Raboster Zeeuwse eilanden, 2.2 UCI Deze week hadden we de Raboster op het programma, een uci-driedaagse in het koersmekka voor het dameswielrennen. Het programma: donderdagavond een tijdrit en vrijdag en zaterdag een rit in lijn. Het kruim van het internationale peloton staat aan de start, wat maakt dat het voor niet-profs al mooi is om in de einduitslag te staan.
Donderdag: Individuele tijdrit: 5,0km Donderdagavond kan ik vroeger vertrekken van op mijn werk. Na wat file op de ring geraak ik ruim op tijd in Middelburg. Het is daar al een geweldig wespennest wanneer ik mijn auto uitlaad. Het weer belooft niet veel goeds en een snelle blik op het ondergelopen parcours toont dat de ondergrond uit rode klinkertjes bestaat. Hier met een tijdritfiets over dokkeren is vragen voor valpartijen. Gelukkig houdt het bij de opwarming op en kan iedereen droog rijden. Ik mag met de tijdritfiets van Ilse, een ploegmaatje, starten. Hoe geweldig is dat! Nog een helm van de ploeg en het plaatje is compleet. De parcoursverkenning laat ik aan me voorbij gaan. Een tikje te laat aanwezig, maar vooral moe, moe, moe! Woensdag was een zware werkdag van 14 uur en dat hangt nog geweldig in de kleren. De opwarming verloopt goed en tijden van concurrentes die ik al kon kloppen, geven me hoop. Kimberly en Annelies, die voor me starten, waarschuwen voor de venijnige laatste kilometer. Sparen in het begin is de boodschap! Iets na 20u is het aan mij. 10,5,4,3,2,1,go! Ik schiet van het startpodium en ga ervoor. Wanneer de motor in overdrive gaat besluit ik de goeie raad van ploegmaatjes op te volgen en nog niet 200% dood te gaan. Het is wat zoeken naar het juiste verzet, ik sta of een tand te groot of te klein. De bochten neem ik niet slecht, maar hier en daar laat ik toch seconden liggen. Eigen fout, moet je maar gaan verkennen. Na de bochten is het alles uit de kast halen om terug op snelheid te komen. Ongeveer halfweg word ik al ingehaald. Een mokerslag van jewelste. Die is een minuut na mij gestart en heeft me nu al bijgehaald, hoe belachelijk kan je gemaakt worden! Het is wel een goed mikpunt en ik kan ze redelijk binnen schot houden. In de laatste kilometer staat de wind pal op kop en is het stilvallen geblazen. Ook die racket valt stil, al doe ik het met nog iets meer overtuiging. Ik wil er nog een spurtje uitpersen, maar moet weer gaan zitten. Ik pak te veel wind zo. Laatste honderd meters zet ik me recht en geef nog eens alles. 7'32" is de teleurstellende eindtijd. Dju, ik kan echt beter, het draaide voor geen meter! Ik word 142e van de 178. Slecht! Ik kijk wat angstvallig naar wat de volgende dagen zullen brengen. Ann-Sophie wordt erg knap 16e.
Rit 2: Middelburg-Vlissingen: 108km Vandaag heb ik een vrij dagje. Heerlijk om wat uurtjes slaap in te halen, al voel ik me nog niet voldaan. De koers start om 18u30, dus we worden om 16u30 in het hotel in Middelburg verwacht. Omkleden en naar het startpodium voor een acte de présence. We staan niet slecht in de klassementen (16e met Ann-Sophie) en ook Kimberly en Annelies staan mooi geplaatst. Er staat veel wind, de eerste 20 kilometers schuin in de rug, nadien in de flank en uiteindelijk pal op kop. Het gaat meteen op het lint en ik ben maar wat blij nog een nieuwe casette met een 11 gestoken te hebben. 170 rentsers op het kantje, verwoede pogingen aan het doen om Vos te volgen: valpartijen zijn dan ook legio. Ik heb nog nooit zoveel kromme wielen gezien als die dag. Er wordt overal gevallen, vooraan zoveel als vanachter en na iedere schermutseling is het alle hens aan denk om terug te komen. Vervolgens is het alarmfase rood om zelf niet tegen het dek te gaan. Na een dertig kilometer moeten we over 'losse stenen' razen: stukjes waar de asfalt door fijne kiezeltjes vervangen is. Bochten pakken en remmen vragen cyclocrossvaardigheden en uiteraard wordt ook hier weer lustig gevallen. Het peloton is nu definitief gescheurd. Inge doet een poging de kloof te dichten en ik moet bijten om haar wiel te houden. Halfweg staakt ze de strijd en probeer ik het op mijn beurt maar ik kan niet meer aansluiten (het scheelt niet veel) en de kop is gaan vliegen. We blijven met onze waaier erg goed ronddraaien en dwingen meermaals tot 'barrage'. Jammer genoeg komen we niet dichter dan 30". Even raak ik door het uitwijken van een Hollandse nog de duinen in en mag ik serieus bikkelen om terug de aansluiting te maken, te meer omdat er enkelen moeten lossen en ik van gat naar gat moet. In de spurt ben ik verrast door de 'korte' laatste kilometer. De finish ligt achter een bocht en we zijn er al zonder het goed en wel te beseffen. 95e is mijn deel. Annelies wordt 20e, Kimberly zit in de laatste kilometer nog gevangen achter een valpartij.
Rit 3: Westkapelle-Westkapelle: 131km De laatste rit en als toetje staat er vandaag extra veel wind. De eerste kilometers in het voordeel wat opschuiven weeral geen sinecure zal maken. Na een tiental kilometer volgt een straat met klinkers en trekken de profs eens door. Alles scheurt en ik zit te ver én achter een valpartij. Ik rij nog een hele tijd alleen verder, 55 lees ik op het tellertje. Ik haal anderen in maar kan de waaier voor mij niet meer bereiken. Zelf word ik door een achteropkomende waaier opgeslorpt. Al ronddraaiend zullen we nog mensen oprapen en anderen verliezen. Hierdoor worden we de eerste achtervolgende groep op het peloton, een dikke dertig sterk. Op het plaatselijke circuit zit de mot in ons groepje en gaat het met de wind op de neus erg langzaam. De wedstrijdjury weet niet goed wat ze met ons aan moeten. Hierdoor krijgen we tegenstrijdige berichten: laatste ronde, neen het zou kunnen dat jullie nog een ronde moeten, nog een ronde, ze twijfelen, laatste ronde,... Op een kilometer van de meet horen we 'afsprinten'. Ik draai als eerste op en spurt naar een vierde plaats. Aan de meet roept de omroeper echter 'laatste ronde'. Wat een klucht. In de volgende ronde moet ik op de dijk de groep laten gaan en eindig ik quasi laatste: 93e. Kimberly is 32e. In het algemene klassement hebben we twee mooie plaatsen! En Ann-Sophie zat ook op schema, maar werd pijnlijk onderuitgeschept door een concurrente met hoge velgen. SVK heeft weeral van zich doen spreken.
20-06-2011, 21:24 geschreven door elke
19-06-2011
Roboster Zeeuwse Eilanden
Foto's van Kris Claeyé en Krist Vanmelle
19-06-2011, 11:13 geschreven door elke
06-06-2011
Hemelvaartweekend
Donderdag: Gooik-Geraardsbergen-Gooik 1.2 UCI De derde laatste manche van de Lotto Cycling Cup en de ploegen beginnen zo stilaan aan de klassementen te denken. Zelf staan we met Annelies derde in het rushes-klassement en hebben we drie rensters die uitzicht hebben op een top tien in het algemene klassement. Reden genoeg voor SVK om met enige nervositeit aan de start te komen. Daarnaast is het voltallige kruim van het dameswielrennen aanwezig, met niet in het minst Marianne Vos. De aankomst is strak voor haar supporterslokaal getrokken, en aan de speaker verklapt ze dat ze er 'stevig tegenaan wil gaan'. Qua psychologische oorlogsvoering kan dit tellen, de helft van het peloton laat het kopje al hangen. Het parcours is erg zwaar: een grote lus met Gooik-Vollezele-Denderwindeke-Onkerzelestraat-Bosberg-Congoberg-Oetinge- Gooik en zeven kleine ronden in Gooik zelf. Samen goed voor 134km wedstrijd. Uitrijden is voor mij op dit parcours en met deze kleppers het hoogst haalbare en als ik er nog bij ben dan wil ik me leeg rijden bij het aantrekken van de tussenspurten.
De eerste twintig kilometer gaat het met de wind in de rug aan een stevig tempo. De eerste bocht kan ik in tweede positie indraaien, maar nadien geraak ik niet meer vooraan: het nadeel van de wind in de rug! Op de Onkerzelestraat zit ik bijgevolg redelijk achteraan en is het sterven wanneer het peloton remt en optrekt ter hoogte van (de vele) geparkeerde auto's. In de afdaling hang ik in de staart van het peloton. De vaart gaat er niet meer uit dus ik kan slechts weinig opschuiven en begin al zwaar in het rood aan de kasseien van de bosberg. Vanaf de eerste steen begint het gekruip, de supporters ten spijt. Zelfs op training ben ik hier al sneller over gereden. Ik heb de staart van het peloton nog steeds beet, maar na de Bosberg staat de wind tegen en breekt het in vier stukken voor me. Ik kan me nog naar het eerste groepje reppen, maar daar draaien we maar met drie rond. Jammer, als iedereen meewerkt kunnen we zo naar het peloton rijden. Aan de voet van de Congoberg zitten we drie auto's achter, het kan nog... Op die helling moet ik het groepje laten gaan (te veel gewerkt, maarja) en wanneer ik boven weer kom aansluiten is er geen peloton meer te bespeuren. Even hoop ik nog dat de kasseien soelaas brengen maar dat laat Vos niet gebeuren. Bij de eerste doortocht (na 58km) hangen we al op 4 minuten van Vos. We mogen nog een rondje doorrijden, maar weten ook dat dit ons laatste zal zijn. We worden terecht niet geklasseerd. Vos demonstreert en wint na een solo van meer dan 60 met meer dan vijf minuten voorsprong! Ik vrees dat de rest een weekje niet zal slapen. Annelies pakt de rushestrui, SVK zit in het groen! Kimberly speelt de perfecte ploegmaat. Samen eindigen ze dan ook nog mooi vooraan in het peloton. Annelies sluipt zo ook de top 10 algemeen binnen.
Zondag: Kieldrecht Zondag koers in Kieldrecht, aka Prosperpolder, de koers waar ik vorig jaar viel. We starten met een zestigtal voor 90km. De eerste twee ronden soleert Gilke. Wanneer ze terug gegrepen wordt regent het aanvallen en SVK is steeds mee. Op een gegeven moment voel ik dat het zal gebeuren en ik plant me in Lensy haar wiel. En inderdaad het gebeurt, alleen heb ik niet meer voldoende macht om haar wiel te houden. Al te veel gespeeld? Of gewoon niet goed genoeg? Spijtig, want iets later rukken er zich nog enkelen los en de kopgroep is gevormd. SVK is met Ann-Sophie vertegenwoordigd. Nu is het afstoppen wanneer we kunnen en reageren wanneer het moet. Bij dit laatste twijfel ik soms toch nog: wanneer moet je laten lopen zodat het peloton geen snelheid maakt en wanneer moet je echt wel reageren... Ik reageer op wat me gevaarlijk lijkt of rij door wanneer ik/we een gat heb(ben) op de groep. In de derde laatste ronde zijn we met drie weg, maar worden we terug gegrepen. Meteen vertrekken er vier. Ik zit ingesloten en moet even wachten. Via het gras ga ik dan toch achter de vier aan en samen halen we een groepje van drie in. 13 plaatsen weg, we spurten dus voor een 14e plaats. Ik kan niet meer als eerste de bocht ingaan en zal enkel maar mijn plaats kunnen consolideren: 18e. Ann-Sophie wordt 7e, Kimberly 12e. In ieder groepje was SVK vertegenwoordigd.
Zondag koers in Waarschoot, 13 keer 7.1km of 92km wedstrijd. Het parcours is breed, 'bochtenloos' en wordt geteisterd door de wind. Met 97 rensters belooft het een afvallingskoers te worden. Daarenboven wordt er gestreden voor de Oost-Vlaamse kampioenentrui en dat maakt het gebeuren toch altijd net iets nerveuzer. Hoe mooi breed het parcours over het algemeen is, zo veraderlijk ligt de laatste kilometer erbij: verkeersremmers, paaltjes en een smalle bocht richting finish.
Ik start helemaal achteraan en kan de eerste ronde aan een inhaalrace beginnen. Dit lukt aardig, al mag ik twee maal mijn aardsengel danken. In het zenuwachtig gewring maak ik ei zo na keihard kennis met de asfalt onder me. Vanaf de tweede ronde gaat het er wat minder beangstigend aan toe en begint het geprik. Ik schuif mee wanneer ik op de juiste plaats zit, maar als we wegraken zegeviert het verstand veel te snel op de goesting. De wind blaast te hard en er wacht veel te snel een nieuwe kopbeurt en vluchten houden geen stand. Ik kan me steeds goed vooraan handhaven en stop af wanneer Annelies weg is. Ergens net voor half koers voel ik dat het moment eraan zit te komen en ik wijk niet meer van de eerste lijn. Plots schiet ons links een vierhoofdige racket voorbij met drie Vlaanderen rensters en een Sengers lady. Nu is het oorlog, iedereen vecht om bij die vier te geraken en het peloton gaat op het lint. Ik heb het wiel van Henrion beet en ik zal het G*********** niet meer lossen! Oemph, het valt maar niet stil, ik schakel maar kan niet meer groter. Vertwijfelt zie ik dat Henrion nog twee tanden over heeft, -slik-. Het enige wat ik kan doen is me nog platter leggen en hopen dat het achter ons zal breken. Aan de finish, nog steeds met de neus op het stuur, hoor ik de speaker bevestigen 'en het scheurt in het peloton'. Ik ben maar wat blij goed vooraan te zitten en geen gaten te moeten dichten. Een halve ronde later is ons groepje van dertig los van het peloton, alle dertig stevig aan het piepen. Spijtig genoeg wordt er daardoor niet doorgereden en komt een groot deel weer aansluiten. Annelies zal een ronde later nog eens aanvallen waardoor ik me rustig in derde positie kan nestelen. Wanneer ik kan schuif ik mee, ideaal want ik mag niet meerijden. Wanneer ze echter terug gegrepen wordt zal de definitieve ontsnapping gebeuren, de Belgen zitten vooral elkaar te beloeren en zo kan een Australische er met een Noorderbuur vandoor. Stilaan lopen mijn benen leeg van al dat windbeuken. In de laatste ronde heb ik ontzettend veel zin om een uitval te wagen. De aankomst vind ik te gevaarlijk, dus de spurt zal ik aan me voorbij laten gaan. Dan kan ik maar beter een wanhoopsdaad doen. Ik zoek een vluchtgezellin, korte afspraak en opschuiven. Maar bij deze poging vooraan te geraken voel ik al dat ik de benen niet meer heb om zelfs maar weg te geraken. Ik schud het hoofd naar mijn medeplichtige en hou me afzijdig in de spurt. Ik word 35e. Annelies 8e na heel wat aanvalswerk. Lavrijssen wint de koers Debboudt L is kampioene.
30-05-2011, 20:48 geschreven door elke
Waarschoot: Geert Nachtergaele
30-05-2011, 17:59 geschreven door elke
Verzorgers gezocht!
Vanaf nu vallen er heel wat koersen in de week. Dat betekent dat ik niet steeds kan terugvallen op de vaste ploeg van verzorgers. Wie heeft er zin om in te springen? Dit houdt concreet in: mijn sleutel en vestje bijhouden en twee bidons aangeven... en het allerbelangrijkste natuurlijk > supporteren!
Ik zoek nog een verzorger op volgende data: 22 juni: Oedelem, 81km, (19u00)
Koers in Wodecq! Vorig jaar was ik zonder het goed en wel te beseffen in de goeie ontsnapping geraakt. Zeer onverwachts en door vele beginnersfouten, in hoofdzaak te weinig drinken, werd het een ware calvarie. Die wedstrijd had ik krampen in spieren waar ik het bestaan niet eens van wist. In de laatste ronde werd ik gelost en nadien walste het peloton voorbij om uiteindelijk te besluiten in een massaspurt. Deze kleine geschiedenis om kort te schetsen dat ik wel iets heb met Wodecq. De goesting was er dus zeker.
Het parcours is ongewijzigd: steeds op en af. Niet steil, maar slopend en op erg slechtlopende beton. 95km koers en 68 starters. Vlaanderen is goed vertegenwoordigd, het zal dus kwestie zijn van meteen met hen mee te glippen in de ontsnapping. Nadien zal de boel gesloten blijven. De goesting is er wel, maar de eerste ronden zie ik geweldig af! Mijn rug speelt weer op en ik moet harken om toch op tijd op te kunnen schuiven. Bergop loopt het voor geen meter. Maar vanaf half koers begint het stilaan te beteren en kan ik me sporadisch ook eens moeien. De juiste ontsnapping is nog steeds niet vertrokken, dus alles kan nog. Maar als ik in de tegenreactie ga, is de demarrage niet snedig genoeg en volgt het peloton gemakkelijk. Wanneer de definitieve kopgroep van negen zich dan vormt zit ik iets te ver en heb ik een rustmomentje nodig. De ploegmaats proberen hun wagonnetje aan te pikken maar slagen er jammer genoeg ook niet meer in. In de voorlaatste ronde beginnen de krampen op te spelen en moet ik me koest houden. In de laatste ronde probeer ik nog eens en heb enkele fietslengten, maar Dunja geeft niet af en komt me terug halen. Nu is het kwestie van vooraan te blijven en te anticiperen. Hierin wordt ik super gesteund door Kimberly. Ze is mijn gids en roept me toe wat ik moet doen. Zalig! Weer heel wat geleerd (het lijkt soms zo evident, maar...). In de spurt begin ik op de eerste rij, maar ik moet in de laatste rechte lijn drie keer neerploffen door de hevige spierpijn. Hierdoor gaan een zevental plaatsen verloren en eindig ik 22e. Vekemans (Vlaanderen) wint.
24-05-2011, 21:24 geschreven door elke
Wodecq: Geert Nachtergaele
24-05-2011, 21:02 geschreven door elke
22-05-2011
Wodecq: Krist Vanmelle
22-05-2011, 09:06 geschreven door elke
16-05-2011
Snaaskerke: Brian Petyt
16-05-2011, 11:37 geschreven door elke
Snaaskerke: niet langer een polderpannenkoek
Dit weekend rij ik nog eens twee koersen na elkaar in voorbereiding op de belangrijkste periode van het seizoen: juni-juli! Zaterdag is het koers in Snaaskerke-Gistel en zondag staat Bastogne op het menu.
Zaterdag: Snaaskerke-Gistel We koersen 95km in toertjes van 9,5km lang, kronkelend doorheen de West-Vlaamse polders. Er staat een zeer stevige wind, wat maakt dat we slechts 5cm van het parcours effectief zullen gebruiken. 72 rensters nemen de start, een dertigtal zal ook effectief aankomen.
Ik kan steeds opschuiven wanneer ik het nodig acht, zit regelmatig met de snuiter in de wind om plaatsen te winnen en voel de koers goed aan. Jammer genoeg speelt de kniepees op. Een euvel van de krachttraining eerder die week. Dit zorgt ervoor dat ik vandaag noodgedwongen koers in de anonimiteit. Een plaatsje in het steeds verder slinkende peloton is mijn deel, zonder zin om aan te vallen en met een noodzakelijk sparen waar ik kan. Ondertussen is Kimberly weggeraakt samen met tien gezellinen. Het afstoppen laat ik vandaag voor wat het is, niks forceren is de boodschap. In de spurt word ik 27e. Sofie De Vuyst wint een dag na haar vriend De Clerq. Kimberly doet nog een uitval in de laatste ronde maar wordt 5e.
Zondag: verstek voor Bastogne Door de lichte blessure door overbelasting is Bastogne gecancelled. Erg jammer, want een mooi parcours! Deze week staat er dus rust op de agenda om zaterdag hopelijk hersteld te zijn voor de koers in Wodecq (waar ik vorig jaar goed reed).
16-05-2011, 11:34 geschreven door elke
Burcht: Luc Blouwe
16-05-2011, 10:57 geschreven door elke
11-05-2011
Burcht: Krist Vanmelle
11-05-2011, 12:22 geschreven door elke
Knokke-Bredene en Burcht
Zaterdag: Knokke-Bredene 1.2 UCI Lotto-Cycling Cup Vierde manche van de Lotto Cycling Cup en tevens het provinciale kampioenschap van West-Vlaanderen. Voor dit laatste komt Ann-Sophie in aanmerking en dat maakt dat we op twee fronten moeten koersen vandaag.
De enige hindernis is een kasseistrook van 2,5km en de polderwind. Ik kan het parcours van vorig jaar nog dromen: grote brede steenwegen, rechts de kassei op en weer grote brede steenwegen tot de plaatselijk toertjes in Bredene. Door de wind is het peloton één grote molen van rensters die verachteren en naar voren schuiven. Ik doe goed mee en zit even vaak in eerste positie dan dat ik 60e rij. Dorst hebben is hier wel een nadeel, je verliest meteen twintig plaatsen! Het molentje draait verder en ik vind er mijn plaatsje in. Ik maak me ook geen zorgen: waar de steenweg een brede bocht maakt, dààr moet ik vooraan zitten. Mijn verbazing is dan ook groot wanneer we plots, na 20km, de polders in gestuurd worden. Wegje van 3 meter breed en de snelheid wordt volledig uit de groep gehaald. Toeme! We verlaten die smalle wegjes niet meer en stilaan wordt de groep zenuwachtig. Eentje valt zo naast de weg in een diepe beek. We steken de de steenweg over en hupla de kassei op. Hier kan ik velen voorbij steken, het rijdt echt soepel! Jammer genoeg kan ik na de kassei net geen aansluiting meer krijgen bij ploegmaatje Annelies en de kop van de koers. Had ik gezeten waar ik moest zitten voor de kassei, was dat geen probleem geweest.
In ons groepje tel ik enkele West-Vlamingen en velen van andere ploegen die voor ons belangrijk zijn voor het ploegenklassement. Als de rest geen pech had, hebben we drie rensters in de kopgroep (ploegklassement telt voor de drie beste), met Ann-Sophie. Kimberly en ik mogen dus niet meerijden en we laten anderen het werkje opknappen. Iets later komt de ploegleiding dit bevestigen en zo wordt het een wat saai 'peddelen'. In de laatste ronde reageer ik op een uitval, maar we blijven niet voorop. In de spurt eindig ik ergens 7e van onze groep, 55e in totaal.
Ik heb nog geen ploegklassement gezien, maar we doen een goeie zaak denk ik. Spoor wint de koers.
Zondag: Burcht Burcht is een koers die me erg goed ligt. Aangezien ik weinig voel van de koers gisteren start ik hier met erg veel goesting. Jammer dat de organisatie parkeren op het parcours toelaat en dat ook auto's mogen tegen rijden. Hierdoor is het toch wel opletten geblazen, zeker aangezien de ene bocht de andere opvolgt.
Er wordt van in de eerste ronden op dit bochtige parcours erg snel gereden, maar ik kan me steeds goed handhaven. Ik neem mezelf voor me in het begin te sparen met deze warmte, zodat ik veel kan drinken. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik doe duchtig mee met aanvallen en tegenaanvallen, mezelf voor deze onbezonnenheid verwijtend. Uiteindelijk raakt een Australische weg en vanaf dan controleert haar ploeg alles. Niemand geraakt weg en ik vrees dat het peloton zal indommelen. Gelukkig zet mijn ex-ploeg zich op kop en zij rekenen de kop terug in. Vanaf dan is het weer aanvallen geblazen. Toch raakt er weer een andere Australische weg, Spratt deze keer en weer neemt haar ploeg de koers in de hand. Drie ronden voor het einde kunnen er drie ontsnappen, ik zit iets te ver om te reageren maar zie dat er reactie volgt. Op het moment dat dit dreigt stil te vallen schiet ik weg. Het kost me moeite, maar ik vind de aansluiting. Iets later komen er nog drie aansluiten, waaronder twee Australiers. We zijn met zeven weg en de Australiers rijden zelfs mee! Een heerlijk gevoel: top tien is binnen! Maar het zijn de Belgen die beginnen linkeballen en ik begrijp het niet goed. Rijden moeten we! Dit doen we niet en in de voorlaatste ronde neemt het peloton ons terug. In de spurt laat ik me wat wegdrummen en wanneer ze dan in de laatste bocht nog tegen de vlakte gaan is de drive helemaal weg. Ik word 26e. Spratt wint de koers en Jayco, haar Australische team, bevolkt het hele podium.
11-05-2011, 12:14 geschreven door elke
Knokke-Bredene
11-05-2011, 11:24 geschreven door elke
04-05-2011
Ardennenoffensief
Ik had nog eens nood aan enkele lange duurtrainingen na elkaar. Met het mooie weer en een lang weekend in het vooruitzicht trokken we naar de Ardennen. Zaterdag stond een verkenning van de koers in Bastogne op het menu. Heen en weer goed voor 4u15. Het parcours zelf ziet er veelbelovend uit! Zondag reden we 6u15 met onder andere de Stocqeu en de Redoute. Maandag sloten we af met 4u20 en enkele spurtjes. Dinsdag was goed voor 2 uur losrijden. Mooie trainingsritjes, zalig weertje en goed gezelschap: wat kan je nog meer wensen?
04-05-2011, 19:08 geschreven door elke
27-04-2011
Van UCI naar VWF
Zaterdag: GP stad Roeselare 1.1 UCI Topkoersje, net onder het niveau van de wereldbeker. SVK is bijgevolg een van de weinige niet prof-ploegen. Na de verkenning wisten we al dat het zwaar zou worden: 11 hellingen met twee keer de Scherpenberg, Schomminckelberg, Rodeberg, Monteberg en Kemmelberg en een maal Geluveld.
In de auto op weg naar de koers val ik vrijwel meteen in slaap om pas iets voor Roeselare wakker te worden. Een heel goed teken, want dan ben ik altijd goed! Ik weet niet hoe dit met logica te rijmen valt... We kleden ons om, houden een technische bespreking en gaan de verplichte acte de presence gaan doen op het startpodium. Op die moment staan de eersten al opgesteld, ruim 30 minuten voor de start! Even vertwijfeling om dan toch maar aan de groepsdruk toe te geven. Het is warm genoeg, misschien is een opwarming nu niet echt nodig...
De officieuze start wordt gegeven en de officiele laat best lang op zich wachten. Ik rij vlotjes, heb de tijd om veel te drinken en te eten, kan opschuiven en moet slechts twee keer na de bocht stevig doorgaan. Goeie benen! Op 34km begint de bergzone. Het wordt stilaan tijd om alle plaatsen te winnen die ik nog kan winnen. Maar helaas, rond kilometer 30 hoor ik een geschraap onder me en meteen zit ik op mijn velg. Ik kan met moeite de vlagjesman op het rondpunt ontwijken of mijn hand opsteken voor assistentie en heb moeite mijn achtertrein onder controle te houden. Van doorrijden is geen sprake meer, ik kan enkel nog groter schakelen, afstappen, wiel omhoog steken en met lede ogen aanzien hoe onze auto van plaats 29 moet komen aangestoven. Ik hang al snel weer tussen de auto's maar geraak slechts tot de neutrale wagen. Dan begint een jojo-spelletje en ik blijf lang rond wagen 5 hangen, maar ik krijg nooit echt het gat toe. De Scherpenberg rij ik naast de neutrale wagen naar boven, de afstand met het peloton blijft dus gelijk (mede door een val daar), maar in de afzink moet ik auto's voor laten en op stukken vals plat ben ik stilletjes aan het breken. Na 50km, net voor de Monteberg, hang ik achter de laatste ploegauto en beslist de jury dat het gedaan is voor mij. Stomme beslissing met de Monteberg in zicht. Het zal er zeker scheuren, waardoor de auto's weer verachteren en ik een kans maak. Maar goed, commissaris baas .
Ik rij de Kemmelberg nog naar boven en daar wacht me een oorverdovend geschreeuw van een bende miniemen en aspiranten van SVK. Super gasten! Na de afzink rij ik het parcours verder tot Roeselare.
Neben wint de koers, Ann-Sophie wordt knap 28e!
Zondag: VWF Ternat Om de frustratie rond een lekke band wat te laten wegebben start ik in Ternat. Mijn eerste VWF-koers. Naar het schijnt mogen dames daar met de E's mee en hoef ik niet, zoals bij de WAOD twee jaar terug, met een bende A-renners op pad. De koers telt 56km, bizar om geen volgestouwde rugzakjes met gelletjes te moeten hebben...
We vertrekken, met naar ik kan schatten een zestigtal. Er wordt de eerste ronden erg traag gereden. Ik geloof mijn ogen niet, 34km/u kruissnelheid... Waar wachten die mannen op? Ik schuif dan maar naar voor en probeer een ontsnapping te forceren. In de eerste ronde springt in een put mijn ketting jammer genoeg van mijn voorblad en iets erna willen de drie mannen duidelijk niet op pad met een dame: ze houden de benen stil. Ik roep dat we los zijn, maar helaas. Ik trek alleen door, maar dat laat het peloton natuurlijk niet gebeuren... Duidelijk in hun gat gebeten wordt er dan toch wat snelheid gemaakt en ik nestel me in de groep. Heel raar ook hoe er gereden wordt! Gaten van een meter links en rechts, bochten worden achter elkaar en erg traag aangesneden. Als ik een bocht neem op wat voor mij ondertussen 'een normale manier' geworden is, win ik vele plaatsen, maar volgt er ook gevloek, voornamelijk van de champion. Deze heeft het er echt moeilijk mee voorbijgestoken te worden. Niet alleen door mij, ook anderen krijgen de volle laag, terwijl ze echt niks verkeerds doen, integendeel ze koersen 'normaal'. Het bederft de pret een beetje, maar ach, ik ben hier om te trainen. Na de bochten wordt doorgereden, maar begrop gaat het naar mijn aanvoelen traag. De laatste twee ronden wordt de snelheid dan gevoelig de hoogte in gejaagd en ik krijg het nu na een bocht al eens moeilijk en moet zo nu en dan een gat laten. Dit is wat ik met deze koers wou bereiken, wat extra snelheid opdoen en dat is gelukt. Ik moei me niet meteen met de spurt, maar laat het peloton ook niet los, ik eindig ergens 30e. Gemiddelde snelheid: 38,2km/u.
27-04-2011, 22:31 geschreven door elke
20-04-2011
Halle-Buizingen, Geert Nachtergaele
20-04-2011, 20:25 geschreven door elke
Halle-Buizingen
De koers in Halle is onderdeel van de Lotto Cycling Cup, een verzameling 1.2 wedstrijden. We beginnen met een 'grote' ronde van een 35km om te besluiten in 8 x 11km. De ploegverkenning op woensdag liet voelen dat het een selectieve koers zou worden, zeker met de aanwezige profploegen op het startblad. De grote ronde telt de Beerselberg, een steil ding waar je steeds denkt boven te zijn en vier maal in de maling wordt genomen. Daarna komt de Bruine Put en meteen erna de Krabosstraat. De kleine ronde telt een langer bergje, waarvan ik de naam nooit geweten heb.
Met een 8e, 9e en 11e plaats in het algemeen (Belgische) klassement staan we sterk vertegenwoordigd. De missie van vandaag is ook in het ploegenklassement onze vierde plaats te heroveren.
We starten met een dikke 150 deelneemsters. Meteen wordt er goed doorgereden. De leidster in het klassement is afwezig en ook Emma Johanson geeft verstek. Verbeke en co ruiken dus schoon hun kans. Op de Beerselberg moet ik een vijftal meter laten, maar zit na de top meteen weer in de groep. Op de Bruine Put kan ik op het grote mes het peloton in eerste instantie nog houden, maar voorbij halfweg moet ik toch terugschakelen en zie ik de rest van me weg rijden. Ik zie verschrikkelijk af, maar wil absoluut terug in dat peloton! Op de Krabosstraat breekt het peloton verder open. Met een zestal rijden we door. Ik ben zeker dat dit nog recht te zetten is en hits de rest op. De kopgroep telt ondertussen 18 rensters, daarachter hangt het peloton gevolgd door groepjes gelosten. We zijn nu met een twintigtal en het gesleep begint. Meteen volgt een cascade van rensters die zich achteraan nestelen en enkelingen die wel nog durven rijden. Toch blijven we op een minuut hangen. De enkelen die wel tempo maken trekken bergop al eens door, zo begrijpt de rest dat er meegewerkt moet worden. Ook ik demarreer eens wanneer ze weer in mijn wiel blijven hangen. Twee ronden blijven we op 1 minuut hangen, een gat dat we kunnen dichten als we samenwerken. Maar helaas, bij ronde drie en is de veer gebroken en na 60km moeten we uit koers.
Met de ploeg heroveren we stek 4 in het ploegenklassement. Martine Bras wint.
20-04-2011, 20:24 geschreven door elke
Einde Carrière - 2014 was mijn laatste seizoen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Uitslagen 2014
Omloop het Nieuwsblad 1.2 UCI: DNF/176
GP Samyn 1.2 UCI: 97/152
Omloop Hageland 1.2 UCI: DNF/168
Oostduinkerke: 23/78
Honnelles: DNF/49
Waregem: 57/89
Gent-Wevelgem 1.2 UCI: 53/169
GP Dottignies 1.2 UCI: DNF/176
PK ITT: 2e
GPCerami: 20?/57
Dottignies: 9/55
ITT Borsele topcompetitie: 48/59
Dwars door de Westhoek LCC 1.1 UCI: 112/177
Boortmeerbeek PK: val/77
GP Maarten Wijnants 1.2 UCI: 52/115
Hillegem: 18/72
Begijnendijk: 23/53
Gooik-Geraardsbergen-Gooik 1.1 UCI: DNF/104
Le Bizet: 22/42
Herselt: 24/61
Erembodegem: 31/62
Oudenaarde: 21/46
Nijlen 1.2 UCI: 74/123
S'Gravenwezel: 36/85
Schellebelle: 32/67
BK: 36/115
Watervliet: 43/57
Moerzeke: 40/74
Arendonk: 13/76
BeNe Tour UCI 2.2: 68/137 - Rit1:89 - Rit2A:73 - Rit2B:70
Strijpen: 29/58
Bambrugge: 28/79
Lierde: 33/64
Haaltert: 35/67
Erondegem: DNF/152
Oostkamp: 24/42
Dudzele: 41/56
Heusden: 58/89
Massemen: 40/71
De Klinge: 42/63
Puivelde: 38/71
Oedelem: 38/50
Bever: 2/32
Ledegem: 33/53
Nederhasselt: pech/62
Emptinne: 7/22
Erwetegem: 26/49
Hulste: 42/71
Naast: 31/54
Lotto Belisol Belgium Tour 2.2 UCI: DNF/96
ITT 56 - Honnelles 73 - TTT 13e - Halle 76 - Geraardsbergen DNF
. 
