Traces Of World War I & II

Zoeken met Google



Inhoud blog
  • Ablain-Saint-Nazaire - Franse nationale begraafplaats Notre-Dame-de-Lorette (Frankrijk)
  • Ablain-Saint-Nazaire - Ruïne van de kerk van Ablain-Saint-Nazaire (Frankrijk)
  • Adinkerke Belgische militaire begraafplaats
  • Bray - Dunes (Frankrijk)
  • Bissegem Gemeentelijke Begraafplaats
  • Bissegem Monument
  • Breendonk
  • Boesbeke Duits Kerkhof
  • Boezinge Monument Gebroeders Van Raemdonck
  • Bohan Restanten Opgeblazen Brug
  • Boezinge Duits-Britse bunker (Ziegler)
  • Boezinge Kanaalsite John Mccrae
  • Boezinge Gedenkplaat
  • Boezinge Artillery Wood Cemetery
  • Cape Griz-Nez en Cape Blanc-Nez - (Frankrijk)
  • Dinant Citadel
  • Dikkebus New & Old Military Cemetary
  • Diksmuide IJzertoren
  • Dottignies Oorlogsgraven van het Gemenebest
  • Dadizele Duitse Mitrailleurspost Geluwestraat
  • Dadizele Duitse Bunker Kortrijkstraat
  • Dadizele Duitse bunkers Oliekotstraat
  • Eperlecques (Frankrijk)
  • Esquelmes
  • Elverdinge Canada Farm Cemetery
  • Fromelles - (Frankrijk)
  • Houthulst Belgische & Italiaanse militaire begraafplaats
  • Heestert Military Cemetery
  • Hazebrouck V1 Lanceringfaciliteit - Frankrijk
  • Halluin Duits Kerkhof - Frankrijk
  • Halluin Stedelijke Begraafplaats - Frankrijk
  • Harelbeke New British Cemetery
  • Hooglede Duitse militaire begraafplaats
  • Ieper Duhallow A.D.S. Cemetery
  • Ieper Brandhoek New Military Cemetery No 3
  • Ieper Brandhoek New Military Cemetery
  • Ieper Brandhoek Military Cemetery
  • Ieper Canada Farm Cemetery
  • Ieper en de Menenpoort
  • Ieper Aeroplane Cemetery
  • Ieper Potijze Burial Ground Cemetery
  • Ieper Menin Road South Military Cemetery
  • Ieper Town Cemetery Extension
  • Ieper Franse militaire begraafplaats St. Charles de Potyze
  • Ieper Gedenkzuil voor de 50th Northumbrian Division
  • Ieper Oxford Road Cemetery
  • Ieper Yorkshire Trench & Dugout
  • Ieper Opendeurdag opgraving Belgische linies WOI
  • Ieper La Brique Military Cemetery No 1
  • Kortrijk Koning Albertpark
  • Kortrijk Graven van de Kortrijkse gesneuvelde Parachutisten SAS-SOE-Para-Commando
  • Kortrijk St Jan Communal Cemetery
  • Kortrijk Gedenkmuur voor de slachtoffers van oorlogsgeweld
  • Keiem Belgische militaire begraafplaats
  • Kemmel Lettenbergschuilplaatsen
  • Kemmel Franse militaire begraafplaats Ossuaire
  • Lauwe Graven N.S.B (Oud-Stijders)
  • Ledegem Duitse mitrailleurspost Groene Jagerstraat
  • Ledegem Duitse Commandobunker Industrieweg
  • Langemark Monument
  • Langemark National Welsh Memorial Park
  • Langemark Canadian Forces Memorial St. Julien 'Canadien'
  • Langemark Duitse Militaire Begraafplaats
  • Langemark Cement House Cemetery
  • Mesen Iers Vredespark
  • Mesen Messines Ridge (New Zealand) Memorial
  • Mesen Messines Ridge British Cemetery
  • Moorslede Duitse militaire post Vierkaven
  • Menen Duitse ingebouwde bunker Query Farm
  • Menen Duitse bunker hoeve Hoogpoort
  • Menen Duitse bunker 'Limber Farm'
  • Moorsele Military Cemetery
  • Moorsele Duitse bunker vliegveld
  • Menen Duitse militaire begraafplaats
  • Niepkerke Pont-d'Achelles Military Cemetery (Frankrijk)
  • Outrijve Kerkhof van Outrijve
  • Oostende Stutzpunkt Stene
  • Oostende HMS Vindictive
  • Oostende Batterij Hundius
  • Poperinge Lijssenthoek Military Cemetery
  • Poperinge New Military Cemetery
  • Passendale New British Cemetery
  • Ploegsteert Château Breuvart
  • Ploegsteert Prowse Point Military Cemetery
  • Ploegsteert Kerstbestand 1914
  • Ploegsteert Memorial For The Missing
  • Passendale Tyne Cot Cemetery
  • Ramskapelle Station
  • Rhone American Cemetery And Memorial Draguignan (Frankrijk)
  • Roeselare Stedelijke Begraafplaats
  • Roeselare Communal Cemetery
  • Steenwerck Deutscher Soldatenfriedhof (Frankrijk)
  • Slijpskapelle Communal Cemetery
  • Tielt Shermantank
  • Tourcoing (Pont-Neuville) Communal Cemetery - Frankrijk
  • Tournai Communal Cemetery Allied Extension
  • Vlammertinge Hop Store Cemetery
  • Vimy Ridge National Historic Site of Canada (Frankrijk)
  • Vlamertinge Militair Kerkhof
  • Vinkt Graven Burgerslachtoffers Bloedbad
  • Vladslo Deutscher Soldatenfriedhof
  • Vichte Cemetery
  • Wevelgem Graf Lode De Boninge
  • Wevelgem Duitse bunker
  • Wevelgem Monument voor drie bemanningsleden Halifax III QO-L LW583
  • Wevelgem Oorlogsgraven van het Gemenebest
  • Wevelgem Monument voor bemanning Boston III Z2157
  • Westvleteren Belgische militaire begraafplaats
  • Wijtschate Derry House Cemetery No.2
  • Wizerne La Coupole Frankrijk
  • Wijtschate Gedenkteken voor Lt. Lasnier en het 1e Franse Bataljon Jagers te Voet
  • Wijtschate Croonaert Chapel Cemetery
  • Wijtschate Lone Tree Cemetery
  • Wijtschate Military Cemetery
  • Wijtschate Bayernwald Loopgravensite
  • Wijtschate - Oosttaverne Wood Cemetery
  • Wervicq-Sud Deutscher Soldatenfriedhof - Frankrijk
  • Waregem Amerikaanse begraafplaats 'Flanders Field'
  • Zonnebeke Gedenkzuil 7th Royal Artillerie Division
  • Zonnebeke Scottish Memorial
  • Zonnebeke Polygoon Wood Cemetery
  • Zonnebeke Buttes New British Cemetery
  • Zonnebeke Bunkers Polygoonbos
  • Zonnebeke Black Watch Corner Monument
  • Zillebeke
  • Zillebeke Blauwepoort Farm Cemetery
  • Zillebeke Bedford House Cemetery
  • Zillebeke Churchyard
  • Zillebeke First D.C.L.I. Cemetery The Buff
  • Zillebeke Hedge Row Trench Cemetery
  • Zillebeke Woods Cemetery
  • Zillebeke Spoilbank Cemetery
  • Zillebeke Chester Farm Cemetery
  • Zillebeke Sanctuary Wood Cemetery
  • Zillebeke Hooge Crater Cemetery
  • Zillebeke Hill 62
  • Zillebeke Hill 60
  • Zillebeke Front Linie 'T Hooghe
  • Zandvoorde British Cemetery
  • Zandvoorde Duitse Commandobunker

    Zoeken in blog


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    De beide wereldoorlogen hebben onuitwisbare sporen achtergelaten in de regio van Ieper, een stad in het westen van België die een cruciale rol speelde in de Eerste Wereldoorlog. Ieper en haar omgeving zijn niet alleen een symbool van de verwoestingen die de oorlogen met zich meebrachten, maar ook van de vastberadenheid van mensen om de herinnering aan de gevallen soldaten levend te houden. In deze blogpost verkennen we de belangrijkste sporen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog in de regio, en waarom het herdenken van deze conflicten nog altijd van groot belang is.
    01-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dadizele Duitse Mitrailleurspost Geluwestraat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Duitse Mitrailleurspost

    Duitse mitrailleurspost, vermoedelijk in 1918 opgetrokken langs de 'Dadizeele Riegel'. In 1917 werd deze stelling nog met 'Artillerie-Schutz-Stellung' aangeduid. Deze artilleriestelling was aangelegd ten oosten van de 'Flandern II Stellung' (uit 1917) en bestond uit een loopgraaf, met ten westen ervan prikkeldraadversperringen. Na de Derde Slag bij Ieper werden de stellingen aangepast en werd het tracé van de vroegere 'Artillerie-Schutz-Stellung' ter hoogte van Dadizele voortaan aangeduid met 'Dadizeele Riegel'. Vanaf de Geluwestraat liep een aftakking van een smalspoorlijn tot aan onderhavige mitrailleurspost.

    Bron:De Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed


    Categorie:Bunkers
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dadizele Duitse Bunker Kortrijkstraat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Duitse bunker Dadizele

    Tweeledige Duitse bunker, wellicht in twee fasen opgericht. Vermoedelijk is het westelijke deel van de bunker het oudste deel. Deze bunker bevat een observatiepost aan noordelijke zijde. Op diverse militaire kaarten van het najaar van 1917 wordt op deze plaats een structuur aangegeven. Hier liep ook het tracé van de 'Moorslede Riegel', mogelijk was de bunker eerst in functie van deze stelling opgetrokken. De bunker houdt ongetwijfeld verband met het depot dat hier tijdens de oorlog werd aangelegd naast de spoorlijn Roeselare-Menen. Dit spoor werd ontdubbeld, tot een drietal sporen en parallel hiermee liepen smalsporen, voor de overslag van goederen. Ernaast werd een depot aangelegd. Volgens Britse militaire stafkaarten was dit een goederendepot.

    Bron:De Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed


    Categorie:Bunkers
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dadizele Duitse bunkers Oliekotstraat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Duitse bunkers munitiepark Westhoek
    Twee Duitse militaire posten, die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn aangelegd in een nu verdwenen bosje, met 'Chivers Wood' aangeduid op Britse militaire stafkaarten, ten westen van de Oliekotstraat. Hier werd tijdens de oorlog een Duits munitiepark aangelegd, dat op Duitse stafkaarten met 'Westhoek' werd aangeduid. In dit munitiedepot werden verschillende constructies opgetrokken, waaronder onderhavige bunkers. Ten zuiden van dit munitiepark passeerde een smalspoorlijn. In januari 1918 werd aan de oostelijke rand van dit bosje geschut opgesteld.Halfondergrondse betonnen militaire post met rechthoekig grondplan, op twee uitspringende zijmuren aan noordelijke zijde na. Het beton is gegoten tegen een houten bekisting. Aan westelijke zijde heeft de bunker flinke beschadigingen opgelopen. Wellicht staken er aan noordelijke zijde oorspronkelijk twee toegangen. Centraal in de noordelijke muur steekt een grote rechthoekige opening. Opmerkelijk zijn de drie vrij grote, rechthoekige openingen in het dak aan zuidelijke zijde, die hoeksgewijs uitmonden in een rechthoekige opening tegen het plafond van de bunker. Wellicht bestond de constructie binnenin oorspronkelijk uit twee ruimtes, maar is de tussenmuur uitgebroken. In de betonnen binnenmuren zijn uitsparingen voorzien.

    Bron:De Inventaris van het Boukundig Erfgoed


    Categorie:Bunkers
    02-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eperlecques (Frankrijk)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Le Blockhaus d'Eperlecques.

    In maart 1943 gaf het Duitse leger het startschot voor de bouw van de 'Kraftwerk Nordwest', een montage- en lanceerbasis voor V2-raketten in Eperlecques, temidden de bossen.In oktober 1943 moest de bunker en de lanceerinstallatie afgewerkt zijn, met dank aan de duizenden Belgische, Nederlandse en Russische dwangarbeiders, maar de Britse RAF (Royal Air Forces) stak daar een stokje voor nadat ze op luchtfoto's de ongewone bedrijvigheid in de bossen opmerkten. In augustus wordt het gebouw voor de eerste keer bestookt door Britse gevechtsvliegtuigen. De noordelijke kant van de bunker, waar de onderdelen van de V2-raketten via ondergrondse sporen uit Saint-Omer en Calais zouden aangevoerd worden, raakte daarbij zwaar beschadigd. Het bombardement maakte meteen duidelijk dat het bouwsel door zijn kwetsbare ligging niet echt geschikt was om V2-raketten te monteren en te lanceren. Tussen augustus 1943 en augustus 1944 werd de bunker uiteindelijk 25 keer gebombardeerd.Van alle bombardementen zijn nog verschillende sporen te zien, ondermeer een krater met een doorsnede van 42 meter en een diepte van 18 meter.

    Vloeibare zuurstof.
    Daarom verhuisde de lanceerinstallatie even verderop naar La Coupole in Helfaut, waar overigens ook nooit een V2 de lucht inging. Aan het zuidelijke deel van de bunker, dat zo goed als ongehavend bleef, werd ondertussen verdergewerkt. Bedoeling was er de vloeibare zuurstof, brandstof voor de V2-raketten, te produceren en te vervoeren naar La Coupole en mobiele lanceerinstallaties van de V2's.Op de fundamenten van het zuidelijke gedeelte beslisten de Duitse ingenieurs een vijf meter dikke betonnen plaat met hydraulische liften omhoog te tillen, zodat de bouwwerken onder de beschermende plaat konden doorgaan zonder risico op raketinslagen.

    Op de vlucht.
    In januari 1944 was de bouw van het zuidelijke gedeelte afgerond: in enkele maanden tijd hadden de Duitsers er 20.000 ton beton doorgejaagd voor hun Blockhaus. Ze installeerden er drie compressoren om vloeibare zuurstof te produceren. Maar de werkzaamheden in de bunker waren geen lang leven beschoren: na een nieuw zwaar bombardement op 27 juni 1944 demonteerden de Duitsers alle installaties en vluchtten ze naar Duitsland: ze vreesden dat de compressoren zouden ontploffen door de bombardementen.

    De grootste bunker.
    Op 4 september 1944 slaagden Canadese troepen erin de controle over het gebouw over te nemen. Sinds 1973 heeft de grootste bunker van Noord-Frankrijk, het bouwwerk is 90 meter lang, 50 meter breed en 33 meter hoog, de deuren geopend voor bezoekers en in 1985 werd het gebouw uitgeroepen tot rijksmonument.


    Categorie:Bunkers
    01-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Esquelmes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Esquelmes War Cemetery

    Esquelmes War Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog gelegen in het Belgische dorp Esquelmes, een deelgemeente van Pecq. De begraafplaats ligt 1 km ten noorden van het dorpscentrum en 1,5 km ten zuiden van Pecq. Ze heeft een langwerpige vorm en is omgeven door een beukenhaag. Het Cross of Sacrifice staat aan de noordelijke zijde op de centrale as en aan de oostelijke zijde staat een achthoekig schuilhuisje waarin zich het registerboek bevindt. De begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission.
    Er liggen 233 Britten begraven waaronder 32 die niet meer geïdentificeerd konden worden. Alle slachtoffers vielen in mei en juni 1940 toen de British Expeditionary Force (BEF) was betrokken in de latere fase van de verdediging van België na de Duitse inval. Er werden zware gevechten geleverd toen het Duitse leger de Schelde probeerde over te steken en de BEF deze lijn verdedigde om de terugtrekking van hun troepen naar Duinkerke te dekken.
    Geoffrey Lesslie Marett Worke, luitenant bij het The Queen's Royal Regiment (West Surrey) en Claude Edward Alban Lockyer Williams, onderluitenant bij de Royal Artillery werden onderscheiden met het Military Cross (MC).


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elverdinge Canada Farm Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Canada Farm Cemetery

    Canada Farm Cemetery werd gestart met de Mijnenslag (7 juni 1917) en zou gebruikt worden tot het einde van de Derde Slag bij Ieper. De meeste doden zijn afkomstig van het 'casualty clearing station' (veldhospitaal), dat vlakbij op een boerderij ('Canada Farm') geïnstalleerd was. Hier liggen vooral manschappen van de 'Royal Artillery' (438) en van de 'Guards Division' (144), die tijdens het begin van de Derde Slag bij Ieper dodelijk getroffen raakten en achteruit gebracht werden voor verzorging. Enkele graven werden na het offensief toegevoegd. Volgens het huidige register liggen er 898 Britten en 9 Canadezen begraven, die allen geïdentificeerd konden worden. De begraafplaats is ontworpen door R. Blomfield (hoofdarchitect) en A.J.S. Hutton (uitvoerend architect). Op Canada Farm Cemetery ligt o.m. C.S. Tennant begraven, die in de kerk van Elverdinge herdacht wordt met een gedenkplaat in de vloer. Deze gedenkplaat, destijds in de jaren ’20 door zijn moeder aangebracht, werd maar recent herontdekt


    Categorie:Begraafplaats
    01-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fromelles - (Frankrijk)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Fromelles (19 juli 1916)

    In Fromelles (Nord) speelt zich een drama af dat in Australië bekend zal blijven staan als een van de grootste rampen voor de natie in de twintigste eeuw. Ondanks de enorme verliezen op de eerste dag van het offensief in de Somme beschouwt het Britse hoofdkwartier de situatie in de dagen daarop als hoopgevend. Ze verwachten een massale aftocht van de Duitsers. Alvorens het Duitse front te ontwrichten, wordt op 9 juli 1916 het besluit genomen de heuvelrug van Aubers aan te vallen – een herhaling van het Britse fiasco in mei 1915 voor Fromelles – en uit te komen op de achterhoede van de tegenstander. De aanvalszone van ongeveer vier kilometer breed ligt tegenover zeer sterke Duitse stellingen die de Britse linies overheersen, met name het ‘suikerbrood’: een betonnen bastion tot de nok toe gevuld met mitrailleurs. In het plan is een langzaam, methodisch, maar massaal bombardement opgenomen vlak voor de aanval van de infanterie. Op 16 juli, als de situatie bij de Somme al sterk gekelderd is, wordt de operatie Fromelles even in twijfel genomen. Het is de agressieve volharding van generaal Haking, hoofd van het 11e Britse legerkorps, die de doorslag geeft. Op het offensief bij Fromelles worden twee divisies ingezet: de 61e Britse en de 5e Australische, beiden net aangekomen in Frankrijk en zonder enige strijdervaring. Voor de Australiërs is het hun eerste actie op het westfront. Tegenover hen, een ervaren eenheid: de 6e Beierse Reservedivisie, die het jaar daarvoor de overwinning behaalde op Aubers. Het slecht uitgevoerde voorbereidende bombardement duurt elf uur. De infanterie begint de aanval op 19 juli 1916 om 6 uur en staat onmiddellijk bloot aan zwaar artillerie- en mitrailleurvuur in een zone waar het niemandsland meer dan 300 meter breed is. De vier aanvalsgolven worden één voor één gemaaid met een tussentijd van vijf minuten. Het lukt slechts een klein deel van de Australische soldaten om de eerste Duitse linie te bereiken. De soldaten bevinden zich onmiddellijk in een geïsoleerde positie en vallen ten prooi aan tegenaanvallen. Het niemandsland is bedekt met de lijken van Australische soldaten. Sommige ooggetuigen hebben het over een slachtbank in de openlucht. Ondanks het fiasco begint om 9 uur een tweede aanval. De Australiërs die de eerste aanval hebben overleefd en in een totaal geïsoleerde situatie in de Duitse loopgraven zitten, besluiten terug te keren naar hun eigen linies op 20 juli. Ze worden door de Duitsers in de rug geschoten. De Australiërs zijn in 24 uur 5.533 man kwijtgeraakt en de Britten 1.400, en zonder ook maar enig resultaat te boeken. Het aantal doden is uitzonderlijk hoog: van de 887 man van het 60e Australische Bataljon hebben slechts 107 het overleefd. Het schijnt dat Adolf Hitler, toen korporaal van het 16e Beierse Reserve-infanterieregiment, ook deelnam aan deze slag.


    Categorie:Sites
    03-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Houthulst Belgische & Italiaanse militaire begraafplaats
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Militaire verzamelbegraafplaats Houthulst

    Omstreeks 20 oktober 1914 kwamen Duitse troepen te Houthulst aan. Vanuit het bos beschoten ze op 22 november de stad Ieper. De Duitsers zouden het bos de hele duur van de oorlog bezet houden. Gedurende de stellingenoorlog werd het dan ook uitgebouwd met Duitse installaties en verdedigingswerken: in het kasteel werd een medische post ingericht, er werd een netwerk van spoorlijnen aangelegd en er werd een uitkijkpost geïnstalleerd. Bij het geallieerde Eindoffensief, op 28 en 29 september 1918, werd het bos bevrijd door Belgische regimenten, ondanks grote verliezen. Op een voormiddag tijd waren 3 Duitse linies ingenomen en was er 8km terreinwinst geboekt. Na de wapenstilstand was ongeveer 3/4 van het bos was vernield; de verwoestingen waren zo groot dat alle bomen geveld moesten worden. Tijdens de jaren 1920-1922 werd het bos van Houthulst ontmijnd en slechts voor een deel herbebost. In de gemeente Houthulst lagen ook diverse kleine Duitse en Belgische begraafplaatsen en veldgraven, die na de oorlog werden gegroepeerd. Vermoedelijk werd ongeveer de helft van de geïdentificeerde Belgische doden gerepatrieerd naar het kerkhof van hun geboortedorp. In 1923 kocht de Staat 3,94 ha landbouwgrond aan de bosrand aan en verzamelde er de niet-gerepatrieerde Belgische doden. Architecten Blondeau en Moreau van de Dienst Militaire Grafsteden in Brugge tekenden de plannen voor de aanleg van de begraafplaats. In 1924-1925 werd die ingericht, op de plaats waar de gevechten van het Eindoffensief plaatsvonden. De officiële Belgische grafsteen werd in 1920 ontworpen door de Brusselse architect Simons, in opdracht van het Ministerie van Landsverdediging. Het had tot 1924 geduurd eer de grafsteen officieel werd voorgesteld. De Belgische militaire begraafplaats van Houthulst telt vandaag 1722 Belgische graven en 1 gedenksteen voor 1230 geïdentificeerde en 493 ongeïdentificeerde doden. Er zijn opvallend veel doden van 28 en 29 september 1918 van Klerken, Houthulst, Westrozebeke, Passendale, Langemark, Poelkapelle, Zonnebeke, Moorslede. Er zijn slechts 19 doden van 1914, 2 van 1915, 3 van 1916 en 8 van 1917. De meeste militairen maken deel uit van de infanterie, maar er zijn er ook 69 van de artillerie. Er zijn 51 officieren. Op de begraafplaats staan ook 81 Italiaanse grafkruisen voor 74 geïdentificeerde en 7 ongeïdentificeerde doden. Er zijn verschillende eenheden vertegenwoordigd. De Italianen waren krijgsgevangenen die als werkkracht ingezet waren bij het Duitse leger. Ze werden als sjouwers ingezet in de havens van Roeselare en Izegem en aanvankelijk begraven op de Duitse militaire begraafplaats van Roeselare en op de gemeentelijke begraafplaats van Izegem. Later werden ze overgebracht naar een 'geallieerde' begraafplaats.

    Bron:De Inventaris van het Wereldoorlogserfgoed


    Categorie:Begraafplaats
    02-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heestert Military Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Heestert Military Cemetery

    Heestert Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Heestert (Zwevegem). De begraafplaats ligt tussen de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk en het kerkhof en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Er liggen 184 doden begraven. Heestert was van bij het begin van de oorlog in Duitse handen. Het werd pas eind oktober 1918 door de Britten ingenomen. De begraafplaats werd rond februari 1919 door landbouwers uit de omgeving aangelegd. Zij brachten de Britse en Duitse slachtoffers vanuit het slagveld en hun boerderijen naar hier, om ze onder leiding van de burgemeester te begraven. In 1920 werd de begraafplaats gereorganiseerd waarbij de Duitse graven naar de zuidkant van het terrein werden verplaatst. Later dat jaar werden nog drie Britse graven vanuit het kerkhof van Moen naar hier overgeplaatst. Er liggen 184 slachtoffers begraven, waaronder 127 Britten (waarvan 26 niet konden geïdentificeerd worden) en 57 Duitsers (waarvan 39 niet geïdentificeerd konden worden). Voor 8 Britten werden Special Memorials opgericht omdat hun graven niet meer gevonden werden.

    Arthur Keith Harding, kapitein bij het Queen's Own (Royal West Kent Regiment) en Thistle Robinson, luitenant bij de Royal Fusiliers werden onderscheiden met het Military Cross (MC). De korporaals J.G. Young en Harry Shortman Peter Burridge en de soldaten F. Byrne, T. Grindle, F.J. Boulton, T.W. Gelder, Harry Richard Foulger en Abraham Barker ontvingen de Military Medal (MM).


    Categorie:Begraafplaats
    01-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hazebrouck V1 Lanceringfaciliteit - Frankrijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    V1 Lanceringfaciliteit
     
    Tussen de dorpen Hazebrouck en Cassel in het bos genaamd Bois des 8 Rue kunt u deze zeer speciale lanceringfaciliteit voor V1 raketten vinden. De V1 is de dodelijke voorloper van de V2-raket, die in Peenem�nde ontwikkeld is. Het onbemande tuig heeft aanvankelijk een bereik van 240 kilometer en kan een lading van 830 kilogram vervoeren.
    Bij de lancering werd de V1-raket op een wagentje geplaatst. Vanuit deze bijna nog intacte lanceerbaan werd het wagentje, met daarop de raket, vanop een geleidersrail tussen de 2 muren aan hoge snelheid in de lucht geschoten met behulp van stoom onder hoge druk. Deze plaats is gebouwd in 1943 en door de jaren heen keurig bewaard gebleven.
    Er is een route rondom de bunkers met informatiepanelen. Deze plaats werd gebruikt voor de lancering van V1 raketten. Er waren honderden lanceringsplaatsen over het noorden van Frankrijk, welke meestal gebouwd werden in of dichtbij het bos waardoor ze werden voorzien van een natuurlijke camouflage. Alle lanceringsplaatsen werden direct op Londen gericht. Er was ook een spoorwegverbinding in de buurt om de raketten te leveren die uit lanceringsplaatsen in Duitsland kwamen, waar zij waar meestal gemaakt werden door mensen met gedwongen arbeid in kampen met zeer slechte omstandigheden.


    Categorie:Bunkers
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Halluin Duits Kerkhof - Frankrijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Halluin Duits Kerkhof

    Het is een van de vier Duitse begraafplaatsen van de vallei van de Leie (Quesnoy, Wervicq Sud, Bousbecque), uit de Eerste Wereldoorlog. 1.397 lichamen zijn begraven in Halluin. De meerderheid van de soldaten stierven tussen juli 1917 en 1918, merendeel zijn de slachtoffers van Britse luchtaanvallen.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Halluin Stedelijke Begraafplaats - Frankrijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Le cimetiére d'Halluin

    Centraal op de begraafplaats staat een monumentaal gedenkteken voor de soldaten uit Halewijn die sneuvelden voor hun vaderland. Het monument werd ingehuldigd op 13 oktober 1895. Het draagt opschriften ter herinnering aan de gesneuvelden uit de oorlogen ten tijde van het Tweede Keizerrijk,de Krimoorlog,de Franse-Duitse Oorlog uit 1870,de wereldoorlogen en de Indochinese Oorlog. Na de Eerste Wereldoorlog werden ook enkele lichamen van gerepatrieerde gesneuvelden aan de voet van het moment begraven. Er liggen nu zo'n 80 gesneuvelden uit beide wereldoorlogen begraven.

    Engelse oorlogsgraven

    Op de begraafplaats bevindt zich een perk met een gesneuvelde Britse soldaten. Het wordt onderhouden door de CWGC en staat in de CWGC-registers als Halluin Communal Cemetery. Het perk telt 43 graven, waarvan er 35 van gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog en 9 uit de Tweede Wereldoorlog. Een van de gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog kon niet ge�dentificeerd worden. Twee monumentjes herdenken twee graven die tijdens de Eerste Wereldoorlog vernield raakten. Het Britse perk ligt aan de rand van de gemeentelijke begraafplaats. Het kijkt via een hek uit op een Duitse militaire begraafplaats die aan de gemeentelijke begraafplaats grenst.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Harelbeke New British Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Harelbeke New British Cemetery

    Harelbeke werd in de nacht van 19 op 20 oktober 1918 bevrijd door de '9th (Scottish) Division'. Harlebeke New British Cemetery is een verzamelbegraafplaats van na de Wapenstilstand, die ontstaan is door de concentratie van graven uit de omliggende slagvelden van het Geallieerde Bevrijdingsoffensief (1918) en door de concentratie in 1924-1925 van graven die op Duitse of gemeentelijke begraafplaatsen begraven lagen. In het totaal gaat het om meer dan 40 begraafplaatsen. De graven van het Bevrijdingsoffensief kwamen terecht in de perken I tot X. De graven van de latere concentraties kwamen terecht op de perken I en II en op de perken XI tot XIX. Hiertoe behoren vele doden die in oktober 1914 omgekomen zijn. In mei 1950 werden de 33 graven die naast de kerk van Harelbeke begraven lagen, naar de 'New British Cemetery' overgebracht. Er liggen eveneens 10 doden uit het Verenigd Koninkrijk, die in mei 1940 omgekomen zijn tijdens de terugtrekking naar Duinkerke. Er liggen nu, volgens het meest recente register, 895 geïdentificeerde en 179 ongeïdentificeerde doden uit het Verenigd Koninkrijk begraven, naast zeven Australiërs (waarvan één ongeïdentificeerd), 29 Canadezen (waarvan één ongeïdentificeerd), twee doden uit India en vier doden uit Zuid-Afrika. Samen met de tien Britse doden uit de Tweede Wereldoorlog maakt dit een totaal van 1.126 doden, die hier begraven zijn of herdacht worden. Eén dode uit het Verenigd Koninkrijk, waarvan aangenomen wordt dat hij zich onder de niet-geïdentificeerde doden bevindt, wordt herdacht met een zgn. 'special memorial'. 19 andere doden, wiens graf verloren ging op hun oorspronkelijke begraafplaatsen, worden eveneens herdacht met een 'special memorial' en met twee 'duhallow blocks'. Ze lagen oorspronkelijk begraven op de gemeentelijke begraafplaatsen van Geluwe en Neuville, op de Duitse begraafplaatsen van 'Granate Farm' (Zillebeke), Hollesbosch (Beselare), Klephoek (Dadizele) en bij de kerk van Moorslede, resp. op de Duitse begraafplaatsen van Geluwe, Koelenberg (Geluwe) en Kasteelhoek (Hollebeke). Hier ligt onder meer William Thomas Leggett begraven, die behoorde tot het '1st Life Guards'. Hij was naar verluidt de eerste Australiër die sneuvelde in de strijd om Ieper, op 14 oktober 1914, enkele dagen vóór het losbreken van de eigenlijke Eerste Slag bij Ieper. Hij werd aanvankelijk in Geluwe begraven en werd na de oorlog naar Harlebeke New British Cemetery overgebracht. In Geluwe herinneren een gedenksteen en een kunstwerk aan hem.

    Bron:De Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hooglede Duitse militaire begraafplaats
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Deutscher Soldatenfriedhof Hooglede

    Vanaf oktober 1914 bezetten Duitse troepen de gemeente Hooglede. Heel wat diensten en voorzieningen werden er ingericht, waaronder ook een aantal begraafplaatsen. Na de oorlog werden Duitse graven uit de omgeving samengebracht. Nu rusten hier ongeveer 8200 Duitse soldaten. Achteraan de begraafplaats vind je de 'Ehrenhalle', gedecoreerd met een groot kleurrijk mozaïek. Ook de Duitse ... Vanaf oktober 1914 bezetten Duitse troepen de gemeente Hooglede. Heel wat diensten en voorzieningen werden er ingericht, waaronder ook een aantal begraafplaatsen. Na de oorlog werden Duitse graven uit de omgeving samengebracht. Nu rusten hier ongeveer 8200 Duitse soldaten. Achteraan de begraafplaats vind je de 'Ehrenhalle', gedecoreerd met een groot kleurrijk mozaïek. Ook de Duitse begraafplaats in Hooglede ondergaat een aantal aanpassingen naar aanloop van 2014-2018. In een nieuw onthaalpaviljoen zal je meer uitleg kunnen vinden over de begraafplaats.



    Categorie:Begraafplaats
    01-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ieper Duhallow A.D.S. Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Duhallow A.D.S. Cemetery 

    Duhallow A.D.S. Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Belgische stad Ieper. De begraafplaats ligt ten noorden van de stadskern en ligt net als Essex Farm Cemetery, dat een halve kilometer verder noordwaarts ligt, tussen de Diksmuidseweg en het kanaal Ieper-IJzer. Ze werd ontworpen door Reginald Blomfield en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het terrein heeft een rechthoekig grondplan met een oppervlakte van ongeveer 5.060 m² en wordt grotendeels omgeven door een haag. Centraal vooraan staat het Cross of Sacrifice en achteraan de Stone of Remembrance. Er worden 1.602 doden herdacht, waarvan 234 niet geïdentificeerd konden worden. Ten noorden van Ieper bevond zich tijdens de oorlog het "Duhallow Advanced Dressing Station" (A.D.S.), een medische post, waar gewonden de eerste zorgen kregen. 
    Overledenen werden ook daar begraven. De begraafplaats werd aangelegd vanaf juli 1917, tijdens de Slag om Pilckem Ridge bij het begin van de Derde Slag om Ieper. Na de oorlog werd de begraafplaats uitgebreid met 633 doden uit de omliggende slagvelden en uit de begraafplaatsen Malakoff Farm Cemetery in Brielen en Fusilier Wood Cemetery in Hollebeke. 
    Uit deze twee begraafplaatsen worden hier 39 doden herdacht wiens graven vernield werden door artillerievuur. Hun grafstenen staan gegroepeerd rond twee Duhallow Blocks. Deze gedenkstenen zouden voor het eerst op deze begraafplaats gebruikt zijn en daar hun naam aan danken. Later werden ook op andere Britse begraafplaatsen Duhallow Blocks geplaatst. Er liggen 1.602 doden waaronder 1.470 Britten (waarvan er 218 niet geïdentificeerd konden worden), 26 Australiërs (waarvan 13 niet geïdentificeerde), 38 Canadezen, 1 Indiër, 6 Nieuw-Zeelanders, 3 Zuid-Afrikanen, 1 Belg, 2 Fransen en 54 Duitsers (waaronder 3 niet geïdentificeerde). Later werd er nog één Britse gesneuvelde uit de Tweede Wereldoorlog bijgezet.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ieper Brandhoek New Military Cemetery No 3
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Brandhoek New Military Cemetery No 3
     
    Het gehucht Brandhoek lag tijdens de oorlog grotendeels buiten het bereik van de vijandelijke artillerie. Vandaar dat er hier kampementen, opslagplaatsen en medische posten ('field ambulances') werden ingericht. De begraafplaats Brandhoek Military Cemetery is gestart in mei 1915 naast een medische post. De begravingen werden hier stopgezet in juli 1917, wegens plaatsgebrek. Toen werd Brandhoek New Military Cemetery geopend, te meer de voorbereidingen van de Derde Slag bij Ieper gestart waren en er verschillende medische posten extra in de omgeving werden ingericht (de 3de Australische, de 32ste en de 44ste 'casualty clearing stations'). Brandhoek New Military Cemetery zou gebruikt worden in juli en augustus 1917. Brandhoek New Military Cemetery No 3 zou gestart worden in augustus 1917 aan de overkant van de New Military Cemetery, nadat deze laatste vol lag. �No. 3� zou tot mei 1918 gebruikt worden. Bijna een kwart van de doden behoorde tot een artillerie-eenheid. E�n dode behoorde tot het 'Chinese Labour Corps'. Vier Franse graven werden later verwijderd. Het toegangshekken van deze begraafplaats werden geschonken door G.H. Strutt, ter herinnering aan zijn zoon Lt. A.H. Strutt (�16th (Chatsworth Rifles) Sherwood Foresters�), die stierf op 27 april 1918 en hier begraven werd. Volgens het huidige register liggen er 975 militairen begraven, waaronder 852 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waaronder 2 onge�dentificeerde doden), 46 Australi�rs, 54 Canadezen, 18 Nieuw-Zeelanders en 5 Zuid-Afrikanen.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ieper Brandhoek New Military Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Brandhoek New Military Cemetery

    Langwerpige, bijna rechthoekige begraafplaats, met effen terrein en een oppervlakte van ca. 1250m², ontworpen door Sir Reginald Blomfield met medewerking van N.A. Rew. De begraafplaats wordt omgeven door een natuurstenen muur. De voormuur is geleed en vertoont op de hoeken en opzij van de centrale ingang een concave buiging. Het toegangsgebouw, met sterk geometrische opbouw, heeft een lage koepel en is volledig in witte natuursteen opgetrokken. Het wordt afgesloten met een smeedijzeren hekken. In dit gebouw bevinden zich de drietalige landplaat en het registerkastje. De metalen CGWC-infoplaat ligt nabij de 'Cross of Sacrifice' (type A1) dat vrij centraal staat op de middenas. De 'Stone of Remembrance' staat centraal achteraan op de begraafplaats. De 558 graven liggen verdeeld over 6 perken en konden allen geïdentificeerd worden. Volgens het huidige register gaat het om 512 doden uit het Verenigd Koninkrijk, 11 Australiërs, 6 Canadezen, 1 Indiër en 28 Duitsers.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ieper Brandhoek Military Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Brandhoek Military Cemetery
     
    Gelegen langs de Grote Branderstraat, vlakbij het kruispunt met de N38 en dus vlak tegen de ringbaan gelegen, op circa 2km ten westen van de kerk van Vlamertinge. Iets meer ten westen liggen Brandhoek New Military Cemetery en Brandhoek New Military Cemetery No. 3. De omgeving is vlak en bebouwd. Het gehucht Brandhoek lag tijdens de oorlog grotendeels buiten het bereik van de vijandelijke artillerie. Vandaar dat er hier kampementen, opslagplaatsen en medische posten ('field ambulances') werden ingericht. De begraafplaats Brandhoek Military Cemetery is gestart in mei 1915 naast een medische post. De begravingen werden hier stopgezet in juli 1917, wegens plaatsgebrek. Toen werd Brandhoek New Military Cemetery geopend, te meer de voorbereidingen van de Derde Slag bij Ieper gestart waren en er verschillende veldhospitalen in de omgeving werden ingericht (de 3de Australische, de 32ste en de 44ste casualty clearing stations. Brandhoek New Military Cemetery zou gebruikt worden in juli en augustus 1917. Brandhoek New Military Cemetery No. 3 zou gestart worden in augustus 1917 aan de overkant van de New Military Cemetery, nadat deze vol lag. No. 3 zou tot mei 1918 gebruikt worden. Volgens het huidige register liggen er nu 602 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 4 niet geindentificeerd konden worden), 4 Australiers, 63 Canadezen en 2 Duitsers (waarvan 1 niet geidentificeerd kon worden). Dit maakt een totaal van 671 graven. De begraafplaats werd ontworpen door R. Blomfield (hoofdarchitect) en N.A. Rew (uitvoerend architect). Bij de aanleg van de N38 (jaren 1980) werd het Cross of Sacrifice van de noordoostelijke hoek verplaatst naar de zuidoostelijke hoek van de begraafplaats. Ook enkele graven werden toen verplaatst.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ieper Canada Farm Cemetery
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Canada Farm Cemetery

    Canada Farm Cemetery werd gestart met de Mijnenslag (7 juni 1917) en zou gebruikt worden tot het einde van de Derde Slag bij Ieper. De meeste doden zijn afkomstig van het 'casualty clearing station' (veldhospitaal), dat vlakbij op een boerderij ('Canada Farm') geïnstalleerd was. Hier liggen vooral manschappen van de 'Royal Artillery' (438) en van de 'Guards Division' (144), die tijdens het begin van de Derde Slag bij Ieper dodelijk getroffen raakten en achteruit gebracht werden voor verzorging. Enkele graven werden na het offensief toegevoegd. Volgens het huidige register liggen er 898 Britten en 9 Canadezen begraven, die allen geïdentificeerd konden worden. De begraafplaats is ontworpen door R. Blomfield (hoofdarchitect) en A.J.S. Hutton (uitvoerend architect). Op Canada Farm Cemetery ligt o.m. C.S. Tennant begraven, die in de kerk van Elverdinge herdacht wordt met een gedenkplaat in de vloer. Deze gedenkplaat, destijds in de jaren ’20 door zijn moeder aangebracht, werd maar recent herontdekt Canada Farm Cemetery is een nagenoeg trapeziumvormige begraafplaats met achteraan afgeronde hoeken, met een oppervlakte van circa 3400m². Ze wordt omheind door een bakstenen muur, afgedekt met witte natuursteen. Het smeedijzeren toegangshek wordt geflankeerd door 2 pijlers uit witte natuursteen. Bij de toegang zijn onder meer het registerkastje en de metalen informatieplaat terug te vinden. In het 'Cross of Sacrifice' (type A) centraal vooraan op de begraafplaats (aan de zuidwestelijke kant) staat het opschrift: 'Canada Farm British Cemetery 1917-1918'. Op de muur onder het kruis, aan de kant van de begraafplaats, is de drietalige landplaat verwerkt. De 'Stone of Remembrance' staat centraal achteraan op de begraafplaats, op een verhoog met witte treden. In de hoger opgetrokken bakstenen achtermuur is een dienstgebouw ingewerkt. Behalve bloemperken en struiken wordt de begraafplaats getooid met esdoorns, het symbool voor Canada.


    Categorie:Begraafplaats
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ieper en de Menenpoort
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Menenpoort

    De Britse regering had na de oorlog geijverd voor het behoud van (een deel van) de ruïnes van de stad Ieper, als symbool van de volharding in de Britse verdediging van een wel verwoeste, maar nooit door de vijand ingenomen stad. In Ieper zou eveneens een groots monument voor de Britse natie komen, een idee die alleen maar aan kracht won toen bleek dat de wens tot behoud van de ruïnes niet door de Belgische bevolking gekoesterd werd. Het gedenkteken werd aanvankelijk als een triomfboog opgevat en zou komen op de plaats van de oude oostelijke stadspoort. Ondertussen was in 1921 beslist dat de 'Imperial War Graves Commission' (de voorloper van de 'Commonwealth War Graves Commission') in de verschillende frontzones gedenktekens voor de vermisten zou oprichten. In Ieper werd uiteindelijk het plan voor een 'memorial to the missing' gekoppeld met een nationaal Brits monument, de Menenpoort. Vandaar het duale karakter van het gedenkteken, waarbij de buitenzijde van de poort als een triomfboog opgevat kan worden. De dichter Siegfried Sassoon woonde de onthulling van de Menenpoort bij en begon een dag later aan zijn gedicht 'On Passing the New Menin Gate', waarin hij het gedenkteken vanwege de ongepaste praal hekelde: hij vond het pompeus, 'een stapel stenen, zelfvoldaan van vrede' en een 'misdadige graftombe'. De binnenzijde van het gedenkteken, met de namen van maar liefst 55.000 vermisten, roept anderzijds een indrukwekkende ingetogenheid op. Het gaat om de namen van Britse militairen, die voor 16 augustus 1917 vermist raakten. De namen van de andere vermisten zijn aangebracht op de gedenkmuur op 'Tyne Cot Cemetery' (Passendale). Voor de Nieuw-Zeelanders en Newfoundlanders werden afzonderlijke gedenktekens opgericht (het gedenkteken op 'Buttes New British Cemetery' en op 'Messines Ridge British Cemetery' en deels op het gedenkteken van 'Tyne Cot Cemetery'). Voor de vermisten ten Z van de Ieperboog werd in 1929 het 'Ploegsteert Memorial' opgericht. De Menenpoort lijkt steeds meer te evolueren naar hét algemeen symbool van de Eerste Wereldoorlog. De Menenpoort werd ontworpen door Sir Reginald Blomfield en werd officieel ingehuldigd op 24 juli 1927 door maarschalk Lord Plumer in aanwezigheid van koning Albert. Toen werd o.m. de 'Last Post' gespeeld, een sonnerie ter ere van de gesneuvelde Britse soldaat, die sinds 1 mei 1929 dagelijks herhaald wordt, met een onderbreking onder de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op de Menenpoort staan de namen van o.m. volgende dichters, wiens graf naderhand niet meer teruggevonden kon worden: John Collinson Hobson, gestorven op 31 juli 1917, auteur van 'As I came up from Wipers'; Walter S.S. Lyon, gestorven op 8 mei 1915 nabij Sanctuary Wood, auteur van de bundel 'Easter at Ypres & other poems' (1915); The Hon. Colwyn Erasmus Phillips, gestorven op 13 mei 1915 nabij Railway Wood, auteur van het gedicht 'There is a healing magic in the night' en meerdere andere brieven; Gerald George Samuel, gestorven op 7 juni 1917 in de omgeving van 'White Chateau' (Hollebeke), auteur van de gedichtenbundel 'Poems'

    Bron:De Inventaris van het Wereldoorlogerfgoed


    Categorie:Monumenten
    Archief per week
  • 27/01-02/02 2025
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 01/12-07/12 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 31/12-06/01 2013

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Archief per jaar
  • 2025
  • 2018
  • 2015
  • 2014
  • 2013

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs