De bladgroente spinazie is afkomstig uit Perzië, en de Moren brachten ze in de 11de eeuw via Spanje tot bij ons. We kennen spinazie dus niet van de Grieken of de Romeinen zoals vaak wordt aangenomen. Als we het over spinazie hebben, worden er al snel een reeks superlatieven aangehaald. de meest voedzame groente, een zeer licht verteebare groente, de bezem van het spijsverteringsstelsel,..... Nu weten we dat we in alle geval wat betreft die voedzaamheid wat moeten opletten. Vanaf 1929 weten we dat op zijn minst Popeye er ontzettend sterk van werd. De echte mythe rond de spinazie ontstaat echter pas tijdens WOII. De regering van de USA porde zijn bevolking aan om toch maar zuinig om te springen met vlees, en lanceerde daartoe een massa cartoons met Popeye en spinazie. En hierbij kwam dan een wetenschappelijke uitleg over de voedzaamheid van spinazie. Na WOII werd echter duidelijk dat door een (moedwillige ?) vergissing in een overheidslabo de wereld werd voorgehouden dat er in spinazie veel meer ijzer zit dan in werkelijkheid het geval is. Toch heeft spinazie tal van voordelen in onze voeding : ze bevat vtamine C, vitamine F, caroteen, de groente werkt licht laxerend, bevordert de aanmaak van rode bloedcellen en de vernieuwing van het bloed, ze heeft kankerwerende eigenschappen eb bevat massa's mineralen (waaronder ijzer). Het enige nadeel dat kan optreden met spinazie is oxaalzuur, dat nadelig is voor reumalijders en nierpatiënten. Daarnaast bevat de groente nitraat. Hierdoor mag je spinazie niet herverwarmen omdat er in dat geval schadelijk nitriet kan gevormd worden. Dit probleem verdwijt echter volledig als je de groenten na het koken (in royaal water) afgiet en ze goed laat uitdruppen.