Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 14.200 meter gelopen in 1:05:58, hsm 121. De benen voelden al stukken beter aan dan gisteren, de ontstekingen minder pijnlijk. Ik kon de 12 km/uur al vlot halen, buiten de eerste inloopkilometer, 5:24/km. Wat volta-patch pleister niet allemaal kunnen verwezenlijken, als je ze op de juiste plaatsen plakt. Het zie er naar uit dat ik deze week technisch werkloos ben, en dus de hele week vrij. Een goede gelegenheid om het trainingsschema van twee trainingen per dag boven te halen. Zo kan er op kwantiteit en kwaliteit getraind worden en genoeg kilometers verzamelen. Dan kan ik zondag de cross in Arendonk meepikken, van kwaliteit gesproken, crossen dus.
Deze avond een recuperatietraining van 9.000 meter gelopen in 0:53:11, hsm 107. Samen met de oudste zoon Jorgi, die ook een hersteltraining moest afwerken gelopen. Alles deed nog zeer en ik kwam moeilijk op gang, en kon niet echt versnellen. Het was ook de bedoeling niet, gewoon de spieren en pezen actief laten herstellen. De schade is groter dan verwacht, omdat ik dacht dat ik er op het eind niet alles uitgehaald heb. Vijf minuten na de marathon en de daar op volgende uren had ik weinig last van stijfheid. Om vier uur s'morgens wel opgestaan omdat de onderbenen zo"n zeer deden. Gelukkig is de volgende marathon maar binnen veertien dagen.
Deze morgend een recuperatieloop van 6.500 meter gelopen in 0:38:01, hsm 107. Ik kon amper stappen op de pijnlijke voetpees, ook de gehavende knie en achillespees deden pijn. Dus een recupererend herstelloopje, de eerste kilometer aan 8 km/uur, een tweede kilometer aan 9 km/uur. Daarna ging het vlotter en voelde ik de pijn wegvloeien, maar het was nog afzien. Het lichaam heeft de vootdurende kleine correcties om niet weg te glijden slecht verteerd. Normaal ga ik deze avond nog een rustige duurloop doen met mijn oudste zoon.
Zondagmorgend 06:00 sta ik op voor een licht ontbijt, binnen vier uur start de marathon van Kasterlee. Om 07:15 staat Carine op, en om 07:45 rijden we richting Kasterlee, ruim op tijd om alles op het gemak te doen. De auto aan de sporthal parkeren en te voet naar de technofit waar zoals elk jaar de tent staat opgetrokken. We zijn nieuwsgierig naar de levensgrote afbeelding van de winnaar van verleden jaar, die samen met de vorige winnaars, hoog in de tent hangt, een mooie en geslaagde foto, en ik fier als een gieter.
Carine gaat achter mijn startnummer, terwijl ik sta te praten met een paar bekende en veel lopende collega's. Nog een moment om fier op te zijn is het gepersonaliseerde borstnummer 1, als winnaar van vorig jaar. Van de organisatie krijgen we te horen dat de nr 1 tot en met de nr 10 een apart startvak krijgen voor de grote massa. Dat komt goed uit want het regent al een ganse tijd, dat beloofd voor het parkoer, het word een lange veldloop. Weer naar de sporthal om de sportkledij aan te trekken en de dringende boodschappen te plegen.
Begeleider van dienst is Geert Caers net als vorig jaar, wacht hem een helse rit met de mtb door de Kastelse modder. Aan de startlijn staan al de favorieten al gereed, Marc Papanikitas, Jan Daems, Nid Rumphakwaen, Bart de Grove enz. Het startschot word gegeven, ik moet me reppen om bij de marathontoppers mee te kunnen, en de start lukt goed. Na een kilometer hang ik achteraan de omvangrijke groep, en schuif door tot bij Bart en Nid een 50-tal meter achter Marc en Jan. We zijn amper 2 km ver als er al sprake is van vaste positie's, een handvol halve marathonlopers, met Jan en Marc er bij.
Dan volgen Bart, Nid en ikzelf op 100 meter en 100 meter achter ons een omvangrijke groep met o.a Jan Hendrickx. Na drie kilometer krijg ik er al spijt van, om mee te lopen met Bart en Nid, en niet met de groep achter ons. Het parkoer op de veldwegen ligt er glibberig bij, en ik voel dat ik geen superdag heb, ik zal de twee zo lang als mogelijk volgen. Bart doet alle kopwerk, ik ben een beetje verlegen dat ik geen handje kan helpen, maar loop al op het randje om te volgen. Er staat toch wel wat wind op de vlakke open stukken, maar Bart vraagt zelf niet om even afgelost te worden.
Na twaalf kilometer krijgen we de eerste hellingen voorgeschoteld, normaal test ik me daar elk jaar, eens goed doortrekken. Dit jaar dus niet ik zit a bloc om de twee te volgen, Marc en Jan zijn niet meer in het zicht, ik hoop er toch door te komen. In het bos is het een echte slijkboel, hoewel het er beter bij ligt als verleden jaar, heb ik weinig grip en schuif voordurend. Af en toe moet ik na een bocht die ik te voorzichtig in ga, een klein kloofje dichten, en het zwaarste gedeelte moet noch komen. Na 15 km komt het zware stuk er aan met enkele pittige hellingen en nog meer modder, maar ik klamp vast beraden aan.
Gelukkig trekt Bart niet echt door op de hoge mouw, de zwaarste beklimming, zo overleef ik het bos en de 20 kilometer. Terug op het afsalt en in de lange lus aan de aankomst, zien we dat de twee koplopers maar 2 minuten voorsprong hebben. Op onze beurt hebben we maar 1 dikke minuut op de achtervolgers, alles ligt nog binnen bereik van plaats 1 tot 10. Deze wetenschap heeft Bart weer vleugels en hij trekt goed door, ik moet lossen maar op de ijzeren stelling kom ik terug. Op kilometer 27 gebeurt het onvermijdelijke en moet ik de twee laten gaan, nog 5 kilometer allen tegen de wind op.
De bil voelt verkrampt aan en ik heb al een tijdje last van lichte buikkrampen, het word nog een zware eenzame tocht. Het duurt nog tot kilometer 30 voor ik word bijgehaald door twee atleten, waar van de namen me niet direkt binneschieten. Geert moet op me inpraten, om er het beste van te maken, niet zien naar de anderen, en zo goed mogelijk finishen. Op de hoge mouw komt Jan Hendrickx aansluiten, maar ook bij hem kan ik niet aan pikken, ik voel me leeg. De laatste drie kilometer is het rustig joggen geblazen, de hartslag zakt zelf onder de 130 slagen, maar de pijn blijft.
Ik finish in 2:50:01 en had gans de wedstrijd geen benul welke tijd er in zat, mijn garmin te laat opgezet. Een achtste plaats en eerst in mijn categorie, niet slecht om een ganse dag met een slecht gevoel te lopen op een zwaar parkoer. Vooraan was er nog een felle strijd achter de verdiende winnaar Jan Daems, tweede werd Nid Ramphakwaen. Maar de prijs voor doorzettingsvermogen gaat naar Bart De Grove, die een schitterende marathon liep en luxe haas speelde. Het is nu weer een jaartje wachten om de mooiste marathon van Vlaanderen te mogen lopen, we komen terug.
Een ruig en guur weertje is het en voorspellen ze voor deze voormiddag. Het word dus nog zwaarder als verwacht, maar dat geld voor iedereen. In de regen lopen maakt het ganse traject glad, dus niet alleen waar modder ligt. Ik ben benieuwd met hoeveel atleten we onder de drie uur gaan geraken. Ik wens alle deelnemers aan de halve en volledige marathon veel succes toe.
Vandaag 8.400 meter los lopen in 0:41:35, hsm 111. Best pittig tegen de wind in en daardoor is de hartslag een slag of 5 hoger. De benen voelen nog niet super aan, maar dat moet morgen maar. Ik hoop dat er toch wat minder wind staat morgen en dat het dan droog blijft. Het parkoer zal er zo al zwaar genoeg bij liggen, maar dat geld voor iedereen. Morgen staat de marathon van Kasterlee op het programma, maar dat wisten jullie al.
Zware concurentie in de Natuurmarathon van Kasterlee.
Morgen krijg ik zware concurentie in de natuurmarathon van Kasterlee, die om 10:00 start. De bekendste namen zijn Marc Papanikitas, Jan Daems, Nid Rumphakwaen en Bart De Grove. Aangevult met Jan Hendricks, Paul Mertens, Jim Thijs en Gino De Cock, en waarschijnlijk nog een of andere atleet. Het word dus geen simpele zaak om zelf een top-vijf plaats te halen, laat staan het podium. Maar ik focus me op eerst en voor al finishen, om mijn punten te halen in de M-U cup. Waar ik nog altijd kans maak op een tweede plaats, een tijd onder de 2:50:00 is wel nodig. Dan moet ik in een van de drie laatste marathons nog eens onder de 2:45:00 finishen. En hopen dat de concurentie niet beter doet, maar we blijven er voor gaan.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:47:49, hsm 121. Het was een trage duurloop met na vijf kilometer een paar versnellingen over 200 meter. Tijden de versnellingen voelden de benen vermoeid aan, de recuperatie was wind tegen. Waar door het herstel toch niet volledig was, aangezien de strakke tegenwind, tijdens de 200 meter recuperatie. Morgen staat er acht kilometer los lopen op het programma en veel rust.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:19, hsm 116. Het had een recuperatieloop moeten zijn, maar de hatslag lag bijna 10 slagen te hoog. Ook de rustpols lag acht slagen hoger dan normaal, en het is geen plotse overtraining. Maar wel een valling, deze morgend anderhalf uur later wakker geworden dan normaal. Lichte hoofdpijn , neus verstopt, hoest, niezen, de dokter zou zeggen Mexicaanse griep. Ik geloof eerder een goede valling, aangezien het lopen nog vlot ging, aan 12 km/uur. Wel een gevoel van vermoeide benen, maar met een valling en de zware interval van gisteren, normaal. Vanavond na het werk een dafalgan bruis en lisomusil, en morgen gaat het wel beter. Morgen staat er een trage duurloop van 10.500 meter met een paar versnellingen op het programma.
Vandaag een interval gelopen goed voor in totaal 15.000 meter gelopen in 0:56:49, hsm 145. De benen waren nog niet super, en er stond al een interval op het programma, zware kost. Een training op de gravelpiste van Herenthout, met een stevig briesje die het extra zwaar maakte. Het was 10 maal 1000 meter snel met 10 maal 500 meter rustig ertussen, juist niet volledig herstellen. De tijden van de 1000 meter lagen tussen de 3:26/km en de 3:40/km, de traagsten met 3 maal tegenwind. Op die 1000 meters had ik kramp tot achter mijn oren, maar ik wou van geen wijken weten. Al bij al een nuttige training, maar iets te zwaar vier dagen voor de marathon van Kasterlee. Morgen staat er een recuperatieloop van 10 kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:39:14, hsm 115. Nog altijd met vermoeide benen, hoewel het iets beter ging dan gisteren. De hartslag zat al iets meer in de juiste zone, het tempogevoel was minder. De knie houd goed stand maar de rechterachillespees zeurt enorm. Met de rechter bil en dij gaat het ook niet, om maar te zwijgen van de voetpees. Het mindere gevoel die dikwijls de kop komt opsteken als een belangrijke wedstrijd zich aan kondigt. Morgen een interval van 10 maal 1 kilometer en 500 meter normaal tussen.
Vandaag een trage duurloop van 15.100 meter gelopen in 1:15:13, hsm 118. Met vermoeide benen op pad gegaan voor een rustige duurloop op onverhard. De benen waren niet super, en ik had een zweetvestje aan, eens lekker doorzweten. Iets wat de hoge hartslag verklaart, aan dit lage tempo van 12 km/uur, hsm 118. Ook de vermoeidheid zal tot de hogere hsm bijdragen, en de versnelling op het einde. Nog eens goed doorgetrokken om onder de 5:00/km te komen. Morgen staat er een langere duurloop van 20 kilometer op het programma.
Gisteren naar Mol gereden met de familie voor de Zilvermeerloop, een vijf en tien kilometer stond er op het programma. Jorgi onze oudste zal de vijf kilometer voor zijn rekening nemen, ik koos natuurlijk voor de langste afstand, de tien km. Het was een rotweer toen we vertrokken, wind en felle regenbuigen, het leek niet over te willen gaan, guur herfstweer. Hoe dichter we Mol naderden, hoe beter de weersvooruitzichten werden, op moment van inschrijving regende het nog. Maar het weer keerde er kwamen opklaringen en zelf een streepje zon, aan de start was het aangenaam keuvelen. Ik maakte een klapje met een van de grote favorieten voor marathon van Kasterlee, Jan Daems, driemaal podium en 1 winst. Er zullen een acht-tal betere marathonlopers aan de start verschijnen, volgende week zondag, dat word knokken. Voor vandaag was het voornaamste weer wat snelheid op te doen en de knie eens goed testen en de reactie afwachten. Ik was niet te bijster goed vertrokken, en mocht direkt aan een inhaalrace beginnen, de weg lag wat glad door oliesporen. Dus was het toch wat reserve inbouwen in de bochten en daarna goed doortrekken, de eerste vijf km maakte ik veel goed. Daarna bleef ik op een negende plaats hangen, op goed 100 meter van Eddy Rutten, door een slechte 6de kilometer. Gelukkig vond ik mijn tweede adem en kon weer versnellen, mede door de vele supporters langs de weg, dank u. Het werd wel moeilijker het overzicht te houden nu we vol op aan het dubbelen waren, en soms naast de baan moesten. De voorlaatste kilometer ging ik nog over Eddy en had nog een redelijke finish in huis 0:35:48, goed voor een 8ste plaats. Ondertussen was onze Jorgi al aangekomen, na een te snelle 1ste km die hij moest bekopen in km 4 die in 4:04 ging. Jorgi herpakte zich in de laatste km en liep een P.R op de vijf kilometer in 0:18:53 als 25ste.
Vandaag een lange duurloop van 20.100 meter gelopen in 1:30:33, hsm 125. De benen nog eens goed vermoeien na een wedstrijd, om de weerstand te verhogen. Het nadeel van deze training is het gevaar op overbelasting van pezen en spieren. Een goede training rustig versneld en het tempo goed kunnen vasthouden. De weersomstandigheden waren zeer goed, alleen een beetje fris, maar we mogen niet klagen. Morgen staat er een trage duurloop van 15.000 meter op het programma.
Deze namiddag om 15:00 gaaan we naar het Zilvermeer in Mol voor de Zilvermeerloop. Jorgi gaat er op de vijf kilometer zijn besttijd aanvallen, na een maand harde training, heeft hij kans. Ikzelf hoop er op de tien kilometer een gemiiddelde van 16 km/uur op na te houden. Dit om me gerust te stellen voor volgende week zondag, dan vind mijn favoriete marathon plaats. De zilvermeerloop gaat over vier ronden van 2500 meter, wat wel spijtig is want er moet gedubbelt worden. Beter was om de omloop van de twee vorige edities te behouden toen twee ronden van vijf kilometer. Ik zou zeggen allen daar heen en maak er een mooie en spannende wedstrijd van.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:57:49, hsm 114. De problemen van voor de knieblessure steken weer de kop op, de ontstekingen. Het meeste last heb ik van de rechterbil, de linker voetpees en rechter achillespees. Geen grote problemen, maar ze zijn er nog, de remedie is alles onder controle houden. De training op zichzelf was geen probleem, het ging redelijk maar niet super. Morgen staat de Zilvermeerloop van 10 kilometer op het programma, een snelheidstest.
