Met Ruien trek ik een streep onder het seizoen. Dit is de laatste grote koers, het slot van de wielertrofee en f*ck*ng zwaar. De koers start met 6 maal 6km opwarmen, dan 5 keer 12km met de Kluisberg en een laatste keer 6km. Alle klassementen staan quasi vast, dus het gaat enkel nog om de eer en voor de groten 'het aanscherpen van de conditie met het oog op het WK'. Ik start omdat het een mooie organisatie is, maar vooral om te kijken of er progressie is tov vorig jaar en om hopelijk voor het eerst een goed gevoel te hebben op die Kluis (het is mijn bergje niet!).
We starten met 52: de koers boezemt duidelijk angst in. Komt daarbij dat het halve peloton verkouden is (uw reporter incluis), waardoor er velen afhaken. De eerste ronden gaan goed. De derde ronde heb ik het even moeilijk en de vijfde ronde vallen er gaten die ik moet dichten. Maar het zijn kleine schermutselingen, het echte werk ligt nog voor ons. Op de Kluisberg moet ik een gat laten op het peloton, maar ik rij beter naar boven dan ooit tervoren en ik heb zowaar nog vier kroontjes over! Ik forceer me niet zodat ik, eens boven, de ketting direct groot kan leggen en naar beneden kan vlammen. Aan de voet heb ik het peloton weer beet. Het is nu slenteren naar de volgende passage waardoor het merendeel gelosten terug kan komen aansluiten. De tweede passage is een kopij van de eerste, maar met meer definitieve gelosten. Bij de derde moet ik een groter gat laten en duurt het me langer voordat ik terug de aansluiting kan maken. Tijdens de vierde beklimming moet ik terugschakelen naar mijn tweede kleinste verzet. Een veeg teken en ik voel dat de kracht wegsijpelt. Ik weet nu dat het over en out is en ik het peloton waarschijnlijk niet meer zal terug zien. Na nog een ronde jagen word ik er aan de meet uitgenomen, het groepje voor me ook.
Ik eindig 36e.
21-09-2010, 22:23 geschreven door elke
Kluisbergen: Brian Petyt
21-09-2010, 19:15 geschreven door elke
17-09-2010
Schema rit 1, 2B en 3
17-09-2010, 20:30 geschreven door elke
Tour d'Ardeche: lastig!
Maandagochtend, 3 uur, vertrekken we met twee auto's richting 'la douce France'. De camion met onze fietsen is een dagje eerder vertrokken. De spanning hangt in de lucht: het rittenschema ziet er moordend uit en een blik op de deelnemende ploegen is ook niet echt geruststellend... Maandag komen we rond 4uur aan op de camping waar alle ploegen netjes in campers te slapen worden gelegd. De fietsen worden uitgeladen en we gaan nog even losrijden. Aangezien mijn derrie enkel op mijn drie grootste kroontjes kan, valt dat laatste nog wel eventjes tegen... Gelukkig zijn de mechaniekers krakken . Niet veel later begint het te druppelen en al snel krijgt de Ardeche een onweer over zich heen. De hele nacht is er storm en ook bij het krieken is er nog geen sikkepit verbetering te zien. Het water gutst naar beneden en nu worden we allemaal toch wat angstig. In de regen fietsen is steeds gevaarlijk, maar een col afdalen... Onze gezichten tijdens de ploegvoorstelling (zie foto) verraden de goesting.
Rit 1 Maar wonder o wonder, net voor de start van de eerste rit valt er hooguit nog wat gedruppel! De weergedon nemen een break tot de laatste 10km van de rit en het peloton is opgelucht (al wordt er genoeg geschoven). De eerste rit begint meteen met een col van 3e categorie, nadien staan er enkel nog sprints in het roadbook. Dit bergje is er eigenlijk geen, vooral omdat er afwachtend wordt gekoerst. Iedereen raakt erg vlot boven en er vallen vooral in de afdaling gaten. Het is ook geen sinecure, de remmen werken maar half en bij velen rijdt de angst mee. Ik kan hen gelukkig allemaal voorbij en als er al een gat valt, zijn er genoeg gegadigden om het toe te vlammen. Op het 'vlakke stuk' laat ik me stomweg verrassen. Voor me laat een francaise het gat vallen, ik zie het te laat en krijg het niet meer toe. Een snelheidsmeter langs de kant geeft nochthans 45 aan (licht bergop), het peloton vlast dus goed door. Niets aan te doen, ik wacht op achterkomers. Met een tiental maken we weer de aansluiting. Het is nu windstilte (enkel figuurlijk!) en pas op een 30km van de finish zal cervélo eens oerhollands gaan koersen. De wind zit schuin op de kop en alles wordt op een lint getrokken. Het is op de grootste versnelling spartelen! Uiteraard breekt het enkele kilometers verder in vele groepjes. Mijn compagnons, op een Australische na, zitten dood. We zouden makkelijk bij een groepje voor ons kunnen aansluiten, maar niemand helpt een handje. Ik probeer het spel op de rails te krijgen, maar ze willen niet. Uiteindelijk ga ik er met de Australische vandoor. We maken er een koppeltijdrit van (waarbij ik de eerste 10km het grootste werk doe en zij de laatste) en komen rond positie 84 binnen. Wanneer we op de camping aankomen is er een ware zondvloed aan de gang, alles staat blank. Massage en steendood het bedje in.
Rit 2 A De volgende ochtend klaart het op. We krijgen eerst een tijdrit van 3,5km, 1 km klimmen, 1 km dalen en dan nog wat over verkeersdrempels hossen. De klim is mooi breed en veel lastiger dan dat hij eruit ziet. De afdaling is smal en gevaarlijk door de overstromingen. Overal liggen er plassen, kiezels en modder. De conclusie is dan ook snel gemaakt: wie het meest risico's durft te nemen en zich recht weet te houden, wint de tijdrit. Iedereen laat de fancy tijdritfietsen voor wat ze zijn en gaat met de koersfiets op pad. De klim is echt verdomd lastig, ik schaam me erover op mijn tweede kleinste verzet naar boven te ploeteren. De afdaling is een langgerekt remmanouvre en doorheen het dorpje probeer ik nog wat snelheid te maken. Ik eindig achteraan, ongeveer 80e, zoals ook het doel was.
Rit2 B De rit start met een neutralisatie. Hoe hard de organisatie haar best ook doet, ze krijgt het parcours niet schoongeborsteld voor onze doortocht. En inderdaad, er ligt wat puin! Meteen krijgen we een steil bergje te verwerken, paniek alom, want dit stond niet op het profiel! Het zou verdorie 20km vlak zijn! Nadien twee keer een 3e categorie en één 1e categorie. Op de eerste van 3e categorie moeten er velen lossen, ik ook. Pff, steil ding. Het tweede bergje gaat al beter. We zijn nu met een achttal. Net voor de grote klim wordt het tempo stevig opgetrokken en ik moet ze laten rijden. Op de klim zelf kan ik de achterstand van honderd meter mooi handhaven. Ik klim dus even snel. Door een duw hier en daar raak ik terug bij het groepje en samen dalen we af richting finish. Nu hebben we nog even ontzettend veel geluk wanneer een kudde biggetjes in volle afdaling overwaggelt. Gelukkig remt de begeleidende motard niet, anders lagen we er met zn allen. Hierdoor rijdt hij echter wel over een van de biggetjes. Het gekrijs gaat door merg en been, medelijden maakt zich van ons meester, maar we moeten verder. Na in de straten van de aankomstplaats nog in de file te staan komen we dan toch aan, een kwartiertje na de kop. Ik voel me die avond veel frisser dan de eerste dag. Gek, want de spieren zitten muurvast.
Rit 4 Dit is de koninginnenrit met een 1e cat, 2e, 2e en 3e. De eerste klim is irritant! Bij ieder brugje wordt er net niet gevallen. Je moet remmen en nadien weer de gas open draaien. Sommige stukken zit ik gewoon in de beugel te sterven, mezelf af te vragen of ik toch niet op die grote plateau moet. Het is verdorie een eerste categorie! Na een tiental kilometer klimmen moet ik er dan toch af. Een kort stukje auto-hangen en een boete later ben ik op mezelf aangewezen. Achter me rijden er nog, maar daar ga ik niet op wachten. Ik kijk voor me en probeer die afstand te behouden. Als je de eerste 15km gelost wordt en nog 115 alleen mag is het echt wel een lange lastige dag! Ik rij een 60km alleen op de wereld. Vooral de technische afdalingen zijn beangstigend als je helemaal alleen tegemoetkomend verkeer moet trotseren. Na 70km komt er een zevental aansluiten (de motards zijn schatten ). En met 8 en vier motards kunnen we de schade beperken. Na een 22 minuten bollen we over de streep. Ik ben echt total loss!
Rit 5 Bij het fietsen naar de toiletten doet mijn knie zeer. Ik voelde het ook al in de auto, een zeurderige en soms stekende pijn. Filip mag er niet aan komen want dan volgen waterlanders. Dit ziet er dus helemaal niet goed uit! Na een half uurtje testen beslis ik niet meer te starten. De volgwagen wordt mijn plaatsje voor de rit. Het deed even zeer, ik wou dit echt wel 'uitrijden'.
Dit weekend rij ik geen koersen. Zaterdag werk ik nog een lange duurtraining af en dan gaat de fiets de camion in richting Frankrijk. Misschien dat ik zondag nog een MTB-tochtje doe...
Mensen die me willen volgen, kunnen dat op cyclingnews.nu. Deze site (zie links) geeft van iedere rittenkoers een kort verslagje. Meestal komen de noteringen van alle landgenoten aan bod. Ik ben eens benieuwd hoeveel levens ik heb. Wie weet overtref ik die katten wel!
03-09-2010, 13:24 geschreven door elke
Einde Carrière - 2014 was mijn laatste seizoen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Uitslagen 2014
Omloop het Nieuwsblad 1.2 UCI: DNF/176
GP Samyn 1.2 UCI: 97/152
Omloop Hageland 1.2 UCI: DNF/168
Oostduinkerke: 23/78
Honnelles: DNF/49
Waregem: 57/89
Gent-Wevelgem 1.2 UCI: 53/169
GP Dottignies 1.2 UCI: DNF/176
PK ITT: 2e
GPCerami: 20?/57
Dottignies: 9/55
ITT Borsele topcompetitie: 48/59
Dwars door de Westhoek LCC 1.1 UCI: 112/177
Boortmeerbeek PK: val/77
GP Maarten Wijnants 1.2 UCI: 52/115
Hillegem: 18/72
Begijnendijk: 23/53
Gooik-Geraardsbergen-Gooik 1.1 UCI: DNF/104
Le Bizet: 22/42
Herselt: 24/61
Erembodegem: 31/62
Oudenaarde: 21/46
Nijlen 1.2 UCI: 74/123
S'Gravenwezel: 36/85
Schellebelle: 32/67
BK: 36/115
Watervliet: 43/57
Moerzeke: 40/74
Arendonk: 13/76
BeNe Tour UCI 2.2: 68/137 - Rit1:89 - Rit2A:73 - Rit2B:70
Strijpen: 29/58
Bambrugge: 28/79
Lierde: 33/64
Haaltert: 35/67
Erondegem: DNF/152
Oostkamp: 24/42
Dudzele: 41/56
Heusden: 58/89
Massemen: 40/71
De Klinge: 42/63
Puivelde: 38/71
Oedelem: 38/50
Bever: 2/32
Ledegem: 33/53
Nederhasselt: pech/62
Emptinne: 7/22
Erwetegem: 26/49
Hulste: 42/71
Naast: 31/54
Lotto Belisol Belgium Tour 2.2 UCI: DNF/96
ITT 56 - Honnelles 73 - TTT 13e - Halle 76 - Geraardsbergen DNF
.
raak ik terug bij het groepje en samen dalen we af richting finish. Nu hebben we nog even ontzettend veel geluk wanneer een kudde biggetjes in volle afdaling overwaggelt. Gelukkig remt de begeleidende motard niet, anders lagen we er met zn allen. Hierdoor rijdt hij echter wel over een van de biggetjes. Het gekrijs gaat door merg en been, medelijden maakt zich van ons meester, maar we moeten verder.
komen we dan toch aan, een kwartiertje na de kop. Ik voel me die avond veel frisser dan de eerste dag. Gek, want de spieren zitten muurvast.
). En met 8 en vier motards kunnen we de schade beperken. Na een 22 minuten bollen we over de streep. Ik ben echt total loss!
