Het stond al een tijdje vast, maar nu mag het ook van de daken geschreeuwd worden: volgend jaar rij ik voor SV Kontich! Ik kijk nu al geweldig naar uit! Mooi programma, een toffe en heel hechte groep, veel activiteiten buiten de koers en een goeie ondersteuning vanuit het bestuur en de ploegleiding. Ik ben echt supergemotiveerd om de nieuwe sponsors aan publiciteit te helpen!
08-10-2010, 19:50 geschreven door elke
06-10-2010
Seizoen nr 2
2010 was mijn tweede koerseizoen, het tweede bij de dames-elite. Het niveau was op een jaar tijd toch voelbaar gestegen, de gemiddeldes lagen dit jaar toch een stukje hoger dan het jaar voordien.
2010 zette zich bedroevend in gang: sneeuw en ijzel dàgen en wèken aan een stuk. Ik had bij de start van het seizoen dan ook veel minder kilometers bijeengereden dan het jaar voordien.
Het gevoel op training was echter wel goed en mijn eerste koers bevestigde dit alleen maar. Niet dat ik deze uitreed, we hebben het dan ook over de Omloop! Na 95 km werd ik door de bezem-bus uit koers geplukt. Met een goed gevoel begon ik in Wanze, maar dat was een catastrofe. Ik wijt het aan de blote billen in de vrieskou. In Tielt-Winge werd ik 50e, die koers ligt me wel en ik kreeg er moral van. In Oostduinkerke raakte ik nooit vooraan en in Deerlijk werden mijn ambities de kiem in gesmoord door een concurrent die aan het slapen was en er lompweg bij ging liggen. Dan volgden een hele reeks zware koersen. In Bredene kreeg ik enkele belangrijke tips van Goedele. Vanaf dan leerde ik koers per koers beter in het peloton rijden. In Burcht vertaalde zich dat in de eerste aanvalspogingen, om nadien in afstopwerk te besluiten. Ik was meer dan benieuwd om te weten hoe het me in de volgende kermiskoersen zou vergaan. In Beauraing probeerde ik, maar was te overmoedig. De volgende koers, in Wodecq, zat ik in de beslissende kopgroep. Ik dronk echter veel te weinig en kreeg overal krampen (wel leerzaam om alle spiergroepen opnieuw te kennen). We werden teruggepakt en zo zag ik een vierde plaats in rook opgaan. De volgende koersen onderging ik, sommigen doordat het vlakke wringkoersen waren, andere omdat ik de benen niet had. De val in Prosperpolder bergijp ik nog steeds niet, ik kan niet vatten hoe het komt dat ik An niet kon ontwijken, gelukkig zonder erg. De volgende koers was Passendale, een parcours dat me ligt. Ik voelde me de hele koers lang sterk, maar werd op een cruciaal moment gehinderd door een valpartij. Eens terug in het peloton besloot ik er vandoor te gaan en eindigde met een 14e plaats. Iedere volgende koers reed ik in de aanval. In Zwevegem en Harlue voelde ik me echt sterk, maar reed ik te onbezonnen. Het heeft me mooie noteringen gekost, maar het gevoel mee te kunnen spelen in de schermutselingen gaf me veel vertrouwen. In Kontich besefte ik dat een vlakke spurtkoers ook mogelijkheden biedt (wegrijden in de laatste ronde). In Boezinge was ik slecht en in Strijpen liet een bandbreuk me supergefrustreerd achter. Tot en met de koers in Heusden kon ik me vooraan goed handhaven, kon ik aanvallen en ook in Kortrijk reed ik zeer vaak vooraan. Alleen was ik na een ontsnapping net niet sterk genoeg om met de beslissende kopgroep mee te gaan. Dit was een van mijn beter koersen. Vanaf Puivelde was het vet van de soep. Door omstandigheden was ik niet in staat om te trainen, met enkele honderden km per maand mag je geen wonderen verwachten. Dat vertaalde zich ook in de uitslagen. Het seizoen was dit jaar duidelijk een maand te lang.
Conclusie Waar ik in 2009 bij het geringste probleempje of een mindere dag een DNF achter mijn naam kreeg, kon ik nu wel in het peloton eindigen. Sterker nog, ik reed in de aanval! Een gevolg van het feit dat ik dit jaar geleerd heb in een peloton te rijden (al is er nog werk). Ik weet ondertussen ook dat je moet drinken, zeker in de aanval, ook al is er geen tijd voor. In 2010 reed ik 31 koersen uit van de 41 in totaal (in 2009 17/37). De noteringen weerspiegelen niet steeds het gevoel in de koers, ik heb soms teveel krachten verspild of mijn kansen al eens opgeofferd voor een ploeggenootje. Het is een goede leerschool, misschien dat volgend jaar de cijfertjes een betere weerspiegeling worden van mijn gevoel... Ik ben in elk geval zinnes om zo veel als mogelijk aan te vallen!
06-10-2010, 22:32 geschreven door elke
26-09-2010
Seizoen 2010
Rankings seizoen 2010
Koers
Plaats 2010
Aantal Deelnemers
Plaats 2009
Omloop Het Nieuwsblad UCI
DNF
245
.
Wanze
DNF
55
.
Tielt-Winge KvV
50
114
DNF
Oostduinkerke
P
118
DNF
Deerlijk
val
99
DNF
Omloop Strijen NED UCI
64
155
.
Middelkerke KvV
64
118
.
Omloop van Borsele NED UCI
DNF
165
.
GP Roeselare UCI
DNF
149
.
Bredene KvV
66
87
.
Burcht
30
54
.
Beauraing
37
58
DNF
Wodecq
40
72
.
BK
62
106
37
NTT Montenaken
14
14
.
Halle-Buizingen
30
49
.
Belsele
61
95
80
Prosperdolder
val
65
36
Passendale KvV
14
59
43
Colfontaine
21
32
.
Heusden-Zolder KvV
61
111
70
Steenokkerzeel
71
93
.
Zwevegem
37
56
.
Harlue
27
39
.
Kontich
P
118
.
Dwars door de Westhoek UCI
DNF
140
.
Strijpen
plat
52
.
Maarkedal
43
74
DNF
Kortessem
P
90
.
Kortrijk
36
63
.
Heusden
34
48
48
Puivelde
59
69
P
De Klinge
DNF
110
.
Ell ITT LUX
21
29
.
Ell LUX
27
36
DNF
Tour d'Ardeche FR UCI
DNF 84/80/79/76/nt gestart
92
.
Kluisbergen KvV
36
52
DNF
Statistieken
Alg eindstand KvV
.
.
15
Beste resultaat
14
.
13
Gemiddelde notering
50,1
.
41,6
Aantal noteringen
31
17
Aantal DNF
7, met pech 10
.
20
Weggevallen koersen
.
.
13/ 24/29 30/32/34/36/39 /58/65
26-09-2010, 13:06 geschreven door elke
21-09-2010
Kluisbergen-Ruien: Kampioenschap van Vlaanderen
Met Ruien trek ik een streep onder het seizoen. Dit is de laatste grote koers, het slot van de wielertrofee en f*ck*ng zwaar. De koers start met 6 maal 6km opwarmen, dan 5 keer 12km met de Kluisberg en een laatste keer 6km. Alle klassementen staan quasi vast, dus het gaat enkel nog om de eer en voor de groten 'het aanscherpen van de conditie met het oog op het WK'. Ik start omdat het een mooie organisatie is, maar vooral om te kijken of er progressie is tov vorig jaar en om hopelijk voor het eerst een goed gevoel te hebben op die Kluis (het is mijn bergje niet!).
We starten met 52: de koers boezemt duidelijk angst in. Komt daarbij dat het halve peloton verkouden is (uw reporter incluis), waardoor er velen afhaken. De eerste ronden gaan goed. De derde ronde heb ik het even moeilijk en de vijfde ronde vallen er gaten die ik moet dichten. Maar het zijn kleine schermutselingen, het echte werk ligt nog voor ons. Op de Kluisberg moet ik een gat laten op het peloton, maar ik rij beter naar boven dan ooit tervoren en ik heb zowaar nog vier kroontjes over! Ik forceer me niet zodat ik, eens boven, de ketting direct groot kan leggen en naar beneden kan vlammen. Aan de voet heb ik het peloton weer beet. Het is nu slenteren naar de volgende passage waardoor het merendeel gelosten terug kan komen aansluiten. De tweede passage is een kopij van de eerste, maar met meer definitieve gelosten. Bij de derde moet ik een groter gat laten en duurt het me langer voordat ik terug de aansluiting kan maken. Tijdens de vierde beklimming moet ik terugschakelen naar mijn tweede kleinste verzet. Een veeg teken en ik voel dat de kracht wegsijpelt. Ik weet nu dat het over en out is en ik het peloton waarschijnlijk niet meer zal terug zien. Na nog een ronde jagen word ik er aan de meet uitgenomen, het groepje voor me ook.
Ik eindig 36e.
21-09-2010, 22:23 geschreven door elke
Kluisbergen: Brian Petyt
21-09-2010, 19:15 geschreven door elke
17-09-2010
Schema rit 1, 2B en 3
17-09-2010, 20:30 geschreven door elke
Tour d'Ardeche: lastig!
Maandagochtend, 3 uur, vertrekken we met twee auto's richting 'la douce France'. De camion met onze fietsen is een dagje eerder vertrokken. De spanning hangt in de lucht: het rittenschema ziet er moordend uit en een blik op de deelnemende ploegen is ook niet echt geruststellend... Maandag komen we rond 4uur aan op de camping waar alle ploegen netjes in campers te slapen worden gelegd. De fietsen worden uitgeladen en we gaan nog even losrijden. Aangezien mijn derrie enkel op mijn drie grootste kroontjes kan, valt dat laatste nog wel eventjes tegen... Gelukkig zijn de mechaniekers krakken . Niet veel later begint het te druppelen en al snel krijgt de Ardeche een onweer over zich heen. De hele nacht is er storm en ook bij het krieken is er nog geen sikkepit verbetering te zien. Het water gutst naar beneden en nu worden we allemaal toch wat angstig. In de regen fietsen is steeds gevaarlijk, maar een col afdalen... Onze gezichten tijdens de ploegvoorstelling (zie foto) verraden de goesting.
Rit 1 Maar wonder o wonder, net voor de start van de eerste rit valt er hooguit nog wat gedruppel! De weergedon nemen een break tot de laatste 10km van de rit en het peloton is opgelucht (al wordt er genoeg geschoven). De eerste rit begint meteen met een col van 3e categorie, nadien staan er enkel nog sprints in het roadbook. Dit bergje is er eigenlijk geen, vooral omdat er afwachtend wordt gekoerst. Iedereen raakt erg vlot boven en er vallen vooral in de afdaling gaten. Het is ook geen sinecure, de remmen werken maar half en bij velen rijdt de angst mee. Ik kan hen gelukkig allemaal voorbij en als er al een gat valt, zijn er genoeg gegadigden om het toe te vlammen. Op het 'vlakke stuk' laat ik me stomweg verrassen. Voor me laat een francaise het gat vallen, ik zie het te laat en krijg het niet meer toe. Een snelheidsmeter langs de kant geeft nochthans 45 aan (licht bergop), het peloton vlast dus goed door. Niets aan te doen, ik wacht op achterkomers. Met een tiental maken we weer de aansluiting. Het is nu windstilte (enkel figuurlijk!) en pas op een 30km van de finish zal cervélo eens oerhollands gaan koersen. De wind zit schuin op de kop en alles wordt op een lint getrokken. Het is op de grootste versnelling spartelen! Uiteraard breekt het enkele kilometers verder in vele groepjes. Mijn compagnons, op een Australische na, zitten dood. We zouden makkelijk bij een groepje voor ons kunnen aansluiten, maar niemand helpt een handje. Ik probeer het spel op de rails te krijgen, maar ze willen niet. Uiteindelijk ga ik er met de Australische vandoor. We maken er een koppeltijdrit van (waarbij ik de eerste 10km het grootste werk doe en zij de laatste) en komen rond positie 84 binnen. Wanneer we op de camping aankomen is er een ware zondvloed aan de gang, alles staat blank. Massage en steendood het bedje in.
Rit 2 A De volgende ochtend klaart het op. We krijgen eerst een tijdrit van 3,5km, 1 km klimmen, 1 km dalen en dan nog wat over verkeersdrempels hossen. De klim is mooi breed en veel lastiger dan dat hij eruit ziet. De afdaling is smal en gevaarlijk door de overstromingen. Overal liggen er plassen, kiezels en modder. De conclusie is dan ook snel gemaakt: wie het meest risico's durft te nemen en zich recht weet te houden, wint de tijdrit. Iedereen laat de fancy tijdritfietsen voor wat ze zijn en gaat met de koersfiets op pad. De klim is echt verdomd lastig, ik schaam me erover op mijn tweede kleinste verzet naar boven te ploeteren. De afdaling is een langgerekt remmanouvre en doorheen het dorpje probeer ik nog wat snelheid te maken. Ik eindig achteraan, ongeveer 80e, zoals ook het doel was.
Rit2 B De rit start met een neutralisatie. Hoe hard de organisatie haar best ook doet, ze krijgt het parcours niet schoongeborsteld voor onze doortocht. En inderdaad, er ligt wat puin! Meteen krijgen we een steil bergje te verwerken, paniek alom, want dit stond niet op het profiel! Het zou verdorie 20km vlak zijn! Nadien twee keer een 3e categorie en één 1e categorie. Op de eerste van 3e categorie moeten er velen lossen, ik ook. Pff, steil ding. Het tweede bergje gaat al beter. We zijn nu met een achttal. Net voor de grote klim wordt het tempo stevig opgetrokken en ik moet ze laten rijden. Op de klim zelf kan ik de achterstand van honderd meter mooi handhaven. Ik klim dus even snel. Door een duw hier en daar raak ik terug bij het groepje en samen dalen we af richting finish. Nu hebben we nog even ontzettend veel geluk wanneer een kudde biggetjes in volle afdaling overwaggelt. Gelukkig remt de begeleidende motard niet, anders lagen we er met zn allen. Hierdoor rijdt hij echter wel over een van de biggetjes. Het gekrijs gaat door merg en been, medelijden maakt zich van ons meester, maar we moeten verder. Na in de straten van de aankomstplaats nog in de file te staan komen we dan toch aan, een kwartiertje na de kop. Ik voel me die avond veel frisser dan de eerste dag. Gek, want de spieren zitten muurvast.
Rit 4 Dit is de koninginnenrit met een 1e cat, 2e, 2e en 3e. De eerste klim is irritant! Bij ieder brugje wordt er net niet gevallen. Je moet remmen en nadien weer de gas open draaien. Sommige stukken zit ik gewoon in de beugel te sterven, mezelf af te vragen of ik toch niet op die grote plateau moet. Het is verdorie een eerste categorie! Na een tiental kilometer klimmen moet ik er dan toch af. Een kort stukje auto-hangen en een boete later ben ik op mezelf aangewezen. Achter me rijden er nog, maar daar ga ik niet op wachten. Ik kijk voor me en probeer die afstand te behouden. Als je de eerste 15km gelost wordt en nog 115 alleen mag is het echt wel een lange lastige dag! Ik rij een 60km alleen op de wereld. Vooral de technische afdalingen zijn beangstigend als je helemaal alleen tegemoetkomend verkeer moet trotseren. Na 70km komt er een zevental aansluiten (de motards zijn schatten ). En met 8 en vier motards kunnen we de schade beperken. Na een 22 minuten bollen we over de streep. Ik ben echt total loss!
Rit 5 Bij het fietsen naar de toiletten doet mijn knie zeer. Ik voelde het ook al in de auto, een zeurderige en soms stekende pijn. Filip mag er niet aan komen want dan volgen waterlanders. Dit ziet er dus helemaal niet goed uit! Na een half uurtje testen beslis ik niet meer te starten. De volgwagen wordt mijn plaatsje voor de rit. Het deed even zeer, ik wou dit echt wel 'uitrijden'.
Dit weekend rij ik geen koersen. Zaterdag werk ik nog een lange duurtraining af en dan gaat de fiets de camion in richting Frankrijk. Misschien dat ik zondag nog een MTB-tochtje doe...
Mensen die me willen volgen, kunnen dat op cyclingnews.nu. Deze site (zie links) geeft van iedere rittenkoers een kort verslagje. Meestal komen de noteringen van alle landgenoten aan bod. Ik ben eens benieuwd hoeveel levens ik heb. Wie weet overtref ik die katten wel!
03-09-2010, 13:24 geschreven door elke
31-08-2010
Ell (www.ticapictures.be)
31-08-2010, 21:43 geschreven door elke
Weekend à Ell (Lux)
Vorig jaar mochten we kennis maken met de top georganiseerde koers in Ell. Dit jaar gingen we voor de tweedaagse: een tijdrit op zaterdag en op hetzelfde parcours de wegkoers op zondag.
Zaterdag komen we rond de middag aan in de jeugdherberg. Spulletjes uitladen, eten en naar de koers. Het parcours is exact zoals het in mijn geheugen gegrift staat: steeds op en af, mooie brede en goed geasfalteerde wegen. Ik kan iedere bocht nog dromen. Het tijdritvehikel wordt afgesteld (achteraf gezien stond het zadel toch wat laag) en de opwarming kan beginnen. Tegen het moment dat de fietsen op de rollen worden geïnstaleerd breekt een storm los. Tessa en Ilse mogen de tijdrit in die storm afwerken (chapeau), ik sta terzelfdertijd helemaal te verkleumen aan de start. Ik beef, ril en shake en kan me maar niet verwarmen. Het is dan toch eindelijk aan mij om de zondvloed te trotseren. Na de start volgt de langste klim, nadien de steilste en vanaf halfweg gaat het vooral in dalende lijn (met hier en daar nog een knikje). Op die eerste klim ontploffen mijn benen, ze staan helemaal stram! De kou geselt me en ik geraak amper vooruit. Ik had beter op de kleine plateau gestart om het eerste deel naar boven te trippelen, nu zit ik te stampen en zwoegen. Met de tijdritshifters misschakel ik me dan nog zodat ik helemaal geparkeerd sta. Maar zelfs aan een slakkengang geraak je nog tot de top en na de afdaling begin ik eindelijk wat warm te lopen. De tweede klim gaat al iets beter en vanaf dan vind ik mijn ritme. Was de tijdrit maar 20km langer! Ik kom dus meer dan ontgoocheld aan de ploegauto en ben uiteindelijk 21e in 15'25 en op 1'25 van de winnares; op 9,5km echt een belachelijk groot verschil, een echte blamage.
Zondag is het koers over hetzelfde parcours: 8 rondjes van 9,5km. Kort koersje, maar zeker lastig genoeg! Het is zaak de goeie ontsnapping niet te missen, dat is meteen de opdracht voor de Sprinters. Na heel wat schermutselingen van in de eerste ronde raakt dan toch een groepje weg met Annelies. De opdracht wordt nu de vlucht beschermen. Dit lukt aardig en enkel Dufoer raakt nog vooraan. Er trekt zich later nog een groepje los en ik kan net niet aansluiten. Vanaf nu voel ik iedere helling. Op het vlakke probeer ik nog enkele keren mee te schuiven, maar daar blijft het bij. In de laatste twee ronden moet ik de koers vooral ondergaan. In de spurt probeer ik wel nog mijn plaats op te eisen (Ilse helpt me), maar ik verspeel mijn vijfde positie bij de laatste bocht. Op de laatste bult voor de streep is alles uit de benen gevloeid en mag ik de spurt vergeten. 27e/36, Annelies wordt 6e en Dufoer wint de koers.
Ons ploegje heeft een mooie tweedaagse gereden.
31-08-2010, 21:36 geschreven door elke
22-08-2010
De Klinge
Na een tiendaagse met slechts 40km op de teller ging ik wat snelheid zoeken in De Klinge, een koers die als lastig te boek staat. 94km op de teller met de helft van het parcours door de polders. Daar staat de wind recht op de neus.
We starten met 110 rensters. Of althans, dat was de bedoeling. Enkelen missen het startschot (het was me ook nogal een chaos) en ook de bezemwagen is niet present. Wij weten nergens van en er wordt meteen goed van jetje gegeven. In de polders moeten de eersten al lossen en rond me wordt er 5 keer net niet gevallen. Dit is geen parcours voor zo een grote groep... Consternatie alom wanneer de speaker ons bij de doortocht waarschuwt dat er een herstart volgt. Bij die herstart raak ik verdorie niet in mijn pedaal. Ik krijg mijn voet pas ingeklikt bij poging 5. Het peloton wacht niet natuurlijk (de opwarming hebben we al achter de kiezen en iedereen weet nu dat je vooraan moet zitten) en ik kan meteen aan een stevige inhaalrace beginnen. ik ben niet de enige, maar mijn compagnons moeten al heel snel de strijd staken. Net aan het begin van de polders hang ik weer achteraan de groep. Maar er vallen nu overal gaten en ik krijg er maar enkele gedicht. Ik probeer nog met de moed der wanhoop, ik trek enkele sprinten maar kan de aansluiting net niet maken. Het is een veeg teken wanneer je noodgedwongen je heil moet zoeken in een groep gelosten, die ikzelf daarvoor nog in de steek liet... Met mijn teamgenoot rukken we ons los en we blijven een tweetal ronden hangen op een 500 meter van de groep. Regelmatig rijden we nieuwe gelosten voorbij, maar zelden krijgen we hulp van hen. Als we het voor de volgende doortocht niet gedicht krijgen mogen we ons gaan douchen. Ik geef nog eens alles en ben nu alleen weg, maar het is duidelijk oorlog in het peloton voor ons, want ook zij versnellen. Een ronde lang jaag ik nog verder, maar dan al is alle hoop vervlogen. Aan de meet word ik, na 5 ronden, uit koers genomen. Het stomme gesukkel koste me mijn koers! Maar ik heb er anderzijds wel een heel mooie training van kunnen maken en had een goed gevoel. Nu geef ik nog eens twee weken alles (volgend weekend koers ik met de ploeg in Luxemburg) om zo hopelijk klaar te zijn voor de Ardeche.
DNF. Arys wint voor Belmans.
22-08-2010, 17:45 geschreven door elke
De Klinge (Krist Vanmelle)
22-08-2010, 15:23 geschreven door elke
De Klinge (Luc Blouwe)
22-08-2010, 15:23 geschreven door elke
10-08-2010
Heusden deel 2 (ticapictures.be)
10-08-2010, 22:06 geschreven door elke
Heusden (ticapictures.be)
10-08-2010, 19:27 geschreven door elke
09-08-2010
Heusden (Luc Blouwe)
09-08-2010, 11:46 geschreven door elke
Heusden en Puivelde
Zaterdag de 'bruggenkoers' in Heusden. Zondag een vlakke vluchterskoers die er geen was.
Zaterdag: Heusden Het regent de hele namiddag en het zal niet ophouden. Aangezien er twee stroken klinkertjes in het parcours liggen is het bang afwachten of de banden genoeg grip zullen hebben. Na een fiasco aan de inschrijvingen heb ik mijn nummer 30 minuten voor het begin. Dat is nog net genoeg tijd om me om te kleden, opwarmen mag ik vergeten. Gelukkig zijn we maar met 50 en is iedereen de eerste ronde erg voorzichtig. Op de klinkers en de geschilderde vluchtheuvels laat ik toch voor de zekerheid wat extra ruimte.
Ons ploegje probeert regelmatig weg te raken. Goedele, Elien en ikzelf wisselen elkaar af in het aanvalswerk. Op een bepaald moment zie ik Lensy zich opmaken om er vandoor te gaan, dan moet je niet twijfelen en ik spurt bergop alles uit mijn lijf. In de afdaling blijf ik spurten want ik heb ze nog niet te pakken. Onderaan de brug zit ik dan toch in haar wiel, maar het peloton komt ook aansluiten. Iets later schuif ik mee met iemand van Emversport. Een Australische (wat zitten die toch al de hele koers irritant af te stoppen - terwijl er niemand voorop rijdt) schuift ook mee. Met drie zijn we weg, maar het peloton laat niet begaan en voor de meet worden we gegrepen. Een ronde later probeert Elien nog eens en ze raakt wel weg. Ik wil gaan afstoppen, maar net dan begint het serieus te regenen en het slaat even in mijn benen. Na drie ronden geeft de speaker nog steeds 40 à 50 seconden voorsprong voor de kop, status quo dus. Het is nu of niet. Ik schuif op de brug naar voor en begin dan op het kantje het tempo te drukken. In het smalle deel aan Harry Mater leg ik samen met twee Aussies de boel stil. Niemand kan nog door en het tempo wordt stevig gedrukt. Aan de meet is er een minuutje bijgekomen, de kop heeft nu 1'45". Missie geslaagd, Elien mag ervoor gaan sprinten.
In de laatste ronden raakt niemand nog weg en het wordt een pelotonspurt op natte klinkers. Daar bedank ik voor, ik word 34e. Elien wordt tweede, de Australische Light wint.
Zondag:Puivelde Puivelde was vorig jaar een vluchtkoers (met een pijnlijk slot voor onze ploeg), grote kans dat het dit jaar ook zo wordt. ik ben dus wel gemotiveerd. Vorig jaar probeerde ik een hele koers lang vooraan te geraken en lukte dit me slechts een keertje. Dit jaar moet dit toch al veel vlotter lukken en wie weet dan...
De eerste ronde rij ik vooraan en ik probeer me daar te handhaven. Maar ik ben echt niet goed vandaag en bij de eerste prik weet ik al snel dat aanvallen niet gaat lukken. Dit wordt nog eens ouderwets afzien achteraan de groep. Mijn hart en longen kunnen het aan, het zijn de benen die zeer doen. Gisteren in de regen had ik maar 1 bidon uit, misschien dat de spieren daardoor wat averij opliepen... In ieder geval, ik kan geen plaatsen winnen en heb last mijn stekje te behouden, een echte offday. Vluchtpogingen zijn legio, maar niemand raakt weg. Zelfs een groepje van een tiental dat zich losscheurt (met de favorieten) kan niet wegblijven. Het peloton houdt er de vaart goed in en de wind doet de rest.
Ik hoop op beterschap in het tweede deel van de wedstrijd. Helaas, het hoogste haalbare is vandaag de koers uitrijden. Dat doe ik ook en ik word 59e. Marie Lindberg blijft nog net een pelotonspurt voor en wint verdiend.
09-08-2010, 11:45 geschreven door elke
06-08-2010
kortessem (Krist Vanmelle)
06-08-2010, 21:52 geschreven door elke
Einde Carrière - 2014 was mijn laatste seizoen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Uitslagen 2014
Omloop het Nieuwsblad 1.2 UCI: DNF/176
GP Samyn 1.2 UCI: 97/152
Omloop Hageland 1.2 UCI: DNF/168
Oostduinkerke: 23/78
Honnelles: DNF/49
Waregem: 57/89
Gent-Wevelgem 1.2 UCI: 53/169
GP Dottignies 1.2 UCI: DNF/176
PK ITT: 2e
GPCerami: 20?/57
Dottignies: 9/55
ITT Borsele topcompetitie: 48/59
Dwars door de Westhoek LCC 1.1 UCI: 112/177
Boortmeerbeek PK: val/77
GP Maarten Wijnants 1.2 UCI: 52/115
Hillegem: 18/72
Begijnendijk: 23/53
Gooik-Geraardsbergen-Gooik 1.1 UCI: DNF/104
Le Bizet: 22/42
Herselt: 24/61
Erembodegem: 31/62
Oudenaarde: 21/46
Nijlen 1.2 UCI: 74/123
S'Gravenwezel: 36/85
Schellebelle: 32/67
BK: 36/115
Watervliet: 43/57
Moerzeke: 40/74
Arendonk: 13/76
BeNe Tour UCI 2.2: 68/137 - Rit1:89 - Rit2A:73 - Rit2B:70
Strijpen: 29/58
Bambrugge: 28/79
Lierde: 33/64
Haaltert: 35/67
Erondegem: DNF/152
Oostkamp: 24/42
Dudzele: 41/56
Heusden: 58/89
Massemen: 40/71
De Klinge: 42/63
Puivelde: 38/71
Oedelem: 38/50
Bever: 2/32
Ledegem: 33/53
Nederhasselt: pech/62
Emptinne: 7/22
Erwetegem: 26/49
Hulste: 42/71
Naast: 31/54
Lotto Belisol Belgium Tour 2.2 UCI: DNF/96
ITT 56 - Honnelles 73 - TTT 13e - Halle 76 - Geraardsbergen DNF
Het stond al een tijdje vast, maar nu mag het ook van de daken geschreeuwd worden: volgend jaar rij ik voor SV Kontich!
.
raak ik terug bij het groepje en samen dalen we af richting finish. Nu hebben we nog even ontzettend veel geluk wanneer een kudde biggetjes in volle afdaling overwaggelt. Gelukkig remt de begeleidende motard niet, anders lagen we er met zn allen. Hierdoor rijdt hij echter wel over een van de biggetjes. Het gekrijs gaat door merg en been, medelijden maakt zich van ons meester, maar we moeten verder.
komen we dan toch aan, een kwartiertje na de kop. Ik voel me die avond veel frisser dan de eerste dag. Gek, want de spieren zitten muurvast.
). En met 8 en vier motards kunnen we de schade beperken. Na een 22 minuten bollen we over de streep. Ik ben echt total loss!
