Wij hadden deze week weer een heel ontspannende dag achter de rug, 

Donderdag zijn we naar de Ardennen gereden, om Romeo zijn zus te bezoeken. Wij zijn daar weer verwend geworden. Natuurlijk, het bijpraten was voor mij en haar wel belangrijk. Dat doet me ook altijd goed, vooral, omdat zij ook zoiets heeft mee gemaakt, in een iets andere genre, maar er zijn tussen ons twee veel overeenkomsten, wat betreft samen leven met een alzheimer. 

Het eten was, zoals bij heel Romeo zijn familie, heel lekker. 

Allereerst dronken we een glaasje rode wijn, gezellig samen. 

Daarna was er een heel lekkere groenten rijke tomatensoep.

Gekookte aardappeltjes, Verse gestoofde boontjes, Vleesbrood en als 2de keuze kalfsfricassee.

Het was allemaal lekker, maar er is altijd iets wat je voorkeur draagt en dat was bij mij de kalfsfricassee.

Het dessert was eenvoudig maar gezond, aardbeien met room. Ik was blij omdat ik in het korte seizoen aardbeien seizoen er heel veel eet, als je ze vers kunt kopen bij een kweker zijn ze nog eens zo lekker.

Ik ben niet echt een desserteter, dus dat was voor mij de perfecte afsluiter.

Het fijne is dat Romeo zijn zussen rekening houden met het feit dat ik geen zuivelproducten eet en er dus niets in hun eten verwerkt is.  

.

Na wat voort gepraat en gelachen te hebben zijn we naar het kerkhof gegaan om de familie te begroeten en terwijl de beentjes strekken.

Bij het thuiskomen bij Romeo zijn zuster was er appeltaart en koffie.

Iets wat onbegrijpelijk is, ik heb daarover al geschreven, dat het net is of die niets voelen. Hetzelfde met de koffie, Romeo drinkt die kokend heet uit. Zijn zus kon ook haar ogen niet geloven. 

Het was zo gezellig dat ik een uur later vertrokken ben als voorzien. Normaal wou ik rond 15U00 vertrekken maar het was uiteindelijk 16U00 geworden wat gevolgen had op de ring in Brussel, daar was het stapvoets rijden. 

Na 543km waren we thuis, moe en voldaan. Het was echt een gezellige dag, schoonzus, we gaan dat zeker nog eens overdoen.

In ons huis is de koer afgebroken en komen ze volgende week een nieuwe plaatsen. 

Vrijdag avond is Romeo daar gevallen en om hem terug recht te krijgen was geen lachertje hoor. Mijn zoon wou ik niet bellen want met zijn zware knie operatie, hij  met 2 krukken gaan, ik kon hem daar niet mee belasten. 

Romeo laat zich dan gaan, deed geen enkele moeite om op zijn benen te staan, zijn gewicht (73 Kg) hing dus gewoon aan mijn armen, als dat dan niet lukte werd ik kwaad en zei; als je niet helpt slaap je maar buiten. Dat hielp niet, ik heb echt gesukkeld, uiteindelijk na ontelbare keren trekken was hij recht. Mijn armen en rug deden zeer, maar ik was blij dat het voorbij was. Is hij nu van die plank gevallen of over die steentjes gestruikeld, ik weet het niet, hij lag juist onder die plank in het zand. 

het laatste nieuwe dat hij deze week doet is weer echt degoutant!!! 

Als hij zijn grote boodschap gedaan heeft legt hij het vuil wc papier op de grond, in de lavabo of in de afvoer van het bad, ik zag dat hij het er echt probeerde in te duwen. Gelukkig dat ik het zag, hij heeft het er van mij moeten uit halen en in het wc gooien. 

Daarjuist lag het weer in de lavabo!!!! De badkamer wordt daardoor wel extra gekuist. 

Wat gaat er in Alzheimers hun hoofd om, dat die zoiets doen. 

Ik zeg niet dat ze allemaal zoiets doen maar zeker ook vervelende dingen. 

Je kan er niet genoeg op drukken hoeveel respect die verplegers/sters verdienen. 

Genoeg voor vandaag over Romeo. 

Daar ik heel veel heb heeft mijn dochter voorgesteld om ermee op de rommelmarkt te staan. Vandaag is zij ermee begonnen, het is rommelmarkt in Gistel. 

het weer valt reuze mee want het is zonnig. 

Hopelijk heeft ze een goede verkoop.

Gisteren was het in orde hoor. 

Romeo moest naar het dagcentrum en 's morgens laat ik hem dan al zijn kleren uit doen. Groot was mijn verbazing toen ik zag dat hij 5 onderbroeken uit trok 

Nog groter was mijn verbazing toen ik daar een kleur tussen zag dat zeker geen slip was van hem.

Bij nader zien zag ik dat het een BH van mij was. Die had hij als slip tussen zijn slips aangetrokken!!!!!!!!!!

Romeo neemt dus kleren uit de kast in de badkamer. Dar zou niet erg zijn als hij nog wist wat hij deed! 

Ik probeer hem toch zo in het oog te houden en toch kan hij op zulke momenten rap zijn en van alles doen dat niet kan, zoals al die kleren. 

Maandag waren er 5 mensen bij ons in de tuin aan het werken om de koer af te breken. 

Ondertussen deed Romeo alle minuten zijn jas aan en stond stil te wachten. Ik begreep het wel, maar het was nog geen 10U00. 

Na de zesde keer heb ik me dan ook maar klaar gemaakt om met hem aan zee te gaan wandelen

 Ik haat het als er mensen binnen moeten zijn en ik weg ben. Het vertrouwen in die mensen is groot hoor, maar ze konden iets nodig hebben als ik er niet was. 

Nu jah, het is niets geweest en goed verlopen. 

Het was hoog water, heel erge wind, dus heel erg koud.

Wij zijn zo'n 4U00 weggeweest en gaan wandelen aan zee, maar tegen de avond, in late namiddag begon dat weer, jas aan, ik kwaad, jas uit, jas aan, ik kw.....

Toen heb ik gezegd dat het genoeg was en thuis bleven. 

Ik voel mij juist zoals een marionet, aan het touwtje trekken en we doen maar waar hij zijn in heeft. 

Mijn dag is gisteren wel goed geweest, Onze dochter is gekomen om wat papieren in orde te brengen, daarna zijn we in het gezellige praatcafé "De Biechtstoel" in Veurne iets gaan drinken, later zijn we in het Chinees restaurant "China Garden" gaan eten en daarna terug naar de Biechtstoel.

Tussendoor hebben we de winkelstraat in Veurne op en af gekuierd, winkeltjes binnen gewandeld.

Het was gezellig, dat maakt het leven weer wat draaglijker als je tussendoor met kinderen of kleinkinderen kan doorbrengen in een gezellige sfeer

Ik heb veel geluk met mijn kinderen. 

Met Romeo is deze laatste dagen redelijk goed gegaan, ofwel, omdat ik het meer gewoon wordt. 

Deze week werd Romeo wakker en begon in het frans tegen mij te praten. Alhoewel ik niet goed frans kan en wij dat nooit samen gesproken hebben. 

Romeo zal zeker weer in zijn kinderjaren gezeten hebben van toen hij in de Ardennen woonde. 

Gisteren avond toen hij juist sliep hoorde ik hem zeggen; "Op ons vader wachten". Maar die is al vele vele jaren dood. 

Daaraan zie je wel dat Alzheimers in het verleden leven. 

Vrijdag heb ik een ongelofelijke dag gehad. 

Romeo naar het dagcentrum en ik met mijn kleindochter naar dierenpark "Zonnegloed" 

Ik ben niet aan opgesloten dieren maar dit zijn geredde dieren, die een spuitje moesten krijgen omdat ze, te oud zijn voor een circus, niet interessant genoeg in grote dierentuinen, aangeslagen omdat ze een slechte thuis hadden, in te kleine  kooitjes opgesloten enzovoort, en zovoort. 

Ik raad het alle mensen aan, het is niet duur, je wordt tot niets verplicht, er staan overal banken en pic-nic tafels, proper en genoeg vuilbakken. Je ziet er dan ook niets op de grond liggen, daar wandelen mensen rond om alles op te kuisen en ramen te poetsen.  

Wij hebben alleen ingang betaald, wat zelfs niet duur is en een klein zakje eten gekocht om aan sommige dieren te geven. 

Als je daar wandelt heb je het idee dat je in een park bent.

De dieren hebben veel plaats.

Ik denk dat vele dierentuinen een lesje kunnen leren van "Zonnegloed". 

Het was voor mij een dag genieten van de natuur, dieren: en niet aan mijn miserie te denken. 

Ik ga foto's plaatsen die mijn kleindochter genomen heeft. 

Gisteren hebben we onkruid uit getrokken, we hadden brandnetels in de tuin staan. 

Wat ik mij afvraag is of Alzheimer patiënten nog iets voelen.

Terwijl ik de brandnetels verwijderde met handschoenen en ze erdoor voelde prikken, gooide Romeo die brandnetels zonder handschoenen in de groencontainer en  niets voelde.

Raar!!!!!

Deze morgen was het weer als ervoor. 

Romeo heeft zeker 1U30 in de badkamer gezeten om zich te scheren, had de vuile was over de vloer uitgespreid en zat op de gesloten wc zonder klederen, wou hij nu die vuile aantrekken of iets, ik weet het niet, gelukkig ga ik regelmatig zien om zo het ergste te vermijden.

Ik heb  contact gehad met Romeo zijn zuster in de Ardennen en zijn afgesproken dat we donderdag op bezoek komen,

Dat zal een vermoeiende dag worden, maar ik wil het nog eens doen omdat ik verwacht dat hij korteling niemand meer kent en dan is het te laat.

Vermits hij toch graag in de auto zit is dat een geschikte reis, alleen het weer moet nog mee willen.