Deze ochtend om 7u vertrokken voor mijn "laatste" km's in Frankrijk. Daar de gîte wat ver van de route lag, heb ik zelf mijn route gemaakt tot irun, de eerste stad die ik in Spanje tegenkom en van waaruit de Camino del Norte vertrekt. 

Veel keus had ik niet qua route, dus werd het eerst een hoofdweg en daarna kleinere wegjes. Ik kon ook door de bergen gaan maar dan was de tocht 10km langer.

De grens tussen Frankrijk en Spanje is het midden van de rivier bidasoa. 

Na 75 dagen stappen en 1947 km op de teller arriveerde ik deze voormiddag in Spanje thv het stadje irun. 

Wat opvalt zijn de vele winkels waar de Fransen komen shoppen omdat het een stuk goedkoper is (zoals wij Belgen ook doen in Frankrijk of Nederland, lang leve Europa...)  

Kort voor ik in Spanje arriveer begint het te miezeren en dan te regenen, dit is nog maar de 6e dag van de 75 dat ik in de regen moet stappen, klagen doe ik zeker niet. 

Vanuit irun vertrekt de Camino del Norte naar compostela, nog een 860km te gaan. 

Het begint met een klim tot aan de kerk van "de jonkvrouw van Guadeloupe". 

Door de regen is het steile pad wat glibberig en modderig, eens iets anders. 

Aan de kerk staat het vol van de auto's met toeristen die de kerk bezoeken. Als je een kaarsje wil branden dan is dit op een moderne manier, het zijn lichtjes die op een kaars lijken, nadat je wat geld in het bakje steekt, begint er een kaars-lichtje te branden. 

Vanaf de kerk is het nog verder omhoog, er zijn 2 routes  een steile die bij regenweer heel glad is  (cfr mijn gids en ook cfr het bord dat aan het begin van deze weg staat) . Omdat het nog steeds regent, beslis ik de minder steile route te nemen, ik ga dan niet tot de top maar bij regenweer en mist is er toch niet veel te zien. 

Ik krijg toch een paar uitzichten op de zee, door de wolken iets minder indrukwekkend

De rest van de tocht verloopt door het bos en op het einde langs verharde wegen. 

Na 32,0 km, 648m stijgen / 669m dalen was ik om 15u45 in pasjes de San Juan of in het baskisch pasai donibane. 

Ik ga rechtstreeks naar de gîte, want in Spanje kan je die niet reserveren (tenzij de duurdere private) , wie eerst is krijgt de plaats en er zijn maar 14 bedden, om 16u gaat de gîte open. Ik zie al wat rugzakken staan maar ben gelukkig nr 8 in de rij, er is dus nog plaats. 

Vanuit de gîte is er een gigantisch mooi zicht op de zee en de haven. 

De gîte, gratis op basis van donativo en wordt uitgebaat door vrijwilligers, is een gebouwtje die aan de kerk paalt boven op een heuvel. 

's avonds is er een optreden van een plaatselijk koor in de kerk. 

In de gîte is het een mengelmoes van nationaliteiten,  Canada / Frankrijk / Duitsland / Denemarken / Polen / Oostenrijk / belgie

Voor allemaal, behalve ikzelf, is het hun eerste dag op de Camino. 

De spreektaal onder de pelgrims is nu Engels, ook de verantwoordelijke van de gîte doet moeite om Engels te praten.