Maar dat is een bijzonder cynisch standpunt. Waarom vermeld ik het dan ? Omdat het standpunt illustreert wat er gebeurt. Zolang men ergens leeft waar geen superstormen, aardbevingen, vulkaanuitbarstigen enz. plaatsgrijpen, is alles OK. Men zal wel enkele Euros storten op een of andere bankrekening van liefdadigheidsorganisaties...om het geweten te zuiveren of om wat voor reden dan ook. Wat gebeurt er als "men" die gewoonlijk wel wat Euros stort op een of andere bankrekening van liefdadigheidsorganisaties zelf getroffen zal worden door zoiets ? Niemand schijnt het echt te weten. En nog minderen geven er ook maar een krimp over. Thomas Stearns Eliot zei het al in het gedicht "The Hollow Men" gepubliceerd in de jaren twintig (van de vorige eeuw):
This is the way the world ends
This is the way the world ends
This is the way the world ends
Not with a bang but a whimper.
En natuurlijk zullen velen zeggen: tja, als dat gedicht in de jaren twintig geschreven werd (van de vorige eeuw) waarom denkt iemand dan dat er nu ook maar iets aan de hand is waarom dat gedicht voorspellend zou kunnen zijn ?
Categorie:leven in een ander continent
25-10-2009, 14:21 geschreven door cheverrant1
23-10-2009
Superstorm Ramil komt naar de Filipijnen
Na de tropische stormen Ondoy (internationale naam: Ketsana) en Pepeng (internationale naam: Parma) die de Filipijnen teisterden gedurende de laatste week van september en de eerste week van oktober 2009 respektievelijk, is het nu de beurt aan superstorm Ramil (internationale naam: Lupit). De inwoners wachten af. Tienduizenden hebben alles al verloren (huis, inboedel enz.), duizenden verblijven nog steeds in evakuatiecentra, na Ondoy en Pepeng. Deze mensen worden niet onvriendelijk maar toch met steeds meer aandrang verzocht om terug te keren tot waar zij vandaan komen.Het officiele aantal doden tengevolge van overstromingen en aardverschuivingen na Ondoy en Pepeng is ongeveer 800. Daarnaast zijn er ook al ongeveer 150 doden geteld tengevolge van leptospirosis (een ziekte veroorzaakt door onhygiensche omstandigheden in overstroomde gebieden: urine en uitwerpselen van ratten en andere dieren in het water). Hulpgoederen worden overal aangeboden aan slachtoffers van schade (meestal een pakket dat bestaat uit voedsel, zeep en drinkbaar water). Inmiddels gaan de showprogramma`s op televisie en radio gewoon door (in de stijl van Royalty en So You Think You Can Dance enz. van VTM op de Belgische tv). The show must go on, never mind what happens. Nieuwe presidentsverkiezingen zijn gepland voor mei 2010, maar nu reeds wordt televisie overspoeld door zogenaamde info-mercials waarin kandidaat-presidenten hun kandidatuur (maar niet noodzakelijk hun politieke doeleinden) aan het publiek opmerkzaam maken. Dit is derde wereld. Het verschilt niet veel van eerste wereld. Niet op televisie in elk geval.
Categorie:leven in een ander continent
23-10-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
17-10-2009
Ondoy en Pepeng (2)
Half oktober 2009 bedraagt het officiele aantal doden in de Filipijnen tengevolge van orkanen Ondoy en Pepeng meer dan 770. Geevakueerden die onderdak vonden in allerlei centra worden aangemaand om terug te keren naar hun huizen (als zij nog een huis hebben) of ergens anders naartoe te gaan. Vanzelfsprekend: in bepaalde gevallen werden sportzalen en evenementenhallen aangewend om daklozen hulpt te bieden. Deze zalen en hallen kunnen evenwel niet voor onbepaalde tijd gebruikt blijven worden. Evenementen dienen hierin plaats te vinden (sport- of andere); the show must go on. Allerlei benefietconcerten worden georganiseerd, zowel door binnen- als buitenlandse artiesten. Zij staan de inkomsten van hun concerten af voor het goede doel: hulp bieden aan de slachtoffers van orkanen Ondoy en Pepeng. Het zal wel goed bedoeld zijn; ongetwijfeld kunnen vooral de buitenlandse artiesten ook wel genieten van een of andere reductie op hun inkomensbelastingen door humanitair te zijn en daarnaast is het een ideaal promotieniddel om de verkoop van hun laatste albums aan te wakkeren. De Verenigde Naties die eerder 74 miljoen US-dollars toezegden als steun aan de Filipijnen, maken alreeds voorbehoud. Aangezien de Filipijnen als 1 van de meest korrupte landen ter wereld wordt gekatalogeerd, eisen de Verenigde Naties wel wat garanties dat het beloofde geld ook werkelijk zal ter plaatse komen waar het nodig is. In het recente verleden werden er reeds tientallen miljoenen US-dollars uitgekeerd door de Verenigde Naties en waar die gebleven zijn, mag Joost weten. Wat voor garanties dat thans ook mogen zijn en wie die dan ook mag garanderen, blijft onduidelijk. Intussen blijven ziekten door besmet water, door insecten, door gebrek aan hygiene, gebrek aan verse groenten enzovoorts om zich heen grijpen. Dit is alreeds een apocalyps in het klein. Wat het zal worden als die apocalyps ook maar enigszins groter wordt, en alle tekenen wijzen erop dat zoiets in de nabije toekomst zal plaatsvinden, kan niemand beantwoorden.
Categorie:leven in een ander continent
17-10-2009, 11:56 geschreven door cheverrant1
09-10-2009
Ondoy & Pepeng
Dit artikel heeft niet de bedoeling een historishe opsomming te zijn van orkanen en andere natuurlijke weerfenomenen die de Filipijnen regelmarig teisteren. Dit is enkel een verslag en indruk van een Belg die hier in de Filipijnen leeft en gekonfronteerd wordt met natuurfenomenen. Gelukkig voor mij en diegenen die met mij samenleven, wonen wij hier in Antipolo City dat niet of nauwelijks rechtstreeks getroffen werd door de orkanen. Eind september 2009 werden de Filipijnen geranseld door orkaan Ondoy. Resultaat: honderden doden, nog meer honderden gewonden en vermisten en tienduizenden daklozen die opgevangen werden in evakuatiecentra en wiens huizen over- of weggespoeld werden door overstromingen of van de kaart geveegd werden door aardverschuivingen. Ongeveer 1 week later werd Ondoy gevolgd door een andere orkaan: Pepeng. Het resultaat van Pepeng was niet onmiddellijk voelbaar; weliswaar waren er hevige regens en in eerste instantie een twintigtal doden, misschien enkele honderden gewonden en opnieuw talloze gezinnen die geevakueerd moesten worden; Pepeng, alhoewel aangekondigd als een super-orkaan scheen echter al gauw over te waaien. Enkele dagen later echter hield de orkaan Pepeng halt, bleef wat om zichzelf heen draaien en keerde terug, onder invloed van een andere orkaan, Quedan die nooit zelf over de Filipijnen raasde maar van invloed was om de koers van Pepeng te veranderen. . De terugkeer veroorzaakte heel wat meer doden, gewonden, vermisten en daklozen door hevige wind en regen, overstromingen en aardverschuivingen. Beelden op de plaatselijke Filipijnse televisie spraken boekdelen: dorpen en gedeelten van steden onder water, infrastruktuur als bruggen en wegen ondergelopen, weggespoeld of afgebrokkeld door de hevige wind en waterval, zelfs kerkhoven onder water en de graven geopend door de regen waardoor de lijkkisten in de stroom gingen drijven en rottende lijken met het water werden meegespoeld. Oogsten werden massaal vernietigd en alhoewel er thans verzekerd wordt dat de voedselbevoorrading voor de rest van 2009 niet in het gedrang zal komen kan men dit niet verzekeren voor tenminste de eerste helft van 2010. Elektriciteit en internet-verbinding zijn slechts sporadisch operationeel (zelfs in de landsgedeelten die niet rechtstreeks door de orkanen getroffen werden) omdat kabels beschadigd of buiten gebruik zijn.. De Verenigde Naties hebben reeds voor 74 miljoen US-dollars steun toegezegd. In 2006 werd er reeds 80 miljoen US-dollars steun aan de Filipijnen verleend, tengevolge van calamiteiten. Waar zijn die 80 miljoen US-dollars toen gebleven ? De Filipijnse regeringsverantwoordelijken claimen thans dat de nationale ekonomie niet geleden heeft onder de orkanen Ondoy en Pepeng maar, integendeel, erop vooruit ging ! Sinds wanneer maken internationale hulpfondsen deel uit van de economie van welk land ooit ? Hoe dan ook: met een reputatie van 1 van de meest corrupte landen ter wereld te zijn lijkt het geen twijfel te hebben dat de 74 miljoen US-dollars die thans worden aangeboden wel ergens zullen terechtkomen, naar niet noodzakelijk bij de noodlijdenden... Intussen wordt iedereen verzocht om te helpen, dmv cash geld, dmv hulpgoederen of dmv vrijwilliger te worden in hulpakties. Kan de regering zelfs geen voorschotten verlenen in afwachting van de stortingen vanwege de Verenigde Naties op enigerlei of op allerlei bankrekeningen ?
Dit moet realiteit verbeelden... Het heeft meer weg van een mix tussen een rampenfilm en een soap opera. Mensen sterven elke dag. Politici worden elke dag rijker. Politici zijn ook maar mensen, natuurlijk...Zij sterven ook...DAT is realiteit. Goed om weten.
Categorie:leven in een ander continent
09-10-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
24-09-2009
Huis aankopen in de Filipijnen
Als men een huis te koop aantreft dat aardig lijkt om te kopen, is het vooreerst nodig om te weten of dit huis MET grond is of zonder. Indien zonder grond, dient men zich vooraf te informeren waarom de grond niet onmiddellijk te koop is, indien wel wie de eigenaar is (niet noodzakelijk de eigenaar van het huis op die grond), voor hoeveel de grond dan wel te koop mag zijn indien al te koop en of er al dan niet een titel van land-eigendom aan verbonden is. De NHA (National Housing Authority) kan hieromtrent uitsluitsel brengen. De hoofdzetel voor Metro Manila is gevestigd in Quezon City, maar er zijn plaatselijke kantoren in zowat elke gemeente. Let wel: deze plaatselijke kantoren staan NIET in computer-verbinding met de hoofdzetel ! Er zijn altijd wel enkele desktop-computers aanwezig in plaatselijke kantoren, maar wat precies daarop gedaan wordt, blijft mij na meer dan 2 jaar verblijf hier ter plaatse nog altijd onduidelijk. Hoedanook, De National Housing Authority zorgt voor de verwerking van aan- en verkoop. Na verloop van maanden krijgt de koper bericht dat de transactie werd goedgekeurd. Vervolgens dient de koper zich te begeven naar de Tax Adressors Office waar men een inspekteur gelast om het eigendom te komen schatten en opmeten. De inspekteur van dienst, na opmeting en schatting, maakt al onmiddellijk een ruwe kostprijs van wat de jaarlijkse eigendomsbelastingen zullen bedragen maar voegt eraan toe dat voor het eerste jaar er "wel iets te regelen valt". Daarna wordt een afspraak gemaakt met deze inspekteur in zijn kantoor van de Tax Adressors Office. Aanwezig op de afspraak, vertelt de inspekteur eigenlijk opnieuw hetzelfde als wat hij al vertelde bij de originele schatting en opmeting van het eigendom: de koper zal jaarlijks een bepaald bedrag betalen aan eigendomsbelastingen en voor de eerste keer is er wel wat te regelen, met name het bedrag dat hij al eerder vermeldde. Bij akkoord tussen koper en inspekteur en na betaling van het overeengekomen bedrag, worden onmiddellijk Tax Clearance-dokumenten opgemaakt. Deze dokumenten bewijzen dat er een bepaald bedrag aan belastingen werd betaald aan de daarvoor verantwoordelijke belastingsdiensten. Hoeveel geld er uiteindelijk naar de belastingsdienst gaat en hoveel ervan blijft kleven aan de inspekteurs handen is "anybody`s guess". Het doet er ook weinig toe, het betaalde bedrag is altijd kleiner dan het officieel verschuldigde bedrag dus het is altijd "een deal". Na de Tax Adressors Office dient men zich te begeven naar het kantoor van BIR (Bureau of Internal Revenue). Hier dienen slechts kleine bedragen betaald te worden, voornamelijk voor taxzegels die op allerlei dokumenten gekleefd worden. Het BIR registreert de aankoper van huis/grond als rechtmatige eigendomsbelastingbetaler voor de toekomst. Na bevestiging van BIR dient men zich te begeven naar het kantoor van de Registry of Deeds, alwaar men uiteindelijk het laatste en belangrijkste officiele dokument aflevert: namelijk dat van geregistreerde eigenaar van huis/grond. Dit alles neemt vele maanden in beslag. Maar met geduld komt men er wel.
Categorie:leven in een ander continent
24-09-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
22-09-2009
Huis en grond aankopen in de Filipijnen door een buitenlander
Als niet-Filipijnse buitenlander kan men een appartement (of condo in een appartementsgebouw) of huis aankopen, maar niet de grond. Volgens de Filipijnse wetten heeft een buitenlander niet het recht om grond (land) in de Filipijnen te verwerven. Men is eraan bezig om deze wetten te veranderen of aan te passen, maar niemand weet momenteel hoevele jaren dit gaat duren noch wat er precies zal veranderd worden (nu reeds wordt er vagelijk gesproken over het invoeren van minimum-prijzen voor grond te kopen door buitenlanders om het gras niet weg te maaien voor de voeten van Filipijnen die ook wel een lapje grond willen aankopen maar niet dezelfde middelen hebben als buitenlanders). Het klinkt logisch voor Filipijnse ingezetenen. Wil men als buitenlander toch grond verwerven in de Filipijnen, kan dit nu reeds op verschillende manieren. Als de buitenlander in kwestie lid of aandeelhouder is van een of andere erkende Filipijnse firma en de grond wordt aangekocht door de firma ten voordele van de buitenlander/aandeelhouder in kwestie: geen probleem. Als de buitenlander huwt met een Filipijnse vrouw en daardoor automatisch de Filipijnse nationaliteit verwerft: geen probleem. Als de buitenlander enkel samenwoont met een Filipijn(se) kan men ofwel de aangekochte grond op naam van de Filipijnse vriendin of vriend registreren en het huis op die grond op eigen naam, ofwel beide op naam van de Filipijnse vriend(in) registeren en een huurkontrakt voor lange duur opmaken (long term leasing-contract) op eigen naam. Deze kontrakten worden opgemaakt voor een duurtijd van tenminste 20 jaar en zijn verlengbaar voor tenminste 1 maal eenzelfde duurtijd. De kontrakten in kwestie bepalen dat de huurder alle financiele verplichtingen overneemt van de werkelijke eigenaar voor de duurtijd van de overeenkomst en bijgevolg ook de belastingen op grond en woonst in de toekomst zal betalen. Belastingen op grond in de Filipijnen zijn vergeleken met Europese normen, te verwaarlozen. Belastingen op de woonst zijn afhankelijk van een schatting uitgevoerd door een inspekteur van de NHA (National Housing Authority). Al met al is het financieel interessant, vooral wanneer men als buitenlander toch al zin heeft om in een land als de Filipijnen te gaan wonen, en vaak veel interessanter dan in Europa of de USA (zelfs rekening houdend met de real estate prijzen die in de USA als bakstenen gevallen zijn gedurende het afgelopen jaar).
Categorie:leven in een ander continent
22-09-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
21-09-2009
Commercials in de Filipijnen (2)
In tegenstelling tot Europa waar het politici verboden wordt om in commercials "op te treden", is dit schering en inslag in de Filipijnen. Het motto daar is: "hoe kunnen we het publiek inlichten zonder gebruik te maken van commercials ?" Het antwoord op die vraag lijkt nogal eenvoudig, dunkt mij: door middel van min of meer sociologische, kulturele of wetenschappelijke programma`s die geen gebruik hoeven te maken van bekende gezichten van politici (noch van minder bekende gezichten die alleen maar trachten beter elektoraal bekend te worden door op te treden in commercials) om hun boodschappen uit te dragen. Hoe dan ook, politici in de Filipijnen zoals Manno Villar, Mar Roxas, Ronnie V. Puno, Noli de Castro enz. maken gretig gebruik van het medium televisie en het merendeel van ongeschoolde kijkers slikt dit ook gretig. Een heleboel van deze politici komen uit een overwegend arm milieu en zijn rijk geworden (nouveaux riches, weet u wel), waarschijnlijk door ergens door iemand anders (een niet onbelangrijke zakenman of politicus) geholpen te zijn om in de politiek te stappen en daar carriere te maken. Sommigen van hen zijn biljonair thans (althans in Filipijnse Peso uitgedrukt, maar biljonair in Filipijnse Peso is genoeg om ook miljonair in Amerikaanse Dollar te zijn). Het "gemene volk" in de Filipijnen is arm en derdewerelds maar hun politici leven als koningen waar ook ter wereld, met Zwitserse bankrekeningen en eigendommen in USA en in Europese belastingsparadijzen. Het is een kunst op zichzelf om het "gemene volk" achter je te behouden om op je te stemmen en intussen je bankrekening almaar te zien uitbreiden...
Categorie:leven in een ander continent
21-09-2009, 00:00 geschreven door cheverrant1
11-09-2009
Kerstmis in de Filipijnen
Kerstmis (Pasko) wordt gevierd in de Filipijnen op dezelfde data als in Europa: 24 en 25 december. De Filipijnen is een overwegend Rooms-Katholiek land, dus Kerstmis wordt gevierd op dezelfde data als in Europa. De avond van de 24ste december wordt Noche Buena genoemd, en het is een avond waarop familieleden en vrienden samenkomen om te eten, te drinken en te zingen. Vaak gaan zij gezamenlijk naar de middernachtmis. De 25ste december is een dag waarop familieleden, soms na een laattijdig ontwaken, elkaar bezoeken, geschenken aanbieden, tijd met elkaar doorbrengen (quality-time is tegenwoordig een populaire uitdrukking in het Engels voor zoiets). Kortom, het is ongeveer hetzelfde als wat westerlingen doen met Kerstmis. Een verschil is evenwel dat de media (televisie, radio, dagbladen enz.) zo ongeveer vanaf half september dagelijks beginnen aftellen naar Kerstmis, te beginnen met 100 dagen tot Kerstmis. Elke dag gedurende die 100 dagen wordt men bestookt met commercials, documentaires, nieuwsberichten enz. die duidelijk maken, indien nodig, dat Kerstmis weer op handen is. Onafgezien van financiele mogelijkheden wordt het de strot van het publiek ingeramd dat Kerstmis dient gevierd te worden. Kerstmis zou een speciale datum moeten zijn en is het nog altijd, maar het is ook uitgegroeid tot een kommercieel gebeuren zonder ekwivalent. Sommige andere evenementen zoals Halloween, Valentijnsdag enz. zijn bezig tot ekwivalenten uit te groeien. Onafgezien van de religieuze of kulturele importantie van laatstvermelde evenementen, verworden ook deze tot iets wat alleen maar kommercieel belangrijk is. Heeft Big Brother plaatsgemaakt voor Commercial Buddy ? Het heeft er alle schijn naar.
In mei 2010 worden er presidentsverkiezingen gehouden in de Filipijnen. Behalve een nieuwe president betekent dat ook een nieuwe vice-president en een nieuwe regering, net zoals in de USA bij voorbeeld.
2010 is begonnen. 
2009 nadert het einde. Ongebruikelijk in vergelijking met de voorbije jaren waarin ik hier in de Filipijnen was, werd het deur-aan-deur zingen door lokale kinderen (de zogenaamde Christmas-carollers) thans pas gestart ongeveer acht dagen voor Kerstmis. In de voorbije jaren werd daar alreeds mee gestart in oktober of november...
Na de ontdekking van bijna 60 slachtoffers, die neergeschoten, onthoofd, verkracht en gefolterd waren aan het einde van de maand november 2009, werd door de regering in funktie in de Filipijnen de "Martial Law" afgekondigd voor de provincie van Maguindanao. Vanouds een provincie met pro-islamitische voorkeur, en geheel in kontrast met de rest van de Filipijnen die hoofdzakelijk katholiek zijn. 
Elke avond opnieuw krijgen we wel op een of ander kanaal op televisie programma`s met debatten tussen presidents-, vice-presidents- en gouverneurskandidaten voor mei 2010. Let wel: dit zijn de Filipijnen. Alles heeft tijd nodig hier. Het startte hier al maanden geleden en het zal doorgaan tot de nieuwe president verkozen wordt in mei 2010...
In mei 2010 worden er verkiezingen gehouden in de Filipijnen voor een nieuwe president. 
Enkele dagen geleden vond er een bloedbad plaats in Maguindanao, Filipijnen. Een konvooi met politici, hun famileleden, reporters, veiligheidsagenten werd brutaal aangevallen en uitgemoord door middel van neerschieten en/of onthoofdingen.
Tyfoon Ramil (internationale naam: Lupit) kwam en ging zonder veel schade aan te richten aan de Filipijnen halverwege oktober 2009.
Half oktober 2009 bedraagt het officiele aantal doden in de Filipijnen tengevolge van orkanen Ondoy en Pepeng meer dan 770.
Als men een huis te koop aantreft dat aardig lijkt om te kopen, is het vooreerst nodig om te weten of dit huis MET grond is of zonder. Indien zonder grond, dient men zich vooraf te informeren waarom de grond niet onmiddellijk te koop is, indien wel wie de eigenaar is (niet noodzakelijk de eigenaar van het huis op die grond), voor hoeveel de grond dan wel te koop mag zijn indien al te koop en of er al dan niet een titel van land-eigendom aan verbonden is.
Als niet-Filipijnse buitenlander kan men een appartement (of condo in een appartementsgebouw) of huis aankopen, maar niet de grond. Volgens de Filipijnse wetten heeft een buitenlander niet het recht om grond (land) in de Filipijnen te verwerven. Men is eraan bezig om deze wetten te veranderen of aan te passen, maar niemand weet momenteel hoevele jaren dit gaat duren noch wat er precies zal veranderd worden (nu reeds wordt er vagelijk gesproken over het invoeren van minimum-prijzen voor grond te kopen door buitenlanders om het gras niet weg te maaien voor de voeten van Filipijnen die ook wel een lapje grond willen aankopen maar niet dezelfde middelen hebben als buitenlanders). Het klinkt logisch voor Filipijnse ingezetenen.
In tegenstelling tot Europa waar het politici verboden wordt om in commercials "op te treden", is dit schering en inslag in de Filipijnen. Het motto daar is: "hoe kunnen we het publiek inlichten zonder gebruik te maken van commercials ?"
Kerstmis (Pasko) wordt gevierd in de Filipijnen op dezelfde data als in Europa: 24 en 25 december. De Filipijnen is een overwegend Rooms-Katholiek land, dus Kerstmis wordt gevierd op dezelfde data als in Europa. De avond van de 24ste december wordt Noche Buena genoemd, en het is een avond waarop familieleden en vrienden samenkomen om te eten, te drinken en te zingen. Vaak gaan zij gezamenlijk naar de middernachtmis. De 25ste december is een dag waarop familieleden, soms na een laattijdig ontwaken, elkaar bezoeken, geschenken aanbieden, tijd met elkaar doorbrengen (quality-time is tegenwoordig een populaire uitdrukking in het Engels voor zoiets). Kortom, het is ongeveer hetzelfde als wat westerlingen doen met Kerstmis.
