Vanmorgen deden we een boottocht op de kleine kanaaltjes rond Tortuguero. Het was heel mooi. We zagen veel leguanen, een kaaiman, apen, een luiaard en vogels. Rond 12 uur kwamen terug aan in het hotel. We konden pas om 13 uur eten dus we hadden nog tijd om te zwemmen. Zalig! Na het eten vertrokken we terug met de boot naar de bus. Het was nog 2 uur rijden tot Guapiles. Daar zou de bus van de company ons afzetten aan busstopplaats waar we een bus konden nemen naar Limon om vandaar naar Cahuita te gaan. Toen al een paar bussen niet voor ons wouden stoppen, zei een local ons dat we enkel een bus konden nemen in het busstation, 500m verderop. Toen we daar aankwamen vertrok juist een bus naar Limon. Balen, een uur wachten. Het was ondertussen al 5 uur. Men zei ons dat we pas om 8u in Limon gingen aankomen en dat er dan geen bussen meer gingen vertrekken naar Cahuita. Dat viel dik tegen. We hadden al een hostel geboekt voor in Cahuita. Adam!!?? Aangekomen in Limon, bleek dat de stad niet zo exotisch was als het klonk. We voelden ons er echt niet op ons gemak. We hadden in het busstation gevraagd waar een goedkoop konden vinden. Het was gelukkig niet ver. Een local begon met ons mee te wandelen. Hij ging het ons tonen, wij wouden dat helemaal niet. Niet echt onverwacht vroeg hij daarna geld. Waarom? Het was maar 200m wandelen en we hadden het echt wel zelf gevonden. We vonden het echt niet gezellig dat hij zo rond ons bleef hangen. Het hostel viel ook tegen. Er was wat verwarring over de prijs en dat leidde tot hevige discussies. Toch hebben we er nog een gezellige avond van gemaakt. Het plan was om voor de verjaardag van Pieter een feestje te bouwen maar Limon was niet echt de ideale locatie dus we besloten het feestje uit te stellen voor ’s anderendaags. Chips en banaan, dat was nog het enige eetbare dat we in de rugzak hadden dus we zijn wel met wat honger gaan slapen.

03-07-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Gelukkige verjaardag Pieter!!!! Zijn verjaardag begon vroeg want om 5.20u stonden we op om naar Tortuguero te vertrekken. De chauffeur was wat te laat maar om 6.30u waren we onderweg. De gids gaf ons informatie over wat we de komende twee dagen zouden doen. Een onaangename verrassing was dat de nachtelijke zoektocht naar reuzenschildpadden blijkbaar niet in de tour inbegrepen was en dat we 25 dollar extra moesten betalen. Adam!!?? Hij had ons 3x duidelijk gezegd dat alles inbegrepen was. 25 dollar extra is wel veel maar de schildpadden waren wel de reden waarom we naar daar gingen. We mochten de GSM van onze gids gebruiken om Adam te bellen maar die was niet te bereiken. Zeer vervelend. Onze gids zou nog proberen om hem te contacteren. De rest van busrit was gelukkig nog wel leuk. Het was een hele goede gids die ons op een leuke mannier veel vertelde. We bezochten een bananenplantage , zagen een kaaiman en twee luiaarden vlak naast de weg. Om in Tortuguero te geraken moesten we een boot van 2u nemen. Het was een mooi boottochtje. We kwamen rond 12.30u aan in ons hotel en daar kregen we een mooie kamer toegewezen. We aten middageten en dan hadden we nog 2u om te genieten van het zwembad voor we terug gingen vertrekken. Het was zalig in het water want het was hier super warm. We stuurden ook een email naar Adam om te vragen hoe het zat met die 25 dollar. Gelukkig stuurde hij ons terug dat hij een fout had gemaakt en dat we korting gingen krijgen op 1 van de komende toers.  Om 3u vertrokken we naar het dorp. Dat viel tegen. Daar viel niets te beleven en toen we terug gingen vertrekken heeft onze gids (een andere als ’s morgens) ons een halfuur laten wachten. Rond 5.30u waren we terug in het hotel. We deden een workout, namen een douche en gingen eten voor we terug naar de boot gingen. Om 7.30 vertrokken we naar de schildpadden. Spannend! Het seizoen was gisteren geopend dus hopelijk zouden er vanavond schildpadden aan land komen. Op het eerste zicht leek dat niet het geval te zijn. We hebben een uur op het afvalt gewacht tot er eindelijk een parkwachter kwam zeggen dat 3 schildpadden waren gespot. Oef! We gingen naar het strand en daar zagen we een schildpad die vanop het strand terug de zee in ‘wandelde’. Hoe schattig! Ze liet een spoor zoals een tractorspoor achter. Er zat nog een schildpad die een nest aan het maken was. We moesten wachten tot als ze eieren begon te leggen want dan zijn de schildpadden in trance en merken ze niet dat er toeschouwers zijn. Ze leggen ongeveer 100 eieren. Het was heel speciaal om te zien. We zijn heel blij dat we naar hier zijn gekomen en dat we dit hebben kunnen zien. Spijtig genoeg was de schildpad in slaap gevallen en hebben we dus niet kunnen zien hoe ze het nest dichtmaakte en terug naar de zee wandelde. Toen we terug naar het hotel gingen zei onze gids dat we ’s anderendaags elk 10 dollar moesten betalen om het nationaal park in te mogen. Adam!!?? Hij was het serieus aan het uithangen. Pieter vroeg aan de receptie van het hotel of we de telefoon mochten gebruiken en belde hem op. Hij herrinnerde zich dat hij dat was vergeten vermelden en ging ons een korting geven. Pieter heeft toch maar eens goed gevraagd wat die korting inhield en we zouden 35 dollar korting krijgen. Ok. Nu alles in orde was, konden we met een gerust hart gaan slapen. Doodmoe vielen we direct in slaap.

02-07-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze morgen hebben een opluchtend mailtje gekregen van ons vake dat Benjamin voorbij de paspoortcontrole is  op de luchthaven J. Hij zou vanavond om 7.30u landen en Hilke en Ruth al om 2.30. In afwachting van ons bezoek hebben we wat op de computer gewerkt. Het was spijtig genoeg aan het regen want anders hadden we aan het zwembad kunnen zitten. ’s Middags zijn we naar supermarkt gegaan om middageten en ontbijt voor ’s anderendaags te kopen. Iets nadat we gedaan hadden met eten, kregen we een berichtje van Hilke dat ze waren aangekomen. Spannend! Onze hostels waren niet zo ver van elkaar gelegen, dus zijn we Hilke en Ruth gaan opzoeken. Het was leuk om elkaar na 9 maanden terug te zien! Samen zijn we terug gewandeld naar ons hostel om daar wat tourist info te vragen. Adam legde ons verschillende tours uit die er allemaal heel leuk uitzagen. We besloten voor ons vijf een week te plannen met die activiteiten en nadien zouden Hilke en Ruth richting Nicaragua vertrekken terwijl wij met Benjamin de laatste dagen in Costa Rica zouden blijven. Het was gemakkelijk dat de eerste week alles geregeld zou zijn. Met vijf beslissingen nemen is anders niet gemakkelijk. Rond 9u stapte Benjamin het office binnen. Wat een leuk weerzien! We legden hem alles uit en hij vond het een goed plan. Pas rond  12u was alles geregeld. ’s Anderendaags zouden we om 6u opgepikt worden om naar Tortuguero te vertrekken. Na hun lange vluchten waren Ruth, Hilke en Benjamin doodmoe dus we gingen snel slapen.

01-07-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens Toen Pieter zijn mail opende, was hij wel lichtjes verschoten. Er zat namelijk een mailtje in zijn inbox dat Benjamin zijn vlicht had gemist. Reden was dat hij niet wist (en wij trouwens ook niet) dat je voor een transit in de USA ook een ESTA formulier moet invullen. Hij heeft het formulier nog ingevuld op de luchthaven, maar toen dat gedaan was, was de check in al gesloten. Gelukkig is er nog plaats op dezelfde vlucht morgen. Om niet naar huis te moeten sturen dat wij onze vlucht gemist hadden zijn wij voor de zekerheid 4u opvoorhand naar de luchthaven vertrokken. We hadden geluk dat we niet moesten betalen om het land te verlaten, want soms kost dit 25 dollar. Na een korte vlucht (te kort om een film te kunnen zien), zijn we goed aangekomen in Costa Rica. In de luchthaven hebben we een Frans meisje ontmoet die nog niet wist waar ze ging overnachten. Geluk voor ons. We hebben een taxi gedeeld en zij heeft Benjamin zijn reservatie in de hostel opgevuld.

30-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we het Museo de oro bezocht. Een heel erg mooi museum met een super grote goudcollectie. Nadien zijn we nog eens lekker gaan eten. In de late namiddag dachten we nog een bezoekje te brengen aan Usaquen. Dit zou een iets chikere en duurdere buurt van Bogota moeten zijn. De man van ons hostel had ons uitgelegd dat je er heel gemakkelijk met de bus kon geraken. Aangekomen in Usaquen hadden we pas door dat dit een heel erg groot stadsgedeelte is. De bus had ons gewoon ergens gedropt langs de grote weg, maar we hadden geen idee waar de mooie winkelstraten waren die we zochten. We hebben ff rondgewandeld, maar het enige dat we gevonden hebben was een peluqueria. Pieter is dan nog maar is rap naar de kapper gegaan. Aangezien er in de Lonely ook geen plannetje stond besloten we dan maar gewoon de bus terug te nemen naar het oude centrum. Niet echt een succes dus! ’s Avonds zijn we lekker gaan eten in een gezellig restaurantje met als specialiteit: champignons. Heel erg lekker. We hebben genoten van onze laatste avond in Zuid-Amerika. Het gaat raar zijn om na 5 maanden Zuid-Amerika te moeten verlaten. We hebben het hier goed gehad! En .... We hebben Colombia overleefd J.

29-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn de hele dag met de bus onderweg geweest.  In Cartagena hadden ze ons gezegd dat het ongeveer 18 uur zou duren, maar we zijn meer dan 24 uur onderweg geweest. Trop is te veel! Zeker omdat de passagiers voor ons geen minuut hun stoel rechter hebben gezet zodat we toch een beetje beenruimte zouden hebben. We hebben wel goede films gezien. Weliswaar in het Spaans zonder ondertitels maar we konden het toch goed volgen. Aangezien het bij onze aankomst in Bogota al donker was, hebben we taxi genomen tot aan het hostel dat we gereserveerd hadden. Nadien zijn we nog een lekker stuk pizza gaan eten en zijn we in ons bed gekropen.

28-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben uitgeslapen en onze zak gemaakt om vanavond te vertrekken. We hebben een hostel vastgelegd voor onze 2 nachten in Bogota en ook al voor in San Jose (Costa Rica). ’s Middags hebben we al onze overschotten van de voorbije dagen opgegeten. Nadien zijn we nog een kleine wandeling in het stad gaan maken en hebben daar nog een overheerlijk ijsje gegeten. Wat moet een mens anders doen met die hitte J. Om 5 uur zijn we in ons hostel vertrokken. De bus was wel pas om 7u30, maar het busstation ligt vrij ver uit het centrum en aangezien het spitsuur is zou het wel ff kunnen duren vooraleer we er geraken. We wouden een van de goedkope bussen naar de busterminal nemen, maar aangezien het spitsuur was en we onze grote rugzakken bijhadden, wou geen enkele bus ons meenemen. We hebben meer dan een uur staan wachten en steeds weer het hetzelfde verhaal. We hebben dan uiteindelijk samen met 2 lokals een taxi genomen. Dat was wel een stuk duurder, maar zo hebben we toch onze bus naar Bogota nog gehaald. Nog een geluk dat we zo goed op tijd vertrokken waren in ons hostel. Er stond ons onze laatste busreis in Zuid-Amerika te wachten! Nog 18 uur en dan zijn we er van af!

27-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan el Castillo ... Het grootste fort dat de Spanjaarden ooit in Zuid-Amerika gebouwd hebben. Het fort was indrukwekkend, vooral het tunnelcomplex. Onder het fort lopen honderden meters tunnels die zodanig ontworpen zijn dat je het minste geluid aan de andere kant van de tunnel goed kan horen. Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in de stad en hebben we de bus geboekt om morgen naar Bogota te vertrekken. ’s Avonds zijn we op een gezellig terrasje nog iets gaan drinken.

26-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag hebben een lange tijd in ons hostel doorgebracht omdat het buiten te warm was. Rond 4u besloten we dan toch naar buiten te gaan en hebben we wat rondgekuierd in de stad. Het oude centrum is heel gezellig. Kleine straatjes met coloniale gebouwen omringd door een stadsmuur. ’s Avonds zijn we een cocktail gaan drinken en zijn we een lekker slaatje gaan eten.

25-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we de bus genomen naar Cartagena. Het was een kleine minivan met airco, dat was wel welkom met die hitte hier. De minivan heeft ons afgezet in een straat met hostels. Dat was wel makkelijk, zo moesten we niet zelf op zoek gaan. We hebben snel een goed hostel gevonden en hebben met thuis geskyped om te laten weten dat we nog niet ontvoerd zijn J. We zijn naar de supermarkt gegaan en hebben inkopen gedaan. We hebben een lekkere spaghetti gemaakt met daarbij een bijpassend Chileens rood wijntje ... niet streekgebonden maar wel heerlijk.

24-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we onze rugzak gemaakt om naar Tayrona nationaal park te vertrekken. Gelukkig konden we wat spullen achterlaten in het hostel. Nadien namen we de bus en een uur later kwamen we aan aan de parkingang. Daar namen we een minivan die ons wat verder in het park bracht en van daar moesten we nog 45min door de jungle wandelen om in de camping Don Pedro aan te komen. Volgens onze Lonely Planet was dit de beste kampplaats en we kunnen de schrijvers geen ongelijk geven. Een grote kampplaats tussen de bananen-, palm-, mango- en limoenbomen. Zalig om ’s morgens mango’s te gaan verzamelen, maar wel moeilijk om een tentplaats te vinden waar er geen kokosnoot op onze tent kon vallen. Toen we onze tent op een perfect plaatsje hadden opgezet, hebben we een lekker visje gegeten en zijn we naar het strand vertrokken. Conquest of Paradise! Hier hebben we enkele van de mooiste stranden ter wereld gezien! Het dichtsbijzijnde strand was 10min wandelen van onze kampplaats maar aangezien de stroming hier te gevaarlijk was, moesten we 10min verder wandelen om te kunnen zwemmen. Het eerst volgende strandje was la Arrenilla, een prachtige kleine baai. We dronken er een lekkere appelsiensap en wandelden verder naar la Piscina. Dit was een groot strand, perfect om te zonnen en te zwemmen. Het water was zalig! Ook om workouts te doen. We hebben immers nog maar 2 maanden om in vorm te geraken. 20 minuten verder lag Cabo San Juan, waar we de perfecte Lonely Planet foto’s hebben kunnen nemen. ’s Avonds was het wel iets minder gezellig. De keerzijde van de zonnige Caraïben is dat het ook ’s avonds nog warm is. De eerste nacht hadden we de deuren van de buitentent open gedaan maar dat was niet te doen! We hebben bijna niets geslapen door de warmte. En werden we niet wakker door de warmte dan was het de jeuk van onze muggenbeten die ons wakker hielt. De volgende nacht hadden we de buitentent er af gehaald en dat was veel beter. Allee dan toch voor Pieter. Marlies had schrik dat het ’s nachts ging regenen en dat onze binnentent onder geregend ging worden. Bijgevolg had zij ook deze nacht niet goed geslapen. Gelukkig kon ze overdag goed uitrusten op het strand. We hebben deze week echt genoten van een vakantie! We hebben gerelaxed op la Picina en Cabo San Juan. We dronken jugo’s de naranja en aten mango’s bij de vleet. 1 dag hebben we door de jungle een wandeling gemaakt naar Pueblito. De ruïnes van Pueblito stelden niet veel voor maar het was een prachtige wandeling door de jungle over rotsen. We zagen in het park toch wat plaatselijk beestjes, gaande van harige spinnen op onze tent, tot slangen, hagedissen, strand- en landkrabben, aapjes, mooie vogels en spijtig genoeg heel veel muggen! Aangezien we vaak tot valavond aan het strand bleven, moesten we in het donker door de jungle terug naar onze kampplaats wandelen. Nooit gedacht dat we dit ooit in Colombia gingen doen J. Op de camping was een kookplaats voorzien waar we op een houtvuur konden koken. We zocht hout in het bos en maakten met de overschot van onze trektochten in Peru lekkere maaltijdjes. Best wel een originele manier van koken. We hadden het hier zo goed dat we er even aan dachten om hier 2 weken te blijven maar we konden dat oma en opa niet aandoen. We moesten toch eens terug gaan om te laten weten dat we nog leefden. Bijgevolg vertrokken we zondag met spijt in het hart terug naar de bewoonde wereld. We gaan het hier missen! 

18-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

18-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag besloten we nog een dagje uit te rusten in Santa Marta vooraleer we naar Tayrona zouden vertrekken. Die 72 uur op de bus waren nog niet verteerd. In ons hostel was een book exchange en aangezien ‘El secreto’, een Spaans boek dat we in Bolivia hadden gekocht, geen succes was, hebben we dat boek gewisseld voor een spannende thriller van Ken Follet. Zo had Pieter wat leesvoer voor op het strand en zo kon Marlies ongestoord rustjes doen. Nadien gingen we ontbijten bij de dichtst bijzijnde bakkerij maar dat viel wat tegen. Het brood deed wat denken aan het brood in Thailand. Zoet brood, niet echt onze meug. De rest van de dag zijn we naar het strand gegaan. Geen idyllisch strand, maar goed genoeg om te bekomen van de busreis. We hebben wat gelezen, wat geworkout en om de beurt lekkere, verse limonade gaan kopen. ’s Avonds zijn we gaan lopen langs de dijk, een perfect loopparcours, en wouden we naar goede gewoonte een lekkere biefstuk gaan eten. Spijtig genoeg was er maar 1 dus heeft Pieter noodgedwongen pasta moeten eten.

17-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien onze bus pas in de namiddag vertrok, hadden we ’s morgens nog wat tijd om te sporten. Er stonden ons 52 uur op een bus te wachten, dus we waren blij dat we onze beentjes nog even konden doen werken. Gelukkig was onze was droog geraakt en konden we na de workout onze rugzak maken. We hebben op de markt nog wat fruit gekocht en hebben ons een voorraad jugos voor op de bus gemaakt. Rond 13u was het tijd om naar het office van Cruz del Sur te vertrekken. Spijtig want we hebben echt genoten van Mancora en hadden een super goed hostel. Onze bus was wat laat dus we konden nog een laatste keer Peruaanse ceviche gaan eten en met onze laatste soles zijn we nog wat zonnecreme gaan kopen. Dat zal nog wel van pas komen. Om 3 uur vertrokken we met de bus richting Bogota. Pff 2 grensovergangen in 2 dagen. Stress! We hadden er echt geen zin in. Gelukkig zijn het onze laatste landgrensovergangen. In de late namiddag zijn we de grens met Ecuador overgestoken. We moesten ff wachten, maar verder ging het wel als een fluitje van een cent. We stapten terug de bus, op naar de volgende grens. De tijd ging gelukkig snel voorbij. We keken goede films, sliepen een beetje en voor dat we het wisten was het al ’s anderendaags ’s avonds en kwamen we aan de grens met Colombia. Marlies haar grootste nachtmerrie.Marlies had als kind altijd gezworen dat ze nooit naar Colombia ging gaan en nu zit ze er. Vlak voor we aan de grens kwamen speelden ze de film Colombiana, over afrekeningen in de Colombiaanse maffia, niet echt geruststellend. We hadden voor deze reis wel met een aantal mensen gesproken die naar Colombia waren geweest en zij zeiden dat het ondertussen veel verbeterd is. Ze zeiden ook dat het een prachtig land is en dus heeft Marlies zich laten overhalen om toch te gaan. We hadden het niet verwacht maar dit was een van de gemakkelijkste grensovergangen ooit. De douane zei ons zelfs vriendelijk: Bienvenidos a Colombia! Op de bus hebben we een leuk meisje uit Colombia leren kennen. Ze heeft ons als wat tips gegeven van plaatsen die we zeker moeten bezoeken. ’s Anderendaags stopten we rond de middag ergens om te eten. Probleem, we hadden nog geen pesos. In Equador was dat geen probleem aangezien we daar met dollars konden betalen. Hier echter niet en dus dan maar geen middageten. De laatste dag zijn we dan maar doorgekomen met slechte appels (in Zuid-Amerika hebben we nog geen enkele goede appel gegeten!) en crackertjes. Na de middag hadden we nog wat busuren te gaan maar de vuelta van Colombia heeft ons nog wat extra uurtjes bezorgd. Na veel films en vooral heel veel uren zijn we uiteindelijk van Mancora in Peru in Bogota geraakt. Het was ondertussen al zaterdagavond om 6u. We kwamen aan in het grote busstation en we besloten direct een bus te nemen naar het noorden naar de caraïbische kust. Nog eens een bus van 20u maar we gingen voor de korte pijn. We haalden geld af en vertrokken. Op deze bus hadden we niet zoveel beenruimte dus we waren blij toen we ’s anderendaags om 2u aankwamen in Santa Marta. We made it na 72 uur! We namen een collectivo naar het centrum en vonden snel een goed hostel. De eigenaar vroeg ons van waar we kwamen. Hij verschoot wel een beetje toen we zeiden van Peru. We hebben aan het thuisfront laten weten dat we nog leefden en hebben een wandelingske gemaakt langs het strand. Nadien zijn we een overheerlijke biefstuk gaan eten. Net alsof we in België op restaurant waren. Dit hadden we verdiend! 

13-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Zondag hebben we de bus vastgelegd om donderdag naar Colombia te vertrekken. We gaan met de luxueuze bus van Cruz Del Sur. Dit lijkt ons de beste keuze aangezien de reis ongeveer 52 uur in beslag zal nemen. Dit is ook een van de veiligste buscompanies wat ook niet slecht is aangezien we 2 grensovergangen moeten doen. Nadien zijn we zoals de andere dagen een lekkere ceviche gaan eten, hebben we op het strand een boekje gelezen, hebben we gesport en hebben we lekker smoothies gemaakt met de blender van het hostel. Zalig! Dit is echt vakantie! De laatste avond in Mancora hebben we nog vlug onze was gedaan. We hadden de voorbije weken behoorlijk wat was verzameld en aangezien we in het hostel een wasplaats hadden en veel wasdraden, besloten we toch nog maar te wassen voor we naar Colombia vertrokken. We hadden wel stress dat het niet op tijd droog zou geraken (het was niet zo slim om te wachten tot de laatste avond) maar aangezien het droog weer was en warm, hadden we er een goed oog op. Nadien zijn we een lekkere pollo a la brasa gaan eten en hebben we met een lekkere cocktail genoten van onze laatste avond in Peru. Peru was geweldig maar het is tijd voor iets nieuws!

09-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was een verplaatsingsdag. Niet leuk maar dat moet ook gebeuren. Om 6 uur kwamen we met de bus aan in Chiclayo. We hebben in Cajamarca iemand uit Chiclayo leren kennen die ons ook had uitgenodigd. Maar aangezien hier verder niet zo veel te beleven valt en we niet veel tijd meer hebben in Zuid-Amerika, hebben we toch maar direct een volgende bus genomen. Om 7 uur namen we al een bus naar Piura. We dachten dat het een busrit van 8 uur ging zijn (we weten niet meer waarom we dat dachten) dus toen de bus al om kwart na 10 stopte, dachten we helemaal niet dat we er al waren. Iedereen stapte echter uit en dat vonden we wat raar. We stapten dan ook maar uit en bleek dat we al in Piura waren. Ok, voor op schema. We zijn iets gaan eten en om 11u30 namen we de bus naar Mancora. Onderweg naar Mancora hebben we voor de eerste keer in Peru rijstvelden gezien. Nu weten we waar al die rijst vandaan komt. Er stonden ook vele palm- en bananenbomen ... we voelden ons precies terug in Azië. We kwamen aan in Mancora om 14u 30. Dat ging vlotjes! We hebben snel een hostel gezocht en daarna hebben we op een terrasje aan het hostel nog wat aan de blog gewerkt en met thuis geskyped. Aangezien we hier aan de zee zitten, zijn we nadien een lekker stuk vis gaan eten. Terug in het hostel  hebben we nog ff tv gekeken en een workout gedaan.

08-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was een rustdag. We hadden besloten eens een dagje niks te doen en wat uit te rusten. We hebben uitgeslapen en nadien wat tennis gekeken ... de halve finale bij de mannen in Roland Garros. Nadien hebben we nog de eerste helft van de match van de rode duivels tegen Servië gezien. In Peru, in het Spaans een match volgen vanuit Brussel was wel leuk. Het was tijdens de pauze echter al na 2 uur en hadden zoveel honger dat we de tweede helft hebben gemist en iets zijn gaan eten. We hadden wel geen internet dus we waren benieuwd wie er gewonnen had. We zijn iets gaan eten dat al lang op onze planning stond. We zijn in een restaurant een typisch gerecht van Peru gaan eten, genaamd: Cuy (of ook wel cavia in het Nederlands). Het was wel lekker, maar aan zo een beestje is eigenlijk niet veel eten J. Als dessertje hebben we op straat nog wat Churros gekocht. Jammie. Nadien hebben we nog wat rondgewandeld in het centrum. Aangezien hier niet zo veel meer te beleven is en “La Reina” (de likeurbar) nog niet open was, hebben we ons in een taverne op een vieruurtje getrakteerd. Voor Pieter een koffie en een stuk taart en voor Marlies een jugo met een fruitsalade. Toch wel leuk zo een dagje niks doen J. We zijn terug gegaan naar ons huisje, hebben onze rugzak gemaakt en hebben afscheid genomen van Enrique. Hij heeft gezegd dat wij en al onze vrienden steeds welkom zijn in zijn huis ... dus als er mensen zijn die graag naar Peru gaan. Wij hebben al een goed adresje voor jullie. Om 8 uur hebben we dan de bus genomen richting Chiclayo.

07-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u 30 werd er op de deur van onze slaapkamer geklopt. Enrique, onze gastheer, kwam vragen of we geen lekker glaasje vers gemaakte jugo wilden. Hij had een jugo gemaakt met banaan, papaya, ei en melk. Heel erg lekker. Nadat we samen ontbeten hadden, zijn we om 8u 30 vertrokken met onze tour naar Gocta. Het was ongeveer een uur rijden tot aan het dorp. Van in het dorpje konden we de waterval al zien. Heel erg mooi! We hebben ons almuerzo besteld voor als we terugkomen van de waterval. Er was een gids waar we mee konden meegaan, maar dan moesten we samen met heel de groep en we gingen liever op ons eigen. Dan kan je je eigen tempo wandelen en heb je meer kans om wat dieren te zien. Hier zitten namelijk enkele speciale vogels. Er zit een kolibrie met een hele speciale staart en een oranje vogel genaamd: “Andean Cock-Of-The-Rock”. De kolibrie hebben we niet gezien, maar Marlies heeft wel de oranje vogel gespot. We hebben er zelfs enkele foto’s van kunnen nemen. Volgens onze Lonely zou er ook een zeldzame Yellow-tailed Woolly Monkey zitten, maar die hebben we niet gezien. Na 1u 45 wandelen kwamen we aan de waterval. Toch wel impressionant zo een waterval van 771 meter. Het zicht van kortbij was mooi, maar van verder hadden we wel een mooier overzicht. Je mocht ook zwemmen aan de waterval, maar daarvoor was het net iets te koud. Nadien zijn we terug gewandeld naar het dorp. Rond 3 uur hebben we daar gegeten en dachten kort daarna te kunnen vertrekken naar Chachapoyas. Was het niet dat enkele mensen van ons busje pas om 4u 30 terug waren van de waterval en dan nog moesten eten. We waren dus later terug in Chachapoyas dan voorzien. Enrique vertelde ons nadien dat de oranje vogel een nationaal symbool is van Peru en dat je veel geluk moet hebben om deze vogel te zien. Dankzij Marlies is ons dat toch gelukt J. ’s Avonds zijn we voor de verandering nog eens polla a la brasa gaan eten. Nadien zijn we in “La Reina” nog een likeurtje gaan drinken. Een lekker kanneke likeur van Maracuya (passievrucht). Aangezien we al lang geen alcohol meer hadden gedronken, was ons Marlies snel tipsy en hebben we het bij 1 kan gehouden J.

06-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u 30 vertrokken we met een tour naar Kuelap. Het was ongeveer 2u 30 rijden tot daar. We moesten dan nog een kwartiertje wandelen tot aan het fort. Volgens onze Lonely zou dit een van de enige ruïnes zijn die kan tippen aan Machu Picchu. Dat is wel lichtjes overdreven, maar het is wel een heel erg mooie ruïne en opnieuw totaal anders dan alles wat we tot nu toe gezien hebben. Kuelap is eigenlijk een grote stad uit de tijd van de Chachapoyas (volk van de wolken en de jungle). De Chachapoyas zouden ongeveer 1000 jaar aan deze stad gebouwd hebben. Ze zouden begonnen zijn rond 500 na Christus tot ongeveer 1500 na Christus. In de stad stonden ongeveer 450 huisjes. Dit is tot nu toe de enige plaats die we gezien hebben waar de huisjes rond zijn. De archeologen hebben ook ontdekt dat de mensen die hier woonden groter waren dan de andere volkeren hier en dat ze blanker waren. Om deze redenen vermoeden ze dat er een link zou kunnen zijn met de Vikings, maar echt wetenschappelijk bewijs hebben ze daar nog niet voor gevonden. Net zoals alle andere volkeren hier zijn ook de Chachapoyas overmeesterd door de Inca’s. Maar toch hebben ze na de verovering door de Inca’s steeds blijven proberen hun onafhankelijkheid terug te winnen. Toen de Spanjaarden hier toekwamen zagen ze dan ook hun kans om met de Spanjaarden samen te spannen en zo terug de oorlog aan de Inca’s te verklaren. Na het bezoek aan de ruïne zijn we ergens gestopt om te eten. Dat was wel een tegenvaller. Het was 12 soles voor een gerecht. Dat is nog steeds maar 4 euro, maar als je weet dat we normaal tussen de 4 en de 10 soles betalen voor een hele menu dan is dat wel veel. Voor dit geld hadden we dus een heel lekker gerecht verwacht, maar het was maar een klein schoteltje en het eten was koud. Nadien kregen we wel nog een koude koffie ... Jammie!!. Wederom het bewijs dat duurder zeker niet altijd beter is. ’s Avonds gingen we terug naar het huis van onze gastheer. Hij is samen met ons naar de plaza de armas gegaan om een tour voor morgen vast te leggen. We zouden graag naar Gocta gaan. Dit is een dorpje niet zo ver van hier waar je op wandelafstand de 3^e hoogste waterval ter wereld vindt. Onze gastheer kent enkele mensen met een tour office en heeft voor ons een prijsje kunnen regelen J. Nadien heeft hij ons uitgenodigd om met hem te gaan eten. We zijn lekkere pollo a la brasa gaan eten. We wouden betalen, maar hij stond er op om alles zelf te betalen. Wat een poepie J. Nadien zijn we samen met hem nog een likeur van muro (bosbessen) gaan drinken. Dit is een lokale specialiteit en heel erg lekker. 

05-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

De wekker ging af om 3u 15. Pijnlijk. Om 3u 45 hebben we de taxi genomen naar het busstation. Het was niet ver, maar op dit uur van de dag leek ons dat iets veiliger. Om 4u 15 zijn we met de bus vertrokken richting Chachapoyas. Op de bus hebben we een man ontmoet die in Chachapoyas woont. Hij heeft ons uitgenodigd om ’s avonds bij hem te logeren. Op de bus zaten wel een aantal degoutante mensen. Het begon al ’s morgens toen de vrouw naast Pieter in de gang begon te rochelen en te spuwen. Een andere vrouw was ziek en moest elk uur eens door het raampje overgeven. Met als resultaat dat de hele raam lang buiten vol met kots hing. In de namiddag rook Marlies plots pis ... Terzelfde tijd zag Pieter dat er aan zijn voeten een hele plas lag. Waarschijnlijk had de kleine achter Pieter gewoon in de bus gepist en aangezien we bergaf reden liep dat allemaal naar ons. Heel gezellig. Nadien hadden ze een echt stort van onze bus gemaakt. Appelsienschillen, afval van nootjes, ... dat wordt hier allemaal gewoon in de gang gegooid. Na een niet echt gezellige busrit waren we heel blij dat we om 19u 30 eindelijk aankwamen in Chachapoyas. We hebben samen met Enrique een taxi genomen naar zijn huis, waar we gratis mogen verblijven. Hij is nog brood en olijven gaan kopen zodat we nog iets konden eten. Nadien zijn we met hem naar het centrum gewandeld. Er zijn hier, net zoals in Ollantaytambo, festiviteiten in het dorp. We hebben een tour vastgelegd om morgen de ruïnes van Kuelap te bezoeken.

04-06-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter