|
Ik heb gisterenavond ontdekt waarom Romeo de avond voordien agressief was.
Hij liet de hond buiten, in de tuin en onverwachts kwam ik de keuken is.
µGroot was mijn verbazing toen ik Romeo met een fles alcoholische drank aan zijn mond zag.
Enkele dagen ervoor had hij ook gedronken en toen had ik al mijn drank weg gedaan, behalve enkele flessen, de duurste. Ik dacht van deze te houden omdat je enkele flessen toch kan in 't oog houden. Verkeerd van mij, maar nu is alles echt weg.
Als er iemand op bezoek komt en iets straffer wil drinken zal die persoon het zelf moeten meebrengen zolang Romeo nog thuis is.
Het wordt alsmaar moeilijker om alles in 't oog te houden of achter slot en grendel te zetten.
Op lange duur weet je zelf niet meer waar alles ligt.
Toen ik gisterenavond aan het koken was stond hij zoals gewoonlijk dicht bij mij. Hij leunde tegen het gasfornuis met een propere schoteldoek in zijn hand, je weet zeker al wat er gebeurde.
Jah, Die vod vloog in brand.
Gelukkig dat ik daar was en het direct in 't oog had.
Je kan mensen met Alzheimer echt niet alleen laten.
Deze morgen kwam hij weer met onze huwelijksfoto in kader. Dan moet ik die vastnemen en zeg ik dat het ongeveer al 55 jaar geleden is.
Gisteren en vandaag heb ik veel postkaarten via postcrossing ontvangen.
Dinsdag;
1 van Duitsland, 1 van Tsjechië, 2 van USA en 1 van Canada.
Vandaag woensdag;
2 van Duisland,1 van New Mexico, 1 van Nederland.
Het is plezant vooral de mooie postzegels. Van USA was er een zegel van President John Kennedy en een van Alzheimer. Die vond ik heel speciaal vooral omdat niemand in die club weet dat mijn man Alzheimer heeft. America heeft heel mooie postzegels vooral van geschiedkundige figuren, mensen die iets voor USA betekent heeft.
|
