Het is een week van ups and downs geweest. Sommige avonden was het niet te doen met Romeo. Die salontafel heeft enkele avonden van geen tel geweest maar Donderdag en vrijdagavond was het weer heel erg. 

Gisteren was het zo erg dat hij de tafel tegen mijn knieën schoof en zei; breek jouw poten daar ga ik niets mee inzitten. 

Het is ongelooflijk dat een zachtaardig persoon zo kan worden, want Romeo was geen agressief persoon in zijn gezonde tijd. 

Donderdag zijn we gaan wandelen in Koksijde, het was koud en harde wind. 

Zaterdag is mijn kleindochter 3 dagen komen logeren. 

Dat brengt voor mij wat hulp en afwisseling in huis. 

Zaterdagavond was zij aan tafel met de pc bezig en ineens uit het niets stond Romeo op, duwt de salontafel naar voor, weer met het gezegde; een tafel is om te eten, niet voor mijn nek te breken.

Hij ging naar de badkamer en ondertussen had de kleindochter gezegd dat ze toch bang was en naar boven wou gaan in haar kamer. Ze heeft daar tv en ze neemt de pc mee, plus haar ds. 

Romeo was zeker vergeten dat onze kleindochter er was, hij kwam terug binnen en zette de salontafel terug op zijn plaats. 

Ik begrijp het niet en tot vandaag heeft hij ze niet meer verzet. Is het toeval? Ik weet het niet.

Afwachten dus, hoe lang het duurt. 

Onze kleindochter stelde voor van de salontafel in de garage te zetten maar dat wil ik niet. 

Wat hij ook nog doet is buiten achter de kast plassen en een bloempot. Ik heb hem al gevraagd om het wc te gebruiken, maar nee, dan trekt hij de schouders een beetje op. 

Het is wel raar, want toen hij eens terug kwam van het dagcentrum vroeg hij of wij een wc hadden????? 

Wij hebben er twee, boven en beneden.

Hij vroeg ook eens naar de biljarttafel, wat wij nooit gehad hebben.

Buiten enkel kleine dingen is het weekend goed gepasseerd,

Het is wel mooi van onze kleindochter, alhoewel ze bang kreeg van Romeo, dat ze langer wou blijven, ze wou me niet alleen laten met hem om mij te helpen.

Dat vond ik wel ontroerend, haar schrik opzij zetten om mij te steunen. 

Proficiat meisje, ik heb veel hulp en steun aan je. 

Onze dochter moet ik ook bewonderen, alhoewel ze alleen is, haar kleindochter grotendeels opvoedt, terug naar de universiteit gaat, vind ze nog altijd de kracht en de tijd om met mij mee te gaan, alles op te zoeken, afspraken maken en nog iedere keer mee te gaan.

Gisteren zijn we al bij twee verschillende mensen en adressen geweest, ken je dat gevoel, van het kastje naar de muur. zo voelde ik mij. De eerste zij dat het niet voor haar was. Haar overste was een nieuwe en had het werk anders ingedeeld. Zij is dan aan haar overste gaan vragen bij wie we moesten gaan, dat was terug op een ander adres. 

Toen we daar kwamen;

eerst aanmelden en toen kwam een jonge vrouw af; want de persoon die we moesten hebben was niet aanwezig.

Ik ga alles wel noteren en doorgeven, ze neemt dan wel contact op met U!!!!!!!!!!! 

Wanneer weten we niet, afwachten zeker? 

Nog enkele foto's van rond de kerk in Veurne, waar we deze week gingen wandelen. 

Er is een tête-a-tête bankje, zie foto.