Traces Of World War I & II

Graf Lode De Boninge

Voor Vlaanderen lijd ik alles. Daar zullen er zijn die mij zullen minachten, doch ik strijd en lijd volgens mijn overtuiging. Uit een brief van Lode De Boninge vanuit de militaire gevangenis aan een vriend soldaat. Louis De Boninge werd op 26 november 1896 geboren in een Franstalige notarisfamilie te Antwerpen en liep school van 1906 tot 1913 aan het Sint-Amandscollege te Kortrijk en vanaf 1914 aan het seminarie van de Witte Paters in Boechout. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog studeerde hij voort in Boxtel in Nederland. In november 1915 werd hij opgeroepen. Op 15 februari 1916 vatte hij zijn opleiding aan als brancardier te Auvours in Frankrijk en vier maanden later kwam hij aan op de IJzer. Daar werd hij medewerker van het frontblaadje Sint-Amandus Studentenblad en werd stichter-redacteur van De Leiekerels. Aanvankelijk ging Louis elke discussie over de Vlaamse kwestie uit de weg. In de loop van 1917 radicaliseerde hij tot het flamingantisme, waarvan hij gewag maakt in zijn dagboek. Voortaan zou hij als Lode door het leven gaan.In de nacht van 6 op 7 mei 1918 werd Lode op 22-jarige leeftijd dodelijk getroffen door een obus-inslag in de buurt van Nieuwpoort, toen hij tijdens een bombardement zijn gewonde kameraden ter hulp snelde. Vrienden brachten meteen zijn met bloed bevlekte portefeuille in veiligheid. Daarin vonden zij zijn, op 22/04 geschreven, testament. (Ik heb het geluk gehad voor U, mijn Vlaanderen, te hebben geleden. Veel meer had ik U willen schenken: een gansch mensenleven in werk en liefde aan u toegewijd) Hij werd begraven op 10 mei 1918 in De Panne (Duinhoek). Zijn vrienden van de Frontbeweging legden op zijn graf een krans met daarop: Zalig zij die lijden voor Vlaanderen. In 1921 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar het familiegraf op het gemeentelijk kerkhof te Wevelgem. Zijn Franstalige familie, die nooit opgezet was geweest met Lodes flamingantisme, weigerde zijn overbrenging naar de IJzertorencrypte.

In de weilanden ten westen van de Koningstraat staat een Duitse bunker gebouwd in 1941, te midden van het nepvliegveld dat gelegen was tussen de huidige H. Debrabanderestraat en de Brouwerijstraat. De bunker was voorzien van een luchtdoelbatterij (FLAK-Flugzeug Abwehr Kanone). Bunker op vierkante plattegrond opgetrokken in gewapend beton met zes schietgaten. De gaten zijn nooit voorzien geweest van geschut. Bovenaan heeft wel luchtafweer en een zoeklicht gestaan.

Monument voor drie bemanningsleden Halifax III QC

Het monument aan de hoeve Paul Bekaert, Menenstraat 475 werd opgericht ter nagedachtenis van de drie bemanningsleden van Halifax III LW583 van 432 Squadron, die in de nacht van 8 op 9 mei 1944 hier het leven lieten. Het toestel keerde die nacht terug van een raid op Haine-Saint-Pierre, een gehucht van La Louviï¿½re. Op de terugweg werd Halifax echter onderschept door de Messerschmitt 110ï¿½s van de IV./NJG 1 die opereerde van op het vliegveld Sint- Truiden. Het was de Ridderkruisdrager Hauptmann Georg Hermann Greiner die de bommenwerper boven Wevelgem het genadeschot gaf. Paul Bekaert , in 1944 ooggetuige van de gebeurtenissen en de huidige eigenaar van de weide waarop de Halifax te pletter sloeg, liet toe het monument te plaatsen dicht bij de crashplaats. De inhuldiging op Remembrance Sunday 2002 werd bijgewoond door de 90-jarige weduwe van boordmeccano Philip Mellor, haar zoon John en dochter Judy. Zij waren het die het monument onthulden met de Canadese vlag. Het memoriaal, eveneens uitgevoerd in Himalaya Bleu graniet, heeft hier de vorm van het staartvlak van een Halifax. Wevelgem Nï¿½ 432 Squadron RCAF Memorial