Na 4 dagen gestapt te hebben met mijn "stagair-pelgrim" die het voortreffelijk gedaan heeft, vandaag terug alleen op pad. Gisteren avond en vannacht had het wat geregend, vandaag zou het nog wat miezeren tot 9u maar in de bergen weet je nooit, en dat klopte.

Bijna de hele etappe was het aan het miezeren - regenen - en nu en dan werd het efkes droog. Ik was vertrokken op mijn sandalen, tijdens mijn eerste rustpauze na 8, 5 km (onder een afdakje van een soort schuurtje in een weiland) heb ik toch maar veranderd naar wandelschoenen en droge sokken.

Zoals de voorbije dagen verliep de etappe meestal over asfaltwegen en hier en daar eens door het bos. Maar het zicht was ondanks de regen en wolken en nevel - mist toch nog mooi. 

Vandaag heb ik de Béarn verlaten en zit nu in Frans Baskenland. Het landschap wordt alsmaar heuvelachtiger, veel landbouw met koeien en hier en daar nog een akkerland met mais en  er worden ook veel linzen geteeld. 

In Navarrenx waar ik vandaag vertrok is een sigarenfabriek, men maakt deze van de lokaal geteelde tabak, deze ben ik vandaag tegen gekomen. 

's middags heb ik mij pick-nick opgegeten in een bushokje, als het regent zijn er weinig mogelijkheden om droog te zitten, en ik passeerde geen enkel dorpje met een bar-restaurant of dergelijke. 

Na 20,8km / 351m stijgen en 336m daken was ik tegen 13u30 op mijn bestemming, aroue. Er zijn niet heel veel gites of dorpjes, dus moet je de afstand van de etappes afstemmen volgens de overnachting mogelijkheden. 

Ik logeer in een Gîte op een boederij, men ontvangt er al meer dan 25 jaar pelgrims, toen de eigenaar overleed hebben zijn zoon en dochter beslist  dit verder te zetten. 

Super vriendelijke  mensen die weeral en overheerlijk en copieuze maaltijd voorschotelden. Na het eten zong het kleine dochtertje van de eigenaars (8jaar) een liedje in de lokale baskische taal. 

De voorbije 2 dagen was er nog een extra gratis service in de gîtes, men doet de was voor de pelgrims. Heel handig, je geeft je vuile was af en 's avonds na het eten krijg je die proper gewassen en gedroogd terug.. 

Nog 2 dagen stappen en dan arriveer ik in Saint Jean pied de port, aan de voet van de Pyreneeën. Omdat ik in Spanje de camino del Norte (langs de kust) stap moet ik de bergen niet over en maak de doorsteek naar de kust.

Later vertel ik iets meer over de routes in spanje

Meestal is een Frans ontbijt koffie, brood, boter, zelf - gemaakte confituur, soms fruitsap, soms een yoghurt.

Deze keer kregen we een bord vol zoetigheden en nog veel meer : cake, brioche, rotsjes, peperkoek, smeerkaas. Snoepje, tomaatjes, appel, brood, fruitsap, yoghurt,

Met een goed gevulde maag vertrokken we rond 7u15  voor een etappe met een aantal klimmetjes.

De hele voormiddag was het mistig weer, soms liepen we door de nevel, de luchtvochtigheid was behoorlijk hoog. Door de mist en de veke wolken hebben we de Pyreneeën vandaag niet vaak kunnen zien

Onderweg kwamen we een mooi ingerichte rustplaats tegen, er was koffie, koekjes en vers fruit op basis van donativo. De mam die dit ingericht heeft  is ook naar compostela gestapt met een kar met bagage, die staat er nu als decoratie 

Tot aan onze lunch-pauze kwamen we geen anders pelgrim tegen, daarna zagen we terug onze ondertussen gekende mede-pelgrims.

De etappe verliep voor 95% over asfaltwegjes.

Iets voor 2u kwamen we aan in navarrenx na 24km / 493m stijgen / 458m dalen.

Het stadje is ommuurd en heeft een mooie inkompoort

De rivier "le gave" loopt langs de stad.

Na 4 dagen gezwind meestappen eindigt de tocht voor mijn stagiair-pelgrim, maar pelgrimeren is een "virus" dus komt er voor hem misschien wel een vervolg.

Op een terrasje drinken we nog een biertje (en deze zijn hier lekker, alleen Belgische bieren te verkrijgen).

In de gîte worden we verwend met een overheerlijk maal, het hoofdgerecht is heel toepasselijk rijst met zeevruchten en - mini schelpjes om de weg te vinden.

Het opkomen op de zon geeft ondanks de wolken een schitterend zicht. 

We zijn nog steeds in de "Béarn", de heuvels worden talrijker, de Pyreneeën komen dichter.

Aan het Romaanse kerkje "chapelle de Caubin" met zijn klokkenmuur en afdakje erboven, eten we onze pick-nick.

Achter de kerk heb je een mooi zicht op de bergen, de toppen komen boven de wolken uit. 

We passeren 1 stadje met wat winkel 's waar we halt houden voor een biertje en een lekkere verse meloen. 

Een paar km voorbij het stadje zien we aan een huis een bord staan die de pelgrims uitnodigt voor een kopje koffie of thee, de dame in de tuin roept ons. Ondanks we nog maar net gepauzeerd hebben lijkt het ons oneerbiedig om die gastvrijheid te negeren. 

Dus drinken we een kopje koffie met de dame. Het huis is van een Engelse man die zelf ook al naar compostela geweest is, hij laat er al zijn vrienden logeren voor een aantal weken mits ze voor koffie zorgen voor de pelgrims. Heel tof, en de dame geniet zelf ook duidelijk van haar week vakantie en de vele ontmoetingen. 

Onderweg leggen we onze wandelsnelheid vast (vlak terrein).... 

Rond 3u30 komen we na 28,45 km / 309m stijgen / 347m dalen aan op onze bestemming : maslaq. 

In het dorpje gaan we nog iets drinken, blijkt dat ze er heel veel lekkere bieren uit België hebben, dat smaakt op een warme dag. 

De lokale bar - winkel - snack levert het avondeten in de gîte, we krijgen eens vis als hoofdgerecht, heel lekker. 

De gastvrouw tracteert ons een aperitief, de lokale wijn. 

Rond 8u vertrokken en nog het Romaanse kerkje in het dorp bezocht, ook deze kerk heeft zijn typische klokken-gevel.

Het begin van de etappe daalt, waarna we een tijdje op vlak terrein blijven tot aan het stadje arzacq, waar we inkopen doen voor de pick-nick en nog een kopje koffie drinken. 

Daarna is er nog weinig vlak terrein, de heuvels verschijnen in beeld dus moeten we er over, soms langs heel mooie bosweggetjes die hier en daar wel "kuitenbijters" zijn. 

De lokale bevolking die de pelgrims heel genegen zijn, maken versieringen in hun tuin. 

Mijn stagair-pelgrim klimt moedig mee op de vele heuvels en geniet mee van de mooie landschappen die je op de toppen opwachten. Ook de koeien in de wei hebben een adembenemend zicht. 

We lunchen op een mooi grasveldje en genieten van het stokbrood met Franse droge worst, tomaatjes en abrikozen. Simpele kost in de buitenlucht smaakt heerlijk. 

En dan zien we de eerste keer de pyrenéeen in de verte opdoemen, de donkere strook net onder de wolken ... 

Tegen iets voor 3u komen we aan na 20,8km / 424m stijgen / 513m dalen. 

We logeren op een boerderij waar men de oude schuur heel mooi gerenoveerd heeft tot een Gîte. 

's avonds krijgen we een heerlijke maaltijd met lokale producten voorgeschoteld. 

%%%FOTO1%%%

Gisteren was het zondag en vandaag bijgevolg maandag, dit wil zeggen dat alle winkels en bakkerijen dicht zijn, we konden bij onze gastheer een pick-nick reserveren dus onze magen zullen gevuld raken.

In de ochtend stappen we langs een mooi meer, ook met de vele wolken is dit een schitterend zicht. 

De etappe loopt grotendeels langs kleine landbouwegjes, de streek is gekend voor de maïs, handig voor de sanitaire stop ... 

Vandaag stap ik eens niet met mijn wandelschoenen maar op mijn wandelsandalen om de tenen wat meer ademruimte te geven, het parcour is relatief vlak dus dit gaat perfect. 

Compostela nadert, nog minder dan 1000km. 

In deze streek staan veel Romaanse kerkjes met hun typische klokken-muur.

De landbouwers zijn volop bezig hun mais aan het bevloeien, ook als het lichtjes regent. 

Rond 3u komen we aan in pimbo na 28,0km / 464m stijgen / 343m dalen. 

Mijn stagair-pelgrim heeft dit voortreffelijk gedaan, daarop klinken we met een lokaal streekbiertje. 

We logeren in de Gîte-communal, er zijn daar ook nog 2 Waalse Belgen. 

's avonds krijgen we een "pelgrims-soep" en stoofpotje van lokaal kalfsvlees. 

Morgen verlaten we de armagnac-streek, dus sluiten we de maaltijd af met een glaasje armagnac. 

Voor ik het weer vergeet nog een tekstje uit mijn credential : "mijn beste ideeën heb ik gaandeweg tijdens het stappen opgedaan" soren kierkegaard. 

Het feest in de stad was nog niet helemaal afgelopen, ik kwam nog een aantal feestvierders tegen die me vrolijk bonsoir zeiden, ik antwoordde bonjour, einde van de dag voor de ene loopt naadloos over in begin voor een andere. 

Een aantal zwalpende feestvierders leggen me spontaan de weg uit : altijd maar rechtdoor en blijven doorgaan  ... Ik zal toch maar de signalisatie volgen. 

Onderweg kom ik een "soortgenoot" tegen, een slakje die zonder de zekerheid van haar huisje het aandurft om op pad te gaan... 

Over de weg valt niet zo veel te zeggen, nog wat wijngaarden, bossen, kleine asfaltwegen en veel akkerlanden met mais. 

De landbouwers zijn druk in de weer om hun gewassen met waterkanonnen te bevloeien, nu het zo warm is doen deze ook deugd als een frisse douche ...

De wilde braambessen beginnen rijp te worden, een heerlijk fruitig tussendoortje onderweg. 

Tegen rond 2u kom ik aan in Aire sur l'adour, het is dan reeds 34gr, na 29,8km / 298m gestegen / 388m gedaald. 

In de stad wordt de weg aangeduid met hun lokale markeringen 

De stad is gelegen aan de rivier "Adour"  vandaar de naam

Aangekomen eet ik een bakje friet,  en rust wat uit aan de rivier, tot mijn stagair-pelgrim arriveert. 

Ik zal hem de komende dagen onderdompelen in het leven van de pelgrim. 

We logeren in een gîte van een Frans-Spaanse eigenaar die veel weet over de Spaanse Camino's, 's avonds krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. 

Na het ontbijt vertrokken rond 6u30 voor een lange maar vlakken etappe (max niveau verschil was 85m, maar dit wel veel diverse keren).

Voor de zon opkomt ziet je de bevel verschijnen boven het landschap. 

Het eerste deel van de tocht verliep nog langs het oude treinspoor. 

In het dorpje Eauze nog wat brood, banaan en worst gekocht om de dag door te komen.

Het traject veranderende van het oude treinspoor naar de reusachtige wijnvelden.

De route liep vaak letterlijk door of langs de wijngaarden. 

Ondertussen weet ik ook in welke wijnstreek ik zit : cotes de  casgogne en ook nog de armagnac (is hetzelfde gebied  de druiven worden voor wijn en armagnac gebruikt) 

Rond 3u kom ik na 30,2 km / 417m stijgen / 455m dalen aan in nogaro. 

Ik was van plan om nog een laatste maal naar een camping te gaan en in mijn tent te slapen. In "maps-me" had ik een camping gezien, dus daar naartoe. Als ik er aan kom zie ik dat het een verhard terrein is dat overvol staat met mobilhome, vrachtwagens, woonwagens zoals bij een kermis, tentjes zie ik niet.

Net ernaast is de gîtes "communal" dus steek ik daar mijn licht op, de camping blijkt een ruimte te zijn voor mobilhomes als er een feest is. Maar ik mag mijn tent opzetten naast de gîtes en gebruik maken van het sanitair.

De locatie is wat speciaal, net naast de luchthaven (voor sportvliegtuigen)  naast de sportvelden, het is een komen en gaan van supporters voor de lokale rugby-club.

Als extraatje is er vanavond een feest - optreden van lokale muzikanten, daar het nogal laat begint (8u is laat voor een pelgrim) is er geen enkele pelgrim die er naartoe gaat.

Vanuit mijn tent kan ik het wel volgen ... 

De gites heeft een uitgeruste keuken ter beschikking maar ik wil toch als afscheid van mijn tentje en kampeervuurtje nog eens daarop koken.

Mijn tent en kampeervuurtje zijn 2 maand lang mijn zekerheid / plan a of b / vrijheid/ /.... geweest. Zoals een slak heb ik mijn huisje op mijn rug meegedragen, klinkt misschien raar / sentimenteel maar ik wou er toch nog perse gebruik van maken als "afscheid" want morgen geef ik die mee terug naar België.

In de lokale supermarkt boodschappen gedaan voor mijn 3-gangen menu :

Apperitief met een lekkere fles wijn (cotes de casgogne, na een dag door de wijnvelden gestapt te hebben moet je toch de wijn ervan geproefd hebben) en wat chips (om de zoutbalans na al het zweten op peil te houden) 

Voorgerecht : radijsjes en druiven (fruit en groenten, een bron van vitaminen voor de pelgrim) 

Hoofdgerecht : pasta met bolognaise saus

Dessert : platte kaas met braambessen

En dit alles werd nog afgesmaakt met de fles wijn, een pelgrim is snel tevreden. 

het is niet meer bloedheet dus hoef ik niet voor dag en dauw te vertrekken, iets voor 7 is ideaal. 

Zelfs op dit uur is het nog rustig in de stad. De weg verloopt door weiden en velden  hier en daar mogen we een rivier over, soms via oude gerestaureerde bruggen

%%%FOTO1%%%

het landschap veranderd langzaam, akkerlanden met de ondertussen welgekende 

zonnebloemen gaan langzaam over in wijngaarden

De wijngaarden zien er toch iets anders uit dan in de champagne, ik heb de indruk dat de druivelaars iets hoger zijn. 

s'avonds in de gîtes vernemen we dat hier heel veel wijn verbouwd wordt, niet enkel voor de armagnac maar ook als  de "gewone Wijn en hij is super lekker bij het eten

Eén stuk van de etappe loopt langs een oude spoorweg, vlak rechtdoor en omzoomd door bomen. 

%%%FOTO3"%%%

Onderweg ben ik een aantal "Bekenden"'  tegen gekomen, Sommige pelgrims kom je zo nu en dan nog eens tegen. 

Na 28,8km / 542m stijgen / 394m dalen kom ik aan in het gehucht lamothe, het telt 3 huizen. 

Eén ervan is een gîte met bar / Pick-Nick plek. 

In de tuin mag er gekampeerd worden, ik slaap dus nog eens in mijn tentje. 

Als ik aankom zitten er ongeveer 10 mensen iets te drinken, het leuke is dat ik ze allemaal op een of andere manier "Ken" al ben tegengekomen. Iedereen schuift gezellig bij elkaar aan. 

In de tuin is er een mooi zicht over de wijnvelden in de vallei, en vanavond keken we met zijn allen naar een mooie zonsondergang 

Omdat het vandaag maar een korte etappe is (als ik de variante weg neem) kan ik terug eens "wat langer" slapen, paxom 6u40 opgestaan ...

Weer iets nieuw vandaag : ik vertrok als laatste uit de gîte, om 7u30. 

Nu en dan wad er een lichte regenbui, de natuur ruikt hierdoor fris, en heef een wat zilte geur. Het nadeel van de regen is dat de paden er wat modderig bijleggen, het is zware grond (klei - leem) die aan de schoenen blijft kleven, mijn schoenen zijn nu en dan een halve kilo zwaarder door de modder.

En dat het ook glad is heb ik aan den lijve mogen ondervinden, ik ben toch één keer onderuit gegaan en mocht de grond van heel nabij bekijken, zonder veel erg alleen elleen wat vuile benen en broek... 

Ik zit in een gebied waar er terug wat wijngaarden zijn, het is hier re streek van de armagnac (ga dit een van de komende dagen ook wel eens dégusteren) 

Plots zie ik op de weg een diertje zitten die op een kleine Kreeft lijkt, iets verder moet ik over een beek die zit vol van de kleine kreeftjes 

Tegen iets na 12u was ik al op bestemming, na 18,2km / 288m stijgen / 342m dalen.

De gîtes is nog niet open maar je kan er je rugzak achterlaten.

Tijd genoeg om de stad te verkennen en wat eten te kopen om te pick-nicken.

Condom is een mooie stad met (zoals de meeste grote steden hier) een kathedraal, klooster en vele kleine straatjes.

Binnen een paar dagen komt een vriend een paar dagen meestappen, ik zal dan mijn tent terug meegeven, er zijn hier voldoende overnachtingsplaatsen en in Spanje nog meer (en daar zijn weinig plaatsen om te kamperen, bovendien is wildkamperen in Spanje strikt verboden). Mijn rugzak zal dan iets minder wegen (tent, slaapmat , kookvuurtje, slaapzak, ..) zullen toch al snel 3 à 4kg bagage minder zijn. Met eten en water weegt mijn rugzak 15kg, ik kreeg al heel vaak de opmerking dat dit voor mij veel te veel is, maar sava ik ben er ondertussen al 1600km en 2 maand mee op stap. Ideaal is een rugzak van 10% van je eigen gewicht (voor lange tochten is dit niet haalbaar), het maximum is 25% van je gewicht, mits kleine afronding naar boven zit ik met de 15kg op deze 25% (rekenknobbels kunnen nu mijn gewicht uitrekenen....). 

Het zijn de laatste dagen dat ik nog in mijn tentje kan slapen dus heb ik een paar gîtes gekozen waar je mag kamperen in de tuin. 

De uitbaters waren super vriendelijk, ze hebben zelf een tent in de tuin staan, ik mocht deze gebruiken ipv mijn tent op te zetten, omdat de kans groot is dat het nog gaat regenen heb ik hun aanbod aangenomen (ik moet dan geen natte tent inpakken) en bovendien scheelt het morgenochtend ook wat in nodige tijd om in te pakken, weer een kwartiertje langer slapen. 

Na het ontbijt rond 7 uur op pad.

Het begin van de tocht loopt over heuvelachtig gebied met hier en daar een kasteel of een ruïne van wat ooit een kasteel geweest is. 

Het landschap is nog steeds bezaaid met massa's zonnebloemen en andere gewassen. 

Soms lacht een zonnebloem je vrolijk toe

De weg loopt vervolgens via kleine wegjes van het ene naar het andere kleine dorpje.

Ik passeer één grote stad lectoure die gebouwd is op een heuvel en ommuurd, langs de buitenkant kan je nog mooi de rotsen - fundamenten van de stad zien. 

Onderweg kom ik een heel kranig man van 85 jaar tegen, hij is vertrokken in de champagne en gaat helemaal door tot in compostela als zijn benen dit toelaten (van vezelay tot le pluy heeft hij de trein genomen). Hij vertelt dat hij nergens reserveert en als er niets meer vrij is, slaapt hij buiten in de open lucht zonder tent, heel bijzondere man. 

Ik ontmoet ook nog een Duitser die vertrokken is in Genève  ongeveer op dezelfde dag als ikzelf (10 juni), zijn schoenen waren versleten en hij heeft nieuwe gekocht, met als gevolg dat hij zere voeten heeft van de nieuwe niet ingelopen schoenen. 

Mijn schoenen doen het voorlopig nog goed, al is de onderkant hier en daar wel al wat afgesleten, ik ga ervan uit dat ze nog de komende 1300km aankunnen. 

Rond 14 u was ik op bestemming marsolan, na 25,28km / 456m stijgen / 514m dalen. 

Een klein dorpje met één bar - épicerie (kruidenierszaak)  - restaurant, alles in een. 

Het eten 's avonds was heel lekker  

Morgen staat er een korte etappe op het programma, toch als je de variante van de GR65 neemt, ik hoef eens niet heel vroeg te vertrekken en zou ook nog de namiddag vrij hebben. 

Naar goede gewoonte vertrokken voor dag en dauw om 5u30, samen met mede-pelgrim wim de eerste km afgelegd.

Het begon vlak langs het kanaal en tot aan de rivier "la Garonne". Daar kreeg ik het zicht op de eerste heuvels - dorpje auvilar.

Een mooi authentiek dorpje, er wonen mensen met reuze-voeten .... 

De etappe verloopt verder via kleine asfaltwegen door diverse dorpjes, er stappen weer meer wandelaars, echter allen die een weekje à 10 dagen op pad zijn. 

Als je iemand tegen komt zijn de vragen : wie ben je, van waar kom je, waar ga je naartoe.

Op de 2e vraag zeg ik van België, dat is niet vreemd, als ik zeg "à pied" dan wordt het toch efkes stil. Ik besef meer en meer dat mijn avontuur uitzonderlijk is en ik het geluk / luxe heb dat ik dit kan doen.

De dorpjes onderweg zijn heel bijzonder met mooie gebouwen en poorten.

Het landschap is terug glooiend met nog steeds veel akkerbouw. Ik moet mij  zus gelijk geven, de zonnebloemen zijn naar het oosten gericht (cfr mij GPS)  

Vandaag was er wat wind en bewolking, de temperatuur viel best wel mee. 

Tegen 13u15 was ik op bestemming : miradoux, na 27,7km / 505m stijgen / 377m dalen. 

In de gîte zijn we met een 15-tal personen op de slaapzaal. 

In de tuin hangt er een hangmat, ik heb aan de eigenaar gevraagd of ik daarin mag slapen, dit mag wordt dus lekker rustig, tenzij er onweer uitbreekt (dan schuil ik wel onder het afdak).

Een aantal mede-pelgrim verklaarden me nogal zot dat ik in een hangmat zou slapen, tot ik hen zei dat ik er ervaring in heb, op reis in Suriname heb ik er meer dan 2 weken in geslapen, nadien heb ik er thuis ook al in geslapen, komt dus wel goed. 

Mijn linnenzak doet dient om de muggen van me af te houden. De Fransen hebben een mooi woord voor de linnenzak "sac à viande", ik vermoed dat dit afkomstig is van de zakken die men gebruikte om de hespen te drogen te hangen, deze werden gemaakt van oude lakens (heb dat thuis ook nog gezien), een linnenzak is soms ook gemaakt van lakens (of een dichtgenaaid laken).

Rond kwart voor 6 ben ik vertrokken, het is nog donker en langzaam begint alles te ontwaken.

%%%"FOTO1%%%

Een tussenhalte is de stad Moissac, aan de kerk aangekomen zie ik de zusters net vertrekken. 

Er is een super mooi klooster dat je gezien moet hebben in Moissac, dus een korte toeristische pauze. 

Na Moissac verloopt de route zoals in België : plat.

Ik volg het kanaal en heb nog een schitterend reflecterend zicht op de brug in de stad. 

Langs het kanaal zijn gelukkig wat bomen die voor verkoeling zorgen, de temperatuur is ondertussen opgelopen tot 31 gr, met gevoelstemperatuur van 37gr en een zweterige vochtigheid van het kanaal.

Rond 13u45 kom ik aan in de gîte, het is daar lekker fris, ideaal voor de siësta. 

27,8km gestapt, /  236m gestegen / 284 gedaald

's avonds krijgen we : een lokale wijn als aperitief, een heerlijke salade met hesp, pasta met huisgemaakte saus, een stukje taart en dit alles met een flesje rode wijn....

La douce France..... 

Het was de eerste keer dat toen ik om 5u30 mijn rugzak aan het pakken was er mede-pelgrims ook al op waren.

Om 6u10 vertrokken, een half uurtje later had ik een mooie zonsopgang.

Plots hoor ik in de verte gezang, ik zie een groep mensen (jong, oud en kinderen) in een kring in het veld staan zingen... 

Een tijdje later, als het ongeveer tijd is voor mijn eerste pauze, zie ik bij een boerderij een tafel staan met koffie, thee en verse perziken. Ik neem een kopje koffie en een perzik, en laat iets achter in hun spaarpot. Er ligt ook een boek om een woordje in achter te laten, het is altijd fijn om de reacties te lezen en zelf iets achter te laten.

Plots valt mijn oog op het woord "veerle", tiens er is nog een Belgische onderweg. Ik kijk nog eens goed en lees "we miss you veerle" een boodschap van mijn Poolse vrienden - pelgrim die een dag voor zijn. Wat doet dit deugd !!!

Het landschap is opnieuw iets anders, er is meer landbouw : mais, zonnebloemen, meloenen, fruitbomen, hier en daar een kleine wijngaard.

Als ik naast een veld vol lekkere meloenen stap zie ik een tafeltje met meloenen erop, et staat bij : bedien u met een spaarpotje ernaast, wat heerlijk een verse meloen van het land, en wat een gastvrijheid. 

Onderweg kom ik de groep zingende mensen nog tegen, het zin een paar families die sinds 2010 ieder jaar een stukje van de Camino lopen, jong en oud samen op pad .. 

Er staan ook bijzondere gebouwen, cfr de locals zou dit een duiventil zijn

Rond 2u kom ik aan in de gîte, mijn collega pelgrim wim is er ook, we zijn de enige 2.

Het is zondag en in het dorp is er geen winkel open. 

De gastvrije eigenaar Christophe bezorgt ons wat, pasta  Tomaat en bieslook uit zijn tuin, spinazie uit de diepvries... 

Dat resulteert in een heerlijke maaltijd dat we maken, pasta met sardines die ik lnog had, spinazie, verse tomaat en een glaasje wijn dat wim had. 

Samen kunnen pelgrims iets heerlijk op tafel toveren. 

Met deze temperaturen is wildkamperen voor mij geen optie, na een paar sauna's heb je nood aan een douche, en buiten bij temperaturen van 36gr in de schaduw een siësta hiuden is niet evident, een "koele gîte" is een betere optie. Echt koel zijn de gîtes binnen ook niet meer, maar toch nog steeds iets koeler dan buiten.

Om 5u30 was ik op pad, in het begin waren er een paar beklimmingen, goed dat het nog geen 30gr was.

De hertjes waren ook al vroeg op pad, ik heb er een 4-tal gezien.

De etappe verliep terug door zuiderse bossen

Nieuw in het landschap waren de velden met zonnebloemen, allen nederig met hun kopje naar moeder zon toe gericht. 

Iets voor de middag kwam ik in het dorpje lascsbanes, een ondernemende Franse dame had een café-snack gemaakt (een paar tuinhuisjes met een terras erbij), toen ik daar passeerde zaten er 3 mensen, de Oostenrijkse pelgrim die ik gisteren in de gîte ontmoette en 2 Duitsers (vader en zoon) die met de fiets op weg zijn. Ik wordt vriendelijk uitgenodigd om erbij te zitten. Er sluiten ook nog wat Franse gekende pelgrims aan. Het wordt een gezellige rustpauze (met cola, streekbier en lokale meloen) het gesprek verloopt in een mengelmoes van Frans / Engels en Duits ... 

Ik moet nog 10km verder, en ga snel terug op pad. 

Ondertussen begint de zon haar hitte goed af te geven, zelfs de zonnebloemen  laten hun bladeren hangen en buigen hun hoofd voor de zon

Het zijn nu vooral paden van de typische witte stenen, die letterlijk oogverblindend worden 

Rond 15u15 kom ik aan in montcuq, na 34,2 km / 682m stijgen / 587m dalen. 

In de gîtes worden we gastvrij en in een familiale sfeer ontvangen

Ik kom er waarempel de eerste Vlaamse pelgrim tegen, wim een man uit kortrijk die 2 weken stapt als vervolg op zijn vorig eindpunt, tof nog eens West Vlaams te kunnen spreken. 

Er wordt voor ons heel lekker gekookt, de gastheer en gastdame eten mee met ons. 

Na het eten gaan de west-vlamingen nog een biertje nuttigen in het dorp. 

Terug een heel aangename dag vol verrassende en leuke ontmoetingen. 

Het landschap oogt al heel zuiders, dor gras, lage bomen, en ook typisch hier in de streek zijn de witte keien - stenen, langs de weg hoor ik de krekels tjirpen

De oude vervallen muurtjes langs de paden werden hier en daar gerestaureerd tot zitbanken. 

Onderweg vind ik schattige kabouterhuisjes of huisjes die destijds door de herders gebruikt werden. 

De weg / etappe loopt relatief vlak tot net voor Cahors, dat gelegen is in het dal van de rivier "lot" , hier is ook mijn eindhalte voor vandaag, dus morgen mag ik starten met de beklimming uit het dal, ideaal om dit 's morgens te doen. 

Tegen 12u15 was ik reeds in schors, na 25,3km / 339m klimmen /585m dalen. 

Toen ik in de stad aankwam zag ik wat info voor pelgrims aan een voormalig tolhuis aan de brug over de Lot, de super vriendelijk vrijwilligers roepen me direct binnen voor een glaasje fris water met citroen-siroop dat doet deugd. Iedere dag zijn er vrijwilligers aanwezig die de pelgrims opvangen, hun de weg wijzen, en ondertussen houdt men de statistieken over het pelgrimeren (van waar kom je, tot waar ga je, overnachting, nationaliteit ...) bij. 

Ik krijg direct uitleg over de beste route tot aan mijn gîtes en hoe ik morgen de chemin - GR65 het makkelijkst kan bereiken. 

Arriveren rond de middag is ideaal, perfecte tijd om iets te eten (een salade met de regionale pecialiteit : canard in al zijn vormen) en een streekbiertje. 

Daarna naar de gîte voor een frisse douche en een siësta. 

Weerom hartelijk ontvangen, en ondertussen ken ik de geplogenheden : schoenen benden, rugzak beneden en wat je nodig heb in een doos mee naar de "dortoir  - slaapkamer"  

Ik ontmoet nog een man uit Oostenrijk (wenen) die reeds 2400km afgelegd heeft, ik zit ondertussen aan 1451 en ben al iets over halfweg mijn tocht / avontuur / pelgrim.... 

Na de siësta nog de stad wat verkennen en iets eten. 

Er is een heel mooi geklasseerde brug. 

Mijn 2 medepelgrims in de gîte zouden om 6u vertrekken maar toen ik vertrok waren ze nog niet op, ik heb ze vanavond ook niet gezien bij de zusters, ze hebben de etappe waarschijnlijk ingekort omwille van de hitte.

Het landschap is weer iets veranderd, naar een zuiders landschap met dorre / droge graslanden en bossen met lage bomen, die geven jammer genoeg niet veel schaduw.

De afsluitingen van de tuinen en velden zijn veranderd naar muurtjes. 

De tocht verliep gedeeltelijk door de bossen en langs gewone wegen, vanaf 8u30 voelde het al heet aan. 

Tegen 13u30 was ik in vaylats, na 28,2km / 398m stijgen / 432m dalen, de gevoelstemperatuur was dan al 34 gr. 

Onderweg kwam ik terug wat "nieuwe" stappers tegen. Ze overnachten ook in het klooster en morgen eindigt hun tocht in Cahors.

Ik verblijf in het klooster van "des filles de jésus" in vaylats, er zijn nog een 20tal zusters.

Het klooster zelf is een mooi impossant  en goed gerestaureerd gebouw. 

In een deel van het klooster hebben ze een hotel voor "gewone gasten" gemaakt en ook service-flats voor ouderen.

De pelgrims worden hartelijk ontvangen in het oude gebouw (oude klooster).

En voor de was mogen we de authentieke wasplaats gebruiken (de zusters hebben ondertussen wel al wasmachines).

Stipt om 7u worden we verwacht in de eetzaal om samen met de zusters te eten, enkel de pelgrims krijgen deze eer, de "gewone gasten" mogen niet met de zusters samen eten.

Voor het eten vertelt elke pelgrim van waar hij/zij komt en waar de tocht naartoe gaat, met erna een warm en hartelijk applaus van de zusters.

De menu bestond uit : soep / varkensvlees met rijst / kaas / fruit / ijsje en de lokale huiswijn. 

Na overleg met de medepelgrims en de hospitalier (de vrijwilliger die de pelgrims onthaalt en begeleid) krijgen we morgen om 5u45 ontbijt zodat we om 6 kunnen vertrekken, toch 2 van de 6 willen om 6u al op pad. 

Als ik hen vertel dat ik al een paar keer om 5u vertrok, verklaren ze me een beetje gek, het is dan nog donker... 

Elk heeft zo zijn manier van stappen, ik hou ervan om een tijdje in de koelte te stappen en tegen 2u aan te komen, er is dan nog tijd voor een siësta, een biertje, en de volgende dag op het gemak te plannen. 

De komende dagen wordt het nog warmer (+36gr), ik beperk de etappes wat zodat ik zeker tijdig aankom.

Wat op zich nog steeds vroeg is... 

In de ochtend friste (voor zover je dit nog zo kan noemen als het om 5u nog steeds meer dan 20 gr is) mocht ik door smalle bodpaadjes stappen, het nadeel hiervan is dat de spinnen overal een web maken van de ene naar de andere kant, ik kon de tel niet meer bijhouden van alle spinnetjes.

Onderweg kwam ik een site tegen waar er dolmen stonden, deze zien er ideaal uit om onder te verpozen. 

Ik kwam daar ook nog een andere pelgrim tegen die ik een paar dagen voordien ook al gezien had, hij heeft 30 dagen verlof en zal dan volgend jaar de rest stappen.  We hebben een stukje samen gestapt, waarna we opnieuw elk op ons eigen ritme-tempo verder gingen.

Na een beklimming zag ik in het dal de stad carjac liggen. 

Tijd om een glaasje fruitsap en een pintje te nuttigen langs de rivier de lot (ik kom die om de paar dagen eens tegen). 

En nadien volgt uiteraard terug een klim, het is dan rond 11u30 en al behoorlijk warm aan het worden, dus tijd voor één van mijn dagelijkse sauna's. 

Ik werd beloond met een mooi uitzicht. 

Daarna was het nog 7km stappen door de blakende zon langs asfaltwegen en hier en daar een bosachtig gebied die heel weinig schaduw opleverde. 

Iets voor 2u30 kwam ik aan op mijn bestemming, een mooie gîte in het dorpje Saint Jean de Laur, ik had er dan 27,5km / 645m stijgen en 600m dalen opzitten.

De eigenaars hebben de gîte nu reeds 8jaar, toen ze die kochten stond de oude boerderij al een eeuw leeg, het was een ruïne (de foto's ter plaatse tonen mooi de restauratie), ze hebben er iets moois van gemaakt. 

Na een uurtje komen er nog 2 dames aan die hier overnachten, ze hadden meer km dan ik gestapt en kwamen van een dorp dat 7km dichter ligt dan mijn vorige locatie, dus heel veel misgelopen (ipv minder km hebben ze er meer gestapt dan ik).

De ontvangst hier is super goed, bij aankomst een glaasje frisse drank, en om 18u komt de dame ons stempel boekje invullen en tracteert ons met een aperitiefje. 

Er is ook een "kleine winkel" een hoekje met wat eten en drinken dat je kan kopen, heel praktisch.

De zomer is hier uitzonderlijk heet, de eigenaars hebben dit nog nooit meegemaakt, het blijft droog en super heet voor de komende dagen - weken. 

Deze avond heb ik een Chinese soep met brood gemaakt (lees opgewarmd), mijn mede pelgrims hadden tomaten en pasta, samen hebben we dus een volwaardige maaltijd. 

Morgen terug vroeg op pad richting het klooster "des filles de jésus" in vaylats, waar de pelgrims kunnen overnachten en eten samen met de nonnetjes. 

Na lange tijd mocht ik nog eens langs een lac lopen, in het ochtendlicht is dit wel mooi 

Over de route valt heel weinig te vertellen die verliep vooral langs gewone wegen en nu en dan eens langs een grotere, voor de veiligheid van "de vele" wandelaars heeft men naast de weg nog een paadje gemaakt.

Ik heb terug bijna geen andere pelgrims tegen gekomen, één andere dame heb ik gezien, ik heb haar al nu en dan eens tegengekomen, ze stapt een 4-tal weken richting compostela, om dan volgend jaar verder te gaan.

De Poolse pelgrims zijn ondertussen iets voor mij, toen we afscheid namen hebben we onze gegevens uitgewisseld, het leuke is dat ze me vandaag een mailtje stuurden met een adresje van een mooie overnachting. Jammer genoeg paste dit niet in mijn plan. 

Het was in figeac en ik ben daar vandaag door gestapt, was iets te vroeg om al te stoppen. Ik heb er nog boodschappen gedaan in een grote supermarkt, wat is het moeilijk om dit te doen als je erna nog 13km moet stappen met je boodschappein de rugzak. Je ziet zoveel lekkers en toch moet je kiezen, ik had toch al snel meer dan 1,5kg boodschappen, en dat weegt door. Moet wel zeggen dat alles op was qua eten. 

Rond 14u15 was ik op de bestemming  campingbin beduer, na 31,5km / 631m stijgen / 723m dalen. 

Heel vriendelijke ontvangst, de accueil ging pas open om  14u30 en we stonden er met velen te wachten, ik was de enige te voet, de rest was met de auto of mobilhome. Toen de uitbaatster arriveerde kreeg ik als stapper eerst een fris glaasje water, de anderen moesten nog efkes wachten. 

Het blijft warm dus de komende dagen zal ik terug vroeg moeten opstaan. 

Iedere reden is goed om dit te doen, je hoeft geen enkele speciale reden te hebben, ik wil dit gewoon eens doen is al voldoende.

Oospronkelijk was een pelgrimstocht vooral gebaseerd op het christelijk geloof. 

Vandaag zijn de redenen divers :

- christelijk geloof, ik stel vast dat er hier nog veel christelijk geanangageerde gelovigen zijn, ook jonge mensen 

- andere geloofsovertuigingen, ook moslims doen een bedevaart naar compostela

- als dank na een moeilijke tijd

- sportieve prestatie

- huwelijksreis

- om te onthaasten van het jachtige leven

- om tot rust te komen

- op zoek zijn naar

- tijd voor jezelf en / of elkaar

- ontmoetingen 

- ... 

Er zijn zo veel redenen ...

En waarom doe ik dit ??? 

Vorig jaar had ik de kaap van 25 jaar gewerkt te hebben bij het zelfde bedrijf bereikt, ik werd 45 jaar (nu weet iedereen ook hoe oud ik ben) en begon na te denken over wat ik gedaan had en wat ik nog wou doen, dit hoofdzakelijk op werkbasis, maar ook het idee ik ben "halfweg het leven " speelde wel mee

En de balans vertelde mij dat ik misschien wel nog iets anders qua werk wou doen. 

Alleen wist ik absoluut niet wat. 

Tijdens een wandeling kreeg ik eensklaps het idee, misschien moet ik gewoon even stoppen met werken en een tocht naar compostela ondernemen, nadien zal ik dan wel weten wat ik echt wil doen, er zal tijd genoeg zijn om na te denken. 

Voordien had ik nog nooit aan compostela gedacht. 

Misshien bizar maar zo is het voor mij echt gelopen. 

Het is uiteraard niet evident om dit avontuur aan te vatten, er moeten een paar zaken voor goed zitten. 

Ik noem het de 3 f'en, in alfabetische volgorde 

- familiaal : als je kinderen of een partner hebt, is het iets moeilijker om te zeggen ik ben even weg voor 4 maanden

- financieel : 4 maanden betaald verlof krijgt niemand, dus worden mijn spaarcentjes wat opgesoepeerd 

- fysiek : het is best wel pittig om dit in één keer te doen. 

Als deze 3 f'en niet goed zitten, kan je ook wel in compostela geraken, velen doen dit over verschillende jaren, in etappes volgens hun kunnen en tijd. En dit is absoluut niet minderwaardig dan mijn avontuur.

Ik besef dat ik in een "luxe" positie zit hieromtrent en merk ook wel aan de andere pelgrims dat iemand die dit in één keer kan doen vrij uitzonderlijk is. 

Nadat ik dan in mijn hoofd had om efkes alles on hold te zetten dacht ik er nog een 2e project aan te breien. 

Ik ben al diverse keren naar Afrika op reis geweest en heb daar wel een boontje voor / mijn hart verloren. Ik wou dit ook wel eens op een echte manier beleven. 

Tegen eind september hoop ik in compostela aan te komen, op 14 oktober vertrek ik voor 9 weken naar Ghana om daar vrijwilligerswerk te doen. 

Wat exact ligt nog niets vast maar dat hoor ik binnenkort wel. 

Maw tot eind dit jaar heb ik heel mooie vooruitzichten ... 

Op vandaag heb ik nog geen enkele seconde spijt van mijn beslissing, in tegendeel  het is een zalig gevoel om even alles los te laten, vrij te zijn en tijd voor jezelf te nemen. 

En ik zie wel wat er op mijn pad komt ...