Donderdag 12 juni,

Sam schudt me wakker, “ onze voortent hangt helemaal schuin en scheef “ zegt ze.

Het is 6 uur en ik haast me naar buiten via de camperdeur omdat de tent de deur blokkeert. Een grote regenplas van het voorbije onweer vannacht heeft onze zonnetent haar linker steunpaal naar beneden gehaald. We drukken met ons beiden het water eruit en herstellen de schade. Het is 16 graden buiten en na de herstellingswerken komt het zonnetje al piepen. Sam gaat terug naar bed maar ik ben nu wakker en wil de eerste momenten van een nieuwe dag in me opnemen. Loop wat langs de rand van de zee, over de camping naar het sanitaire gebouwtje in m‘n uppie, iedereen slaapt nog.

We grillen de visjes en op het moment dat ze lekker beginnen geuren en kleuren, begint het te onweren. Een prachtig zicht wel, die donkere wolken over het water,maar het wordt te guur en te nat om buiten te eten, zelfs onder de zonne- of regentent . We nemen de laatste hapjes binnen in de camper maar zijn compleet nat. Een namiddag voor een filmpje; ik zet ‘Die hard 4’ op, met ondertiteling, nog een cadeautje van Patje, en kijk vol spanning naar het verhaal dat natuurlijk een tikkie overdreven is. Maar leuk entertainment voor een regenachtige namiddag. Avonds voetbal, Duitsland Kroatië op het groot scherm van de bistro. Er hangt het voetbalsfeertje en Kroatië wint.

Vrijdag, we rijden zo’n 350 km door een schoon landschap dat onmetelijk groot en groen is. Aangekomen in Trogir, waar de luchthaven van Split zich bevindt, zoeken we een camping. Er is wat poeha over de plaats die we inrijden, die ons was aangewezen door de dame van de receptie. Een Duits koppel zegt dat we daar niet kunnen staan want dat daar anderen hun auto parkeren. Ik heb zoiets van: “Als die dame ons die plaats geeft wat kom jij je dan moeien met je blauwe peignoir en je krulspelden in je haar?” Later blijkt dat het evenwel niet ging om de auto die er zou gaan parkeren van de mensen van het tentje, maar veeleer dat we hun view op het water wegnamen. Een Hollander zegt ons dat hij morgen vroeg vertrekt en dat we beter op die plaats komen staan , groot, mooi zicht en zon. We doen maar wat ie ons voorstelt, want boel maken tijdens je vakantie voor een stukje grond is ook niet meteen plezierig. We blijven hier trouwens niet lang want het is een waardeloze camping.

Straks Marieke ophalen met een scooter, kan je hier huren voor 210 kuna/ dag. Ik kijk er naar uit om een weekje met m’n dochter op te trekken.

Zaterdag vijf uur. Chech Airlines vliegt via Praag naar Split airport ,slechts 15 minuutjes vertraging, ik zie ze al aan komen stappen, vrolijkheid op de tarmac. Marieke zwaait opgetogen naar me, en ik zwaai blij terug. We omhelzen elkaar innig want het is intussen van december geleden dat we elkaar zagen. Jolientje is er niet bij, die heeft nog examens maar dat maken we wel goed hebben we tegen elkaar gezegd. Met het brommertje rijden we door de pittoreske straatjes van Trogir waar we gekampeerd staan.

‘s Avonds gaan we vis a la plancha eten, wat geserveerd wordt in traditioneel klederdracht. Toeristen kunstjes, maar mooi om te zien. We zetten het tentje voor Marieke op en hebben een heerlijke nachtrust.

Zondag op weg naar Dubrovnik met een stop aan de beach van Igrane, voor een zwem wat het is vandaag tropisch warm. We slapen aan de zee en ‘s maandags morgen vervolgen we onze tocht via de grens van Bosnië-Herzegovina naar Dubrovnik. Een erg pittoresk stadje met geschiedenis en heropgebouwd na een zware oorlog, nog niet zolang geleden, ik schrijf er meer over in het boek, dus dat heb je tegoed.

Dinsdag ochtend lui en lekker in de swimmingpool van het resort en in de namiddag doen we de wandeling op de wal die rond het stadje ligt, prachtig, we zijn met ons drietjes gecharmeerd over Dubrovnik. Vandaag rijden we verder of zuidelijker, of naar Montenegro of naar het eiland dat Marieke gespot heeft en wondermooi blijkt. Straks even kijken naar de weersvoorspelling voor we beslissen.