Bassaldella,Italië, Dinsdag 27 mei

De landweg vanuit Venetië naar Udine is niet zo fraai. “Of je nu hier in het Noord Westen van Italië rijdt of ergens bij ons in de kempen, je merkt het verschil niet” zegt Sam. We nemen dan maar de autostrade richting Slovenija. In Bassaldella, de laatste stad voor de grens rijden we van de autostrade af om via een rode weg Slovenija binnen te rijden. Aan de lichten doet een man teken naar onze voorband, niets vermoedend kijk ik wat er aan de hand is en merk dat we een lekke band hebben. “O Jezus, de linkervoorband is helemaal plat.” We parkeren ons snel langs de kant en bellen Ruwelka, onze verzekeringsmaatschappij, op die ons het nummer geven van Winterthur. Een vriendelijke dame aan de telefoon stelt ons de nodige vragen die we beantwoorden. We staan op de Via Adriatica 77 in Bassaldella, Italië. De uiterst professionele vriendelijk en behulpzame dame zegt dat ze voor een oplossing zal zorgen. “Kan natuurlijk wel even duren” zegt ze, “We zijn in Italië hé“. Een uurtje later komt er een Europe Assistance depanagewagen aanrijden die ons helpt om het reserve wiel op te leggen. In minder dan een halfuur is de klus geklaard. We zijn opgetogen over de snelle service. Nog een halfuurtje later worden we gebeld door Europe Assistance, om te checken of alles naar wens verlopen is. Dit is service van het hoogste niveau. Als eigenaar van een Camper kan ik je Ruwelka die onderverzekerd is bij Winterthur zeer aanbevelen. Dit is op onze reis de tweede keer dat we beroep moesten doen op Ruwelka-Winterthur en in beider gevallen zijn we fantastisch geholpen. Dank je voor de excellente service. We rijden een eindje verder op zoek naar een pizzeria want Sam wil voor we Italië verlaten nog een pizza eten. Punt is dat je niet zomaar overal kan stoppen met ons vehikel en uit het verleden hebben we geleerd om de camper nooit alleen te laten staan dus zoeken we een restaurant met parking die we overigens snel vinden. We sluiten een deal, als naar gewoonte: We eten hier als we de nacht mogen doorbrengen op de afgesloten parking. “No problem sir“. En zeer vriendelijk ober stelt ons voor om hier een goede steak te eten en we zijn ook wederom blij verrast als we het aanbod vlees en vis in de verstoog zien liggen. Sam een filet pur, blue gegrild op echte houtskool met de warme Italiaanse groenten en ik neem de steak ruccola opgesmukt met Parmezaanse kaasschilfers. Een feestje wederom op onze laatste dag Italië.

We nemen een laatste cappuccino in het laatste dorpje van Italië; Pulfero, en rijden wat later door de onbemande grenspost Slovenië binnen en worden meteen overweldigd door het zeer bergachtig en groene landschap. Sam heeft gekozen om de Bergpas Vrsic, Bovec - Krajska Gora aan te doen en zo geschiedde. In Bovec informeren we ons over deze streek en worden warm onthaald en vriendelijk geïnformeerd door de man van de infodienst. We merken een verschil in aanpak van deze toeristische dienst in Slovenie en die van Italië. Is het de natuur van de Slovenen dat ze zo warm zijn of zijn de Italianen zo verwend door het toerisme dat ze bijna blaffen als je wat vraagt. Bovec is vooral een stadje dat leeft van Rafting-tochten op de wilde Soca rivier en bergsport in de Julian Alpen. In onze gids lezen we dat de plaatselijke munt hier Tollar noemt. We vinden een bancomat en deze geeft euro’s als we een bedrag moeten intikken en warempel, er komen ook 250 euro’s uit de automaat. We informeren ons en natuurlijk blijkt dat Slovenië ondertussen ook de Euro heeft ingevoerd. Onze gids is dan ook van 2005 en wat achterhaald op de veranderingen die plaats vinden in het verenigd Europa. We rijden een stuk langs die Emerald Soca rivier door de Socavallei naar het Oosten en zijn in onze nopjes. Onderweg houden we een stop op een idyllisch plekje aan het kristalheldere water helemaal in het ongerepte groen en Sam bereidt een salade. Ik ,met mijn springbenen, dat zegt Sam altijd, zit al in het water. Dit is een plek om lief te hebben. Hiervoor is een camper gebouwd zeggen we tegen elkaar, een woonwagen om door de bergen te cruisen, wat te eten onderweg en straks op een mooi plaatsje te gaan staan om de nacht erdoor te brengen. In Trenta begint de klim naar de Col en we stijgen tot 1620 meter in de zuidelijke luwte van de Julische Alpen ,hier rijden we in een rijkdom van flora en fauna, kijken als verwonderende kinderen naar de panorama’s waar we langs en doorheen cruisen, boven op de top van ligt er nog sneeuw. De drie-koppige Triglav, de hoogste berg van Slovenië overheerst het panorama. Hier zitten we niet zo ver van de grens met Oostenrijk. Onze motor moet behoorlijk werken en de luchtkoeling blaast stevig van het stijgen langs de haarspeldbochten en eens over de piek, houdt het blazen aan van het afremmen. In Kransska Gora zoeken we een plakje langs de rivier Sava Dolinka en na een aperitiefje bereiden we een spaghetti met inktvis en zitten bijna met de voetjes in het ijskoude groenblauwe water van de bergrivier te dineren. Wat een prachtige start in dit mooie land Slovenija en het is nog maar een begin.

In de overigens prachtige brochure over deze streek die we kregen in Bovec staat uitnodigend geschreven

We beamen dit completely.

Slovenië is een echt vakantieland. Klein, ik schat op de kaart iets kleiner dan België maar voor 54% bebost. Er wonen amper 1,9 miljoen mensen en er is daardoor meer dan 5 keer zoveel leefruimte in dit bebost en bergachtig land. Er zijn hier 26000 km rivieren en beken en 7500 Zoetwaterbronnen.

28 mei, De ochtend is vol van verwachtingen. Ik lees en schrijf aan de rivier en waan me in een paradijsje. We wassen onszelf één met de natuur in de ijskoude rivier en even later ook de borden en het bestek. Het is alsof we hier in een prentbriefkaart staan. Voor we er erg in hebben is het intussen, na de huishoudelijke taken, al half twaalf geworden. “Wat gaat de tijd snel” zeg ik en Sam voegt daar aan toe, “Neen, hier leven we op een ander ritme.”

We rijden verder tot in Bled, een dorpje dat prachtig aan het Bled meer ligt. De Camping, een ***** camping ligt helaas niet aan het water en per nacht betalen we 20 euro zonder elektriciteit. Niet vrij staan heeft zijn prijs natuurlijk. Wat een vreemde vaststelling. Toch besluiten we onze camper te parkeren omdat deze plek echt de moeite is om een lange fietstocht te maken en zo staan we veilig. In het midden van het meer is een eilandje met een kerk en wat bijgebouwtjes. Daar willen we morgen naar toe varen. We zijn plezierig verrast door de schoonheid van deze enige camping in de buurt. Hij noemt dan ook : Bled Camping. Weliswaar staan we niet alleen, zoals we vanochtend nog stonden op dat idyllische plekje aan de rivier, maar toch vinden we een rustig stukje groen aan het uiteinde en de rand van het woud. Ik hoor het gezoem van bijen in de bomen en we vinden hier absolute rust en stilte. Wat een plek. De douches zijn buitengewoon netjes en warm, en aan de balie liggen brochures met de meeste bezienswaardigheden en we lezen dat Slovenië met z’n vele rivieren en meren ook en vooral een vissersland is. Trotse vissers met hun prooi aan diverse rivieren staan afgebeeld in de prachtige brochure . Hier in de Bled Lake, Blejsko Jezero kan je karper bovenhalen van om en bij de 20 kg. Misschien dat we straks wel eens op zoek gaan naar een viswinkeltje. In Slovenië is het jaar 2008 het jaar van Primoz Trubar, de man die zijn volk leerde lezen. 500 Jaar geleden geboren in dit land en de schrijver van de eerste boeken in de taal van de burger. Hij stond erop dat de catechismus en het Abecedarium in de taal van het volk vertaald moest worden en aldus toegankelijk werd voor iedereen en niet alleen voor de elite en intellectuelen. Een memorabel en historische persoonlijkheid die het dus verdient om in de bloemen gezet te worden in 2008.

Als we op weg zijn voor een avondwandeling rond het meer valt het ons op dat op deze camping niet hoofdzakelijk of uitsluitend Duitsers gekampeerd staan zoals we in Italië veel zagen. Finnen, Noren,uiteraard Nederlanders en ook wat Belgen en we zien ook een camper staan met landteken GBE, we maken kennis en ze blijken uit een van de kleine Jersey eilandjes van Engeland te komen. Er staat een omgebouwde landrover met tent op het dak en die behoort tot aan een Zuid Afrikaans koppel die een 6 maanden trip Engeland-Zuid Afrika maken. We kennis met een Nederland echtpaar die hier 3 maanden als gastheer en vouw ‘werken’ voor Rent-a-tent. Kant en klare tenten voor 6 personen, helemaal voorzien van keuken en slaapmatrassen, die je kan huren vanaf 3 dagen en het koppel fungeert als gastechtpaar om de vakantiegangers welkom te heten en wat uitleg te geven over het reilen en zeilen van de streek en de camping. Leuk idee, uit Nederland natuurlijk, om dat een paar maanden in het jaar te doen. Je vakantie is gratis , je reis wordt vergoed en je verdient er nog een snabbeltje mee. We maken een avondwandeling langs het meer en al snel zijn we 4 uur weg geweest. 1,5 Uur heen, een drankje op het terras van het casino en 1,5 uur terug. Rustig en tevree vallen we in slaap met de stilte om ons heen. Dit is een plek om lief te hebben.

Vrijdag 30 mei,

‘ Dober dan Slovenija. Goedemorgen Slovenië ‘

Ik wordt wakker gezongen door de vogels in het woud. Het zonnetje rijst op boven de toppen van de Karawanken .Het is 17 graden buiten als ik aan het tafeltje koffie drink en de gastronomische brochure “ Taste Slovenië “ doorblader. Een prachtig uitgegeven brochure over de traditionele gerechten van de verschillende streken van dit land. Gisteravond zijn we een kleinigheidje gaan eten aan de rand van het Bled meer. In het midden van het meer ligt een schilderachtig eilandje waarop een oude Pelgrimskerk staat. In het restaurantje aten we een vleesschoteltje met o.m. de ‘Carniolan worstjes‘, die zijn wereldberoemd staat in het boekje maar vooral, en daarom zoek ik het op , een typische traditioneel Sloveens dessert ‘ Prekmurje Gibanica‘. Een smakelijk gebakje gevuld met cottage sheese, walnoten, appels en rozijntjes, erg lekker. De Slovenen hebben het goed, jongeren keuvelen - in een taal waar wij niets van begrijpen - bij een glas bier op de terrasjes en veel mensen kuieren of joggen langs het meer. De bediening in restaurantjes of cafeetjes is excellent en de meeste obers spreken een aardig mondje Engels. Het is goed toeven hier, Slovenen slagen erin onze westerse werkethiek te combineren met de easy-going joie de vivre.