Ik heb mijn fietsje gepimpt met nieuwe wielen: Shimano dura-ace C24! Superlicht, een groot verschil met de vorige wielset, en zowel voor tubes als bandjes. Mijn fiets weegt voelbaar minder. Goed voor de moral! Daarnaast zijn alle onderdelen, kabels,... vervangen. Vandaag heeft ook de kopserie er aan moeten geloven.
Mijn fietsje is klaar voor 7 maanden oorlog, nu de coureur nog...
02-03-2011, 21:26 geschreven door elke
28-02-2011
Omloop het Nieuwsblad!
Zaterdag 26 februari: Omloop het Nieuwsblad! 128km door de Vlaamse Ardennen op een pittig parcours met achtereenvolgens Moregemplein, Kluisberg, Trieu, Patersberg, Edelare, Wolvenberg, Kasseien van Mater, Molenberg, Paddenstraat, Lippenhovestraat en de Lange Munte. Het weer was zoals het in Flandrien-land hoort te zijn: winderig, regen en koud, ijzig koud.
Er hing een spanning in de lucht. We wilden met het nieuwe damesteam meteen ons vrouwtje staan, ook in de grote koersen. De ploegleiding liet niets aan het toeval over en regelde alles tot in de puntjes (dikke merci!). Ikzelf was minder zenuwachtig dan vorig weekend. Het clubkampioenschap was mijn eerste keer dat ik intensief zou fietsen. Met de klierkoorts heb ik enkel maar kunnen duurtrainen en ik wist niet wat ik mocht verwachten. Dat viel goed mee, dus het vertrouwen voor de omloop was er wel. Beter doen dan vorig jaar was het doel (95km), en als ik even mocht dromen uitrijden in het peloton.
Om 9uoo komen we aan op de parking, omkleden, briefing, tekenen, poseren, opwarmen en in de startzone wachten. Er wordt hoopvol naar een straaltje zon gezocht, maar helaas regen wordt ons deel. Eens de officieuse start gegeven weten we weer wat UCI-koersen is. Het gaat er een pak zenuwachtiger aan toe. Je ruikt gewoon dat het belang van deze koersen zoveel groter is. De officieuze start en het zenuwachtig gedrum verteer ik allesinds beter dan vorig jaar. Iets verder worden we ook officieel op gang gevlagd. De eerste 30 kilometer hou ik me rustig achteraan. Daar is meer ruimte en opschuiven kan later nog. Valpartijen zijn legio. Je ziet met die regen dan ook geen hand voor de ogen en het is gewoon bidden dat je niet in putten rijdt en hopen dat je op tijd staat als het moet. Na 30km moet ik de remmen al toe draaien, ik ben al een halve remblok kwijt!
Iets voor Moregemplein probeer ik op te schuiven, maar het is vooral op Moregem zelf dat ik stevig plaatsen goedmaak. Tot er iemand de derailleur van een concurrent raakt en gekatapulteerd wordt. Valpartijen en slalommen. Op de uitloper staat de wind in het nadeel, maar ik zit goed in de wielen op het kantje. Ik weet ook waar de putten liggen en kan ze makkelijk omzeilen. Oef, nog geen overbodige energie verspilt. Na de uitloper is het eventjes wapenstilstand. Ideaal om nog eens tegen het dek te gaan en inderdaad, halverweg het peloton, een rij voor me, vallen ze over de volledige breedte van de weg. Enkelen belanden in de beek rechts. Ik kan gelukkig stoppen - het scheelde niet veel- maar moet voet aan de grond zetten. Eens terug op gang knapt een FassaBortolo renster het vuile werk op en zo kom ik relatief makkelijk terug aansluiten.
We maken ons nu op voor de Kluisberg en ik schuif op. Ik rij nu vooraan het peloton, maar laat me door de ervaren profs weer aan de kant drummen. Als de kop dan ook nog schuift in een bocht mag ik een goeie positie vergeten. Ik haat die Kluisberg, nooit mijn ding geweest en ook vandaag moet ik met een pelotonnetje lossen. De afdaling rij ik met de ogen toe en zoef zo iedereen voorbij, maar in het peloton raak ik niet meer. We draaien wel goed rond, maar het peloton is boven op de Trieu als wij eraan beginnen, de kans dat we terugkomen is onbestaande. Niettemin rijden we door, rensters lossen en gaandeweg rapen we er veel op. Op de patersberg moet ik van de fiets en mis zo de aansluiting met een groepje. Jammer!
Met onze groepje draaien we goed rond, maar het mag soms wat sneller gaan. Op de Edelare moet ik inhouden en ook na iedere afdaling moet ik de benen stilhouden. Ik rij wel op tempo verder, maar alleen doorrijden in dit Belgenweertje is zelfmoord. Ik ben verkleumd en kan links zelfs niet meer schakelen. Ik geraak enkel nog op de grote plateau als mijn rechter hand de shifter bedient. Nog niet meegemaakt. Op de Paddenstraat halen we nog enkelen in en na de Lippenhovestraat zijn we met een twintigtal. Al zijn er weinig gegadigden om kop te doen. Na Bottelare vind ik het geprofiteer welletjes en zet me achteraan. Zo is het cruisen naar Gent.
Ik kom als eerste van het groepje over de meet, als 86e op 18' van Emma Johansson. SVK heeft een prachtprestatie neergezet, 27e, 38e, 45e, 86e en 87e.
28-02-2011, 22:02 geschreven door elke
Foto Georges Schepens
28-02-2011, 20:15 geschreven door elke
Omloop: eerste foto's
Ploegvoorstelling en de eerste kilometers.
28-02-2011, 19:25 geschreven door elke
22-02-2011
Persvoorstelling
De damesploeg van SV Kontich met Gilke, drievoudig BK individuele nummers op de piste.
22-02-2011, 19:49 geschreven door elke
Voorbereiding Omloop
De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen lopen op hun einde.
Begin februari had ik stage in Lanzarote en maalde er op rustig tempo en in heerlijke temperaturen 650km door. Net thuisgekomen stond er de verkenning van de Omloop op het programma. Bergop ging het nog niet zoals verhoopt, maar op de kasseien voelde ik me in mijn sas. Dinsdag had ik dan mijn eerste intensieve training van het jaar en dit ging goed. Ik moet hier wel nog heel voorzichtig mee zijn, aangezien de klierkoorts nog steeds in mijn bloed zit.
Zondag was er dan clubkampioenschap in Wiekevorst. We starten samen met nieuwelingen en junioren voor 75km. De training voor en na wordt verstandig afgelast, het weer maakt dit onverantwoord! Gelukkig houdt het sneeuwen op bij de start van onze koers. Ik heb één keer bij junioren gekoerst, die ervaring boezemt me genoeg schrik in voor vandaag. De eerste twee ronden gaan snoeihard en ik moet wat op toeren komen, maar nadien groeit het vertrouwen en in de laatste ronden ben ik stout genoeg om vooraan mee te rijden. Er geraakt niemand meer weg, spurt dus. Ik word vijfde dame, Kimberley is kampioene. Vele junioren zijn gelost, enkelen worden door valpartijen uitgeschakeld. Het was neig om zien hoe ons damesploegje zich weerde tussen die gasten, het belooft!
Dit weekend gaat het seizoen dan echt van start en dit meteen met de Omloop. Lastige koers, heel zenuwachtig ook. De bergjes die we mogen opspartelen: Moregem, Kluisberg, Trieu, Patersberg, Edelare, Wolvenberg, Molenberg. De kasseien die ons voor de wielen gesmeten worden: Mater, Paddestraat, Lippenhovestraat, Lange Munte. De goesting is er en het team is er zeker klaar voor. Ik ben benieuwd of ik dit jaar - met slechte winter - toch beter kan presteren dan vorig jaar...
PS: als er mensen geïnteresseerd zijn in het volgen van de koers als begeleider/bevoorrader: let me know! De bedoeling is om ons drie keer te zien passeren en tegelijk klaar te staan met wielen op de kasseistroken of met bidons.
22-02-2011, 18:45 geschreven door elke
17-02-2011
Lanza: de foto's
17-02-2011, 19:19 geschreven door elke
03-02-2011
Lanzarote!
Morgennacht zitten we op het vliegtuig richting Lanza! Oew wat heb ik hier naar uitgekeken! Zeven daagjes trainen in 20°, genieten van het mooie landschap en tussendoor wat luilekkeren. Morgenavond krijg ik dan ook de uitslag van de nieuwe bloedtest. Als die goed is kan er eindelijk opgebouwd worden. Al verwacht ik daar niet al te veel heil. Na een duurtrainingsweekend moet ik twee dagen rust inbouwen wegens te moe. Ik vrees dus dat het ook in Lanzarote rustig aan zal moeten. Maar liever daar, dan hier in de kou...
03-02-2011, 18:15 geschreven door elke
16-01-2011
Update klierkoorts
Na wat gesukkel, trage trainingen en abnormale hartslagen lijkt het alsof ik er nu door aan het komen ben. Sinds de training van gisteren (3u) is het gevoel weer goed. Vandaag kreeg ik dan de bevestiging dat ik ook nog steeds 4u goed verteer. Heel goed nieuws dus en hopelijk komt er geen terugval. Ik heb wel wat aan kracht ingeboet en ga heel snel in hogere hartslag, maar dat is niet meer dan normaal. Binnen twee weken volgt er een nieuwe bloedtest. Is die goed, dan kan ik aan interval- en spurttrainingen beginnen.
16-01-2011, 17:21 geschreven door elke
11-01-2011
Slecht nieuws
We zijn nu een verhuis later en ik raak stilaan geïnstalleerd in mijn huisje.
Half december deed ik naar jaarlijkse traditie de conditietest, nodig om mijn UCI-vergunning aan te vragen. Die was rotslecht, wat heel bizar was aangezien ik me op training fantastisch voelde, beter en sneller reed dan voorheen, meer kracht had... Aangezien de uitslag en de recuperatie zo slecht waren volgde een bloedonderzoek. Conclusie: klierkoorts. En inderdaad twee dagen na die conditietest werd ik ziek, een week later opnieuw. Tot nu voel ik me nog steeds niet fit, slapjes en moe. Af en toe flakkert mijn temperatuur nog eens op. Ik ben nog niet 'in mijnen haak'. Ik mag gelukkig wel duurtrainen en zal zo hopelijk niet te veel verliezen. Verder neem ik ijzersupplementen en krijgt B12 ingespoten. Binnen twee weken volgt een nieuw bloedonderzoek, is de CRP en alle andere tekens van virale infectie beter, dan mag er terug wat intensiever getraind worden. Het is dus nog wat afwachten wanneer ik in competitie kan treden.
Voorlopig is het dus wat balanceren op een slappe koord: niet te veel conditie verliezen, maar ook zeker niet te veel belasten want dan sta ik meteen een seizoen aan de kant!
Ik hou jullie op de hoogte.
Enkele belangrijke data: Ploegvoorstelling: zondag 13 februari Clubkampioenschap: 20 februari
11-01-2011, 12:11 geschreven door elke
12-12-2010
Half december
Lang geleden dat ik jullie nog eens een update gegeven heb!
In een goede winter is er dan ook nooit echt veel te melden. De trainingsuurtjes worden gevuld met extensieve duur en krachttraining en soms eens een pistetraining of MTB-ritje. In november heb ik veel getraind (dank aan mn trainingsmaatje, zeker om me door de regen en kou te jagen ). Het resultaat liet niet lang op zich wachten. Mijn gemiddeldes liggen hoger dan het vorige jaar, het gevoel is beter en ik heb meer kracht. In december werken de weergoden nog niet echt mee. Het zag er goed uit voor volgende week, maar nu zijn de voorspellingen al minder gunstig. Dat zijn dan drie sneeuwweken, veel meer hoeft niet! Ik kan me wel beter bezighouden op de rollen dan vorig jaar, dus ook daar win ik percentjes.
De volgende weken ben ik druk aan het verhuizen. Hopelijk kan ik regelmatig eens 2 uurtjes bollen (plus de langere ploegtrainingen), zodat de conditie er niet te veel onder moet lijden. Vanaf januari is het trainingsvolume weer normaal. Nodig ook want eind februari begint het seizoen! In februari en in maart heb ik tweemaal een stageweek ingelast om me klaar te stomen.
Nu moet ik enkel nog dringend op zoek naar een vermogensmeter, als er iemand een tip heeft...alle tips zéér welkom!
12-12-2010, 19:18 geschreven door elke
10-11-2010
2011
De voorbereiding op seizoen 2011 is reeds in volle gang. Met veel goesting ben ik er het laatste weekend van oktober aan begonnen. Vorig weekend hadden we dan onze eerste ploegtraining. Momenteel ben ik aan 10 uutrjes extensieve duurtraining per week bezig, meestal in blokken van 2uur, uitzonderlijk eens wat langer. De duur wordt dan stelselmatig opgedreven om eind november aan 3 tot 4uur te zitten per training. Nu ik 80% werk kan er een dag per week meer getraind worden, dat verschil zal zeker voelbaar zijn! Alleen nog wat winter'grammetjes' wegwerken .
10-11-2010, 19:10 geschreven door elke
08-10-2010
Nieuwe ploeg!
Het stond al een tijdje vast, maar nu mag het ook van de daken geschreeuwd worden: volgend jaar rij ik voor SV Kontich! Ik kijk nu al geweldig naar uit! Mooi programma, een toffe en heel hechte groep, veel activiteiten buiten de koers en een goeie ondersteuning vanuit het bestuur en de ploegleiding. Ik ben echt supergemotiveerd om de nieuwe sponsors aan publiciteit te helpen!
08-10-2010, 19:50 geschreven door elke
06-10-2010
Seizoen nr 2
2010 was mijn tweede koerseizoen, het tweede bij de dames-elite. Het niveau was op een jaar tijd toch voelbaar gestegen, de gemiddeldes lagen dit jaar toch een stukje hoger dan het jaar voordien.
2010 zette zich bedroevend in gang: sneeuw en ijzel dàgen en wèken aan een stuk. Ik had bij de start van het seizoen dan ook veel minder kilometers bijeengereden dan het jaar voordien.
Het gevoel op training was echter wel goed en mijn eerste koers bevestigde dit alleen maar. Niet dat ik deze uitreed, we hebben het dan ook over de Omloop! Na 95 km werd ik door de bezem-bus uit koers geplukt. Met een goed gevoel begon ik in Wanze, maar dat was een catastrofe. Ik wijt het aan de blote billen in de vrieskou. In Tielt-Winge werd ik 50e, die koers ligt me wel en ik kreeg er moral van. In Oostduinkerke raakte ik nooit vooraan en in Deerlijk werden mijn ambities de kiem in gesmoord door een concurrent die aan het slapen was en er lompweg bij ging liggen. Dan volgden een hele reeks zware koersen. In Bredene kreeg ik enkele belangrijke tips van Goedele. Vanaf dan leerde ik koers per koers beter in het peloton rijden. In Burcht vertaalde zich dat in de eerste aanvalspogingen, om nadien in afstopwerk te besluiten. Ik was meer dan benieuwd om te weten hoe het me in de volgende kermiskoersen zou vergaan. In Beauraing probeerde ik, maar was te overmoedig. De volgende koers, in Wodecq, zat ik in de beslissende kopgroep. Ik dronk echter veel te weinig en kreeg overal krampen (wel leerzaam om alle spiergroepen opnieuw te kennen). We werden teruggepakt en zo zag ik een vierde plaats in rook opgaan. De volgende koersen onderging ik, sommigen doordat het vlakke wringkoersen waren, andere omdat ik de benen niet had. De val in Prosperpolder bergijp ik nog steeds niet, ik kan niet vatten hoe het komt dat ik An niet kon ontwijken, gelukkig zonder erg. De volgende koers was Passendale, een parcours dat me ligt. Ik voelde me de hele koers lang sterk, maar werd op een cruciaal moment gehinderd door een valpartij. Eens terug in het peloton besloot ik er vandoor te gaan en eindigde met een 14e plaats. Iedere volgende koers reed ik in de aanval. In Zwevegem en Harlue voelde ik me echt sterk, maar reed ik te onbezonnen. Het heeft me mooie noteringen gekost, maar het gevoel mee te kunnen spelen in de schermutselingen gaf me veel vertrouwen. In Kontich besefte ik dat een vlakke spurtkoers ook mogelijkheden biedt (wegrijden in de laatste ronde). In Boezinge was ik slecht en in Strijpen liet een bandbreuk me supergefrustreerd achter. Tot en met de koers in Heusden kon ik me vooraan goed handhaven, kon ik aanvallen en ook in Kortrijk reed ik zeer vaak vooraan. Alleen was ik na een ontsnapping net niet sterk genoeg om met de beslissende kopgroep mee te gaan. Dit was een van mijn beter koersen. Vanaf Puivelde was het vet van de soep. Door omstandigheden was ik niet in staat om te trainen, met enkele honderden km per maand mag je geen wonderen verwachten. Dat vertaalde zich ook in de uitslagen. Het seizoen was dit jaar duidelijk een maand te lang.
Conclusie Waar ik in 2009 bij het geringste probleempje of een mindere dag een DNF achter mijn naam kreeg, kon ik nu wel in het peloton eindigen. Sterker nog, ik reed in de aanval! Een gevolg van het feit dat ik dit jaar geleerd heb in een peloton te rijden (al is er nog werk). Ik weet ondertussen ook dat je moet drinken, zeker in de aanval, ook al is er geen tijd voor. In 2010 reed ik 31 koersen uit van de 41 in totaal (in 2009 17/37). De noteringen weerspiegelen niet steeds het gevoel in de koers, ik heb soms teveel krachten verspild of mijn kansen al eens opgeofferd voor een ploeggenootje. Het is een goede leerschool, misschien dat volgend jaar de cijfertjes een betere weerspiegeling worden van mijn gevoel... Ik ben in elk geval zinnes om zo veel als mogelijk aan te vallen!
06-10-2010, 22:32 geschreven door elke
26-09-2010
Seizoen 2010
Rankings seizoen 2010
Koers
Plaats 2010
Aantal Deelnemers
Plaats 2009
Omloop Het Nieuwsblad UCI
DNF
245
.
Wanze
DNF
55
.
Tielt-Winge KvV
50
114
DNF
Oostduinkerke
P
118
DNF
Deerlijk
val
99
DNF
Omloop Strijen NED UCI
64
155
.
Middelkerke KvV
64
118
.
Omloop van Borsele NED UCI
DNF
165
.
GP Roeselare UCI
DNF
149
.
Bredene KvV
66
87
.
Burcht
30
54
.
Beauraing
37
58
DNF
Wodecq
40
72
.
BK
62
106
37
NTT Montenaken
14
14
.
Halle-Buizingen
30
49
.
Belsele
61
95
80
Prosperdolder
val
65
36
Passendale KvV
14
59
43
Colfontaine
21
32
.
Heusden-Zolder KvV
61
111
70
Steenokkerzeel
71
93
.
Zwevegem
37
56
.
Harlue
27
39
.
Kontich
P
118
.
Dwars door de Westhoek UCI
DNF
140
.
Strijpen
plat
52
.
Maarkedal
43
74
DNF
Kortessem
P
90
.
Kortrijk
36
63
.
Heusden
34
48
48
Puivelde
59
69
P
De Klinge
DNF
110
.
Ell ITT LUX
21
29
.
Ell LUX
27
36
DNF
Tour d'Ardeche FR UCI
DNF 84/80/79/76/nt gestart
92
.
Kluisbergen KvV
36
52
DNF
Statistieken
Alg eindstand KvV
.
.
15
Beste resultaat
14
.
13
Gemiddelde notering
50,1
.
41,6
Aantal noteringen
31
17
Aantal DNF
7, met pech 10
.
20
Weggevallen koersen
.
.
13/ 24/29 30/32/34/36/39 /58/65
26-09-2010, 13:06 geschreven door elke
21-09-2010
Kluisbergen-Ruien: Kampioenschap van Vlaanderen
Met Ruien trek ik een streep onder het seizoen. Dit is de laatste grote koers, het slot van de wielertrofee en f*ck*ng zwaar. De koers start met 6 maal 6km opwarmen, dan 5 keer 12km met de Kluisberg en een laatste keer 6km. Alle klassementen staan quasi vast, dus het gaat enkel nog om de eer en voor de groten 'het aanscherpen van de conditie met het oog op het WK'. Ik start omdat het een mooie organisatie is, maar vooral om te kijken of er progressie is tov vorig jaar en om hopelijk voor het eerst een goed gevoel te hebben op die Kluis (het is mijn bergje niet!).
We starten met 52: de koers boezemt duidelijk angst in. Komt daarbij dat het halve peloton verkouden is (uw reporter incluis), waardoor er velen afhaken. De eerste ronden gaan goed. De derde ronde heb ik het even moeilijk en de vijfde ronde vallen er gaten die ik moet dichten. Maar het zijn kleine schermutselingen, het echte werk ligt nog voor ons. Op de Kluisberg moet ik een gat laten op het peloton, maar ik rij beter naar boven dan ooit tervoren en ik heb zowaar nog vier kroontjes over! Ik forceer me niet zodat ik, eens boven, de ketting direct groot kan leggen en naar beneden kan vlammen. Aan de voet heb ik het peloton weer beet. Het is nu slenteren naar de volgende passage waardoor het merendeel gelosten terug kan komen aansluiten. De tweede passage is een kopij van de eerste, maar met meer definitieve gelosten. Bij de derde moet ik een groter gat laten en duurt het me langer voordat ik terug de aansluiting kan maken. Tijdens de vierde beklimming moet ik terugschakelen naar mijn tweede kleinste verzet. Een veeg teken en ik voel dat de kracht wegsijpelt. Ik weet nu dat het over en out is en ik het peloton waarschijnlijk niet meer zal terug zien. Na nog een ronde jagen word ik er aan de meet uitgenomen, het groepje voor me ook.
Ik eindig 36e.
21-09-2010, 22:23 geschreven door elke
Kluisbergen: Brian Petyt
21-09-2010, 19:15 geschreven door elke
17-09-2010
Schema rit 1, 2B en 3
17-09-2010, 20:30 geschreven door elke
Tour d'Ardeche: lastig!
Maandagochtend, 3 uur, vertrekken we met twee auto's richting 'la douce France'. De camion met onze fietsen is een dagje eerder vertrokken. De spanning hangt in de lucht: het rittenschema ziet er moordend uit en een blik op de deelnemende ploegen is ook niet echt geruststellend... Maandag komen we rond 4uur aan op de camping waar alle ploegen netjes in campers te slapen worden gelegd. De fietsen worden uitgeladen en we gaan nog even losrijden. Aangezien mijn derrie enkel op mijn drie grootste kroontjes kan, valt dat laatste nog wel eventjes tegen... Gelukkig zijn de mechaniekers krakken . Niet veel later begint het te druppelen en al snel krijgt de Ardeche een onweer over zich heen. De hele nacht is er storm en ook bij het krieken is er nog geen sikkepit verbetering te zien. Het water gutst naar beneden en nu worden we allemaal toch wat angstig. In de regen fietsen is steeds gevaarlijk, maar een col afdalen... Onze gezichten tijdens de ploegvoorstelling (zie foto) verraden de goesting.
Rit 1 Maar wonder o wonder, net voor de start van de eerste rit valt er hooguit nog wat gedruppel! De weergedon nemen een break tot de laatste 10km van de rit en het peloton is opgelucht (al wordt er genoeg geschoven). De eerste rit begint meteen met een col van 3e categorie, nadien staan er enkel nog sprints in het roadbook. Dit bergje is er eigenlijk geen, vooral omdat er afwachtend wordt gekoerst. Iedereen raakt erg vlot boven en er vallen vooral in de afdaling gaten. Het is ook geen sinecure, de remmen werken maar half en bij velen rijdt de angst mee. Ik kan hen gelukkig allemaal voorbij en als er al een gat valt, zijn er genoeg gegadigden om het toe te vlammen. Op het 'vlakke stuk' laat ik me stomweg verrassen. Voor me laat een francaise het gat vallen, ik zie het te laat en krijg het niet meer toe. Een snelheidsmeter langs de kant geeft nochthans 45 aan (licht bergop), het peloton vlast dus goed door. Niets aan te doen, ik wacht op achterkomers. Met een tiental maken we weer de aansluiting. Het is nu windstilte (enkel figuurlijk!) en pas op een 30km van de finish zal cervélo eens oerhollands gaan koersen. De wind zit schuin op de kop en alles wordt op een lint getrokken. Het is op de grootste versnelling spartelen! Uiteraard breekt het enkele kilometers verder in vele groepjes. Mijn compagnons, op een Australische na, zitten dood. We zouden makkelijk bij een groepje voor ons kunnen aansluiten, maar niemand helpt een handje. Ik probeer het spel op de rails te krijgen, maar ze willen niet. Uiteindelijk ga ik er met de Australische vandoor. We maken er een koppeltijdrit van (waarbij ik de eerste 10km het grootste werk doe en zij de laatste) en komen rond positie 84 binnen. Wanneer we op de camping aankomen is er een ware zondvloed aan de gang, alles staat blank. Massage en steendood het bedje in.
Rit 2 A De volgende ochtend klaart het op. We krijgen eerst een tijdrit van 3,5km, 1 km klimmen, 1 km dalen en dan nog wat over verkeersdrempels hossen. De klim is mooi breed en veel lastiger dan dat hij eruit ziet. De afdaling is smal en gevaarlijk door de overstromingen. Overal liggen er plassen, kiezels en modder. De conclusie is dan ook snel gemaakt: wie het meest risico's durft te nemen en zich recht weet te houden, wint de tijdrit. Iedereen laat de fancy tijdritfietsen voor wat ze zijn en gaat met de koersfiets op pad. De klim is echt verdomd lastig, ik schaam me erover op mijn tweede kleinste verzet naar boven te ploeteren. De afdaling is een langgerekt remmanouvre en doorheen het dorpje probeer ik nog wat snelheid te maken. Ik eindig achteraan, ongeveer 80e, zoals ook het doel was.
Rit2 B De rit start met een neutralisatie. Hoe hard de organisatie haar best ook doet, ze krijgt het parcours niet schoongeborsteld voor onze doortocht. En inderdaad, er ligt wat puin! Meteen krijgen we een steil bergje te verwerken, paniek alom, want dit stond niet op het profiel! Het zou verdorie 20km vlak zijn! Nadien twee keer een 3e categorie en één 1e categorie. Op de eerste van 3e categorie moeten er velen lossen, ik ook. Pff, steil ding. Het tweede bergje gaat al beter. We zijn nu met een achttal. Net voor de grote klim wordt het tempo stevig opgetrokken en ik moet ze laten rijden. Op de klim zelf kan ik de achterstand van honderd meter mooi handhaven. Ik klim dus even snel. Door een duw hier en daar raak ik terug bij het groepje en samen dalen we af richting finish. Nu hebben we nog even ontzettend veel geluk wanneer een kudde biggetjes in volle afdaling overwaggelt. Gelukkig remt de begeleidende motard niet, anders lagen we er met zn allen. Hierdoor rijdt hij echter wel over een van de biggetjes. Het gekrijs gaat door merg en been, medelijden maakt zich van ons meester, maar we moeten verder. Na in de straten van de aankomstplaats nog in de file te staan komen we dan toch aan, een kwartiertje na de kop. Ik voel me die avond veel frisser dan de eerste dag. Gek, want de spieren zitten muurvast.
Rit 4 Dit is de koninginnenrit met een 1e cat, 2e, 2e en 3e. De eerste klim is irritant! Bij ieder brugje wordt er net niet gevallen. Je moet remmen en nadien weer de gas open draaien. Sommige stukken zit ik gewoon in de beugel te sterven, mezelf af te vragen of ik toch niet op die grote plateau moet. Het is verdorie een eerste categorie! Na een tiental kilometer klimmen moet ik er dan toch af. Een kort stukje auto-hangen en een boete later ben ik op mezelf aangewezen. Achter me rijden er nog, maar daar ga ik niet op wachten. Ik kijk voor me en probeer die afstand te behouden. Als je de eerste 15km gelost wordt en nog 115 alleen mag is het echt wel een lange lastige dag! Ik rij een 60km alleen op de wereld. Vooral de technische afdalingen zijn beangstigend als je helemaal alleen tegemoetkomend verkeer moet trotseren. Na 70km komt er een zevental aansluiten (de motards zijn schatten ). En met 8 en vier motards kunnen we de schade beperken. Na een 22 minuten bollen we over de streep. Ik ben echt total loss!
Rit 5 Bij het fietsen naar de toiletten doet mijn knie zeer. Ik voelde het ook al in de auto, een zeurderige en soms stekende pijn. Filip mag er niet aan komen want dan volgen waterlanders. Dit ziet er dus helemaal niet goed uit! Na een half uurtje testen beslis ik niet meer te starten. De volgwagen wordt mijn plaatsje voor de rit. Het deed even zeer, ik wou dit echt wel 'uitrijden'.
). Het resultaat liet niet lang op zich wachten. Mijn gemiddeldes liggen hoger dan het vorige jaar, het gevoel is beter en ik heb meer kracht. 
.
Het stond al een tijdje vast, maar nu mag het ook van de daken geschreeuwd worden: volgend jaar rij ik voor SV Kontich!
.
komen we dan toch aan, een kwartiertje na de kop. Ik voel me die avond veel frisser dan de eerste dag. Gek, want de spieren zitten muurvast.
). En met 8 en vier motards kunnen we de schade beperken. Na een 22 minuten bollen we over de streep. Ik ben echt total loss!
