Er zijn heel weinig tot bijna geen pelgrims die de doorsteek maken van st Jean pied de port naar irun om dan de noordelijke route te stappen. Ik voel me terug een "curuiositeit" op de weg. Gisteren heb ik daar nog iets over meegemaakt, ik kom 4 mensen tegen die een zondagse wandeling aan het maken zijn (ik vermoed toeristen, die de route naar compostela niet kennen) zoals gewoonlijk en hoe het een echte pelgrim betaamd zeg ik "bonjour" , ik krijg de reactie alleen op wandel ?  Daarna vertel ik hen waar ik vandaan kom en naartoe ga, en ze zijn danig onder de indruk, ze vragen zelfs of ze een foto van mij mogen maken ... 

Rond 7u30 vertrok ik op pad, om de doorsteek naar irun te maken zijn er 2 opties de GR10 die loopt door de bergen op en neer, of een route (uitgestippeld door les amis du chemin de Saint Jacques Pyrénées atlantiques) die de kleine straten en hoofdzakelijk door de valleien loopt. Dus maak ik gebruik van deze laatste route, ze is er speciaal voor de pelgrims. 

Langs de kleine wegen kan ik ook genieten van het prachtige uitzicht van de bergen en het wondermooie baskenland. 

Een paar sfeerbeelden 

Ik had gisteten vergeten mijn overnachting te reserveren, de eerste gîte die ik probeer met 80 plaatsen blijkt volzet te zijn, maar men geeft me wel een tel nr van een andere gîte, gelukkig was daar nog plaats. 

Na 23,8 km / 589m stijgen / 619 dalen (de vallei is niet altijd plat) kom ik iets voor 2u aan in bidarray. 

Blijkbaar een plaats die gekend is voor dagjeswandelaars want er is veel volk. 

Onderweg had ik al een poging gedaan om de overnachting voor morgen te reserveren, de gîte bestaat blijkbaar niet meer, het office du tourisme geeft me een paar tel nrs van andere gîtes. Ik besluit te wachten tot ik op mijn bestemming ben en vraag dan aan de gastvrouw of ze een Gîte kent, uiteraard kent ze haar collega's en ze belt zelfs om te reserveren voor mij, handig. 

In de gîte zitten nog een paar wandelaars die een aantal dagen aan het rondtrekken zijn door de streek of de GR10 door de bergen aan het volgen zijn. 

Ook een jonge Duitse die dit voor de eerste keer doet, als wandelaars onder elkaar wisselen we onze ervaringen en tips uit. De Duitse is reuze-blij dat ze wat info kan vragen, een pelgrim met bijna 1900 km op de teller wordt blijkbaar  beschouwd als een ervaringsdeskundige. 

Vanavond kook ik nog eens zelf, een slaatje met tomaat, paprika en rode ui / rijst met een lokale baskische paté / platte kaas. 

Ondertussen geniet ik van het super mooie uitzicht en de ondergaande zon in de bergen. 

Morgen heb ik een korte etappe, omdat de overnachting mogelijkheden hier vrij beperkt zijn moet ik mijn etappes daar naartoe aanpassen.