**********NERJA, internetcafeetje op de boulevard, 18december 2007 ****************
Lagostinas ,elk 8 stuks voor amper 2euro 30, Manchego kaas en Jamon Iberico, heel fijn gesneden met pan ( brood) en elk een glaasje Cava . Heerlijk om te brunchen vanmiddag buiten op ons provisoir terrasje voor de camper met een weids zicht op de oceaan en 22 graden op de thermometer. We zetten wat koffie en als pousse café een vleugje Aguardente Bagaceira, een restje uit Portugal. Tijd voor een dutje. Waar hebben we dat aan verdiend? Ik weet het wel , als je dit in België leest op 12 december ben je een beetje jaloers. Ik zou het ook zijn. We willen onze vreugde delen en we beseffen wel dat het je niet zomaar overvalt. Het is een keuze die we maakten en we hebben er nog geen moment spijt van gehad.
Zalig, zalig zeggen we vaak tegen elkaar als we helemaal uitgerekt liggen te zonnen op onze ligstoelen. Het is gewoon heerlijk hier te mogen genieten van een warme zon op ons lijf. Het is half december , in de zon gissen we is het 28 graden. We lezen wat , nemen een douche in het keurige en nette sanitair, eten wat eten en schrijven wat, dat is zowat waar we deze zalige tijd mee verdoen. Het zwembad is te koud, het water van de Atlantische kust is warmer. De mooie plas ligt er verlaten bij. Jammer wel. Over het sanitair kan ik vertellen dat de douches, een zestal, in halve circels staan opgesteld, allemaal bekleed met kleine blauwe mozaïek. Keurig en mooi. Geen deuren aan de douches en ook niet dat belachelijke mannen en vrouwen tekentje. Hier kan je overal douchen , waar en wanneer je wil. Alle overwinteraars hier, voornamelijk Duitsers en Nederlanders doen wat huishouden s morgens, fietsen naar de winkel en tegen half twaalf zijn ze terug want dan staat ze daar; Hare majesteit de Zon, je uitnodigend te verleiden om er in te gaan liggen baden, zonnebaden, tot een uur of vier. Dan gaat de zon weer naar beneden. Een windje, de Lévante, zet op, dat is een windje dat uit het oosten komt en dat betekent geen regen. Als ie uit het zuiden komt heb je nattigheid zegt de uitbater die op zijn fiets alles komt checken. De Ponienté is de ergste , die westenwind komt van de zee en dat is koud. Een wandelingetje doen of een klein fietstochtje? We wandelen op de toppen van de ruwe roestkleurige kliffen die hier de scheiding land en zee uitmaken. Ongerepte natuur. Mooi en beangstigend, want als je hier in het pikke donker wandelt zie je niets. Er is geen spatje licht. Van in Zee op het strand klim je een weggetje omhoog op de rotsen, en dan heb je een tweehonderd meter diep boompjes en struiken, een roestkleurig weggetje dat naar de camping leidt voorbij enkele mooie witte villas achter muren en poorten en na de camping een groot bos vol parasoldennen. Puur en midden in de natuur, wat een gelukzaligheid.
Vanavond filmavond in de Camper, ik kijk naar Zelig, in zwart wit ,van Woody Allen.
Vrijdagochtend, 14 december, er kondigt zich een mooie dag aan.
We staan vandaag wat vroeger op voor een lekker lange fietstocht. Naar het dorpje, zon 3 km verder gelegen, tegen de Levanté in, die wel krachtig staat vandaag. We eten een paar Tapaatjes op een terrasje en doen onze inkopen en fietsen dan met de wind in de rug terug langs de zee. Een ongelooflijke machtige plas water die daar ligt. Die uitgestrektheid , die grootsheid geeft me op het fietsje altijd een gevoel klein te zijn. Ik geniet ervan want in de kantoren van Brussel wordt je verwacht altijd groot te zijn en dat zijn we niet. In de namiddag hebben we connectie en we kunnen skypen, telefoneren via het internet. Patje is online en Sam belt hem op. Ze is verrukt over de makkelijkheid waarmee skypen kan. Altijd plezierig om met wat Vlaamse vrienden te kunnen babbelen, we zijn nu op de kop 2 maanden van huis van huis weg. Nog negen maanden vakantie ! Wat een verrukkelijk idee. Zaterdag saunadag wordt aangekondigd, wij mee natuurlijk. Aan dat zwembadje is een hele infrastructuur die, een weliswaar kleine maar mooie en knap gemaakte nieuwe sauna, whirlpool en stoombad herbergt. We nemen na de sauna toch een snelle duik in het water van het zwembad dat naar aanvoelen 15 graden is . Koud maar zalig als je lichaam opgewarmd is. Nog wat zonnen, wat lekkers koken, lezen , een streepje Michael Boublé op de pc en naar bed.
Morgen rijden we richting Malaga.
Een prachtige weg door de bergen langs de kust van Andalucia die we volgen. Via El Estrecho de Gibraltar cruisen we als het ware van de Atlantische kust in de Mediterraneo. In Tariffa zijn we verrukt als we plots Marokko zien verschijnen aan de overkant van het water . Het is van hieruit slechts 35 minuten varen naar Tanger, lezen we op de reclame panelen. Marokko zo dicht bij en we gaan er niet naar toe. Even betreuren we het. Vrienden hebben het ons afgeraden om met de camper naar Marokko te reizen wegens te gevaarlijk voor inbraak en afpersing. Er staat een stevige bries en die zal er hier altijd wel waaien want het aantal windmolens dat in een wir war op de flanken van de bergen staat is niet te tellen. We maken een stop en genieten van de prachtige onweersluchten boven de zee. Als snel wordt het donker en op sommige momenten is het alsof we op de autosnelweg de zee inrijden rijden. We zoeken ons een plaatje in Estepona iets voor Marbella, aan de haven waar we een Thai uitproberen, met muzak op de achtergrond , Kwanta la mera en Strangers in the night zoals in alle Thaise- en Chinese restaurants ter wereld. Duidelijk dat hier de Costas beginnen en het dus echt toeristisch wordt.
Het regent fel. Als de wind van het Zuiden komt regent het en wordt het koud, herinner ik me van de man van de camping. Hij weet het want hij woont hier al enige tijd. Het is natuurlijk ook winter hier. Pas in januari begint de lente stilletjes aan . We halen voor de eerste keer de paraplus boven en dikke trui. Ook als we s morgens verder trekken giet het. We kiezen NERJA, omwille van aangeschreven in de gids van Andalusia als De parel van de Costa del Sol. Op redelijke afstand van Granada en de Sierra Nevada voor het skiën en slechts 50 km voorbij Malaga waar de meiden donderdag landen. We zoeken en vinden uiteraard ,it is low season, een mooi 2 slaapkamer appartementje met zicht op zee,. Las Fuentes de Nerja. De prijzen schommelen hier enorm van 70 tot 140 tot 10 euro per dag. We kiezen iets ertussen en voelen ons een beetje vreemd na 2 maanden leven in een camper nu vrij bewegen in een appartement. Zo groot met bad, Tv en Microwave ! Het witte stadje Nerja is mooi, er is zeker meer beweging dan dat we de laatste maand in de natuur hebben meegemaakt en ook hier zijn er meer pizza tenten dan in Leuven of Antwerpen tezamen en meer Britten dan in de Costa del Ostendas. Het wordt een klassieke en dus heel andere vakantie dan dat we de afgelopen 2 maanden ervoeren. Het zij zo, het is een prachtige bestemming voor de kids en wij hebben meteen een ander soort traditioneel vakantiegevoel. 10 Dagen Costa met Kerstdiner en met mijn meisjes.
En ik die dacht dat ik er vanaf was voor een jaar, dat sleuren met zakken!
We laden de halve Camper uit om kleren, eten,bestek en zo meer naar het appartement te sleuren. Dat is gelegen in een soort galerie complex, met veel gangen waar een wind waait, in de zomer zeer zeker lekker afkoelend , nu een hel. Straks ben ik terug verkouden. Je kan hier ook niet parkeren, dus alles in zakken laden en sleuren van de parking naar het appartement.
Het is koud vannacht in bed en Sam ligt te woelen, ik bevries zegt ze. We doen beiden bijna geen oog toe. Zetten het elektrische verwarming kacheltje aan maar dat duurt natuurlijk een eeuwigheid voor de ruimte hier opgewarmd is. Wat een verschil met eergisteren toe we op de Camping nog in ons blootje lagen te bruinen in het zonnetje. Op de TV zien we dat die zware bewolking over heel Spanje hangt, in Catalunia vallen de eerste sneeuwvlokken en het vriest op sommige plaatsen in Baskenland tot - 5 . Zelf op de Islas Baleares sneeuwt het. Global warming ? s Morgens halen we het donsdeken uit de Camper want zo is het geen doen. Aangevuld met nog eens 5 zakken kleren , jassen en droge voeding . De zon komt er wel door rond 9 uur, zwaluwen vliegen op en neer en een leeuwerik zit vrolijk te fluiten. Een pril lentegevoel geeft het . Frisjes maar verlicht door de zon. Aan de overkant waar de terrassen van de appartementen s morgens in de zon liggen -wij zullen ze deze namiddag hebben- zie ik al vroege zonnebaders, Zweden naar ik kan horen. Wat gek toch dat mensen zon zonaanbidders zijn. Gek en natuurlijk zeer begrijpelijk, de Zweden zitten 6 maanden per jaar in het donker en wijzelf reizen naar het Zuiden om de winter te ontvluchten. Wat me opvalt is dat als je al zon lange tijd met een camper rond reist en je dan plots terug in een appartementje zit, je niet meteen de behoefte voelt om te gaan stappen. Het is heerlijk hier op het terrasje wat te zitten schrijven. We willen beiden niet echt de stad in of weg. Het gevoel denk ik van een stukje thuis in een huis te zijn ! Met een camper ben je altijd op reis ,onderweg, nu kunnen we even knus thuis blijven. Sam ontsteekt geurkaarsjes en laadt de kasten vol met spulletjes om het gezellig te maken.
