Margot en Rudy vertellen ons honderduit over Noorwegen, een land waar ze hun hart verloren hebben. We komen bijzondere dingen te weten over dit land, weetjes die je alleen maar ontdekt als je hier woont, o.m. Het instaploon en het gemiddeld salaris in Noorwegen? Wat, wanneer en hoe eten de Noren? De fastfoodcultuur en wat zijn de gemiddelde werktijden? Wanneer beginnen ze aan de job en hoe vroeg stoppen ze met werken? Het ondernemen dat hier helemaal anders is dan in België, de werkloosheid in Noorwegen, de scholen en de gezondheidszorg en natuurlijk over de ongekende mogelijkheden die dit land biedt met z’n bijzondere natuur. De 3 talen die hier gesproken worden , de criminaliteit, de karikaturen over de Zweed , de Deen en de Noor. Ik schijf het allemaal op en zal het met je delen in het boek dat we uitgeven in het najaar. “Home at Europe 2007-2008“.

Margot biedt ons spontaan de mogelijkheid aan om ons wasje te doen, want dat was de initiële reden waarom we stopten aan deze camping. Alle handdoeken moesten eens gewassen worden. Rudy geeft ons een kilo kabeljauw “Zelfgevangen dit weekend” zegt hij fier. We bedanken hem hartelijk. Om 10 uur ‘s avonds is er concert in het hotel. Het zijn hier in deze streek de “Hamsun dagene” en ter ering van Noorwegen’s grootste dichter is er overal wel wat te doen in hier. Het wordt een soort country avond in het Noors met veel humor, dat horen we aan het publiek dat stevig lacht met de grappen. Wij zitten wat om ons heen te kijken want we verstaan er natuurlijk niets van.

Zondag 3 augustus. Het is halfnegen als we uit het warme bed komen en geconfronteerd worden met de zomers in Finland. Het is 7 graden koud. Een wagen komt oprijden en laat zijn houten bootje in het water. Twee vissers die op zalm gaan vangen, een Zondagsport in Finland en het brengt nog goed op. 3,5 euro betaalden we voor 100 gram, in de winkel. Onze buurman was vanochtend al weer gaan vissen en maakt een jongen van 11 kilogram schoon aan de rand van de rivier. Ik zie hem, wanneer hij het boeltje ingewanden en bloed verwijderd en de plek schoon maakt ons restje spaghetti die ik gisteren in de rivier gooide uit het water halen. Ik spreek hem aan en zeg dat die van ons is. “ No good for the fisch“, zegt ie wat nors, “there is a box “. We hebben het helemaal verkeerd gedaan. Van dit water kan je drinken vervolgt hij als het proper blijft. Ik excuseer me en hij knikt weer eens als hij onze vuiligheid in de vuilnisemmer gooit die wat verder op staat. Finnen plassen ook niet in de natuur, vervuiling! De mannen gaan in het urinoir dat bij de toiletten staat op parkings! We tellen onze flessen wijn en wodka. In Noorwegen mag je volgens de douane voorschriften max. 2 liter wijn invoeren onder de 22% en 1 liter van een straffer gehalte. Ook aardappelen mag je niet meebrengen, sigaretten max. 400 stuks. Dus moeten we wel het een en ander verstoppen in onze garage in de hoop dat we de volgestouwde garage, we zijn een jaar onderweg en hebben nogal wat spullen toegevoegd bij wat we al hadden ingeladen bij ons vertrek in dus maar hopen dat we niet moeten uitladen want dan zijn we wel een half dagje bezig en zullen een behoorlijke boete moeten betalen als ze onze flessen vinden. Ontbijtje , koffie en on the verder onderweg naar de Nordkap.

We rijden een paar honderd kilometer en belanden in Kilpischarvie, het grensdorpje met Noorwegen. We tanken onze camper vol aan 1,54 euro de liter. We vervangen onze extra gasbidon omdat je in Noorwegen, net als in Finland geen GPL kan vinden en we slechts half vol, zo je wil half leeg staan. Als we in dit Noordelijk gebied zonder gas vallen zou dat betekenen dat onze ijskast het niet meer doet als we stilstaan , we geen warm water hebben en ook geen verwarming meer,dat kunnen we niet maken. De weg naar het Noorden die we volgen lijkt al een beetje op het einde van de wereld, alleen maar sparrenbomen en sparrenbomen, puur natuur. Onze Repsol lege tank heeft een sluitingstuk dat erg lijkt op dat wat men hier gebruikt maar past net niet. We hebben al eerder de gastank moeten vervangen in Spanje omdat onze Belgische aansluiting niet paste. Ik wring de zelfgemaakte constructie, de aansluiting die je op de bidon plaatst uit elkaar om met de Belgische aansluiting die ik opzij gelegd had te proberen op een Noorse tank. He lukt. Gas is very expensive zegt de man en rekent ons voor 85 voor de tank en 30 voor gas: 115 euro. We schrikken maar hebben geen andere keuze. De weg die we volgen ligt er verlaten bij, hij word ook smaller en slechter bereidbaar. Af en toe komen we een camper tegen of wat auto’s. rendieren lopen hier op de weg en hebben voorrang. Magnifieke om zo’n rendier te zien oversteken. In een stalletje van niets verkoopt een Lap wat dierenhuiden en wat Lapse spulletjes. We kopen een muggenmepper, “Lemmenlätkä” want er zitten wat muggen in de auto die je met niets weg krijgt en we vrezen dat hoe noordelijker we rijden hoe meer muggen ons het leven zuur zullen maken. De muggen zoemen ook niet, ze vliegen geruisloos langs je heen en pakken je vel zonder dat je er erg in heb, ik tel 14 bobbels en Sam 20, maar ze slaat niet zo op die beestjes. De douane van Noorwegen zijn een niemendalletje, we rijden er gewoon door. Er is geen controle. Onze grootste vriend tijdens onze reis is Proximus die ons bij elke grensovergang in een ander land een sms’je stuurt. “Proximus goede reis, bellen naar een Europees land kost 0,5939 euro/min en gebeld worden 0,2904 euro inclusief BTW. We merken dat de prijs in het begin toen we vertrokken, met vodafoon 0,99 euro was, dus dat gaat de goede richting uit.

Alleen is het zo dat Noorwegen niet in het vodafoonnetwerk zit, dus dat voordeel hebben we niet. Vanaf hier worden de bomen kleiner en na enkele kilometers staan we in bewondering van het veranderende landschap. We rijden een stukje hoger dan Murmansk in Rusland en zitten een stuk boven IJsland zien we op de kaart Het wordt bergachtig , en we rijden langs een enorm meer zo lijk het maar het is de zee, Lyngen, een baai van wel honderd kilometer lang. Sneeuw op de bergen, zonlicht dat ze verlicht en veel kristalhelder blauw groen ijskoud water. Dit is prachtig, als in een prentbriefkaart rijden we maar dan een hele grote levensechte. Als ik zeg tegen Sam dat ik even ga stoppen om een foto te maken zegt ze laconiek, liefje de eerstkomende 300 kilometer is het niets anders dan dit. Dit is het mooiste land van Europa zeggen we tegen elkaar maar het is er onbetaalbaar om te wonen,althans met ons salaris en hier op reis met ons budget. Een landkaart die we onderweg kochten kost 20 euro. Sam meent in een oogopslag een prijsaanduiding in een benzinestation gezien te hebben van de diesel, 25,….. NOK. We worden even stil, Sam zegt plots dat zou dan meer dan 3 euro per liter zijn! Als we rijden beseffen we allebei dat we een beslissing moeten nemen. 3 euro voor een liter diesel, kan niet waar zijn. Groenten en fruit zijn hier niet te verkrijgen volgens onze gids en vlees en verse vis zijn peperduur. Een pakje sigaretten kost 10 euro! We besluiten om een dubbele check te doen aan het eert volgend tankstation. Prijs van de diesel:12,50 NOK we vragen hoeveel euro dat is aan de kassa. 1,67/l berekent de jongeheer. We informeren naar de prijs van de brug die we zullen moeten nemen om naar het Noordelijkste eiland te gaan waar de Nordkap op ligt en men verteld ons dat je twee keer moet betalen, de heen en terug weg 150 euro kost. . We zetten ons even aan de kant en houden onze algemene vergadering. Van dit punt, Lokvollen, uitgesproken “leukvol “ moeten we nog 550 km rijden tot de Nordkap, langs dezelfde weg terug, er is er maar één weg betekent dat 1100 kilometers. We zijn vandaag 7 uur onderweg geweest voor 257 kilometer. De weg is smal, je vertraagd omwille van de rendieren, je stopt even om de benen te strekken, een fotootje te nemen en iets te eten. Dat betekent een gemiddelde snelheid van 36,7 km per uur . Sam berekent op haar grote calculator dat we aan deze gemiddelde snelheid en in het vooruitzicht dat we nog 1100 km te rijden hebben: 29 uur zullen rijden aan 7 uur per dag, zoals we dat vandaag deden, dat we nog 4,28 dagen rijden heen en terug zonder een al te lange stop op de Nordkap zelf? 1euro 67 per liter, we verbruiken 10 liter per 100 km is gelijk aan 183,7 euro diesel, in Belgische frank zou dit uitstapje, uitspatje 7408 frank kosten en zijn we 4,28 dagen + een dag terplaatse is 5 dagen onderweg om terug op dit punt zijn? Is dit verstandig vragen we ons af en willen we dit? We stappen even uit voor een frisse neus, dat is hier niet zo moeilijk, nemen de fact and the figures nog eens door. Ik vouw de landkaart van Noorwegen open en Sam zegt dat de ‘Lofoten’ ook erg aantrekkelijk zijn met de Fjorden en zo.

Noorwegen heeft zoveel prachtig plekken te bieden. Op onze kilometer teller staan nu 22389 kilometers die we afgelegd hebben van Antwerpen op 15 oktober naar het zuidelijkste punt in Sicilië: Marzamemi op 13 april ( toen 11527 kilometers gereden) en van daaruit op weg naar het Noorden van Europa via Italië, Slovenië, Kroatië, Hongarije, Slovakijë, Polen, Duitsland, Zweden, Finland tot op dit punt, Lokvolle in Noorwegen. Een afstand van 10862 km.

We tanken onze dieselbak lekker niet ‘leukvol’ en maken vandaag op zondag 3 augustus rechtsomkeer richting ‘ het zuiden’.

We rijden tot we een mooie plek hebben gevonden met zicht op zee, recht tegen over een gletsjer in het dorp Skibotn. Er staat een noordenwind, letterlijk te blazen.

Ik verken het plekje en loop langs de branding van de zee. Ik vind alleen maar wat grijs paarse mosseltjes tussen de zilverkleurige stenen op het strandje, weekdieren zullen het hier wel te koud hebben om te overleven vermoed ik.

Maandag 4 augustus

Vanochtend werden we wakker met het geluid van overvliegende meeuwen, het 11 graden buiten, het zonnetje schijnt en we nemen de map om onze zuidelijke bestemming te bepalen.

Het eiland Senja stelt Sam voor. In de Trotter lezen we dat dit schitterend eiland alleen maar door de Noren wordt bezocht en dat je er alle Noorse landschappen aantreft. Het natuurpark Anderdalen biedt een landschap dat aan de Noordkaap doet denken. Een mooi alternatief toch.

We drinken samen koffie in de prentbriefkaart en bedenken dat de andere richting uitrijden, terug zuidwaarts ons ook wat ademruimte geeft. De afgelopen week van zondag 27 juli tot gisteren, zondag 2 augustus hebben we 2332 kilometer gereden in 6 dagen. We nemen vanochtend de tijd om bij te schrijven en de huishoudelijke poespas uitgebreider aan te pakken. We hebben nog 6 weken vakantie tegoed, 42 dagen voor we terug thuis zullen versus moeten zijn.

Een tikie vervelend als het licht blijft de hele avond en ook de nacht, als Sam, die daar zo geen last van heeft al slaapt, schrijf ik wat aan het script en het boek maar het wordt gewoonweg niet donker en er is een klokje in me dat zegt “nog niet moe worden“. Ik sluit maar alle gordijntjes en kruip in bed, kan niet de hele nacht schrijven. Morgen gaan we weer bollen ‘naar het zuiden! ”

We rijden richting Tromso en cruisen door de bergen, de brede ravijnen en de afwisselende landschappen zoals we die kennen van in Wallis, Zwitserland. Alleen de ontelbare meren hier maken het nog mooier. De bergen zijn ook niet zo hoog en toch ligt er op de noordflanken nog sneeuw. De hoogste berg is Noorwegen is amper 2469 meter hoog. We rijden voorbij een Shell benzine station en lezen dat een litertje 13,87 kronen kost, dat is 1euro 84. We denken da de prijzen hier vrij zijn. Voor een vers broodje ( 750 grammen) dat we kopen betalen we 30 NOK, dat is 4 euro. Lekker en duur. Op een parking van we aan bestuurder van een Chevrolet die een groene nummerplaat heeft wat het verschil is met de normale witte en zwarte letters. Hij verteld ons dat je de helft betaalt als de achterste zetels er uit zijn, zogezegd een werkauto

Voor zijn Chevy, een groot model maakt dat 90.000 euro ipv 180000 Euro. We kunnen ons niet voorstellen dat je bij ons een auto, taks included 7.259.400 Bef betaald. We rijden een stuk verder door een prachtig landschap en na elke bocht ontvouwd zich een ander meer, mooie bergen en een geweldige view. Regelmatig zien we een bordje ‘Turist information’ staan, de eerste keren stopten we maar al snel hadden we door dat zo’n bordje meestal verwijst naar een lokaal straatwinkeltje met Sami spulletjes, Lappensouveniertjes, waar ze een paar reclame brochuurtjes hebben over de streek. Een middel om toeristen te lokken natuurlijk. Met Donald Fagen’s: “Green flower Street” scheuren we door de ravijnen en flaneren langs de meren met onze camper. Af en toe wandelt er een rendier op of over de weg. Het zijn geen dieren die wild om zich heen over de weg spurten of wegvluchten, ze grazen wat en lopen dan, zich helemaal niets aantrekkend van voorrangregels of wat dan ook, over de weg. Altijd opletten geblazen. Sam stuurt een sms’je naar Alain Soetaert met de boodschap dat we door de Noorse fjorden cruisen met de zalige muziek,van Donald Fagen en krijgt gelijk een sms terug dat hij in de Dordogne rijdt met Steely Dan op de achtergrond. Wat zalig. Het valt ons op dat de schattige houten en gekleurde huisjes hier helemaal geen dakpannen hebben, een stalen of ijzeren plaat ligt erop. Hier is nog business voor Wienerberger bedenk ik me.

‘s Middags zetten we ons tafeltje buiten en trakteren we onszelf op een Noors schoteltje met haring in het zuur, verse roze garnaaltjes die opgewarmd zijn in olijfolie met zwarte peper, verse gemarineerde zalm op een bedje rucola, rode en witte ui erover, vers Noors brood, in de schil gekookte aardappeltjes met Spaanse Allioli erop. Fantasietje erbij van mosterd dille saus, mierikswortelsaus en dat alles geserveerd met een Franse witte wijn, From the French wine makers, vin de table imported to Zweden. Op onze vervolgweg rijden we regelmatig door tunnels door de bergen, z’n 300 tot 2,5 km lang die primitief gehakt zijn in de bergen en sober verlicht. Hopen maar dat we geen tegenligger hebben want dan moet één van de twee achteruit rijden naar een inhammetje dat wat breder uitgehakt is, maar dat valt tot nu toe mee. Er zijn niet zoveel reizigers hier. Af en toe een camper die ook onderweg is op dit schitterende eiland en tegen valavond, hoe wel de avond hier niet valt, op zoek is naar een plek om de nacht door te brengen. De dorpjes zijn niet echt dorpjes zoals wij ze kennen. Er zijn geen winkeltjes , kerkjes of een cafeetje. Af en toe wel op een plek , we zoden het kunnen vergelijken met een gehuchtje waar ook een schooltje, een postkantoor en een kapper is. Het zijn eerder wijkjes met een paar huisjes die we tegen komen. In een klein dorpje maken we kennis met twee Russische dames, moeder en dochter uit Sankt Petersburg die met z’n tweetjes Noorwegen verkennen. Aardige mevrouw die zeer geëmotioneerd verteld over de leukste plekjes die ze al bezocht hebben. Ze zijn ook naar de Noordkaap geweest maar weinig gezien omwille van slecht weer. “En dan sta je daar en poosje naar de verte te kijken en je ziet alleen maar mist. “ verteld ze. Wel hebben ze 150 NOK betaald voor de auto, en 45 NOK per persoon om over de brug naar het eiland te rijden en nog eens elk 200 NOK om de tunnel te nemen naar de Nordkap zelf. Ik bereken even als ik ze gadesla: Dat maakt omgerekend van Noorse Kroon naar onze munt 80 Euro voor een portie mist! Goed dat we er niet naar toe geweest zijn maar de tijd die we over hebben nu kunnen gebruiken, alsook de centen om de fjorden te bewonderen. Hier in dit geweldige landschap, waar we rijden op een één baansvak valt onze gsm vaak uit. Geen netwerk beschikbaar geeft hij aan. We trekken naar een dorpje HAMN. In de Trotter, van een paar jaar geleden, staat dat dit vissers dorpje een bezoekje waard is en dat men daar viskoppen droogt. Als we het bordje zien staan zien we enkel een spiksplinter nieuw hotel in wit hout met luxe flats en kamers aan het haventje. Het dorpje is niet meer. Richting Grillefjord rijden we door de bergen , de weg kruipt langs de fjorden heen, bijzonder want meestal kan je niet zomaar van de ene fjord de andere inrijden. Er steekt een vos over op het eenzame pad, ik stop om een foto te kunnen maken maar de vos is sneller dan ik.