Beste, aangezien Sarah nog niet op het internet kan, zal ik jullie even inlichten. Ik heb ze persoonlijk op het vliegtuig gezet, dus op de vraag of ze goed vertrokken is, kan ik alvast positief antwoorden. Ook het aankomen liep bijzonder vlot. Na een tussenlanding in Reus, is ze veilig geland in Girona.
Ze logeert momenteel in een soort spookhotel (hotel opent pas begin mei) samen met medeanimator Terrence en nog enkelen wiens naam me even ontsnapt. Dit weekend zijn ze al eens gaan proeven van de lokale cocktails en voor de rest van de week zullen ze shows voorbereiden voor het animatieseizoen dat eraankomt.
Ze stelt het dus wel. Het is voor haar natuurlijk ook allemaal nog een beetje wennen.
Als ze terug internet tot haar beschikking heeft zal ze zelf wel weer wat posten, tot dan hou ik je op de hoogte.
Geflankeerd door pijnboombossen aan een langgerekt strand ligt de bekende badplaats Malgrat de Mar. Kinderen kunnen naar hartelust baden en spelen doordat het strand geleidelijk in zee afloopt. 's Avonds is het genieten in het uitgaansleven.
Ligging: Officieel aan de Costa del Maresme, die vaak tot de Costa Brava wordt gerekend. Dit is aan de noord-oost kust van Spanje, tussen Blanes en Calella, 70 Kilometer ten noorden van Barcelona.
Malgrat heeft een oud centrum, maar de meeste winkels en hotels zijn gesitueerd aan de boulevard die wordt gescheiden van het strand door een spoorlijn.
Bezienswaardigheden
Fort Kerk Ruine
Excursie naar Colleta - San Filiou, Barcelona, Jeepsafari
Topless toegestaan Balspelen toegestaan Lengte: 3000 m. Min. 30 m. breed Max. 30 m. breed Steil aflopende zeebodem Zand op de zeebodem Strandbar 9 met terras Snackbar/Cafetaria 1 met terras Ligstoelen Ligbedden Parasols Toezicht EHBO Douches Toiletten Volleybal Badminton Speeltuin Trampoline Veel animatie op het strand. Windsurfen Les mogelijk Duikschool Waterfietsen Waterscooter Kano/Kayak Motor/speedboot Banana/tube Glassbottom boat Bungeejumpen in juli en augustus
Eten en drinken
Concentratie van restaurants: In het oude centrum en op de boulevard. 45 restaurants 35 restaurants met terras
Sport
1 Openbaar zwembad Tennis Squash Fitness
Uitgaan
1 Bioscoop 2 amusementshallen 4 disco's en nachtclubs
Vanmorgen telefoon gekregen van Jetair. Blijkbaar weet niemand daar goed hoe het allemaal zit, maar mijn uiteindelijke vertrekdatum zal nu zaterdag 21 april zijn. Zo'n weken vroeger dan verwacht. Ik had toch verwacht dat het allemaal een beetje beter georganiseerd zou zijn, maar blijkbaar mag je als nieuwbakken animatrice niet te veel verwachten. Hun uitleg voor het vroege vertrek was dat ik er al eerder moest zijn dan mijn stagiaire die komt op 1 mei, zodat ik de werking van het hotel goed ken en mijn weg al vind in de omgeving. Zo zal ik al ingewerkt zijn en kan ik mijn stagiaire dan beter briefen en tonen waar alles is. Ik zal normaal gezien ook betaald worden door de hotelketen zelf (Serhs hotelketen), maar dat betekent dat ik dan waarschijnlijk een Spaans rekeningnummer zal moeten nemen. Het wordt allemaal nog afwachten hoe het daar zal zijn en hoe het allemaal geregeld zal worden, want nu lijkt het alsof ze zelfs bij Jetair nog van niets weten. En ik moet me maar schikken, daar valt niets aan te doen. Ook voor Pieter kwam het nieuws onverwacht. Toen ik hem belde lag hij nog in bed, en wist hij gewoon niet wat te zeggen. Het worden de laatste paar dagen die we samen zullen kunnen doorbrengen. Nog 4 welgeteld. Ook voor de rest komt het allemaal onverwacht. Morgen moet ik van Tim al afscheid nemen, omdat hij op weekend gaat. Jolien is vanmorgen op verplichte studiereis vertrokken met school en komt vrijdag pas terug. Eigenlijk mag ik nog van geluk spreken dat het pas zaterdag is, het kon evengoed op vrijdag zijn en dan ging het helemaal niet meer lukken om iedereen te zien die ik wil zien. Nu, eigenlijk denk ik niet dat het missen zo erg zal zijn. Ik weet dat iedereen z'n best zal doen om eens op bezoek te komen, en gelukkig bestaan er ook nog het internet en de gsm. Trouwens, voor diegene die het lezen: eens ik vertrokken ben kunnen we best contact houden via skype! Met dat programma kun je goedkoop bellen naar het buitenland, gratis als het van computer naar computer is, en voor een paar cent kan je bellen van de computer naar een gsm. Bekijk het allemaal nog eens goed, ik heb het al lang geïnstalleerd. Ook van anderen hoorde ik dat het een van de beste manieren is om contact te hebben. (www.skype.com) Dan kunnen we afspreken voor skype-gesprekken.
Binnenkort zal ik een andere website hebben waar ik mijn verhalen kan plaatsen (met foto's), maar waar ook jullie je eigen plaatsje hebben om verhalen neer te pennen en vooral veel foto's op te zetten. Zo blijven we zowel in Spanje als in België van mekaars avonturen op de hoogte. Ik laat iets weten wanneer de site in orde is. (voor meer info en voor gepush moet je bij Pieter zijn, hij zal die site maken)
Het einde komt steeds dichterbij en vlugger dan verwacht... Ik zou normaal de eerste van mei op het vliegtuig stappen richting Gerona, maar vorige week vrijdag kreeg ik mail dat ik op 23 april al moet vertrekken. Op zich is dat niets erg, maar voor de mensen rondom me is het wel heel vroeg. Iedereen had zich gefixeerd op die eerste mei, dat ze in het weekend ervoor zeker niets hadden gepland, maar nu ik België een weekje vroeger zal verlaten heerst er grote paniek. Zal ik iedereen nog kunnen zien? Het antwoord op die vragen is helaas 'neen'. Ikzelf ben bezig met vanalles om me voor te bereiden (dingen bijeen te zoeken en te verzamelen) en anderen zitten ofwel in het buitenland voor stage of moeten op reis voor school. Nog andere hebben het dan weer veel te druk, en nog andere hebben een weekendje subtropisch zwembad geboekt. Allemaal heel goed te begrijpen, want niemand wist dat die datum kon veranderen. Het komt er nu dus op aan om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen op een kwalitatieve manier. Dat lukt wel...
verrassingen, zoektochten, spelletjes die ik altijd win, zon, feestjes met vriendelijke mensen, pasgemaaid gras in de zomer, zee, muziek, babbelen met interessante mensen, lachen, festivals, vuil worden, gelukkig zijn en daardoor in het rond springen, huppelen over zeebrapaden, de strips in de krant van 'Liefde is...' en 'Hagar', katten en kleintjes, m'n lievelingsbroek die er nu niet meer is, postkaartjes uit verre landen, muntstukken, m'n sletsen, massages, lachen, op reis gaan, warm hebben en daarbij een beetje zweten, af en toe een inspanning doen (een kleintje), door de sneeuw rollen, slimmer zijn dan andere mensen, bloemenkransen, indianen, internet, leeuwen, securityvrouw spelen,...
Af en toe vraag ik me af of ik wel de juiste keuze heb gemaakt om nu naar Spanje te vertrekken. Soms zie ik mezelf in mn eigen stekje samen met Pieter. We zijn eigenlijk nog niet zo lang samen, maar omdat we nu zo goed als samen wonen (al geef ik dat nog altijd niet graag toe, voor mij is het gewoon logeren) zie ik hoe het zou kunnen zijn.
Misschien had ik beter gekozen om hier in België te blijven en samen met Pieter hier iets te huren. Ik weet dat het zou lukken, want ook nu redden we ons. We weten allebei dat we niet gezond eten, en we liggen veel te lang in bed, maar we zijn nog altijd 2 handen op een buik.
Als je zo goed als nooit ruzie hebt, ook al ben je bijna elke dag verplicht op elkaars gezicht te kijken, dan denk ik dat het wel goed zit.
Ik zou niet over zoiets denken enkel om met Pieter alleen te kunnen zijn en huisje-boompje-beestje te kunnen spelen, neen, dan denk ik ook aan alle feestjes die we zouden kunnen geven in ons eigen plekje. Zonder ons te moeten storen aan humeurige huisgenoten die de volgende dag misschien vroeg naar school of werk moeten. Dan heb je ook nog de huisgenoten die niet sociaal zijn en liever geen volk in hun huisje hebben.
Als ik dan denk aan onze plek dan zou ik willen dat de voordeur altijd openstaat voor iedereen, maakt niet uit wie. Dat is ook het voordeel bij ons, ik apprecieer zijn vrienden en hij die van mij. Het zou ons dus niet uitmaken voor wie van de 2 het feestje is, we amuseren ons alle twee wel.
Daarna begin ik ook aan de andere kant te denken. Moet ik voor zoiets mijn droom om België te verlaten en nieuwe oorden en ervaringen op te zoeken laten vallen? Voor een huisje-boompje-beestje denk ik dat ik toch nog niet echt klaar ben. Ik ben nu nog veel te wispelturig. In wat ik wil doen, waar ik wil wonen en waar ik naartoe wil. Nu zou ik, moest ik genoeg gespaard hebben, nog mijn rugzak volproppen en gewoon naar de andere kant van de wereld willen liften. Nu wil ik zoveel mogelijk avonturen meemaken, zoveel mogelijk nieuwe inzichten opdoen. Ik weet wel dat het avontuur niet echt in Lloret de Mar te vinden is, maar om een half jaar in Spanje te gaan wonen denk ik dat je er toch wel een béétje lef voor moet hebben. Waarschijnlijk zal het ook al spannend genoeg zijn om daar een heel nieuw leven op te bouwen, met dan het verdriet om het daarna allemaal weer achter te laten en weer ergens anders naar toe te gaan.
Ik weet dat ik later ook nog altijd sedentair kan beginnen worden. Alleen is de drang om nieuwe dingen te zien en mee te maken nog altijd groter, en dan kan ik enkel hopen dat Pieter ooit ook zo zal denken en me achterna komt.
Een huisje-boompje-beestje hoeft zich daarom toch niet in België te bevinden? Waarom niet op een plaats waar het wat warmer is?
Met een melancholisch liedje op de achtergrond kunnen veel gevoelens aan de oppervlakte komen. Zeker als je al een hele dag alleen op een kamer zit, te wachten tot je vriendje terug komt van zijn werk. Je voelt je eigenlijk wel zielig, zo alleen. Zo zonder iemand om tegen te praten. Je bent alleen met je boek, waarvan je weet dat die binnen een uurtje ook uit is, en met de kat.
De dingen die overdag door je hoofd gaan staan allemaal in schril contrast met de avonden. s Avonds ben je niet meer dat zielenpootje dat smachtend verlangd totdat haar wederhelft er terug is. Neen, de avonden worden altijd druk in beslag genomen door uitgaan met vrienden, vriendinnen, nieuwe avonturen, nieuwe mensen Alleen lijkt het alsof niemand overdag tijd heeft.
Pas vanaf 6 u s avonds is iedereen weer bespreekbaar en vrij.
Als dat gebeurd voel je je populair en geliefd. Je bent weer een sociaal beest. Toch komt die twijfel van overdag af en toe ook s avonds eens opzetten. Op een feestje waar je je niet op je gemak voelt en waar iedereen elkaar al kent en je de enige lijkt die er alleen staat wil je liefst zo vlug mogelijk weg. Er zijn nog andere feestjes genoeg om naar toe te gaan
Na die ervaring van alleen te staan, zou je het liefst naar huis willen, maar je weet dat het niet de beste oplossing is. Zo stort je je alleen nog maar meer in de eenzaamheid.
Op naar een ander feestje dus.
Weer van iemand die je niet echt kent, maar bij wie je je zoveel meer op je gemak voelt. Je kent hem nochtans maar een drietal dagen, het feestje is een waar succes. Hij babbelt even met je, schenkt je aandacht en stelt je voor aan andere mensen met wie je dan weer kunt beginnen babbelen. Als die andere mensen dan ook nog eens gemakkelijke praters zijn, en grappig daarenboven, dan kan het echt niet meer stuk. Je lacht je een ongeluk met zaken die niet eens grappig zijn, je vertelt over jezelf, over wat je gedaan hebt, je toont interesse en er wordt interesse in jou getoond
Je komt thuis met een fantastisch gevoel: weer nieuwe vrienden gemaakt, weer mensen die je kent.
Maar wat als die ook alleen maar s avonds tijd hebben?
Nu ik moet wachten tot ik effectief kan vertrekken ben ik nog zoveel mogelijk aan het genieten van wat Gent nog te bieden heeft. We hebben al mogen proeven van weer op z'n Belgisch, eerst een hele week zon en redelijk warm om ons daarna een week regen en kou voor te schotelen. Gelukkig kan je in Spanje nog vertrouwen op het weer. Daar heeft het nog niet zo'n kuren gekregen. Naast het Belgisch weer zijn er ook nog alle mensen die ik zal missen en waarvan ik hoop dat ze zeker op bezoek zullen komen. Eigenlijk gebruik ik hen nu een beetje om het hier nog zo aangenaam mogelijk te hebben. Wat typisch Gents is zijn alle studenten die er rondlopen, en al die studenten brengen heel wat originaliteit in ideeën en activiteiten mee.
Zo kwamen de rechten op het idee om ter promotie van hun praesidium van volgend jaar een mega-twisterspel op te zetten dat de ganse Kouter in beslag nam. Het meeste volk kwam daarentegen niet om mee te spelen, het was trouwens extreem leuk om ons nog eens in van die rare posities te zetten, maar wel om te profiteren van alles wat gratis was. Tegen gratis bier, cola, pannenkoeken en hotdogs zeggen wfe natuurlijk geen neen. Toen ze ook nog eens met chips rondkwamen werd het me toch een beetje te veel, maar zo moest ik voor 's avonds ook al geen eten meer voorzien. Na een hele middag Twisteren begon ik me toch een beetje stijf te voelen, en gingen we weer op weg. Als de mensen gewoon al de intentie gaven dat ze naar huis gingen kregen ze uiteindelijk nog shampoo gratis ook.
We verlieten de massa en gingen mijn fiets halen die voor een groot onderhoud binnen was bij de fietsenmaker. Er moesten nog cadeautjes gekocht worden ook, want vorige week vrijdag was het Pieter zijn verjaardag. Met de fiets op weg naar de speelgoedwinkel, wat me niet zo goed bekwam, want bleek dat ik het fietsen tussen de tramsporen zo'n beetje verleerd was. Ook remmen met zo'n torpede lukte niet meer zo goed, wat resulteerde in een Sarah die in de tramsporen belandde en die probeerde af te remmen met behulp van haar voeten en de grond. Tim en verschillende andere mensen konden hun lach niet inhouden, waardoor bij mij het schaamrood weer op de wangen verscheen. Het voelde vertrouwd aan.
Na wat tegenslag en 5 minuten die wel een uur leken te duren konden we cadeautjes beginnen kiezen. Wat geef je in godsnaam aan iemand die 23 is, je lief en die graag dingen doet die niet mogen volgens de Belgische wet? Om hem terug aan z'n kindertijd te herinneren kwamen we op een jeu de boules-spel, een roze bellenblaasding en een knikkerspel. Zo kon hij zich weer wat jonger wanen, en niet de bompa met het groene blaadje van 20 dat hij dacht te zijn. De cadeaus waren een enorm succes. Op het retro-verjaardagsfeestje mét taart en kaarsjes die hij in 1 keer moest uitblazen stond hij volledig in de belangstelling. Helemaal aan het genieten. Een van de andere cadeautjes was een bionicle, iets waar ik tot nu nog nooit van gehoord had, maar blijkbaar is het een robot die je zelf in elkaar moet steken. Het hele mannelijke deel van de tafel was erdoor gebiologeerd. Ze zijn nu volledig in en als je het aan een jongen geeft, zelfs eentje van 23, heb je succes verzekerd!
Zaterdag was het dan mijn beurt om te feesten. Het was Starwarz, 1 van de bekendste Belgische drum&bass-feestjes, waarvoor mensen vanuit het hele land afzakken. Voor mij is dat zoals kozzmozz is voor technofanaten, beter bekend als mijn Walhalla. Eerst was er pre-party op Tims kot. Ook de technoërs wilden het eens proberen, maar lang hebben ze het niet volgehouden. Na een half uurtje waren de eersten al weg, Pieter heeft het nog volgehouden tot 2u waarvoor ik hem eeuwig bewonder. Het was weer 1 van de hoogtepunten van dit jaar. Al van bij het binnenkomen was ik volledig in de stemming en kon ik gewoon niet meer stilstaan. Ik kan zo'n feestje echt aanraden als vermageringskuur. Als je van 12 tot 6u constant aan het springen en aan het 'dansen' bent, kan ik je verzekeren dat je de volgende dag al je spieren voelt. Bij mij was het mijn rug en mijn buikspieren. Op andere feestjes voel ik meestal ook mijn benen. Rond half 7 kon ik dan eindelijk naast Pieter in bed duiken, echt slapen zat er niet meer in want ik was in de wetenschap dat ik na zo'n drietal uurtjes toch weer moest opstaan om te gaan werken. Ik heb meer gerust met mijn ogen gewoon gesloten dan geslapen, maar gek genoeg was ik na die 3 uurtjes toch nog redelijk fit. Ik zag het wel zitten om voor 8 uur te gaan afwassen. De eerste paar uur gingen vlot, maar daarna begon het toch lastig te worden. Als interim heb je meestal niet zoveel aan je collega's omdat je daar toch maar voor een dagje zit en ze niet zoveel aandacht aan je schenken, maar waar ik toen moest werken is er wel een aangename sfeer. Iedereen is geïnteresseerd in iedereen en ze appreciëren wat je doet. Ik was die middag niet echt aanspreekbaar, maar dat gaf niet. De avond voordien was er personeelsfeest geweest en niemand had er meer dan 5uur kunnen slapen...
Nu een goeie 2 dagen terug in België. Dinsdagmiddag om half 1 waren we net geland in Zaventem en sindsdien heb ik eigenlijk vooral geslapen. De laatste avond in Spanje kregen we ook allemaal onze bestemming waar we voor de volgende 7 maand naartoe worden gestuurd. Voor mij werd het even spannend, want de roddel ging de ronde dat er 2 van onze groep niet zouden mogen vertrekken. Ik dacht dat ik daarbij hoorde want als ik sport moest geven was dat een ramp. Gelukkig werd ik dan bij de laatste namen afgeroepen en kreeg ik te horen dat ik in Spanje ga werken. Calella meer bepaald, met luchthaven in Girona en Barcelona op een half uurtje met de trein kan ik echt niet klagen. Misschien dat Calella voor de meesten niet echt een belletje doet rinkelen, maar als ik LLoret de Mar zeg waarschijnlijk wel. Nu wordt het vooral afwachten waar ik effectief zal slapen en hopen dat het allemaal een beetje meevalt. Ik zie het alleszinds wel zitten. In die 7 maanden Spanje zal mijn Spaans waarschijnlijk ook heel wat beter worden en zal ik heel wat kunnen bezoeken. Mijn lievelingsstad Barcelona zal ik ook veel bezoeken op mijn vrije dag en natuurlijk de nog niet betreden Spaanse paden proberen te ontdekken, zodat ik vrienden en familie die me komen bezoeken wat kan rondleiden. De vorige 2 weken in Benidorm waren wel zwaar, maar zeker leuk. Nachtenlang hebben we gerepeteerd voor onze shows en onze sporten of activiteiten die we de volgende dag zouden moeten geven. Vooral de momenten op het podium vond ik zeer leuk. En het applaus achteraf natuurlijk. Bij onze blind date show hoorden we van in de backstage al dat ons publiek zich rot aan het amuseren was. De sporten daarentegen waren in mijn geval een grote ramp. Ik kende mijn reglementen maar half, en daardoor was ik ook heel onzeker. Iedereen wist toch beter dan ik hoe ze het moesten spelen. In rekenen ben ik ook nog nooit goed geweest, dus bij de puntentelling wist ik ook al zo goed als zeker dat ik ging falen. Daarom ben ik eigenlijk wel blij dat ik in Calella terecht ben gekomen. Ik ga waarschijnlijk met een heel jong publiek te maken hebben dat toch veel zal uitgaan en 's morgens niet veel waard zal zijn. Ze hebben me ook al gezegd dat ik veel kroegentochten en feestjes en zo ga moeten organiseren, en laat feesten nu net een van m'n grootste hobby's zijn. Zoals ik al zei, ik kijk er volledig naar uit, ook al weet ik dat ik zo goed als alleen zal moeten vertrekken. Maar ter plaatse zal ik vlug nieuwe mensen leren kennen en Calella ligt niet zo ver waardoor ik weet dat zeker iedereen me wel eens zal komen bezoeken... In kleine maand die ik nu nog in België zal verblijven wil ik toch zeker nog eens met iedereen afgesproken hebben. En wie een afscheidsfeestje voor me wil organiseren hou ik zeker niet tegen...
