Gisteren had Romeo het héél moeilijk.
Hij was al de hele dag lastig en weer heeft hij zijn scheermachine kapot gemaakt. Hoe hij het doet weet ik niet maar hij steekt iets van binnen uit naar buiten door de bescherming van de ronde scheermesjes, zodat het een gat is en langs buiten een grote braam.
Hij scheert zich daarmee, met het gevolg dat heel zijn kin open wonden heeft.
Ik heb het nog maar eens weggesmeten en heb al een nieuwe. Gelukkig kun je in "Action" goedkoop kopen wan ieder scheerapparaat gaat maar enkele maanden mee.
Ik heb hem gezegd dat hij het nog één maal per dag kan gebruiken. Ik stop het weg.
Zijn haarcoupe juist van hetzelfde, daar gaat hij met zijn scheerapparaat over en het steekt langs alle kanten.
Ik moet onze dochter nog eens vragen om zijn haar met de tondeuse bij te werken dat het heel kort is.
Gisterenavond laat rond 23U00 (denk ik) liet ik de hond in de tuin en ik hoorde een abnormaal geluid uit de living komen.
Romeo had het salontafel op een nogal heftige manier naar de andere kant geschoven. Hij heeft ze zeker 6 maal verhuisd en ik iedere keer terug gezet.
Dat was de eerste keer dat hij toch wel agressief was en riep "Als ik mijn nek breek ga ik niet meer werken"
Werken??????? Hij is al 18 jaar op pensioen.
Na al dat gerommel gingen we dan toch slapen en toen ik "slaap wel" zei kreeg ik als antwoord "kus mijn kl?ten"
Toen ik het hem vertelde deze ochtend kon hij het niet geloven.
Weten die dan echt niets meer!!!!
Deze morgen zijn ze Romeo met patiënten vervoer komen halen.
Die waren ongeoorloofd laat. Het was 09U30 terwijl er op de papieren staat rond 08U45. Dat het kan schommelen dat weet ik. Op de baan is het niet elke dag hetzelfde.
Toen ik aan de chauffeur zei, het is laat, kreeg ik zelfs geen antwoord. Van vriendelijkheid gesproken!!!!
Nu is mijn vrije dag bezig, ik had het nodig na gisteren. Na mijn verhaal ga ik even bij onze hond zitten en dan kuisen.
Ingeval Romeo zou agressief worden en blijven zie ik het niet meer zitten om mantelzorger te blijven. Ik zeg nog, ik wil Romeo zo lang mogelijk thuis houden, maar wel zo dat ik geen angst moet hebben.
Soms is hij ook heel lief hoor.
Geen bloem is veilig als Romeo passeert.
Eerst waren het sneeuwklokjes, nu, krokusjes en paasbloemen. Hij plukt die en geeft die aan mij.
Als hij met de hond speelt in de living en hij komt voorbij de kast, neemt hij onze trouwfoto vast, wrijft er met zijn vinger over en laat ze aan mij zien.
Het enige dat hij nog in zijn schuifje houd, (al de rest heeft hij weg gedaan) zijn kleine oude foto's van onze drie kinderen, onze trouwfoto, een foto van mij +- 55 jaar geleden, een van hem toen hij bij het leger para was en een van onze hond.
Deze foto's neemt hij regelmatig vast om te zien en dan geeft hij ze aan mij om ook te zien. Je ziet wel dat hij dan aangedaan is.
Dat zijn dan nog mooie momenten waarvan je ziet wie er belangrijk is in Romeo zijn leven.
Romeo heeft ook voor Alzheimer zich niet kunnen neerleggen bij het ouder worden.
20-03-2018, 00:00 geschreven door Julia
|
