geschiedenis van stationswijk van Waregem Met de Statievrienden willen we de geschiedenis van de Statiewijk in Waregem in kaart brengen. We doen hierbij een oproep om ons hierbij te helpen. Uw informatie, foto's en anekdoten zijn welkom...
06-09-2024
Opening tentoonstelling Kunst@Stoassie24
Deze avond vrijdag 6 september 2024 werd onze jaarlijkse tentoonstelling Kunst@deStoassie in de Parochiezaal van het Gaverke geopend door Cultuurschepen Pietro Iacopucci. U kunt er morgen zaterdag en zondag, telkens van 14 tot 18 u. het werk bewonderen van 20 getalenteerde amateurkunstenaars, die een band hebben met de Waregemse Statiewijk.
Guy Opsomer gaf bij de opening toelichting bij het initiatief van de Statievrienden, dit jaar al voor de derde maal wordt georganiseerd. Het idee groeide bij enkele kunstminnaars onder de Statievrienden in aanloop van het veelzijdig evenement Stoassie Kirmesse van twee jaar geleden. De werkgroep met Luc Verschuere, Guy Opsomer en Marc Feys bleef actief onder impuls van het enthousiasme van de deelnemende kunstenaars en vele bezoekers.
"Het oorspronkelijke idee om zelf ook een tentoonstelling te organiseren is gegroeid vanuit de algemene vergadering van De Statievrienden die vaststelden dat heel wat kunstenaars actief waren in de Stationsbuurt en bestuurslid, kunstenaar Luc Verschuere zelf ook wel de trekker wou zijn voor een dergelijk initiatief. Er was in de buurt ook een leuke zaal voor handen die kon dienen voor een tentoonstelling en zo gingen we aan de slag. De motivatie voor deze derde editie blijft: steun aan lokale kunstenaars om ook hun werk aan een bredere doelgroep te kunnen tonen daar voor sommigen de drempel te hoog is om solo te exposeren. Maar ook jullie enthousiasme bij de vorige twee edities; jullie ‘goesting’ om creatief bezig te zijn, ‘kunst’ te produceren sloeg over op onze werkgroep zodat we er opnieuw tegenaan gingen.
Het kan niet genoeg benadrukt worden hoe leuk het is om creatief bezig te zijn, te groeien in iets wat je zelf ontdekt en ontwikkelt en… vast te stellen dat je er ook andere mensen mee kan boeien met wat je hen presenteert en dit werk in het mooiste geval ook door hen aangeschaft wordt omdat ze er de meerwaarde of betekenis van in zien. Er zijn vele vormen van kunst, van dans tot woord en muziek, maar de plastische of anders gezegd beeldende kunsten blijven het meest aanspreken daar ze zo tastbaar aanwezig zijn en blijven."
Schepen Pietro Iacopucci feliciteerde de Statievrienden met het initiatief en de deelnemende kunstenaars met hun inspirerende werken. Het stadsbestuur ziet het belang van dergelijke initiatieven, die amateurkunstenaars een forum bieden om hun werk te presenteren aan de bevolking. Het eenzame kunstenaarsleven krijgt daarmee ook een sociale dimensie. De stad werkt ook mee met Buren bij kunstenaars, project Golden River in deelgemeenten aan de Leie, Open Atelier en dit weekend ook Kunstzomer. Nieuw initiatief is VANG, waarbij alle amateurkunstenaars uit Waregem drie werken digitaal kunnen indienen en er uiteindelijk een werk wordt uitgekozen voor een tentoonstelling in Cc De Schakel.
Kunst@deStoassie toont heel gevarieerd werk van 20 amateurkunstenaars. Eén aantal nemen al voor derde maal deel en bij hen is er zeker al een kwalitatieve evolutie te zien. Algemene reactie bij de aanwezigen op de opening was trouwens dat de kwaliteit van de tentoongestelde werken er elk jaar op vooruit gaat.
Het betekent dat zij ons willen overtuigen met opnieuw ander werk en bovendien ook de interactie met de deelnemers én de ontmoetingen met de vele bezoekers waarderen. De ontmoetingsplek die Kunst @ De Stoassie was bij de vorige edities en de feedback die ze kregen is voor hen ook de reden, de drijfveer om door te doen en nieuwe werken te realiseren. We zijn als vereniging blij om hiertoe ons steentje te kunnen bijdragen. We vernemen van stad Waregem dat waarschijnlijk ook in de toekomst een groter stedelijk initiatief zal uitgewerkt worden en ook in CC De Schakel kijkt men blijkbaar uit naar een goede ‘Vangst’ (een nieuw kunstinitiatief, met open call tot 13/10) en we zien dan wel wat onze rol hierin nog is in de toekomst.
De Statievrienden hebben al een hele tijd een band met het Hanengevecht van Emile Claus. Een live opvoering met dit thema staat al meerder jaren op de agenda. De opvoering was al gepland in het kader van ons meervoudig project Stoassie Kirmesse, maar werd toen op vraag van de Schepen van Cultuur uitgesteld met het oog op het Clausjaar 2024. Het is nu niet omdat een analoog project werd gebruikt voor de Clausbeleving in de kerk van Vijve, dat we ons project niet tot uitvoering brengen. Door omstandigheden moesten e het wel uitstellen tot het weekend van zaterdag 14 en zondag 15 september. Er zijn uitvoeringen op zaterdag en zondag telkend om 17 u.
WAREGEMSE VERENIGINGEN brengen het âHANENGEVECHTâ tot leven !
Nut en Vermaak uit Nieuwenhove, de Zingende Sterren, de Waregemse filmclub, Waregemse Verhalen en de Statievrienden brengen een live-act van het bekende meesterwerk van Emile Claus.Dit enig en uitzonderlijk schouwspel zal opgevoerd worden in het OC De Linde te Sint-Eloois-Vijve op zaterdag 14 en zondag 15 september.
Wegens technische redenen uitgesteld !
Reeds enkele jaren speelt de Waregemse erfgoedvereniging met het idee om het hanengevecht levendig uit te beelden. Het was een wens van Chris Devos, lid van de vereniging en familielid van de vorige eigenaar Valère Devos. Hij stuurde aan op een enig spektakel.Reeds in 2022, toen het kasteel van Potegem verkocht werd, was het de bedoeling dit event afzonderlijk te brengen. De stedelijke overheid verzocht om een presentatie dit jaar, waarin we het 100-jarig overlijden van de schilder herdenken.
Het werk dat bijna iedere Waregemnaar kent en waarvan menig kleine replica nog altijd ergens tegen een muur hangt is echter niet het topwerk van Claus, maar refereert vooral naar een volkssport die bedreven werd op boerderijen en in herbergen. Naburige gemeenten in Oost-Vlaanderen speelden met diverse ploegen tegen elkaar.Zo speelde bvZulte tegen Oeselgem, Olsene tegen Kruishoutem, enz…
Het schilderij is geen rechtstreekse afbeelding maar een compositie van een hanengevecht met bekende personen uit de toenmalige Kortrijkstraat, nu Stormestraat . Alle afgebeelde personen werden in zijn atelier persoonlijkgeschilderd. Als achtergrond diende het café “De Groene Lantaarn”, in die tijd eigendom van Jules Storme, plek waar vooral de vrienden van Claus wel eens kwamen. Zo zijn brouwers, pijlenrapers, boogschutters, cafébazen en uiteraard ook familieleden Dufaux te zien.
Het is de grote verdienste van de Waregemse Statievrienden om alle geschilderde personages te hebben geïdentificeerd. Het doek werd in 1882 gemaakt. Het is pas na de bekendmaking ervan dat de huidige eigenaar (Studio 100) besloot het doek te restaureren, wat mag aanzien worden als een eerbetoon aan een verleden volkssport.
Nut en Vermaak, de Zingende Sterren, de cinéclub, Waregemse verhalen en de Statievrienden samen brengen het doek tot leven in enkele opvoeringen op zaterdag 14 september om 17.00 en 19.00 u en
op zondag 15 september om 17.00 uIN HET WOAREGEMS !Het script is van Lieven Vuylsteke.De regie is in handen van lieven Vuylsteke enCarine Mahieu. Marcel Casteele tekent voor de techniek. Een aantal bekende spelers komen er voor het licht : George Nuyttens, Tom Demunter, Mia Meerschman, Philip Himpe,Celien Valcke, Filip Dheedene, Johan Vanden Broucke, Chris Verbauwhede, Chris Devos, enz…
Daarnaast zijn er een aantal figuranten ‘actief’We zoeken trouwens nog een 10-tal figuranten.
Wie interesse heeft kan zich gerust aanmelden bij marc_feys@skynet.be, demunter.tom@skynet.be, Johan.Vanden.Broucke@ bintg.com . Er zullen ook een aantal schilderijen tentoongesteld worden en een “echte vechthaan”.
De inkomprijs bedraagt slechts 5 €, kinderen tot 12 jaar zijn gratis.
Na de vertoning wordt U vergast op een “Clausbier”, de bar met democratische prijzen blijft open.
Mural en groengevel aan stationsgebouw zorgen voor oase van kleur
Zaterdagvoormiddag 6 juli werden de mural en groengevel aan het stationsgebouw van Waregem officieel ingehuldigd. Voortaan zullen zowel treinreizigers als passanten het station herkennen als een oase van kleur in plaats van een grijze plek. Met een totaalsom van 37 000 euro investeerde de stad stevig in de verfraaiing van de stationsomgeving.
Wie de voorbije weken de trein nam of in de Noorderlaan passeerde, kon er niet naast kijken: de Argentijnse street artist Francisco Diaz, alias Pastel, toverde de lange betonnen muur boven de fietsenstalling vastberaden om naar een kleurrijk kunstwerk. Voor deze indrukwekkende mural werd samengewerkt met All About Things dat optrad als curator. Eerder werkte de stad ook al samen met All About Things voor de geslaagde mural in de Olmstraat.
Voor de groengevel werden we als Statievrienden ook gecontacteerd om samen met de stad met een crowd funding project te kunnen financieren. Dat moest 10.000 euro opbrengen en de groengevel helpen financieren. Uiteindelijk hebben we daar niet op ingegaan, omdat we ook voor de financiering staan van ons herbergenboek en dit niet wilden hypothekeren.
Vlas en papaver
In twee weken tijd werd het betonoppervlak van ongeveer 425 m² grondig schoongemaakt en werd een primer aangebracht waarna de kunstenaar de eindlaag kon aanbrengen met betonverf. De stad stelde voor deze mural de thema’s groen en flora voorop en curator All About Things koos een artiest die daar helemaal bij aansluit. Voor een architect van opleiding heeft de Argentijn Pastel verdacht veel met bloemen. Zoals het een goede architect en street artist betaamt, kijkt hij heel erg naar de omgeving alvorens hij een muur onder handen neemt.
Zo ook in Waregem, waar hij de muur boven de fietsenstalling bedekte met vlas en papaver, lokale flora dus. Pastel wou iets maken dat door iedereen en aan eender welke snelheid kan worden gelezen, van treinreizigers tot voetgangers en automobilisten. Hij slaagde er wonderwel in om de grijs betonnen plek om te toveren tot een fraaie oase van kleur.
Een verticale tuin met alleen maar voordelen
Naast de kleurenoase van de mural kwam er met de groengevel ook een heuse prikkel van groen. De vzw Groene Gevels zorgde voor een mix van beplanting die de komende maanden zal floreren. Er werd gekozen voor een plantenmix die de rust en schoonheid van de vlasbloem uitstraalt. Daarom werd gekozen voor een rustgevend kleurenpalet van wit, blauw en lichtpaars.
Ook de groengevel aan het kruispunt met de Vijfseweg neemt een flinke betonoppervlakte in beslag: 2x15 meter met een hoogte van 3,5 meter. Naast de esthetische aantrekkingskracht biedt een groengevel nog tal van andere voordelen: groene gevels helpen om de temperatuur in een dichtbebouwde omgeving te verminderen op warme dagen, ze verbeteren de luchtkwaliteit, fungeren als natuurlijke geluidsbarrière en verhogen de biodiversiteit met de aantrek van insecten en vogels. De verticale tuinen verhogen op die manier het welzijn van de bewoners en de aantrekkelijkheid van de omgeving op zich.
Investering in verfraaiing stationsomgeving
De stad investeerde met 27 000 euro voor de mural en 10 000 euro voor de groengevel een aanzienlijke som in de verfraaiing van de stationsomgeving. Spoorwegbeheerder Infrabel toonde zich akkoord met de initiatieven op voorwaarde dat de stabiliteit van de structuren niet in gevaar zouden komen en de stad zal instaan voor het onderhoud van het groen. Ze keurden ook het finale ontwerp van de mural mee goed.
De Metamorfose van Fran Spleers in Gaverbeekse Meersen
Een gunstige wind bezorgde ons de buitengewone publicatie Metamorfose van Fran Spleers over de Gaverbeekse Meersen en zoveel meer. Het studiewerk kadert in haar studies landschapsarchitectuur aan U Gent. Fran stelt haar studie van de site voor met een rijk geïllustreerde landschapskrant over haar landschapsanalyse en landschapsgenese van 12 bladzijden.
Met de Statievrienden kwamen we al eerder in contact met Fran Spleers via fotografe Mya Verleye. Ze kennen mekaar via hun gezamenlijke interesse voor de natuur. Fran Spleers is een getalenteerde accordeonspeelster en verzorgde in september 2023 de muzikale noot bij de officiële opening van onze tentoonstelling Kunst@deStoassie.
Fran: Ik ben sinds 2018 lid van Natuurpunt Waregem en vogelspotter. De plek waar de Gaverbeek en de oude spoorweg elkaar kruisen vind ik heel boeiend. Biodiversiteit spreekt me aan. Vanuit de opleiding landschapsontwikkeling kwam de opdracht en meteen was ik enthousiast om het werk hierover te doen. Zo deed ik mijn analyse doorheen de tijd langsheen de Gaverbeek. De focus lag op zoveel mogelijk verschillende uitgangspunten. Dit was de insteek.
Op de eerste pagina vinden we al een zestal themas met het ontstaan van spoorlijn 66A, verborgen verhalen van riviersedimenten, wartervloed, transformaties in de Gaverbeekse Meersen, gezichten van de Gaverbeek en nostalgie met Jan Callens. Elk van die themas worden op de volgende bladzijden verder uitgespit.
Fran: Het krantje is eigenlijk ontstaan door gesprekken die ik had met verschillende mensen, waaronder het super waardevolle interview met Jan Callens (96). Dat was het startschot om een soort biografie van het landschap te maken. We hebben grondig teruggeblikt hoe het er vroeger uitzag en hoe dat in de loop der tijden veranderd is. Het was echt interessant om te zien hoe de beek zich heeft ontwikkeld en wat nu de sterke en minder sterke punten zijn.Vooral plekken zoals de Gavers in Harelbeke en de oude spoorwegberm in Zulte hebben mijn aandacht getrokken. Deze editie heb ik vooral te danken aan Jan Callens, Herman De Clerck (de Statievrienden), Frederic Piesschaert (conservator Gaverbeekse Meersen) en Peter Depodt (voorzitter Natuurpunt Waregem).
Fran Spleers heeft het in haar Metamorfose over een vergelijking tussen heden en verleden, interfluvium en meersen, overstromingen, waterkwaliteit en overstromingsgevaar van de Gaverbeek, geologisch perspectief, landschap met Tertiaire ondergrond, landschapsstructuurkaart, treintransport evolutie en tarieven, kronkelende Gaverbeek, wevers van vlasverhalen, seizoensgebonden dierlijke avonturen, Waregems vertrouwd en dynamisch landschap en een hoofdstuk met anekdote en poezie van Jan Callens..
Legobeurs Brick Tricks in het Reuzenhuis in Tielt is op zaterdag 3 en zondag 4 februari aan haar vijftiende editie toe. Kürt Dhaene, Veronique Tack en Suzy De Costere, die zes jaar geleden de organisatie van de beurs overnamen, verwelkomen er een dertigtal standhouders. Blikvanger van de beurs wordt een stedelijke lay-out van liefst tien vierkante meter.
Kurt Dhaene is al jaren actief bij de Statievrienden. Zijn stations in lego van Waregem en Sint-Eloois-Vijve waren de blikvangers van driedaagsen in Soba en OC Gaverke. Tijdens onze StatieKermesse in september 2022 verzorgde hij al een expo met workshop.
Brick Tricks is een relatief kleine beurs, aar dat is volgens de organisatoren een grote troef. Bijna elk jaar moeten we standhouders weigeren, al komt er af en toe ook wel een plaatsje vrij, steekt Kürt van wal. Naar een grotere zaal uitwijken? Dat gaan we zeker niet doen. We zitten al vijftien jaar op dezelfde locatie en hebben al jaren een heel goeie samenwerking met de school. We krijgen carte blanche, de standhouders kennen elkaar goed, de sfeer is familiaal en de opbrengst gaat naar het Reuzenhuis. Bovendien gaat het om een kijkbeurs en ligt de klemtoon bij iedereen op eigen creativiteit. Dat maakt Brick Tricks zo uniek.
Op de beurs zal je onder meer een winters kerstdorp kunnen bewonderen, maar ook een stad van Lego, een set-up van Star Wars, een middeleeuws dorp en een lay-out van Fabuland. Blikvanger wordt een layout van acht meter op zowat anderhalve meter. Kürt werkte er het voorbije jaar samen met een team van de Lego Train City Creators (LTCC) aan. Aan de ene kant is een mijn met terril te zien, met daarnaast een fabriek en een stad, waar een trein doorheen rijdt, legt Kürt uit. Die nieuwe lay-out was in het najaar voor het eerst te zien op de beurs in Harelbeke. We kregen er heel positieve reacties op en kregen zelfs al aanvragen om er andere beurzen mee te bezoeken.
Minder gêne
Lego is al langer aan een opmars bezig. Die evolutie juicht het drietal toe. De mentaliteit is fel veranderd in de voorbije vijftien jaar, zegt Veronique. Volwassenen die met Lego bezig waren liepen daar vroeger echt niet mee te koop. Omdat ze bang waren uitgelachen te worden omdat ze als volwassenen nog speelden met Lego. Op beurzen zag je dat ook. Sommige papas kwamen heel erg stilletjes vragen om bouwtips. Maar nu is die schroom helemaal weg. Het programma Lego Masters heeft op dat vlak een groot verschil gemaakt. Mensen zagen in dat Lego zoveel meer was dan louter speelgoed. Lego zelf brengt ondertussen trouwens ook al heel veel sets uit die specifiek op volwassenen gericht zijn.
De vijftiende editie van Brick Tricks vindt plaats in de grote zaal van Het Reuzenhuis in de Gruuthusestraat 90 in Tielt op 3 en 4 februari. Op zaterdag is dat van 10 tot 18 uur, op zondag van 10 tot 17 uur. Je betaalt 2 euro inkom. Er is ook een gratis speelhoekje voor de kinderen.
De vroegere villa van de legendarische Arthur Dewever op de hoek van de Vijfseweg met de Ter Elststraat wordt gesloopt. Achter de villa lagen de magazijnen van zijn groothandel in eieren. Net als zijn vader begon Arthur Dewever (Tourcoing 1887- Waregem 1955) een groothandel in eieren. Aanvankelijk wou hij zijn zaak vestigen in de Stormestraat, maar uiteindelijk vond hij een geschiktere plaats dicht bij het station, in de Vijfseweg nr 11, waar tot voor kort de firma Verplancke gevestigd was. Hij kocht het pand van een zekere Vandenbroucke, die nog verre familie van hem was. Bij het huis hoorde ook een grote tuin aan de overzijde van de straat waar nu de garage Vergotte staat.
Arthur Deweverj huwde met Germaine Mahieu (1889-1965). Ze kregen 4 kinderen: Yvonne , Paulette, Jeanine (overleden toen ze 1,5 j was) en Jeanine. Zijn groothandel in eieren groeide uit tot één van de belangrijkste in het land met belangrijke klanten in binnen- en buitenland. De werknemers haalden eieren op bij de boeren, eerst met paard en kar, later met vrachtwagens. Arthur was ook lid van het comité dat in Kruishoutem wekelijks de verkoopprijs van de eieren bepaalde. Tijdens de bombardementen van WO II kwam heel de buurt bij hen overnachten in de betonnen schuilkelders.
Arthur Dewever was voor de hele Stationswijk een echte vaderfiguur. Samen met Medard Verheylesonne stond hij in 1928 aan de wieg van de Red Star. Als echte paardenliefhebber was hij een kwarteeuw commissaris bij de drafwedstrijden. Ook de dochters Paulette en Jeanine waren sport-mindend. Zij stichtten in 1943 de Happy Tennis Club.
De laatste decennia was de site eigendom van Hubert Verplancke (Zulte 27 april 1931 Waregem 25 november 2020), die er zijn bedrijf in elektrische huishoudelijke apparaten uitbaatte.
(uit Simonne Coucke, Verloren gewaand Kapelletje in Vandewoestijnelaan, Gavergids 2013 nr 2.)
Vanaf 1 maart schroeft NMBS de dienstverlening in verschillende stations sterk terug. Concreet zullen er in het weekend geen loketten meer open zijn in Waregem. Het houdt niet op! Waregem, met dagelijks ruim 2500 spoorreizigers, wordt door onze spoorwegmaatschappijen stiefmoederlijk behandeld!
Eerder werd al de broodnodige perronverhoging, die trouwens was beslist en begroot, gewoon afgevoerd. Mindervaliden wachten ook al ruim 20 jaar op hun lift-accommodatie om in Waregem te kunnen op- en afstappen. Vorig jaar was er nog een actie van het gemeentebestuur, waarna enige beloften volgden. Maar het blijft duidelijk dat Waregem bij NMBS in de onderste lade blijft liggen.
Nu worden de treinreizigers in Waregem opnieuw geconfronteerd met minder dienstverlening. Vanaf 1 maart zullen reizigers tijdens het weekend geen ticket meer kunnen kopen aan het loket, maar enkel via de app of via een automaat.
In Waregem worden de loketten zelfs het volledig weekend gesloten. Dit betekent dat wanneer iemand op vrijdag na 14u30 beslist om in het weekend de trein te nemen, maar digitaal niet onderlegd is, gewoon moet thuis blijven of naar een ander station moet gaan. Ook tijdens de week zal het loket minder open zijn.
Het gaat ook niet enkel om de aankoop van een treinticket, maar ook voor de veiligheid is het een stap achteruit. Het gaat bijvoorbeeld ook over sociale veiligheid. 1 op 3 vrouwen en 1 op 5 mannen mijden het openbaar vervoer omdat ze zich niet veilig voelen. Lege stations helpen niet om hen te overtuigen. Dit hypothekeert de aantrekkelijkheid van het openbaar vervoer terwijl we net meer mensen willen overtuigen om de trein te nemen.
Waar blijven onze politici? Vooruit-voorzitster Melissa Depraetere uit Harelbeke heeft alvast aangekondigd dat ze minister van Mobiliteit Georges Gilkinet zal ondervragen over de maatregel en wil dat de getroffen gemeentebesturen protest aantekenen bij de NMBS.
Deze week raakte bekend dat er toch geen verdere infrastructuurwerken zijn gepland aan het station van Waregem ondanks eerdere stabiliteitsproblemen. In september van dit jaar moest de bromfietsenstalling geëvacueerd worden omwille van die stabiliteitsproblemen. Er kwam een opknapbeurt maar verdere aanpak bleek blijkbaar niet nodig. Dat blijkt uit een parlementaire vraag van Jasper Pillen (Brugge, Open Vld) aan bevoegd minister Georges Gilkinet.
Er werd een brede scheur vastgesteld in het onderste deel van drie dubbelwandige panelen. De brandweer kwam ter plaatse en de spoorwegen gingen over tot een urgente inspectie. De bromfietsenstalling werd geëvacueerd omwille van stabiliteitsproblemen. De Minister laat nu weten dat die brede scheur is ontstaan als gevolg van het gewicht van een gemetselde constructie die diende om kabels naar beneden te leiden. De constructie kon echter steeds de volledige last dragen, waardoor de veiligheid van de reizigers en de gebruikers van de fietsenstalling steeds gewaarborgd werd, in tegenstelling tot wat op dat moment gevreesd werd.
De lokale herstellingswerken aan het plafond van de fietsenstalling hebben geen invloed op eventuele toekomstige infrastructuurwerken, stelt bevoegd Mobiliteitsminister Georges Gilkinet (Ecolo-Groen) in zijn schriftelijke antwoord aan voormalig Kamerlid Pillen. In het verleden werden nochtans infrastructuurwerken beloofd aan stad Waregem, maar die bleken dit voorjaar tijdens de Roadshow (de presentatie waarbij de NMBS haar plannen uit de doeken doet, nvdr.) geschrapt te zijn. Jasper Pillen betreurt dat: Men is wispelturig of minstens voorbarig geweest in de beloftes en communicatie aan de stad en haar inwoners. Ondanks protest van inwoners door de gebrekkige toegankelijkheid van het station en pendelcijfers die jaar na jaar stijgen. Het station van Waregem is belangrijk: elke weekdag stappen hier ruim 2.500 Zuid-West-Vlamingen op.
Toch hoop
Komen we nog eens terug op de vergadering, die op initiatief van Winoc Van Thuyne en De Statievrienden belegd werd in hotel T. Aanwezigen waren Patricia Cuvelier (Hoofd stations NMBS), Miquel Joseph (Sitemanager NMBS) de dienst Public Relations NMBS en een aantal vertegenwoordigers van het kabinet van Georges Gilkinet (Minister van Mobiliteit). Voor de stad waren aanwezig : de burgemeester, Philip Himpe en MeJ. An Van Heusden. Daaruit is beslist dat de stationsparking gratis kan gebruikt worden van vrijdagavond tot maandagmorgen (intussen ook goedgekeurd in de gemeenteraad). De parking kan ook jaarlijks gebruikt worden voor vijf grote evenementen van de stad (Waregem Koerse, jaarmarkt, ..). Ook de toiletten in het station werden aangekaart en intussen zijn de werken daaraan bezig. Verrassend was het voorstel van de burgemeester tot préfinanciering voor de verhoging van de perrons. Het budget dat eerder voorzien was voor die verhoging is wellicht naar Dendermonde gegaan. Nog op agenda stonden de terbeschikkingstelling van de leegstaande burelen op perron 1 en de liften.
Sinds gisteren is het nieuwe park Windroos 🌳 open voor het grote publiek. 🤩 Het nieuwe stadspark is een hectare groot en vind je tussen de Koningin Fabiolalaan en de Ter Elststraat. Dankzij de nieuwe wandelpaden🚶, knusse zitbanken 💺 en het kunstwerk 𝑻𝒊𝒎𝒆𝒍𝒆𝒔𝒔 𝑾𝒂𝒗𝒆𝒔 🌊 is het de perfecte plaats om even tot rust te komen.
Zaterdag 25 november 2023 werd het park Windroos stadsbestuur houdt het voorlopig nog bij Ter Elst officieel geopend voor de buurt en voor iedere Waregemnaar. We noemen het park Windroos omdat het gaat over het groene domein Windroos, dat eind vorig jaar als groengebied werd overgenomen van de familie Dezutter door de stad om hier een stadspark in te richten. Het nieuwe park heeft een oppervlakte van 10.486 m² en de eindafrekening bedraagt 141 558 euro incl. btw.
Schepen Maria Polfliet
Schepen Maria Polfliet van groen, waterbeheersing en landbouw had de eer om het park officieel in te huldigen. Ze gaf een overzicht van de administratieve afhandeling en realisatie van het project.
Collegas Rik Soens en Kristof Chanterie bewerkstelligden via correct overleg met de familie Dezutter de verwerving van ongeveer de helft van dit villa park welk kon worden gefinaliseerd begin 2022. Nog voor de akte werd verleden (21/10/2022) kregen we toestemming van de familie om in de warme zomermaanden van 2022 met Leiedal dit park te verkennen. Waarvoor dank want zo konden we snel schakelen.
Voor de landschapsarchitecten bleek dit park een ware openbaring een grote ontdekkingstocht, voor vakmensen die houden van kostbare groene ruimtes. Ik mocht getuige zijn van met hoeveel respect en ontzag dit park werd verkend en in kaart gebracht. De gewaardeerde insteek van Leiedal die vanuit oude luchtfotos dit park deed herleven - binnen een nieuw plan - was meteen een voltreffer.
Het studiebureau Haegebaert vertaalde die historische inzichten in een bestek. Dank zij vlotte samenwerking konden we na ongeveer 1 jaar en na goedkeuring in de GR onze plannen voorstellen aan de buurt op 15 februari 2023. Aannemer Mahieu kon van start rond 30 juni gaan met de uitvoering rekening houdend met het broedseizoen.
De diensten van de stad die deze werkzaamheden mee hebben opgevolgd en mee hebben helpen realiseren en ook de diensten die deze opening in goede banen helpen leiden verdienen uiteraard een welgemeende dank. We geven nog mee dat ook de nazorg zal voor dit park komen van onze eigen diensten.
Dit park dichter bij de burger brengen past perfect bij ons doordacht beleid met name ons Groenplan waarbinnen we het vergroten van het groengevoel, de groenbeleving en de bereikbaarheid van groenzones mee als leidraad hebben. Helemaal bovenaan een recente hoogbouw in onze stad prijkt het kunstwerk de man die de wolken meet.
Welnu dames en heren, als die man op een wolkenloze dag uit zijn concentratie schiet en eens 360 graden de horizon af speurt, dan zal zijn oog wellicht ook vallen op dit waardevol park. We kunnen hem dan met een gerust hart vertellen dat hij naast dit Park Ter Elst (wij verkiezen Windroos) evenzeer de uitbreiding van de Zavelput in Beveren, de visvijvers in Desselgem , park Casier, een 50-tig tal groen ingeklede speelruimtes, ziet. College je hebt dus gelijk: de man die de bomen telt in een verstrooid moment zal meer werk zal hebben dan de man die de wolken meet in onze stad.
Kunstwerk Timeless Waves
Maar hij zal ook (als hij héél goed kijkt) een kunstwerk ontdekken hier tussen de bomen. De Litouwse kunstenaar Zilvinas (Stasiulevicius) creëerde Timeless Waves zo noemt dit kunstwerk. Het symboliseert op een speelse manier de relatie tussen mens, landschap, verleden en heden. Vijf grote schommelconstructies uit roestvrij metaal staan naast.
De doeken zijn gemaakt van weerbestendig textiel - zeker passend op deze locatie - met een knipoog naar de nijverheid van de familie (bedrijf Transvaal).
Genodigden, buren: Ontdek, beleef dit park met volle teugen maar bovenal draag er goed zorg voor. Ook de stad Waregem zal dit doen. We klinken nu op de ontsluiting van dit park, jullie park, ons park, kortom op deze kostbare groen parel voor iedereen!.
Samenwerkingsovereenkomst met NMBS over Stationsparking
Het schepencollege gaf op woensdag 25 oktober groen licht om een samenwerkingsovereenkomst met NMBS over de stationsparking ter goedkeuring voor te leggen aan de gemeenteraad. Als de overeenkomst wordt goedgekeurd, zal NMBS de parking op werkdagen s avonds gratis openstellen en in het weekend de hele dag. Ook bij grote evenementen zou de parking gebruikt kunnen worden. In ruil daarvoor moet de stad instaan voor het onderhoud van de parking.
De overeenkomst kwam er na een vergadering vorige maand op initiatief van Winoc Van Thuyne van de Statievrienden. De vergadering had plaats in Hotel T (Stationsstraat) en onder de 11 aanwezigen vermelden we Patricia Cuvelier (Hoofd stations NMBS), Miquel Joseph (Sitemanager NMBS), de dienst Public Relations NMBS en een aantal vertegenwoordigers van het kabinet van Georges Gilkinet (Minister van Mobiliteit). Voor de stad waren aanwezig : de burgemeester, Philip Himpe en Ann Vanheusden. Op het programma stonden 3 punten : de problematiek van de parking, de perronverhogingen, de toiletten, de terbeschikkingstelling van de leegstaande burelen op perron 1, liften. Miquel Joseph (Infrabel) verklaarde zich hier akkoord met een deeltijdse gratis beschikking van de parking.
In de samenwerkingsovereenkomst toont NMBS zich bereid om de parking gratis open te stellen op weekdagen tussen 19.00u. en 7.00u. en op zaterdag, zondag en feestdagen de hele dag. Bijkomend kan de parking maximaal vijf keer per jaar gebruikt worden voor openbare evenementen die gratis zijn. In ruil daarvoor engageert de stad zich om de parking te onderhouden en die tijdens de winter sneeuw- en ijsvrij te maken.
Altijd ticket nemen en valideren
Bij het inrijden van de parking zal elke gebruiker nog steeds een ticket moeten nemen. Als je langer dan 15 minuten parkeert, zal je het ticket altijd moeten valideren aan de betaalzuil vooraleer je kan uitrijden, ook als je parkeert tijdens de gratis momenten. Wie minder dan 15 minuten parkeert, neemt wel een ticket maar hoeft dat niet te valideren. Het kiss & ride-systeem blijft dus bestaan.
Door het gratis openstellen van de stationsparking zou de parkeerdruk voor bewoners in de stationsomgeving merkbaar kunnen verlagen. Het nemen en valideren van een ticket is misschien een praktisch ongemak, maar een vrije parkeerplek is zo goed als gegarandeerd. Ook bij events is de stationsparking een handige parkeerhaven van waaruit je snel in het centrum staat.
De samenwerkingsovereenkomst staat op de agenda van de gemeenteraad van dinsdag 7 november.
Momenteel kunt u nog altijd onze tentoonstelling KUNST@deStoassie bezoeken in de Parochiezaal van het Gaverke. Het werd dit jaar een driedaagse van vrijdag 8 tot en met zondag 10 september telkens open van 14 tot 18 u. We kunnen verrassend veelzijdig werk voorstellen van niet minder dan 23 kunstenaars, vooral met roots in de Waregemse stationsbuurt.
Het vroeg voor de organiserende Statievrienden donderdag weer heel wat sleur- en paswerk om de tentoonstelling op te stellen en de kunstenaars elk een waardig paneel aan te bieden. De deelnemende kunstenaars vulden die avond hun paneel in met hun werken, zodat de bezoekers vzn de tentoonstelling vanaf vrijdag om 14 u. konden genieten van een gevarieerd aanbod aan beeldende kuns (schilderijen en beelden). De Statievrienden zorgden in samenwerking met de familie voor een retrospectieve stand met beeldhouwwerk van de dit jaar op 93-jarige leeftijd overleden kunstenaar Jozef Locquet, een van de exposanten van vorig jaar (zie aparte bijdrage van Jan Decock).
Vrijdagavond was er een officiële opening onder beperkte kring van de exposanten met toespraken met welkom van Guy Opsomer (organisatie), voorstelling retrospectieve Jozef Locquet door Jan Decock (gewezen correspondent cultuur De Standaard) en openingswoord van Cultuurschepen Pietro Iacopucci. Het openingsgebeuren werd passend opgeluisterd met muzikale inermezzos door accordeoniste Fran Spleers.
Bij deze editie nemen 23 kunstenaars deel met verschillende disciplines: schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerk, kunstobjecten en fotos. Deelnemende kunstenaars zijn: Nisrina Akhayar, Yvan Behaeghe, Greet Callens, Raoul Cambier, Inge Decavele, Chris Devos, Els Ghyselinck, Johan Hallez, Lisiane Moerman, Geert Nachtergaele, Frank Nys, Geert Opsomer, Katrien Roobroeck, Jozefa Seynaeve, Mieke Van Calbergh, Nele Vandenheede, Bérenice Vandermeulen, Jean-Pierre Van Gucht, André Van Luchene, Mya Verleye, Marc Vermeersch, Luc Verschuere en Rita Waelkens.
De aandoenlijke, gedempte melancholie van Jozef Locquet
De Statievrienden brengen momenteel de tweede editie van Kunst@deStoassie in de Parochiezaal op het Gaverke. De kunsttentoonstelling loopt van vrijdag 8 tot zondag 10 september telkens van 14 tot 18 u. 23 kunstenaars verbonden met de Statiewijk stellen er tentoon. Vorig jaar was Jozef Locquet nog een van de exposanten. Dit jaar is er op de tentoonstelling ook een retrospectieve stand met werk van deze dit jaar overleden kunstenaar van de Statiewijk. Jan Decock bracht in zijn openingswoord hulde aan Jozef Locquet. We publiceren hier zijn huldewoord.
Enkele maanden geleden overleed gewezen vakleraar houtbewerking en kunstenaar-houtsculpteur Jozef Locquet in Waregem op 92-jarige leeftijd. Zijn hele professionele loopbaan lang was hij in de weer met hout en gaf de geheimen van die materie door aan generaties leerlingen die misschien op hun beurt tegelijk met hun beroep een artistieke carrière hebben uitgebouwd. Die van Jozef begon in 1967 toen hij op aangeven van zijn collegas van de Rijksmiddenschool (Erasmus Atheneum) in Deinze met beitel of guts en hamer uit blokken massief hout, beelden sculpteerde die thuishoren in de schatkamer van de ambachtelijke Vlaamse Volkskunst, een kunst die focust op het alledaagse leven van de Vlaming, die niet behoort tot een of andere moderne kunststroming en die authentiek is, echt.
In de jaren die volgden op zijn debuut tot aan zijn overlijden toonde Jozef zijn werk op vele tentoonstellingen, zowel individueel als in groep. Daarmee nam zijn naam bekendheid toe. Ook bij vakjurys die hem regelmatig bekroonden met een prijs was hij een graaggeziene gast. Want hoe je het ook draait of keert, elke kunstenaar in welk genre ook houdt van onderscheidingen, lovende recensies, publieke appreciatie.
Zelf maakte ik voor de eerste keer kennis met zijn werk op een groepstentoonstelling. Waar dat precies was, dat weet ik niet meer. Maar toen al trof mij vooral dat de sculpturen die ik zag niet alleen klein waren maar ook uitnodigden om ze van naderbij te bekijken. Dat wil zeggen: letterlijk met de neus op het hout. Daardoor zag je beter de contouren, ook de details die een aandoenlijke aaibaarheid gaven aan het werk.
Mocht je nu alle beelden en beeldjes op een enkel plaatje kunnen weergeven, dan heb je een prachtig diorama van het Vlaanderen van toen en dan vooral het Vlaanderen van de verschillende ambachtelijke beroepen, de feestjes, de gezellige inkijkjes in het leven van de gewone mens die misschien alleen in de dromen en de fantasiewereld van Jozef bestonden. Als gedreven sculpteur met guts of beitel drijf je ballast weg uit het hout wist hij hoe hij moest helpen om de scherp omlijnde figuren en personages die hij bedacht uit hun houten behuizing te lokken, hoe hij die figuurtjes met vaardige handen hielp ontsnappen aan hun lot voor eeuwig en altijd verankerd te blijven in de stam, in de dikke takken, in het blok. Eigenlijk speelden zij verstoppertje en was Jozef de enige die na aftellen tot honderd ze mocht en kon vinden.
De meeste van zijn sculpturen zijn zoals gezegd niet bijzonder groot, integendeel zelfs. Zij hebben de juiste hoogte om op een dressoir te staan, op een rond eikenhouten praaltafeltje in het salon, in een uitsparing bij het raam. Wanneer je ze ziet in al hun eenvoud, dan ben je in de verleiding om ze aan te raken, om je vingers langs de sporen van beitel of guts te laten glijden. Op hun manier brengen ze vrolijkheid in de kamer waar ze staan. Van de eigenaar vragen zij niet veel zorgen. Af en toe een stofdoekje over hun nerven, misschien wat glanzende verzorgingsolie, om het even wat dat ze doet gloeien van plezier.
Soms buigen ze naar de grond als een arenzoeker of als een kolenhandelaar die met een volle zak op de rug de kortste weg naar het kolenhok weet te vinden, of naar de stortgoot van de kelder. In dat opzicht doen zij denken aan de figuren van Eugène Laermans, Brusselse schilder uit de eerste helft vorige eeuw die vooral focuste op het miserabel bestaan van de gewone man in de grootstad of op het platteland. Maar pure miserie tonen de beelden van Jozef allerminst, wel hebben zij dezelfde houding: die van de nederige mens die content is met het leven dat hij leidt.
Jozef ontmoette ik voor het laatste bij hem thuis in de Roger Vansteenbruggestraat. Het was oktober 2021 en ik had een afspraak gemaakt voor een krantenartikel met foto naar aanleiding van Buren bij Kunstenaars. Hij gaf mij een aangename rondleiding langs zijn vele beelden. Op dat moment viel het mij te binnen dat zijn personages eigenlijk thuishoorden in de romans van Felix Timmermans of Ernest Claes. Heel soms doen ze denken aan de ruwe mannelijke figuren op de schilderijen van Constant Permeke. En ook aan Brueghel de Oude, de schilder van het wereldbekende doek Nederlandse Spreekwoorden waaruit de figuurtjes van Jozef zo zijn weggelopen.
In de laatste jaren ging het niet meer zo soepel met zijn handen, was het ook vaak lastig voor zijn rug om urenlang gebogen te staan over het blok hout. Het lichaam wou niet meer mee zoals in zijn jonge jaren. Hij schakelde daarom over naar klei als materie waaruit hij gelijkaardige terracottabeeldjes boetseerde. Zijn vaardigheid bleef overeind, net als zijn gedrevenheid.
Als ik dan toch zijn werk moet situeren, dan graag onder de noemen van de zogenaamde Naïeve Kunst of zelfs Art Brut waarbij autodidactisch hij was autodidact en spontaniteit de sleutelwoorden zijn.
Maar vooral waren al zijn werkjes die van Jozef zelf. Hij gaf er zijn eigen signatuur aan: het kwaliteitslabel van een soms humoristisch soms emotioneel gedreven kunstenaar die aan het gesculpteerde blokje - afkomstig als laatste restant van een boom - een bijzondere, eeuwigdurende eindbestemming gaf met een patina van aandoenlijke, gedempte melacholie.
Om al die redenen brengt Erfgoedvereniging de Statievrienden een passende hulde aan een volkskunstenaar die met zijn visueel album van een bij elkaar gedroomd Vlaanderen-van-de- gewone-man, een memorabele geschiedenis sculpteerde. Aan jullie om zelf de bladzijden van zijn groot boek open te slaan en te genieten van zijn kleine, soms humoristische vertellingen in hout. (Met dank aan Jan Decock)
Vorig jaar had n.a.v. ons evenement Stoassie Kirmesse een eerste editie plaats van Kunst @ de Stoassie in de parochiezaal op het Gaverke. Het werd een groot succes. Gezien het grote succes en het enthousiasme van de deelnemers wordt dit jaar een nieuwe editie van de tentoonstelling georganiseerd. De tentoonstelling gaat door tijdens het weekend van 8-9-10 september 2023 telkens van 14-18 u. in de Parochiezaal t Gaverke. Gratis toegang.
Bij deze editie nemen 23 kunstenaars deel, voornamelijk uit of met roots in de Statiewijk en dit met verschillende disciplines: schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerk, kunstobjecten en fotos.
Deelnemende kunstenaars zijn: Nisrina Akhayar, Yvan Behaeghe, Greet Callens, Raoul Cambier, Inge Decavele, Chris Devos, Els Ghyselinck, Johan Hallez, Lisiane Moerman, Geert Nachtergaele, Frank Nys, Geert Opsomer, Katrien Roobroeck, Jozefa Seynaeve, Mieke Van Calbergh, Nele Vandenheede, Bérenice Vandermeulen, Jean-Pierre Van Gucht, André Van Luchene, Mya Verleye, Marc Vermeersch, Luc Verschuere en Rita Waelkens.
Het levert opnieuw een bonte mix op van kunstenaars, jong tot oud, met werk in vele stijlen, sommigen met veel ervaring en anderen die voor het eerst hun werk tentoon stellen. Een kans om nieuw of sluimerend talent te ontdekken en ook de microbe van eigen talent aan te wakkeren
Er wordt in samenwerking met de familie tevens een hulde gebracht aan beeldhouwer Jozef Locquet, die recent overleden is en vorig jaar een van de exposanten was.
Kunst @ de Stoassie is een initiatief van de werkgroep kunst van de erfgoedvereniging De Statievrienden Waregem. Die bestaat uit Luc Verschuere, Guy Opsomer, Mia Verleye, Marc Feys en Bernard Delange. Kunst @ Stoassie 2022
Een krantenknipsel (Gentenaar 3 juli 1938) vestigde ons de aandacht op het aantrekkelijk aanbod van onze spoorwegen, die vroeger de uitstappen organiseerde met radiotreinen. Zo werd op 7 juli 1938 voor bewoners langs de spoorlijn 66a Ingelmunster-Waregem (opstapplaatsen stations Oostrozebeke, Wielsbeke, Sint-Eloois-Vijve en Waregem) een uitstap met radiotrein georganiseerd naar Mariemont, Marches les Dames en Hoei.
De spoorwegen hebben een belangrijke rol gespeeld in de verspreiding van het fenomeen toerisme en dat eigenlijk op dubbel vlak. Vooreerst door het vervoer van de toerist en hun bagage, maar daarnaast behoorden die spoorwegmaatschappijen zowel in ons land als in Gr van uit te geven. Denken we maar aan de reisgids Atlas pittoresque des chemins de fer de la Belgique van omstreeks 1840.
Was de trein aanvankelijk voorbehouden aan de rijken, later wordt dat het vervoermiddel bij uitstek voor de minder gefortuneerde toeristen. Met de pleziertreinen en met de radiotreinen konden ook de minder kapitaalkrachtigen zich een reis naar zee veroorloven.
Plezier op de radiotrein
'In de jaren '30 reden er heel wat pleziertreinen. De radiotreinen zijn daar een mooi voorbeeld van. Radiotreinen bestonden uit een studiowagen en comfortabele rijtuigen, uitgerust met een luidspreker. Vanuit de studiowagen leverde een presentator commentaar bij de reis of draaide hij plaatjes op een grammofoon. Dikwijls werd er ook reclame gemaakt. De radiotrein was deel van een gewone trein, maar je moest er wel een speciaal ticket voor kopen. Echte liefhebbers konden ook een abonnement aanschaffen voor meerdere dagen. Dikwijls werden de uitstappen georganiseerd door plaatselijke reisbureaus als Wirtz van de De Keyserlei. Na de oorlog werden die treinen niet meer gebruikt.'
Op de site van de NMBS vond ik de volgende tekst: "In België ontstonden de eerste bescheiden vormen van massatoerisme in de jaren 1930. Met de invoering van het betaald verlof kon een steeds groter deel van de bevolking zich een daguitstap of reisje permitteren. Vaak was dit een kort verblijf aan de kust of in de Ardennen.
Deze nieuwe markt werd al snel ontdekt door de NMBS die vanaf het begin van de jaren dertig excursietreinen en bussen ging inleggen vanuit de grote centra naar allerlei toeristische trekpleisters in België en over de grens. Een aantal rijtuigen werden voorzien van een geluidsinstallatie en in enkele pakwagens werd een heuse geluidsstudio geïnstalleerd. Zo ontstonden de radiotreinen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd vanaf 1948 opnieuw aangeknoopt met deze traditie. Ondanks het succes van de formule besliste de NMBS in 1964 om de radiotreinen in binnenverkeer af te schaffen. De kosten voor personeel en onderhoud van de geluidsinstallaties liepen immers te hoog op."
Donderdag 1 juni stellen Marc Crabeels, Dirk Decuypere en Johan Durnez hun boek De strepen van Gernay voor in de raadszaal van het Waregemse stadhuis. De publicatie handelt over 110 jaar textiel- en familiegeschiedenis in Waregem. Uiteraard is er uitgebreid aandacht voor het drama van 12 juli 1943, waarbij een bombardement van de geallieerden op de fabriek in de Olmstraat zeven dodelijke slachtoffers vielen.
Marc Crabeels deed jarenlang onderzoek naar de geschiedenis van het textielbedrijf Gernay-Delbecque in de Olmstraat en naar het bombardement op deze fabriek op 12 juli 1943, de zwaarste luchtaanval op Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2018 resulteerde dit in het oprichten van een memoriaal voor de slachtoffers. Het heeft een blijvende plaats in het collectief Waregems geheugen. Historicus Johan Durnez (VTI) werd bij het project betrokken en meteen werd het een realisatie van drie Waregemse onderwijsinstellingen. Het memoriaal werd gemaakt door leraars en leerlingen van het VTI met een ontwerp van Chris Eekhout. Marc Crabeels werkte met leerlingen van het H. Hartinstituut een digitaal project uit, waarvoor de teksten werden ingelezen door leraars en leerlingen van de Stedelijke Kunstacademie. Het monument omvat een QR-code, waarmee uitgebreide informatie over drama van 12 juli 1943 kan worden bekomen.
Op de boekvoorstelling zelf kunt u het boek afhalen of eventueel nog aanschaffen voor 30 (geen elektronische betaling mogelijk), zolang de beperkte voorraad strekt. Wenst u dat het boek opgestuurd wordt naar uw adres (in België) dan schrijft u 42,00 over voor verzending via de post. Kunt u het boek niet afhalen op de boekvoorstelling, neem dan contact op met crabeels.hillaert@skynet.be of johilwar@skynet.be. Achteraf is het boek ook verkrijgbaar bij de auteurs of in de stadswinkel, Gemeenteplein 2, 8790 Waregem.
De strepen van Gernay
Rond 1870 stichtte de uit Kortrijk afkomstige Alphonse Gernay in de Stationsstraat (op de plaats waar zich anno 2018 het vredegerecht bevindt) een mekanieke stoomweverij. Hij specialiseerde zich in het weven van zware weefsels voor tenten, dekzeilen, zakken, in vlas. In 1893 investeerde hij in zware stoommachines en produceerde zo naast textiel ook elektriciteit die hij verkocht aan de gemeente. Hierdoor kreeg Waregem een pioniersrol op vlak van openbare elektrische verlichting. Twintig jaar later brak, door de slechte arbeidsomstandigheden, een staking uit die zeventien weken zou duren maar uiteindelijk weinig opleverde voor de textielarbeiders.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de fabriek door de Duitse bezetter geplunderd en tijdelijk als slachthuis ingericht. Bij de bevrijding van Waregem in oktober 1918 leden de fabrieksgebouwen grote schade.
Na de oorlog moest men helemaal opnieuw beginnen maar in amper tien jaar tijd slaagde Alphonse Alphonse Un Gernay samen met zijn twee zonen: Alphonse deux en Georges erin om het bedrijf uit te bouwen tot een wereldleider op vlak van zware weefsels in vlas en katoen. De zonneweringen met hun typische strepenpatroon in verschillende combinaties (en daardoor ook de strepen van Gernay genoemd) waren gegeerd omdat ze voor die tijd erg kleurvast waren. Een andere specialiteit waren weefsels van grote formaten voor projectieschermen en decors in musea en opnamestudios over de hele wereld. Op een zelf ontworpen weefgetouw weefde men stukken tot 10,5 meter breed. Volgens sommigen stonden de breedste weefgetouwen van de wereld in die jaren in Waregem. Tijdens het interbellum werd de uitbreiding richting de Olmstraat gerealiseerd en net over de Franse grens in Pont-de-Nieppe nabij Armentières werd een nieuwe weverij opgericht.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (vanaf mei 1940), kwam de fabriek weer in handen van de bezetter en werd de productie, buiten de wil van de familie Gernay om, op Duitse leest geschoeid.
Op maandag 12 juli 1943, omstreeks 11 uur 40 in de voormiddag werd het bedrijf getroffen door een luchtaanval uitgevoerd door de Britse Royal Air Force.
Het doelwit van deze luchtaanval was eigenlijk de elektriciteitscentrale in Zwevegem maar vermoedelijk door Duits luchtafweergeschut bij Wevelgem werd het doel ofwel niet of te laat herkend. In elk geval zag de bommenrichter van de Britse Boston III bommenwerper BZ316 (N°88 Squadron RAF) de textielfabrieken in het centrum van Waregem plots opdagen als een aanvaardbaar second target en hij loste er zijn dodelijke vracht.
Eén bom viel als blindganger (een niet ontplofte bom) in de Olmstraat, ter hoogte van de ingang van de burelen. Twee bommen troffen de magazijnen en het gedeelte van de fabriek waar enkele stikmachines stonden en waar nog met de hand werd geweven. Een vierde bom viel naast de bedrijfsgebouwen in de tuin van een huis in de Stationsstraat. Er vielen zeven doden en minstens achttien gewonden waarvan sommigen verminkt bleven voor het leven. Het drama had nog veel erger kunnen zijn indien de bommen effectief op de gebouwen van de weverij waren gevallen waar toen meer dan 100 mensen aan het werk waren of op een van de drie nabijgelegen scholen (anno 2018 campus Heilig-Hartcollege en stedelijke Kunstacademie).
In Waregem wist men niet dat dit bombardement het resultaat was van een gefaalde opdracht boven Zwevegem en daardoor ontstonden tijdens en na de oorlog enkele hardnekkige urban legends.
Ook na de Tweede Wereldoorlog bouwde de volgende generatie Gernay de fabriek opnieuw op. Er was een laatste bloeiperiode met de Koreaanse oorlog in het begin van de jaren 1950; er werkten toen om en bij de 135 mensen in twee ploegen. In Nigel in Zuid-Afrika werd toen zelfs ook een filiaal opgericht. Hoewel de toenmalige directie nog overschakelde op synthetische vezels sloeg de mondialisering van de textielsector hard toe. De concurrentie met lage loonlanden was moordend voor de textielindustrie aan de Gaverbeek. In 1970 werd het 100-jarig bestaan van de firma gevierd maar tien jaar later in 1980, werden de boeken definitief neergelegd.
In 2018 werd naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de luchtaanval de werkgroep Gernay1943 opgericht.
Door de werkgroep werd een academische zitting georganiseerd en werd in de Olmstraat het memoriaal voor de slachtoffers van de luchtaanval onthuld. Dit memoriaal werd gerealiseerd met de financiële en praktische steun van stad Waregem en de erfgoedcel Zuidwest, de verantwoordelijken en medewerkers van het stadsarchief, de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke en de families van de slachtoffers. Het memoriaal is een ontwerp van Christ Eeckhout, leerkracht VTI Waregem. Voor de praktische uitvoering zorgden de leerlingen en leerkrachten van het 3e en 4e jaar Beroep Basismechanica, het 5e jaar Beroep Lassen-constructie, het 7e jaar Beroep Industrieel Onderhoud en het 3e, 4e en 6e jaar Bouw- en Houtkunde van het Waregemse VTI. Voor de ICT-ondersteuning bij deze QR-code zorgden de leerlingen en de ICT-leerkracht van het 6e jaar Informaticabeheer van het Heilig-Harthandelsinstituut. De tekst die u hoort werd ingelezen door , leerling(en) Woord aan de Stedelijke Kunstacademie van Waregem.
Naar aanleiding van de publicatie van het boek in 2023 werd een tweede erfgoedproject opgestart bij Zuidwest en in de drie Waregemse campussen van de Sint-Paulusschool (VTI, Hemelvaart en College) werd de geschiedenis van het bedrijf en het drama van 1943 gebracht in verteltheaters en in een erfgoedwandeling. Daarna gingen de leerlingen aan de slag met die informatie met opdrachten die naargelang de campus verschilden.
We vernemen het overlijden van Joseph Locquet. Hij blijft in herinnering als een goed mens, kunstenaar en levensgenieter. Hij was een gedreven kunstenaar en echte vakman. We zullen onze gemoedelijke gesprekjes missen bij onze ontmoetingen tijdens zijn wandelingen of bij zijn tentoonstellingen. Vorig jaar in september vorig jaar was hij nog een opgemerkte exposant op onze Kunst@deStoassie en hij had ook al ingeschreven voor de komende editie in september dit jaar. Het mocht niet zijn. We zullen onze beeldhouwer uit de Vansteenbruggestraat missen. Sterkte aan zijn familie, vrienden en sympathisanten.
Jozeph Locquet (ºWaregem 04.07.1930 - 20.05.2023) was een zeer innemende, wijze man. We leerden hem beter kennen in oktober 2021, toen hij n.a.v. Buren bij Kunstenaars zijn werk, zijn atelier, veranda en tuin in de Roger Vansteenbruggestraat nog eens liet bewonderen. Speciaal voor deze gelegenheid boetseerde en vormde hij een grappige sculptuur waarbij een man op een ladder letterlijk over de haag bij de buren kijkt. Het werd uitnodigend geplaatst aan de ingang van zijn woning en moest de passanten tonen dat ze nog even in zijn werk en leefwereld mochten komen binnenkijken.
Beroepshalve was Joseph Locquet technisch leraar houtbewerking, tot aan zijn pensioen in 1988 verbonden aan de Rijksmiddenschool in Deinze. Zijn technische vakmanschap en kennis van het hout, een grondstof die voor hem geen enkel geheim kende, lagen aan de basis van zijn kunst. Sinds 1967 beoefent Jozef de beeldhouwkunst als autodidact en in zijn intussen lange creatieve loopbaan ontwikkelde hij een geheel eigen stijl. Aanvankelijk vond hij inspiratie in de Afrikaanse kunst, maar al snel evolueerde hij in een imaginair figuratieve richting. Zijn beelden passen in een klassieke traditie, maar spreken door de aangebrachte accenten de verbeelding van de kijker aan. (St Lucas, Ontmoeting met 72 kunstenaars, 1981)
De onderwerpen en themas die telkens terugkeren in het werk van Joseph Locquet zijn volkse mensen en dieren, vooral paarden. Meestal zijn ze bezig met hun dagelijkse arbeid, sommigen gaan er zelfs letterlijk onder gebukt. Zijn figuren lijken zo weggelopen uit de romans van Ernest Claes en Felix Timmermans. Vele houtsculpturen doen denken aan het harde boerenleven zoals Constant Permeke dat op zijn doeken vastlegde. Ik hou van expressie, van beelden die perfect weten uit te drukken wat ik wil zeggen.
Hij nam deel aan groepstentoonstellingen en hield individuele exposities in binnen- en buitenland. Hij zag zijn kunst talloze keren bekroond met zowel vakjury- als publieksprijzen. Op het salon des Artistes Belges te Charleroi werd hij in 1981 bekroond met «Le Grand Prix lnternational de l'Académie Européenne des Arts. Ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag had hij een belangrijke tentoonstelling in de oude Kerk van Vichte.
Met een relativerend vermogen, een knipoog, soms met humor, soms met weemoed vertolkt de beeldhouwer de menselijke gevoelens nuancerijk en diep treffend. Daardoor overvallen gevoelens van hoop en verdriet, angst en wanhoop, vreugde en geluk, melancholie en speelsheid, herkenning én verbazing de toeschouwer. In zijn latere werken gaf Joseph uitdrukking aan zijn voorliefde voor de minderbedeelden, zijn vertedering voor diegenen die minder aansluiting vinden bij de maatschappij. Naast beeldhouwwerken in hout maakte hij ook terracottabeelden en hij realiseerde ook unieke bronzen beelden.
De vele mooie herkenbare beeldhouwwerken, door Jozef met veel passie gemaakt, zijn een blijvende herinnering aan een bijzonder man uit onze buurt.
Waregem voert actie voor basistoegankelijk station
Dinsdag 2 mei om 18 u. voerde de Waregemse gemeenteraad een protestactie aan het station. Samen met alle partijen uit de gemeenteraad kaartte het stadsbestuur het toegankelijkheidsprobleem publiekelijk aan. Daarmee vraagt de stad uitdrukkelijk aan Federaal Minister Gilbert Gilkinet en gedelegeerd bestuurder van de NMBS Sophie Dutordoir om de investeringsplannen te herzien, zodat alle reizigers in Waregem eindelijk krijgen waar ze recht op hebben: een station waar ze zorgeloos de trein kunnen nemen. In het licht van de totaal geplande investeringen binnen de NMBS, kan dit zeker niet te hoog gegrepen zijn.
Onmiddellijk na de ludieke protestactie aan het stationsgebouw en op het perron werd op de gemeenteraad een motie goedgekeurd. We vragen aan de verantwoordelijken van NMBS, minister van mobiliteit Gilkinet en Minister van Gelijke Kansen Bart Somers (Open VLD) om dringend werk te maken van het aanpassen van het Waregemse station. We zullen deze week ook aan de omliggende lokale besturen vragen om deze motie te ondersteunen, aldus burgemeester Vanryckeghem in naam van de voltallige gemeenteraad.
Er is ook een petitie gestart om de actie voor een toegankelijk station in Waregem te steunen. Intussen tekenden al heel wat mensen de petitie. Je kan dat nog steeds doen via www.waregem.be/petitie-station .
Het stadsbestuur was erg verbouwereerd dat het Waregemse treinstation geen plaats kreeg in het jongste investeringsplan van de NMBS voor de komende 10 jaar. Of moeten we zeggen opnieuw geen plaats kreeg? Want ondanks al jarenlange beloftes van verhoogde perrons, betere algemene toegankelijkheid en een ruime personenlift zet de spoormaatschappij onze meer dan 2500 dagelijkse pendelaars/reizigers alweer voor het blok. Een toegankelijk station in Waregem is duidelijk te hoog gegrepen voor de NMBS.
Nog minstens 10 jaar wachten ?
In een roadshow stelde de NMBS hun investeringen voor de komende 10 jaar voor. Daarin is er nog maar eens geen plaats voor Waregem. Niettegenstaande de in de roadshow uitgesproken ambities over autonome toegankelijkheid en de jarenlange beloftes in die zin naar onze stad blijft de NMBS Waregem stiefmoederlijk behandelen. Sinds het Waregemse station in december 2009 het statuut van IC-station kreeg, zijn vooral het aantal treinen en reizigers verhoogd, maar niet het comfort van de reizigers.
Een en ander betekent dat er in het Waregemse station voor 2032 nog steeds géén verhoogde perrons komen, géén algemeen verhoogde toegankelijkheid van het station en géén lift die geschikt is voor personen met een handicap of reizigers met een fiets of veel bagage. Dat de vele reizigers in Waregem en in het bijzonder mensen met een handicap daardoor opnieuw genegeerd worden, vindt het stadsbestuur erg verbazend. Ondanks een gemiddelde van 2576 reizigers per weekdag (cijfers uit 2022) blijken stations met lagere reizigerscijfers zoals Heist en Blankenberge meer prioritair voor de NMBS.
Veel beloftes in het verleden
Dat autonome toegankelijkheid voor het Waregemse station opnieuw op de lange baan (of in dit geval spoor) wordt geschoven, is onbegrijpelijk. Hieronder vindt u een niet-eindige lijst van loze beloftes uit de laatste 5 jaar. Maar de vraag naar een betere toegankelijkheid van ons station gaat eigenlijk al heel wat langer mee.
08/03/2018: de Federaal Minister van Mobiliteit bevestigt dat er 1 859 406 euro is voorzien voor de vernieuwing van de roltrappen én perrons van het Waregemse station in de meerjareninvesteringsplannen 2018-2020 van NMBS en Infrabel.
08/06/2020: Directeur Communicatie Jihane Annane laat per brief weten dat de verhoging van de perrons en het installeren van liften inderdaad ingepland zijn en dat die starten in Q2 2022 en lopen tot midden 2023.
08/06/2021: de NMBS laat weten dat de grote opfrissingswerken van het station ingepland staan voor 2022. Het gaat om nieuwe liften die voldoende groot zijn om een fiets mee te nemen, een volledige vernieuwing van de perronuitrusting en aanpassingen aan het stationsgebouw voor autonome toegankelijkheid.
05/05/2022: Minister van Mobiliteit Gilkinet antwoordt op vraag van federaal volksvertegenwoordiger Jef Van den Bergh dat de perronverhoging met nieuwe trappen en liften helaas is uitgesteld, maar dat de NMBS en Infrabel er alles aan doen om de werken zo snel mogelijk te hervatten.
04/04/2023: Directeur Communicatie Jihane Annane bevestigt per brief aan burgemeester en Vlaams Volksvertegenwoordiger Kurt Vanryckeghem opnieuw de ambities van toegankelijkheid en voedt hiermee de hoop op de broodnodige aanpassingen aan het Waregemse station.
20/04/2023: De NMBS voorziet tot minstens 2032 geen toegankelijk station in Waregem.
Met de Statievrienden kwamen we al eerder in contact met Fran Spleers via fotografe Mya Verleye. Ze kennen mekaar via hun gezamenlijke interesse voor de natuur. Fran Spleers is een getalenteerde accordeonspeelster en verzorgde in september 2023 de muzikale noot bij de officiële opening van onze tentoonstelling Kunst@deStoassie.
Arthur Deweverj huwde met Germaine Mahieu (1889-1965). Ze kregen 4 kinderen: Yvonne , Paulette, Jeanine (overleden toen ze 1,5 j was) en Jeanine. Zijn groothandel in eieren groeide uit tot één van de belangrijkste in het land met belangrijke klanten in binnen- en buitenland. De werknemers haalden eieren op bij de boeren, eerst met paard en kar, later met vrachtwagens. Arthur was ook lid van het comité dat in Kruishoutem wekelijks de verkoopprijs van de eieren bepaalde. Tijdens de bombardementen van WO II kwam heel de buurt bij hen overnachten in de betonnen schuilkelders.
Kunstwerk Timeless Waves
Maar hij zal ook (als hij héél goed kijkt) een kunstwerk ontdekken hier tussen de bomen. De Litouwse kunstenaar Zilvinas (Stasiulevicius) creëerde Timeless Waves zo noemt dit kunstwerk. Het symboliseert op een speelse manier de relatie tussen mens, landschap, verleden en heden. Vijf grote schommelconstructies uit roestvrij metaal staan naast.
De doeken zijn gemaakt van weerbestendig textiel - zeker passend op deze locatie - met een knipoog naar de nijverheid van de familie (bedrijf Transvaal).
De overeenkomst kwam er na een vergadering vorige maand op initiatief van Winoc Van Thuyne van de Statievrienden. De vergadering had plaats in Hotel T (Stationsstraat) en onder de 11 aanwezigen vermelden we Patricia Cuvelier (Hoofd stations NMBS), Miquel Joseph (Sitemanager NMBS), de dienst Public Relations NMBS en een aantal vertegenwoordigers van het kabinet van Georges Gilkinet (Minister van Mobiliteit). Voor de stad waren aanwezig : de burgemeester, Philip Himpe en Ann Vanheusden. Op het programma stonden 3 punten : de problematiek van de parking, de perronverhogingen, de toiletten, de terbeschikkingstelling van de leegstaande burelen op perron 1, liften. Miquel Joseph (Infrabel) verklaarde zich hier akkoord met een deeltijdse gratis beschikking van de parking.
Het vroeg voor de organiserende Statievrienden donderdag weer heel wat sleur- en paswerk om de tentoonstelling op te stellen en de kunstenaars elk een waardig paneel aan te bieden. De deelnemende kunstenaars vulden die avond hun paneel in met hun werken, zodat de bezoekers vzn de tentoonstelling vanaf vrijdag om 14 u. konden genieten van een gevarieerd aanbod aan beeldende kuns (schilderijen en beelden). De Statievrienden zorgden in samenwerking met de familie voor een retrospectieve stand met beeldhouwwerk van de dit jaar op 93-jarige leeftijd overleden kunstenaar Jozef Locquet, een van de exposanten van vorig jaar (zie aparte bijdrage van Jan Decock).
Enkele maanden geleden overleed gewezen vakleraar houtbewerking en kunstenaar-houtsculpteur Jozef Locquet in Waregem op 92-jarige leeftijd. Zijn hele professionele loopbaan lang was hij in de weer met hout en gaf de geheimen van die materie door aan generaties leerlingen die misschien op hun beurt tegelijk met hun beroep een artistieke carrière hebben uitgebouwd. Die van Jozef begon in 1967 toen hij op aangeven van zijn collegas van de Rijksmiddenschool (Erasmus Atheneum) in Deinze met beitel of guts en hamer uit blokken massief hout, beelden sculpteerde die thuishoren in de schatkamer van de ambachtelijke Vlaamse Volkskunst, een kunst die focust op het alledaagse leven van de Vlaming, die niet behoort tot een of andere moderne kunststroming en die authentiek is, echt.
Marc Crabeels deed jarenlang onderzoek naar de geschiedenis van het textielbedrijf Gernay-Delbecque in de Olmstraat en naar het bombardement op deze fabriek op 12 juli 1943, de zwaarste luchtaanval op Waregem tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 2018 resulteerde dit in het oprichten van een memoriaal voor de slachtoffers. Het heeft een blijvende plaats in het collectief Waregems geheugen. Historicus Johan Durnez (VTI) werd bij het project betrokken en meteen werd het een realisatie van drie Waregemse onderwijsinstellingen. Het memoriaal werd gemaakt door leraars en leerlingen van het VTI met een ontwerp van Chris Eekhout. Marc Crabeels werkte met leerlingen van het H. Hartinstituut een digitaal project uit, waarvoor de teksten werden ingelezen door leraars en leerlingen van de Stedelijke Kunstacademie. Het monument omvat een QR-code, waarmee uitgebreide informatie over drama van 12 juli 1943 kan worden bekomen.
In 2018 werd naar aanleiding van de 75ste verjaardag van de luchtaanval de werkgroep Gernay1943 opgericht.
Door de werkgroep werd een academische zitting georganiseerd en werd in de Olmstraat het memoriaal voor de slachtoffers van de luchtaanval onthuld. Dit memoriaal werd gerealiseerd met de financiële en praktische steun van stad Waregem en de erfgoedcel Zuidwest, de verantwoordelijken en medewerkers van het stadsarchief, de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke en de families van de slachtoffers. Het memoriaal is een ontwerp van Christ Eeckhout, leerkracht VTI Waregem. Voor de praktische uitvoering zorgden de leerlingen en leerkrachten van het 3e en 4e jaar Beroep Basismechanica, het 5e jaar Beroep Lassen-constructie, het 7e jaar Beroep Industrieel Onderhoud en het 3e, 4e en 6e jaar Bouw- en Houtkunde van het Waregemse VTI. Voor de ICT-ondersteuning bij deze QR-code zorgden de leerlingen en de ICT-leerkracht van het 6e jaar Informaticabeheer van het Heilig-Harthandelsinstituut. De tekst die u hoort werd ingelezen door
, leerling(en) Woord aan de Stedelijke Kunstacademie van Waregem.
