Waregemnaar Karel Sabbe haalde vannacht de finish van de zwaarste ultraloop ter wereld, de Barkley Marathons in het Amerikaanse Tennessee. In de 35 jaar waarin de wedstrijd bestaat, hadden er maar 15 man eerder de finish gehaald - waarvan de laatste keer in 2017 was. Vrienden, familie en fans van Sabbe volgden de slotfase vannacht in de WGTC-tennisclub. Stemmen gaan op dat nu al de sportman van 2023 is gekend. We kunnen Karel Sabbe, die zijn thuis heeft in de Craslaan bij ons, gerust de ambassadeur van de Statiewijk benoemen.
Om u een idee te geven hoe onmenselijk zwaar deze Amerikaanse loopwedstrijd is: vijf rondjes die samen 160 kilometer tellen, goed voor 18.000 hoogtemeters (meer dan twee keer de Mount Everest). En dat allemaal door de wilde, ongerepte natuur zonder enige vorm van technologie als hulpmiddel, in een tijdsspanne van 60 uur aflopen. Het is niet onlogisch dat er sinds 2017 niemand meer in geslaagd was om de eindmeet te halen. Karel Sabbe wordt de 17de atleet die de eindmeet haalt van de Barkley Marathons in de 35-jarige geschiedenis van de ultraloop, ook de eerste Belg ooit. Het is een nieuwe mijlpaal op het al indrukwekkend parcours van Karel Sabbe als ultraloper.
Karel Sabbe ging dinsdag samen met zijn Belgische collega-tandarts Thomas Van Woensel van start, maar die moest uit de wedstrijd stappen. Sabbe was bij zijn twee vorige deelnames zelf telkens blijven steken in de vierde van vijf rondes, weliswaar telkens nog als de laatste man in wedstrijd. Dat de 34-jarige ultraloper met thuis in de Craslaan in Waregem de laatste lus haalde, was voor hem al een nieuwe mijlpaal. Uiteindelijk lukte het hem om na 59 uren, 53 minuten en 33 seconden de meet te bereiken, zes en een halve minuut voor de toegelaten tijd.
De prestatie werd met spanning gevolgd, niet alleen bij familie en vrienden verzameld in de Waregemse tennisclub, maar ook in onze media. Toen Karel Sabbe na een kleine adempauze gisteren aan zijn vierde ronde begon, riep de organisatie: Geen politiewagens, verwijzend naar vorig jaar toen een hallucinerende Sabbe door de politie uit de wedstrijd werd gehaald. Deze keer leek niemand te moeten ingrijpen. De conditie liet Sabbe niet in de steek en de crew van Sabbe liet verstaan dat hij zich super voelde. Ook in de bepalende vijfde lus was dat niet veranderd: Hij heeft vuur in zijn ogen, klonk het.
Gisterenavond rond 22.30 uur Belgische tijd, toen in totaal nog slechts drie lopers in de race zaten, bereikte Sabbe de watertoren, het enige echte ijkpunt buiten de finishzone. Sabbe moest vanaf dat punt nog ongeveer één derde van zijn slotronde afwerken en had tot deze ochtend 2.54 uur Belgische tijd om dat te doen. De doortocht langs dit laatste checkpoint liet al het beste verhopen en gaf al aanleiding tot een groot feest in de Gaver Tennis Club. Maar het werd nog nipt en de ongerustheid steeg met de minuut dat Karel niet kwam opdagen aan de eindmeet.
Uit zijn verklaringen na de aankomst zou hij opnieuw hebben moeten afrekenen met hallucinaties in het woud. Sorry voor al het drama. Ik was vergeten waarom ik een horloge droeg, grapte hij. Eind goed, al goed en die trofee van Barckley Marathons blijft voor altijd een parel op zijn al indrukwekkend palmares. 
|
