Het is nog maar 09U25 en ik heb al een zware ochtend achter de rug.
Wij hebben eerst ontbeten en koffie gedronken.
Daarna Romeo mee klaar gemaakt, ik bedoel in het oog houden want ik mag niet echt helpen.
Daarna laat ik hem zich scheren daar is hij normaal een uur mee bezig is en kan hij weinig mis doen.
Ik denk dan dat ik een beetje te gerust was,
Ik dacht wat kan hij daar nu mis doen in de badkamer.
Tot ik daar kwam.
Ik had gisteren een was gedaan en had de hele wasmand kast klaar in de badkamer gezet, nog niet in de kast gelegd.
Toen ik de badkamer binnen kwam na één uurtje, zat hij op de gesloten wc, met alle kleren die zich in de wasmand bevonden aan, de hele wasmand kleren, slip over short, daarover een jeans van mij, weer slips, alle T-shirts, topjes, bh's, alles ondereen en overeen, de hele wasmand.
Dat moet je nu eens proberen zoveel kleren overeen aan doen!!!!!
Hij had wel 7 broeken aan in willekeurige volgorde.
Hij wou het eerst niet uitdoen, ik ben wel streng moeten zijn.
Als hij dan uiteindelijk voor de 2de keer klaar was zijn we zijn taxi van "Ziekenvervoer Deroo" tegen gewandeld in onze straat.
Daar Romeo dat niet gewoon is op de hoek te wachten, wou hij niet instappen. Zelfs de chauffeuse moest aandringen bij hem.
Ik ga nu voortdoen, nog veel werk. Ik wil het gras maaien en wat kuisen zoveel ik kan, want de dagen dat Romeo weg is en ik iets kan doen gaan snel voorbij!!!
Romeo heeft wel enkele stunts uitgehaald die ik moeilijk kan omschrijven maar daarom niet minder erg zijn.
Hij heeft al 3 nachten doorgeslapen en ik natuurlijk ook. Een mens voelt zich helemaal anders uitgerust.
De nachten die ik gehad heb kunnen ze niet meer afpakken en de volgende afwachten!!!!
Gisterenavond dacht ik dat het ging komen, hij duwde zijn medicijnpotje bruut weg, daarna zijn tas, maar daar bleef het gelukkig bij. Voor vannacht afwachten maar!
Met het zonnige weer hebben we een aangename dag gehad.
Eerst wat buiten gezeten met de hond die terwijl lustig speelt en hijgt van de warmte.
Romeo heeft, zoals bijna alle dagen, of hij goed is of minder goed, bloemen geplukt. Dat kunnen van die kleine margrietjes, boterbloemen maar ook paardenbloemen (pisbloemen) zijn.
Ik kan ze niet in een vaas zetten omdat het van die kleine margrietjes zijn van tussen de gazon en gouden regen, een hang plant.
Het doet me wel iets dat hij zoiets nog doet en dikwijls.
Maar als ik verhalen schrijf overheerst altijd het minder goede nieuws en vergeet ik al een iets positief te schrijven. Daarom had ik gisteren die foto genomen, dan kon ik het niet vergeten.
Als Romeo goed is en wij gaan naar een supermarkt eender welke en hij ziet bloemen zal hij bloemen in mijn winkelkar leggen.
Verleden week waren we in Koksijde en daar plukte hij bloemen uit de stads bloembakken, ik kan hem niet tegen houden, als ik iets zeg doet hij gewoon voort.
het is wel lief dat hij dat doet, maar ik denk dat het verboden is.
Daarna zijn we naar Nieuwpoort gereden en gaan wandelen aan de jachthaven. Daar vind ik het zo gezellig, We hebben er wat foto's genomen. Er was enorm veel volk, ik dacht van geen parkingplaats te vinden maar ik had geluk.
Nieuwpoort was gedeeltelijk afgesloten en daarom durfden er niet veel mensen door rijden, ik heb het wel gedaan, in de hoop dat ik tot aan de parking kon rijden, en ja hoor, door het afzetten van de baan was er meer dan de helft van de parking leeg.
Spijtig voor de mensen die dan zo ver moeste gaan parkeren.
Voor het avond eten had ik het gemakkelijk gemaakt, als het zo warm is heb ik niet zoveel zin om te koken of te eten.
Ik heb verse frietjes, Kipburger met warme Currysaus gemaakt met de groentjes erin, ui en champignons.
Ik ben geen grote vlees eter meer, mijn kipburger kreeg ik niet op, alhoewel hij lekker was. Frietjes, die krijg ik altijd des te meer binnen.
Seffens gaan we terug wandelen, het weer nodigt je uit om naar zee te gaan.
Het is nu bijna 13U00, tijd om te stoppen om naar zee te rijden.
Vandaag zijn we niet naar Nieuwpoort gereden maar naar kleine dorpjes.
Het eerste was Steenkerke, daar woont Willem Vermandere. Niet alleen een zanger met eigen liedjes, met woorden die alles zeggen, maar ook een groot kunstenaar.
Wij hadden geluk want in die "Sint Laurentius kerk" was op omdat er een tentoonstelling was van Willem Vermandere "Willems werk in de kerk"
Het was de moeite, een mooie kleine kerk en al die beeldhouwwerken, schilderijen, mooi! Spijtig dat ze daar niet meer reclame voor maken, wij zijn er echt toevallig op uit gekomen.
Daarna zijn we naar Avekapelle gereden het was aangenaam maar minder te zien.
Dan volgde Eggewaartskapelle, ook mooi.
Bij al die kerken zijn begraafplaatsen, daar heb ik de lelijkste zerk zien staan die ik ooit gezien had, het was net een arduinen kist, lelijk. Ik moest het er echt bijzetten. Op een van de graven lag een kat in het hoekje in een bolletje, lief!
Wat ik het beste vond was Romeo, het was me al wel opgevallen hoe hij kan genieten van een autorit, maar deze namiddag viel het nog meer op.
Toen ik hem vroeg; Je geniet van rond te rijden hé, Glimlachte hij en knikte ja.
Dat zal ik meer doen, Op een kalm tempo wat gaan rond rijden naar de vele dorpjes die hier zijn. Dat doe ik ook graag, vooral kerken bezichtigen en foto's van nemen, maar door al de vandalenstreken zijn bijna alle kerken op slot.
Ons avondeten was; gekookte aardappelen, witloof en vleesbrood. Lekker
Als drank had ik citroenwater, op mijn moeder haar wijze, lekker en gezond, veel vitamientjes.
Vanavond was Romeo weer moeilijk, hij ging liggen, stond recht deed zijn schoenen aan, ging terug liggen en zo verder. Ik heb dan maar de tv afgezet en ben aan de pc gaan zitten.
Romeo stond nu juist op en begon in het schuifje van de salontafel te zoeken, toen ik vroeg wat hij zocht, was het antwoord; een mes. Hij antwoorde niet op mijn vraag waarom hij het nodig had. Hij ging direct terug liggen. Hij had gedroomd zeker.
Ten eerste het zonnige weertje en ten tweede het was wekelijkse markt en ik wist dat niet.
Voor de parkeerplaats was dat minder, toch had ik geluk want ik vond een plaatsje dichtbij.
Ik ben dan de markt op en af gewandeld en had zulke mooie aardbeien gezien. Ik heb het genegeerd en geen gekocht, gelukkig, want toen ik naar huis reed zag ik dat onze plaatselijke aardbeien kweker er ook verkocht.
Het nieuwe is dat ze nu ook seizoen en streek gebonden groenten verkopen.
Zalig.
Wat gaat er boven groenten en fruit recht van het veld.
Ik heb er foto's van genomen zie het verschil; de ene bio-eieren van Carrefour, de andere bio-eieren van de streek met dubbele eidooier, het doosje kon gewoon niet toe.
het doosje aardbeien zijn niet meer vol omdat ik er niet kon afblijven.
Nu het minder goede nieuws dat ik daarstraks vergeten was.
Romeo gaat toch echt nog verder met beetjes achteruit.
Gisterenavond wist hij niet waarom de band van zijn peignoir diende, hij deed die rond zijn knieën. Gelukkig had ik dat gezien want hij zou kunnen vallen.
Wat hij ook al enkele keren deed is de mouwen van zijn peignoir of trainersvest aan doen als broekspijpen. Hij steekt zijn benen in de mouwen en trekt de rest naar boven als een broek, maar dat gaat natuurlijk niet.
hopelijk blijft het toch eens even stabiel, verbeteren kan ik niet zeggen omdat het niet kan met deze ziekte, maar dan toch dat het even zou blijven zonder achteruit te gaan.
Het is zonnig en het weer ziet er veel belovend uit.
Nadat onze jongste zoon met zijn vrouwtje zo hard gewerkt hebben in onze tuin om de koer leeg te maken, wil ik de kruiden en planten een andere plaats geven en de oudste bloempotten leegmaken en wegdoen.
Met Romeo ging het woensdagnacht niet goed, hij is drie of vier keer wakker geworden en zei tegen mij dat hij niet in een koud bad wil. Raar is dat, want hij gaat in het bad in het dagcentrum. Zeker nachtmerries. Ik ben dan ook iedere keer wakker en sta moe op.
Er zijn dagen dat ik moeite heb om mijn ogen open te houden als ik in de zetel zit tv te kijken.
De nacht daarvoor was het weer de salontafel die er moest aan geloven, het was gelukkig iets minder agressief!!!
Gisterenavond zei hij; wij hebben in "Mon Idée" gewoond, wie is daar begraven?
Niemand, jouw ouders liggen in, Tellin en Antwerpen, mijn ouders liggen in Antwerpen en Koksijde.
Dan begon hij over de wereld oorlog dat die geweest is en daarna met tranen in zijn ogen over de haaien, dat komt omdat we veel naar documentaires kijken en een daarvan gaat over de haaievinnen; die worden afgesneden voor haaievinnensoep en dat die dieren levend terug in het water gegooid worden en een pijnlijke dood sterven want die kunnen niet meer zwemmen. Ik zal het zeker niet eten. Men zou bij ieder Chinees restaurant bezoek een briefje moeten leggen zoals Gaia voorstelt; Het eten was heel lekker, alleen spijtig dat er haaievinnensoep op jullie menu staat.
Wij zien heel veel naar de documentaires over de zee, wij volgen dus ook "Sea Shepperd" Hoedje af voor wat die mensen doen om dieren te redden.
Gisterenmiddag hebben we een goeie wandeling gedaan in Koksijde aan zee, het was nog redelijk vroeg, met frisse wind.
Daarna zijn we naar huis gereden en in de tuin, lekker uit de wind en in het zonnetje gaan zitten. Onze hond heeft daar mee van genoten.
Romeo heeft goed geslapen, ik zal nog meer met hem buiten moeten gaan.
Hier ga ik afsluiten.
Ik zie juist dat de websites veranderd worden in volgorde, spijtig ik had ze gezet volgens mijn verhaal!!!
Zaterdag 28 april is onze jongste zoon gekomen om te helpen in onze tuin
De eigenaar gaat een nieuwe koer plaatsen dus moest alles van de koer af. en alle zware bloempotten verzet worden.
Mijn schoondochter en zoon hebben hard gewerkt. We waren zo blij want nu hebben we onze kleindochter ook nog eens gezien. Als je de kinderen niet veel ziet, groeien en veranderen ze nogal, dan valt dat het meest op.
Ik had eten voorzien en rond 17U00 hebben we samen gegeten.
Ik had een kippenstoofpotje voorzien met verse frieten en appelmoes.
Frieten, omdat ik weet dat onze jongste dat heel graag eet.
Gedurende de dag was Romeo (zoals meestal) kalm.
Maar rond 19U00 begon het. Ik ben beginnen tellen en ben gestopt bij 19 keer, broeken aan, uit, aan, uit, met schoenen, sokken en al.
Romeo heeft altijd 3 broeken klaar hangen, een pyjamabroek, een trainersbroek en een geklede broek. Die drie broeken waren zijn doelwit.
De peignoir was ook een doelwit, hij stak dan zijn voeten in de mouwen en trok hem zo naar boven als een broek.
Het ergste is dat hij niet luistert, moedwillig en heel tegendraads is,
Dat spel heeft tot bijna 01U00 geduurd en toen dacht ik van de tv uit te doen, hij heeft daar misschien last van.
Ik ben aan de pc gaan zitten om wat Mahjong te spelen om mijn gedachten een beetje te verzetten.
.
Dat was het ook niet want wat later vroeg Romeo of ik elastiek, waarom? daar antwoorde hij niet op.
Nog wat later vroeg Romeo of ik een stok had, waarom, daar kreeg ik geen antwoord op.
Rond 03U00 vroeg hij waarom hij geen eten kreeg.
Ik heb toen beslist om alles uit te doen in de hoop dat het stopte!!!!!!!
ik vraag me af waarom de regering genoeg plaatsen belooft voor mensen met psychische problemen. Is dementie niet ongeveer hetzelfde?
Moeten er eerst zware ongevallen gebeuren voor ze iets willen doen om voor betaalbare plaatsen te zorgen?
Ik ben zeker niet de enige, dat besef ik maar al te goed.
Ik hoop dat iedereen goed nadenkt voor de verkiezingen, ik al zeker wel!!!!
Véél beloven en weinig geven laat de zot in vreugde leven. Dat is hun leuze!!!!!
Gister heeft mijn schoonzus gebeld, ze was ongerust en dacht dat er iets was met de gsm.
Schoonzusjes, als er iets is laat ik het jullie direct weten.
Onze kleindochter is hier, Romeo is naar het dagcentrum en nu rijden we met ons tweetjes even weg.
Het is lang geleden dat ik nog bijgeschreven heb, dat is omdat er veel hetzelfde gebeurt.
Obi speelt in de tuin alsof er niets aan de hand is, toch voelt hij het wel aan, vooral als Romeo 's avonds agressiever wordt.
Door de dag gaat het met Romeo wel en nu hij 2 dagen per week naar het dagcentrum gaat, heb ik een dag om afspraken met instanties na te komen om toch alles vlot te laten lopen.
de andere dag is om te kuisen.
De dag OK maar in de nachten is het vervelend, hij wordt wakker, kleed zich aan en als ik dan vraag waarom? Het antwoord is soms verschillend.
Soms; Ze komen me toch halen (voor het dagcentrum bedoelt hij) of; Wij gingen toch wandelen.
Romeo staat op verschillende wachtlijsten, op een is direct plaats maar is veel duurder, heel waarschijnlijk een privé.
Dat bewijst nog maar eens als je geen geld hebt je altijd aan het kortste eindje trekt.
Vrijdag zijn we terug bij het OCMW geweest en moeten al de papieren van onze inkomsten gedurende 3 jaar terug, binnen brengen.
Om te zien of we geen fortuin of huizen hebben weg gegeven zeker. !!!!
Het weekend was mijn kleindochter ook op bezoek en wat een klein lichtpuntje in mijn leven zou moeten zijn nu, is niet zo, alleen door het feit dat ze bang geworden is van Romeo. Wat begrijpelijk is. Soms vraag ik of ze liever terug naar huis wil en dan zegt ze; Neen, ik blijf hier slapen voor U. Het is wel lief en aandoenlijk want ze heeft zelf al zoveel meegemaakt in haar jonge leven (13).
Ze geeft hem zelfs geen knuffel meer, spijtig, maar ik kan haar niet dwingen, als zij er zich niet goed bij vind, is het maar zo. Het zal hopelijk ooit wel eens veranderen zeker.
Zondagnamiddag zijn we een flinke wandeling gaan maken in Koksijde, ik vond het wel spijtig om dat het de koers, Luik-Bastenaken-luik was en ik supporter voor Philippe Gilbert en Greg Van Avermaet.
Maar ja, Romeo gaat altijd voor, als ik niet zou gaan wandelen met hem en hij zich niet moe maakt is hij nog lastiger.
Structuur is heel belangrijk bij deze mensen en een wandeling is tenslotte gezonder ook voor mezelf.
Dinsdag heb ik wat gekuist, want we kregen woensdag familiebezoek waar ik naar uit kijk.
Woensdag avond was hij moeilijk, ineens rond 23U00 deed hij zijn ogen open en vroeg of ik kon koken. Ik wil wel één maal koken per dag maar geen twee maal. Toen ik vroeg of hij terug honger had (omdat we rond 19U00 gekookt gegeten hadden) zei hij ja!!!! Dan heb ik 4 sneden brood gesmeerd met choco en die heeft hij nog opgegeten.
Als ik 's avonds geen gekookt eten geef aan Romeo, heeft hij precies niet gegeten.
Een ding staat vast, hij zal geen honger lijden want op die manier eet hij soms 4 tot 5 maal per dag, hij komt wel niet bij.
Het bezoek was gisteren, het was zeker voor herhaling vatbaar.
We hadden elkaar ongeveer 2 jaar niet gezien en hadden wel wat bij te praten.
Het was echt plezant en ontspannend.
Voor Romeo ook wel denk ik.
Morgen (vrijdag) gaat Romeo naar het dagcentrum, dat is de tijd die ik ga gebruiken om papieren te sorteren die ze nodig hebben. Hopelijk krijg ik de drie jaar compleet. Afwachten!!!
Na het afscheid van ons bezoek ging ik normaal nog koken maar heb het
Het is dinsdag, een rustige dag voor mij, Romeo is naar het dagcentrum.
Ik heb juist een was gedaan en buiten gehangen, het is zonnig en redelijk veel wind, het zal fris ruiken en rap drogen.
In het weekend is onze kleindochter geweest en enkele nachten blijven slapen.
Vrijdagavond had ze schrik en is naar boven gegaan naar haar kamer. Daar ziet ze alleen tv, pc, ds of smartphone.
Het is niet aangenaam als je kleindochter van schrik alleen gaat zitten, ikzelf ben wel blij als ze komt want het is toch een beetje een afwisseling. Dan kan ik met haar eens een praatje doen want met Romeo is dat niet meer mogelijk, die spreekt heel de dag niet, die leeft dan in zijn eigen wereldje, meestal is dat in het vroege verleden.
Het heeft een tijd geweest over zijn kindertijd toen ze in Mon Idée woonden., dan heeft het een periode geweest van zijn legertijd bij de para commando's, nu gaat het weer over Mon Idée.
Gisteravond was hij weer heel lastig, iedere keer als hij zich beweegt denk je wat gaat er nu komen, zelfs de hond was niet gerust, die kwam op mijn schoot liggen, hij komt wel altijd tegen me liggen maar niet op me, daaraan zie ik dat hij ook niet gerust is.
Gisteravond was ons eten;
Kipfilet, Gestoofde prei, gekookte aardappelen
Als ik dit geschreven heb ga ik een beetje bij onze hond liggen en daarna wat kuisen. De dag is dan vlug voorbij, het zal rap 16U45 zijn, dat is nu het uur dat Romeo thuis komt.
Vandaag heb ik een postkaart met mooi onderwaterzicht en knappe zegels ontvangen van Belize, ik heb al bijna 800 postkaarten maar de eerst van Belize.
Het is een week van ups and downs geweest. Sommige avonden was het niet te doen met Romeo. Die salontafel heeft enkele avonden van geen tel geweest maar Donderdag en vrijdagavond was het weer heel erg.
Gisteren was het zo erg dat hij de tafel tegen mijn knieën schoof en zei; breek jouw poten daar ga ik niets mee inzitten.
Het is ongelooflijk dat een zachtaardig persoon zo kan worden, want Romeo was geen agressief persoon in zijn gezonde tijd.
Donderdag zijn we gaan wandelen in Koksijde, het was koud en harde wind.
Zaterdag is mijn kleindochter 3 dagen komen logeren.
Dat brengt voor mij wat hulp en afwisseling in huis.
Zaterdagavond was zij aan tafel met de pc bezig en ineens uit het niets stond Romeo op, duwt de salontafel naar voor, weer met het gezegde; een tafel is om te eten, niet voor mijn nek te breken.
Hij ging naar de badkamer en ondertussen had de kleindochter gezegd dat ze toch bang was en naar boven wou gaan in haar kamer. Ze heeft daar tv en ze neemt de pc mee, plus haar ds.
Romeo was zeker vergeten dat onze kleindochter er was, hij kwam terug binnen en zette de salontafel terug op zijn plaats.
Ik begrijp het niet en tot vandaag heeft hij ze niet meer verzet. Is het toeval? Ik weet het niet.
Afwachten dus, hoe lang het duurt.
Onze kleindochter stelde voor van de salontafel in de garage te zetten maar dat wil ik niet.
Wat hij ook nog doet is buiten achter de kast plassen en een bloempot. Ik heb hem al gevraagd om het wc te gebruiken, maar nee, dan trekt hij de schouders een beetje op.
Het is wel raar, want toen hij eens terug kwam van het dagcentrum vroeg hij of wij een wc hadden?????
Wij hebben er twee, boven en beneden.
Hij vroeg ook eens naar de biljarttafel, wat wij nooit gehad hebben.
Buiten enkel kleine dingen is het weekend goed gepasseerd,
Het is wel mooi van onze kleindochter, alhoewel ze bang kreeg van Romeo, dat ze langer wou blijven, ze wou me niet alleen laten met hem om mij te helpen.
Dat vond ik wel ontroerend, haar schrik opzij zetten om mij te steunen.
Proficiat meisje, ik heb veel hulp en steun aan je.
Onze dochter moet ik ook bewonderen, alhoewel ze alleen is, haar kleindochter grotendeels opvoedt, terug naar de universiteit gaat, vind ze nog altijd de kracht en de tijd om met mij mee te gaan, alles op te zoeken, afspraken maken en nog iedere keer mee te gaan.
Gisteren zijn we al bij twee verschillende mensen en adressen geweest, ken je dat gevoel, van het kastje naar de muur. zo voelde ik mij. De eerste zij dat het niet voor haar was. Haar overste was een nieuwe en had het werk anders ingedeeld. Zij is dan aan haar overste gaan vragen bij wie we moesten gaan, dat was terug op een ander adres.
Toen we daar kwamen;
eerst aanmelden en toen kwam een jonge vrouw af; want de persoon die we moesten hebben was niet aanwezig.
Ik ga alles wel noteren en doorgeven, ze neemt dan wel contact op met U!!!!!!!!!!!
Wanneer weten we niet, afwachten zeker?
Nog enkele foto's van rond de kerk in Veurne, waar we deze week gingen wandelen.
Het was gisterenavond een prachtige rustige avond.
De rede daarvan is dat ik me voorgenomen had om Romeo heel moe te maken. Wij zijn naar Veurne gereden en hebben heel het centrum rond gewandeld, het park en de "Sint Walburga" kerk. Die kerk is de moeite om te bezichtigen met vele schilderijen en beelden.
Ik heb daar foto' genomen die te zien zijn.
Het park er rond is heel mooi en gezellig met ook veel beeldhouwwerken, veel banken en een heuvel die over het park uitziet. Op de achtergrond is daar een stuk van het oude Veurne te zien.
Waar ik wel van verschoot, er zijn daar een paar vogelkooien, het heeft misschien een rede waarom er vogels opgesloten worden maar ik heb voorlopig niets kunnen vinden dat daar op wijst.
Daarna zijn we naar Oostduinkerke gereden om een grote strandwandeling te maken.
Op een terras hebben we een ijsje gegeten, lekker en fris want het was redelijk warm.
Dan zijn we onze kleindochter gaan ophalen die 2 nachten bij ons blijft, alhoewel ze zich niet meer op haar gemak voelt met Romeo, was gisteren gelukkig heel rustig. Ze kon dan eens praten met mij. Ieder kind heeft de Bomma nodig om hun hartje te luchten. Dat doet hen goed.
.
Door de heel grote wandelingen was Romeo heel moe, als we thuis kwamen gaf ik hem zijn medicijn voor "Alzheimer" hij is op de zetel gaan liggen en geslapen tot deze morgen 08U00.
Hij was zo moe dat hij niet gegeten heeft en zelfs geen slaapmedicijn genomen heeft.
Ik zal dat zeker nog herhalen.
Alle dagen zulke wandelingen gaat niet met de artrose aan mijn knie, maar ik zal het zeker nog doen.
Het salontafel is dus nog eens een avond mogen blijven staan en de draperie toe.
Wat van de vorige avonden niet kan gezegd worden, dan was het weer salontafeldans en als kers op de taart de draperie open, toe, open, toe...........
Vrijdagavond ging ik naar de badkamer en zag iets op de grond liggen zonder direct te zien wat het was.
Ik laat jullie raden, het was zijn tandprothese, die lag gewoon op de grond. Ik heb ze opgeraapt en in zijn potje gestoken.
's Morgens wist hij niet dat hij ze niet in had en heb ik hem verplicht van ze terug in te steken.
Romeo heeft nog zo iets plezant gevonden, al twee maal legt hij zijn vuil toiletpapier, van je weet wel wat, op de grond naast het wc.
Gelukkig heb ik een stoommachine zodat het na het kuisen terug hygiënisch is.
Onze dochter was hier vrijdag en ze wou wachten tot Romeo terug was van het dagcentrum. Zijn taxi zette hem af, hij komt binnen en trekt gewoon zijn broek uit zodat hij in zijn onderbroek staat.
Gisteren bij onze kleindochter van het zelfde, toen begon hij zelfs zijn broek al uit te trekken in onze hall. Voor onze kleindochter is dat ook vervelend, ze weet wel van Romeo zijn ziekte maar het is toch verschietachtig. Ze is 13 jaar, we denken wel al groot maar uiteindelijk nog half een kind.
De kleindochter was zo blij, dat we met ons tweetjes buiten konden eten.
Gezellig was het met dit goede weer en onze hond heeft er mee van genoten, goed rondgelopen tot hij ook moe was.
Ik hoop vandaag op een rustige dag want het is koers, Parijs - Roubaix. Ik zie dat wel graag maar het zonnetje wenkt ook, we zullen wel zien.
Eerst en vooral mijn was buiten hangen.
Gisterenavond hebben we gegeten;
Gekookte aardappels, gestoofd witloof en kippenschnitzel.
Met al dat gedoe eet ik minder, De kleindochter heeft goed haar buikje gevuld.
Donderdagavond zijn we op afspraak bij onze huisarts geweest, buiten de "Alzheimer" is Romeo gezond.
De dokter heeft wel gezegd dat ik naar mijzelf moet beginnen zien want dat ik er onderdoor ga.
Het is nu 10U43 Romeo is gelukkig terug gaan liggen.
Ik had gezegd dat we vanavond om 19U30 bij de dokter moesten zijn. Fout van mij, ik had dat nog niet mogen zeggen.
Hij heeft zich al zeker 8 maal uit en aan gekleed, schoenen, jas en alles.
Alhoewel we nog niet weg gaan.
Als het weer mee valt gaan we in de namiddag wel wandelen aan zee, maar nu is het nog te vroeg.
Gisteren avond was het weer gezellig, deze keer was het niet de salontafel maar de overgordijnen (draperie) die er moest aan geloven, open dicht, open dicht zeker wel 8 à 10 keer, als, het niet meer was.
Iets voor 22U00 stond hij recht van de zetel, ik dacht dat hij naar het toilet moest maar hij ging naar de tv, toen ik vroeg wat hij moest hebben of wat hij ging doen, was het antwoord; "de stekkers uit trekken de tv moet uit ik wil slapen".
Toen ik ging werken zou dat niet erg geweest zijn want dan ging ik alle dagen om dat uur slapen, maar nu in pensioen is het meestal rond middernacht.
Ik heb me er dan maar bij neergelegd, alles uitgedaan en gaan slapen.
Het is geen leven meer zo.
Het rare is dat hij 's avonds zo is, door de dag doet hij ook raar maar niet naar het agressieve.
Dinsdag hebben we een afspraak bij het O.C.M.W. omdat opname veel duurder is dan het pensioen.
De opname om een plaats te hebben weten ze niet hoelang dat duurt. Dat kan 3 à 4 maanden duren.
Die tijd heb ik dan om de kleindochter, die veel komt, te verwittigen en om nog langs te gaan met Romeo bij zijn zussen.
Gisteravond hebben wij voor het eerst dit jaar gegeten;
Verse Asperges, Gebraad, Gekookte Aardappels.
De foto van deze hond was onze vorige een American Stafford.
Gisteren ben ik met onze dochter gaan inlichtingen nemen en inschrijven voor een sociale woning.
Vermoedelijk zal het nog lang duren, want volgens die heer zijn er nog 700 wachtenden voor ons.
Hij heeft ons wel ingeschreven voor drie mogelijkheden waarvan een optelt volgens noodzaak en niet volgens nummer zoals gewoonlijk. Hoe meer je mankeert hoe rapper je binnen raakt.
Met Romeo zijn ziekte en artrose aan mijn knie hoop ik daar vlugger binnen te geraken omdat die woningen zijn aangepast aan de noden van 60+.
Dat zou volgens hem ook vlugger gaan.
Ik ben ook inlichtingen gaan nemen om Romeo te laten opnemen, we moeten nog wat papieren in orde brengen omdat de prijs van zulke opname veel hoger is dan zijn pensioen en ikzelf tenslotte ook nog moet kunnen leven.
Indien hij opgenomen wordt mag hij onder begeleiding altijd een dag weg zodat we nog altijd bezoeken kunnen afleggen.
Graag zou ik in het kort op bezoek gaan bij Romeo zijn zuster in de Ardennen en nog naar zijn zuster in Brussel.
Het was eigenlijk een lange vermoeiende dag maar ook een beetje ontspannend, want tussen twee bezoeken door hadden we tussen de middag 2 uren tijd en zijn ondertussen gaan Chinees eten.
Mijn dochter trakteerde.
Gisteren avond begon de miserie van de salontafel weer. Waarom? Ik weet het niet die staat er al 15 jaar!!!!!
Het wordt echt teveel. Ik ben altijd een optimist geweest maar hiervan krijg ik het zelf moeilijk.
Het is nu 10U50, hij is juist wakker maar de salontafel mag nog niet terug hoor.
Gisterenavond hebben wij een boterham met smeerkaas gegeten omdat Romeo in het dagcentrum 's middags warm eten krijgt en ik Chinees ben gaan eten.
Het is al enkele dagen dat ik niet meer geschreven had, gisteren had ik een lang verhaal geschreven en enkele foto's erbij gezet, maar die waren te zwaar en ik was alles kwijt. Ik probeer opnieuw maar heb de foto's kleiner gemaakt.
Woensdag 28 maart was ik jarig, mijn dochter had voor enkele verrassingen gezorgd, een mooie mand narcissen, een kaart met een stuk chocola in, en een bon om samen te gaan eten in "De wereld is klein" in Varsenare.
Zij heeft Romeo zijn haar terug wat deftig gesneden met de tondeuse, nu is het een coupe zoals bij de para's. Het kon niet anders omdat hij met de schaar zo kort stukken had uitgesneden.
Vrijdag j.l. hebben wij een echte lange wandeling gemaakt in Koksijde. Een stuk van de grote baan, zo langs de zee en verder de hele winkelstraat op en af.
Heel op ons gemak, het was lang geleden dat we zo een lange wandeling hadden gemaakt.
In Koksijde staat een nieuw kunstwerk, ik kon geen naam van het kunstwerk of kunstenaar vinden, daarom deze foto.
Zaterdag was het de bedoeling om terug hetzelfde te doen maar tot onze verrassing was de winkelstraat helemaal afgesloten en was er over de gehele straat bloemenmarkt. Gezellig was dat, die bloemen die zo goed ruiken en het weer zat mee. Randanimatie was er ook. dat kan je op de foto's zien. Het was een gezellige namiddag.
Onze kleindochter was op bezoek en die kon haar ogen niet geloven van haar Bompa. Broeken aan, broeken uit drie over elkaar. Ik kon het niet op mijn vingers tellen, hoe dikwijls hij het gedaan heeft. Hij had het erg. Hetzelfde was het met zijn schoenen, aan, uit, aan, uit, aan ........
's Avonds begon de salontafeldans weer. gelukkig was onze kleindochter al naar boven, want Romeo wordt dan wel redelijk agressief.
Zondag ging het redelijk kalm, maar gisteren was het heel erg. De salontafel moest er weer aan geloven, hij zei hetzelfde zoals altijd; Een tafel dient om te eten, ik ga hier mijn nek niet over breken, maar toen zei hij agressief als ge ze nog een keer terug zet breek ik jouw nek, rotzak. Sorry voor het woord, maar zo is het letterlijk. gezegd.
Ik ben er nu echt ernstig over aan het denken om hem te laten opnemen, want wat als het nog erger wordt?
Vanaf verleden week gaat Romeo twee maal per week naar het dagcentrum, dinsdag en vrijdag.
Vrijdag was voor mij een ietwat ontspannende dag, ik heb goed kunnen kuisen, bijna heel de gelijkvloers.
De kleine margrietjes plukt Romeo uit de tuin.
Vandaag dinsdag gaan we inlichtingen nemen en eventueel inschrijven voor een sociale woning. Hopelijk komt dat ook in orde. Gelukkig heb ik mijn dochter voor al die rompslomp van papierwerk, opzoeken en afspraken maken.
Gisteravond hebben wij lekker gegeten; Kastanjechampignons met gesneden kippenfilet in een pikant tomatensausje en gekookte aardappelen. Leeeeekker. Er gaat toch niets boven je eigen potje, restaurant is plezant voor zo nu en dan maar ik eet het liefst thuis of bij familie.
Deze week heeft Romeo het echt uitgehangen naar de agressieve kant.
De salontafel had het weer gedaan, dat is al enkele keren deze week. Dan zit hij op de zetel, zet zijn voeten tegen de salontafel en duwt ze met macht weg dat ze twee meter verder vliegt. Zijn woorden zijn ; Ik ga mijn nek niet breken voor jou, een tafel is om te eten en niet voor mijn nek te breken, al staat die er al 500 jaar. of nog erger; als ge ze terug zet zult ge wat beleven. Zijn woorden hebben dan ook een agressieve ondertoon.
Ik ben zo al enkele tassen kwijt. Ik moet dat dan direct bijeen vegen voor de hond zijn poten zodat hij er niet op trapt.
Nogmaals, ik wil Romeo zo lang mogelijk thuis bij mij houden, maar ik denk dat het zo niet lang meer kan duren. Ik wil niet iedere avond met schrik zitten. Het rare is dat hij dat alleen 's avonds heeft. Misschien is dat omdat ik, volgens het weer, te gaan wandelen aan de kust of te winkelen.
Vanaf nu gaat hij twee dagen per week naar het dagcentrum, dinsdag en vrijdag, dan zitten er iedere keer enkele dagen tussen dat ik, zoals nu aan de PC kan zitten en kuisen.
Romeo is een beetje geminderd met zijn baard af te scheren, maar nu heeft hij iets anders gevonden, een schaar.
Toen hij uit de badkamer kwam kon ik het niet geloven, hij had plukken haar afgeknipt.
Je kan het komisch bekijken en denken dat hij een punkkapsel heeft of minder, dat hij een chemokuur volgt (wat dus niet waar is) en plukken haar verliest.
Met deze actie had ik ook een beetje schrik en vraag me dan af of hij geen gevaar wordt voor zichzelf.
Morgen komt onze dochter zijn haar terug bijwerken, zo goed het kan.
Er zijn nog dingen hoor die ik niet wou schrijven maar toch ga doen nu.
Zo heeft hij al drie maal zijn grote boodschap achter gelaten op de koer, Daar staat (als tussenmuur) een metalen kast en daarachter had hij het gedaan. Ik moet zeggen dat ik het verschrikkelijk vind om zoiets te moeten opkuisen maar kan het ook niet laten liggen.
Ik weet wat mensen zullen denken, de hond, neen, ten eerste gaat die altijd op dezelfde plaats en ten tweede, het was veel te veel voor de hond.
Ik heb gisterenavond ontdekt waarom Romeo de avond voordien agressief was.
Hij liet de hond buiten, in de tuin en onverwachts kwam ik de keuken is.
µGroot was mijn verbazing toen ik Romeo met een fles alcoholische drank aan zijn mond zag.
Enkele dagen ervoor had hij ook gedronken en toen had ik al mijn drank weg gedaan, behalve enkele flessen, de duurste. Ik dacht van deze te houden omdat je enkele flessen toch kan in 't oog houden. Verkeerd van mij, maar nu is alles echt weg.
Als er iemand op bezoek komt en iets straffer wil drinken zal die persoon het zelf moeten meebrengen zolang Romeo nog thuis is.
Het wordt alsmaar moeilijker om alles in 't oog te houden of achter slot en grendel te zetten.
Op lange duur weet je zelf niet meer waar alles ligt.
Toen ik gisterenavond aan het koken was stond hij zoals gewoonlijk dicht bij mij. Hij leunde tegen het gasfornuis met een propere schoteldoek in zijn hand, je weet zeker al wat er gebeurde.
Jah, Die vod vloog in brand.
Gelukkig dat ik daar was en het direct in 't oog had.
Je kan mensen met Alzheimer echt niet alleen laten.
Deze morgen kwam hij weer met onze huwelijksfoto in kader. Dan moet ik die vastnemen en zeg ik dat het ongeveer al 55 jaar geleden is.
Gisteren en vandaag heb ik veel postkaarten via postcrossing ontvangen.
Dinsdag;
1 van Duitsland, 1 van Tsjechië, 2 van USA en 1 van Canada.
Vandaag woensdag;
2 van Duisland,1 van New Mexico, 1 van Nederland.
Het is plezant vooral de mooie postzegels. Van USA was er een zegel van President John Kennedy en een van Alzheimer. Die vond ik heel speciaal vooral omdat niemand in die club weet dat mijn man Alzheimer heeft. America heeft heel mooie postzegels vooral van geschiedkundige figuren, mensen die iets voor USA betekent heeft.
Hij was al de hele dag lastig en weer heeft hij zijn scheermachine kapot gemaakt. Hoe hij het doet weet ik niet maar hij steekt iets van binnen uit naar buiten door de bescherming van de ronde scheermesjes, zodat het een gat is en langs buiten een grote braam.
Hij scheert zich daarmee, met het gevolg dat heel zijn kin open wonden heeft.
Ik heb het nog maar eens weggesmeten en heb al een nieuwe. Gelukkig kun je in "Action" goedkoop kopen wan ieder scheerapparaat gaat maar enkele maanden mee.
Ik heb hem gezegd dat hij het nog één maal per dag kan gebruiken. Ik stop het weg.
Zijn haarcoupe juist van hetzelfde, daar gaat hij met zijn scheerapparaat over en het steekt langs alle kanten.
Ik moet onze dochter nog eens vragen om zijn haar met de tondeuse bij te werken dat het heel kort is.
Gisterenavond laat rond 23U00 (denk ik) liet ik de hond in de tuin en ik hoorde een abnormaal geluid uit de living komen.
Romeo had het salontafel op een nogal heftige manier naar de andere kant geschoven. Hij heeft ze zeker 6 maal verhuisd en ik iedere keer terug gezet.
Dat was de eerste keer dat hij toch wel agressief was en riep "Als ik mijn nek breek ga ik niet meer werken"
Werken??????? Hij is al 18 jaar op pensioen.
Na al dat gerommel gingen we dan toch slapen en toen ik "slaap wel" zei kreeg ik als antwoord "kus mijn kl?ten"
Toen ik het hem vertelde deze ochtend kon hij het niet geloven.
Weten die dan echt niets meer!!!!
Deze morgen zijn ze Romeo met patiënten vervoer komen halen.
Die waren ongeoorloofd laat. Het was 09U30 terwijl er op de papieren staat rond 08U45. Dat het kan schommelen dat weet ik. Op de baan is het niet elke dag hetzelfde.
Toen ik aan de chauffeur zei, het is laat, kreeg ik zelfs geen antwoord. Van vriendelijkheid gesproken!!!!
Nu is mijn vrije dag bezig, ik had het nodig na gisteren. Na mijn verhaal ga ik even bij onze hond zitten en dan kuisen.
Ingeval Romeo zou agressief worden en blijven zie ik het niet meer zitten om mantelzorger te blijven. Ik zeg nog, ik wil Romeo zo lang mogelijk thuis houden, maar wel zo dat ik geen angst moet hebben.
Soms is hij ook heel lief hoor.
Geen bloem is veilig als Romeo passeert.
Eerst waren het sneeuwklokjes, nu, krokusjes en paasbloemen. Hij plukt die en geeft die aan mij.
Als hij met de hond speelt in de living en hij komt voorbij de kast, neemt hij onze trouwfoto vast, wrijft er met zijn vinger over en laat ze aan mij zien.
Het enige dat hij nog in zijn schuifje houd, (al de rest heeft hij weg gedaan) zijn kleine oude foto's van onze drie kinderen, onze trouwfoto, een foto van mij +- 55 jaar geleden, een van hem toen hij bij het leger para was en een van onze hond.
Deze foto's neemt hij regelmatig vast om te zien en dan geeft hij ze aan mij om ook te zien. Je ziet wel dat hij dan aangedaan is.
Dat zijn dan nog mooie momenten waarvan je ziet wie er belangrijk is in Romeo zijn leven.
Romeo heeft ook voor Alzheimer zich niet kunnen neerleggen bij het ouder worden.
Romeo heeft één keer wakker geweest om zich goed te dekken, hij had het koud.
Vrijdag was er in "De Zonnebloem" in Veurne een ontbijt om te mantelzorgers een hart onder de riem te steken.
Wel, dat is goed gelukt.
Het was voor ons de eerste keer dat wij aan zoiets deelnamen en het is zeker voor herhaling vatbaar.
Alles was daar, verschillende koffiekoeken, allerhande pistolets of ovenkoeken, croissants, hesp, kaas, verschillende soorten boter, alle soorten zoet beleg, speculaas, cakejes, koffie, chocomelk, alle soorten fruit. Ik zal zeker nog dingen vergeten zijn want je mocht aan iets denken en het was daar.
Het was een dikke proficiat voor de mensen die het georganiseerd hebben. Het is zeker voor herhaling vatbaar.
De tafeldekking bracht bij mij nostalgische gedachten naar boven.
Wij hebben vroeger ook vele feesten georganiseerd en de tafels werden ook zo aaneen gezet.
Van alles hebben wij gedaan; Valentijn, Moederdag, Franse avond, Zigeuneravond enzovoorts.
Nieuwjaar, dat was een specialleke, zowel de voorbereidingen, garneringen, mis en plats, en het opdienen.
Hard werken maar in de sfeer van feestdagen voelt ge U ook zo.
Als ik iemand kwets met een foto, laat het me weten en ik verwijder ze.
Dit is de tweede poging. Ik had mijn verhaal opgeschreven en niet gesaved omdat het nog niet helemaal klaar was. Mijn pc is dan in slaapstand gegaan en ik heb er niet bij stil gestaan dat alles dan weg zou zijn. Spijtig, nu moet ik helemaal opnieuw beginnen.
Dinsdag jongstleden zijn we op bezoek geweest bij mijn schoonzuster in Brussel. Ik probeer vanaf nu regelmatig naar een van zijn twee zussen op bezoek te gaan zolang Romeo hen nog erkent.
Op de baan was het goed rijden, we zijn om 10U00 vertrokken en aangekomen rond 12U00. Het was net of er alleen goede chauffeurs aan het rijden waren. Het was heel druk en toch voelde ik het veilig aan.
Groot was onze verbazing toen we aankwamen dat haar oudste zoon en zijn vrouw ook op bezoek waren. Die had al eens op FB geschreven dat hij er ook eens zou zijn en nu was het zover. Wij waren echt blij, het is altijd gezellig bij de familie.
Het eten, dat was ook een verrassing:
Jaren geleden toen ik de eerste maal ging kennismaken met Romeo zijn zuster had zij lamsbout gemaakt. Ik had dat nooit gegeten dus haalde ik mijn neus op. Ik moet eerlijk bekennen dat het toen heel lekker was. Met veel lookteentjes in de bout, lekker.
Na de begroeting met iedereen was er;
Aperitief;
Gevulde pech;
Lamsbout, witloof, gekookte aardappelen;
Chocolademousse en koffie.
Na veel bijpraten en lachen was er nog rijsttaart, koffie en pralinen.
Het was eigenlijk een eetfestijn met aangename conversaties en mensen.
Voor we vertrokken rond 16U30 wilde ik dat Romeo nog naar het toilet ging, want het is toch een nog ongeveer 2 uur rijden.
Romeo ging naar het toilet en ik praatte nog wat met de familie maar toen ik vond dat hij zolang weg bleef ging ik zien, Romeo had zich helemaal ontkleed en zat naakt op het toilet.
Ik denk, met het zien van dat wit bad dat hij aan het bad in het dagcentrum dacht, en zich dus ontkleedde om erin te gaan.
Ik denk dat, anders heb ik er geen verklaring voor.
Na alles dus terug in orde te hebben zijn we dus terug vertrokken, de weg was even goed alleen de ring van Brussel, daar was de spits natuurlijk al bezig, daar was het stapvoets rijden. Rond 19U00 waren we thuis.
De hond was weer zo blij dat we thuis waren. Men mag zeggen wat men wil maar een dier in huis is een rijkdom die je hebt, zij geven onvoorwaardelijke liefde.
Ben je mooi of lelijk, dik of dun, klein of groot, oud of jong, eender wat, voor dieren heeft dat geen belang, die liefde is echt.
Deze week heeft Romeo wel enkele malen zoals gewoonlijk de dag met de nacht verwisselt en het gebeurt altijd rond 16U00 en 04U00. hoe raar het ook klinkt.
Rond 16U00 trekt hij dan ineens de draperie dicht, want het is slapen tijd en om 04U00 's nachts staat hij op, doet zijn schoenen aan en vraagt naar waar wij gaan. Soms staat hij dan op, steekt het licht aan en zegt; wij zijn thuis.
Ik blijf het een rare ziekte vinden.
De laatste twee nachten, daar wil ik voor tekenen. Hij heeft die nachten helemaal door geslapen, Zaaaaaaaaalig was dat.
Volgende maand gaan we naar zijn zuster in de Ardennen. Die trip is eens zo lang en omdat we onze hond hebben is het voor ons geen optie om ergens te overnachten en hem alleen te laten. Dat kan ik niet.
Alcohol, wat brengt dat met zich mee. Ik heb in de keuken een open barkast staan, die staat vol met van alle alcoholische dranken die wij in de loop der jaren gekregen en gekocht hebben.
Daar wij niet echt drinkers zijn heb ik daar met Romeo zijn ziekte niet aan gedacht dat hij daar altijd aan kan. Het valt niet meteen op dat hij daar iets aanvangt omdat de hond zijn snoepjes ook in die kast liggen.
Het had bij mij een belletje moeten laten rinkelen omdat daar in dat hoekje lege colaflessen en fruitsapflessen stonden op verschillende tijdstippen die ik er niet gezet had. Nooit heb ik maar een seconde gedacht dat Romeo van de alcoholische dranken zou drinken omdat hij niet drinkt, sporadisch ja, als het een verjaardag, kerst enzovoorts feest is.
Ik weet niet wat hij gedronken heeft want die flessen worden bijna niet gebruikt laat staan dat ze gemarkeerd zijn. Dus, ik weet het niet, een fijt is dat hij niet meer kon spreken of op zijn benen staan.
Ik heb hem geholpen om in de zetel te gaan liggen maar wat later wou hij naar het toilet, weer ben ik mee gegaan om de deuren te openen en het licht aan te steken
Op een gegeven moment, voor hij op het toilet had geweest lag hij ineens op de grond. Ik kreeg hem niet recht met alle moeite geprobeerd, maar het ging niet op geen enkele wijze.
Je kunt al denken wat, ik heb als laatste redmiddel mijn oudste zoon gebeld, die is direct gekomen, maar dan moest hij nog naar het toilet.
Hoe zat hij ook was en Alzheimer patiënt is, was hij geneerd om zijn broek uit te laten doen. Hij houde zijn slip vast voor zijn piemeltje. Dus, dat wist hij dan toch, zo fier was hij nog. Uiteindelijk heb ik, terwijl mijn zoon hem vast hield een andere slip en piamabroek aangedaan.
Mijn zoon heeft hem dan naar de zetel gebracht zodat hij terug kon liggen.
Gelukkig dat mijn zoon niet te ver woont en altijd direct paraat als het nodig is. Toen hij naar huis ging heeft hij me op het hart gedrukt om te telefoneren als er iets is, eender welk uur.
Op deze punten ben ik blij met al mijn kinderen en ook mijn schoondochters.
Nu ligt hij goed te slapen maar heeft ondertussen wel al wakker geweest, ik heb de tv uit gezet en zit hier in het donker aan de pc mijn verhaal te schrijven.
In de keuken leg ik het fruit uit het zicht omdat Romeo heel de tijd ligt appelsienen te pellen, bananen die nog helemaal groen zijn te pellen.
Hij mag alles hebben maar met mate.
Ik had daar ook mango's gelegd die nog wat moesten rijpen, je weet het.
Ik was aan het koken en zoals altijd stond Romeo achter mijn rug te zien. Ik ga even naar de living om te tafel te dekken en toen ik terug in de keuken kwam, was hij al de 2de mango aan het pellen. Toen ik vroeg wat hij aan het doen was, zei hij, petatten aan 't schellen. Twee mango's weg want ze waren niet rijp en als je dat laat liggen worden ze bruin.
Vandaag was mijn jongste zoon jarig, spijtig als we zo moeten telefoneren, want door de dag werkt hij dus we bellen hem 's avonds, toe het kwaad met de alcohol was geschied.
Een Alzheimer patiënt in huis hebben is een full time job.
Toen Romeo daar lag en ik hem nog probeerde recht te helpen heb ik echt aan de verzorgers in tehuizen moeten denken. Het is dan ook normaal dat ze andere methodes gebruiken zoals Pampers, medicijnen om regelmatig naar het toilet te gaan zodat ze geen diarree krijgen. Als ik dit nu allemaal zie en meemaak denk je toch helemaal anders aan de verzorgers/verpleging.
 "Embarassed"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
