Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam E.D..
Ik ben een man en woon in Frankfurt (Deutschland) en mijn beroep is Een voorbeeld zijn.
Ik ben geboren op 01/01/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Provoceren, intrigeren, samenzweren, ambeteren..
De Belgische Alliantie werkt aan een nieuw manifest. Hun Antwerpse vertegenwoordiger was zo vriendelijk mij een eerste deel te bezorgen. Hier is een extract uit de inleiding. E.D.
"België beschikt bovendien niet over een alles-homogeniserende ideologie zoals Nederland die heeft. Enkel Friesland, Noord-Brabant en Limburg kunnen er ontsnappen aan de eenvormige Hollandse idee die moraalloze, ongemanierde en betweterige conformiteit oplegt. Dat ging er vlot: elke mens laat zich snel verleiden door staatsgepropageerde losbandigheid. Daarom kijken "Vlamingen" ook op naar de Hollander, we willen allemaal wel de vetzak uithangen. Gelukkig bleef België van een dergelijk idee gespaard. Het betekent namelijk dat we nog steeds de kans hebben om de bestuursideeën over een andere boeg te gooien. Het betekent dat we nog steeds Verlichtingsvernieuwingen in de oude Provincies kunnen integreren."
Zalig, zoet, huebsh maechdelijn! Nimmer vergaande morgenster, lang zijt ge al mijns herten greyn, maar uw blikken gooit ge ver. Gij wilt niet bemerken dat u geere ziet, zielige, stoeme, gedurige kwiet.
Gracieus, bemind rosier, laat Cupido's stralen in je ogen. Ge moet geen eenzaamheid gedogen, zo verwelkt nog menig egelantier. Dus: wilt mijn liefde accepteren. 'k Wil geen kwaad, 'k zal u niet deren. Houd dus op mij te weren, zie eind'lijk de verliefde in deze kleren.
Zijn de bloemkens weer op tocht? Zij dansen, springen rond de taille. Bloemen ziet alleen 't geboefte, het rapaille want ik ben aan uw gestalt' verknocht.
Per se voor mij zitten. 't Is stout! Wilt gij den dezen uitdagen? Pas op: uw plagen laat me niet koud. Ontbloot gij daar 'n stuk rug, dan valt het moeilijk te bedwingen die drang 'n ballade te zingen voor u, m'n verrukkelijke liefdesdrug!
Wat de lente betekent, weet niemand, maar als gij uzelf in bloemkens tooit en de mouwen van uw blanke armkens gooit wordt mijn hart door begeren overmand.
Alleen gij weet mij te boeien, Uwen aanblik houdt m'in leven. Toch zijt gij me ook aan 't verknoeien. Want u beminnen is 'n zinloos streven.
Meermaals hebt ge me al bericht: ik moet m'n blik afwenden van uw gezicht. Van uw zijde komt wel niets dan haat, mijn minnen is ongewenst, 't maakt u kwaad.
Wat gij ook draagt, 't bevalt. Gij zijt 'n geboren esthete, zelfs in 'n polderzak blijft gij 'n hete. Ach, wat heb ik nu gelald? 't Mag wel een beetje behoorlijker! Hoe kan ik dat toch voorkomen, van haar gezicht kan ik niet bekomen. Maakt uw liefdesvocabulaire dan rijker! Verval niet in dwaze vulgariteiten. Om 't vrouw'lijk schoon te eren, moet gij toch wat beleefdheid leren! Dan zal ik liefde kennen, niet langer verwijten.
Mijner herten minnekoningin! Van al dezer werelts creaturen hebt gij de liefste zinnen en kuren. Niets is dierbaarder dan u, m'n lieveling!
Zing toch, beminnelijke nachtegaal. Als is 't geen lied, uw parole maakt de minnegod in me dol. Verberg nooit uw delicate en elegante taal.
Huppel dan van twijg naar twijg. Als gij schrijdt, moeten allen kijken, wilt alle zelfbeheersing wijken. Niets verricht ik als 'k u in zicht krijg!
Doch, gij wilt niet van mij weten. Wee! 't Zal een smeerlap wezen die voorrang krijgt op den dezen. Weet toch, mijn liefde valt niet te meten.
Zal ik hem wreed vierendelen? Dat vonnis voltrek ik graag: daarzie, zijn lijk ligt al op de schraag! Komt daarna 'n ander, 'k zal hem kelen.
Dat alles zal ik vastberaden verrichten. Geen ander mag u verwerven, ik lijd tezeer als ik u moet derven. Met u verg'leken zijn alle vrouwen stomme wichten!
Verveelt gij u, lief'lijk kind? 't Is waar, daar zit 'n ellendig spreker. Verzucht niet langer, wees vro gezind: 't Is bij mij dat gij uw plezier vindt.
Wrijf eens over uw polsen, krab eens in uw haar. Dat zijn tekens, zeer zichtbaar: alleen wilt gij niet notitiewalsen.
Ach, al schrijft gij erg ijverig, toch ligt nog steeds de hand in de nek en neemt gij uw vingernagelkens in de bek. Zulk lijden maakt m'n ziel huiverig.
Dat beklag zal ik verdrijven, u van de vres'lijke last verlossen en dat tergend' vervelen oplossen. Laat mijn minnen dus uw hart inlijven!
Venus' list heeft me gevangen, erg sluw. Gezellen, weest mijn raad indachtig! Al dat vrouw'lijk goed, zo prachtig: negeer dat volk, behandel hen ruw.
Mij kan 't helaas niet helpen, gans m'n geest gaat naar 't vrouw'lijk greyn. Haar wezen is te schoon, daar zit 't venijn. Zo'n zicht kan de dam van koudhartigheid overstelpen.
Ja, één blik is genoeg; mensen en ruis verdwijnen, tot er rest haar zachte lijnen waarvoor ik aan 't dichten sloeg.
Gelder, Cleef en Guylic, die landen, Recht vry ongespaert, Begeren onder ons Keysers handen Te sijne bewaert. Wilde hyse ontfangen als Keyser vermaert, Si zijn vol vaert nae den vroemen Libaert; Hi wilse met Brabant, Hollant hebben gepaert.
Wees niet langer bezorgd om uw professionele carrière. Laat u niet bedotten door praatjes over de werkloze massa of de erosie van de welvaartstaat. Het zijn al humeuren! U kon niet in een betere tijd leven. Dit is namelijk "the Human Age" waarin de job niet u, maar u de job kiest. De eerlijke mensen achter een "human resource"-bedrijf ontdekten dat. Waar maakt u zich nog zorgen over? Waar maken al die zogenaamde werklozen zich nog zorgen over? In dit tijdperk kan u elke job krijgen die u maar wenst. Volgens de eerlijke mensen en hun ontdekking gaat u graag op zoek naar nieuwe ervaringen en vindt u niets plezieriger dan zes of zeven keer van job veranderen. Gewoon...uit interesse. Zo gemakkelijk gaat dat in "the human age" waarin de kandidaat de job dicteert.
Maar wat is dat? Zie ik daar de onweerswolk van de kleine lettertjes? Ach! Ik juichte te vroeg. In een verre kolom van het artikel staat dat alleen daar waar "talent erg schaars wordt" de kandidaat de job dicteert. En...alleen hooggeschoolde "talenten" kiezen hun baas. Het gouden "Human age" is dus alleen voor de kleine clan van "schaars goed". Want blijkbaar hebben de meeste hoogopgeleiden dus geen talent. Waarom stelt de krant het "human age" dan voor alsof iedereen dezelfde kansen maakt? Steeds meer mensen zullen "jobhoppen". Dat is zeker. Maar zullen zij allemaal op zoek zijn naar "nieuwe ervaringen"? Zullen zij allemaal de job kiezen en niet omgekeerd? Neen, alleen die "hoogopgeleide talenten". Zij hebben het gemakkelijk hun carrière als een avontuur van "nieuwe ervaringen" te beleven. Van job veranderen brengt hen -denk ik- nooit stress. Geen wonder dat de krant het "human age" met de getuigenissen van drie CEO's bewijst. Iemand die van magazijnier naar euro-lobbyist jobhopte was waarschijnlijk te moeilijk om te vinden.
Hier openbaart zich de bedrieglijkheid van dergelijke artikels. Zo'n onzinartikels bereiden werkzoekenden niet voor op de harde wereld buiten de exclusieve droomrealiteit van "the human age". Het is een realiteit waar u inderdaad vaak van job verandert, maar alleen omdat u na lange werkloosheid opteerde voor een gemakkelijk bereikbare, maar oervervelende job. Of u hopt van job naar job omdat u nergens een vast contract krijgt. Of men bindt u te vaak aan een palet vast.
Neen, verheug niet liefste lezer. "The human age" is slechts een toverwoord om de huiveringwekkende werkelijkheid te verhullen. Terwijl een grote mensenmassa als wegwerpartikel behandeld wordt -tijdelijk contract hier, ontslag wegens outsourcing daar- doen de "happy few" waar ze zin in hebben en doen "nieuwe ervaringen" op. Ondertussen blijven jongeren werkloos, wordt geen enkel product nog met jarenlange ervaring gemaakt en transformeren bedrijven in gezichtsloze fabrikanten van hippe, maar holle modewoorden. Wat zijn wij toch dom om de verhaaltjes over "jobhoppen", "gezonde flexibiliteit", "flexplekken" en "human age" te geloven. Verheug dus niet! Dat jobhoppen brengt meer schade dan welbevinden teweeg. Hoed u voor het "human age"-tijdperk, want het is een nieuwe feodale tijd. Tenzij u geluk heeft, brengen uw wil en ambities brengen u nergens, want dat is voortaan voorbehouden voor de echte jobhoppers. Want zij, zij hebben talent.
Und so ist mir das Dasein eine Last, das Leben mir verhasst.
Patsers, pronkers, aanstellers, uw ontstopbaar, waanzinnig ik-relaas, maakt u tot 'n ergerlijke luerefaes. Ik haat u, lompe luchtvertellers!
Als God uw bestaan schiep, enkel om 'n ander te vernederen, met de hoogmoed, heersend in uw gelederen. Vreselijk is dan 't lot dat hij over ons afriep.
Zijn Wijsheid brengt ook voorbeeldig Recht. Dat Uur komt, steeds naderbij, niets pleit u van de verdoemenis vrij. U heeft 't verdiend, zeer terecht.
Uw "sociaal leven" richt alles ten gronde, uw vrienden, God, dorp en vaderland. Alles holde u uit, want 't is zo plezant. U leek even belangrijk, toch voor 'n seconde.
Wat God in u verwekte, zal ik uitdoven met vuur en zwaard, mijn geluk is uw dood heus wel waard. Uw lijden is de prijs voor uw aandachtsgekte.
Genieten zal ik, van uw tranen en bloed dat volop vloeien zal als mijn mes vindt, de weke huid van uzelf, lief en kind. Volhardt dus in eigenwaan, de wraak komt met spoed!
