avdexml:namespace prefix = "o" ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

DAAR GAAN WE WEER

Na een kleine pauze gaan we weer van start, de avonden worden langer en er heerst een relatieve rust in de volière. De bultjes zijn aan hun welverdiende winterrust toe en zitten voorlopig op een daglengte van 9 uur. We gaan verder waar het stopte de 1-dag show van Antwerpen, één week later was de  tentoonstelling op het dorp van Pijpelheide  ingericht door “de Heikneuter “  dit is de plaatselijke vogelvereniging waar ik lid van ben. Met een tiental bultjes was ik aanwezig en met drie kampioene titels was ik tevreden. Wie de show van Pijpelheide nog nooit bezocht gaat het niet geloven maar het aantal en de kwaliteit van de aangeboden postuurvogels is uitstekend. Voor wie Yorkshire wil zien is deze show een must, buiten de speciaal shows voor Yorkshire  kan men bijna nergens zoveel vogels zien op een show in België.

Ook de  Diamond Bird Show kreeg in dit weekend zijn verloop en ook hier was ik present met men bultjes, het opsplitsen van uw show team is nooit aan te raden maar ik wilde hier aanwezig zijn. En het resultaat was niet zo slecht met 5 x goud, 3 x zilver en 2 x brons hoefde ik niet te blozen, natuurlijk moet men dit alles in zijn juiste context zien.

Nog een week later, we zijn dan ergens tegen 15 oktober ben ik te gast met 15 bultjes in het Hagelandse  Houwaart de plaatselijke Uil hier richt een tentoonstelling in. In een klein parochiezaaltje met goed 500 vogels, gedragen door een kern van vriendelijke  gemotiveerde medewerkers die u graag zien komen, en een prijzentafel die er mag zijn, en ja de frietketel  ontbrak niet voor mij is dit nostalgie en gezelligheid  ten top. Ver weg van soms verzuurde deelnemers die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en zelfs weigeren hun prijs in ontvangst te nemen als de uitslag niet hun verwachting inlost. Men komt ze al eens tegen op de Haute couture shows en dit alles omdat ze denken dat hun marktaandeel in gevaar is.

Ondertussen zijn men eerste schuchtere stapjes gezet op het gladde ijs van de keurmeesters piste, na de theorie die me eenvoudiger leek ben ik aan de praktijk toe. Net als de scheidsrechters in het voetbal krijgen de keurmeesters vaak te horen dat ze er het minst van kennen. Wel men waardering voor deze mensen is nog gestegen, men moet er maar gaan aanstaan wetende dat men meer liefhebbers zal moeten ontgoochelen dan vreugde te bezorgen. Er wordt aan keurmeesters de meest vreemde gaven toegekend, zo zouden ze bijna al de stamnummers kunnen onthouden en het record ringnummer lezen staat op 1 sec naar ik hoor, wat niet zo snel is aangezien het gemiddelde 1.5 sec zou bedragen. Alle gekheid op een stokje natuurlijk maar ik stel vast dat elke keurmeester waar mee ik samenwerkte in eer en geweten een verantwoord aantal punten probeerde toe te kennen waar de vogel recht op heeft. Men mag ook niet vergeten dat zonder scheidsrechter(keurmeester) er geen voetbal wedstrijd(tentoonstelling) kan plaatsvinden, en dat de supporters(vogelliefhebbers) van hun eigen ploeg(vogels) nooit de fouten zien die de scheidsrechter (keurmeester)ziet, maar wel deze van de tegenstander die de scheidsrechter dan volgens hen weer niet ziet.

De weg is nog lang natuurlijk en op ervaring kan ik nog niet terugvallen maar de praktijk  is de beste leerschool , met ervaren keurmeesters mogen meelopen die u in de geheimen of gebreken van elk ras inzicht geven maakt het wel erg boeiend.

Voor wat shows betreft was de bulten show van Spy men laatste deelname voor dit jaar ik ga de winterse rust van de bultjes niet in de war sturen door veel wisselende lichturen. De beste bultjes mogen zich gaan voorbereiden op het WK. In Nederland als de vogelgriep geen roet in het eten gaat gooien, naar ik verneem gaat men bij de C.O.M verder onder het motto hoe meer wereldkampioenen hoe meer vreugde. Op het einde van het verhaal gaat dit één ontgoochelde geven en 29.999 wereldkampioenen. Naar ik verder verneem denkt de Europese wielerfederatie (UEC)  ook in dezelfde richting één wereldkampioen per kleur van fiets waarop ze rijden bij het overschrijden van de aankomstlijn.