 |
|
|
| |
| De beide wereldoorlogen hebben onuitwisbare sporen achtergelaten in de regio van Ieper, een stad in het westen van België die een cruciale rol speelde in de Eerste Wereldoorlog. Ieper en haar omgeving zijn niet alleen een symbool van de verwoestingen die de oorlogen met zich meebrachten, maar ook van de vastberadenheid van mensen om de herinnering aan de gevallen soldaten levend te houden. In deze blogpost verkennen we de belangrijkste sporen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog in de regio, en waarom het herdenken van deze conflicten nog altijd van groot belang is.
|
|
| 02-12-2014 |
 Moorslede Duitse militaire post Vierkaven |
Duitse militaire post Vierkaven
De betonnen post is opgetrokken op de kruising van de baan Roeselare-Moorslede en de voormalige spoorlijn Ieper-Roeselare, op Britse kaarten ook wel aangeduid met 'Snice Crossing'. Hier kruiste eveneens de 'Keiberg-Moorslede-Riegel' de voormalige spoorlijn Ieper-Roeselare. Ter hoogte van deze kruising werden ook de prikkeldraadversperringen van de eerste lijn van de 'Flandern I Stellung' aangelegd, die hier vanaf de winter van 1917/1918 werd opgetrokken. Bij Vierkaven hadden de Duitsers een opslagplaats ingericht en waren er verschillende aftakkingen van het spoor aangelegd.
Eind september 1918, tijdens het Geallieerde Bevrijdingsoffensief, blijkt dat de Duitsers de 'Flandern I Stellung' bezetten met talrijke mitrailleurs, waardoor de geallieerde opmars sterk gehinderd wordt. De 'Flandern I Stellung' kon voor het eerst doorbroken worden ter hoogte van Vierkaven, meer bepaald op 30 september 1918 door het Belgische Tweede Regiment Grenadiers.
In mei 1940 werd de betonnen post gebruikt als schuilplaats voor omwonenden.
Bron:De Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed
|
|
|
Categorie:Bunkers
|
|
| 01-12-2014 |
| Menen Duitse ingebouwde bunker Query Farm |
Duitse ingebouwde bunker Query Farm
Het betreft één van drie Duitse bunkers uit de Eerste Wereldoorlog, bij een hoeve die op Britse stafkaarten werd aangeduid met 'Query Farm'. Vlakbij, net ten zuidoosten van deze hoeve was een goederenstation met depot ingericht. Net naast de versterkte schuur liep een spoorlijn. Een smalspoorlijn liep langs de noordelijke bunker. Deze noordelijke bunker was zeker tegen de zomer van 1917 opgetrokken. Er zou zich een derde bunker bevinden onder een berg aarde in de weide ten zuidwesten van de hoeve, aldus de eigenaar.
Het is niet duidelijk of de smalle gleuf aan westelijke zijde bedoeld was als observatie-opening, dan wel als mitrailleurs opening.
|
|
|
Categorie:Bunkers
|
|
|
| Menen Duitse bunker hoeve Hoogpoort |
Duitse bunker hoeve Hoogpoort
Eén van twee vlakbij elkaar gelegen bovengrondse militaire constructies in weide net ten westen van de hoeve op adres Hoogpoortweg 69. De bunkers zijn net op grondgebied Wervik gelegen en goed zichtbaar vanaf de N58. Dit betreft de meest zuidelijk gelegen bunker.
Beschrijving
Eén van twee gelijkaardige bovengrondse betonnen constructies. De bunker versmalt iets naar het westen toe. Het beton is gegoten tegen een houten bekisting en verstevigd met ronde bewapeningsijzers. De randen van het dak en de hoeken zijn wat afgeschuind.
Aan oostelijke zijde zitten twee toegangen met ertussen een uitspringende richel met trappen. Zodoende kon op het dak een mitrailleur geplaatst worden en kon de muur boven de richel als borstwering fungeren. De twee toegangen vormen het uiteinde van een gang, die op zijn beurt toegang verschaft tot twee ruimtes. In de gang is ter hoogte van de richel een nis uitgespaard. Het plafond van de gang is verstevigd met ijzeren profielen, waartussen soms nog houten planken steken.
De twee ruimtes, die bij benadering hoogte 170 x breedte 200 x diepte 300 centimeter meten, zijn gegoten op gebogen gegolfd plaatijzer (zogenaamde Wellblechbogen), die op ongeveer 120 centimeter hoogte steunt op de betonnen zijmuren. In de muur tussen de twee ruimtes zitten openingen. In de tussenmuren met de gang steekt ter hoogte van de toegangen een kleine opening.
|
|
|
Categorie:Bunkers
|
|
|
| Menen Duitse bunker 'Limber Farm' |
Duitse bunker 'Limber Farm'
De hoeve waarbij deze bunker werd opgetrokken, werd op Britse stafkaarten aangeduid met Limber Farm. Net ten zuiden van de hoeve liep de spoorlijn Poperinge-Kortrijk. In de loop van 1917 werd het spoor ten zuiden van de hoeve ontdubbeld, om een aftakking te realiseren naar het spoor tussen Menen en Roeselare.
De bunker is zichtbaar op een luchtfoto van 22 augustus 1917. Naar verluidt zou deze bunker opgetrokken zijn met de hulp van Russische krijgsgevangenen. De bunker zou gefungeerd hebben als opslagplaats voor munitie, die gebruikt werd voor een vlakbij geplaatst spoorwegkanon.
In mei 1940 zouden er vluchtelingen in de bunker geschuild hebben.
Beschrijving
Halfondergrondse betonnen militaire constructie die onder een bijkomende laag beton is gebracht. De samenstelling van het beton van deze bovenste laag is anders: het betreft beton met vermoedelijk een lager cementgehalte. De bovenste laag was ook ten dele met wapeningsijzers versterkt. Tussen de betonnen bunker en de bijkomende betonnen laag zat een laag aarde of zand.
De bovenste laag helt lichtjes af naar westelijke zijde, om vervolgens schuin naar beneden te lopen. Schuinaflopende wanden hebben als voordeel dat eventuele inslagen afgeleid konden worden, waardoor de kans op voltreffers aanzienlijk verlaagd werd. Een deel van de afdekkingslaag aan oostelijke zijde is weggenomen. Het beton van de eigenlijke bunker was gegoten tegen een houten bekisting. Enkel het toegangsgedeelte tot de feitelijke bunker was niet met een bijkomende betonlaag afgedekt. Deze toegang loopt naar beneden en geeft uit op één ruimte.
|
|
|
Categorie:Bunkers
|
|
|
| Moorsele Military Cemetery |
Moorseele Military Cemetery
Moorseele Military Cemetery is een Britse Militaire begraafplaats met gesneuvelden uit WO I , gelegen in het dorp Moorsele, een deelgemeente van Wevelgem in de provincie West Vlaanderen. Het ligt achter het voormalige Klooster van de H. Familie, nu een middelbare school.
Duitse medische eenheden hadden in 1914 in het klooster een ziekenhuis ingericht. De begraafplaats werd ook door hen in 1915 gestart en het bleef in gebruik tot aan de inname van het dorp door de 15th Royal Irish Rifles op 14 oktober 1918. Daarna werden Britse slachtoffers hier begraven door de XIX Corps Burial Officer, de 3rd Australian en de 64th Casualty Clearing Station. Ook het kerkhof van Moorsele werd door de Duitse troepen gebruikt. Van daaruit werden 4 Canadese officieren en 1 soldaat naar hier overgebracht. In 1929 werd nog 1 graf uit Cuerne Churchyard in Kuurne bijgezet. Er liggen nu 90 Britten en 8 Canadezen begraven. In 1930 werden meer dan 800 Duitse graven naar Mesen verplaatst.
De begraafplaats werd in 2009 als monument beschermd.
Bron:Wikipedia
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
|
| Menen Duitse militaire begraafplaats |
Duitse militaire begraafplaats "MENENWALD
Op de scheiding Menen-Wevelgem, respectievelijk aan de Groene- en Kruisstraat, situeert zich het Deutscher Soldatenfriedhof Menen 1914-1918.
Op deze militaire begraafplaats rusten er officieel 48.049 Duitse militairen (aan de muur van het ingangsgebouw wordt verkeerdelijk het aantal 47.864 opgegeven). In vergelijking met andere soortgelijke kerkhoven liggen er op deze plaats haast geen onbekende militairen, m.a.w. bijna iedereen die in Menen-Wevelgem begraven ligt, werd voordien geïdentificeerd.
De Duitse begraafplaats in Menen is een oase van rust, omgeven door een waardevol landschappelijk gebied. De begraafplaats is 1 van de grootste Duitse militaire kerkhoven en blijft een tastbare getuigenis van de Eerste Wereldoorlog 1914-1918.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd in Menen vanaf oktober 1914 tot half 1918 bezet door Duitse troepen. Door zijn geografische ligging lag deze stad slechts op een boogscheut van het Westelijke front (cfr. Ieper en omliggende). Menen werd ingericht om te voldoen aan de noden van de Duitse frontsoldaten met een uitgebouwde militaire infrastructuur. Uiteraard hadden de Duitsers ook nood aan veldhospitalen om hun gewonden te verzorgen. Ook gewonde krijgsgevangenen werden erin opgenomen. In Menen werden er meerdere soortgelijke hospitalen opgericht (o.m. in het college). Sommige gewonden die in één of ander Meense veldhospitaal overleden, werden tot in 1917 begraven op de stedelijke begraafplaats (achter het station). Nog in de loop van 1917, vooral als gevolg van de 3e Slag om Ieper, begonnen de Duitsers in de Groenestraat, op de grens Menen-Wevelgem, met de inrichting van een nieuwe dodenakker. Deze nieuwe begraafplaats kreeg de naam Ehrenfriedhof Meenen Wald N 62. De duiding Wald wijst op het feit dat deze site zich situeerde vlakbij een uitgedund bos, vandaar dan ook deze geografische omschrijving.
Op het einde van de Eerste Wereldoorlog waren er op deze plaats 6.360 Duitse militairen begraven.
Nog tijdens de Grote Oorlog werd de zorg van deze begraafplaats toevertrouwd aan een afdeling van het Duitse Ministerie van Binnenlandse Zaken, beter gekend als het Zentral Nachtweiseamt fur Kriegerverluste und Kriegergräber.
Als gevolg van een conventie tussen de Belgische en Duitse regering werd het beheer van deze kerkhoven vanaf 1925 overgedragen aan de Amtlicher Deutsche Graberdienst in Belgien. Na de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) werd het beheer van de Duitse, militaire begraafplaatsen toevertrouwd aan het Belgische Rode Kruis alsook aan de vereniging Onze Graven.
In 1952 droeg de Duitse Bondsrepubliek de zorg voor alle krijgskerkhoven aan de Volksbund over. Twee jaar later werd er een nieuw verdrag afgesloten tussen de Belgische en Duitse autoriteiten. Deze laatsten mochten opnieuw instaan voor het onderhoud van hun militaire begraafplaatsen. In datzelfde verdrag werd er ook gestipuleerd dat alle militaire begraafplaatsen uit de Eerste Wereldoorlog, met uitzondering van vijf gemeentelijke ereparken en de gemengde begraafplaatsen, zouden herleid worden tot vier grote rustplaatsen. Uiteindelijk werden dat Hooglede (de enige die zijn oorspronkelijk dodenaantal behield), Langemark, Menen en Vladslo. De uitbreiding van de drie laatst geciteerde kerkhoven, geschiedde onder leiding van Robert Tischler, architect.
Alle Duitse militairen die tijdens de Eerste Wereldoorlog hun laatste rustplaats hadden op het Ehrenfriedhof Meenen Wald N 62 werden opnieuw begraven en gegroepeerd onder perk M. Het stoffelijk overschot van Duitse gesneuvelden afkomstig van de stedelijke begraafplaats werd ondergebracht in een perk met als code de letter H.
Vanuit 53 verschillende begraafplaatsen bracht men dan vervolgens de stoffelijke resten van Duitsers naar het militair kerkhof te Menen-Wevelgem. De overbrenging geschiedde gedurende de jaren 1957-1958.
In 1991 werden alle grafstenen vernieuwd. Momenteel is het onderhoud van deze site nog steeds in handen van de Volksbund (met als hoofdzetel Kassel in Duitsland).
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
| 01-11-2014 |
| Niepkerke Pont-d'Achelles Military Cemetery (Frankrijk) |
Pont-d'Achelles Military Cemetery
Pont-d'Achelles
Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Franse plaats Pont d'Achelles, een gehucht in de Franse gemeente Niepkerke in het Noorderdepartement. De begraafplaats ligt in het noorden van het grensgehuchtje, vlak tegen de Belgische grens aan de Route du Sac (Zakstraat). De begraafplaats werd ontworpen door Herbert Baker en heeft een bijna rechthoekige vorm. Ze wordt aan drie zijden begrensd door een bakstenen muur. Achteraan op het terrein staat het Cross of Sacrifice op een verhoogd terras. De begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission.
Er liggen 330 doden begraven, waarvan er 7 niet geïdentificeerd konden worden.
Het gehucht Pont d'Achelles lag vanaf 16 oktober 1914 tot 11 april 1918 binnen de frontlijn van de geallieerden. De begraafplaats werd in juni 1917 door gevechtstroepen en medische eenheden gestart. In april 1918 viel het gebied even in Duitse handen tijdens het Duitse lenteoffensief en ook zij gebruikten toen de begraafplaats. Op 3 september werd het gebied door de 29th Division veroverd en werd de begraafplaats nog een paar maanden door hen gebruikt.
De begraafplaats telt nu 173 Britse, 72 Australische, 48 Nieuw-Zeelandse en 37 Duitse graven.
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
| 02-10-2014 |
| Outrijve Kerkhof van Outrijve |
Kerkhof van Outrijve
Het Kerkhof van Outrijve is een gemeentelijke begraafplaats in het Belgische dorp Outrijve, een deelgemeente van Avelgem. Het kerkhof ligt rond de Sint-Pieterskerk aan de oostelijke rand van het dorp.
Op de begraafplaats ligt een perk met 14 Britse militaire graven van gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog waarvan 1 niet meer geïdentificeerd kon worden. Het dorp werd tijdens het geallieerde eindoffensief op 24 oktober 1918 bevrijd door de 1st/4th Cheshires. Alle hier begraven slachtoffers kwamen om in oktober en november van dat jaar maar 12 van hen werden pas na de wapenstilstand hier bijgezet. De graven worden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission en staan daar geregistreerd onder Outrijve Churchyard.
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
| 01-10-2014 |
| Oostende Stutzpunkt Stene |
Stutzpunkt Stene
" Schorredijk z.nr. Z.g. "Stutzpunkt Stene", een Duitse veldbatterij uit de Tweede Wereldoorlog op de site van een voormalige steenbakkerij, ingesloten tussen Schorredijk, Schorrestraat en Steensedijk. Samen met "veldbatterij Leffinge" deel uitmakend van een vooruitgeschoven (op drie kilometer van de kustlijn) linie van de Atlantikwall (1942-1944) die als z.g. landfront samen met het nabijgelegen anti-tankkanaal de havenstad Oostende tegen aanvallen vanuit het land moest beschermen. De site is beschermd als monument bij M.B. van 10/07/2005.
Vierzijdige weide met vesten van de antitankgracht, vier betonnen bunkers, in de noordwestelijke en de noordoostelijke hoek z.g. 'MG kazematten type 630' met bewaarde pantserplaten en dienstteksten, in de zuidoostelijke hoek twee 'geschutkazematten type 669'. Voorts enkele kleinere betonnen gebouwtjes als munitiebewaarplaats, een aaneengesloten gekazemateerde reeks munitiegebouwtjes, mogelijk een aangepaste droogplaats voor stenen, en een smal spoorlijntje mogelijk van de steenbakkerij. Aan de Schorredijk, leegstaande lage woning uit het laatste kwart van de 19de eeuw - eerste kwart van de 20ste eeuw onder pannen zadeldak (nok evenwijdig met straat) die mogelijk dienst deed als manschappenverblijf. Mogelijk werd de nabijgelegen hoeve "de Thebusse" (cf. Schorredijk nr. 7) als officierenverblijf gebruikt.
|
|
|
Categorie:Bunkers
|
|
|
| Oostende HMS Vindictive |
HMS Vindictive
De boeg van HMS Vindictive stond decennia lang in het Oostendse havengebied, ter hoogte van de Demeysluizen. Op vrijdag 24 mei kreeg het herdenkingsmonument een nieuwe plaats in de stad. De boeg van HMS Vindictive prijkt nu nabij de nieuwe oostelijke strekdam, dicht bij de plaats waar het schip op 10 mei 1918 tot zinken werd gebracht.
In de nacht van 9 op 10 mei 1918 probeerden de Britten met de HMS Vindictive de Oostendse haven te blokkeren om zo de toegang tot de Noordzee te verhinderen voor de Duitse onderzeeboten die hun uitvalsbasis in Brugge hadden. HMS Vindictive werd tot zinken gebracht in de havengeul van Oostende, ter hoogte van het voormalige Oosterstaketsel. Deze raid kostte de Britten 8 doden, 10 vermisten en 29 gewonden.
In april 2012 werd de boeg weggenomen door de uitbreiding van de haven en wegens de slechte staat van het monument. Nu alle restauratiewerken achter de rug zijn, kan het monument een nieuw leven beginnen, onder meer als halte in een digitale wandel- en fietstocht langs plaatsen die herinneren aan WOI.
|
|
|
Categorie:Monumenten
|
|
|
| Oostende Batterij Hundius |
Batterij Hundius
Batterij "Halve Maan" Enige resterende Duitse luchtafweer- of "FLAK-batterij" (luchtafweergeschut of "Flugabwehrkanone") in België ter hoogte van het gelijknamige 17de-eeuwse verdedigingswerk en begrensd door havengeul, Luisbosstraat, Halvemaandijk en Vuurtorenweg. Zogenaamd naar strategisch belangrijke plek vlakbij de ingang van de haven, zie halfcirkelvormige versterking die teruggaat tot het beleg van Oostende (1601-1604). Tijdens de Eerste Wereldoorlog staat op deze plaats de Duitse batterij "Eylau". Vanaf juli 1943 uitgebouwd tot hoofdkwartier. Omvat onder meer een vrij zeldzame manschappenbunker "R656" voor 15 soldaten, een commandobunker "R610"- na de Tweede Wereldoorlog heringericht als coördinatiecentrum voor de Marine -, een machinegeweerbunker "R515", enkele observatieposten, een flankeringkazemat en verschillende bakstenen gebouwen. Site in 1950 in gebruik genomen door de Belgische Zeemacht, die er een radarstation inricht ten behoeve van de militaire scheepvaart en om de kust te bewaken.
Batterij "Hundius" Gelegen ten oosten van batterij "Halve Maan", tussen Vuurtorenweg, Spinoladijk en Fort Napoleon. Zogenaamd naar Paul Hundius, een commandant van een Duitse duikboot, omgekomen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Als onderdeel van de Atlantikwall op 1 juli 1943 verplaatst van de havengeul naar de duinen. Op basis van een plan uit 1942 uitgebouwd door Russische en Oekraïense krijgsgevangen. Schoolvoorbeeld van een Marinekustbatterij, zie bijna perfect symmetrisch uitgebouwde batterij met onder meer een centrale vuurleidingpost waarrond vier geschutskazematten type "R671" op open bedding. Bij elk kanon hoort een munitiebunker van het type "R134"; per twee kanonnen een manschappenbunker type "R502". Verder nog diverse bakstenen gebouwen en een loopgravenstelsel. Site vanaf 1950 ingericht door Belgische Zeemacht om ze in oorlogstijd als maritieme commandopost van de kust te kunnen gebruiken. Daartoe bouw van elektriciteitscentrale en krachtig radiocommunicatiestation.
|
|
|
Categorie:Bunkers
|
|
| 01-09-2014 |
| Poperinge Lijssenthoek Military Cemetery |
Lijssenthoek Military Cemetery
Lijssenthoek Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Belgische stad Poperinge. De begraafplaats werd ontworpen door Reginald Blomfield, met Arthur Hutton als uitvoerend architect en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het is na Tyne Cot Cemetery de grootste Britse begraafplaats in de Westhoek en telt meer dan 10.700 graven verspreid over 35 perken op een oppervlakte van ongeveer 4 ha. De begraafplaats is ommuurd en heeft een poortgebouw met twee zijgebouwen. Kort voorbij de ingang staat de Stone of Remembrance. Het Cross of Sacrifice staat in de oostelijke hoek.
In 2012 werd een nieuw bezoekerscentrum ingehuldigd. Door middel van beelden, teksten en media wordt de geschiedenis van de begraafplaats geschetst en voor elke dag van het jaar wordt het verhaal van minstens één slachtoffer verteld.
De plaats lag tijdens de oorlog op een belangrijke verbindingslijn tussen de basis van de geallieerden en het front van de Ieperboog. Hier lag onder meer een hoeve van Remi Quaghebeur, door de Engelsen Remi Farm genoemd. Door zijn dichte, maar toch nog veilige ligging van het front werden hier voorzieningen ingericht voor het verzorgen van gewonden. De Franse 15ième Hopital d'Evacuation gebruikte de plaats het eerst als begraafplaats. Vanaf juni 1915 richtten de Britten hier een veldhospitaal in (Casualty Clearing Stations of C.C.S.) later in de oorlog werden dit er vier met een bezetting tot 4000 bedden. In het voorjaar van 1918 trok men de veldhospitalen een tijdje terug en werden deze vervangen door een Britse en Franse veldambulance, omdat men vreesde dat de ze tijdens het Duitse lenteoffensief te dicht bij het front zouden komen te liggen. Daarna keerden de veldhospitalen nog terug. Tegen het einde van de oorlog was de begraafplaats de grootste Britse begraafplaats in België geworden; door bijzettingen werd Tyne Cot Cemetery later nog groter. Na de oorlog werden 24 Britse veldgraven overgebracht uit de omgeving van Poperinge. In 1981 voegde men nog 17 graven toe afkomstig van het kerkhof van Sint-Denijs.
De begraafplaats telt ongeveer 9900 graven van het Britse Gemenebest, waarvan 24 niet geïdentificeerd konden worden. Daaronder zijn er 7366 Britten, 1058 Canadezen, 1131 Australiërs, 291 Nieuw-Zeelanders, 28 Zuid-Afrikanen, 3 Indiërs en 35 Chinezen van het Chinese Labour Corps (zij overleden in 1919, meestal als gevolg van de Spaanse griep). Er liggen ook 658 Franse en 223 Duitse soldaten, die respectievelijk onder de typische Franse grafkruisen en Duitse rechthoekige graftekens zijn begraven. Elf van hen konden niet meer geïdentificeerd worden. Met uitzondering van drie werden alle Amerikanen ontgraven. Er werden ook 8 Special Memorials opgericht voor soldaten waarvan men denkt dat ze zich onder de naamloze graven bevinden.
Enkele opmerkelijke individuele graven:
Stafverpleegster Nellie Spindler van het Queen Alexandra's Imperial Military Nursing Service is een van de weinige vrouwen op een Britse militaire begraafplaats.
Thomas McGrath werd pas na de oorlog hier begraven als oud-strijder. Sergeant McGrath muteerde als ploegleider naar het Chinese Labour Corps. Na de oorlog zette hij zich in voor de Imperial War Graves Commission, de latere Commonwealth War Graves Commission. Hij was met een Poperingse getrouwd en overleed op 23 april 1920 door ziekte op 31-jarige leeftijd.
Leland Wingate Fernald (driver) van de 5th Bde Canadian Field Artillery was een Amerikaan die vrijwillig dienst nam uit wraak wegens het kelderen van de Lusitania.
Frederick Harold Tubb, majoor bij het 7th Bn. Australian Infantry, ontving het Victoria Cross wegens uitzonderlijke blijken van dapperheid en beroepsijver bij het verdedigen van zijn stelling in de loopgraven van Lone Pine in Gallipoli.
G. Alderson, korporaal bij de Durham Light Infantry ontving de zeldzame Albert Medaille. Hij verwijderde een op scherp staande granaat waardoor hij bij de ontploffing zijn makkers het leven redde, maar zelf aan zijn verwondingen overleed.
Ronald Harcourt Sanderson, Luitenant Kolonel bij de 148th Bde. Royal Field Artillery. Op de Olympische Zomerspelen van 1908 in Londen won hij met de Britse ploeg goud in het roeien acht met stuurman.
Soldaat William Baker van het 26th Bn. Royal Fusiliers werd wegens desertie gefusilleerd op 14 oktober 1918.
Bron:Wikipedea
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
|
| Poperinge New Military Cemetery |
Poperinghe New Military Cemetery
Poperinghe New Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Belgische stad Poperinge. De begraafplaats ligt 1200 m ten zuidoosten van de Grote Markt langs de Deken De Bolaan. Ze heeft een trapeziumvormig grondplan en bestaat uit een Brits en een Frans gedeelte. Het Britse gedeelte werd ontworpen door Reginald Blomfield en Noël Rew en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Aan de toegang staat centraal vooraan het Cross of Sacrifice en de Stone of Remembrance staat in het midden tegen de zuidoostelijke muur.
Er liggen 951 doden begraven (Brits en Frans gedeelte samen).
Poperinge was door zijn grootte en ligging een belangrijk centrum voor de Britse en Franse troepen. Niettegenstaande dat de stad dicht bij Ieper en het front lag was het er toch relatief veilig. Het was een plek met goede logistieke infrastructuur waar vele sociale en militaire activiteiten plaatsvonden. Er waren ook veldhospitalen gevestigd waar de talrijke slachtoffers uit de Tweede en de Derde Slag om Ieper verpleegd werden.
De begraafplaats werd door de Franse troepen vanaf 27 april 1915 in gebruik genomen nadat de gemeentelijke begraafplaats (Poperinge Communal Cemetery) en de Poperinghe Old Military Cemetery werden gesloten. Vanaf juli 1915 werd ze ook door de Britten gebruikt. De meeste doden werden bijgezet in 1915, maar ook in 1917 als gevolg van de gevechten tijdens de Derde Slag om Ieper. Tussen april en mei 1918 (tijdens het Duitse lenteoffensief) werden nog 239 slachtoffers begraven. Daarna werd de begraafplaats gesloten.
Op het Britse gedeelte liggen nu 599 Britten (waaronder 3 niet geïdentificeerde), 20 Australiërs, 55 Canadezen, 3 Nieuw-Zeelanders en 1 Duitser begraven. Er ligt ook 1 Sikh (Tu Kivie Singh) die bij het Chinese Labour Corps was tewerkgesteld.Op het Franse gedeelte liggen 273 Franse militairen (waaronder 11 Noord-Afrikanen) en 2 Belgische religieuzen.
Op deze begraafplaats liggen 17 militairen begraven die wegens desertie of lafheid werden geëxecuteerd.
Dit is het hoogste aantal op één begraafplaats.
Hun namen zijn:
James H. Wilson, 9 juli 1916.
Come Laliberte, 4 augustus 1916, 25 jaar.
J. Bennett, 28 augustus 1916, 19 jaar.
Albert Botfield, 18 oktober 1916, 28 jaar.
Richard Stevenson, 25 oktober 1916.
Bernard McGeehan, 2 november 1916.
Reginald Thomas Tite, 25 november 1916, 27 jaar.
William Henry Simmonds, 1 december 1916, 23 jaar.
James Crampton, 4 februari 1917, 39 jaar.
John W. Fryer, 14 juni 1917, 23 jaar.
James S. Michael, 24 augustus 1917.
Joseph Stedman, 5 september 1917, 25 jaar.
John Thomas Wall, 6 september 1917, 22 jaar.
George Everill, 14 september 1917, 30 jaar.
Herbert Morris, 20 september 1917, 17 jaar.
Frederick C. Gore, 16 oktober 1917, 19 jaar.
Eric Skeffington Poole, 10 december 1916, 31 jaar.
Hij was één van de drie Britse officieren die tijdens de Eerste Wereldoorlog werden geëxecuteerd.
De twee Belgische religieuzen die begraven liggen in het Franse gedeelte zijn Euphrasia Vanneste (zuster Juliana) en Martha Declercq. Zij stierven allebei op 14 juli 1917.
Bron:Wikipedea
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
|
| Passendale New British Cemetery |
Passchendaele New British Cemetery
Het dorp Passendale was op 20 oktober 1914 in Duitse handen gevallen. De heuvelrug, bij de Britten bekend als 'Passchendaele Ridge' (scheiding tussen Leie- en Ijzerbekken), vormde tijdens de eerste oorlogswinter 1914-1915 de verst vooruitgeschoven frontlijn van de 'salient'. Ze werd verdedigd door Franse troepen, die begin april 1915 afgelost werden door Britten en Canadezen. Na de Duitse gasaanvallen eind april 1915 (Tweede Slag om Ieper), zagen de Britten zich genoodzaakt zich terug te trekken tot de lijn Wieltje � Frezenberg � Hooghe. De Duitsers hadden de strategisch belangrijke hoogte ('Flandern Riegel') in handen en bouwden er de komende jaren verdedigingsstellingen met betonnen schuilplaatsen en bunkers uit ('Flandern � Stellung' geheten). De Derde Slag om Ieper, die op 31 juli 1917 losbarstte en pas op 10 november 1917 be�indigd werd - honderdduizenden slachtoffers later - ging de geschiedenis in als de 'Slag om Passendale' of 'Passchendaele'. Bevelhebber Douglas Haig wou koste wat kost de Duitse linie doorbreken richting kust en havens, maar de Britse troepen bleven meer dan 3 maanden lang quasi ter plaatse ploeteren. De slag wordt beschreven als een hel van modder en vuur, ��n der bloedigste veldslagen aller tijden (er zouden bijna een half miljoen militairen gewond, vermist of gedood worden). Op 6 november heroverde de '5th Canadian Infantry Brigade' Passendale. Half april 1918, met het Duitse Lenteoffensief, dienden de geallieerden hun zuur verdiend territorium van de nazomer van 1917 opnieuw prijs te geven en kwam het dorp opnieuw in Duitse handen. Dit bleef zo tot het Belgische 4de Regiment Karabiniers en Grenadiers het dorp definitief heroverden op 29 september 1918, met het geallieerde Eindoffensief. De 'New British Cemetery' werd pas na de oorlog aangelegd door de concentratie van verspreide graven op de slagvelden rond Passendale en Langemark. Het merendeel van de doden is gestorven in de herfst van 1917. Opmerkelijk is het groot aantal Canadezen. Op 9 juni 2003 werden de stoffelijke overschotten van 3 Canadese militairen op 'Passchendaele New British Cemetery' herbegraven. Ze waren tijdens archeologische opgravingen door 'The Diggers' gevonden.
Bron:De Inventaris van het Wereldoorlogerfgoed
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
|
| Ploegsteert Château Breuvart |
Château Breuvart
Op de hoogten van de Hutte berg ziet men de ruïnes van het Breuvart kasteel. Hij werd bij het begin van de vijandelijkheden in 1915 vernield. Dit rijkelijk verblijfoord, 2de verblijfplaats van een belangrijke familie uit Armentières, diende als uitkijkpost voor het Britse leger voor en na zijn vernieling.
|
|
|
Categorie:Monumenten
|
|
|
| Ploegsteert Prowse Point Military Cemetery |
Prowse Point Military Cemetery
Prowse Point Military Cemetery (Ploegsteert in België) werd genoemd naar Brigadier-General Prowse, die in juli 1916 stierf als bevelhebber van de 11th Infantry Brigade, en die zelf op Louvencourt Military Cemetery begraven is. Charles Bertie Prowse gaf zijn naam aan een boerderij op die plek, Prowse Point Farm.
Bij deze boerderij hielden in oktober 1914 het 1st Batallion Hampshire Regiment en het 1st Batallion, Somerset Light Infantry stand tegen de oprukkende Duitsers, waarbij hij een bijzonder heldhaftige rol gespeeld schijnt te hebben. De begraafplaats werd gebruikt van november 1914 tot april 1918. Er liggen 159 Britten, 13 Australiërs, 42 Nieuw-Zeelanders, 1 Canadees en 12 Duitsers begraven. In het nabijgelegen bos Ploegsteert Wood liggen nog meerdere kerkhoven.
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
|
| Ploegsteert Kerstbestand 1914 |
Kerstbestand 1914
In het volle zicht van de vijand werden velddiensten gehouden zonder dat er een schot werd gelost. Beide partijen zwaaiden naar elkaar en enkele moedige soldaten liepen het niemandsland in om elkaar te begroeten. Aanvankelijk vormden zich kleine groepjes, vervolgens steeds grotere, totdat op sommige plekken honderden soldaten bij elkaar stonden. Er werden handen geschut, men bood elkaar een vuurtje aan en wisselde geschenken uit: sigaretten, Duitse worsten en sigaren, ingeblikte hutspot, tabak, familiefotos en Londense kranten.
Op diverse plaatsen in België vonden dit soort verbroederingen plaats. Vermoed wordt dat het Kerstbestand op tweederde van het Westfront in acht werd gehouden. Het bestand duurde minstens tot het einde van Tweede Kerstdag. Op sommige plaatsen duurde het tot de jaarwisseling of zelfs tot ver in januari 1915. De legerleidingen waren fel tegen deze pax noel. Een spontaan bestand was uiterst ongewenst en tastte de discipline aan: de soldaten konden immers gaan denken dat de vijand ook maar een mens was. Het zorgvuldig opgebouwde vijandsbeeld moest koste wat kost in stand worden gehouden. Niemand had ook gedacht dat de spontane Kerstvrede lang zou aanhouden. Al spoedig begon het te regenen, de modder keerde terug en de stemming sloeg om. De legerleidingen kregen hun zin: de soldaten keerden weer terug naar hun loopgraven en de strijd zou spoedig weer worden hervat. De Eerste Wereldoorlog zou na Kerstmis 1914 nog zon kleine vier jaar duren en nog vele honderdduizenden slachtoffers eisen. Toch was er even vrede op aarde geweest. De geweren en kanonnen verstomden een moment. Even was er plaats voor het Kerstfeest, voor een beetje kameraadschap en menselijkheid. Per slot van rekening deelden de soldaten dezelfde ellendige levensomstandigheden en doodsdreiging.
|
|
|
Categorie:Monumenten
|
|
|
| Ploegsteert Memorial For The Missing |
Memorial For The Missing
Het Ploegsteert (in het Engels vaak vermeld als Plug Street) Memorial to the Missing staat centraal op Berks Cemetery Extension in Komen-Waasten (Comines-Warneton). Het memoriaal (met een diameter van 21 m en een hoogte van 11, 73 m) werd onthuld op 7 juni 1931 door de toenmalige hertog van Brabant, de latere koning Leopold III van België. Het Ploegsteert Memorial to the Missing bevat een lijst van 11 447 vermiste Gemenebestmilitairen, afkomstig van de volgende veldslagen in de omgeving: Armentières, Aubers Ridge, Loos, Fromelles, Estaires, Hazebrouck (deel van de Slag bij de Leie), Scherpenheuvel (ook deel van de Slag om de Leie) en Outtersteene Ridge.
De tekst op het memoriaal: Aan Gods glorie en de nagedachtenis van 11 447 officieren en manschappen van de strijdkrachten van het Britse Rijk, die vielen in de strijd gedurende de jaren 1914-1918 tussen de rivier Douve en de steden Estaires en Veurne, wier namen hier staan vermeld maar die, in tegenstelling tot hun dode kameraden, door oorlogsomstandigheden een gekend graf en een eervolle begrafenis bleven ontzegd. Het memoriaal bevat de namen van drie Victoria Cross gelauwerden: Sapper William Hackett, Private James MacKenzie en Captain Thomas Tannatt Pryce, die vanzelfsprekend ook geen gekend graf hebben.
|
|
|
Categorie:Monumenten
|
|
|
| Passendale Tyne Cot Cemetery |
Tyne Cot Cemetery
'Tyne Cot(tage)' was de naam die door het Britse leger werd gegeven aan een schuurtje dat stond te midden van een vijf- of zestal 'pillboxes'. Het werd door de 3rd Australian Division veroverd op 4 oktober 1917. De middelste van deze pillboxes was ongebruikelijk groot en werd na de verovering ingericht als een Advanced Dressing Station. Van 6 oktober tot eind maart 1918 werden er 343 bijzettingen verricht langs weerszijden van de bunker door de 50th (Northumbrian) en de 33rd Divisions en door 2 Canadese eenheden. Van 13 april tot 28 september was het terrein weer in vijandelijke handen. Toen werd het door Belgische troepen heroverd. Na de oorlog werd de begraafplaats uitgebreid door de concentratie van geïsoleerde graven van de slagvelden rond Langemark en Passendale en door de ontruiming en overbrenging van kleinere begraafplaatsen.
Nu is het de grootste Commonwealthbegraafplaats ter wereld. Er worden 11952 Commonwealthdoden en 4 doden van een andere nationaliteit herdacht. Meer dan 8300 daarvan zijn niet-geïdentificeerden. 'Special memorials' "Known/Believed to be buried in this cemetery" werden opgericht voor 38 militairen uit het Verenigd Koninkrijk, 27 uit Canada, 15 uit Australië en 1 uit Nieuw-Zeeland. Andere 'special memorials' vermelden de namen van 16 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en 1 uit Nieuw-Zeeland die op andere begraafplaatsen werden begraven maar van wie de graven door artillerievuur vernield werden.
De begraafplaats heeft een oppervlakte van 34941 m² en is omgeven door een muur van silexkeien ('flintstones'). Op de centrale pillbox werd het Cross of sacrifice opgericht. Twee andere bunkers bevinden zich aan de voorzijde van de begraafplaats, twee andere bevinden zich onder de paviljoenen langs weerszijden van de vermistenmuur achteraan. De oostelijke blokken zijn in eenhalfcirkelvorm aangelegd met paden die naar het kruis toeleiden. Het hoge silexmuur van 152 meter lang sluit de oostkant van de begraafplaats af. Op deze muur staan ook de namen van bijna 35000 militairen uit het Verenigd Koninkrijk en Nieuw-Zeeland die sneuvelden in de Ypres Salient in 1917-1918 en die vermist of niet-geïdentificeerd zijn.
|
|
|
Categorie:Begraafplaats
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
