Ik ben er weer. 

Mijn jongste zoon had zijn gezinnetje bij en als je ze al enkele maanden niet gezien hebt doet dat goed.

Mijn zoon is gelukkig met zijn gezinnetje, dat zie je zo, hij heeft dan wel een vrouwtje zoals hij een nodig had. Mijn kleindochter is een echt mooi meisje met( mooi blond haar met bekken.

Ik weet wel dat een grootmoeder haar kinderen en kleinkinderen altijd de mooiste en de beste vind, maar ik meen het wel echt. 

Mijn oudste zoon deed terwijl dringende klusjes.

Ik had een bevroren leiding, gelukkig was het maar de waterdarm naar de wasmachine die bevroren was

Het slot van onze voordeur zat vast die heeft hij kunnen repareren zonder extra kosten, de deur gaat nu zo gemakkelijk, dat ik twijfelde of het wel sloot. Ik heb enkele keren geprobeerd en ja hoor, het slot gaat nu vanzelf

Vandaag is hij geweest om een nieuwe darm aan te sluiten en dezelfde avond heb ik gebeld om te komen omdat Romeo soms de deur van de living op slot doet langs de kant van de living en dan krijg ik ze langs de keuken niet open. Ik ben bang dat Romeo niet meer weet hoe hij het moet open draaien en ik langs de andere kant niet kan helpen. Hij komt vandaag voor de 2de keer naar ons om te zorgen dat Romeo de deur niet meer kan op slot doen. 

Ik ben eigenlijk een gelukzak met zulke kinderen en schoondochters want zij moeten toch ook elke keer akkoord zijn.

 

Deze nacht was het weer van da!!! 

Rond 3U00 hoor ik de velcro van zijn schoenen. Ik vraag wat hij aan het doen is en het antwoord was heel simpel, "ik doe mijn schoenen aan!!! 

Romeo moest ze van mij terug uit doen omdat het nog te vroeg is en nog nacht. 

Rond 5U00 hoor ik hem weer, toen ik vroeg wat er was, was zijn antwoord; ik ga opstaan.

Voor mij was het normaal dat we nog wat bleven slapen. Uiteindelijk heeft Romeo geslapen tot iets na 9U00. 

Wij zijn in pensioen en moeten niet zo vroeg op. 

Dat was beter, toen hij wakker werd, stond zijn ontbijt en warme koffie klaar samen met zijn medicamenten.

Voor iedereen, (denk ik) moet het vervelend zijn als de Alzheimer patiënt dag en nacht niet meer uiteen kennen, het is voor ons moeilijk te begrijpen omdat dag licht is  en nacht donker.

Wij zien dat natuurlijk ook aan het uur, maar daar letten zij niet op. 

Tijdens de dag gaat het redelijk goed. 

Gisterenavond laat hadden we pech. 

Ik ging naar de badkamer die op het gelijkvloers is en ik dacht water te horen lopen.

En ja hoor, ik ging naar de garage en van onder het wasmachine liep het water volop.

Gelukkig had ik mijn bad te vol laten lopen en had ik er 3 emmers uitgeschept. Dus we konden wel het wc doorspoelen. 

Mijn oudste zoon heeft vanmorgen gezorgd dat we terug water hadden. 

Wij hadden geluk, het was de waterdarm naar het wasmachine die bevroren was. We hebben dus geen kosten aan de waterleiding. 

Deze nacht was super, eindelijk gerust kunnen slapen. 

Helemaal gerust ben je natuurlijk nooit. Het minste dat je hoort gaan je ogen open. Maar toch voor veel nachten zoals vannacht wil ik tekenen. 

Gisteren was onze dochter op bezoek ze kwam haar nieuwe wagen tonen die ze gekocht heeft. Mooi en groot. Het is goed gevoel als je ziet dat je kinderen vooruit gaan. 

Ik denk dat het vandaag weer geen wandelweer is, het is overtrokken, heel koud (nu -5°C) en er viel wat poedersneeuw. Om te wandelen is dat nog niet zo erg, maar die sterke wind, dat is teveel. 

Gisteren heb ik via "Postcrossing" 3 postkaarten ontvangen, een van Nederland, 1 Van Duitsland en 1 van Rusland. 

Is een leuke hobby, toch zeker wel als je niet echt meer weg kan, dan moet je wel andere bezigheden zoeken. Je verzamelt mooie kaarten, postzegels en soms hou je er een vriend/in aan over. 

Ik heb enkele dagen niet meer geschreven omdat mijn kleindochter er was in het weekend. Jah, dan is mijn laptop in gebruik door haar. 

Gisterennacht was Romeo onrustig, enkele keren opstaan, gaan liggen.

Om 4U30 ongeveer werd hij voor de laatste keer die nacht wakker, stak het groot licht aan en zei dat hij honger had. Ik ben dan boterhammetjes gaan smeren en een decafeïne koffie gemaakt.

Als hij dat op had ging hij liggen en viel hij uiteindelijk in slaap. 

Gisterenavond vroeg hij of ik wist waar onze ouders woonden. De mijne en ook die van hem zijn al lang overleden. Ik vertel dan dat die van hem in de Ardennen liggen en waar die van mij. 

Dinsdag is een beetje mijn rustige dag omdat hij dan naar het dagcentrum gaat. Er moet daar iemand zijn (ik noem haar maar Ria) hij vroeg of ik die kende. Neen, ik ken die niet. Dan  vroeg hij of onze dochter Ria noemde. Neen, zij heet zo niet. 

Deze nacht was redelijk  rustig.

Het is moeilijk te begrijpen dat iemand dag en nacht niet kan onderscheiden, soms doet hij in de namiddag, bij klaar lichte dag, de draperie dicht omdat we moeten gaan slapen en dan zoals gisterennacht dat hij honger heeft, is het dus voor hem dag.

Alhoewel wij iedere avond warm en vers gekookt eten, behalve dinsdag omdat hij dan in het dagcentrum gekookt eet 's middags. 

Ik merk wel dat Alzheimer patiënten een vaste structuur moeten hebben thuis.

Bij ons is dat; 's morgens boterhammetjes of sandwiches met choco en koffie voor hem.

's Middags; Boterhammen met een verse tas soep of met vleeswaren of kaas en koffie. 

's Avond; warm en vers gekookt; aardappeltjes, vlees en groenten. 

Als wij ergens zijn en 's middags gekookt eten, (wat voor mij een feest is, vooral als ik bij mijn schoonzusters kom. Zij houden altijd rekening met wat ik graag eet en ik dan die dag niet kook) Als we dan thuis komen bak ik enkele eieren, dat eet Romeo ook nog graag. 

Romeo doet ook veel na, als we auto rijden en ik neem mij gordel, pakt hij die van hem ook. Doe ik hem uit, hij ook.

Ga ik koken is hij altijd te dicht bij mij in de keuken. Ik heb graag dat hij is waar ik hem kan zien zodat hij niets aanvangt. Hij staat dan altijd vlak achter mijn rug, een beetje onveilig vind ik.

Als we 's avonds tv zien speelt hij een beetje met de hond rond de tafel, maar soms staat hij stil, te zien naar mij vanuit een donker hoekje en dat heb ik niet graag. Het geeft me een onveilig gevoel. Alhoewel hij nooit iets gedaan heeft of gewelddadig is, het is maar een gevoel bij mij. 

Ik voel me dan ook soms echt moe en moet moete doen om bij tv mijn ogen open te houden. Maar, ik kan niet gaan liggen voor hij het doet. 

Het is natuurlijk niet altijd kommer en kwel, wij gaan met mooi weer dikwijls wandelen aan zee, op de dijk of in de winkelstraat. Wij doen ook samen de boodschappen, Romeo rijd met het winkelwagentje en ik vul het. 

Thuis laad hij de zakken mee uit de wagen en leegt ze mee, maar legt alles op tafel omdat hij niets meer weet liggen. Ik sorteer alles dan.

Ga ik afwassen, komt hij altijd afdrogen, nadien zet ik dan alles op zijn plaats. 

Dat zijn dingen die hij blijft doen alsook het vuil van onze hond opscheppen uit de tuin en weg doen. 

Romeo wil ook al een paar weken het gazon maaien, maar dat kan natuurlijk nog niet, maar dat beseft hij niet meer.