Ik heb enkele dagen niet meer geschreven omdat mijn kleindochter er was in het weekend. Jah, dan is mijn laptop in gebruik door haar.
Gisterennacht was Romeo onrustig, enkele keren opstaan, gaan liggen.
Om 4U30 ongeveer werd hij voor de laatste keer die nacht wakker, stak het groot licht aan en zei dat hij honger had. Ik ben dan boterhammetjes gaan smeren en een decafeïne koffie gemaakt.
Als hij dat op had ging hij liggen en viel hij uiteindelijk in slaap.
Gisterenavond vroeg hij of ik wist waar onze ouders woonden. De mijne en ook die van hem zijn al lang overleden. Ik vertel dan dat die van hem in de Ardennen liggen en waar die van mij.
Dinsdag is een beetje mijn rustige dag omdat hij dan naar het dagcentrum gaat. Er moet daar iemand zijn (ik noem haar maar Ria) hij vroeg of ik die kende. Neen, ik ken die niet. Dan vroeg hij of onze dochter Ria noemde. Neen, zij heet zo niet.
Deze nacht was redelijk rustig.
Het is moeilijk te begrijpen dat iemand dag en nacht niet kan onderscheiden, soms doet hij in de namiddag, bij klaar lichte dag, de draperie dicht omdat we moeten gaan slapen en dan zoals gisterennacht dat hij honger heeft, is het dus voor hem dag.
Alhoewel wij iedere avond warm en vers gekookt eten, behalve dinsdag omdat hij dan in het dagcentrum gekookt eet 's middags.
Ik merk wel dat Alzheimer patiënten een vaste structuur moeten hebben thuis.
Bij ons is dat; 's morgens boterhammetjes of sandwiches met choco en koffie voor hem.
's Middags; Boterhammen met een verse tas soep of met vleeswaren of kaas en koffie.
's Avond; warm en vers gekookt; aardappeltjes, vlees en groenten.
Als wij ergens zijn en 's middags gekookt eten, (wat voor mij een feest is, vooral als ik bij mijn schoonzusters kom. Zij houden altijd rekening met wat ik graag eet en ik dan die dag niet kook) Als we dan thuis komen bak ik enkele eieren, dat eet Romeo ook nog graag.
Romeo doet ook veel na, als we auto rijden en ik neem mij gordel, pakt hij die van hem ook. Doe ik hem uit, hij ook.
Ga ik koken is hij altijd te dicht bij mij in de keuken. Ik heb graag dat hij is waar ik hem kan zien zodat hij niets aanvangt. Hij staat dan altijd vlak achter mijn rug, een beetje onveilig vind ik.
Als we 's avonds tv zien speelt hij een beetje met de hond rond de tafel, maar soms staat hij stil, te zien naar mij vanuit een donker hoekje en dat heb ik niet graag. Het geeft me een onveilig gevoel. Alhoewel hij nooit iets gedaan heeft of gewelddadig is, het is maar een gevoel bij mij.
Ik voel me dan ook soms echt moe en moet moete doen om bij tv mijn ogen open te houden. Maar, ik kan niet gaan liggen voor hij het doet.
Het is natuurlijk niet altijd kommer en kwel, wij gaan met mooi weer dikwijls wandelen aan zee, op de dijk of in de winkelstraat. Wij doen ook samen de boodschappen, Romeo rijd met het winkelwagentje en ik vul het.
Thuis laad hij de zakken mee uit de wagen en leegt ze mee, maar legt alles op tafel omdat hij niets meer weet liggen. Ik sorteer alles dan.
Ga ik afwassen, komt hij altijd afdrogen, nadien zet ik dan alles op zijn plaats.
Dat zijn dingen die hij blijft doen alsook het vuil van onze hond opscheppen uit de tuin en weg doen.
Romeo wil ook al een paar weken het gazon maaien, maar dat kan natuurlijk nog niet, maar dat beseft hij niet meer.
Gisterenavond was ik tv aan het zien en hoopte op een rustige avond zoals de laatste dagen gat, maar het moest er een keer van komen dat het moeilijker gaat.
Romeo ging liggen, stond recht, nam zijn schoenen, deed zijn peignoir uit, terug aan, ging liggen enzovoorts. Wij zijn uiteindelijk om 00u30 gaan liggen, omdat ik zei dat alles, tv en het licht, uitging en we gingen slapen.
Hij heeft dat begrepen.
Ik heb nog wat wakker gebleven en in het donker aan het luisteren geweest of hij niets deed, maar neen, het was wat later als normaal dat we onze ogen sloten, maar al bij al een goede avond.
Het was wel vermoeiend, nu is het 8u00 en slaapt hij nog goed natuurlijk.
Met broodjes moet ik oppassen. Als ik in de keuken koffie aan het maken ben of nog even bezig en ik kom terug in de living zijn alle, maar alle broodjes, pistolets of sandwiches helemaal plat gedrukt, en met volle macht hé. Je kan ze dan niet meer opensnijden omdat hij zo hard gedrukt heeft.
Een ding is zeker, die zieken hebben veel macht hoor.
Die broodjes zijn gelukkig niet verloren, wij hebben in de tuin veel vogeltjes en nu met de koude komen ze meer eten. Dat is ook nog plezierig om te zien. Er staan hier ook 2 vogelbadjes.
Deze middag komen de kinderen alle drie om over hun pa te spreken, ik zie er tegen op uitschrik dat er dingen gaan gezegd worden, zoals "naar een home voor Alzheimer gaan".
Indien hij dit begrijpt is het net of ik hem weg wil, en dat is zeker niet het geval. Integendeel, ik probeer hem juist zolang mogelijk hier te houden.
Mijn dochter heeft van alles opgezocht wat mijn rechten en plichten zijn als mantelzorg.
Ikzelf heb gelezen dat "Veurne" maandelijks 20 geeft voor een mantelzorg, niet veel, maar alle beetjes helpen.
Romeo is al enkele dagen en nachten rustig, wat niet wil zeggen dat het plezant is, neen, dat is het niet.
Ik let ook echt op de uren van zijn medicatie.
Romeo hoort alles, alhoewel hij niet goed hoort, als ik me beweeg is hij er. Zelfs als hij slaapt en ik naar het toilet ga, zit hij recht tegen ik terug ben. Ik ben heel stil hoor, maar niet stil genoeg.
De hond mag bewegen zoveel hij wil, daar reageert Romeo niet op.
Hij heeft nog andere trekjes, tegenwoordig staat hij altijd in donkere hoekjes te kijken. Zelf kan ik hem niet zien staan omdat hij een donkere peignoir draagt.
Als ik in de keuken kook, staat hij vlak achter mij wat eigenlijk niet echt een gerust gevoel geeft. Je bent tenslotte met hete potten en pan op het vuur bezig.
Alzheimer is een rare ziekte met rare trekjes, spijtig dat ze niets van medicatie vinden. Het is wel begrijpelijk want hetgeen weg is, is weg. De medicijn giganten zijn gestopt met onderzoeken, ze vinden niets tegen Alzheimer. Zoals we allemaal weten stoppen ze niet omdat ze niets vinden, maar omdat ze er niks aan verdienen. Als ze nog maar een schijntje van kans maakten om iets te maken waar ze miljoenen kunnen mee verdienen, zou het niet lang duren.
Gisterennamiddag hebben we even gaan wandelen langs het strand, maar dat was kort, de wind was zo koud dat het niet te doen was, nog even gewinkeld en terug naar huis dan maar.
Nu de zon al enkele dagen schijnt wil Romeo altijd maar het gras maaien, maar de tijd is daar nog niet voor en dat begrijpt hij niet.
Jaja, er zijn enkele dingen die hij wel goed onthoud, hij heeft altijd het gras gemaaid, de hond zijn vuil in de tuin opgekuist en de afwas afdrogen.
Dat zijn 3 dingen die hij nog altijd doet. Raar hé!!!
Als ik iets doe en hij heeft interesse, dan laat ik hem wel helpen hoe verkeerd hij het ook doet en heb ik soms 2 keer werk. Maar hij voelt zich dan misschien nuttig? Ik weet het niet, een feit is dat het beter is van een beetje bezig te zijn en niet de hele dag op de zetel en tv zien.
Toen verleden week onze dochter op bezoek was vroeg ik Romeo hoe ze noemde en hij wist haar naam niet.
Deze namiddag gaan we wat kuisen. Romeo mag mee stoelen verzetten, of de hond uit de weg houden als ik dweil, Met de hond is hij graag bezig en van met de hond te spelen wordt Romeo ook moe
Het is al enkele dagen geleden dat ik geschreven heb, dat is omdat het nu redelijk goed gaat met Romeo.
Ik heb nagedacht wat er kan verbeterd worden want ik deed ook fouten zoals de medicatie niet altijd op hetzelfde uur geven.
Ik heb wel echt bezig geweest om zijn medicatie op dezelfde uren te geven en dat helpt.
Ik gaf zijn pillen te laat en dan was Romeo al lastig aan het doen. Dat deed bij mij een belletje rinkelen, ik geef nu zijn medicatie voor "Alzheimer" om 16u00 en zijn slaapmedicatie om 21u00.
Dat ik het verkeerd deed kwam omdat 2 verschillende specialisten van Alzheimer andere uren gaven, de ene zei 's morgens en de andere 's avonds en dat begrijp ik ook niet. Ik doe het nu zoals ik ondervonden heb dat het beste is voor hem en voor mij.
Om te slapen hetzelfde, vroeger gaf ik die medicatie aan hem als ik ging slapen, de ene keer 23u00, dan weer 22u00 dan was het weer 00u00, het was volgens wat ik graag zag op tv. Nu let ik echt op het uur en hou me daarbij, 21u00.
Ik weet dat ik daar nonchalant in was maar dat is verleden tijd. Als het uur zo belangrijk is moet ik me daar aan houden.
Met dit goede weer probeer ik ook altijd te gaan wandelen met hem, vooral in de namiddag, en dat doet goed, Romeo is dan moe als hij thuis komt, maar is ook frisser van geest, niet genezen hé, dat zou te gemakkelijk zijn. Maar we halen de winkelzakken uit de auto, sorteren dat, leggen het op zijn plaats.
Het sorteren kan Romeo niet meer, hij weet de simpelste dingen niet meer liggen.
Als we afwassen; ik was af, Romeo droogt af.
Hij weet niets meer liggen, het bestek legt hij opeen en ondereen in de schuiven of de verkeerde schuiven. De grote stukken kan hij zelfs aan de muur niet meer op zijn plaats hangen, zoals pollepels, vleesvork, schepspaan, broodplankjes, dat kun je zien waar die hangen toch is het altijd verkeerd.
In het begin maakte ik me kwaad, maar ondertussen besef ik dat het geen zin heeft, dus, na de afwas leg en hang ik alles terug op zijn plaats. Twee keer werk maar hij is wel bezig geweest.
Wat heeft dat goed gedaan, ik heb de hele nacht kunnen slapen. Romeo heeft de hele nacht geslapen en rustig geweest. Hopelijk komen er zo nog vele nachten.
Vrijdag heb ik bericht gehad dat de mantelzorg goed gekeurd is en ik er recht op heb vanaf april. De eerste keer wordt gestort op 25 april en is 130. Ik ben er blij mee want alle beetjes helpen.
Deze voorbije nacht was weer een nacht om vlug te vergeten.
Tot 4u30 heeft het geduurd voor we gingen slapen. In die tussen tijd heeft Romeo, nog 2 keer gegeten, iedere keer 4 sneden brood met choco en 3 keer koffie moeten hebben. Dat was dus na het gekookt avondeten.
Het is echt zwaar soms, maar je hebt heel je volwassen leven samen geleefd met goede en slechte tijden, 3 kinderen groot gebracht en nu kan ik het niet over mijn hart krijgen om hem al naar een tehuis voor Dementen te brengen. Het doet me denken aan groot huisvuil dat je buiten zet.
Ik weet dat het toch zal komen hoor, maar ik ga eerst al beginnen met 2 dagen in het dagcentrum.
Zaterdag hebben mijn kinderen hier afgesproken om af te spreken hoe het in de toekomst verder moet.
Ik zie vooral uit naar mijn jongste zoon, zijn vrouw en kind, het is al even geleden dat we hem gezien hebben. Mijn schoondochter wou eigenlijk niet komen omdat ze dacht dat het tussen ons en de kinderen gaat, ik kan haar begrijpen, maar ik zou zo graag mijn kleinkind nog eens zien.
Het is enkele dagen geleden dat ik bij geschreven heb De rede daarvan is mijn kleindochter, met deze krokusvakantie is ze enkele dagen en nachten bij ons gebleven. Ja, als zij er is, wordt de pc gebruikt door haar, jah, waarom niet.
De hond is mijn man zijn grote favoriet, toch heb ik soms compassie met hem, hij moet spelen wanneer Romeo wil en niet omgekeerd. De hond wordt in april 9 jaar, nog niet heel oud, maar ook niet heel jong, De hond wil nog wel veel liggen. Snoep krijgt de hond van Romeo a volonté. Ik kop wel gezonde hondensnoepjes zoals gedroogde kip, dat mag hij heel graag. Toch hou ik het zoveel mogelijk in het oog, teveel is nooit goed.
Ik hoop dat de hond niet ziek wordt als Romeo het weet, want dan weet ik niet goed wat er gaat gebeuren, het is Romeo zijn grote liefde.
Mijn dochter is dinsdag langs geweest en gebleven tot Romeo van het dagcentrum thuis kwam. Ik vroeg of hij wist hoe ze heette en dat wist hij niet. Ik had dat gevraagd omdat hij de dag daarvoor vroeg hoeveel kinderen wij hadden, en of dat onze dochter de naam had van onze kleindochter.
Dat zijn zware dingen om te verteren, dan zie je wel dat Romeo achteruit gaat.
Als Romeo van het dagcentrum thuis komt en ik doe de deur open, zie je wel dat hij blij is. Romeo heeft 2 schuifjes in het salontafel, die hij altijd persoonlijk gebruikt heeft. Hij heeft alles wat daarin zat weg gedaan (ik heb dat nog hoor, maar op een andere plaats), behalve enkele foto's. Van alle drie de kinderen, van hemzelf als Para en .......onze trouwfoto. Die foto's neemt hij verschillende keren per dag vast, dan moet ik zien en zeg ik wie er op staat. Op de kast staat ook een trouwfoto, die neemt hij ook regelmatig vast en brengt ze naar mij om te zien.
Zolang hij dat doet wil ik hem ook niet naar een tehuis doen, het wil zeggen dat hij nog iets weet over ons.
Ik moet hier stoppen want terwijl ik aan de pc zit heeft hij zich helemaal klaar gemaakt om te gaan winkelen met jas, shawl en alles wat erbij hoort. Ik zit nog in mijn huispak.
Deze nacht is uiteindelijk nog meegevallen, het was zeker niet de gemakkelijkste, maar het hoort erbij hé!
Nu is het aan 't sneeuwen, zoals voorspeld. Het is mooi om naar te kijken maar zeker niet als je de baan moet doen.
Ik leef mee met alle mensen die nu buiten moeten om te werken, (Postbodes, Metsers, Chauffeurs, enzev. enzov.). Meestal wordt dat onderschat, en het is nog gevaarlijk ook.
De nieuwe rage van Romeo, al een paar weken, is zich alle minuten gaan scheren.
Een baard heeft hij dus zeker niet, zelfs niet het minste. Als aftershave gebruikt hij alle flesjes die hij vind, zo heeft hij al Listerine (voor de tanden) of eau de Cologne gebruikt. Alhoewel hij echte aftershave heeft staan. Volgens mij neemt hij het eerste flesje dat in het oog springt.
De Listerine heb ik op een andere plaats gezet. De eau de Cologne heb ik (op aanraden van mijn dochter en een verzorgster van het dagverblijf) veranderd in water. Eau de Cologne kan geen kwaad maar ik weet niet als je het de hele dag door gebruikt of dat nog zo goed is.
In alle geval, er wordt nu water gebruikt, wat zeker niets doet en zelf weet Romeo niet beter. Dat is dan weer gemakkelijk.
's Avonds ligt hij op de zetel en trekt een deken over zijn hoofd, waarom? Zou het van de tv komen, maar ik kan moeilijk alles afschaffen, ik leef ook nog.
Ik wissel af, haken, boek lezen, Block puzzel spelen, Woordzoekers, Tv, PC.
Naar de winkel gaan we met 2, als ik buiten ga is Romeo er altijd bij en ook binnen natuurlijk.
Een dik boek lezen heb ik nog nooit gedaan. Ik ben dat nu aan het leren, je moet er wel aandachtig zijn, anders kun je het niet volgen.
Als eerste boek heb ik "De Joodse Bruid gekozen" van Edith Hahn. Deze boek is willekeurig gekozen. Mijn voorkeur gaat naar echt gebeurde verhalen of biografieën.
Ik heb geluk met dit boek. Ik heb al een tweede boek liggen.
Vandaag (dinsdag) is mijn man naar het dagcentrum. Normaal kuis ik, maar vandaag heb ik geen zin. Koken moet ik vandaag ook niet.
Gewoonlijk kook ik iedere avond, aardappelkes, verse groentjes en vlees. Maar vandaag......... moet dat niet, Romeo eet gekookt in het dagcentrum. Toch, als hij 's avonds geen gekookt eten krijgt heeft hij precies niet gegeten. Verleden week toen hij thuis kwam van het dagcentrum heeft hij na onze maaltijd, boterhammen met beleg, nog 2 maal eten gevraagd hij had honger. Dus, ik heb die avond drie maal boterhammen met beleg gesmeerd voor hem.
Romeo heeft ook niet echt besef meer van dag of nacht, Soms doet hij tijdens de dag de draperieën dicht om te gaan slapen en soms wil hij 's avonds niet gaan slapen, zoals gisteren.
Het is een rare ziekte, ik wens ze echt niemand toe, niet voor de zieke, oh nee die voelt niks, maar voor de dichtst bij zijn de personen, die lijden het hardst.
Gisteren hebben we een evaluatiegesprek gehad met de verantwoordelijke van het dagcentrum.
Dat is een jonge vrouw met heel veel begrip en kennis. We hadden een afspraak, de koffie & de koekjes stonden klaar.
Echt aangenaam om zo een gesprek aan te gaan waar je toch een beetje tegen op ziet, maar dat was niet nodig. Wij hebben daar toch een uur bij haar gezeten. Zij nam de tijd om alle vragen te stellen en waar nodig uitleg te geven.
In het dagcentrum loopt een klein hondje rond, een cesarke, denk ik. Een schattig hondje dat door iedereen graag gezien wordt.
Voor Romeo is dat ook goed, hij ziet graag dieren.
In de namiddag hadden we een afspraak bij ons thuis (dat moet thuis zijn, waarom dat weet ik niet)met iemand van de zorgkas over mantelzorg.
Vraag dat zeker direct aan als iemand in je familie een ziekte heeft, ik wist het niet en had het al 3 jaar kunnen hebben, nu moet ik nog 4 maand wachten.
Het begint te tellen de dag van aanvraag, drie maanden erbij en de vierde maand wordt het uitbetaald op het einde van de maand en dat zou 125 zijn.
Wij zijn met onze kleindochter gaan winkelen in de Carrefour.
Wij gingen rond en zoals altijd, vroeger ook, reed Romeo met het winkelwagentje. Als er wat te proeven valt, moet ik naar een andere plaats want mijn man pakt niet één stukje maar een hand vol.
Gisteren was daar sushi te proeven, ik moet dat niet hebben want heb het niet voor rauwe vis, alsook mijn kleindochter.
Romeo mag alles, ook vroeger en was de sushi aan het proeven, ik ws aan het kijken wat ik nog nodig had en hoorde wel de verkoper iets zeggen maar wist niet dat het tegen Romeo was. Die man was beleefd en zei "één stukje is proeven maar 5 is al eten hé meneer". Die man kon natuurlijk niet weten dat Romeo ziek is en was beleefd.
Ik heb Romeo naast mij gezet.
Mijn slimme kleindochter was naar de verkoper gegaan en verteld wat er was, die was zo geambeteerd dat hij Romeo nog een stukje sushi kwam brengen.
Hier is een dikke merci op zijn plaats voor die vriendelijke verkoper. Ik kwam graag in de Carrefour en zal er zeker blijven gaan.
Vorige keer in dezelfde winkel was ik aan fruit en groenten, nam wat ik nodig had en legde het in de winkelkar en wat zag ik dan....... Romeo had een tros druiven voor hem in het kinderzitje gelegd en was die met smaak aan het opeten.
Je moet U echt in 2 splitsen, een kant om te zien wat je nodig hebt en een kant om de zieke in het oog te houden.
Met broodjes moet ik oppassen. Als ik in de keuken koffie aan het maken ben of nog even bezig en ik kom terug in de living zijn alle, maar alle broodjes, pistolets of sandwiches helemaal plat gedrukt, en met volle macht hé. Je kan ze dan niet meer opensnijden omdat hij zo hard gedrukt heeft.
