geschiedenis van stationswijk van Waregem Met de Statievrienden willen we de geschiedenis van de Statiewijk in Waregem in kaart brengen. We doen hierbij een oproep om ons hierbij te helpen. Uw informatie, foto's en anekdoten zijn welkom...
24-05-2023
110 jaar Textiel- en familiegeschiedenis Gernay
Donderdag 1 juni stellen Marc Crabeels, Dirk Decuypere en Johan Durnez hun boek De strepen van Gernay voor in de raadszaal van het Waregemse stadhuis. De publicatie handelt over 110 jaar textiel- en familiegeschiedenis in Waregem. Uiteraard is er uitgebreid aandacht voor het drama van 12 juli 1943, waarbij een bombardement van de geallieerden op de fabriek in de Olmstraat zeven dodelijke slachtoffers vielen.
Marc Crabeels deed jarenlang onderzoek naar de geschiedenis van het textielbedrijf Gernay-Delbecque in de Olmstraat en naar het bombardement op deze fabriek op 12 juli 1943, de zwaarste luchtaanval op Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2018 resulteerde dit in het oprichten van een memoriaal voor de slachtoffers. Het heeft een blijvende plaats in het collectief Waregems geheugen. Historicus Johan Durnez (VTI) werd bij het project betrokken en meteen werd het een realisatie van drie Waregemse onderwijsinstellingen. Het memoriaal werd gemaakt door leraars en leerlingen van het VTI met een ontwerp van Chris Eekhout. Marc Crabeels werkte met leerlingen van het H. Hartinstituut een digitaal project uit, waarvoor de teksten werden ingelezen door leraars en leerlingen van de Stedelijke Kunstacademie. Het monument omvat een QR-code, waarmee uitgebreide informatie over drama van 12 juli 1943 kan worden bekomen.
Op de boekvoorstelling zelf kunt u het boek afhalen of eventueel nog aanschaffen voor 30 (geen elektronische betaling mogelijk), zolang de beperkte voorraad strekt. Wenst u dat het boek opgestuurd wordt naar uw adres (in België) dan schrijft u 42,00 over voor verzending via de post. Kunt u het boek niet afhalen op de boekvoorstelling, neem dan contact op met crabeels.hillaert@skynet.be of johilwar@skynet.be. Achteraf is het boek ook verkrijgbaar bij de auteurs of in de stadswinkel, Gemeenteplein 2, 8790 Waregem.
De strepen van Gernay
Rond 1870 stichtte de uit Kortrijk afkomstige Alphonse Gernay in de Stationsstraat (op de plaats waar zich anno 2018 het vredegerecht bevindt) een mekanieke stoomweverij. Hij specialiseerde zich in het weven van zware weefsels voor tenten, dekzeilen, zakken, in vlas. In 1893 investeerde hij in zware stoommachines en produceerde zo naast textiel ook elektriciteit die hij verkocht aan de gemeente. Hierdoor kreeg Waregem een pioniersrol op vlak van openbare elektrische verlichting. Twintig jaar later brak, door de slechte arbeidsomstandigheden, een staking uit die zeventien weken zou duren maar uiteindelijk weinig opleverde voor de textielarbeiders.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de fabriek door de Duitse bezetter geplunderd en tijdelijk als slachthuis ingericht. Bij de bevrijding van Waregem in oktober 1918 leden de fabrieksgebouwen grote schade.
Na de oorlog moest men helemaal opnieuw beginnen maar in amper tien jaar tijd slaagde Alphonse Alphonse Un Gernay samen met zijn twee zonen: Alphonse deux en Georges erin om het bedrijf uit te bouwen tot een wereldleider op vlak van zware weefsels in vlas en katoen. De zonneweringen met hun typische strepenpatroon in verschillende combinaties (en daardoor ook de strepen van Gernay genoemd) waren gegeerd omdat ze voor die tijd erg kleurvast waren. Een andere specialiteit waren weefsels van grote formaten voor projectieschermen en decors in musea en opnamestudios over de hele wereld. Op een zelf ontworpen weefgetouw weefde men stukken tot 10,5 meter breed. Volgens sommigen stonden de breedste weefgetouwen van de wereld in die jaren in Waregem. Tijdens het interbellum werd de uitbreiding richting de Olmstraat gerealiseerd en net over de Franse grens in Pont-de-Nieppe nabij Armentières werd een nieuwe weverij opgericht.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (vanaf mei 1940), kwam de fabriek weer in handen van de bezetter en werd de productie, buiten de wil van de familie Gernay om, op Duitse leest geschoeid.
Op maandag 12 juli 1943, omstreeks 11 uur 40 in de voormiddag werd het bedrijf getroffen door een luchtaanval uitgevoerd door de Britse Royal Air Force.
Het doelwit van deze luchtaanval was eigenlijk de elektriciteitscentrale in Zwevegem maar vermoedelijk door Duits luchtafweergeschut bij Wevelgem werd het doel ofwel niet of te laat herkend. In elk geval zag de bommenrichter van de Britse Boston III bommenwerper BZ316 (N°88 Squadron RAF) de textielfabrieken in het centrum van Waregem plots opdagen als een aanvaardbaar second target en hij loste er zijn dodelijke vracht.
Eén bom viel als blindganger (een niet ontplofte bom) in de Olmstraat, ter hoogte van de ingang van de burelen. Twee bommen troffen de magazijnen en het gedeelte van de fabriek waar enkele stikmachines stonden en waar nog met de hand werd geweven. Een vierde bom viel naast de bedrijfsgebouwen in de tuin van een huis in de Stationsstraat. Er vielen zeven doden en minstens achttien gewonden waarvan sommigen verminkt bleven voor het leven. Het drama had nog veel erger kunnen zijn indien de bommen effectief op de gebouwen van de weverij waren gevallen waar toen meer dan 100 mensen aan het werk waren of op een van de drie nabijgelegen scholen (anno 2018 campus Heilig-Hartcollege en stedelijke Kunstacademie).
In Waregem wist men niet dat dit bombardement het resultaat was van een gefaalde opdracht boven Zwevegem en daardoor ontstonden tijdens en na de oorlog enkele hardnekkige urban legends.
Ook na de Tweede Wereldoorlog bouwde de volgende generatie Gernay de fabriek opnieuw op. Er was een laatste bloeiperiode met de Koreaanse oorlog in het begin van de jaren 1950; er werkten toen om en bij de 135 mensen in twee ploegen. In Nigel in Zuid-Afrika werd toen zelfs ook een filiaal opgericht. Hoewel de toenmalige directie nog overschakelde op synthetische vezels sloeg de mondialisering van de textielsector hard toe. De concurrentie met lage loonlanden was moordend voor de textielindustrie aan de Gaverbeek. In 1970 werd het 100-jarig bestaan van de firma gevierd maar tien jaar later in 1980, werden de boeken definitief neergelegd.
In 2018 werd naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de luchtaanval de werkgroep Gernay1943 opgericht.
Door de werkgroep werd een academische zitting georganiseerd en werd in de Olmstraat het memoriaal voor de slachtoffers van de luchtaanval onthuld. Dit memoriaal werd gerealiseerd met de financiële en praktische steun van stad Waregem en de erfgoedcel Zuidwest, de verantwoordelijken en medewerkers van het stadsarchief, de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke en de families van de slachtoffers. Het memoriaal is een ontwerp van Christ Eeckhout, leerkracht VTI Waregem. Voor de praktische uitvoering zorgden de leerlingen en leerkrachten van het 3e en 4e jaar Beroep Basismechanica, het 5e jaar Beroep Lassen-constructie, het 7e jaar Beroep Industrieel Onderhoud en het 3e, 4e en 6e jaar Bouw- en Houtkunde van het Waregemse VTI. Voor de ICT-ondersteuning bij deze QR-code zorgden de leerlingen en de ICT-leerkracht van het 6e jaar Informaticabeheer van het Heilig-Harthandelsinstituut. De tekst die u hoort werd ingelezen door , leerling(en) Woord aan de Stedelijke Kunstacademie van Waregem.
Naar aanleiding van de publicatie van het boek in 2023 werd een tweede erfgoedproject opgestart bij Zuidwest en in de drie Waregemse campussen van de Sint-Paulusschool (VTI, Hemelvaart en College) werd de geschiedenis van het bedrijf en het drama van 1943 gebracht in verteltheaters en in een erfgoedwandeling. Daarna gingen de leerlingen aan de slag met die informatie met opdrachten die naargelang de campus verschilden.
We vernemen het overlijden van Joseph Locquet. Hij blijft in herinnering als een goed mens, kunstenaar en levensgenieter. Hij was een gedreven kunstenaar en echte vakman. We zullen onze gemoedelijke gesprekjes missen bij onze ontmoetingen tijdens zijn wandelingen of bij zijn tentoonstellingen. Vorig jaar in september vorig jaar was hij nog een opgemerkte exposant op onze Kunst@deStoassie en hij had ook al ingeschreven voor de komende editie in september dit jaar. Het mocht niet zijn. We zullen onze beeldhouwer uit de Vansteenbruggestraat missen. Sterkte aan zijn familie, vrienden en sympathisanten.
Jozeph Locquet (ºWaregem 04.07.1930 - 20.05.2023) was een zeer innemende, wijze man. We leerden hem beter kennen in oktober 2021, toen hij n.a.v. Buren bij Kunstenaars zijn werk, zijn atelier, veranda en tuin in de Roger Vansteenbruggestraat nog eens liet bewonderen. Speciaal voor deze gelegenheid boetseerde en vormde hij een grappige sculptuur waarbij een man op een ladder letterlijk over de haag bij de buren kijkt. Het werd uitnodigend geplaatst aan de ingang van zijn woning en moest de passanten tonen dat ze nog even in zijn werk en leefwereld mochten komen binnenkijken.
Beroepshalve was Joseph Locquet technisch leraar houtbewerking, tot aan zijn pensioen in 1988 verbonden aan de Rijksmiddenschool in Deinze. Zijn technische vakmanschap en kennis van het hout, een grondstof die voor hem geen enkel geheim kende, lagen aan de basis van zijn kunst. Sinds 1967 beoefent Jozef de beeldhouwkunst als autodidact en in zijn intussen lange creatieve loopbaan ontwikkelde hij een geheel eigen stijl. Aanvankelijk vond hij inspiratie in de Afrikaanse kunst, maar al snel evolueerde hij in een imaginair figuratieve richting. Zijn beelden passen in een klassieke traditie, maar spreken door de aangebrachte accenten de verbeelding van de kijker aan. (St Lucas, Ontmoeting met 72 kunstenaars, 1981)
De onderwerpen en themas die telkens terugkeren in het werk van Joseph Locquet zijn volkse mensen en dieren, vooral paarden. Meestal zijn ze bezig met hun dagelijkse arbeid, sommigen gaan er zelfs letterlijk onder gebukt. Zijn figuren lijken zo weggelopen uit de romans van Ernest Claes en Felix Timmermans. Vele houtsculpturen doen denken aan het harde boerenleven zoals Constant Permeke dat op zijn doeken vastlegde. Ik hou van expressie, van beelden die perfect weten uit te drukken wat ik wil zeggen.
Hij nam deel aan groepstentoonstellingen en hield individuele exposities in binnen- en buitenland. Hij zag zijn kunst talloze keren bekroond met zowel vakjury- als publieksprijzen. Op het salon des Artistes Belges te Charleroi werd hij in 1981 bekroond met «Le Grand Prix lnternational de l'Académie Européenne des Arts. Ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag had hij een belangrijke tentoonstelling in de oude Kerk van Vichte.
Met een relativerend vermogen, een knipoog, soms met humor, soms met weemoed vertolkt de beeldhouwer de menselijke gevoelens nuancerijk en diep treffend. Daardoor overvallen gevoelens van hoop en verdriet, angst en wanhoop, vreugde en geluk, melancholie en speelsheid, herkenning én verbazing de toeschouwer. In zijn latere werken gaf Joseph uitdrukking aan zijn voorliefde voor de minderbedeelden, zijn vertedering voor diegenen die minder aansluiting vinden bij de maatschappij. Naast beeldhouwwerken in hout maakte hij ook terracottabeelden en hij realiseerde ook unieke bronzen beelden.
De vele mooie herkenbare beeldhouwwerken, door Jozef met veel passie gemaakt, zijn een blijvende herinnering aan een bijzonder man uit onze buurt.
Waregem voert actie voor basistoegankelijk station
Dinsdag 2 mei om 18 u. voerde de Waregemse gemeenteraad een protestactie aan het station. Samen met alle partijen uit de gemeenteraad kaartte het stadsbestuur het toegankelijkheidsprobleem publiekelijk aan. Daarmee vraagt de stad uitdrukkelijk aan Federaal Minister Gilbert Gilkinet en gedelegeerd bestuurder van de NMBS Sophie Dutordoir om de investeringsplannen te herzien, zodat alle reizigers in Waregem eindelijk krijgen waar ze recht op hebben: een station waar ze zorgeloos de trein kunnen nemen. In het licht van de totaal geplande investeringen binnen de NMBS, kan dit zeker niet te hoog gegrepen zijn.
Onmiddellijk na de ludieke protestactie aan het stationsgebouw en op het perron werd op de gemeenteraad een motie goedgekeurd. We vragen aan de verantwoordelijken van NMBS, minister van mobiliteit Gilkinet en Minister van Gelijke Kansen Bart Somers (Open VLD) om dringend werk te maken van het aanpassen van het Waregemse station. We zullen deze week ook aan de omliggende lokale besturen vragen om deze motie te ondersteunen, aldus burgemeester Vanryckeghem in naam van de voltallige gemeenteraad.
Er is ook een petitie gestart om de actie voor een toegankelijk station in Waregem te steunen. Intussen tekenden al heel wat mensen de petitie. Je kan dat nog steeds doen via www.waregem.be/petitie-station .
Het stadsbestuur was erg verbouwereerd dat het Waregemse treinstation geen plaats kreeg in het jongste investeringsplan van de NMBS voor de komende 10 jaar. Of moeten we zeggen opnieuw geen plaats kreeg? Want ondanks al jarenlange beloftes van verhoogde perrons, betere algemene toegankelijkheid en een ruime personenlift zet de spoormaatschappij onze meer dan 2500 dagelijkse pendelaars/reizigers alweer voor het blok. Een toegankelijk station in Waregem is duidelijk te hoog gegrepen voor de NMBS.
Nog minstens 10 jaar wachten ?
In een roadshow stelde de NMBS hun investeringen voor de komende 10 jaar voor. Daarin is er nog maar eens geen plaats voor Waregem. Niettegenstaande de in de roadshow uitgesproken ambities over autonome toegankelijkheid en de jarenlange beloftes in die zin naar onze stad blijft de NMBS Waregem stiefmoederlijk behandelen. Sinds het Waregemse station in december 2009 het statuut van IC-station kreeg, zijn vooral het aantal treinen en reizigers verhoogd, maar niet het comfort van de reizigers.
Een en ander betekent dat er in het Waregemse station voor 2032 nog steeds géén verhoogde perrons komen, géén algemeen verhoogde toegankelijkheid van het station en géén lift die geschikt is voor personen met een handicap of reizigers met een fiets of veel bagage. Dat de vele reizigers in Waregem en in het bijzonder mensen met een handicap daardoor opnieuw genegeerd worden, vindt het stadsbestuur erg verbazend. Ondanks een gemiddelde van 2576 reizigers per weekdag (cijfers uit 2022) blijken stations met lagere reizigerscijfers zoals Heist en Blankenberge meer prioritair voor de NMBS.
Veel beloftes in het verleden
Dat autonome toegankelijkheid voor het Waregemse station opnieuw op de lange baan (of in dit geval spoor) wordt geschoven, is onbegrijpelijk. Hieronder vindt u een niet-eindige lijst van loze beloftes uit de laatste 5 jaar. Maar de vraag naar een betere toegankelijkheid van ons station gaat eigenlijk al heel wat langer mee.
08/03/2018: de Federaal Minister van Mobiliteit bevestigt dat er 1 859 406 euro is voorzien voor de vernieuwing van de roltrappen én perrons van het Waregemse station in de meerjareninvesteringsplannen 2018-2020 van NMBS en Infrabel.
08/06/2020: Directeur Communicatie Jihane Annane laat per brief weten dat de verhoging van de perrons en het installeren van liften inderdaad ingepland zijn en dat die starten in Q2 2022 en lopen tot midden 2023.
08/06/2021: de NMBS laat weten dat de grote opfrissingswerken van het station ingepland staan voor 2022. Het gaat om nieuwe liften die voldoende groot zijn om een fiets mee te nemen, een volledige vernieuwing van de perronuitrusting en aanpassingen aan het stationsgebouw voor autonome toegankelijkheid.
05/05/2022: Minister van Mobiliteit Gilkinet antwoordt op vraag van federaal volksvertegenwoordiger Jef Van den Bergh dat de perronverhoging met nieuwe trappen en liften helaas is uitgesteld, maar dat de NMBS en Infrabel er alles aan doen om de werken zo snel mogelijk te hervatten.
04/04/2023: Directeur Communicatie Jihane Annane bevestigt per brief aan burgemeester en Vlaams Volksvertegenwoordiger Kurt Vanryckeghem opnieuw de ambities van toegankelijkheid en voedt hiermee de hoop op de broodnodige aanpassingen aan het Waregemse station.
20/04/2023: De NMBS voorziet tot minstens 2032 geen toegankelijk station in Waregem.
NMBS weigert Europese toegankelijkheidsnorm voor station Waregem
NMBS en Infrabel maakten gisteren op een traditionele roadshow hun plannen bekend voor de periode 2023-2026. Bij vorige roadshows stond telkens de aanpak op de agenda van de toegankelijkheid in het station te Waregem (zie vorige bijdragen hierover). Alle aankondigingen leverden tot nu toe niets op. Dit keer wordt Waregem volledig genegeerd in zijn noden. De spoorwegmaatschappij maakte bekend dat Waregem zelfs de volgende tien jaren niet moet rekenen op liften in zijn station en ook de perrons worden niet meteen verhoogd.
In Waregem en bij de dagelijks ruim 2000 treinreizigers hier zijn uiteraard verontwaardigd en boos. Burgemeester Vanryckeghem : "We hebben vanuit de stad een hele boze en verontwaardigde brief geschreven. Zowel naar de CEO van de NMBS, als naar de minister van Mobiliteit, om aan te klagen dat we in Waregem nu al decennia vragende partij zijn voor een toegankelijk station. En dat nog altijd niet verkregen hebben. Nu hebben ze gisteren in een roadshow aangekondigd dat het - en hou je vast - niet voor 2032 zal zijn dat Waregem een toegankelijk station heeft. Dat is anno 2023 niet meer te verantwoorden voor onze mensen met een beperking, voor onze oudere mensen, voor onze minder mobiele, voor mensen met een buggy, mensen die met hun valies naar Zaventem gaan, enzoverder. Dat is een schande dat het niet kan hier, in een stad, in een station waar er meer dan 2000 op- en afstappers zijn per dag. U bent boos hé? Ik ben heel boos, ja."
Waregems gemeenteraadslid Anneke Vanheusden, die zelf in een rolstoel zit, klaagt deze situatie al jarenlang aan. NMBS belooft telkens vanalles om de discussie te sussen, en keert dan zijn kar.. Ik zal, samen met het stadsbestuur, op die nagel blijven kloppen
En verhoogde perrons zijn dringend nodig. Vorige zondag heeft ondergetekende dit ook aan de lijve kunnen ondervinden. Men kan mij geen minder-valide noemen, maar nu wel. Ik ben bij het afstappen gestruikeld en gevallen. Mijn ribben zijn ernstig gekneusd en mag voor weken pijn verwachten bij elke beweging. Ook gekwetst aan de knie. Ge moet eens proberen te slapen zo. Moest vorige woensdag ook (trein)reis met Wielsbeekse heemkring naar Antwerpen afzeggen en ook een treinuitstap met Okra naar Diest moet ik aan mij laten voorbij gaan.
Iedereen in regio Waregem kent stilaan wel iemand uit familie- of kennissenkring met slechte ervaringen bij op- en afstappen in Waregem. Waregem verliest daardoor zeker treinreizigers! Is het misschien de bedoeling om station Waregem op termijn verder gedegradeerd? Waregem wordt al 20 jaar stiefmoederlijk behandeld bij NMBS. De beloften gaan al terug tot toen Schouppe nog baas was
Waregem gaat andere middelen, acties moeten ondernemen! Petitie ? Protestacties?
Jacques Vierstraete: stille dienstbaarheid en hechte vriendschap
Stillekes, zonder omhaal, fietste Jacques langzaam van ons weg. Recent maakte hij nog de evaluatievergadering van De Statievrienden mee in t Gaverke. Na de vergadering volgde nog een laatste pint met enkele achterblijvers. Het werd de allerlaatste, die we samen dronken met peter Jacques.
Als we één woord passend vinden bij Jacques, dan is het wel dienstbaarheid. Onze peter van De Statievrienden was een man van weinig woorden, maar des te meer van stille voortdoen. Hij maakte omstreeks 1974, met echtgenote Sonja Kint, nog de echte sfeer mee van de laatste edities van stoassie kirmesse. En het deed hem oprecht deugd dat De Statievrienden in september 2022 nog een echte revival op het getouw zetten. Buurtschap, kameraadschap en sport waren de drijfveren van Jacques, die zoveel jaren een bekende zaak leidde rechtover het Waregemse station. De Waregemnaars kenden hem als een echte vakman, die de opkomst van de TV in Waregem mee heeft beleefd, van A tot Z. Er waren heel weinig zieke kijkkasten, die hij niet opnieuw aan de praat kreeg.
Veel sportieve Waregemnaren leerden Jacques nog beter kennen als sportman. Vooreerst was hij een begenadigd coureur, die in het fietsteam van Groenhove zelden de spreekwoordelijke man met de hamer tegenkwam. Hij kon meer dan behoorlijk afzien op dat stalen ros. En ook in de opstart van het mini-voetbal, in het Jeugdcentrum, was hij in het Groenhoveteam een heel betrouwbaar sluitstuk. De supporters van Essevee bezorgde hij dan weer tientallen uren TV-plezier door zijn reportages na de thuismatchen, in de zaal van Groenhove.
Wij leerden Jacques nog beter kennen als kameraad toen we met de erfgoedgroep van De Statievrienden van start gingen. Diverse keren kwam hij als reddende engel met een TV-toestel aandraven naar de Bilkhage of het stedelijk OC Gaverke. Ook tijdens de jongste revival van Stoassie Kirmesse, in september ll. stond hij opnieuw paraat. Ja, we gaan Jacques aan het station hard missen om zijn kameraadschap en stille dienstbaarheid. Een vriend is iemand die bij je komt, ook als hij niks van je nodig heeft stelde Cees Buddingh ooit. (HGW)
Karel Sabbe overwint ook loodzware Barkley Marathons
Waregemnaar Karel Sabbe haalde vannacht de finish van de zwaarste ultraloop ter wereld, de Barkley Marathons in het Amerikaanse Tennessee. In de 35 jaar waarin de wedstrijd bestaat, hadden er maar 15 man eerder de finish gehaald - waarvan de laatste keer in 2017 was. Vrienden, familie en fans van Sabbe volgden de slotfase vannacht in de WGTC-tennisclub. Stemmen gaan op dat nu al de sportman van 2023 is gekend. We kunnen Karel Sabbe, die zijn thuis heeft in de Craslaan bij ons, gerust de ambassadeur van de Statiewijk benoemen.
Om u een idee te geven hoe onmenselijk zwaar deze Amerikaanse loopwedstrijd is: vijf rondjes die samen 160 kilometer tellen, goed voor 18.000 hoogtemeters (meer dan twee keer de Mount Everest). En dat allemaal door de wilde, ongerepte natuur zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel, in een tijdsspanne van 60 uur aflopen. Het is niet onlogisch dat er sinds 2017 niemand meer in geslaagd was om de eindmeet te halen. Karel Sabbe wordt de 17de atleet die de eindmeet haalt van de Barkley Marathons in de 35-jarige geschiedenis van de ultraloop, ook de eerste Belg ooit. Het is een nieuwe mijlpaal op het al indrukwekkend parcours van Karel Sabbe als ultraloper.
Karel Sabbe ging dinsdag samen met zijn Belgische collega-tandarts Thomas Van Woensel van start, maar die moest uit de wedstrijd stappen. Sabbe was bij zijn twee vorige deelnames zelf telkens blijven steken in de vierde van vijf rondes, weliswaar telkens nog als de laatste man in wedstrijd. Dat de 34-jarige ultraloper met thuis in de Craslaan in Waregem de laatste lus haalde, was voor hem al een nieuwe mijlpaal. Uiteindelijk lukte het hem om na 59 uren, 53 minuten en 33 seconden de meet te bereiken, zes en een halve minuut voor de toegelaten tijd.
De prestatie werd met spanning gevolgd, niet alleen bij familie en vrienden verzameld in de Waregemse tennisclub, maar ook in onze media. Toen Karel Sabbe na een kleine adempauze gisteren aan zijn vierde ronde begon, riep de organisatie: Geen politiewagens, verwijzend naar vorig jaar toen een hallucinerende Sabbe door de politie uit de wedstrijd werd gehaald. Deze keer leek niemand te moeten ingrijpen. De conditie liet Sabbe niet in de steek en de crew van Sabbe liet verstaan dat hij zich super voelde. Ook in de bepalende vijfde lus was dat niet veranderd: Hij heeft vuur in zijn ogen, klonk het.
Gisterenavond rond 22.30 uur Belgische tijd, toen in totaal nog slechts drie lopers in de race zaten, bereikte Sabbe de watertoren, het enige echte ijkpunt buiten de finishzone. Sabbe moest vanaf dat punt nog ongeveer één derde van zijn slotronde afwerken en had tot deze ochtend 2.54 uur Belgische tijd om dat te doen. De doortocht langs dit laatste checkpoint liet al het beste verhopen en gaf al aanleiding tot een groot feest in de Gaver Tennis Club. Maar het werd nog nipt en de ongerustheid steeg met de minuut dat Karel niet kwam opdagen aan de eindmeet.
Uit zijn verklaringen na de aankomst zou hij opnieuw hebben moeten afrekenen met hallucinaties in het woud. Sorry voor al het drama. Ik was vergeten waarom ik een horloge droeg, grapte hij. Eind goed, al goed en die trofee van Barckley Marathons blijft voor altijd een parel op zijn al indrukwekkend palmares.
Marc Crabeels deed jarenlang onderzoek naar de geschiedenis van het textielbedrijf Gernay-Delbecque in de Olmstraat en naar het bombardement op deze fabriek op 12 juli 1943, de zwaarste luchtaanval op Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2018 resulteerde dit in het oprichten van een memoriaal voor de slachtoffers. Het heeft een blijvende plaats in het collectief Waregems geheugen. Historicus Johan Durnez (VTI) werd bij het project betrokken en meteen werd het een realisatie van drie Waregemse onderwijsinstellingen. Het memoriaal werd gemaakt door leraars en leerlingen van het VTI met een ontwerp van Chris Eekhout. Marc Crabeels werkte met leerlingen van het H. Hartinstituut een digitaal project uit, waarvoor de teksten werden ingelezen door leraars en leerlingen van de Stedelijke Kunstacademie. Het monument omvat een QR-code, waarmee uitgebreide informatie over drama van 12 juli 1943 kan worden bekomen.
In 2018 werd naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de luchtaanval de werkgroep Gernay1943 opgericht.
Door de werkgroep werd een academische zitting georganiseerd en werd in de Olmstraat het memoriaal voor de slachtoffers van de luchtaanval onthuld. Dit memoriaal werd gerealiseerd met de financiële en praktische steun van stad Waregem en de erfgoedcel Zuidwest, de verantwoordelijken en medewerkers van het stadsarchief, de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke en de families van de slachtoffers. Het memoriaal is een ontwerp van Christ Eeckhout, leerkracht VTI Waregem. Voor de praktische uitvoering zorgden de leerlingen en leerkrachten van het 3e en 4e jaar Beroep Basismechanica, het 5e jaar Beroep Lassen-constructie, het 7e jaar Beroep Industrieel Onderhoud en het 3e, 4e en 6e jaar Bouw- en Houtkunde van het Waregemse VTI. Voor de ICT-ondersteuning bij deze QR-code zorgden de leerlingen en de ICT-leerkracht van het 6e jaar Informaticabeheer van het Heilig-Harthandelsinstituut. De tekst die u hoort werd ingelezen door
, leerling(en) Woord aan de Stedelijke Kunstacademie van Waregem.
Als we één woord passend vinden bij Jacques, dan is het wel dienstbaarheid. Onze peter van De Statievrienden was een man van weinig woorden, maar des te meer van
stille voortdoen. Hij maakte omstreeks 1974, met echtgenote Sonja Kint, nog de echte sfeer mee van de laatste edities van stoassie kirmesse. En het deed hem oprecht deugd dat De Statievrienden in september 2022 nog een echte revival op het getouw zetten. Buurtschap, kameraadschap en
sport waren de drijfveren van Jacques, die zoveel jaren een bekende zaak leidde rechtover het Waregemse station. De Waregemnaars kenden hem als een echte vakman, die de opkomst van de TV in Waregem mee heeft beleefd, van A tot Z. Er waren heel weinig zieke kijkkasten, die hij niet opnieuw aan de praat kreeg.
Om u een idee te geven hoe onmenselijk zwaar deze Amerikaanse loopwedstrijd is: vijf rondjes die samen 160 kilometer tellen, goed voor 18.000 hoogtemeters (meer dan twee keer de Mount Everest). En dat allemaal door de wilde, ongerepte natuur zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel, in een tijdsspanne van 60 uur aflopen. Het is niet onlogisch dat er sinds 2017 niemand meer in geslaagd was om de eindmeet te halen. Karel Sabbe wordt de 17de atleet die de eindmeet haalt van de Barkley Marathons in de 35-jarige geschiedenis van de ultraloop, ook de eerste Belg ooit. Het is een nieuwe mijlpaal op het al indrukwekkend parcours van Karel Sabbe als ultraloper.
