woensdag 12 december, Conil de la Frontera. mochten we je niet meer bereiken voor Kerts alvast onze warme Kerstwensen en tot zeer spoedig voor onze Niewjaarswensen
****************************************************************** 12 december 2007 **********************************************
Quinta dos Carriços, Salema, Vrijdag 7 december 2007
Cici nest pas un conté
Zoals de 18e eeuwse Franse filosoof Denis Diderot een van zijn verhalen titelde lang voordat de belezen Waalse surrealist René Margrit een pijp schilderde met daarbij de negatie ceci nest pas une pipe.
Het uitzicht is hier prachtig, boven op een berg, 400 meter hoog staan- ik voel me net een ruimtevaarder- met in de verte tussen de bergflanken een spiegelgladde Atlantische oceaan. Groene heuvels, cipressen die oprijlanen van mooi ogende witte Quintas begeleiden, kantwerk van de olijfbomenkruinen in tegenlicht op de glooiingen van de heuvels . We bevinden ons tussen hemel en aarde hier in dit Nationaal park van 25 hectaren groot dat omgetoverd is ,met veel respect voor zijn natuur, in een camping op de heuvels van de westelijk Algarve, even voorbij Praia Da Luz. (Dit plaatsje was even in het nieuws gekomen een paar maanden geleden door de dubieuze verdwijning van peuter Maddy van Britse ouders.). Een paar kilometer verder ben je op het uiterste puntje van Europa..
Door de omvang van deze camping en de weelderige boom en struik inplanting staan de enkele campers hier verscholen voor elkaar opgenomen in de natuur. Iedereen heeft zijn eigen plaatsje en staat , vrij van inkijk, zoals dat heet. De stilte, het panorama, het groen, tot volledige rust kan je hier komen. . Hier zie je ook niet van die afgedankte caravans met door de zon en de ouderdom vervaalde zeilen erom heen zoals we eerder zagen op tweederangs campings. Het publiek, echte natuur liefhebbers me dunkt , is anders dan we tot nog toe tegenkwamen. Zij zoeken de stilte, de rust en het prachtige vergezicht op. Hier vind je jezelf terug zoals je was als kind, onbezonnen en vrij. Die beperking om zich een houding aan te meten, noem het volwassen zijn , het doen alsof tegenover de buitenwereld is hier ver weg. Mannen gemaakt om in beweging te zijn kunnen hier vrij en vrolijk in volle ontdekkingsglorie gaan onderzoeken wat er achter die heuvelbobbel verscholen ligt. Het waait er wel hard. Vanmiddag even de stoelen open gezet en wat genoten van het zonnetje maar al snel stond er een stevige bries te blazen. Je hebt de mooiste plaats van de camping met het mooiste vergezicht uitgekozen zei de eigenaar die kwam checken of we het naar onze zin hadden. Ook wel de plek, hier op het hoogste punt, die het meeste wind vangt voegt ie eraantoe. We laten meneer de wind om onze oren waaien. Om 6 uur pikdonker en een hemel zo zwart dat je er even bang van wordt. Bij gebrek aan mondain aanbod, aan schouwburgen met parterre en brasseriën waar obers in lange zwarte schorten en een wit servet over de arm plateaus ronddragen gaan deze bewoners van het nationaal park vroeg slapen. Ik luister nog even naar de krekels en tel een miljoen sterren aan het firmament. Binnen zet ik aflevering 6 van Kinderen van De wind op . Als ik een sigaretje ga roken rond 11 uur voel ik me weer die astronaut. Hier op de top van de berg zijn de sterren van daarstraks verdwenen en is de lucht bijzonder vreemd gekleurd. Daar waar de zon om 6 uur onderging is het nu donker geworden, alsof een schilder de rechtse kant van de aarde overschilderde met een dikke donkere inktblauwe laag olieverf en daar waar de zon morgen boven de zee hoort op te komen is er licht aan de einder, vreemd . De wind is gaan liggen, de nacht is bijzonder stil en rustig. Het enige wat ik hoor is het gedempt geblaf van een paar honden in de verte, net alsof ik in een luchtballon drijf boven de aarde. Zo is het goed, nu ga ik naar bed.
s Morgens zien we vanuit ons bed de zon opkomen boven de zee.
Toen we deze camper kochten was dat één van de vereisten , een venster aan het voeteinde van het bed om traag wakker te worden bij zonsopgang. Die investering is vanochtend al terug verdiend. Het is 13 graden buiten, frisjes, maar in het zonlicht al aangenaam om hare majesteit op je vel te voelen tintelen. We zitten omflankt door jeneverbessenstruiken op het okerkleurige zandpad recht in de zon, zicht op oneindig en zijn nu al behoorlijk stil en rustig.
We worden licht dronken van het één worden met dit unieke mooie landschap. Alsof we in een ansichtkaart zitten zegt Sam, helemaal vrij en omarmt door schoonheid, dat ervaar je niet elke dag. De stilte wordt gebroken door het gerij van enkele jeeps op de zandweg aan de andere kant van de vallei. Even later horen we wat knallen van een geweer. Het zijn maar jagers zegt ik, s zondags gaan de mannen in de bergen jagen. Een 10 tal minuten galmen geweerschoten door de vallei. De konijnen hebben ze door die jagers en zijn vermoedelijk gevlucht naar de andere kant. De jeeps rijden terug weg en het wordt weer misstil. Alleen een windje blaast door de parasoldennen. We beseffen dat het geluk dat ons hier treft ons zomaar overkomt en nemen het in ons op. Tegen zonsondergang hoor en zie ik zwaluwen sierlijk rond vliegen. Hier zitten ze dus als ze in de herfst het kouder wordend België verlaten. Eén zwaluw betekent nog geen zomer, zeggen ze, ik zie er een tiental maar alras wordt het frisser op ons grote terras, de zon verdwijnt en een windje zet op. Dus geen zomer ook niet als ze met zn tienen zijn. Het is 8 december, ook winter in de Algarve.
Onze eerste stop, terug in Spanje, na 5 weken zwerven in Portugal ,
Sevilla
, maandag 10 December
Wakker worden op de camping in Sevilla is net even iets anders dan dat we gisteren in het Nationale park, verwend met zijn rust en uitgestrektheid de stilte in ons op konden nemen. Het is alsof we naast een autostrade staan. Om 6 uur schrikken we wakker van ambulances of politiesirenes aangevuld met aankomende verkeer. De pendelaars naar de stad. Later bleek ook dat we op 100 meter van een autostrade, of een soort ringweg van Sevilla staan. Gisteravond hebben we wel 2 uur zitten zoeken naar deze vrij internationale Camping die zo blijkt op een ½ uurtje bus van de stad ligt. Geen aanduiding , geen pijltjes onderweg. We hebben alleen een adres vanuit een gids. *Camping Villsom, Ctra, N.IV 558,8 ,daar moeten we het mee doen. Met een GPS wel makkelijker te vinden vermoed ik en daar gaat deze camping ook vanuit. Sam vraagt, ik denk wel dat we een tiental keer gestopt zijn, aan locals, tankstations, taxichauffeurs en tenslotte bij het politiekantoor, waar in godsnaam die camping ligt. We rijden Sevilla weer uit, hebben een eerste glimp gezien van deze stad en het beviel ons wel. Het is pikdonker als we uiteindelijk aan komen en ons zomaar ergens parkeren op een vrije plaats . We zijn moe, hebben vandaag ook 350 km gereden, willen iets eten en naar bed. Ja, we hebben Portugal verlaten omdat we natuurlijk op tijd willen zijn in Malaga,Spanje, als de meisjes landen volgende week. Jolien wil gaan Skiën , Marieke wil in een stad zijn omdat ze ook wat wil studeren in de Bib voor het aankomende examen van januari. En ze willen naar ik vermoed ook wat zuiderse zon meenemen. Dus moeten we ergens wat vinden, en niet ver van een stad en niet te ver van de bergen . We hebben ook gekozen om een appartementje of een bungalow te huren, want met zn vieren in deze villa, met slechts 140 liter water, is wat krap. Het water van onze camper gaat ook beginnen leeglopen bij een temperatuur lager dan 4 graden. We kunnen een wagentje huren en zo Andalucia met zijn prachtige steden als Granada , Jaen en Cordoba ontdekken en natuurlijk de skipistes in de Siërra Nevada opzoeken. Als ik buiten kom zie ik dat dit best een mooi aangelegde camping is. Enkele appelsienen liggen rond de camper, waarschijnlijk afgerukt gisteravond bij het parkeren. Verder zie ik Palmbomen en Cactussen staan.
Op de kilometer teller van onze Chausson zie ik dat we de kaap van 5000 km net overschreden hebben. We zijn aardig onderweg.
Home at Europe in 2007 en wat zal 2008 brengen?.
*Camping Villsom, Ctra, N.IV 558,8 , als je ernaartoe wil als je Sevilla wil bezoeken bel vooraf even.
Tel. 954 720828
Sevilla
is een erg mooie stad met zijn grote paleizen, zn pleinen en boulevards , zn palmbomen die de stad een mediterraan tintje geven. Een 5 sterren gigantisch groot en zeer schoon hotel in het midden van de stad met de grandeur van zeer vroeger en zeer sjiek. We nemen de vrijheid er even binnen te lopen en nemen niet in overweging om hier eindejaar te komen vieren. Het Sylvestermenu kost 320 euro, overnachting niet inbegrepen. De paviljoenen neergezet voor de wereldtentoonstelling van 1929 een samenwerking tussen Iberia en Zuid Amerika hebben karakter en een tintje Zuid Amerikaanse en Arabische stijl. We nemen een kijkje in de Arena waar de stierengevechten van april tot september plaatsvinden. Verbazen ons over het feit dat per match, ik noem het zo maar, er 6 stieren voor de bijl gaan, in 20 minuten moet de toros, getreiterd,afgemat en gedood zijn. Eerst komt de matador de stier wat plagen met een roos doek , vervolgens komen er 2 ruiters te paard wat speren in zijn nek steken en dan komt de Matador , die voor het spektakel moet zorgen en met zijn rode doek afwerkt, dat betekent met een zwaard de stier die dan al door het bloedverlies half suf is maar meestal woedend ,doden. De beste Matador raapt 250.000 Euro op per spektakel en als de jury zijn prestatie goed bevind krijgt hij één oor, 2 oren en in het beste geval ook de staart mee van het gedode dier als trofee. In april elke dag vertoning , de andere maanden enkel op zondag. Kostprijs voor een moeilijk te verkrijgen ticket gaat van 20 euro , als je pal in de zon wil zitten tot 120 euro voor de beste plaatsen in de schaduw. Met gemengde gevoelens kijken we ernaar en worden we rondgeleid door een gids naar de stallen, en het fotoarchief van de beroemdste Matadores van Sevilla. In deze arena zijn nog maar 3 doden gevallen, zegt ze en dit in de 125 jaar dat de Arena bestaat. We laten ons leiden door de stroming van de Rio Guadalquivir en drinken in het zonnetje, het is 22 graden , een sherry aan de oever. The autentic Flamenco performed by the best artist, the most complete show of Spanish Dance in El Patio Sevillano, that breathes the pure atmosphere of Seville, , die al sinds 1952 loopt laten we toch maar aan ons voorbijgaan. We hebben sterk de indruk dat dit wat kunstmatig toeristen entertainment is voor bussen Japanners en Amerikanen die Sevilla op donderdag bezoeken en Vrijdag naar Parijs vliegen. Het aperitief, de flamencovoorstelling, diner en dessert moet in een uur en half geklaard zijn want er zijn 2 voorstellingen per avond zegt de dame die de tickets op straat verkoop.
Dinsdag 11 december , Conil de la Frontera
Voor we naar Malaga afreizen, de meisjes landen daar volgende week donderdag, willen we terug even weg van de stad, en dus weg van Sevilla.
Terug de wilde natuur in. Even voorbij Cadiz weten we een mooie camping te vinden,via de gids die we mee hebben, puur en wild gelegen aan de oceaan. Even weg van de drukte, het lawaai en de vele mensen in de stad, we kennen dat. Terug naar de puurheid , de desolaatheid , vergezichten en de stilte.
De weg N.IV van Sevilla naar de provincie Cadiz is prachtig. We glijden als het ware door een groots panorama. Kilometerslange olijfboomplantages, zandvlaktes, zoutmijnen, grote plassen waar Flamencos zomaar staan te staan op 1 poot, zich niet laten storen door het verkeer op deze ene weg die de 2 Zuidelijke provincies van Spanje met elkaar verbind.
We vinden wat we zochten en worden vriendelijk ontvangen door de eigenaar in goed Engels met Spaanse accent en Spaanse woorden. Zoeken ons een plaatsje waar de zon weelderig schijnt en waar we ook s morgens zon zullen hebben. Niets zo opwekkend als ontwaken met zonlicht in de slaapkamer. De Spanjaarden willen una parcela met schaduw, de Nederlanders una met zon zegt ie. Mooi, is het hier wel hoewel we ons realiseren dat de parcela op de Quinta dos Carriços in Salema waar we eerder stonden, een uniek gehalte schoonheid, weidsheid en panorama had. Maar hier is goed toeven voor een paar dagen. Zwembadje erbij met in het weekend sauna en bubbelbad. Wie weet blijven we wat langer. We bereiden een pasta chorizo en vinden het goed , hoewel de langoustines van gisteravond , de we kochten in de Carrefour ,op onze terug weg van Seville naar de camping, niet te overtreffen waren. Wat een hoeveelheid vis en allerlei voer ze daar in de carrefour te koop aanbieden! ,nooit gezien in België. Ik schat de vistandje op 10 meter lang en 50 kassas aan de uigang. Ik loop van op de camping een eindje verder naar de zee toe , waar je een privé strandje hebt . Het is wel erg rotsachtig en dus klauteren om op het strand te geraken. Na een forse afdaling uiteindelijk op het strand. Hier is niemand, zalig is dat .
Hier gaat Sam wat Spaans kunnen studeren en ik schrijven aan mijn script , in alle rust en stilte, in alle vrijheid en blijheid , ongeremd.
************************** 12 december 2007 ********************************
