Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag gaan we eens gaan crossen in Arendonk, we zijn, Jorgi, Kenney en ikzelf. Mijn vrouw Carine heeft nog altijd teveel last van de bil en de onderste wervels. Kenney is een miniem van 1997 en loopt 1.530 meter, Jorgi een kadet van 1995 loopt 2.730. Het parkoers zal er goed drassig bijliggen, maar die mannen kunnen een volledige wedstrijd vol uit gaan. Ikzelf ben een master van 1962 loop de 6.680 meter, en dat is een afstand waar ik normaal ook 100 % kan gaan. Het zal een serieuze afwisseling zijn na een 6 uur, een 100 km en 12 marathons en 6 halve marathons, enz.... Volgende week staat trouwens de dertiende marathon van het jaar op het programma in Geldrop. Dus ik zal vandaag de nodige voorzichtigheid moeten inlassen als ik voel dat het te riskant is.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 1:01:57, hsm 115. Het is de enigste training voor vandaag, morgen staat de eerste cross op het programma. Een volume-training zonder mezelf zeer te doen wat kilometers verzamelen. Goed voor de tiende training deze week, iets wat me wel goed af gaat trouwens. Volgende week moet ik weer aan het werk en is het de week van de marathon. Dus dan staat er een gewone marathon-trainings-week op het menu.
Deze namiddag een tempotraining van 8.000 meter gelopen in 0:31:42, hsm 139. Het was een beetje onverwacht dat ik dit nog uit de benen ging kunnen schudden. Zeker na de training van deze morgen die mentaal zwaarder was dan deze training. Het was wel met de verkeerde schoenen afgewerkt, mijn Asics stratos de minst qualitatieve schoen. De beide voetpezen deden pijn en de rechter heup bil en achillespees ook. Morgen een rustige duurloop, liefst met een recuperatief karakter gelopen.
Deze voormiddag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:48:43, hssm 115. Met stijve beenspieren, na de dertig kilometer van gisteren, en pijnlijke bovenbenen. Ze herinneren me eraan dat ik nog een zware marathon in de benen heb zitten. Ik zal deze week aan ruim 120 kilometer komen wat al veel is de week na een marathon. Deze namiddag nog een korte training aan duurlooptempo, tenminste als ik dat nog kan opbrengen.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.000 meter gelopen in 2:23:14, hsm 121. Een langere duurloop als gepland, het ging goed dus de twee trainingen ineens afgewerkt. De rest van de dag mag ik rusten en herstellen van de zware trainingsweek. Met de pezen en spieren gaat het de goede kant op, de diverse ontstekingen zijn onder controle. Het enige buiten rusten zal rustig rekken en strekken zijn, en volta-patch kleven. Morgen staan er twee korte trainingen op het programma een 10 en een 5 kilometer.
Deze namiddag een trage duurloop van 5.000 meter gelopen in 0:24:27, hsm 118. Om de jongste zoon, Kenney weer in gang te zetten, hij had weer teveel huiswerk. Het eerste dat dan sneuvelt op de lijst is de sport, daar steek ik een stokje voor. en overtuig hem dat een half uur voldoende is, en zo met frisse moed aan het huiswerk beginnen. Ondertussen heb ik er weer vijf kilometer bij deze week en zal zondag alleen nog moeten crossen.
Vandaag een tempoloop van 15.270 meter in een uur rond, hsm 139. Het ging al beter dan verwacht, dus in de plaats van een duurloop een tempoloop. Op de gravelpiste gelopen met 200 meter tegen de wind in en 200 meter wind mee. Zo kon er sprake zijn van enig herstel, want het was knokken om tempo te houden. Het was een training die perfect bij mijn lijfspreuk past, no pain no gain. Morgen staat er een lange trage duurloop van 24 kilometer op het programma.
Deze namiddag een trage duurloop van 7.000 meter gelopen in 0:32:14, hsm 126. Het was weer niet simpel om in gang te geraken, de stijfheid blijft meester over de spieren. De laatste drie kilometer toch iets doorgetrokken naar ruim 14 km/uur, met 4:07/km als beste. Nog een paar dagen actief hersel, voor dat ik weer over alle mogelijkheden ga beschikken. Morgen staat er een duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 14.200 meter gelopen in 1:05:58, hsm 121. De benen voelden al stukken beter aan dan gisteren, de ontstekingen minder pijnlijk. Ik kon de 12 km/uur al vlot halen, buiten de eerste inloopkilometer, 5:24/km. Wat volta-patch pleister niet allemaal kunnen verwezenlijken, als je ze op de juiste plaatsen plakt. Het zie er naar uit dat ik deze week technisch werkloos ben, en dus de hele week vrij. Een goede gelegenheid om het trainingsschema van twee trainingen per dag boven te halen. Zo kan er op kwantiteit en kwaliteit getraind worden en genoeg kilometers verzamelen. Dan kan ik zondag de cross in Arendonk meepikken, van kwaliteit gesproken, crossen dus.
Deze avond een recuperatietraining van 9.000 meter gelopen in 0:53:11, hsm 107. Samen met de oudste zoon Jorgi, die ook een hersteltraining moest afwerken gelopen. Alles deed nog zeer en ik kwam moeilijk op gang, en kon niet echt versnellen. Het was ook de bedoeling niet, gewoon de spieren en pezen actief laten herstellen. De schade is groter dan verwacht, omdat ik dacht dat ik er op het eind niet alles uitgehaald heb. Vijf minuten na de marathon en de daar op volgende uren had ik weinig last van stijfheid. Om vier uur s'morgens wel opgestaan omdat de onderbenen zo"n zeer deden. Gelukkig is de volgende marathon maar binnen veertien dagen.
Deze morgend een recuperatieloop van 6.500 meter gelopen in 0:38:01, hsm 107. Ik kon amper stappen op de pijnlijke voetpees, ook de gehavende knie en achillespees deden pijn. Dus een recupererend herstelloopje, de eerste kilometer aan 8 km/uur, een tweede kilometer aan 9 km/uur. Daarna ging het vlotter en voelde ik de pijn wegvloeien, maar het was nog afzien. Het lichaam heeft de vootdurende kleine correcties om niet weg te glijden slecht verteerd. Normaal ga ik deze avond nog een rustige duurloop doen met mijn oudste zoon.
Zondagmorgend 06:00 sta ik op voor een licht ontbijt, binnen vier uur start de marathon van Kasterlee. Om 07:15 staat Carine op, en om 07:45 rijden we richting Kasterlee, ruim op tijd om alles op het gemak te doen. De auto aan de sporthal parkeren en te voet naar de technofit waar zoals elk jaar de tent staat opgetrokken. We zijn nieuwsgierig naar de levensgrote afbeelding van de winnaar van verleden jaar, die samen met de vorige winnaars, hoog in de tent hangt, een mooie en geslaagde foto, en ik fier als een gieter.
Carine gaat achter mijn startnummer, terwijl ik sta te praten met een paar bekende en veel lopende collega's. Nog een moment om fier op te zijn is het gepersonaliseerde borstnummer 1, als winnaar van vorig jaar. Van de organisatie krijgen we te horen dat de nr 1 tot en met de nr 10 een apart startvak krijgen voor de grote massa. Dat komt goed uit want het regent al een ganse tijd, dat beloofd voor het parkoer, het word een lange veldloop. Weer naar de sporthal om de sportkledij aan te trekken en de dringende boodschappen te plegen.
Begeleider van dienst is Geert Caers net als vorig jaar, wacht hem een helse rit met de mtb door de Kastelse modder. Aan de startlijn staan al de favorieten al gereed, Marc Papanikitas, Jan Daems, Nid Rumphakwaen, Bart de Grove enz. Het startschot word gegeven, ik moet me reppen om bij de marathontoppers mee te kunnen, en de start lukt goed. Na een kilometer hang ik achteraan de omvangrijke groep, en schuif door tot bij Bart en Nid een 50-tal meter achter Marc en Jan. We zijn amper 2 km ver als er al sprake is van vaste positie's, een handvol halve marathonlopers, met Jan en Marc er bij.
Dan volgen Bart, Nid en ikzelf op 100 meter en 100 meter achter ons een omvangrijke groep met o.a Jan Hendrickx. Na drie kilometer krijg ik er al spijt van, om mee te lopen met Bart en Nid, en niet met de groep achter ons. Het parkoer op de veldwegen ligt er glibberig bij, en ik voel dat ik geen superdag heb, ik zal de twee zo lang als mogelijk volgen. Bart doet alle kopwerk, ik ben een beetje verlegen dat ik geen handje kan helpen, maar loop al op het randje om te volgen. Er staat toch wel wat wind op de vlakke open stukken, maar Bart vraagt zelf niet om even afgelost te worden.
Na twaalf kilometer krijgen we de eerste hellingen voorgeschoteld, normaal test ik me daar elk jaar, eens goed doortrekken. Dit jaar dus niet ik zit a bloc om de twee te volgen, Marc en Jan zijn niet meer in het zicht, ik hoop er toch door te komen. In het bos is het een echte slijkboel, hoewel het er beter bij ligt als verleden jaar, heb ik weinig grip en schuif voordurend. Af en toe moet ik na een bocht die ik te voorzichtig in ga, een klein kloofje dichten, en het zwaarste gedeelte moet noch komen. Na 15 km komt het zware stuk er aan met enkele pittige hellingen en nog meer modder, maar ik klamp vast beraden aan.
Gelukkig trekt Bart niet echt door op de hoge mouw, de zwaarste beklimming, zo overleef ik het bos en de 20 kilometer. Terug op het afsalt en in de lange lus aan de aankomst, zien we dat de twee koplopers maar 2 minuten voorsprong hebben. Op onze beurt hebben we maar 1 dikke minuut op de achtervolgers, alles ligt nog binnen bereik van plaats 1 tot 10. Deze wetenschap heeft Bart weer vleugels en hij trekt goed door, ik moet lossen maar op de ijzeren stelling kom ik terug. Op kilometer 27 gebeurt het onvermijdelijke en moet ik de twee laten gaan, nog 5 kilometer allen tegen de wind op.
De bil voelt verkrampt aan en ik heb al een tijdje last van lichte buikkrampen, het word nog een zware eenzame tocht. Het duurt nog tot kilometer 30 voor ik word bijgehaald door twee atleten, waar van de namen me niet direkt binneschieten. Geert moet op me inpraten, om er het beste van te maken, niet zien naar de anderen, en zo goed mogelijk finishen. Op de hoge mouw komt Jan Hendrickx aansluiten, maar ook bij hem kan ik niet aan pikken, ik voel me leeg. De laatste drie kilometer is het rustig joggen geblazen, de hartslag zakt zelf onder de 130 slagen, maar de pijn blijft.
Ik finish in 2:50:01 en had gans de wedstrijd geen benul welke tijd er in zat, mijn garmin te laat opgezet. Een achtste plaats en eerst in mijn categorie, niet slecht om een ganse dag met een slecht gevoel te lopen op een zwaar parkoer. Vooraan was er nog een felle strijd achter de verdiende winnaar Jan Daems, tweede werd Nid Ramphakwaen. Maar de prijs voor doorzettingsvermogen gaat naar Bart De Grove, die een schitterende marathon liep en luxe haas speelde. Het is nu weer een jaartje wachten om de mooiste marathon van Vlaanderen te mogen lopen, we komen terug.
Een ruig en guur weertje is het en voorspellen ze voor deze voormiddag. Het word dus nog zwaarder als verwacht, maar dat geld voor iedereen. In de regen lopen maakt het ganse traject glad, dus niet alleen waar modder ligt. Ik ben benieuwd met hoeveel atleten we onder de drie uur gaan geraken. Ik wens alle deelnemers aan de halve en volledige marathon veel succes toe.
Vandaag 8.400 meter los lopen in 0:41:35, hsm 111. Best pittig tegen de wind in en daardoor is de hartslag een slag of 5 hoger. De benen voelen nog niet super aan, maar dat moet morgen maar. Ik hoop dat er toch wat minder wind staat morgen en dat het dan droog blijft. Het parkoer zal er zo al zwaar genoeg bij liggen, maar dat geld voor iedereen. Morgen staat de marathon van Kasterlee op het programma, maar dat wisten jullie al.
Zware concurentie in de Natuurmarathon van Kasterlee.
Morgen krijg ik zware concurentie in de natuurmarathon van Kasterlee, die om 10:00 start. De bekendste namen zijn Marc Papanikitas, Jan Daems, Nid Rumphakwaen en Bart De Grove. Aangevult met Jan Hendricks, Paul Mertens, Jim Thijs en Gino De Cock, en waarschijnlijk nog een of andere atleet. Het word dus geen simpele zaak om zelf een top-vijf plaats te halen, laat staan het podium. Maar ik focus me op eerst en voor al finishen, om mijn punten te halen in de M-U cup. Waar ik nog altijd kans maak op een tweede plaats, een tijd onder de 2:50:00 is wel nodig. Dan moet ik in een van de drie laatste marathons nog eens onder de 2:45:00 finishen. En hopen dat de concurentie niet beter doet, maar we blijven er voor gaan.